เล่ม 31 ตอนที่ 7 : ชีวิตของฮัมมิ่งเบิร์ด (Life of a Hummingbird) แปลโดย Acid กรด

        วีดตัดสินใจเรื่องทิศทางของเขาระหว่างที่อยู่ในท้องฟ้า เจ้าฮัมมิ่งเบิร์ดได้บินเข้าสู่พื้นที่อันกว้างไกลเกินกว่าจะ

จินตนาการ

        'ฉันยังไม่มีจุดหมายปลายทางเฉพาะ อย่างนั้นก็แค่ไปตามกระแสลมที่พัด'

        วีดเริ่มการขยับปีกของเขาและบินไปตามกระแสลม

        'เปรียบเทียบกับเวลาที่ฉันอยู่บนไวทรี.....'

        มีประสิทธิภาพ, สมรรถนะ และความโลดโผน(ผาดแผลง)ในการบินอย่างอิสระของนก!

        'ฉันต้องบินไปยังสถานที่ห่างไกลจริงๆ'

        เขาบินอย่างรวดเร็วจนลมกระทบกับใบหน้าของเขาอย่างรุนแรง เจ้าฮัมมิ่งเบิร์ดสามารถบินได้100 กม./ชม.

และสามารถกระพือปีกได้เกือบ 100 ครั้งต่อวินาที

        - ความรู้สึกอิ่มของคุณได้ลดลงไปที่ 24%

        เมื่อเขาเริ่มทำการบิน, วีดมั่นใจว่าเขามีความอิ่มที่ 70% เขาแค่กระพือปีกอย่างรวดเร็วในการบินช่วงสั้นๆ

แล้วมัน(ความอิ่ม)ลดลงมากด้วยเหตุนี้

        'ฉันต้องหาที่กินเหมาะๆ เกสรดอกไม้ต้องแยกด้วย’

        เขาบินอย่างต่อเนื่องด้วยการเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วโดยไม่หยุดพัก

        - ความรู้สึกอิ่มของคุณได้ลดลงไปที่ 10%

        ความแข็งแกร่งและพละกำลังของคุณได้รับผลกระทบจากความหิวโหยของคุณและได้ลดลงเหลือ 82%

        เขาไม่สามารถละเลยความอิ่มที่ลดลงได้ วีดรีบลดระดับลงอย่างเร่งด่วนสู่พื้นเพื่อที่จะหาอาหาร

เขาค้นหาเหล่าดอกไม้ป่าและดูดเอาน้ำหวานด้วยจะงอยปากยาวของเขา เจ้าฮัมมิ่งเบิร์ดตัวเล็กจริงๆ ดังนั้น

จึงเป็นไปได้ที่จะเติมกระเพาะของเขาด้วยน้ำหวาน

        'น้ำหวานจากธรรมชาติโดยตรงจะสดชื่นอย่างที่คาดไว้’

            - ความรู้สึกอิ่มของคุณได้เพิ่มขึ้น

                พละกำลังฟื้นกลับคืนมา

                พลังชีวิดเพิ่มขึ้น 15%

                คุณได้ดื่มน้ำหวานจากธรรมชาติและรู้สึกอิ่ม

        วีดกลับไปบินอย่างกระฉับกระเฉงหลังการเติมเต็มร่างของเขาด้วยเกสรดอกไม้

เขาได้ตัดสินใจไปสู่เมืองอื่นๆใกล้โรเดียมสำหรับในขณะนี้ เขาได้พบลำน้ำสายหนึ่งที่ผู้คนกำลัง

มีความสุขกับการเดท

        'ภารกิจสำหรับเทคนิคการแกะสลักสุดท้ายน่าจะยากมากๆแต่มันก็โรแมนติกอีกด้วย'

              - ความรู้สึกอิ่มของคุณลดลงเหลือ 60%

                คุณมีความรู้สึกหิวนิดๆ

        การเดินทางของฮัมมิงเบิร์ด!

        นี่เป็นสงครามมากกว่าเรื่องที่เขาจะอยู่หรือตายจากการอดอาหาร

ถ้าเจ้าฮัมมิ่งเบิร์ดไม่ได้กินภายใน 3 ชั่วโมงแล้วมันจะหิวโหยจนตาย

คนอื่นๆมองฮัมมิ่งเบิร์ดเป็นสิ่งที่น่าพิศวงและงดงามแต่ชีวิตมันไม่ได้ง่ายเช่นนั้น

        ด้วยแรงผลักดันมหาศาลนี้หมายความว่าเขาต้องการที่จะกินอย่างต่อเนื่อง

เมื่อวีดหิว, เขาก็จะลงไปที่พื้นเพื่อดื่มน้ำหวานหรือจิกกลืนกินพวกแมลง

        ในครั้งแรกเขารู้สึกฝืนใจเล็กน้อยกับพวกแมลง

        'ฉันละเกลียดแมลงแต่ว่า....'

        วีดกินมันด้วยหัวใจเต้นระรัวและพบว่ามันก็ไม่ได้เลวร้าย

        กรี๊ดๆ...กริ๊กๆ...วิ้งๆๆๆ... (เสียงกรีดร้องของแมลง จินตนาการเอานะครับ)

        เสียงของพวกแมลงที่กำลังร้องออกมาช่างสุขสงบ แต่ครั้นเจ้าฮัมมิ่งเบิร์ดผ่าน, เขาจะได้ยินเพียงเสียงลมทีพัดผ่านใบหญ้า

เจ้าฮัมมิ่งเบิร์ดเมื่อท้องเต็มอิ่มก็ทำการบินขึ้นสู่ท้องนภา!

                                *******************

        อาณาจักรอาเพ่นสนใจในศิลปะและวัฒนธรรมดังนั้นจึงเฟื่องฟูตั้งแต่ในยุคเริ่มแรก

ศิลปินและสถาปนิกเป็นอาชีพที่คึกคัก

        "หุ หุ ฉันจะทำงานของฉันที่นี่ละ"

        "ฉันต้องการที่นี่จริงๆ"

        พวกศิลปินได้รับการขัดเกลาทักษะของพวกเขาในโมราต้า ชื่อเสียงของพวกเขายังไม่เป็นที่รู้จักในทวีป

แต่ทักษะของพวกเขาได้มีการพัฒนาเพิ่มพูนขึ้นอย่างมากมายจากเมื่อที่พวกเขาได้เริ่มต้น

จิตรกรผสมสีของพวกเขาเองเพื่อวาดภาพวิวทิวทัศน์และแกะสลักหินโดยไม่สนใจเกี่ยวกับขนาดของพวกมัน

        ความล้มเหลวมากมายเป็นประสบการณ์ระหว่างที่ทำการลองผิดลองถูกแต่มันเป็นสิ่งที่มีคุณค่าในทางศิลปะ

ความสำเร็จไม่ได้เป็นสิ่งเดียวในงานศิลปะ การพบอุปสรรคเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อที่จะไปยังขั้นตอนต่อไป

        ศิลปินของโมราต้าเดินทางไปหมู่บ้านอื่นๆในอาณาจักอาเพนและขยายบทบาทของ

วัฒนธรรมให้กว้างไกลออกไป สถาปนิกผู้ที่ได้สะสมความรู้จากประสบการณ์ในโมราต้าจะขยายประสบการณ์

ของพวกเขาสู่ภายนอก

        "อาคารที่ใหญ่โตหรูหราคงจะอยู่ที่นี่ อย่างต่ำๆก็ 3 ล้านทองที่จำเป็นต้องใช้..."

        สถาปนิกปาโว(Pavo)ได้ทำบันทึกของประตูเมืองด้านตะวันออกของโมราต้า

                ปาโวกำลังสร้างอาคารใหญ่โตในอาร์มาง(Armang)

                มียุ้งฉางขนาดใหญ่, เหล่าสวนองุ่น และพวกเหมือง ดังนั้นสถานที่เช่นนี้มีโอกาสสูงมาก

                ที่จะพัฒนาไปสู่มหานครเหมือนอย่างโมราต้า

                ดังนั้นพวกเรากำลังหาผู้ที่เข้าเป็นส่วนร่วมในการขยายงานด้านศิลปกรรมและการทำเหมือง

                ค่าใช้จ่ายในการก่อสร้าง 4.5 ล้านทอง

        ผู้เล่นทำการบริจาคเพื่อก่อสร้างสิ่งก่อสร้างขนาดใหญ่โต! ในเมืองอื่นๆและอาณาจักรต่างๆจน

อาจจะเรียกได้ว่าเป็นพฤติกรรมบ้าคลั่ง ไม่มีใครจะบริจาคให้เหล่าสถาปนิก

        "ผมสามารถบริจาค 1 เหรียญทองได้ที่นี่ใช่ไหมครับ?"

        "นี่ ผมหาได้ 54 เหรียญเงินเมื่อวาน"

        "ผมสามารถแบ่งให้ได้ 3 เหรียญทองจากเงินของผม"

        "ผมจะออกล่าในอีกไม่กี่นาทีนี้ ผมต้องการบริจาคให้สิ่งก่อสร้างใหญ่ๆ!"

        ถ้าพวกเขาได้บริจาคให้สิ่งก่อสร้างขนาดใหญ่แล้วพวกเขาจะได้บรรลุผลสำเร็จและมีชื่อเสียงในเมืองนั้น

พวกเขาเชื่อว่าหมู่บ้านอามางจะกลายเป็นเมืองขนาดใหญ่มากๆได้ในภายหลัง ดังนั้นพวกผู้เล่นในอาณาจักรอาเพนยินดีจ่ายให้

        ปาโวสามารถที่จะรวบรวมได้ 4.5 ล้านเหรียญทองภายในไม่ถึง 2 วัน

                                **************

        เหล่าสถาปนิกยังสร้างสิ่งก่อสร้างขนาดใหญ่ในหมู่บ้านยูเซลลิน(Yusellin)

        สะพานของอัลคาซ่า! (Alkazar’s Bridge)

        การก่อสร้างสะพานขนาดใหญ่ที่แม่น้ำปีชิล(Peshil River)หมายความว่าพวกผู้เล่นสามารถข้ามไปมา

เพื่อการออกล่าหรือผจญภัยต่างๆ ค่าก่อสร้างที่คาดไว้มากกว่า 5 ล้านเหรียญทอง มันเป็นงานที่ยากลำบากมาก

และอาจจะมีค่าก่อสร้างมากกว่าเดิม

        การบริจาคให้อาณาจักรอาเพนสามารถจ่ายได้ที่สำนักงานในโมราต้าและหมู่บ้านยูเซลลิน

                                ***************

        หอคอยได้ถูกสร้างขึ้นใกล้ทะเลที่มีผู้คนอาศัยอยู่

        มันเป็นหอคอยที่โดดเด่นในด้านมุมมองที่ดีที่สุด! มีอาคารขนาดใหญ่ 6 แห่งที่สร้าง

อยู่ทั่วอาณาจักรอาเพน มีเหตุผลว่าทำไมเรื่องนี้ไม่ได้เกิดขึ้นในอาณาจักรใดๆ นอกเหนือจากอาณาจักรอาเพน

        สถาปนิกมีประสบการณ์กับเหล่าอาคารใหญ่โตและพวกผู้เล่นอื่นๆได้สนุกสนานกับ ความสะดวกสบาย

ของอาคารหลังใหญ่โตที่ได้เพิ่มขึ้นในชีวิตของพวกเขา นั่นเป็นเหตุผลว่าผู้คนที่ได้อพยพไปยังอาณาจักรอาเพน

จะไม่จากไป

        "ข้ากำลังจะไปยังอาณาจักเบรนท์"(Brent Kingdom)

        "เฮ้ย, แกกำลังจะไปทำอะไรที่นั่นกัน?"

        "ข้ากำลังไปรวมกับแม่ของข้ากับครอบครัว"

        มีโอกาสทางการค้ามากมายรวมทั้งพวกผู้ใช้แรงงานดังนั้นอาณาจักรอาเพนเป็นเหมือนสวรรค์ของพวกพ่อค้า

พวกเขาสามารถรับรายการสั่งสินค้าได้ทันเวลาและง่ายในการได้รับวัสดุตามที่ต้องการ เหล็ก, ทองแดง, แร่ธาตุ

และเครื่องประดับจะขาดในตอนต้นแต่พวกเขาสามารถรับมันได้ จากพวกนายหน้าและชาวเหมือง

                                ******************

        กิลด์หมีเพลิง!(Fire Bear Guild)

        มีกิลด์ที่อพยพมาทางเหนือและได้พัฒนาหมู่บ้านทาเรน(Taren) พวกเขาเป็นกิลด์เล็กและ

เคยมีประสบการณ์การปกครองปราสาทในทวีปกลาง อย่างไรก็ตามเรื่องนี้, มันไม่ง่ายที่จะพัฒนาหมู่บ้านทาเรน

และมันไม่ถึงสถานะที่คาดหวังไว้

        หัวหน้ากิลด์หมีเพลิงเชื่อมต่อเข้าสู่รอยัลโร้ดหลังจาก 1 เดือน

        "อืม, ในที่สุดฉันก็ได้กลับมาที่นี่"

        เขาต้องไปอยู่โรงพยาบาลเนื่องจากเกิดอุบัติเหตุทางจราจร

        คนในกิลด์ก็วิ่งกลับไปที่หมู่บ้านหลังจากได้ยินว่าเขาเชื่อมต่อ ใบหน้าของสมาชิกในกิลด์เป็นสีแทน

จากดวงอาทิตย์

        "ขอเสนอให้พวกเรามอบความภักดีต่ออาณาจักรอาร์เพนโดยทันที"

        "อะไรนะ?"

        "เข้าร่วมกับอาณาจักรอาเพน รุ่นพี่หมีเพลิงไม่ได้เข้ามาสักระยะหนึ่ง

แต่ก็มีการก่อกบฏกำลังพยายามให้อพยพไปยังอาณาจักรอาร์เพน"

        หมู่บ้านทาเรนเป็นเพียงหมู่บ้านเล็กๆกับทหารเพียงไม่กี่คนแต่การก่อความไม่สงบยังคงเกิดขึ้น

ได้แม้ในระดับนี้ หมีเพลิงรู้สึกสับสนเพราะเขาคิดว่าสมาชิกของกิลด์เป็นเสมือนน้องๆร่วมสายโลหิต

        "ทำไมกัน?"

        "พี่ไม่ได้ดูทีวีหรือ?"

        "ใช่ นั่นละทำให้ฉันอยากเชื่อมต่อเข้ามามาก...."

        "ผมไม่ต้องการพูดถึงมัน ไปท่องเที่ยวอาณาจักรอาเพนแล้วดูเอา"

        หมีเพลิงขี่ม้าตรงสู่โมราต้า แต่ไม่ได้อยากไปที่นั่น เขาผ่านตรงเข้าสู่ใจกลางยูเซลลินและ

มันก็แตกต่างอย่างสิ้นเชิงจาก เมื่อเขาจบการศึกษาครั้งล่าสุด

        "ที่นั่นเคยเป็นทุ่งมันฝรั่ง....."

        อาคารต่างๆได้มาแทนที่ที่เคยเป็นทุ่งมันฝรั่ง เขายังได้เห็นหลักฐานว่าจำนวนผู้เล่นมือใหม่

ในยูซิลินได้เพิ่มมากขึ้น เหล่ากระท่อมที่กลายเป็นสัญลักษณ์ของความเจริญรุ่งเรืองได้ถูกสร้างชิดๆกันใกล้เนินเขา

        หมีเพลิงสังเกตดูอีกสองหมู่บ้านก่อนการตัดสินใจ

        "ฉันคงต้องเข้าไปในอาณาจักรอาเพน!"

        เขาสามารถรักษาอำนาจไว้ได้แม้ว่าเขาจะกลายเป็นผู้ใต้บังคับบัญชา แน่นอน,

เขายังคงต้องจ่ายภาษีบางส่วนและต้องคล้อยตามการตัดสินใจที่เกิดขึ้นโดยพวกขุนนางในอาณาจักร

แต่แม้จะมีภาระทั้งหมดนั่น, มันเป็นไปได้ที่จะได้รับการชดเชย ถ้าเขาได้เข้าร่วมกับอาณาจักรอาเพน

       

        และกิลด์มากมายที่กำลังพัฒนาในตอนเหนือได้เข้าร่วมกับอาณาจักรอาเพนเรียบร้อยแล้ว

ถ้าวีดได้กลับมาและตกลงแล้วอาณาเขตของเขาจะเพิ่มขึ้นอย่างมาก

                                *********************

        เจ้าฮัมมิ่งเบิร์ดที่ท้องเต็มอิ่มบินอยู่เหนือท้องฟ้าของจักรวรรดิฮาเว่น เขามีความคิดเกี่ยวกับการสำรวจ

สถานที่ขณะที่อยู่บนถนน บางครั้งกลับลงมาข้างล่างเพื่อที่จะกินน้ำหวานและเกสรดอกไม้

        'อืม พื้นที่เพาะปลูกได้รับการจัดเตรียมอย่างดี'

        ผู้คนพูดถึงกันมากเกี่ยวกับความก้าวร้าวของกิลด์เฮอร์มีส แต่พวกเขาก็รักษาความปลอดภัยในดินแดน

ของพวกเขาได้ค่อนข้างดีและทุ่มเทกำลังจำนวนไม่น้อยในการบริหารกิจการภายใน

        มีทางน้ำที่ใช้ดึงน้ำจากแม่น้ำรวมทั้งเป็นระบบการเกษตรที่ใช้การหว่านเมล็ดธัญพืช(เป็นการเพาะปลูก

ที่ใช้พืชงอกและเจริญได้สม่ำเสมอทั่วพื้นที่-ผู้แปล) ภาพสงบและสวยงามที่แลเห็นของจักรวรรดิฮาเว่นขยายออก

ไปก่อนเขา

        วีดลดตัวลงเหนือทุ่งนาข้าวและกินอย่างเบิกบานใจ

        'อ้ำ, อร่อย ข้าวจากกิลด์เฮอร์มีสเหมือนมีรสสัมผัสที่ดีกว่า'

        เจ้าฮัมมิ่งเบิร์ด(วีด)ที่เติมเต็มท้องของเขา! วีดมองไปรอบๆขณะที่เขากิน

        ชาวเมืองมากมายอาศัยอยู่ในเมืองและหมู่บ้านของจักรวรรดิฮาเว่น อำนาจทางการเงินได้มีการพัฒนามา

ตั้งแต่ต้นแล้วจึงมีขุนนางและชนชั้นกลางจำนวนมากขึ้น   เหล่าบ้านอิฐเกิดขึ้นทุกวันในเมือง

        มีพวกผู้เล่นมือใหม่ไม่มากนักที่ออกล่าใกล้ประตูเมืองเนื่องจากความจริงที่ว่ามีหลายคนได้

ถูกผลักดันไปทางตอนเหนือ

        ชาวบ้านได้จ่ายภาษีอย่างหนักและอย่างไรก็ตามความภักดีของพวกเขาก็ไม่ได้สูงนัก,

ความสงบสันติถูกเก็บกดไว้ผ่านกำลังกองทัพที่เข้มแข็ง

        "ผมกำลังออกล่าในดันเจี้ยน รูโซปอน(Rusopon Dungeon) ผมได้รับอนุญาตให้แค่ชั้นใต้ดินที่ 2

 ภาษีที่ผมต้องจ่ายคือ 22 % ผมเข้าร่วมเพื่อต้องการช่วยคนอื่นๆ"

        "คุณเป็นสมาชิกใหม่ของปาร์ตี้ที่ดีที่สุด เลเวลขึ้นอย่างรวดเร็วที่สุดมั่นใจได้

เงื่อนไขคือคุณไม่มีสิทธิ์ใดๆ เหนือไอเทมต่างๆและแจ๊บเทมที่ได้รับ"

        บางครั้งวีดรู้สึกหงุดหงิดมากมันยากที่จะบอกกล่าว เงินเป็นสิ่งจำเป็นในการออกล่ารวมถึงการค้าและการผลิต

แน่นอน, จักรวรรดิฮาเว่นมีพื้นที่ออกล่าที่มีเสถียรภาพมากที่ทำให้ฝูงชนมารวมตัวกันแต่มันก็ยังน่าเบื่อ ผู้คนไม่ได้ออก

ผจญภัยและมุ่งเน้นแต่เพียงการเติบโต(เพิ่มเลเวล ฯลฯ) เลเวลของพวกเขาอาจเติบโตเร็วกว่าคนอื่นๆแต่พลังในการต่อสู้

กลับอ่อนด้อยกว่า

        'เหมือนหุ่นไล่กา' (ที่ใช้ขู่ให้นกกากลัวแต่ทำอะไรไม่ได้ หุ หุ..)

        วีดได้เฝ้ามองที่จัตุรัสอีกระยะหนึ่งก่อนที่จะมุ่งหน้าไปที่อื่นๆ

        "เจ้านกตัวน้อย!"

        มีชาวบ้าน 2-3 คนพบเจอเจ้าฮัมมิ่งเบิร์ดแต่ทั้งหมดก็ไม่ได้สนใจอะไร

        "อึ๊ย!"

        บางครั้งมีเด็กน้อยปาหินใส่! วีดบินอย่างรวดเร็วดังนั้นจึงไม่กลัวแต่โอกาสที่จะโดนเข้าหมายถึงตาย

แบบไม่ปรกติ นี่เป็นเรื่องที่น่าสังเวชของนกฮัมมิ่งเบิร์ด

        วีดบรรเทาความกระหายของเขาที่ลำธารเล็กๆและกินแมลงตัวน้อยนิดหน่อยก่อนที่จะออกจากจักรวรรดิ์ฮาเวน

เขาได้สำรวจพื้นที่ขนาดใหญ่เกินกว่าฮัมมิ่งเบิร์ดตัวอื่นๆดังนั้นร่างกายของเขาทำงานอยู่ตลอดเวลา

                                ******************

        พื้นที่ที่ถูกยึดครองโดยวิหารเอมบินยู พื้นดินถูกแผดเผาและหมู่บ้านก็ถูกทำลาย

        วีดบินลงไปใกล้กับพื้นดิน ต้นแอปเปิ้ลและองุ่นถูกเผาไหม้ เสียงกรีดร้องเกิดขึ้นพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าและ

บรรยากาศราวกับในนรก!

        'มันเป็นสถานที่สุดอันตราย...จริงๆ'

        พื้นที่มากมายในทวีปกลางอยู่ภายใต้วิหารเอ็มบินยู อาณาจักรและกิลด์ที่มีชื่อเสียงใช้กำลังห้ำหันกัน

ในความขัดแย้ง, ก่อให้เกิดความหายนะและเปิดโอกาสให้วิหารเอ็มบินยูเข้าครอบครอง

        มีจุดอันตรายและไม่สะดวกมากมายเกี่ยวพันกับพื้นที่ที่พวกเอ็มบินยูเข้าครอบครอง การทำลายล้างของ

วิหารเอ็มบินยูทำให้ความเจริญรุ่งเรืองของทวีปลดลง เป็นไปไม่ได้ที่พวกมอนสเตอร์จะวิ่งไปอาละวาดและทำลาย

อารยธรรมต่างๆ

        วีดเคลื่อนที่ไปตามแม่น้ำและภูเขาและแวะเยี่ยมจุดท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงในทวีปกลาง

        ตริ๊ง

        - คุณชื่นชมน้ำตกมิทูริท(Miturit Waterfall)

                สถานะทางศิลป์เพิ่มขึ้น 1

        ผู้คนมากมายแห่กันไปที่จุดท่องเที่ยวนี้ ถ้าพลังชีวิตของพวกเขาสูงแล้วพวกเขาสามารถ

สัมผัสกับน้ำตกได้

        วีดเริ่มบินขึ้นอีกครั้ง เขาขยับไปตามสายลมอีกครั้งก่อนที่จะทำการบินลดต่ำลงด้วยความ

แข็งแกร่งทั้งหมดของเขา

                -คุณได้รับ 1 เหรียญเงิน

        เขาเก็บเหรียญเงินก่อนทำการขยับปีกของเขาและไต่ระดับขึ้นสู่ท้องฟ้า

        'ตอนนี้ไปที่ไหนดีน้า....'

        ทวีปกลางเป็นพื้นที่กว้างขวางสำหรับการท่องเที่ยว

        'ฉันไม่สามารถไปทางใต้'

        ทางใต้สภาพแวดล้อมเป็นทะเลทรายดังนั้นมันจึงเป็นสภาพแวดล้อมที่ไม่เหมาะสำหรับฮัมมิ่งเบิร์ด

เขาต้องการสถานที่ที่สามารถหาน้ำหวานและแมลงได้ง่ายๆ

        'งั้นไปพื้นที่คุ้นเคยทางตะวันออกกัน'

        วีดข้ามอาณาจักรโรเซนไฮม์(Rosenheim)มุ่งหน้าไปยังที่ห่างไกลเทือกเขายูโรกินะ(Yurokina)

การเดินทางทั้งวันทั้งคืนซ้ำๆซากๆ!

        ที่กลางอาณาจักรโรเซนไฮม์ได้ถูกทำลายโดยวิหารเอ็มบินยู

        'ฉันคุ้นเตยกับชาวเมืองจำนวนมากที่นี่......'

        ปิรามิดยังคงอยู่แต่ภูมิประเทศโดยรอบได้เปลี่ยนเป็นหนองบึงเนื่องจากน้ำท่วม

มันเป็นผลจากหายนะที่วีดทำให้เกิดขึ้น

        วีดยังพยายามอย่างยากลำบากเพื่อให้ได้อาหารจากรอบๆที่นี่

        'ธรรมชาติควรได้รับการปกป้อง'

        เขากำลังเผยแพร่เกี่ยวกับการอนุรักษ์ธรรมชาติ!

        วีดพยายามมองหาเจ้าสฟิงค์ที่เขาให้ชีวิตแต่หามันไม่เจอ ในเวลานั้น, วีดอยู่บนพวกไวเวินแต่เขารู้ว่า

พวกวิหารเอ็มบินยูได้ทำลายมันจากการถ่ายทอดออกอากาศพวกเศษชิ้นส่วนอาจสูญหายไปในแม่น้ำหรือแตกกระจาย

เหนือพื้นดินดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะหาพบ

        อาณาจักนโรเซนไฮม์ได้สร้างเมืองหลวงรอบปราสาทเซราบ็อก(Serabourg Castle) แต่อาณาบริเวณที่ตก

อยู่ในยึดครองของวิหารเอ็มบินยูอยู่ในสภาพรกรุงรัง

        โชคดีที่วีดได้ผ่านมาได้อย่างปลอดภัยท่ามกลางพื้นที่ภายใต้อิทธิพลและการครอบงำ ของวิหารเอ็มบินยู

สู่เทือกเขายูโรกินะ พวกดาร์คเอลฟ์และออร์คถูกแยกจากกันเนื่องจากพระเจ้าที่พวกเขาเชื่อถือ

        "ชวิค, เจ้าง้าวนี่เป็นสิ่งเดียวเท่านั้นที่ข้านับถือ"

        ออร์คเป็นพวกง่ายๆ จำนวนพวกเขามีมากกว่าในอดีตและพวกผู้ที่เล่นเป็นออร์คยังมีส่วนร่วมในการบุกเบิก

วีดได้สอนการแกะสลักให้พวกออร์คดังนั้นรูปแกะสลักหยาบๆได้ตั้งอยู่ในหมู่บ้าน เขาเกาะลงที่บ่าของรูปแกะสลัก

เพื่อผ่อนคลายสักเล็กน้อยระหว่างนั้นก็ไซ้ขนของเขาไปด้วย

        สายตาอันเฉียบคมของออร์คเด็กตนหนึ่งพบเห็นวีด

        "ชวิค ชวิค ชวิท, มีอาหารอยู่ที่นั่น"

        "ข้ายังคงหิวแน่หลังจากกินเจ้านั่น, ชวิค!"

        "ฉันต้องไปที่อื่นแล้ว"

        วีดได้บินเป็นระยะทางไกลมากๆๆๆกว่าสี่วัน อย่างไรก็ตามจำเป็นต้องบินต่อไป เพื่อความสำเร็จที่สมบูรณ์แบบ

ในภารกิจ

        'ฉันจะไปถึงสุดขอบตะวันออกได้ไหมนะ?'

        ณ.ที่สุดขอบทางตะวันออก

        การสำรวจยังไปไม่ถึงที่นั่นเพราะเหตุว่าถูกอุดไว้อย่างสมบูรณ์ดัวยพวกมอนสเตอร์มันจะเป็นการช่วยเหลือ

อันยิ่งใหญ่ถ้าเขากลับมาที่นี่เพื่อออกล่าหลังทำภารกิจแล้วร่างกายของเจ้าฮัมมิ่งเบิร์ดเหมาะสมสำหรับการเดินทางไกล

แต่มันต้องการการกินไม่รู้จบสิ้นและไม่มีความสามารถในการต่อสู้

        สภาพแวดล้อมทางธรรมชาติยังคงเดิมอยู่และมีสัตว์ร้ายจำนวนมากขณะที่เขามุ่งหน้าไปทางตะวันออก

มีพวกสัตว์บินได้อื่นๆอีกและพวกงูที่เลื้อยกันยั้วเยี้ยพยายามที่จะกินวีด กบที่หลบซ่อนอยู่ในพุ่มไม้นั้นน่ากลัวกว่า

มอนสเตอร์เลเวล 400

        'เอาละไปที่อื่นกันอีก การค้นหาเป็นสิ่งสำคัญมากกว่าการผจญภัยที่เป็นอันตราย'

        เขาคำนวณระยะทางการบินและเปลี่ยนทิศทางของเขา

        'ฉันมาถึงที่ชายหาดทางเหนือในอาณาจักรเบรนท์และข้ามไปสู่หมู่เกาะก่อนที่การไปถึงโมราต้า

และแล้วฉันจะหันหัวกลับโรเซนไฮม์อีกครั้ง

        เขาเฝ้าดูผู้คนและเหล่ามอนสเตอร์ในบทบาทฮัมมิ่งเบิร์ดและปะปนร่วมกับนกตัวอื่นๆ เขามีความคิดเพ้อฝัน

มากมายขณะที่เดินทางไปทั่วทวีปในเวลา 12 วันในฐานะฮัมมิ่งเบิร์ด

                                ***********************

        กรุ๊ก กรู๊

       

        ชายฝั่งในอาณาจักรเบรนท์ วีดได้เดินทางร่วมกับพวกนกนางนวล ร่างของเขาเล็กในบทบาทฮัมมิ่งเบิร์ด

ดังนั้นนกทั้งหลายจึงไม่สนใจเขา

        กา!

        วีดใช้ร่างกายที่พิเศษของเขาเพื่อกลั่นแกล้งเจ้าพวกกาดำ พวกอีกาพยายามไล่ตามหลังวีดแต่เขาจะใช้

ร่างกายของเขาเพื่อหลีกเลี่ยงพวกมัน มันไม่อันตรายเนื่องจากความเร็วที่รวดเร็วของฮัมมิ่งเบิร์ดแต่พวกมันมีจำนวนมาก

นอกจากนี้เขายังกินน้ำหวานจากดอกไม้ที่เบ่งบานบนริมชายหาดและกระจายเกสรดอกไม้!

                - คุณได้แพร่กระจายเมล็ดแมนเดรค(Mandragora)บนเนินแห่งสายลม(Hill of Wind)

                ดินแดนนี้ขรุขระและแห้งแล้งดังนั้นไม่ง่ายเลยสำหรับไม้ดอกอย่างดาวกระจายที่จะเติบโต

แต่ด้วยการเอาตัวรอดของแมนเดรคหมายความว่ามันสามารถเจริญเติบโต แล้วสักวันหนึ่งจะเป็นกลุ่มที่เข้มแข็ง

(ป่าแมนเดรคล่ะมั้ง)

                ความใกล้ชิดธรรมชาติเพิ่มขึ้น 4

                สถานะทางศิลป์เพิ่มขึ้น 7 เนื่องจากความงดงามของธรรมชาติ

                ความเชี่ยวชาญการแกะสลักของคุณจะเพิ่มขึ้นทันทีที่พืชเติบโตเต็มที่

        วีดกระจายเกสรด้วยระยะระยะการบินของฮัมมิ่งเบิร์ด เพราะว่าความใกล้ชิดธรรมชาติเป็นสิ่งจำเป็น

ในการสร้างมหาภัยพิบัติ

        'มันจะเยี่ยมมากสำหรับการสร้างภัยพิบัติขนาดใหญ่มากกว่าแค่ถล่มหุบเขา'

        มันจะดีถ้าเกิดภัยพิบัติมากขึ้น ถ้าพืชเจริญเติบโตและแพร่กระจายออกไปแล้วเขายังจะได้รับความเชี่ยวชาญ

การแกะสลักในภายหลัง กิจวัตรประจำวันของเจ้าฮัมมิ่งเบิร์ดเหมือนจะแค่การกินแต่การเคลื่อนไหวอันคล่องแคล่วที่เป็น

อยู่ในขณะนี้เป็นบทบาทสำคัญในธรรมชาติ

        วีดได้ข้ามมหาสมุทร ฮัมมิงเบิร์ดมีวิสัยทัศน์ที่ดีเยี่ยมและพวกนกนางนวลยังให้คำแนะนำเขา

        เขาพบกับฝูงนกอพยพอื่นๆและตามพวกมันไปยังเกาะที่อุดมด้วยดอกไม้, ผลไม้ และพวกถั่วนัท

        การเดินทางไปกับพวกนกก็สนุกสนานตามวิถีของตัวเองและเฝ้าดูนกนับพันปะปนกันไปเป็นความสงบสุข

อันไร้ขอบเขต ความเร็วของเจ้าฮัมมิ่งเบิร์ดนั้นเร็วยิ่งกว่านกตัวไหนๆแต่ปัญหาก็คือเรื่องที่ไม่สามารถบินไกลมากๆโดย

ไม่เกิดอาการหิวได้ กระทั่ง,ถ้าเขากินจนร่างกายแทบระเบิดแล้วเขาก็สามารถเดินทางไปยังเกาะได้อย่างปลอดภัย

        -เขาได้รับเมล็ดและเกสรของต้นหยาดหิมะ(Snowdrop)ที่หายาก

                มันเป็นไม้ดอกสีขาวที่เบ่งบานในฤดูหนาวเมื่อมีหิมะตก

        -คุณได้รับเมล็ดฝรั่งที่หายาก

                คุณได้รวบรวมผลไม้ที่รสชาติดี

        ถ้าเขากระจายเมล็ดพันธุ์อันมีค่าแล้ววีดสามารถเพิ่มสถานะและความเชี่ยวชาญการแกะสลัก เขาไม่ได้เพียง

แค่ทำประติมากรรมจากไม้หรือหินเท่านั้นแต่เปลี่ยนทั้งทวีปให้สวยงาม

        "คลี่ใบเรือหลัก!"

        เหล่าเรือของพวกพ่อค้าและนักผจญภัยได้ล่องออกสู่มหาสมุทร

        "หันไปหาทางท่าเรือและล่องไปตามกระแสคลื่นของมหาสมุทร!"

        วีดอ้อยอิ่งอยู่ใกล้เรือพวกนั้นมาก

        -การปรากฏตัวของฮัมมิ่งเบิร์ดได้เพิ่มโชคของคุณ

             ฮัมมิ่งเบิร์ดที่พบเจอยากมากในทะเลได้ปรากฏให้เห็น

             ความเสียหายที่เป็นไปได้จากภัยพิบัติทางธรรมชาติได้ลดลงและ

        ลาภลอยอาจเกิดขึ้นในระหว่างการเดินทาง

        มีลมแรงมากและพายุในทะเลแต่ไม่มีพวกมอนสเตอร์พเนจรมากนักเหมือนบนแผ่นดิน บางครั้งสัตว์ทะเล

ที่อันตรายอย่างฉลามสามารถเห็นได้บ่อยๆมันช่างน่าเบื่อหน่าย ทักษะการตกปลาเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ในช่วงเวลาดังกล่าว!

        ใบเรือได้รับการปรับตามลมขณะที่ต้นหนกำหนดทิศทาง วีดเกาะลงเบาๆบนบ่าของนักตกปลาคนหนึ่ง

        "เจ้านกที่น่ารัก, เจ้ามาจากไหนกัน?"

        ฮัมมิ่งเบิร์ดเชื่อว่าเป็นโชคดีดังนั้นเขาจึงรู้สึกยินดี

        "ฮัมมิ่งเบิร์ด นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นฮัมมิ่งเบิร์ดในมหาสมุทร"

        "วันนี้ต้องโชคดีสุดๆ เจ้าหิวไหม?"

        โดยเฉพาะคุณผู้หญิงมีปฏิกิริยาตอบสนองเป็นอย่างดีกับเขาและให้เขากินปลาซาดีนรสดี มันออกจะยาก

ที่จะจับปลาในมหาสมุทรแต่ฮัมมิ่งเบิร์ดก็สามารถเติมท้องของเขาด้วยสิ่งอื่นๆ

        "ฉันจับเจ้านี่ได้ละจะขอชิมมันเลย"

        "จิ้มถั่วหมักเหนียวๆด้วย!"

        แน่นอนว่ามีผู้เล่นที่มุ่งมั่นเพื่อชีวิตของเขา เลเวลของพวกเขาต่ำกว่า 200 ซึ่งมันไม่ได้สูงนัก การต่อสู้ไม่ได้

เกิดขึ้นบ่อยนักในทะเลดังนั้นเลเวลและทักษะของพวกเขาจึงต่ำ วีดบินหนีไปโดยปราศจากความเสียใจขณะที่ฟังคำขู่

ของพวกเขา

        ปุ.ๆ.ๆ.ๆ.ๆ!

        แน่นอนวีดจิกอย่างไร้เมตตาไปที่ใบเรือของพวกเขาก่อนที่จะจากไป เขามีชีวิตอีกสี่วันในฐานะฮัมมิ่งเบิร์ด

เมื่อเขาได้มาถึงที่ตอนเหนือของทวีป เขากระจายเมล็ดพันธุ์ประหลาดจำนวนมากที่เขาพบบนเกาะ ส่วนใหญ่ในการ

ใช้ชีวิตในฐานะฮัมมิ่งเบิร์ดคือการค้นหาว่ากินอะไรดี

        วีดวางแผนว่าจะหย่อนพวกเมล็ดพันธุ์ประหลาดในโมราต้าก่อนค่อยหันกลับไปที่โรเดียม

        แน่นอนว่าเขาบินตลอดเวลาทั้งวันทั้งคืนเขาไม่ใช่นกฮูกแต่เป็นเพราะเขาคุ้นชินกับการบินด้วยดวงดาวบนฟ้า

ยามค่ำคืนการเดินทาง 12 วันของเจ้าฮัมมิ่งเบิร์ดเกือบจบลงแล้ว และถ้าเขารู้สึกเหนื่อยแล้วเขาก็จะลงเกาะบนนกตัวอื่นๆ

หรือบนเสากระโดงเรือ

จบตอน

ผู้แปล : Acid กรด

Editor : แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล