เล่ม 30 ตอนที่ 1: ภัยพิบัติครั้งใหญ่ ณ หุบเขา แปลโดย Smith REX

วีดกำลังจมอยู่กับความทุกข์ทรมานที่อยู่ลึกลงไปในจิตใจ

'ความจริงก็คือ ฉันไม่ได้มีความอัจฉริยะอยู่ในตัวเลย'

ผลการเรียนของเขานั้นไม่ดีเท่าไหร่ แต่เขาก็คิดว่าคนเกาหลีใต้ตกเป็นเหยื่อของความคิดอันไร้ซึ่งเหตุผล

"ถึงคะแนนการสอบของฉันจะหายไปบ้างเล็กน้อย แต่ทว่าเกรดของฉันก็ยังดีอยู่ อา, นั่นมันทำให้ฉันนึกถึงคะแนนสอบวิชาจริยธรรม ... มันต่ำมาก. "

ความทรงจำที่ครูของเขากำลังดุด่าเขาวนไปวนมา ผู้ที่ได้รับประโยชน์มากที่สุดจากการยกเลิกการลงโทษทางร่างกายก็คือโรงเรียน!

อย่างไรก็ตาม แผนการของเขาในการหลอกล่อเผ่าซัลเลี่ยนนั้นประสบความสำเร็จอย่างมาก

"พวกมันตกลงไปในกับดักที่พวกเราขุดไว้ กุ๊กกรู !”

"ฆ่ามัน จับพวกมันไว้ และกินพวกมัน ! "

 “โคว๊ากกกกก !”

มีเสียงคำรามลั่นจากมอนสเตอร์ทั้งสองด้านของหุบเขา! เมื่อมองไปจะเห็นเหมือนมีสายน้ำกำลังไหลไปตามหุบเขาจากจำนวนและผิวสีน้ำเงินเข้มของเผ่าซัลเลี่ยนที่กำลังถือหอก และธนู

มันไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับนักผจญภัยหลาย ๆ คนในทวีปที่จะได้เห็นฉากดังกล่าว สิ่งเดียวที่รู้สึกได้อย่างแจ่มชัดก็คือ คนที่อยู่ด้านล่างถูกตัดขาดอย่างสมบรูณ์ และจะถูกฆ่า! มันคือขีดสุดของความน่าหวาดหวั่นที่ท่วมท้นมาจากมุมมองของกลุ่มคนที่ดูกังวล

นิ้วมือของเพลกำลูกธนูแน่นจากการที่เขารู้สึกกดดัน

"อาศัยทักษะการยิงธนูของฉัน ฉันสามารถเล็งไปที่ด้านบนสุดของหุบเขา แต่แล้วยังไงล่ะ?"

มันย่อมเป็นไปไม่ได้! เหล่านักรบซัลเลี่ยนยังคงตะโกนอย่างต่อเนื่อง นี่คือการกระทำเพื่อเพิ่มความฮึกเหิมก่อนการสู้รบ ขวัญกำลังใจของมอนสเตอร์นั้นถือว่ามีบทบาทสำคัญส่งผลต่อค่าสถานะพื้นฐานให้เกิดการเปลี่ยนแปลงได้เลยทีเดียว

"ไอ้พวกมนุษย์ มันไม่สามารถหนีไปไหนได้ และพวกมันจะเป็นอาหารของพวกเรา"

 “เคี้ยกก”

พวกนักรบต่างตะโกนก้อง จากการที่พวกมันได้ยึดที่มั่นตามแนวหุบเขาจำนวนนักรบซัลเลี่ยนมีไม่ต่ำกว่า 3,000 ตนแน่นอน ภูมิประเทศของเทือกเขาฮาร์เซิลนั้นลาดชันเป็นอันมาก มากเท่าที่มันจะลาดชันได้เลยทีเดียว เพราะฉะนั้นจึงถือได้ว่ามันเป็นหนึ่งในสถานที่เลวร้ายที่สุดที่ต้องเผชิญกับศัตรู

เจ้าเหลืองร้องไห้ออกมาด้วยสายตาที่หม่นหมอง

 “ฮือ มอออออ......”

มันเป็นสถานการณ์ที่อาจทำให้มันกลายเป็นเนื้อสเต็ก หัวของราชันย์ไฮดราทั้ง 9 หัวยืดเหยียดออกไปทุกทิศทาง เจ้าอิมูกิดำแผ่ปีกของมันให้เตรียมพร้อมที่จะทะยานขึ้นไป สิ่งมีชีวิตที่บินได้สามารถหลบหนีไปในอากาศ ดังนั้นพวกที่อยู่บนพื้นดินจึงไม่พอใจวีดอยู่บ้าง

อย่างไรก็ตาม พวกมันได้ตัดสินใจแล้วว่าจะต่อสู้ให้ถึงที่สุด ประติมากรรมสลักชีพทั้ง 47 ตนจากลาสฟาลั้งค์ ล้วนเต็มใจถวายชีวิต

"ข้าต้องฆ่าต่อไปจนกว่ามันจะจบสิ้น"

"แม้ว่าข้าจะต้องมลายหายไป ... ข้าจะไม่เสียใจกับชีวิตอันแสนสั้นของข้า"

สิ่งมีชีวิตที่ถูกสร้างโดยประติมากรต่างตัดสินใจมุ่งมั่นที่จะเผาผลาญ และสู้จนกว่าจะตายกันไปข้าง ในทางตรงกันข้าม ปิงหลง, โกลด์มินิ และ ไวท์เวิร์นต่างผ่อนคลาย

"มนุษย์ผู้นั้นคงกำลังวางแผนตลบหลัง"

"เขามันเป็นคนที่ฉลาดแกมโกง โกล โกล โกล!"

"เขาจะไม่ยอมปล่อยให้พวกเราตายที่นี่ เขาจะต้องให้พวกเรามีชีวิตอยู่เพื่อทำงานต่อไป "

พวกมันเคยสัมผัสประสบการณ์ถึงขั้นวิกฤติกับวีดมาแล้ว ดังนั้นการได้เห็นกองทัพของเหล่ามอนสเตอร์ก็ให้ความรู้สึกเหมือนกับการกิน และการดื่มน้ำของพวกมัน ปิงหลง และไวท์เวิร์น นั้นย่อมเข้าใจในตัววีดเป็นอย่างดี

ในขณะเดียวกัน เสียงร่ำร้องจากเผ่าซัลเลี่ยนก็ดังกระหึ่มยิ่งขึ้น นั่นคือเหล่านักรบกำลังเตรียมพร้อมสำหรับการสู้รบ

อาวุธที่พวกมันเลือกใช้คือธนู ! จากการที่พวกมันได้เข้าควบคุมพื้นที่สูงในหุบเขา พวกมันก็จะสาดยิงลูกธนูลงมา นักรบซัลเลี่ยนใช้ลูกธนูที่มีปลายแหลมคม และมีอัตราการโจมตีที่ดี ดังนั้นค่าความเสียหายจึงค่อนข้างสูง หากลูกธนูถูกยิงพร้อม ๆ กันลงมายังพื้นเบื้องล่าง มันจะกลายเป็นห่าฝนธนู

คงมีเพียงราชันย์ไฮดรา และฟีนิกซ์ที่มีค่าพลังชีวิตสูง ส่วนพวกที่เหลือนับว่าตกอยู่ในอันตรายใหญ่หลวง! สิ่งมีชีวิตที่บินได้นั้นสามารถหลบหนีไปในอากาศได้ แต่พวกมันก็ตัดสินใจที่จะสู้ และปกป้องกลุ่มปาร์ตี้ของวีด

ประติมากรรมสลักชีพกำลังเผชิญหน้ากับวิกฤติที่สำคัญ ถ้าเหล่าลูกน้องของเขาถูกกวาดล้างจนหมดแล้ว เขาก็จะต้องสร้างตัวใหม่ซึ่งถือว่าเป็นเรื่องที่น่าเศร้าใจ

แต่วีดยังคงแสยะยิ้มอย่างชั่วร้าย

"ฉันนี่มันอัจฉริยะจริงๆ"

อารมณ์เหมือนวันที่เกิดบางสิ่งอันเลวร้ายขึ้นกับปาร์ตี้กลุ่มอื่นๆ จนทำให้หัวเราะอย่างสะใจ!

"คุณวีด, ทำอะไรสักอย่างได้ไหม เร็วๆเถอะ"

วีดนำเอารูปแกะสลักออกมาหลังจากได้รับการกระตุ้นเตือนจากไอรีน มันเป็นรูปแกะสลักของหุบเขาหินแห่งนี้! ยูรินได้วาดแผนที่อย่างละเอียด และเขาทำประติมากรรมนี้จากหยกสีเขียว ระดับการแกะสลักของเขาอยู่ที่ขั้นสูงเลเวล 9 และการใช้วัสดุอันมีค่าทำให้ได้ผลงานชั้นเยี่ยมออกมา

"มีรอยแตกเล็กน้อย แต่ ... ฉันสามารถใช้สิ่งนี้ได้แน่นอน"

ในขณะนั้น เหล่านักรบซัลเลี่ยนได้หยุดตะโกนโห่ร้อง และง้างคันธนูของพวกมัน ปาร์ตี้ของวีดต่างจ้องมองไปที่รูปแกะสลักนั้น เซอร์กะที่ยืนอยู่ข้างๆเขาจึงถามว่า

"พี่กำลังจะใช้ประติมากรรมวินาศหรือ?"

เมื่อค่าสถานะทางศิลป์ของเขาถูกเปลี่ยนให้เป็นค่าสถานะของความแข็งแกร่ง และสถานะความว่องไวทั้งคู่ เขาสามารถแสดงให้เห็นถึงความสามารถในการสู้รบอันยิ่งใหญ่กับการที่เขายังสวมชุดเกราะอัศวินแห่งเทพี ถ้าเขาใช้ปีกแห่งแสงและบินขึ้นบนหน้าผาได้แล้ว เขาจะสามารถต่อสู้กับบรรดานักรบซัลเลี่ยนได้ แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลที่เขาล่อศัตรูมาที่นี่

 “ไม่ ทักษะที่พี่จะใช้ในตอนนี้ ... ทักษะแกะสลักธรรมชาติมหาภัยพิบัติ!"

- คุณได้ใช้ทักษะแกะสลักธรรมชาติมหาภัยพิบัติ

- ค่าสถานะทางศิลป์หายไป 20 แต้มอย่างถาวร

- ค่าพลังชีวิต และค่ามานาจำนวน 20,000 ถูกใช้แล้ว

-ค่าสถานะทั้งหมดลดลงชั่วคราว 15% เป็นเวลา 3 วัน

-ความใกล้ชิดกับธรรมชาติลดลง

- ทักษะแกะสลักธรรมชาติมหาภัยพิบัติสามารถใช้ได้วันละครั้งเท่านั้น

- เมื่อมีการเรียกภัยพิบัติให้เกิดขึ้น ค่าชื่อเสียงหรือค่าความฉาวโฉ่จะเพิ่มขึ้นตามค่าความเสียหาย

- มันเป็นไปได้ที่จะตายท่ามกลางภัยพิบัติ ดังนั้นจงระวังให้ดี

ภัยพิบัติจะเกิดขึ้นในหุบเขาซึ่งเป็นสถานที่ที่เขาล่อพวกมอนสเตอร์มา นั่นคือความมุ่งหมายบางอย่างที่ซ่อนเร้นอยู่ภายในใจของเขา!

แผนของวีดนั้นสมบูรณ์แบบ แต่มีปัญหาที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ มันจะต้องใช้เวลาสักพักก่อนที่จะเกิดภัยพิบัติ! เวลาที่เกิดภัยพิบัติในทุกครั้งที่เปิดใช้งานนั้นแตกต่างกัน ดังนั้นจึงไม่มีทางที่จะกำหนดในส่วนนี้ได้ พวกเขาต้องมุ่งเน้นไปที่การป้องกันจนกว่าภัยพิบัติจะเกิดขึ้น

"อะแฮ่ม มาถึงช่วงที่ฉันโปรดปราน"

ก่อนที่จะมีการต่อสู้อันยิ่งใหญ่ วีดจะล้างลำคอของเขาก่อนที่จะร้องเพลง ความตึงเครียดที่เต็มไปด้วยสนามรบจากบรรดาเหล่านักรบซัลเลี่ยน และจากเหล่าประติมากรรมสลักชีพที่รวมตัวกัน คนที่ไม่สามารถร้องถูกคีย์ได้ มันคือเวทีการแสดงสดของเขา!

แต่ฮวายอง ผู้ที่สวมใส่ต่างหูทับทิม และสร้อยคอกลับเดินออกไปเป็นคนแรก

"ฉันจะซื้อเวลาให้"

ก่อนที่ลูกธนูจะถูกยิงออกมา เธอเดินไปข้างหน้าและร้องเพลง

- ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมรอยยิ้ม   รู้สึกดีสดชื่น อยู่ภายในใจของฉัน   ฉันต้องการจะถูกจัดโดยใครสักคน   ฉันต้องการมัน จนหยดสุดท้ายที่เธอมี

เพลงหวาน ๆ ของฮวรางยองสะท้อนแว่วลอยไปในหุบเขา เธอเป็นนักเต้นที่มีทักษะการขับร้องสูงมาก ขั้นกลางเลเวล 4! ข้อเสียเปรียบคือว่ามันเป็นอาชีพที่ไม่มีทักษะในการต่อสู้ แต่พวกมอนสเตอร์จะจดจ้องสายตาของพวกมันไปที่หญิงสาวที่กำลังเต้นรำ จนเสมือนพวกมันอยู่ในงานเลี้ยงสังสรรค์

แม้จะมีอันตราย ร่างกายของเธอกลับขยับได้เร่าร้อนในการเต้นรำที่มีสีสัน ทักษะการขับร้องของเธอทำให้เสียงที่ออกมาแจ่มชัด และมีเสียงที่งดงามที่ความดังมากมาย

 “เคี้ยก.”

"ผู้หญิงคนนั้นกำลังร้องเพลงอยู่"

 “อย่าไปสน ยิงมันเลย จับพวกมันมา และเขมือบพวกมันทุกคน ! "

มันเป็นสถานการณ์เฉกเช่นเดียวกับการที่เครื่องดนตรียังไม่พร้อมก่อนที่จะเล่นในตลาดย่านชุมชน อย่างไรก็ตาม ตัวฮวายองก็ถือว่าเป็นเครื่องดนตรีที่ดีที่สุด ไม่จำเป็นต้องมีไมโครโฟนราคาแพง เธอก็สามารถสื่อถึงอารมณ์เพลงออกมาได้

อยากเก็บซ่อนเอาไว้ แต่ดูเหมือนทุกคนจะรู้  ก็คนมันชอบแบบนี้นี่หน่า  ฉันอยากถูกเล้าโลมตอนเช้า เมื่อยามฝนพลำ

เธอเพิ่มระดับเสียงและร้องเพลง ด้วยความสามารถในการขับร้องของเธอทำให้เสียงนั้นก้องกังวานไปจนถึงจุดสูงสุดของหุบเขา จนทำให้เธอเป็นจุดสนใจและมีอำนาจในการดึงดูด

เสียงอันหวานซึ้งของเธอแว่วเข้าไปในโสตประสาทของเหล่านักรบซัลเลี่ยนจนลังเลในการยิงลูกศรของพวกมันออกมา  เหนือสิ่งอื่นใดจากการที่ภูมิประเทศของหุบเขาจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่เสียงนั้นจะสะท้อนกังวาน!

"นังมนุษย์ผู้นั้นช่างขับร้องได้ดี"

"น่าเสียดายหากจะฆ่านางทิ้ง"

"เราจะจับนางนี่แล้วเอาไปเป็นนางทาสดีไหมนะ?"

บรรดานักรบซัลเลี่ยนยืนแข็งค้าง ในขณะที่พวกมันกำลังฟังเพลงอันหวานซึ้งของเธอ

- ฉันอยากเป็นแค่เด็กผู้หญิง   แม้นมันจะน่าอาย   แต่คุณเป็นผู้ชายที่แต่งงานแล้ว

ความซาบซึ้งของเนื้อเพลงจู่ๆก็ไร้สาระทันที ฮวายองได้รับอิทธิพลมาจากเพลงบ้าบอของวีด แต่หากไม่นับเนื้อหาของเนื้อเพลง จังหวะ ท่วงทำนองและเสียงนั้นก็ถือว่าสุดยอดมาก

เสียงที่กระจ่างใสอย่างไม่น่าเชื่อของเธอแสดงให้เห็นกลเม็ดเด็ดพรายตั้งแต่โทนต่ำจนถึงโทนสูง เธอกำลังร้องเพลงอย่างเต็มที่ด้วยความสามารถที่เธอมีจนหมด

เบลล็อทนำพิณออกมา และเริ่มเล่น

- ลูกสาวของคุณช่างน่าทึ่งเสียจริง ช็อกโกแลตนั้นซื้อให้ลูกๆของคุณแล้วกันนะ เจ้าเด็กน้อย. ฟันของเธอจะผุ และเจ้าจะต้องไปหาหมอฟันนนน!

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเธอได้รับฉายาว่านางฟ้าในยามเมื่อเธออยู่บนเวที เธอดูอ่อนเยาว์ และมีเสน่ห์อันสดใส ความงดงามและอารมณ์เพลงที่เธอสื่อออกมาได้อย่างชัดเจน เธอสามารถร้องเพลงบนเวทีได้เกือบทุกประเภทไม่ว่าจะเป็นบทเพลงแห่งความรัก หรือบทเพลงแห่งความเจ็บปวด การที่เพลิดเพลินไปกับการแสดงเหล่านี้คงต้องขอบคุณเสน่ห์ที่เธอมีจนไม่สามารถต้านทานได้

เนื่องจากลักษณะพิเศษของร่างกายฮวายองที่เป็นนักเต้น ควันและแสงไฟก็เริ่มปรากฏขึ้นรอบ ๆ ตัวของเธอ

 “แคว๊วกกก!”

"มันประกอบขึ้นอย่างสวยงาม."

"นี่เป็นเนื้อเพลงที่ดีจริงๆ"

เหล่านักรบซัลเลี่ยนชอบมันมาก ดังนั้นหอกและธนูของพวกมันเริ่มลดต่ำลง

 (อย่างถามว่าคนแปล แปลเนื้อเพลงมั่วไหม  ตอบเลย โคตรงง โคตรมั่วเลย จะเอาเพลงคุ๊กกี้เสี่ยงทายมาใส่แทนอยู่ล่ะ)

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

“การออกอากาศจะเริ่มในอีก 4  ...3 ... 2....1  ”

สตูดิโอของ KMS Media แจ้งให้ทราบว่าพวกเขากำลังจะแสดงการผจญภัยของวีด แม้ว่าจะนำการผจญภัยมาออกอากาศ แต่มันคงสายเกินไปที่กิลด์เฮอร์มีสจะเข้าไปแทรกแซงได้

 “การผจญภัยของวีด! ช่วงเวลาทุกคนรอคอย”

ชินเฮมินยิ้ม และเริ่มดำเนินรายการ ช่วงที่ 2 ของรายการพิเศษเรื่องราวแห่งทวีปเวอร์เซลล์

หลังจากพูดคุยเกี่ยวกับข่าวเล็ก ๆ น้อย ๆ กับสมาชิกทางรายการแล้ว ช่วงสำคัญที่สุดคือการผจญภัยของวีดก็ได้เริ่มขึ้น ถ้าพวกเขาเสียเวลาอาจส่งผลให้เกิดเสียงร้องเรียนจากผู้ชม

วันนี้พวกเขาได้ประกาศล่วงหน้าว่าการผจญภัยของวีดจะถูกฉายออกอากาศ ดังนั้นอัตราการเข้าชมจึงเริ่มต้นที่ 11%

เมื่อวีดพ่ายแพ้ให้กับบาร์ดเรย์ บรรดาเจ้าหน้าที่ในสถานีได้แต่ส่ายหน้า

"มันเป็นเรื่องร้ายแรง วีดเป็นคนเดียวที่สามารถเพิ่มอัตราการเข้าชมได้แบบนี้ ... .. "

"ผู้ชมรู้สึกกังวลอย่างมาก เมื่อวีดและบาร์ดเรย์เผชิญหน้ากัน เขาพ่ายแพ้และตาย ดังนั้นประเด็นนี้จึงจบลงแล้ว "

"มันเป็นความโชคร้าย ความสามารถของเขาดีมากจริง ๆ "

หลังจากนั้นสถานีออกอากาศก็ละเลยวีด เขาไม่ได้ถูกพูดถึงบ่อยในข่าวและรายการโทรทัศน์ไม่ได้มีเรื่องวีด แต่ผู้ชมไม่สนใจเรื่องดังกล่าวและรู้สึกตื่นเต้นในเรื่องราวของวีดเหมือนกับก่อนหน้านี้

บรรยากาศก็ยากที่จะเข้าใจอย่างที่เห็นได้ตอนแรก!

ในตอนนี้ วีดได้กลายเป็นราชาแห่งราชอาณาจักรอาร์เพ่น และประสบความสำเร็จในการทำประติมากรรมขนาดใหญ่ ตอนนี้ภารกิจมังกรก็กำลังค่อยๆปรากฏขึ้น

เนื่องจากสถานการณ์ในรอยัลโร๊ดแย่ลง ผู้คนมากมายต่างเริ่มมีความปรารถนาในตัววีรบุรุษมากขึ้น พวกเขากำลังมองหาผู้กอบกู้ที่แท้จริงที่จะเอาชนะความชั่วร้ายและคืนความยุติธรรม

"ถ้าคุณดูข่าว มีบางอย่างเกี่ยวกับเมืองที่ล่มสลาย หรือหมู่บ้านถูกทำลาย"

"แม้กระทั่งการออกล่า หรือตกปลาที่แม่น้ำ พวกเขาก็จะพบกับการลาดตระเวนของสาวกแห่งลัทธิเอ็มบินยู และทุกคนก็จะตาย"

"ปราสาทราชสีห์ได้ประกาศรายชื่อผู้ถูกเนรเทศ บรรดาผู้ที่ไม่ปฏิบัติตามคำพูดของพวกเขาจะไม่สามารถใช้พื้นที่ออกล่าของกิลด์ปราสาทราชสีห์ได้ รวมถึงเมืองต่างๆด้วย "

"พวกเขา เป็นคนที่เลวร้ายมาก ๆ "

ภารกิจของวีดส่วนใหญ่มักเกี่ยวข้องกับการเอาชนะปีศาจจากฝ่ายตรงข้าม ในขณะที่หลายคนเรียกบาร์ดเรย์ว่า พระเจ้าพวกเขาต้องยอมรับว่าเขาควบคุมผู้ใต้บังคับบัญชาของเขามากเกินไป หลังจากภารกิจก่อนหน้านี้ การกระทำผิดของกิลด์เฮอร์มีสก็รุนแรงพอที่จะกล่าวถึง

"ฉันคิดว่าคุณวีดควรจะชนะ"

"พวกเขาต่อสู้กันเพียงครั้งเดียว และไม่ใช่การต่อสู้อย่างยุติธรรม "

"ไอ้พวกเฮอร์มีสนั่น  ฉันต้องการให้ใครสักคนกระทืบพวกมัน "

บรรดาผู้คนมักชอบพระเอกผู้ที่ก้าวต่อไป และลุกขึ้นแม้จะพบกับความทุกข์ยาก ขณะที่แฟน ๆ ของวีดเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ เขาก็มีชื่อเสียงและเป็นแรงบันดาลใจมากพอๆกับการชิงชังในตัวบาร์ดเรย์ที่มากขึ้น

"เอาล่ะ พวกเราจะดำเนินการถ่ายถอดวิดีโอที่ท่านผู้ชมคาดหวัง"

KMC Media ฉายวิดีโอบนหน้าจอ คราวนี้ไม่ใช่การออกอากาศพิเศษของ KMC Media สถานีอื่น ๆ ก็เริ่มออกอากาศในเวลาเดียวกัน

แม้ว่าภารกิจระดับปรมาจารย์ของบาร์ดเรย์ยังคงดำเนินไปเรื่อย ๆ เรทติ้งกลับไม่สามารถเปรียบเทียบกับการออกอากาศในปัจจุบันได้

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

เพลงของฮวายองนั้นให้ความรู้สึกซาบซึ้ง เพลงที่ดีมักจะมีพลังที่จะทำให้ผู้คนมีความสุข เขาตระหนักดีว่าเพลงที่ยอดเยี่ยมเป็นอย่างไร

- นักรบซัลเลี่ยน 3,022 ได้ฟังเพลงและส่งเสียงเชียร์

พวกเขาไม่เข้าใจเนื้อเพลงเลยสักนิด แต่พวกเขาคิดว่ามันเป็นเพลงที่ยอดเยี่ยมมาก

โดยเฉพาะอย่างยิ่งจุดที่ดีคือมีการแสดงที่ฉูดฉาดของสาวสวย พวกนักรบซัลเลี่ยนที่เป็นเพศผู้ ดังนั้นพวกเขาจึงชื่นชอบยามเมื่อพวกมันพบเห็นหญิงสาวที่งดงาม

ค่าชื่อเสียงเพิ่มมา 131 แต้มจากการทำให้จิตใจของพวกมันหวั่นไหว

วีดมีอารมณ์ความรู้สึกมากมาย

"แน่นอน ... มันก็เหมือนกับหมอฟันนั่นล่ะ "

ใจความหลักของเพลงนั้นประมาณว่ามีใครสักคนหนึ่งที่มีลูกฟันผุ แล้วอยู่ดีๆก็ได้แต่งงานกับหมอฟัน ผู้ที่เป็นหลักเป็นฐานจนหลายคนต้องการเป็นสามี ข้อความเกี่ยวกับการดูแลฟันและท่าทางที่ดูไม่น่าหวาดหวั่นสักเท่าไหร่ แต่กลับทำให้จำฝังใจ

แม้นวีดไม่สามารถร้องเพลงได้ แต่บทเพลงช่วยปลอบประโลมเขา

"ครั้งต่อไป ฉันพอจะมีโอกาสได้ร้องเพลงคู่ไหม "

 “ตกลง!”

วีด และฮวายองตัดสินใจที่จะมีทำการแสดงในภายหลัง

 “เฮี้ยกกฮ่า.”

"ข้าได้ยินบทเพลงที่งดงาม นางมีพรสวรรค์ แต่ตอนนี้ข้าหิวแล้ว พวกเราจะจับพวกมันมากิน!”

ชนเผ่าซัลเลี่ยนค่อยๆปรับสถานะจากความประทับใจของพวกมัน เพลงจบลงแล้ว และพวกมันก็พร้อมที่จะโจมตีอีกครั้ง

ไม่ว่าทักษะการขับร้องของฮวายองจะสูงส่งสักแค่ไหน แต่ผลที่ได้ก็กลับย่ำแย่จากการที่นักรบซัลเลี่ยนฟังมันนานเกินไป

เลเวลของทหารระดับต่ำสุดคือ 200 ขณะที่เลเวลโดยเฉลี่ยต่อตัวอยู่ที่ 300 และมีทหารระดับแนวหน้าอย่างน้อย 1,000 ตน ที่เป็นระดับขั้นสูงเลวล 420 ดังนั้นจึงยากที่จะจัดการลงได้โดยอาศัยแค่พลังจากพวกประติมากรรมสลักชีพ!

แต่ตอนนี้สัญญาณของประติมากรรมภัยพิบัติเริ่มปรากฏเค้าลางขึ้น

คลุก  คลุ คลุก

โขดหินจากหุบเขาเริ่มร่วงลงมาใส่หัวของนักรบซัลเลี่ยน

"นี่มัน ... เอี้ยยยยยก!"

ก้อนหินมากมายจากยอดของหุบเขาหินกลิ้งลงมายังด้านล่าง เหล่านักรบพยายามหลีกเลี่ยงมัน แต่มีหลายตัวมากที่มารวมตัวกัน และพวกมันก็ร่วงลงไปใส่อีกตัวร่วงลงไปกองทับกัน

"ว้าว ... ทักษะของพี่วีดช่างน่าอัศจรรย์จริงๆ พวกมันตายมากกว่า 100 ตัว ! "

เซอร์กะชื่นชมมัน

ก้อนหินกลิ้งลงมาและสร้างเสียงร้องระงมของพวกมันที่ถูกทับ อย่างไรก็ตามนี่เป็นเพียงเค้าลางจากภัยพิบัติที่แท้จริงเท่านั้น สีหน้าของวีดดูจริงจังขึ้น

"ครั้งล่าสุดที่ฉันใช้ทักษะแกะสลักธรรมชาติมหาภัยพิบัติตอนอยู่ในราชอาณาจักรโรเซนไฮม์."

เขาใช้มันตอนอยู่บนยอดของพีระมิดเพื่อหนีจากพวกวิหารเอ็มบินยู อำนาจการทำลายล้างครอบคลุมพื้นที่จนเกิดน้ำท่วม!

"ความใกล้ชิดกับธรรมชาติของฉันมีมากกว่า 1,000 ... .. "

พลังแห่งการทำลายล้างของทักษะแกะสลักธรรมชาติมหาภัยพิบัติขึ้นอยู่กับค่าความใกล้ชิดกับธรรมชาติ จากการขายดอกไม้ของเซลิน่ายังมีค่าเพิ่มเติมเพิ่มขึ้น 7% การสร้างอุทยานแห่งทวยเทพ และไอเทมต่างๆ ก็ทำให้เพิ่มขึ้นอีก 9%

"แต่ตอนนี้มันคงไม่ใช่เพราะไอเทม "

ในขณะที่ออกผจญภัย เขามองดอกไม้ที่เบ่งบานและหญ้าป่าอย่างรอบคอบ ความผูกพันกับธรรมชาติของเขาก็ค่อยๆเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆอย่างช้าๆ

เขายังตัดเอากิ่งไม้แห้งที่ตายแล้วนำไปปลูกไว้ในที่ที่ดีเพื่อให้มันเติบโตได้ การใช้วัสดุที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมเช่นโคลนสำหรับเครื่องปั้นดินเผาและสร้างสวนพฤกษศาสตร์ในระดับที่ไม่เคยปรากฏมาก่อนใน อุทยานแห่งทวยเทพ สวนแห่งพฤกษศาสตร์ธรรมชาติที่ทำให้พลังของพืชมีมากจนล้นพ้น !

สาเหตุที่ทำให้เขาต้องกังวลเกี่ยวกับการอนุรักษ์ธรรมชาตินั้นเนื่องจากทักษะแกะสลักธรรมชาติมหาภัยพิบัตินั่นเอง

"ฉันทำประติมากรรมระดับแม๊กนั่มของราชาแห่งไฟ ตอนนี้ค่าความสัมพันธ์ของฉันอยู่ที่ 1,291 ถ้าฉันเพิ่มสร้อยข้อมือดอกไม้และประติมากรรมชั้นดีที่ฉันทำแตก ... .. "

เขาคิดว่ามันทรงพลังกว่าเก่า แต่มันก็ไม่อาจเทียบได้กับมาตรฐานที่ทำให้ราชอาณาจักรโรเซนไฮม์เละเทะหากจะเทียบเปรียบกัน

ใบหน้าของวีดแข็งเกร็ง

"ทุกคนมารวมตัวกันใกล้ๆ"

เบลล๊อตถามด้วยสายตาประหลาด

"รวมตัวกันเหรอ?"

มันเป็นคำที่คาดไม่ถึง!

"มันยากที่จะคาดเดาว่ามันจะมีพลังมากแค่ไหน แต่แน่นอนพวกเราจะถูกกวาดล้างด้วยภัยพิบัติ ถ้าเราไม่ได้อยู่ใกล้กับใจกลางหุบเขาลึก"

วีดตะโกนด้วยทักษะราชสีห์คำราม

"ประติมากรรมสลักชีพทุกตนมาอยู่ใกล้ๆข้าไว้!"

แทนที่จะอยู่กระจัดกระจายอย่างสบาย ๆ พวกเขาต่างรวมตัวกันอย่างหนาแน่นเหมือนกับเป็นช่วงเวลาเร่งด่วน วีด เพื่อนร่วมทีม และประติมากรรมสลักชีพของเขาได้ขยับตัวไปใกล้กับลำธารน้ำที่ไหลผ่านใจกลางหุบเขาหิน

 “อูววววมออออออออ!”

สัญชาตญาณการอยู่รอดของเจ้าเหลืองของมันบ่งบอกให้มันนำตัวไปแนบติดกับวีด และมันจะไม่ย้ายไปไหน มันรู้ว่าการได้อยู่กับวีดย่อมเป็นสถานที่ที่ปลอดภัยที่สุด!

ฟีนิกซ์ ปิงหลง  และสิ่งมีชีวิตตัวอื่นๆที่บินได้รีบบินขึ้นไปบนฟ้า

และหายนะก็เริ่มขึ้นในหุบเขา! เกิดแผ่นดินถล่มในหุบเขาบริเวณจุดสูงชัน จนดูเหมือนกำแพงหินสูง 2 กิโลเมตรกำลังเริ่มร่วงลงมา

 “อ๊ากกกกกกกก!”

"มันร่วงลงมาทับแล้ว!"

"เหล่านักรบซัลเลี่ยนผู้หาญกล้า, จงหลบมัน!"

พวกนักรบต่างพยายามถอยกลับไปที่ถ้ำ แต่ทางเข้าแคบและทั้งหมดก็กลับกลายเป็นความวุ่นวาย ในขณะที่พวกมันกำลังพยายามที่จะหลบหนี ก้อนหินตกใส่พวกมัน และพวกมันก็กลายเป็นส่วนหนึ่งในก้อนหินลูกใหญ่

 “อ๊ากกกกกก !”

"คลุก คลุก คลุก คลุก"

บรรดานักรบซัลเลี่ยนต่างถูกบดขยี้ตายด้วยก้อนหินเหล่านั้น!

หลายสิบตน นักรบซัลเลี่ยนนับร้อยตนถูกกำจัดอย่างไร้ความปราณี จำนวนทหารมากมายที่พยายามจะหลบหลีก แต่ก็จบลงที่การตกลงไปในหุบเขาจนไม่สามารถนับได้เลย พวกมันเหมือนใบไม้ที่ร่วงหล่นลงยังพื้นดินหลังจากที่โดนลมพัดแรง

แม้ว่ามันจะเป็นเพียงแค่นี้ก็ตาม ผลกระทบจากภัยพิบัติก็น่ากลัวมาก เกิดแผ่นดินถล่มจากทั้งสองด้านของหุบเขา

วีด เพื่อนร่วมทีมของเขา และประติมากรรมสลักชีพสามารถผ่อนคลายและเพลิดเพลินไปกับสภาพของศัตรูที่อยู่ตรงหน้า ในสภาพที่พวกมันตกอยู่ในภาวะวิกฤต ชิ้นส่วนขนาดใหญ่ของหินขนาดมหึมาตกลงมาจากด้านบน มันมิได้หยุดอยู่เพียงแค่นั้นและยังคงกลิ้งสู่ใจกลางหุบเขา

วีดพูดออกมาว่า

"นี่เป็นทักษะที่แข็งแกร่งจริงๆ แต่ก็มีผลข้างเคียงเล็ก ๆ ... .. "

เพื่อนร่วมทีมและประติมากรรมสลักชีพของเขาต่างก็รู้เกี่ยวกับผลข้างเคียง คำตอบคือชัดเจน ก้อนหินกำลังถล่มลงมาอย่างไร้ความปราณี! ทักษะแกะสลักธรรมชาติมหาภัยพิบัติอาจส่งผลให้ผู้ที่ใช้มันตายได้เช่นกัน!

"มาตรงนี้!"

"ออกไปทางขวา!"

 “ ว๊ากกก! ก้อนใหญ่จากบนนั้น ...... "

"ว้าว น่าทึ่งมาก!"

"มันน่าตื่นเต้นจริงๆ! มันจะเป็นแจ็คพ็อตถ้าเรารอดชีวิตไปได้ ! ไม่ว่าทางไหนก็ดูเหมือนว่าพวกเราต้องตายแน่ๆใช่ไหม? "

"ฉันมีชีวิตที่ดี และไม่เคยทำอะไรแย่ ๆ ทำไมมันถึงเกิดเรื่องแบบนี้ ... ?"

”อย่าหลอกกันนะ คุณวีด! ฉันจะให้ 130 ทอง สำหรับซุปที่ทำจากเจ้าเหลือง "

"ครั้งสุดท้ายที่เราออกล่าในตอนเย็น คุณถามว่าฉันต้องการชุปเนื้อใช่ไหม"

"โอ้ ใส่เนื้อซี่โครงลงไปสักหนึ่งชิ้นจะอร่อยมาก"

 “อูววมออออออ!”

กลุ่มคนที่รวมกันรับรู้เสียงกระหน่ำของหินที่ตกกระแทกพื้น ละอองน้ำสาดกระจายไปทั่วในขณะที่พวกเขากลัวหินตกใส่!

"พวกเราจะตายมั้ยเนี่ย?"

"พวกเราต้องรอด"

วีดได้เตรียมการไว้ล่วงหน้า เมื่อเขาตัดสินใจที่จะใช้ทักษะแกะสลักธรรมชาติมหาภัยพิบัติในหุบเขา มันคือความโชคดีที่เขายึดจุดศูนย์กลางก่อนที่เขาจะใช้ทักษะ หินหลายก้อนตกลงมาใกล้ ๆ แต่มันก็ไม่ได้โดยพวกเขาโดยตรง

"ตอนนี้ก็สมควรใกล้จะจบแล้วสินะ ...... "

ก้อนหินและกรวดเทลงมาในปริมาณมาก และนักรบซัลเลี่ยนต่างก็ได้รับความทุกข์ทรมานจากการระเบิดครั้งใหญ่ซึ่งยากที่จะฟื้นตัว อย่างน้อยนักรบจำนวน 600 ตนล้มตายจากก้อนหิน

"ไม่ได้โกหกกันใช่ไหม?"

เซอร์กะชี้นิ้วไปที่ด้านบนสุดของหุบเขาหิน มันเป็นสถานที่ที่ยากที่จะมองเห็นจากตำแหน่งของพวกเขา

คลุก ตึง ตึง!

แม้ว่าจะอยู่ในระดับปานกลาง แต่ก็มีโอกาสเกิดอุบัติเหตุใหญ่ขึ้นด้วยจากทักษะแกะสลักธรรมชาติมหาภัยพิบัติ เมื่อมันสั่น ด้านบนของหุบเขาหินเอียงไปข้างหน้า และพังทลาย

พวกซัลเลี่ยนได้ใช้ถ้ำเพื่อย้ายไปที่หุบเขา หุบเขาหินถูกเจาะเต็มไปด้วยถ้ำ ดังนั้นการที่แผ่นดินเคลื่อนตัวหมายความว่าทุกสิ่งอย่างนั้นสั่นสะเทือน คงเป็นเรื่องธรรมดาที่ส่วนของหุบเขาที่จะยุบทลาย

เสียงกรีดร้องสุดท้ายของวีด!

"ดวงบัดซบของฉัน ...... !"

มันเป็นเรื่องน่าสงสัยว่ามันจะมีประสิทธิภาพแค่ไหน แต่ไอรีนก็เริ่มร่ายเวทมนตร์ป้องกัน

"โล่ศักดิ์สิทธิ์ !"

แสงแห่งการปกป้องห่อหุ้มล้อมรอบพวกเขาทั้งหมด

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

ผืนแผ่นดินสั่นสะเทือน และดังสนั่น!

หลังจากนั้นไม่นาน ฝุ่นก็จางหายไปเผยให้เห็นกลุ่มปาร์ตี้ของวีด และประติมากรรมสลักชีพทั้งหมด

 “โอ๊ว พวกเรารอดแฮะ”

 “พวกเรายังมีชีวิตอยู่ใช่ไหม? มันรู้สึกเหมือนว่าฉันได้ตายไปแล้ว”

 “พวกเรายังไม่ตาย?”

ไม่มีใครตาย แต่ร่างของเซเฟอร์ถูกปกคลุมไปด้วยเลือด พวกเขาอยู่ในใจกลางหุบเขาและราชันย์ไฮดราได้ปกป้องพวกเขาจากก้อนหินโดยอาศัยร่างกายของมัน

 “โฮรกกกกก, มันเจ็บ!”

ราชันย์ไฮดรามีพลังชีวิตที่ดีที่สุด ดังนั้นมันจึงไม่ตายง่ายขนาดนั้น ไม่ว่าจะสูญเสียพลังชีวิตไปเท่าไหร่ มันก็จะไม่ตายอยู่ดีตราบเท่าที่หัวของมันยังไม่ถูกตัดออกจนหมด

แน่นอนว่าเลเวลของมันจากทักษะประติมากรรมสลักชีพไม่สูงมากนัก จึงทำให้มีการฟื้นตัวของพลังชีวิตค่อนข้างช้า หัวของราชันย์ไฮดรา 2 หัวยังคงมีสภาพสมบูรณ์ ดังนั้นมันจึงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดและถามหาของกิน

"มันจะต้องใช้เวลาสักหน่อยกว่าที่ราชันย์ไฮดราจะกลับเข้ามาร่วมรบได้อีกครั้ง"

วีดได้วิเคราะห์สถานการณ์อย่างรวดเร็ว

การถล่มของหุบเขาหินทำให้พวกเขาตกใจ แต่นอกเหนือจากราชันย์ไฮดร้า ไม่มีประติมากรรมสลักชีพตนใด  ได้รับบาดเจ็บอย่างมีนัยสำคัญ

"ปัญหาคือพวกมันโดนถล่มไปกี่ตัว."

การถล่มที่เกิดขึ้นในหุบเขาหิน ประมาณหนึ่งในสี่ของภูมิประเทศได้รับการเปลี่ยนแปลงอย่างสมบูรณ์โดยภัยพิบัติ  บรรดานักรบซัลเลี่ยนได้รับความเสียหายอย่างมาก แต่จำนวนผู้รอดชีวิตยังคงมีมากพอสมควร

พวกมันมีค่าพลังชีวิตที่ดีมาก! พวกมันรอดชีวิตมาเหมือนแมลงสาบและผิวสีฟ้าก็เริ่มปรากฏให้เห็นอีกครั้งในหุบเขา

 “คูววว์ ฆ่าพวกมัน!”

 “ในนามแห่งนักรบซัลเลี่ยน!”

ทหารที่แข็งแกร่งและดื้อรั้นฮึกเหิม หนึ่งในสามของเผ่าต้องตายจากภัยพิบัติ หุบเขาหินระเบิด  ทักษะแกะสลักธรรมชาติมหาภัยพิบัติของวีดนั้นไม่ได้สมบูรณ์แบบ ดังนั้นจึงมีสถานที่น้อยมากที่ไม่ยุบลง ทหารที่ยังคงมีสภาพดียืนขึ้นถือธนู

"เอาล่ะ ยังไงก็ได้รับความเสียหายจำนวนมากอยู่."

เมื่อมองไปที่ขนาดของหุบเขาหิน วีดคาดการณ์ว่าอย่างน้อยครึ่งหนึ่งของนักรบจะรอดชีวิตได้ ที่เหลือไม่ตายก็คงได้รับบาดเจ็บขนาดส่งผลอย่างใหญ่หลวงต่อค่าพลังชีวิตของพวกมัน

นักรบซัลเลี่ยนต่างก็เดือดดาลมากยิ่งขึ้น

"ความหายนะในวันนี้มันเล็กน้อย ดังนั้นพวกเราจึงยังคงต้องสู้ "

วีดมีแผนระยะยาวและชั่วร้าย ดังนั้นนักรบซัลเลี่ยนโชคดีที่พวกมันไม่ได้รับความเสียหายมากกว่านี้ นักรบหลายคนได้รับผลกระทบชั่วคราวจากการล้มลง แต่พวกมันก็จะฟื้นตัวขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป

"พวกเราจำเป็นต้องโจมตีก่อนที่พวกนั้นจะตื่นขึ้นมา ทุกคนโจมตี! "

วีดบัญชาการรบกับประติมากรรมสลักชีพของเขา

ทักษะแกะสลักธรรมชาติมหาภัยพิบัติประสบความสำเร็จในการสั่นคลอนศัตรู พวกซัลเลี่ยนพยายามที่จะใช้ภูมิประเทศของเทือกเขาฮาร์เซลเพื่อเอื้อประโยชน์กับพวกมัน แต่วีดก็ทำลายมันลงเสียก่อน

ตอนนี้ มันเป็นการแข่งกับเวลา!

นอกจากราชันย์ไฮดราที่ได้รับบาดเจ็บ และเจ้าหนอนดิน ประติมากรรมสลักชีพส่วนที่เหลือมุ่งไปหาศัตรูอย่างกล้าหาญ เจ้าเหลืองไม่ต้องการต่อสู้ แต่โกล์มินิขี่มันเข้าสู่สนามรบ

"มัลติเปิ้ลช๊อต!"

เพลวาดลูกธนูลงบนคันธนูและยิงใส่ศัตรูอย่างต่อเนื่อง เมื่อหนึ่งลูกธนูถูกยิง มันกระจายตัวและกลายเป็นลูกธนู 40 ดอกใส่ศัตรูหลายตน พวกเขามุ่งเน้นไปที่การฆ่าศัตรูแทนที่การเอาตัวรอด ลูกศรถูกยิงไปทั่วใส่พวกนักรบซัลเลี่ยนที่โดนหินหล่นใส่!

"ถ้าฉันทำตามคุณวีด ฉันไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องอะไรเมื่อต่อสู้"

มันเป็นสิทธิพิเศษในการสู้รบท่ามกลางหุบเขา เพลเอาลูกธนูออกจากซองธนูของเขาและคาบไว้ในปาก ก่อนที่จะใช้ความคล่องแคล่วของนักธนูทำการวิ่งยิงไปรอบ ๆ เขากำลังร่นระยะทางไปยังสถานที่ที่นักรบซัลเลี่ยนกำลังดิ้นรนเพื่อลุกขึ้น เพลยิงลูกธนูจำนวนมากใส่ศัตรูที่อยู่ใกล้ ๆ นับ 100 ตน

"สถานที่แห่งนี้เหมาะกับรสนิยมของฉัน ฉันจะกวาดพวกมันให้หมด "

โรมุนะเตรียมร่ายเวทอย่างมีความสุข

ธาราอัคคี!

นักเวทย์มักจะสนุกกับการต่อสู้กับมอนสเตอร์ 3 ถึง 4 ตัวต่อครั้ง แต่พวกนักรบซัลเลี่ยนได้ติดอยู่กับก้อนหิน ขณะที่ถูกยิงใส่ด้วยธนู จึงทำให้พวกเขาเตรียมการร่ายเวทย์มนต์จนพร้อม

"ฉันจะออกไป ฉันจะทุบพวกมันด้วยทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันมี! "

เซอร์กะ ที่ยืนอยู่ข้างไอรีนผู้ที่กำลังรักษาราชันย์ไฮดรา และวิ่งออกมาพร้อมด้วยกำปั้นของเธอ

"ถ้าฉันสามารถรอดไปได้จากที่นี่ ... .. "

เซเฟอร์ยังดึงเบ็ดตกปลาแพลตินัมของเขาออกมาและเพิ่มความยาวของมัน คันเบ็ดมีน้ำหนักเบาและค่าการโจมตีสูงมากจนน่าแปลกใจ และด้วยอาศัยเอ็นตกปลาจึงทำให้มันสามารถใช้งานได้อย่างอิสระจึงนับว่าเป็นอาวุธจู่โจมระยะไกลที่ยอดเยี่ยม

"ปุ๊ก ปุ๊ก ปุ๊ก ปุ๊ก ปั๊ก!"

ประติมากรรมสลักชีพเสือขาววิ่งไปรอบๆ พร้อมกับขย้ำเหล่านักรบ  อัศวินเซวิลล์ เซอร์บิรุส และเจ้างูชนบทเองก็เริ่มเคลื่อนไหวเช่นกัน

อย่างไรก็ตามการที่เหล่านักรบซัลเลี่ยนมีจำนวนมาก ดังนั้นพวกมันจึงฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว พวกนักรบยิงลูกธนูขึ้นบนท้องฟ้า ในขณะที่ไวท์เวิร์น ฟินิกส์ และปิงหลง เริ่มเข้าสู่สนามรบ

แม้นพวกมันจะประหลาดใจกับการถล่มของหุบเขา แต่พวกมันก็คิดอย่างรวดเร็วถึงสถานการณ์

"เจ้านายยังไม่ตาย"

"เขาจะไม่ตายจากเรื่องแบบนี้"

"กิ้ว กิ้ว พวกมันตายไปนิดเดียว"

"แช่แข็งพวกมัน"

"ต่อสู้ให้ได้โดยเร็วที่สุด ถ้าพวกเราไม่ทำเช่นนั้นจะไม่จบแค่การถูกด่าหรอกนะ "

ปิงหลงหายใจออก และใช้ลมหายใจเยือกแข็งโจมตีพวกนักรบบนผาลาดของหุบเขาหิน ฟินิกซ์ไปที่อีกฟากหนึ่งของหุบเขาและพ่นลมหายใจแห่งเปลวเพลิง ไวเวิร์นบินไปคว้าจับพวกทหาร!

การต่อสู้ที่สับสนเริ่มเปิดฉากขึ้น ในขณะที่เบลล็อตและฮวายอง เริ่มเตรียมการร้องเพลงและเต้นอีกครั้ง ผลกระทบลดลงอย่างมีนัยสำคัญเมื่อการสู้รบเริ่มขึ้น แต่พวกเขาก็สามารถเพิ่มพูนความสามารถของเพื่อนร่วมทีมได้

มีเพียงวีดที่ยังไม่ได้ออกไปสู้

"ฉันไม่รู้ว่ามานาของฉันจะเหลืออีกมากแค่ไหน ไม่ว่าจะไกลแค่ไหน ฉันก็สามารถนำพวกเขามาด้วยความลึกลับแห่งศิลป์ อัญเชิญประติมากรรม! "

มันเป็นเวทย์ที่ใช้อัญเชิญประติมากรรมที่เขาแกะสลักไว้แล้ว! พวกนักรบซัลเลี่ยนฟื้นขึ้นมา มีเสียงจากการต่อสู้และเศษหินชิ้นเล็ก ๆ ล่วงตกลงมา

ธาราอัคคีของโรมุนะได้กวาดนักรบเพียงไม่กี่คน วิหคทอง และวิหคเงินก็ต่อสู้เคียงข้างกัน ถ้านี่เป็นการต่อสู้ปกติแล้วนี่จะเป็นจุดสูงสุดแห่งพลังของมัน

มีความแตกต่างอย่างมากเมื่อเขาพ่ายแพ้ให้กับบารด์เรย์ และการเตรียมการต่างๆที่เขาทำในภายหลัง รูปแบบของประติมากรรมของวีดค่อย ๆ โผล่ขึ้นมาจากพื้นดิน

มันคือนักรบแห่งความโกลาหล คูบิยะ! จากการออกต่อสู้กับมอนสเตอร์ที่เคยปะทะด้วย! วีดเคยตามล่าเหล่านักรบแห่งความโกลาหล เมื่อเขาอยู่ในลาสฟาลั้งค์ นักรบตนนี้มีกล้ามเนื้อหนา วีดยังทำให้ใบหน้าของมันแสดงออกถึงความรู้สึกที่เข้มแข็ง! จากดวงตาทั้งสองดวงนั้น

ถ้าเขาปรากฏตัวในวันนัดบอด คู่ของเขาจะคุกเข่าลงด้วยความกลัว

จบตอน

ผู้แปล : Smith REX

Editor : แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล