เล่ม 31 ตอนที่ 8: มหาภัยพิบัติทั้งสาม แปลโดย Cole’s Myth

วีดเดินทางมาถึงแนวชายฝั่งของราชอาณาจักรอาเพน มีความเปลี่ยนแปลงอันน่าประหลาดใจปรากฏขึ้น ณ แถบนี้ 

อิทธิพลทางวัฒนธรรมของโมราต้าแผ่ขยายมาจยถึงที่นี่ พ่อค้ามากมายก็มาเยือนย่ำหาดทรายขาวด้วยเรือพาณิชย์

บรรดาพ่อค้าสามารถนำสินค้าได้มากยิ่งขึ้นโดยการขนส่งทางทะเล พื้นที่ตรงอื่นๆนั้นมีโขดหินหรือว่าแนวหินโสโครกมากเกินไป 

เพราะฉะนั้นเรือส่วนมากถึงได้มาจอดที่ ชายฝั่งเวอร์น่า นั่นคือสถานที่ที่เหล่าสามฉลาดโฉดแห่งเบคกี้นินลงหลักปักฐานอยู่กับเหล่าออร์ค

เหล่าศิลปินและสถาปนิกของโมราต้าจึงต้องมาเยือนสถานที่แห่งนี้

“พวกเราต้องสร้างท่าเรือเอาไว้ให้พวกเขาเทียบท่าได้”

“เราเองก็ต้องสร้างกำแพงกั้นคลื่นเอาไว้ด้วยเหมือนกัน”

มีการลงทุนทางสังคมใหญ่มากมายในการสร้างสิ่งก่อสร้างพื้นฐานให้กับราชอาณาจักรอาเพน! นอกจากถนนหนทาง การขยายตัวเมืองออกไป หรือว่าการสร้างตึกอาหาร เงินภาษีเองก็ถูกเอามาลงทุนในการก่อสร้างท่าเรือนี้ บรรดาสถาปนิกและวิศวกรใช้เวลาในการสร้างท่าเรือนานถึง 1 เดือน

จากนั้นบรรดาผู้เล่นใหม่ที่เริ่มเล่นเมืองโมราต้าก็พากันมาชุมนุมแถวๆท่าเรือ

“ทะเล....คงเรียกได้ว่าเป็นความโรแมนติกของคนเรา”

“ฉันอยากจะออกไปผจญภัยในท้องทะเลเหมือนกับวีด”

“โหหห! ดูฝูงปลากระโทงที่ว่ายอยู่บนผิวน้ำนั่นสิกำลังส่องแสงระยิบระยับในแสงอาทิตย์เลย”

บรรดาผู้เล่นใหม่ทั้งหลายต่างไม่ได้รับผลกระทบใดๆเลยจากการออกผจญภัยบนพื้นดินเลย

วิหารเอ็มบินยูสร้างความโกลาหลอยู่ทางตอนกลางของทวีป เพราะงั้นบริเวณชายฝั่งทะเลถึงได้พัฒนาขึ้นอย่างต่อเนื่อง

ส่วนท่าเทียบเรือแห่งอื่นๆของทวีปก็เต็มไปด้วยเรือท่องเที่ยวหรูหราและเรือใบขนาดใหญ่ที่มีใบเรือ 10 ใบมาจอดเทียบท่าอยู่มากมาย  ความงดงามที่มิอาจปกปิดเอาไว้ด้วยแพจำนวนมากมายนั่นแหละคือขุมทรัพย์อันน่าภาคภูมิที่สุด

 ผู้คนมากมายนำแพล่องเข้ามาและออกไปสู่ท้องทะเลที่อยู่ใกล้เคียง

“ตอนนี้ฉันไม่มีเงินซักแดงเดียว ฉันควรจะออกไปหาเงินจากการผจญภัยในท้องทะเลดีไหมนะ?”

“นายจะต้องไม่ออกไปทะเลเปิดด้วยแพแค่ลำเดียวนะ นายจะทำยังไงถ้าเกิดเจอพายุเข้าระหว่างทาง?”

เพราะว่าไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกอย่าง อู่ซ่อมเรือ แหล่งค้าขายเรือ หรือว่าร้านค้าตามที่เทียบท่า จึงทำให้บรรดาผู้เล่นมากมายตกอยู่ในสถานการณ์อันแสนเจ็บปวด ความรู้ในเรื่องการแล่นเรือเองก็เป็นสิ่งที่ราชอาณาจักรอาเพนเองไม่เคยมีมาก่อน เพราะงั้นจึงแทบเป็นไปไม่ได้เลยที่จะสร้างสิ่งก่อสร้างเหล่านั้นขึ้นมา

บรรดาผู้เล่นของโมราต้าได้ค้นพบคำตอบคำตอบจากปัญหาอันแสนยากพวกนี้ด้วยตัวพวกเขาเอง บรรดาสถาปนิกและช่างตีเหล็กร่วมมือกันสร้างเรือออกมามากมาย พวกเขาใช้ทักษะฝีมือที่เชี่ยวชาญตั้งแต่อยู่ในทวีปกลางเพื่อสร้างเรือออกมา ในบางกรณีก็จะมีบางคนตั้งใจไปที่ทวีปกลางเพียงเพื่อเรียนรู้ทักษะสร้างเรือโดยเฉพาะ

“ขายเรือที่พังง่ายแบบนี้ ถ้าข้าล่องไปราชอาณาจักรเบรน์ด้วยเรือลำนี้ได้จมน้ำกันพอดีนะสิ”

 “ข้าพึ่งได้เรือที่ใบเรือเสียหายมาเองนะ มีรูตรงใต้ท้องเรือแค่ไม่กี่จุดหรอก แต่มันก็ยังพอใช้ได้อีกครั้งสองครั้งล่ะน่า ขอแค่ระวังฉลามก็พอแล้ว”

ประสบการณ์ของผู้คนในการสร้างเรือค่อยๆเพิ่มขึ้น จากนั้นอู่ซ่อมเรือก็ได้ถูกสร้างขึ้นมา ขณะที่พวกเขาสั่งสมประสบการณ์ ความเร็วของเรือก็เพิ่มขึ้น และพวกเขาก็สามารถสร้างเรือใหญ่ได้ในที่สุด

“ปัญหาก็คือเงินที่จะเอามาสร้างเรือ และคงแก้ได้ด้วยเบ็ดตกปลาพวกนี้แหละ”

“ใช่แล้ว”

เหล่าผู้เล่นใหม่ซื้อเรือราคาถูกๆเพื่อที่จะเอาไปล่องแถวๆชายหาดพร้อมกับเบ็ดตกปลาไม้ไผ่ของพวกเขา ตอนนี้มีคนกำลังตกปลามากกว่า 1,000 คนด้วยซ้ำ! บางคนก็นั่งบนโขดหินที่แสนอันตราย

“ได้ตัวใหญ่แน่!”

“นั่นมันปลาทูแขกนิ โอ้โห! จะจับซักตัวเนี่ยยากนะ นี่ก็นั่งมาตั้ง 3 ชั่วโมงแล้ว!”

คนที่พยายามเรียนรู้ทักษะการตกปลาต่างก็อยากจะได้ออกไปผจญภัยในท้องทะเล พวกเขาคือคนที่ต่างชื่นชอบในกลิ่นของเกลือและฟังเสียงคลื่นที่ซัดสาด

“ทำเลตกปลาตรงนี้ดีแหะ”

 “ช่วงรุ่งค่ำถึงเช้าน่าจะจับได้เยอะนะเนี่ย ไปซื้อเบ็ดคันใหม่มาดีกว่า”

กองกำลังที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแห่งแดนเหนือ ลัทธิโจ๊กหญ้ามีความคาดหวังอย่างยิ่งในท่าเทียบเรือวาร์น่า

“ถ้ามีปลาสดๆละก็...”

“คงเอามาทำกับโจ๊กได้”

“ข้าเองก็อยากจะลองทำโจ๊กหอยแครง โจ๊กพาแร กับโจ๊กสาหร่ายบ้าง”

หน้าเพจหลักบนอินเตอร์เน็ตของลัทธิโจ๊กหญ้ามีผู้เข้ามาดูต่อวันมากกว่า 1 ล้านซะอีก บางคนก็ทำรายการอาหารโจ๊กที่สามารถทำออกมาจากวัตถุดิบจากทะเลได้ และจุดประกายให้กับพวกเขา

มีผู้เล่นใหม่จำนวนมากที่จะนำแพเล็กๆของพวกเขาล่องออกสู่ท้องทะเลสีมรกตและนั่งตกปลา

“ช่วยด้วย!”

“ช่วยข้าด้วย ข้าลอยคอมาตั้ง 6 วัน แถมยังเหนื่อยจากพวกฉลามที่ไล่ล่าข้ามาอีก!”

ท่าเรือวาร์น่าเป็นสถานที่ที่แสนคุ้นเคย บรรดาผู้เล่นที่ไร้ความกลัวจะออกไปตกปลาเพื่อหาเงินและอยู่กับท้องทะเลจนชิน

มีหมู่บ้านหนึ่งติดกับท่าเทียบเรือที่มีชาวบ้านอาศัยอยู่ แถมยังมีสินค้าท้องถิ่นิย่างปลาเค็มหรือน้ำมันปลาวาฬเกิดขึ้นมา มีแม้แต่ตลาดค้าขายเกิดด้วยเช่นกัน

มันเป็นเรื่องยากที่จะหาอาหารทะเลจากทวีปทางตอนเหนือ เพราะงั้นเมืองท่าเรือของอาณาจักรอาเพนถึงได้เติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว

ราชอาณาจักรอาเพนมีพลังทางทางเศรษฐกิจที่เข้มแข็ง เพราะงั้นอีกไม่นานก็คงมีสิ่งอำนวยความสะดวกเกิดขึ้นมาแน่ๆ กิลด์ผจญภัยแห่งมหาสมุทรเองก็ได้ถูกตั้งขึ้นมาเพื่อที่จำได้จัดการกับภารกิจทางทะเล

“ถ้าหากว่าเราลอยไปตามกระแสน้ำเรื่อยๆ เราก็จะไปถึง คาเรียทัส อาร์คิเพลากอส ที่เราสามารถจับปลาซันมะได้แล้วหล่ะ ไปกันเถอะ!”

 “ข้าพึ่งได้รับภารกิจให้ไปกอบกู้รูปปั้นหิน!”

“ภารกิจเก็บกู้โบราณวัตถุจากเรืออับปางงั้นหรอ! เราต้องล่องเรือตั้ง 3 วันเลยนะเพื่อไปทางทะเลตะวันออกนะ ข้าว่ามันคงล้มเหลวแล้วละ แต่เจ้ายังจะไปอยู่ใช่ไหมหล่ะ?”

มันช่างเป็นเรื่องยากลำบากที่จะออกล่องเรือภายในท้องทะเลเหนือที่แปรเปลี่ยนตลอดเวลาอย่างนี้ บรรดาเรือเล็กของผู้เล่นใหม่ทั้งหลายได้บุกเบิกเปิดเส้นทางเดินใหม่มากมาย 

หากพวกเขาพบเจอกับหมูบ้านตามเกาะที่ไม่ได้อยู่บนแผนที่ก็จะสามารถได้รับเควสใหม่ๆและได้ผูกขาดการค้าไว้ได้ด้วย

เหล่าพ่อค้าภายในราชอาณาจักรอาเพนผู้ค้นพบพวกมันก็สามารถนำเรือพาณิชย์ของพวกเขาไปยังเกาะนั้นๆเพื่อขยายการค้าขายได้ ตอนนี้กลายเป็นเรื่องธรรมดาที่จะเห็นบรรดาแพเล็กลอยทั่วอยู่ท่าเทียบเรือวาร์น่า

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

วีดหยุดพักที่โมราต้าและเก็บเอาเมล็ดพืชก่อนที่จะมุ่งหน้ากลับไปที่เมืองโรเดียมพร้อมกับละอองเกสรดอกไม้ป่าบางส่วน

-ท่านเคลื่อนย้ายเมล็ดพันธุ์ดอกไม้ป่าบริป้า ปกติดอกไม้ไม่อาจเติบโตบนโรเดียมได้! ท่านต้องนำเมล็ดพันธุ์ของดอกไม้หายากบนทวีป บรรดามวลหมู่ผึ้งและผีเสื้ออาจจะยินดีที่ได้ดอมดมบนดอกไม้นานาพันธุ์ ค่าความใกล้ชิดกับธรรมชาติเพิ่มขึ้น 21 หน่วย ค่าสถานะทางศิลปะเพิ่มขึ้น 9 หน่วยจากความสวยงามของธรรมชาติ ค่าความเชี่ยวชาญแกะสลักของท่านเพิ่มขึ้นเนื่องจากการเพาะพันธุ์ต้นไม้

วีดนำดอกไม้ป่ามาจากแดนเหนือ ภายในเมืองโมราต้า บางครั้งก็จะมีเทศกาลดอกไม้ปรากฏขึ้นทำให้ชาวเมืองรู้สึกมีความสุข ถ้าหากว่าเทศกาลดอกไม้แผ่ขยายมาจนถึงเมืองโรเดียมแล้วผู้คนก็จะมีความสุข นั่นก็คงไม่ใช่เรื่องที่แย่เท่าไรหรอก ความเสร็จในภารกิจของเขาคงจจะเพิ่มอิทธิพลที่ดีภายในเมืองโรเดียมอยู่บ้าง

วีดปลดทักษะประติมากรรมจำแลงและกลับไปหาชายชรา

“การเป็นนกฮัมมิ่งเบิร์ดนี่น่าพิศวงดีจริงๆ ชีวิตนี่ไม่น่าเบื่อเลยตอนที่ฉันได้ออกเดินไป”

ภารกิจ : การเดินทางของฮัมมิ่งเบิร์ด ท่านได้เดินทางไปขณะที่เป็นนกฮัมมิ่งเบิร์ด และกลับมา ระหว่างที่เดินทาง ท่านได้แผ่กระจายเมล็ดพันธุ์พืชมากมายทั่วทั้งทวีป

ค่าชื่อเสียงเพิ่มขึ้น 3400 หน่วย เลเวลของท่านเพิ่มขึ้น

ค่าความทักษะแกะสลักเพิ่มขึ้น 3.4%

-จากการผจญภัยที่สำเร็จของท่านค่าสถานะทั้งหมดเพิ่มขึ้นอย่างละ 3 หน่วย

--จากการผจญภัยที่สำเร็จของท่านค่าสถานะทั้งหมดเพิ่มขึ้นอย่างละ 3 หน่วย

ค่าความใกล้ชิดกับธรรมชาติของท่านเพิ่มขึ้น 41 หน่วยหลังจากที่ท่านทำภารกิจการเดินทางของฮัมมิ่งเบิร์ดสำเร็จ

ถ้าหากว่าวีดไปรายงานการค้นพบทางธรรมชาตินี้ขณะที่ได้เดินทางในฐานะนกฮัมมิ่งเบิร์ดเขาก็คงจะได้รับค่าตอบแทนอยู่บ้าง เขาคือกษัตริย์ของราชอาณาจักรอาเพน เพราะงั้นเขาก็คงต้องรายงานเรื่องนี้ให้กับลอร์ดหรือคนชั้นสูงคนอื่นๆเพื่อที่จะให้ได้รับค่าตอบแทนมา

ชายชราพยักหน้ารับอย่างไร้ชีวิตชีวา

 “ข้าไม่ได้เห็นนกฮัมมิ่งเบิร์ดมานานมากแล้ว ข้าอยากจะเห็นมันอีกครั้งก่อนที่จะตายจริงๆ..... จากนั้นเรื่องราวถัดไปที่เกี่ยวข้องการแกะสลักก็ปรากฏ เรื่องราวนั้นคือการจากไปของประติมากรผู้ก่อให้เกิดมหาภัยพิบัติ ในฐานะมนุษย์คนหนึ่ง มันเป็นเรื่องธรรมดาที่จะกลัวทว่า มีบางอย่างที่ดูสวยงามภายในพลังทำลายล้างนั้นด้วย”

วีดตอบกลับคำไปทันที

“ภัยพิบัติใหญ่ๆบางครั้งมันก็วิเศษมากจริงๆครับ”

มันเป็นสิ่งที่ปลุกเร้าอารมณ์เค้าได้ดีที่สุดในยามที่มันถูกใช้ต่อสู้กับศัตรูของเขา

“ถูกต้อง ชีวิตใหม่เองก็สามารถเติบโตขึ้นหลังจากการกวาดล้างด้วยภัยพิบัตินั้น ณ ตอนนี้มีปัญหาใหญ่ที่เกิดขึ้นทั่วทั้งทวีป... พวกวิหารเอ็มบินยูกำลังทำลายล้างไปทั่วทุกหนแห่งทุกวี่ทุกวัน หากมีภัยพิบัติเกิดขึ้นกับพวกมัน ข้าจะยอมบอกเกี่ยวกับความงดงามอันแสนโชติช่วงให้เจ้าได้ฟังซักหน่อยแล้วกัน”

ภารกิจ: กวาดล้างความโกลาหลที่เกิดขึ้นบนทวีปด้วยมหาภัยพิบัติ วิการเอ็มบินยูกำลังสร้างปัญหาให้กับทวีป พวกเขาทำเรื่องเลวร้ายและไม่ลังเลที่จะทำลายล้างความสวยงามของผลงานศิลปะ จงสร้างความเสียกายให้กับกองทัพวิหารเอ็มบินยูด้วยประติมากรรม! นี่แหละถึงจะช่วยให้ทวีปฟื้นคืนมา และท่านก็คือผู้ที่ได้รับเกียรติที่ดีที่สุดครั้งนี้ด้วย ระหว่างภารกิจ ค่าความใกล้ชิดกับธรรมชาติของท่านจะเพิ่มขึ้น 35% เป็นการชั่วคราว ถ้าหากท่านสร้างมหาภัยพิบัติ 3 ครั้งและกลับมาอย่างปลอดภัยท่านจึงจะสามารถดำเนินภารกิจถัดไปได้ ระดับความยากของภารกิจ: ภารกิจเทคนิคแกะสลักลับสุดท้าย ข้อจำกัดภารกิจ: ต้องการทักษะแกะสลักมหาภัยพิบัติ ท่านต้องทำภารกิจและรอดกลับมาอย่างปลอดภัย ภารกิจจะล้มเหลวหากท่านตาย

ภารกิจนี้อยากให้เขาใช้ทักษะประติมากรรมมหาภัยพิบัติ!

“อึก..!”

วีดคิดว่าภารกิจครั้งนี้มันไม่ง่ายเลย เขาต้องเผชิญหน้ากับวิหารเอ็มบินยูแถมพวกมันยังแข็งแกร่งไม่ด้อยไปกว่าพวกกิลด์เฮอร์มีสเลย!

เมื่อก่อนนี้พวกวิหารเอ็มบินยูนั้นยังอ่อนแอมากเพราะว่าพวกมันยังไม่ได้คืบคลานเข้ามาในตัวทวีป

ทว่าตอนนี้วิหารเอ็มบินยูได้เข้ายึดครองอาณาเขตกว้างขวางหลังจากที่กิลด์เฮอร์มีสและทหารของพกวเขาแข็งแกร่งขึ้นจากการก่อสงครามแบบไม่หยุดหย่อน

นั่นไม่ใช่เรื่องยุ่งยากเพียงอย่างเดียว

“ค่าความใกล้ชิดกับธรรมชาติเพิ่มสูงขึ้นชะมัด”

พลังทำลายล้างของมหาภัยพิบัตินี้มีอิทธิพลอย่างมหาศาล เขาพยายามที่จะเพิ่มค่าความอึดอดทนและความยืดหยุ่นอยู่เสมอ แต่ก็เป็นเรื่องที่ยากมากที่เขาจะต้านทานพลังภัยพิบัตินั้นได้

“หนีจากภัยพิบัติ 3 ครั้งให้รอด...แถมศัตรูก็เป็นพวกวิหารเอ็มบินยู”

ดูเหมือนจะเป็นภารกิจที่ไม่มีทางเป็นไปได้ แต่เขาก็คงจะสามารถเลือกประติมากรรมและทำเลเหมาะๆของพวกวิหารเอ็มบินยูได้อยู่หรอก แล้วก็คงหาจังหวะเหมาะๆที่เป็นไปได้อยู่บ้าง

“ถ้าฉันจะต้องทำมันละก็ ฉันก็จะทำให้มันดูเลือดเย็นที่สุด”

เขาอาจจะกลายเป็นผู้มีชื่อเสียงในฐานะจอมทำลายล้างของทวีปก็เป็นได้

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

ณ ป้อมปราการโอดินแห่งราชอาณาจักรพันธมิตรบริทเท่น!

ตอนนี้กิลด์เฮอร์มีสได้ยึดครองดินแดนส่วนมากไปจนหมดแล้ว แต่พวกเขาก็ยังไม่สามารถผ่านป้อมปราการทางทหารที่ใหญ่ๆไปได้ กิลด์เมฆาเสี่ยงชีวิตของพวกเขาและตายไปเพื่อที่จะรักษาสถานที่แห่งนี้เอาไว้ให้ได้ ทว่าตอนนี้กลับเป็นพวกวิหารเอ็มบินยูที่เข้ามาโจมตีพวกเขา

“ฆ่าพวกนอกรีตพวกนั้นให้หมด”

“ทำลายพวกมันให้สิ้นซากด้วยบัญชาของเทพเอ็มบินยู!”

กองทัพวิหารเอ็มบินยูประกอบไปด้วย อัศวินทมิฬ ปีศาจและพวกคลั่งลัทธิกว่า 60,000 นาย พวกคลั่งลัทธิคอยพยายามไต่ขึ้นไปบนกำแพงแม้ว่าจะมีการป้องกันแข็งแกร่งแค่ไหนก็ตาม ทว่าตอนนี้กลับมีพวกไฮพรีสกำลังนำกองทัพอีกกองมาเพิ่มอีก 26,000 นายเข้าร่วมกับกองกำลังหลัก

ป้อมปราการโอดินกำลังเผชิญหน้ากับกำลังศัตรูที่ใหญ่ที่สุดตั้งแต่ที่มันถูกสร้างขึ้นมา

“ปกป้องราชอาณาจักรพันธมิตรบริทเท่น”

“ที่นี่คือป้อมปราการสุดท้ายที่จะป้องกันเมืองเอาไว้ได้ เราต้องสู้”

กิลด์เมฆาพยายามที่จะนำกำลังสนับสนุนของบรรดาผู้เล่นมาให้ได้ ทว่าก็ไม่ได้เป็นไปตามแผนง่ายๆ เหล่าผู้เล่นต่างก็พยายามหลบเลี่ยงที่จะไปต่อกรกับพวกวิหารเอ็มบินยู

การเข้าร่วมในสงครามขนาดใหญ่อาจจะได้รับผลตอบแทนมากมาย ทว่ามันกลับจะสร้างความเจ็บปวดมากกว่าเกี่ยวกับคำสาปของพวกวิหารเอ็มบินยูในเวลาต่อมา พวกเขาจึงเลือกที่จะไม่เข้าร่วมกับการออกสำรวจทางศาสนาที่เกี่ยวกับพวกวิหารเอ็มบินยูหรือว่าการต่อสู้ปิดล้อมแบบนี้

แต่ถึงยังไงก็ตามกิลด์เมฆาก็ยังแข็งแกร่งอยู่และยังมีผู้เล่นมากมายกระจายกำลังทั่วราชอาณาจักรพันธมิตรบริเตน มีทหารรับจ้างบางคนอยู่บ้างที่เข้าร่วมในสงครามปกป้องป้อมปราการโอดินเพียงเพื่อหวังในค่าตอบแทนและภารกิจ

 “เทน้ำมันลงไป”

“ยิงธนูป้องกันพวกมันเอาไว้”

ป้อมปราการโอดินกำลังต่อต้านดุเดือดกับพวกวิหารเอ็มบินยู ช่างเป็นเรื่องที่เสี่ยงมากสำหรับกิลด์เมฆาที่จะโดนแย่งอีกหลายสิ่งหลายอย่างไปเพราะงั้นพวกเขาถึงต้องพยายามปกป้องป้อมปราการโอดินเอาไว้ให้ได้ พวกเขาจัดเตรียมกองกำลังต่อต้านเอาไว้อย่างดี แต่เพราะว่าพวกวิหารเอ็มบินยูเข้าโจมตีพวกเขาเร็วกว่าที่คิดจึงทำให้ลำบากมากกว่าเดิม การจู่โจมของพวกคลั่งลัทธิเป็นอะไรที่แตกต่างจากการโจมตีธรรมดามากและการทำให้พวกมันกลัวนั้นไม่ได้ช่วยอะไรได้เลย

 “สงคราม! วิหารเอ็มบินยูกำลังโจมตีป้อมปราการโอดิน”

“เป็นไปได้ด้วยหรอที่พวกมันจะยึดป้อมปราการไร้พ่ายอย่างป็อมโอดินได้?”

“ที่เห็นตอนนี้ก็แค่ทัพหน้าของพวกวิหารเอ็มบินยูเท่านั้น”

เรตติ่งคนดูในขณะนี้สูงมากจนทำให้สถานีทั้งสามแห่งกำลังถ่ายทอดสดเหตุการณ์นี้ ในขณะที่กองทัพหน้ากำลังโจมตีมาแล้ว 4 ชั่วโมง กองกำลังหลักของวิหารเอ็มบินยูก็อยู่บนพื้นที่ราบเต็มไปหมด และมีแมมมอธตัวหนึ่งเตรียมพร้อมที่จะกำลังเข้าชนทำลายกำแพง

 “โห งานนี้ไม่ง่ายแน่ๆ”

“จงสู้จนกว่าชีวิตจะหาไม่”

เหล่าผู้เล่นภายในป้อมปราการโอดินรู้สึกตึงเครียดขณะที่พวกเขามองหน้าออกสู่สนามรบ การปกป้องกำแพงระหว่างการปิดล้อมดูเหมือนเป็นเรื่องสบาย ทว่ากลับไม่ใช่แบบนั้นเลย การรุดหน้าเข้ามาของกองกำลังขนาดใหญ่นั้นหมายถึงพวกเขาต้องติดแหง็กอยู่ในป้อมปราการหลายวัน และต้องรู้สึกหวาดกลัวที่อาจจะโดนฆ่าด้วย

“เราต้องสู้จนกว่าจะจบสิ้น”

“ฉันเตรียมตัวตายตั้งแต่เริ่มมาป้องกันป้อมปราการโอดินแล้วละ”

กิลด์เมฆาได้ทุ่มเทกองกำลังส่วนใหญ่ไปทั้งหมดแล้ว ทว่าขวัญกำลังใจของพวกเขากลับไม่สูงมากพอหลังจากที่โดนจู่โจมเรื่อยๆแบบนี้

ทันใดนั้นผืนดินก็สั่นสะเทือน ภัยพิบัติทางธรรมชาติอย่างแผ่นดินไหวแทบจะไม่มีทางเกิดขึ้นได้เลยบนทวีปเวอร์เซล ทว่าแรงสั่นสะเทือนรุนแรงที่ไม่เคยปรากฏมาก่อนที่ป้อมปราการโอดินก็เกิดขึ้นมา ไม่มีการกล่าวถึงปรากฏการณ์แผ่นดินไหวแบบนี้เลยภายในบันทึกประวัติศาสตร์ และเพราะว่าพื้นดินสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงจึงเป็นเรื่องยากมากที่ยืนไหวได้ แผ่นดินไหวนั้นทำให้บรรดาผู้เล่นใหม่ตื่นกลัวเป็นอย่างยิ่งหรือแม้แต่บรรดาผู้เล่นทั่วไปก็รู้สึกเช่นนั้นเหมือนกัน

ครึก ครึก ครึก ครึก ครึกกกกก

ทันใดนั้นภูเขาลูกหนึ่งก็ปรากฏบนใจกลางกองทัพหลักของวิหารเอ็มบินยู พวกปีศาจและพวกคลั่งลัทธิก็ร่วงหล่นลงจากกำแพงของป้อมปราการโอดินในสภาพที่เปลือยเปล่า พวกมันบางตัวตายไปทว่าบรรดาผู้คนก็ไม่ได้ส่งเสียงยินดีอะไรออกมา 

ภูเขาหินสูง 400 เมตรได้ปรากฏขึ้นมาเพียงในเสี้ยววินาที แค่นี่ก็ถือว่าเป็นเวทย์มนต์ที่แปลกมากแล้ว! ภูเขาสูง 400 เมตรปรากฏขึ้นมาจากพื้นที่ราบมันจึงไม่ใช่เรื่องเล็ก แถมยังมีหลุมบึงที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติอยู่บนยอดเขาลูกนั้นด้วย

“นี่มันบ้าอะไรวะ?”

“ทำไมภูเขาแบบั้นปรากฏขึ้นมาตรงกลางกองกำลังพวกเอ็มบินยูได้หละ?”

“โชคดีจริงๆ”

ครึก ครึก ครึกกกกกกกก!

ผืนดินรอบๆภูเขาหินนั้นเริ่มสั่นสะเทือนอีกครั้ง การสะเทือนครั้งนี้ค่อนข้างรุนแรงจนทำให้บรรดาผู้เล่นและเหล่าทหารของป้อมปราการโอดินนั่งลงไปกับพื้น บรรยากาศเหมือนกับจะมีอะไรซักอย่างจะปะทุออกมาได้ตลอดเวลา

“อะ-อะไรนะ?”

“ข้าว่ามันคงไม่มีแค่แผ่นดินไหวหรอก”

“มีควันอยู่บนยอดเขาลูกนั้นด้วย แรงสะเทือนคงไม่ได้ออกมาจากนั่นหรอกใช่ไหม?”

“เฮือกกก! ถ้านี่เป็นภูเขาไฟ.........”

หลังจากนั้นไม่นานภูเขาไฟก็ปะทุออกมาจริงๆ หมู่ควันพวยพุ่งออกมาตามมาด้วยสะเก็ดไฟที่ทะยานขึ้นท้องฟ้าพร้อมกับเสียงคำรามดังสะนั่น

ภูเขาไฟระเบิดได้ปรากฏขึ้นแล้ว

สะเก็ดหินและลาวาพวยพุ่งออกมาปกคลุมทั่วทุกพื้นที่ ปรากฏการณ์ภูเขาไฟระเบิดที่เคยปรากฏเขตลาส ฟาลังค์ได้มาอยู่ที่ราชอาณาจักรพันธมิตรบริทเท่นแล้ว!

 “อ๊ากกกกกกก!”

“หมอบลง”

ผู้คนส่งเสียงร้องออกมาตามสัญชาตญาณ

“มันจะปะทุแล้วกระจายออกมาไปทั่วแล้ว”

และก็มีคนบางกลุ่มตั้งสติได้และมองดูสถานการณ์ที่เกิดขึ้น หลายคนมองดูต่างรู้สึกตื่นกลัวและรู้สึกทึ่งไปพร้อมๆกัน ภาพครั้งนี้มีสิ่งที่ยากมากที่จะได้เห็นแม้ว่าพวกเขาจะใช้เงินซื้อไปมากแค่ไหนก็ตาม

แม้ว่าการปะทุของภูเขาไฟนี้จะเกิดขึ้นตรงใจกลางของกองกำลังวิหารเอ็มบินยู ลาวาและเศษหินก็ปะทะใส่พวกมัน 

ความร้อนระอุเองก็ยังสามารถรู้สึกได้จากตัวป้อมปราการโอดิน และท้องฟ้าก็กลายเป็นสีดำทะมึนเนื่องจากเถ้าภูเขาไฟ

มันเป็นภูเขาขนาดเล็กเมื่อเทียบกับภูเขาธรรมดาทั่วไป

 ทว่ามันก็ยังมีจำนวนลาวามากมายไหลทะลักออกมามากมาย 

ลาวาและก๊าซอันแสนร้อนระอุปะทะเข้ากับผืนดินที่อยู่ใกล้ๆภูเขาไฟลูกนั้น พวกปีศาจวิ่งหนีเป็นบ้าเป็นหลังแต่พวกมันก็ยังถูกเผาตายจนหมดแล้วก็กลายเป็นเถ้าสีเทาไปในที่สุด แม้แต่พวกอัศวินและพวกทหารม้าที่มีกำลังรบมหาศาลก็ไม่อาจต้านทานภัยพิบัติครั้งนี้ได้

คำพูดของบรรดาผู้ประกาศข่าวยิ่งไหลพรูออกมาเร็วยิ่งกว่าเดิมขณะที่สถานการณ์นี้ได้กลับตาลปัตร

“โห กองกำลังวิหารเอ็มบินยูที่กำลังโจมตีป้อมปราการโอดินได้รับความเสียหายจังๆเลยครับ ภูเขาไฟระเบิดที่เกิดขึ้นมากระทันหันแบบนี้คืออะไรกันแน่คะ?”

“นั่นก็น่าจะพอคาดเดาได้อยู่นะครับ กิลด์เมฆาคงต้องเป็นคนเตรียมการไว้อยู่แล้ว”

“ถ้างั้นทำไมพวกเขาไม่ใช้มันก่อนหน้านี้ตอนที่ต่อสู้กับกิลด์เฮอร์มีสละคะ?  หรือบางทีพวกเขาคงได้รับวัตถุโบราณที่มีเวสทย์มนต์อยู่ก็ได้นะ.....วิเศษมากจริงๆค่ะ”

 “ใช่ครับ น่าทึ่งจริงๆ! สั่นสะเทือนทั้งท้องฟ้าและผืนดินเลยครับ”

“ดิฉันพึ่งได้ข้อมูลจากวงในมากค่ะว่ากิลด์เมฆาม่เคยเตรียมอะไรแบบนั้นมาก่อนเลย มันไม่เคยถูกใช้ต่อสู้กับผู้เล่นคนอื่นๆมาก่อนเลย งั้นพวกเขาจะเก็บเอาไว้ทำไมหละใช่ไหม?”

“ก็อย่างที่คุณเห็นในภาพถ่ายทอดสดนะครับ แม้แต่สมาชิกของกิลด์เมฆาเองยังพากันตกใจที่ได้เห็นภูเขาไฟระเบิดนั่นลย”

“ถ้างั้นใครกันละคะที่ทำให้เกิดภูเขาไฟระเบิดนี่?”

ท้องฟ้าดำทะมึนปกคลุมไปด้วยเถ้าภูเขาไฟ ลาวาประทุพวยพุงสูงเสียดฟ้า สองปีกสยายกางออกและมีไวเวิร์นตัวหนึ่งปรากฏตัวออกมาพร้อมกับคนๆหนึ่ง คนผู้นี้ก็คือคนที่บรรดาผู้เล่นทั้งหมดต่างก็ต้องการพบในรอยัลโร้ด เทพสงคราม วีด!

วีดกุมดาบแดม่อนของเขาขณะที่ขี่อยู่บนไวทรี

“วีดนิ! ว่าแล้วต้องเป็นวีด”

ภายในสตูดิโอส่งเสียงอึกทึก

การปรากฏตัวระหว่างลาวาที่กำลังพวยพุ่งทะยานฟ้าอยู่เหนือตัวไวเวิร์น ช่างเป็นการปรากฏตัวที่น่าดึงดูดมากที่คงไม่มีใครกล้าทำอีกแล้ว

“ฮ่าหหหห!”

“เทพสงครามกำลังช่วยพวกเรา!”

บรรยากาศแห่งชัยชนะที่ได้ปลุกเร้าอารมณ์ได้ปรากฏขึ้นเหนือป้อมปราการโอดินแล้วขณะที่พวกเขาเปล่งเสียงร้องออกมา แน่นอนว่าสถานการณ์ของพวกเขาต่างจากของวีดมาก เพราะว่าพวกเขาก็แค่ได้เห็ฯสถานการณ์อยู่ไกลๆ

 “เฮ้ ทางซ้ายเว้ย ทางซ้าย! ลาวามันจะพุ่งออกมาแล้ว ”

“เคี๊ยกกกกกกกกก!”

“ทีนี้ก็หุบปีกแกไปข้างหลัง ลาวาจะพุ่งออกมาจากรอยแยกแล้วเว้ย อย่าไปใกล้ตรงนั้น!”

สถานการณ์ตอนนี้พวกเขาแทบจะหลบหลีกจากลาวาที่พวยพุ่งออกมาจากภูเขาไฟแทบเอาตัวไม่รอด

เจ้าไวทรีต้องรีบเคลื่อนตัวอย่างรวดเร็วขณะที่หวีดร้องไปพร้อมกับสีหน้าที่ซีดเผือด มันทำบาปกรรมอะไรมานักหนาถึงได้ต้องมาเจอเจ้าของแบบนี้?

“โหหห ไวเวิร์นสุดยอด”

“เจ๋งไปเลย”

“เสียงร้องนั่นสุดยอดและน่าเกรงขามจริงๆ”

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

ยูรินได้ยินข่าวลืออยู่เสมอเกี่ยวกับวีดขณะที่กำลังเดินทางด้วยทักษะจินตภาพเคลื่อนย้ายของเธอ เธอยังได้ยินผู้คนพูดคุยเกี่ยวกับวีดแม้ว่าเธอจะไม่ได้เข้าไปในตัวเมืองหรือว่าหมู่บ้าน ทั่วทั้งเมืองเสียงดังสะนั่นพูดคุยเกี่ยวกับการต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่ ระหว่างกิลด์ยักษ์ใหญ่ ทว่ามันก็แทบจะเทียบไม่ได้กับสถานการณ์ความคลั่งไคล้เกี่ยวกับการผจญภัยของวีด

ถ้าหากว่าพวกเขาเป็นแขกที่อยู่ภายในร้านเหล้าหรือว่าเป็นผู้เล่นที่ได้ไปออกล่าและออกผจญภัย คนทั้งหลายที่มีเลเวลสูงๆเหล่านั้นก็คงจะเอาเรื่องนั้นมาอวดเบ่งให้กันฟัง ทว่าวีดก็ยังคงเป็นฮีโร่ของพวกเขา

 ‘ฉันสงสัยจังว่าวันนี้พี่ทำอะไรอยู่นะ’

ยูรินมักจะไปที่แม่น้ำที่ไหลผ่านตัวเมืองและเอาเบ็ดตกปลาของเธอออกมา ทุกๆครั้งที่เธอพยายามสนุกกับทักษะการตกปลาที่เซเฟอร์สอนเธอมา แต่มันเป็นอะไรที่น่าเบื่อมาก เธอสวมใส่หมวกสีเหลืองปีกกว้างและสวมใส่ชุดสีฉูดฉาดเพื่อไปนั่งตกปลาเนี่ยนะ!

‘พี่เขาทำได้ดีจริงๆ’

ยูรินไม่ได้กังวลเกี่ยวกับวีด เขาเป็นคนที่ยอมอยู่ได้แม้กระทั่งบนเกาะทะเลทราย นั่นก็เพราะว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่นั่นฟรี! พืชและสัตว์ที่อยู่บนเกาะนั้นคงดูน่าสงสารไปเลยทันที

เธอรู้สึกสงสัยเกี่ยวผู้หญิงแบบไหนกันที่วีดจะคบ เพราะว่าคนๆนั้นจะต้องกลายมาเป็นพี่สาวของเธอ

‘พี่ฮวารยองก็ไม่เลวนะ’

ผู้เข้าแข่งขันคนแรกคือ ฮวารยอง คนที่อยู่ในปาร์ตี้ของเขาอยู่บ่อยๆ เธอเป็นคนน่าดึงดูดและไม่ได้ปกปิดเลยว่าเธอชอบวีด ยูรินเคยถามฮวารยองว่าทำไมเธอถึงชอบวีด

“คุณวีดเค้าเป็นคนเก่งงานบ้าน เขาทำทั้งซักผ้า ทำความสะอาดแถมยังทำอาหารเก่งด้วย รสชาติปูนึ่งวันนั้นอร่อยมากจริงๆ!”

แน่นอนว่าการชอบเขาในงานบ้านงานเรือนนั้นไม่ได้เป็นเหตุผลทั้งหมด แต่ก็ถือว่าเป็นเหตุผลหลักของฮวารยอง

ยูรินเองก็มีสัญชาตญาณของผู้หญิงเกี่ยวกับซอยูน ข่าวลือแพร่กระจายทั่วมหา’ลัยเกี่ยวกับซอยูนและก็ฟันธงได้ทันทีหลังจากที่เธอย้ายมาอยู่ข้างบ้านพวกเขา ยูรินแทบจะไม่เคยรู้สึกเลยว่าเธอขาดความงามภายนอกไป แต่หลังจากที่เจอซอยูนมันเหมือนกับว่าพระเจ้าประทานความงามนี้มาให้ซอยูนโดยเฉพาะ

 ‘ใบหน้านั่นช่าง......เธอคงจะสามารถไปเจอกับดาราดังต่างประเทศหรือแม้แต่พวกราชวงศ์ได้ด้วยซ้ำ’

เธอสงสัยว่าทำไมซอยุนถึงได้สนใจในตัววีดนัก ถึงขนาดยอมทำอาหารกลางวันมาให้เขา

‘ฉันได้ยินข่าวลือเรื่องการแบล็คเมลล์มาด้วย’

แม้ว่าน้องสาวของเขาจะสงสัยเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งสองคนก็ตาม แต่เมื่อยูรินได้เจอพวกเขาพร้อมกันในโมราต้า ก็รู้สึกได้เลยว่าพี่ชายของเขาช่างดูจืดชืดมากเมื่ออยู่ข้างๆเธอ จากนั้นซอยูนก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงชัดเจน

“ฉันไม่ได้มองผู้ชายที่รูปลักษณ์ภายนอกของเขาหรอกค่ะ”

ถึงแม้ว่ามันยังดูไม่สมเหตุสมผลเลยสำหรับยูริน แต่เอาจริงๆมันก็ไม่ใช่เพียงแค่รูปลักษณ์ภายนอกของเขาเท่านั้นแต่มันก็ยังมีส่วนอื่นด้วยนิ ซอยูนมีเลเวลที่ต่างจากเขามากในรอยัลโร้ด เธอไม่ได้ดูด้อยกว่าเขาเลยไม่ว่าเรื่องไหนๆ

“แล้วถ้าสมมติพวกคุณแต่งงานแต่พี่เขาหางานไม่ได้แล้วเอาแต่เล่นเกมที่บ้านละคะ?”

“เรื่องเงินหรอค่ะ? ฉันจะเป็นคนหาเอง”

“แต่เรื่องแบบนี้ต้องใช้ความแข็งแรงนะคะ”

“ผู้หญิงก็ทำได้เหมือนกันนะ”

“ถึงแม้ว่าจะมีลูกแล้วหรอคะ?”

“ฉันจะเลี้ยงพวกเขาเป็นอย่างดีค่ะ”

“........”

ยูรินทำได้แค่พยักหน้าตอบรับ เธอมีอีกหลายอย่างที่อยากจะพูดแต่ก็พูดไม่ออก เธอรู้สึกได้แค่ว่าซอยูนช่างน่าสงสารเกินไปจริงๆ

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

 “นี่ตามที่เราตกลงกันไว้ครับ”

“หึๆ ฉันไว้ใจนายนะ”

วีดไปเจอกับผู้ส่งสารจากกิลด์เมฆาเพื่อมารับเงินจากที่ได้ตกลงกันไว้ การใช้ทักษะประติมากรรมมหาภัยพิบัติใส่พวกวิหารเอ็มบินยูนั้นไม่ได้ใช้ไปฟรีๆ เขาได้ทำสัญญากับพวกกิลด์ที่ได้รับผลกระทบจากพวกวิหารเอ็มบินยูและกิลด์เมฆาก็รับข้อเสนอนี้อย่างรวดเร็ว

ภารกิจที่ป้อมปราการโอดินของนั้นสำเร็จเสร็จสิ้นแล้ว กองทัพวิหารเอ็มบินยูต่างได้รับความเสียหายมากมายจากภูเขาไฟระเบิดนั้นและขวัญกำลังที่จะต่อสู้ของพวกเขาก็แตกเป็นเสี่ยงๆ กิลด์เมฆาไม่ยอมพลาดโอกาสนี้ไปและออกไปจากประตูเพื่อทำลายกองวิหารเอ็มบินยูจนสิ้นซาก 

วีดเองก็ฆ่าพวกอัศวินทมิฬไปถึง 100 นายขณะที่ขี่อยู่บนเจ้าไวทรี ขวัญกำลังใจของพวกทหารเพิ่มขึ้นทุกครั้งที่ไวเวิร์นปรากฏตัวออกมาเหนือสนามรบ กองทัพวิหารเอ็มบินยูเองก็แตกเป็นเสี่ยงเพราะว่าราชอาณาจักรพันธมิตรบริเตนเองก็ไม่ลังเลที่จะฆ่าพวกมัน 

ชัยชนะครั้งยิ่งใหญ่นี้ได้ถูกถ่ายทอดสดและกิลด์เมฆาเองก็ได้รับความน่าเชื่อถือกลับคืนมา

ผ้าคลุมของวีดโบกสะบัดขณะที่อยู่บนหลังเจ้าไวทรี

 “หึหึหึ ถ้างั้นต่อไป....”

“ขอโทษครับ รอซักเดี๋ยว”

“หือ?”

“ยังมีภูเขาลูกหนึ่งอยู่หน้าป้อมปราการโอดิน ข้าหวังว่าท่านจะเอามันออกก่อนท่านจะไปนะครับ”

ภูเขาสูง 400 เมตรตอนนี้เพิ่มขึ้นเป็น 890 เมตรแล้วหลังจากที่มีภูเขาไฟระเบิด ลาวายังคงคุกรุ่นและกลุ่มควันยังคงพวยพุ่ง เพราะงั้นมันจึงยังดูอันตรายมากอยู่

“ภูเขาดีต่อสุขภาพของนายนะ คนเราควรจะอยู่ใกล้ๆภูเขาเอาไว้นะดีแล้ว”

“ท่านพูดว่าไงนะ.....”

“ไวทรี ไปเร็ว ฮี๊ย่าห์!”

“…….”

จบตอน

ผู้แปล : Cole’s Myth

Editor : แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล