เล่ม 30 ตอนที่ 2: อัศวินโลกันตร์(Fire Warrior อ้างอิงเล่ม 20-7) แปลโดย Smith REX

"จริงๆ แล้ว ราคาก็ไม่เท่าไหร่ "

วีดมองไปที่ประติมากรรมด้วยความพึงพอใจ เขาได้ทำรูปสลักของนักรบแห่งความหายนะคูบิยะโดยใช้วัสดุที่เขาได้รับจากราชาเบลซ์ออส

"แม้มันจะมีราคาแพง แต่ฉันก็จะใช้มันอย่างดี"

เขารีไซเคิลวัตถุดิบนำมันกลับมาใช้ใหม่

วีดใช้ทักษะแกะสลักลับ

"ประติมากรรมจำแลง!"

ประติมากรรมจำแลงถูกเปิดใช้งาน จากความรักไม่มีที่สิ้นสุดสำหรับการแกะสลักทำให้ประติมากรและรูปปั้นหลอมรวมกันเป็นหนึ่ง!

เขาตัวสูงขึ้นถึง 2 เมตร 20 เซนติเมตร เปลวเพลิงปะทุทั่วทั้งร่าง

รูปร่างของคุณเกิดการเปลี่ยนแปลงดังนั้นอุปกรณ์หลายชิ้นจึงไม่สามารถใช้งานได้

เมื่อสวมชุดเกราะ ค่าความทนทานจะลดลงจากเปลวไฟที่หลอมละลาย

จำเป็นต้องใช้อุปกรณ์ใหม่ให้เหมาะสมกับเผ่าพันธุ์

ประติมากรรมจำแลงจะเปลี่ยนคุณให้เป็นเผ่าพันธุ์ที่ควบคุมเปลวเพลิง

เผ่าพันธุ์นี้สามารถใช้เวทมนตร์เฉพาะคือการเคลื่อนย้ายในระยะทางสั้นๆได้

ค่าสถานะทางศิลป์ของคุณได้หายไป และค่าความแข็งแรง ความคล่องตัวและค่าภูมิปัญญาเพิ่มขึ้นอย่างมาก

การดำเนินการนี้จะใช้เวลาจนกว่าประติมากรรมจำแลงจะถูกปลดออก

วีดไม่ได้สวมเกราะฮีเลียม และอุปกรณ์อื่น ๆ จากในกรณีนี้ที่มันอาจจะได้รับความเสียหาย. เขามีขวานไฟและเข็มขัดหนังที่มีความต้านทานพิเศษที่เขาได้มาจากพวกนักรบแห่งความโกลาหลในลาสฟาลั้งค์ แต่ยังไงซะอาวุธที่เป็นถึงยูนิคไอเทมก็ไม่ได้มีความจำเป็นสำหรับวีด

ดาบมังกร ดาวสีชาด(The Dragon Sword, Red Star )

เมื่อรวมอุปกรณ์ที่ผู้เล่นทั้งหมดพกติดตัวไว้อาจเรียกได้ว่าเป็นดาบที่ดีที่สุด

"ฉันไม่สามารถใช้ดาบมังกรนี้ได้เลยสักครั้ง นับตั้งแต่ที่ฉันได้มันมา ตามความสัตย์จริง ฉันเพียงแค่โชคดีที่สามารถเอามันมาได้ ... เอาเถอะ ตอนนี้ก็ถึงเวลาสู้สักที "

วีดเอาดาบดาวสีชาดออกมา และเขาค่อยๆดึงดาบออกจากฝัก

ซู่ ฟู่ ฟู่ ฟู่ ฟู่ ฟุ่ม!

มีเสียงขณะที่ดาบถูกชักออกมาคล้ายเสียงเพลง เป็นเสียงที่วีดนั้นโปรดปราน

- ดาบมังกร ดาวสีชาดได้รับการติดตั้งแล้ว

จากการที่คุณขาดขีดจำกัดของเลเวล และค่าความต้านทานไฟ แต่ด้วยทักษะช่างตีเหล็กของคุณจึงสามารถใช้อาวุธนี้ได้

คุณจะไม่เหนื่อยเมื่อทำการใช้ทักษะ

คุณจะเคลื่อนย้ายได้เร็วขึ้นและมีโอกาสที่การโจมตีของศัตรูจะพลาดเพิ่มขึ้น.

การโจมตีจะทะลวงเข้าสู่เกราะของฝ่ายตรงข้าม ไม่สนใจการป้องกันเวทย์และสามารถทะลุลวงผ่านไปได้

ความน่าจะเป็นในการสร้างอาการบาดเจ็บรุนแรงจะเพิ่มขึ้น และจิตวิญญาณต่อสู้ของฝ่ายตรงข้ามจะลดลง

พลังแห่งไฟจะเพิ่มเป็นสองเท่า

พลังแห่งไฟที่เพิ่มขึ้นมาจะส่งผลต่อค่าการทำลายล้างของดาบให้เพิ่มขึ้นอย่างมาก

ความต้านทานเวทมนตร์ + 30%

เวทย์มนต์ที่บรรจุอยู่ในดาบจะส่งผลต่อมอนสเตอร์ที่เลเวลต่ำกว่าระดับกลางนั้นหวาดกลัว

พลังแห่งทักษะการโจมตีจะเพิ่มขึ้น

คุณมีความสามารถในการควบคุมไฟ

เทคนิคที่เก็บไว้ในดาบสามารถใช้ได้

ลูกศรเพลิง, เพลิงพิโรธ,ระเบิดเพลิง, เพลิงสิ้นสูญ, ดาบจากนรก, อัญเชิญไฮดราไฟ

คุณไม่สามารถใช้ทักษะพิเศษของดาวสีชาด เนื่องจากค่าความรอบรู้ ค่าสติปัญญาและมานาไม่เพียงพอ

โลกาดับสูญไม่สามารถใช้ได้  เนื่องจากความสามารถไม่เพียงพอในความเชี่ยวชาญดาบ และมานา

นักรบแห่งความหายนะเป็นเผ่าที่ควบคุมพลังแห่งไฟ

ดาวสีชาด : เมื่อโจมตีด้วยไฟ คุณสามารถเปลี่ยนแปลงเป็นค่าพลังชีวิต และมานา

ค่าพลังชีวิตสูงสุด และมานาจะเพิ่มขึ้น 120% และอัตราการฟื้นตัวจะเพิ่มเป็นสองเท่า

เปลวไฟสีขาวบริสุทธิ์แผดเผารอบร่างของวีดจนเปลี่ยนร่างเป็นนักรบแห่งความหายนะ.

ค่าสถานะทางศิลป์ของเขาหายไปหลังจากใช้ประติมากรรมจำแลง  ในขณะที่ค่าสถานะอื่นๆของเขาเพิ่มขึ้นเป็นจำนวนมาก ตัวดาบเองก็ได้มอบผลเพิ่มเติม

"นี่คงเป็นความรู้สึกของผู้เป็นนายเหนือหัวสินะ?"

เมื่อวีดเปลี่ยนเป็นลิซ เขาสามารถสวมใส่ไอเทมของบัลข่าน และอันเชิญอันเดธ มีผลข้างเคียงที่ไม่ดีอยู่บ้างกับพลังของ อันเดธ แต่ความแข็งแกร่งของมันก็ได้รับการพิสูจน์มาแล้วหลายครั้ง วีดมีช่วงเวลาที่ยอดเยี่ยมในการควบคุมอันเดธ และมันก็เจ๋งพอจนมีผู้ชมติดใจที่มีการนำมาฉายซ้ำอีกครั้ง

หุบเขาหินที่ยุบตัวลงนั้นเต็มไปด้วยร่างของเหล่านักรบนั่นหมายความว่าเขาสามารถอัญเชิญกองทัพอันเดธ ถึงอันเดธจะมีพลังมาก แต่ตอนนี้มันกลับเป็นไปไม่ได้ เมื่อประติมากรรมสลักชีพและเพื่อนร่วมทีมของเขายังคงอยู่ภายใต้การถูกโจมตี

เขามีความหวงแหนอย่างมากต่อประติมากรรมสลักชีพของเขา เช่น โกลด์มินิผู้ที่เลือกจะตายเพื่อเขา เจ้าเหลืองผู้ที่คอยคุ้มกันภัยของเขา และไวท์ทรีที่เขาคอยขี่อยู่เสมอ

"ฉันต้องการให้พวกมันทำงานตลอดชีวิตที่เหลืออยู่ ถ้าพวกมันตายที่นี่ ฉันก็จะเป็นผู้ที่ได้รับความเสียหาย เรียกขานเดธไนท์แวนฮอกค์  เรียกขานแวมไพร์ลอร์ดโทริ!”

"แล้วแต่นายท่านจะบัญชา"

"ปกป้องสถานที่แห่งนี้ ปกป้องราชันย์ไฮดรา "

 “ขอรับ”.

แวนฮอกค์ และโทริเป็นผู้อยู่ใต้อาณัติของเขา ดังนั้นพวกมันจึงมาเมื่อใดก็ตามที่เขาเรียก วีดมองไปที่หุบเขาหินและใช้ทักษะ

 “บลิ้ง(Blink ก้าวพริบตา)!”

ในขณะที่วีดปรากฏตัวขึ้นเบื้องหลังนักรบซัลเลี่ยนผู้หนึ่ง ตนที่เพิ่งยิงธนูออกมา

 “เคี๊ยก?”

ซัลเลี่ยนเป็นเผ่าสัตว์เลื้อยคลาน ดังนั้นเปลวเพลิงถือเป็นดาวข่มของพวกมัน วีดกวัดแกว่งดาบที่ห่อหุ้มไปด้วยเปลวไฟและฟันมันลงมา

- พลังแห่งไฟได้ระเบิดร่างนักรบอย่างรุนแรง

พวกมันต่างสูญเสียพลังในการต่อสู้

 “บลิ้ง!”

วีดขยับตัวไปตามหุบเขาหินอย่างต่อเนื่อง และจัดการพวกที่กำลังยิงธนู. เมื่อวีดเหวี่ยงดาบอย่างต่อเนื่อง ก็ปรากฏเป็นเสาเพลิงสูงแปดเมตรปรากฏออกมาอย่างไม่น่าเชื่อ

ศัตรูไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้และถูกห่อหุ้มไปด้วยเปลวเพลิงเมื่อพลังชีวิตลดลง ถ้าพวกมันตกลงมาจากหน้าผาสูงแล้วพวกมันก็จะตายจากแรงกระแทก!

บัดนี้ศัตรูทางธรรมชาติของเผ่าซัลเลี่ยนก็คือวีดนั่นเอง

"กำจัดเจ้ามนุษย์ไฟ"

"ไอ้นั่นเป็นตัวอันตรายที่สุด"

ลูกธนูต่างถูกยิงมุ่งเน้นไปที่วีด ลูกธนูนั้นถูกยิงออกมาจากฝั่งตรงข้ามกำแพงหิน

 “บลิ้งค์!”

วีดใช้การเทเลพลอตในระยะสั้น ขณะที่ถูกโจมตี ดังนั้นเขาจึงหลบพ้นไม่ได้รับความเสียหายใดใด นี่คือเหตุผลที่ว่าทำไมวีดต้องทนทุกข์ทรมานเมื่อต้องล่านักรบแห่งความหายนะ และ คูบิยะ

เขาพยายามเลียนแบบพลังและความรู้ของนักรบแห่งหายนะ วีดใช้ข้อได้เปรียบอย่างเต็มที่จากพลังแห่งดาบและตลบหลังด้วยก้าวพริบตา

"ระเบิดเพลิง!"

บอลเพลิงโผล่ออกมาจากดาบและกระจัดกระจายไปทั่วทุกทิศทุกทางก่อให้เกิดการระเบิด! บรรดานักรบซัลเลี่ยนต่างก็ได้รับความเสียหายอย่างมากและร่วงลงกับพื้น

โดยปกติมันเป็นข้อได้เปรียบสำหรับเผ่าซัลเลี่ยนในการปิดล้อมศัตรูจากที่กำแพงสูง แต่ในหุบเขาหินที่ลักษณะทางภูมิศาสตร์สูงชันเช่นนี้ พวกมันกลับได้รับความเจ็บปวดจากการระเบิด และร่วงลงมา ซึ่งก็คือจุดจบของพวกมัน

เนื่องจากการผสมผสานระหว่างทักษะแกะสลักธรรมชาติมหาภัยพิบัติและประติมากรรมจำแลง หุบเขาหินนี้จึงกลายเป็นสุสานของพวกซัลเลี่ยน

วีดบลิ้งค์ไปโผล่ข้ามไปมาระหว่างทั้งสองด้านของหุบเขาและจัดการพวกนักรบที่ถือคันธนู

"ธนูของพวกซัลเลี่ยนไม่กระจอก ถึงจะมีข้อจำกัดของเลเวลที่ต่ำ และขีดจำกัดจากการไร้สายพันธุ์ แต่ยังไงซะธนูเหล่านี้กลับมีทักษะการยิงอย่างรวดเร็วมาทดแทน ดังนั้นมันน่าจะขายได้ราคาดี ข้าจะได้ราคาสูงสำหรับมัน. "

ผู้คนจากตอนกลางทวีปมาตั้งรกรากอยู่ในโมราต้า ดังนั้นเขาจะสามารถขายอาวุธเลเวล 300 ออกไปได้อย่างง่ายดายแล้วตอนนี้ เขายังคงต่อสู้หลังจากตรวจสอบไอเทม

"มันกำลังมาทางนี้ ช่วยด้วย!"

 “อุว๊ากกกกก ข้าไม่อยู่แล้ว. "

 “เอื๊อก.”

 “คิยาห์!”

พวกซัลเลี่ยนต่างถูกสะกดข่มด้วยพลังของดาบดาวสีชาด และพวกมันก็ไม่สามารถเย็นใจกับวีดได้  ลูกธนูโจมตีช้าลงและประติมากรรมที่บินได้สามารถบินไปบนหุบเขา ประติมากรรมสลักชีพและเพื่อนร่วมทีมของเขากำลังต่อสู้ไปด้วยกันอยู่ที่ด้านล่างของหุบเขา

มีพวกซัลเลี่ยนจำนวนมากได้รับบาดเจ็บและอ่อนล้า จากการถล่มของหินและมีส่วนน้อยที่ตายระหว่างการต่อสู้

"เราคือนักรบผู้ปกครองเทือกเขาฮาร์เซิล และเราจักขับไล่ผู้บุกรุก ณ ที่แห่งนี้ เรายังคงมีพลังอำนาจมหาศาล! "

"กำจัดศัตรูให้สิ้นซาก แก้แค้นให้กับพวกของเราด้วยมือของพวกเรา! "

ผู้อาวุโสของเผ่าพยายามที่จะเพิ่มขวัญกำลังใจของเหล่านักรบอีกครั้ง ขวัญกำลังใจและการจัดทัพในการสู้รบถือเป็นเรื่องสำคัญในการรบอย่างใหญ่หลวง วีดปรากฏข้างๆเหล่าผู้อาวุโส

"มันมานี่แล้ว เรียกกำลังเสริม "

"มันเป็นหัวหน้าของพวกผู้บุกรุก ดังนั้นเราต้องฆ่ามัน!"

ผู้คุ้มกันเหล่าผู้อาวุโสยกหอกของพวกมันขึ้น เลเวลของพวกมันสูงกว่าเลเวล 420 เล็กน้อย

วีดร่ายสกิล

"เพลิงพิโรธ!"

เสาเพลิงเผาผลาญเหล่านักรบนั้น ส่วนที่ดีที่สุดสำหรับดาบดาวสีชาดนั่นคือความสามารถในการกำจัดพลังการต่อสู้ของศัตรูเมื่อการโจมตีประสบความสำเร็จ

เมื่อตกอยู่ในเปลวเพลิงแล้วก็คงเป็นไปไม่ได้ที่จะฟื้นฟูด้วยการเยียวยาจากนักบวช นอกจากนี้นักรบแห่งหายนะเป็นเผ่าพันธุ์ที่มีค่าพลังชีวิตและมานาเติมเต็มไปด้วยธรรมชาติจากเปลวเพลิงที่ปล่อยออกมาจากดาบดาวสีชาด

มันเหมือนกับแวมไพร์ที่ได้รับเลือดจากหญิงสาวใดก็ตาม ในสถานการณ์เช่นนี้แวมไพร์จะสามารถต่อสู้กับใครก็ตามที่แข็งแกร่งกว่าและสามารถเอาชนะได้

ความสามารถของเขาในการใช้ทักษะโจมตีด้วยเวทมนตร์ ได้เปลี่ยนความสามารถในการสู้รบของเขาอย่างสมบูรณ์ วีดใช้ทักษะของดาบมังกร และนักรบแห่งหายนะ เพื่อกำจัดศัตรูของเขาด้วยความสามารถพิเศษอันน่าตื่นตา! ทุกๆที่ที่เขาเดินผ่านจะแหลกสลายไปด้วยเปลวไฟ

แน่นอนว่าเขาไม่ลืมที่จะหยิบของที่ดร๊อปมาจากพวกซัลเลี่ยน ซัลเลี่ยนผู้ปกครองเทือกเขาฮาร์เซิลมาเป็นเวลายาวนาน ดังนั้นพวกมันจึงสมควรมีของราคาแพงให้ปล้นอยู่บ้าง

 “เหล่านักรบเอ๋ย นักรบหญิงผู้นั้นดูอ่อนแอ กำจัดผู้หญิงคนนั้นเสีย "

เหล่าผู้อาวุโสบางตนคิดเล่นงานประติมากรรมสลักชีพเจอร์นิก้า เธอเป็นนักรบคนเถื่อนผู้ที่ต่อสู้ด้วยอาวุธทั้งสองมือ เธอมักตกเป็นเป้าหมายของศัตรูจำนวนมาก

หัวของหนอนแห่งความตายโผล่ขึ้นมาตรงบริเวณเหล่าผู้อาวุโส และมันก็เขมือบพวกผู้อาวุโสเข้าไป หนอนแห่งความตายเป็นเพียงแค่ไส้เดือนดินเท่านั้น มันมักจะจู้จี้จุกจิกกับอาหารการกินพอสมควร ดังนั้นมันจึงดิ่งไปหาผู้บัญชาการก่อน ถึงมันจะแตกตื่นตอนหุบเขาหินพังทลาย แต่ท้ายที่สุดมันก็ได้เปิดฉากการต่อสู้เสียที

ในขณะที่ราชันย์ไฮดรากำลังฟื้นฟูอย่างรวดเร็วด้วยความช่วยเหลือของไอรีน

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

การสู้รบ ณ หุบเขาหิน !

ภารกิจของวีดได้ถ่ายทอดสดและก่อให้เกิดระลอกคลื่นขนาดใหญ่ การถล่มถลายของหุบเขาหินเป็นภาพที่ตกตะลึงซึ่งเกินขอบเขตจินตนาการ และศักยภาพของเหล่าประติมากรรมสลักชีพ!

ปิงหลงมีความแข็งแกร่ง

เต็มเปี่ยมไปด้วยความอหังการ พวกมอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งก็ไม่สามารถท้าทายกับมันได้

เฉกเช่นเดียวกันกับฟินิกซ์ มันปลดปล่อยเวทย์ไฟเป็นวงกว้างช่างน่ากลัวจริงๆ

บรรดาผู้ใต้บังคับบัญชาของวีดนั้นร้ายกาจไม่ใช่เล่นจริงๆ

ทักษะสุดยอดของฟีนิกซ์คือการสลัดขนกระจายออกและเผาผลาญทุกสิ่งในหุบเขาหิน เหล่าประติมากรรมสลักชีพล้วนมีทักษะพิเศษเฉพาะไม่ซ้ำกัน แต่ล่ะอย่างนั้นช่างน่าตื่นตาตื่นใจ ภาพของทักษะเหล่านี้ถูกนำมาใช้อาละวาดในหุบเขาหินแห่งนี้จนเป็นฉากอลังการงานสร้าง

ประติมากรรมสลักชีพนั้นได้รับความนิยมอย่างมากจนเริ่มมีแฟนคลับคอยติดตาม ผู้ชมยังไม่อาจมองข้ามเจ้าเหลือง, ปิงหลง และไวเวิร์น พวกมันเป็นที่นิยมอย่างมากในโมราต้า และมีบทบาทสำคัญในการต่อสู้หลายครั้ง มันถึงขนาดที่ว่าเหล่าพ่อครัวในรอยัลโร๊ดต้องพัฒนาผลิตภัณฑ์เป็นไอศกรีมปิงหลง และไก่ย่างไวเวิร์น!

ผู้ชมยังตั้งข้อสังเกตความสามารถในการต่อสู้ของวีด

มันแตกต่างจากที่เขาเคยต่อสู้มาก่อน

ดูเหมือนว่าเขาจะเอ่อล้นไปด้วยพลังอำนาจที่ไม่สามารถควบคุมได้

ฉันอยากเห็นอะไรแบบนี้ นี่คือวีดจากคอนทิเนนท์ออฟเมจิค ความรู้สึกที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงเมื่อฆ่ามอนสเตอร์!

อู้หู ... ฉันอยากเห็นการต่อสู้แบบนี้สักครั้งจริงๆ แต่ในความเป็นจริงก็คือฉันคงได้แต่วิ่งหนีเท่านั้น

เขาแข็งแกร่งขนาดนี้ แต่ก็ตายด้วยน้ำมือของบราด์เรย์นิ?

ผมสงสัยว่ามันต้องมีอะไรอยู่เบื้องหลัง บางทีเขาอาจจะได้รับเงินมา ถ้าไม่อาศัยเงินจำนวนมากมีหรือที่เขาจะทำอย่างนั้นได้ ?

คุณวีดไม่ทำอะไรแบบนั้นเด็ดขาด อย่าพูดจาส่งเดช หากเอ็งยังไม่รู้จักคุณวีด

คุณวีดที่ฉันชอบนั้นคือความบริสุทธิ์และไม่เน่าเหม็น ดังนั้นอย่าใช้ทฤษฎีสมคบคิดเช่นนี้

แต่ความแข็งแกร่งของเขาไม่ใช่เรื่องล้อเล่นแน่ๆ สมกับเป็นวีดจริงๆ  หัวใจหนูเต้นรัวเมื่อไหร่ก็ตามที่เห็นเขา!

การต่อสู้ที่ร้อนแรงในคราบนักรบแห่งหายนะ ! ผู้ชมได้แต่รู้สึกตื่นเต้นกับการที่พวกเขาเฝ้าดูวีดต่อสู้ ขณะที่พวกมันสาละวนอยู่กับการสู้รบ เขาก็จัดการกับผลธนู และพวกผู้อาวุโส

แน่นอนว่านั่นเป็นเพราะความโลภอยากกวาดไอเทมของพวกมัน แต่บรรดาผู้ชมต่างหลงใหลในการต่อสู้ที่รวดเร็วและทรหดโหดหิน

โดยปกติพวกเขาจะเข้าใกล้อย่างระมัดระวัง ยืนยันค่าพลังชีวิต และเติมเต็มไปด้วยพรจากเวทมนตร์ และต่อสู้อย่างมั่นคง

ถ้าคุณอยู่ในสงครามแล้วจะไม่ใช่ว่ามีเพียงคำตอบเดียวที่ถูกต้องคือ การครอบครองคือทุกอย่าง?

ฉันรู้ว่า. วีดต่อสู้ได้สมชายชาตรี!

ไม่เพียงแต่พลังของเขาจะแข็งแกร่งเท่านั้น เขายังมีทักษะในการบัญชาการรบที่ยอดเยี่ยม การดำเนินการทางยุทธวิธีที่มุ่งเน้นประติมากรรมสลักชีพและเพื่อล่อให้ศัตรูตกหลุมอย่างสมบูรณ์โดยไม่อาจถอนตัว

ทุกครั้งที่วีดชี้นิ้ว และบัญชาการรบ บรรดาประติมากรรมสลักชีพจะกำจัดพวกซัลเลี่ยน มันเหมือนกับยามที่เขาสั่งการกองเรือรบผีสิง. แน่นอนว่าเสียงของสนามรบนั้นดังมากจนกลบเสียงของวีดดังนั้นผู้ชมจึงไม่ได้ยินคำพูดของเขา

- เจอร์นิก้าห้ามถอย วินเด็กซ์แกเข้าไปปะทะมากขึ้นอีก แกนี่ยังเล่นไม่พออีกหรือไง? ตอนนี้ฆ่าพวกมันซะ! งูชนบทไม่เพียงแค่ฉกใส่พวกมัน ต้องใช้พิษของแกด้วย

-เจ้าหนอนดิน! ทำไมเอ็งถึงนอนอู้อยู่ในดินนานกว่า 20 วินาที?

พายุแห่งความจู้จี้จุกจิก! ถ้ามีใครตกอยู่ในอันตรายแล้วเขาจะช่วยพวกเขาด้วยการใช้การเทเลพลอตระยะสั้น มันแตกต่างจากที่ผู้เล่นอื่นที่จัดการกับผู้ใต้บังคับบัญชาของพวกเขา

บาร์ดเรย์จงใจโยนคนของเขาเข้าสู่อันตราย

ข้าไม่รู้จักตัวตนเนื้อแท้ของผู้ชายคนนี้  จะเปรียบกับอะไรดี? นี่คือความแตกต่างในความสามารถของผู้บัญชาการที่แท้จริง

หวา! ฉันอยากเจอการต่อสู้แบบนี้บ้าง

นอกจากนี้ผู้คนยังมีอารมณ์ร่วมด้วย

ฉันยังสามารถต่อสู้แบบนั้นได้ ถ้าพวกเขามีเลเวลสูงและสวมใส่ไอเทมที่ดีทุกคนจึงจะสามารถกระทำเช่นนั้นได้

ตื่นเถอะ. ถ้าคุณอยู่ในสถานการณ์นั้นคุณอาจจะถูกฆ่าตายในเวลาเพียงไม่กี่นาที.

ความเร็วในการเคลื่อนที่ของวีด ปฏิกิริยาตอบโต้ และการตัดสิน เขานำมาใช้ประโยชน์ทุกอย่าง ฉันจะสามารถต่อสู้กับการสู้รบระยะประชิดเช่นนี้ได้หรือไม่?

เพ้อเจ้อ. เอ็งไม่ใช่คนเดียวที่สามารถเล่นรอยัลโร๊ด บางทีแม้แต่กระต่ายเอ็งก็ยังฆ่าไม่ตายเลย

ผู้ชมไม่สามารถละสายตาจากโทรทัศน์ได้เนื่องจากการต่อสู้ยังคงดำเนินต่อไป มันคล้ายกับการดูหนังและองค์ประกอบที่ไม่สามารถคาดการณ์ได้ของวีด ทำให้มันสนุก เขาวางแผนที่จะทำลายศัตรูในหุบเขาหินที่เสียเปรียบ

แม้ว่าเขาจะระมัดระวังในการก่อให้เกิดภัยพิบัติ แต่มันก็ยังยากที่จะควบคุม เขาไม่ควรใช้ทักษะของเขา และต่อสู้กับศัตรูในเขตรอบนอกของเทือกเขาฮาร์เซล.

แต่วีดมุ่งมั่นที่จะทำมัน

"ในกรณีที่เลวร้ายที่สุด ฉันสามารถตีฝ่าพวกมันและหลบหนี ฉันสามารถถอยและใช้หน้าผาหรือภูเขาที่ด้านหลังของฉันเพื่อป้องกันและยึดที่มั่นไว้อย่างน้อย 3 เดือน ฉันสามารถล่าสัตว์กินได้ ดื่มน้ำฝนเพื่อประทังชีวิตมันดูจะสมเหตุสมผลอยู่นะ. "

จนถึงตอนนี้เขาสามารถทนได้โดยการใช้ประติมากรรมสลักชีพของเขา คนดูได้แต่ตื่นเต้นไปกับการต่อสู้

"เขาโง่เง่าตกลงในกับดักของพวกซัลเลี่ยน"

"แผนการของเขาที่จะสวนกลับด้วยการซุ่มโจมตีถือว่าสมบูรณ์แบบ แต่วีดคงไม่สามารถคิดได้ระดับนั้น อา, น่าเสียดายมาก "

เมื่อการสู้รบเริ่มขึ้น คนดูที่ติดตามความคืบหน้าถอนหายใจลึก ๆ แต่เพียงไม่นานพวกเขาก็เปลี่ยนคำพูดของพวกเขาและยุ่งอยู่กับการยกย่องเขา

 “โอ้อออ! ผู้ใต้บังคับบัญชาของวีดมีความสามารถในการสู้รบช่างยอดเยี่ยมนัก "

 “อาวุธนั้นมาจากนักรบแห่งหายนะคูบิยะ จากสิ่งที่ฉันได้ยินก็คือ มันเป็นอาวุธของมังกร "

"ความจริงที่ว่ามันเป็นอาวุธของมังกรยังไม่ได้รับการยืนยัน ดูเหมือนว่ามันจะมีพลังโจมตีมากมายเหลือล้นและเป็นไอเท็มที่สามารถใช้เวทย์ไฟได้ "

"มันวิเศษมาก! คุณเห็นมันตอนนี้หรือไม่? ดาบเผาผลาญลูกธนูทั้งหมดที่ยิงเข้ามา ความกล้าได้กล้าเสียในการกระทำของเขา คงมีวีดคนเดียวที่สามารถทำอะไรแบบนี้ได้ "

"คุณพูดเกี่ยวกับวีดตั้งหลายครั้งในการออกอากาศไม่ใช่หรือ?"

มีการถ่ายทอดโชว์คำชมเชย

สถานีเกม LK เพิ่งจะกลายเป็นมิตรกับกิลด์อันทรงเกียรติ รวมถึง กิลด์เฮอร์มีสด้วย พวกเขาคำนวณเอาไว้อย่างดีด้วยกองกำลังขนาดใหญ่ย่อมมีความปลอดภัยจากวิดีโอการสู้รบ ส่วนแบ่งของเงินที่ได้รับจากโฆษณาในระหว่างการออกอากาศยังจำเป็นจะต้องจ่ายให้กับกิลด์อันทรงเกียรตินั้น

แต่ก็ไม่สามารถเปรียบเทียบกับผู้ชมที่คาดไว้ในการออกอากาศของวีดได้ ผู้นำเสนอรู้ว่าผู้ชมต้องการอะไรดังนั้นพวกเขาจึงไม่หยุดชื่นชมวีด

"โอ้ว, วีด ... "

"การจู่โจมด้วยลูกธนูเริ่มเตรียมพร้อมที่จะจัดการเขา และพวกนักรบกำลังรวมตัว เขาคงยังไม่รู้เกี่ยวกับมันอีกรึ "

"เขาอาจจะไม่มีมานาเพียงพอที่จะหลบหนี"

"มันเข้าขั้นวิกฤตแล้วนะ!"

สถานียกระดับความตึงเครียดในขณะที่กำลังเฝ้าดูความคืบหน้า การถ่ายทอดสดที่ยิ่งใหญ่กว่าการแข่งขันฟุตบอลรอบชิงชนะเลิศ!

"วีดได้ร่วงลงไปในหุบเขาหินเนื่องจากการโจมตีของศัตรู!"

"เขาตกลงมาจากที่สูงมาก ดังนั้นวีดควรจะได้รับแรงกระแทกรุนแรง"

"อ่า ... แต่ไม่เป็นเช่นนั้น! เขาเดินผ่านอากาศด้วยการใช้ทักษะก้าวพริบตาอย่างต่อเนื่อง! "

"ตามที่คาดไว้ เขาควบคุมมันได้อย่างคล่องแคล่วมาก เขาช่างน่าทึ่งในการจัดการทักษะ "

พวกเขายุ่งมากในการติดตามวิดีโอ

"วีดอยู่บนพื้นดิน ตอนนี้เขากำลังหัวเราะกับสิ่งที่เขาปล้นมาได้! "

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

วีดใช้เวทมนตร์ของดาวสีชาดหลายครั้ง มันช่างเป็นความรู้สึกราวกับนั่งแท็กซี่ขาซิ่งหลังจากโหนรถเมล์มาตลอด

"ตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่ดีในการเก็บเกี่ยว!"

มีพวกซัลเลี่ยนหลายตัวได้รับบาดเจ็บกระจัดกระจายอยู่ในหุบเขาหินมากมาย จากการที่วีดสอยพวกมันลงมา หลังจากกลายร่างเป็นนักรบหายนะ เขาก็ไม่ได้สวมเกราะใดๆ

เขาสามารถฝืนทนด้วยความอดทนและความยืดหยุ่นที่นับว่าเป็นทุนเดิมของเขา

อาศัยดาบดาวสีชาดและความสามารถพิเศษของเขาย่อมไร้ปัญหายามสู้รบกับพวกซัลเลี่ยน การเคลื่อนที่เข้าหาให้อยู่ในระยะดาบ และความสามารถในการฟื้นฟูพลังชีวิต นั่นหมายความว่าเขาไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับพลังชีวิตของเขาจะลดลง!

"ถอยทัพ!"

เหล่าผู้อาวุโสของชนเผ่าก็ตัดสินใจถอยทัพ จากนั้นบรรดานักรบต่างก็เริ่มถอนตัวออกจากหุบเขาหิน พวกมันเดินกลับเข้าไปในถ้ำแคบ ๆ ที่ยังไม่ยุบตัวลง

วีดตะโกนออกมาด้วยทักษะราชสีห์คำราม

"ไม่ต้องไล่ตามพวกมัน!"

โดยทั่วไปในการรบขนาดใหญ่ พวกเขามักจะไล่ตามศัตรูที่กำลังล่าถอยกลับ ทหารม้าสามารถไล่ล่าและจัดการมอนสเตอร์บนที่ราบลุ่ม กองรบอัศวินที่มีขนาดใหญ่จะได้เปรียบมอนสเตอร์ในที่ราบนับเป็นเหยื่อที่ดีสำหรับพวกเขา  หลังจากการโจมตีจากอัศวิน พวกมอนสเตอร์จะฉลาดมากขึ้นและตัดสินใจที่จะหลบหนีเมื่อขวัญกำลังใจลดลง เพียงไม่กี่วันจากการออกไล่ล่าและล่าเหยื่อก็สามารถรวบรวมของที่ปล้นมาได้ ค่าชื่อเสียงและประสบการณ์ จึงนับว่ามีประโยชน์อย่างมากในการเลือกสายอาชีพอัศวิน

ประติมากรรมสลักชีพหลายตนเคลื่อนที่ได้รวดเร็ว แต่ในภูเขาฮาร์เซลแห่งนี้นั้นมีภูมิประเทศสูงชัน วีดและประติมากรรมสลักชีพยังเหนื่อยล้า ดังนั้นถ้าพวกซัลเลี่ยนตีโต้กลับในขณะที่พวกเขาไล่ตามพวกมัน มันเป็นการยากที่จะควบคุมตัวเองในฐานะผู้บัญชาการ แต่คราวนี้ก็จำเป็นต้องอดทนข่มใจเอาไว้

- ปาฏิหาริย์ในชัยชนะที่เกิดขึ้นในหุบเขา ณ เทือกเขาฮาร์เซล. ในระหว่างการต่อสู้ ศัตรูเริ่มตื่นตระหนกจากการโจมตีอย่างต่อเนื่อง ชัยชนะจากการได้ชัยด้วยความเป็นผู้นำที่ไม่อาจจะบรรยาย แม้จะมีผู้ใต้บังคับบัญชาที่ยอดเยี่ยม ชัยชนะโดยไม่สูญเสียสหายร่วมรบช่างเป็นสิ่งที่น่าสรรเสริญ

- ค่าชื่อเสียงเพิ่มขึ้น 1,210

- บารมีเด่นเพิ่มขึ้น 6

- ค่าความเป็นผู้นำเพิ่มขึ้น 5

- ความเกลียดชังของพวกซัลเลี่ยนเพิ่มขึ้น 100

- คุณได้รับค่าประสบการณ์การต่อสู้ที่ยอดเยี่ยม

ค่าสถานะที่เกี่ยวข้องกับการต่อสู้ทั้งหมดเพิ่มขึ้น 1

- เลเวลของคุณเพิ่มขึ้น

"อุว่ะ ไอเทมของฉันกำลังจะหายไป อา ... ยังมีอีกตัวหนึ่งที่ถือคันธนูจับให้ได้ "

วีดเสียใจแม้กระทั่งหลังจากที่ได้รับชัยชนะครั้งใหญ่

"ฉันควรจะกำจัดพวกที่อยู่รอบๆแถวนี้ก่อน"

วีดวนไปรอบ ๆ หุบเขาหินที่ทรุดตัวลงพร้อมกับประติมากรรมสลักชีพของเขาและจัดการพวกนักรบซัลเลี่ยนทีละตัวทีละตัว

"ไว้ชีวิตข้าเถอะ"

นักรบซัลเลี่ยนขอร้องด้วยใบหน้าน่าสงสาร

วีดพูดด้วยความรู้สึกเสียใจ

"ข้าเองต้องการจะทำอย่างนั้น แต่ ... ข้าไม่สามารถทำได้เพราะเงิน. "

ฉับ!

ถ้าเขาไว้ชีวิตนักโทษหลังจากชัยชนะครั้งใหญ่แล้วค่าเกียรติยศและศักดิ์ศรีจะเพิ่มขึ้น. แน่นอนว่าการบัญชาการอัศวินอย่างน้อยจะต้องเพิ่มค่าชื่อเสียงและเกียรติยศเป็นอันมาก

แม้กระทั่งการลดภาษีของอาณาจักรอาร์เพ่นก็เพิ่มค่าเกียรติยศ

"ช่างไร้ความหมายกับการกินซุปกับข้าว เมื่อเกียรติยศยังไร้ค่าแล้วคงไม่ต้องกล่าวถึงมูลค่าของชื่อเสียง "

เมื่อราชามีค่าเกียรติยศสูงพอ อัศวินจะก้าวเท้าเข้ามาหา ปัจจุบันวีดมีค่าเกียรติยศ 165 ได้รับการยกย่องว่าเป็นราชาแห่งราชอาณาจักรอาร์เพ่น  และนั่นก็ค่อนข้างสูง

เหล่าอัศวินที่ไม่ต้องเสียเงินจ้างมากมายจะมาตามชื่อเสียงของอาณาจักรอาร์เพ่นที่กระจายไปทั่วทวีป.

"ข้าได้ยินมาว่ามีราชาที่แท้จริงอยู่ทางเหนือ"

"มันเป็นที่ประจักษ์เมื่อพูดคุยกับชาวบ้าน."

"ระยะทางช่างห่างไกล แต่ ... ข้าจะไปเพื่อที่จะได้พบกับราชาที่ข้าสามารถรับใช้จนจวบชั่วชีวิต.”

เหล่าอัศวินไร้สังกัดจะสวมเสื้อหนังและเสื้อคลุมโทรมเดินทางมายังแดนเหนือ อัศวินไร้สังกัดพวกนี้จะฆ่ามอนสเตอร์และบางครั้งก็สาบานว่าจะจงรักภักดีต่อเจ้านายคนอื่น ๆ แต่หลังจากการล่มสลายของอาณาจักรคัลลามอร์อัศวินจำนวนมากต่างโยกย้ายตามหาเจ้านายคนใหม่

ค่าสถานะทางเกียรติยศของวีดอาจจะต่ำเมื่อเทียบกับค่าศิลปะ ความแข็งแกร่ง หรือค่าความคล่องตัว แต่หากนับเป็นตัวเลขก็คงไม่จำเป็นต้องมีการเปรียบเทียบ ราชาของอาณาจักรอื่น ๆ เพียงมีชีวิตอยู่โดยไม่นำพาเกียรติยศเท่าใด

- เผด็จการก็เป็นแค่เพียงความกระตือรือร้นในการเรียกเก็บภาษี

- พวกคนโง่ย่อมไม่สนใจเกี่ยวกับนโยบายหรือตัวเลขเลย

- พวกเขาไร้ยางอายและไม่ทะนงรักษาไว้ซึ่งเกียรติแห่งอัศวิน

- เป็นคนพาลอย่างสมบูรณ์

พวกเขามีชื่อเสียงที่เลวร้ายที่สุดที่แม้แต่สุนัขที่ผ่านมายังเห่าใส่พวกเขา! โดยเฉพาะพวกผู้เล่นที่เป็นเจ้าเมืองหรือราชาที่มีชื่อเสียงไม่ดี

ดังนั้นอัศวินไร้สังกัดแห่งทวีปเวอร์เซลล์จึงเอนเอียงไปทางอาณาจักรอาร์เพ่น บรรดาทหารต้องใช้เงินลงทุนอย่างมาก และต้องทำงานหนักเพื่อที่จะได้เป็นอัศวิน. เมื่อได้รับความจงรักภักดีของอัศวินไร้สังกัดในส่วนนี้ก็ถือว่าเป็นเรื่องง่าย

แน่นอนว่ามีสิ่งหนึ่งที่สำคัญสำหรับวีดก็คือความตระหนี่นั่นเอง

"อัศวินพวกนี้ พวกเขาได้ค่าแรงมากเกินไป ค่าจ้างไม่ใช่เรื่องตลก เงินสำหรับค่าอาหารของพวกเขาเพียงอย่างเดียวก็......... "

มันไม่ได้เป็นของฟรี ดังนั้นเขาจึงเสียใจกับเงินภาษีของเขาที่ไหลไปสู่พวกอัศวินที่สาบานตนแสดงถึงความจงรักภักดี

ปัจจุบันราชอาณาจักรอาร์เพ่นมีอัศวินทั้งสิ้น 240 คน

ลักษณะของอัศวินจะเปลี่ยนไปขึ้นอยู่กับราชา ราชาผู้ที่อาศัยท่ามกลางความหรูหราและการมึนเมาจากการเก็บภาษีจะมีอัศวินที่ไม่สนใจชาวเมือง และสนุกกับการใช้ชีวิตให้มีความสุขไปวันวัน

อัศวินแห่งราชอาณาจักรอาร์เพ่นมีความประหยัดและมีความสุขกับวัฒนธรรม พวกเขาตั้งใจทำงานเพื่อรักษาความสงบโดยการต่อสู้กับมอนสเตอร์และโจร พวกเขาไม่ได้ต่อสู้ในสถานที่อันตรายดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะเปรียบเทียบกับมาตรฐานเดียวกันกับอาณาจักรอื่น ๆ

"ย้าหู้, เราชนะได้จริงๆ!"

เซอร์กะมีความยินดี แม้กระทั่งถุงมือของเธอจะขาดจากการรัวหมัดอัดศัตรู

"ฉันคิดว่าฉันจะตายหลังจากที่หล่นลงไปในกับดัก"

วีดไม่ได้บอกรายละเอียดกับเพื่อนร่วมทีมของเขาว่ามีแผนจะหลอกล่อศัตรูอย่างไร พวกเขาเพียงปกป้องตัวเองให้ปลอดภัยและเก็บเกี่ยวค่าประสบการณ์ พวกเขาประหลาดใจถึงสองครั้งจากภัยพิบัติและการกำจัดศัตรู

โรมุนะตำหนิเธอ

"ไม่มีอะไรแบบนั้นหรอก คุณวีดเป็นผู้เชี่ยวชาญในการรบแบบนี้ เขามีลูกเล่นและเทคนิคแพรวพราว "

เซเฟอร์เองก็ยอมรับเช่นกัน

 “วันนี้ช่างเป็นวันที่มีรสชาติเสียจริง”

ฮวายองมีประสบการณ์มากมายในขณะที่ออกล่าในดันเจี้ยนภายใต้การชี้นำของวีด

"ฉันจำเป็นต้องเก็บไวน์ที่รสกลมกล่อมเอาไว้หลายวัน เขาไม่ยอมให้พวกเราได้พักเลย"

กลยุทธ์นี้ได้รับการประเมินว่าเป็นกลยุทธ์ที่กล้าได้กล้าเสียในช่องทีวี แต่เพื่อนร่วมทีมของเขากลับคิดในมุมที่แตกต่างออกไป

'เมื่อใดก็ตามที่เขายิ้มเช่นนั้น เขาก็จะควักลูกไม้สกปรกของเขาออกมา'

เขาเป็นคนฉลาดแกมโกงจริงๆ ...

‘เขาต้องมีประสบการณ์มากมายตั้งแต่เด็ก’

เดิมทีโลกก็เป็นเช่นนี้!

อย่างไรก็ตามจุดประสงค์ที่แท้จริงของวีดคือ การช่วยเหลืออาร์นินที่ถูกกักขังไว้ที่ป้อมของซัลเลี่ยน

"พวกเราได้จัดการกับกองทหารจำนวนมากในที่แห่งนี้แล้ว เคลื่อนพลไปที่นั่นทันที.”

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

ป้อมปราการของซัลเลี่ยน ณ ยอดทับคาล

มันเป็นสถานที่ที่มีวิวทิวทัศน์สวยงามเนื่องจากมีมวลหมู่เมฆและภูเขาฮาร์เซลก็สามารถมองเห็นได้อยู่ใต้ฝ่าเท้า พวกซัลเลี่ยนซ้อนทับหินที่ด้านบนของภูเขาและสร้างป้อมปราการที่ดูเหมือนดาบปักลงมาบนผืนดิน

เมื่อขี่ไวเวิร์น และมองมันมาจากบนท้องฟ้า มันเป็นภูมิประเทศที่สร้างขึ้นมาให้ยากที่จะถูกโจมตี

วีดมาถึงบริเวณใกล้เคียงพร้อมกับเพื่อนร่วมทีมของเขา และประติมากรรมสลักชีพ นี่เป็นสถานที่ที่อันตรายสำหรับการซุ่มโจมตี แต่มันก็ไม่น่าแปลกใจเลยที่พวกซัลเลี่ยนจะท้อแท้จนไม่อาจโจมตี

"ตอนนี้ พวกเราต้องเอาชัยชนะที่นี่ให้ได้"

วีดตรวจสอบภูมิประเทศของป้อมปราการเป็นอันดับแรกด้วนการอาศัยภาพวาดของยูริน แนวลาดชันจนถึงยอดขรุขระรุนแรงจนยากที่จะใช้อาวุธปิดล้อมที่ผลิตออกมาจากช่างตีเหล็กใดๆออกมาได้

"มีผู้บุกรุก"

"ปิดประตู"

"พลธนูประจำตำแหน่ง และเอาอาวุธป้องกันออกจากคลังแสง "

กองทัพซัลเลี่ยนยืนยันการปรากฏตัวของวีด และปิดประตูขณะที่พวกเขาเตรียมพร้อมสำหรับการปิดล้อม! พวกมันเอาอาวุธป้องกันที่พวกมันปล้นหรือได้มาจากพวกคนแคระที่ถูกจับเป็นนักโทษ มีน้ำมันเดือดจำนวนมาก ลูกธนูและอุปกรณ์ทุ่มหิน!

"นี่จะเป็นความท้าทายที่ยากมาก มันไม่ง่ายเลยที่จะทำให้สถานที่แห่งนี้ยอมจำนน "

เพลปีนขึ้นไปบนที่สูงและกระดกลิ้นของเขาขณะที่เขาตรวจสอบมัน ป้อมปราการได้รับการบำรุงรักษากำแพงอย่างดีโดยปกติพวกเขาจะต้องใช้ทหารถึง 5 เท่า ถ้าเป็นสงครามแบบล้างผลาญ

 “ปล่อยควัน”

เพื่อแจ้งข่าวร้าย ควันถูกจุดให้ลอยขึ้นจากป้อมปราการ เมื่อถูกโจมตีโดยมนุษย์ เหล่าซัลเลี่ยนจะจุดสัญญาณไฟที่หอคอยเพื่อเรียกกำลังเสริม

"พวกมันได้เตรียมการทั้งหมดพร้อมแล้ว”

เหล่าซัลเลี่ยนที่กระจัดกระจายอยู่รอบ ๆ ภูเขาฮาร์เซลได้กลับไปที่ป้อมปราการ. พวกมันเข้าไปในป้อมโดยการใช้ถ้ำขนาดเล็กที่เตรียมไว้ล่วงหน้าและยังสามารถใช้มันเพื่อกระจายออกไปรอบนอก

ภูเขาฮาร์เซลเหมาะสำหรับพวกซัลเลี่ยนที่อาศัยอยู่ที่นั่น ภารกิจปรมาจารย์แห่งการแกะสลักของเขานั้นต้องการให้เขาช่วยพวกอาร์นิน ดังนั้นถ้าเขาใช้เวลามากเกินไปเขาอาจจะต้องกลับไปนับหนึ่งใหม่

เพลถาม

"พวกเราจะต่อสู้อย่างไร?"

เขาเชื่อว่าวีดจะต้องมีลูกไม้อะไรบางอย่าง

"พวกเราควรกินก่อนที่จะต่อสู้ มันจำเป็นมากยามเมื่อต้องปะทะกับพวกมัน "

วีดหยิบส่วนผสมขั้นสูงและเครื่องปรุง อาหารบางอย่าง ขนมปังอบสดใหม่ การดื่มซุปที่ทำจากน้ำซุปหมูดำเพื่อลิ้มรสความอร่อยนั่นคือเป้าหมาย. ปกติพวกเขาเพียงแค่กินขนมปังข้าวบาร์เลย์กับแยมดังนั้นนี่จึงเป็นความรู้สึกที่หรูหรา!

"มันจะใช้เวลาสักเล็กน้อยในการปรุงอาหาร ดังนั้นโปรดเพลิดเพลินไปกับมัน"

วีดหยิบเอาอุปกรณ์ทำอาหารออกมาและนำส่วนผสมทั้งหมด เนื้อ ผัก และส่วนผสมอื่น ๆ ที่ถูกแช่แข็งไว้โดยปิงหลง แต่ด้วยทักษะความเชี่ยวชาญของเขาที่ขั้นกลางเลเวล 9 จำนวน 89% ดังนั้นรสชาติจึงไม่ลดลง

เพียงแค่มีทักษะการทำอาหารขั้นต้นเลเวล 6 ก็เพียงพอที่จะทำให้มีกลิ่นหอมลอยฟุ้งออกมาจากอาหาร มีซี่โครงหมูปรุงรสผสมกับเนื้อต้นขาของแกะ.

"โปรดค่อยๆทาน ผมเตรียมไว้มากมาย ดังนั้นคุณไม่ควรกินอิ่มเร็วเกินไป "

ปลากะพงขาว, ปลาลิ้นหมา, ปลาแซลมอน, ปลาใบไม้, ปลาอีคุด และปลาทูน่า!

พวกมันจับได้จากทะเลทางตะวันออกของโมราต้า แม้ว่าพวกมันจะถูกแช่แข็ง วีดใช้มีดตัดให้เป็นคุณภาพระดับซาซิมิ!

"รสชาติมันกำลังละลายในปากของฉัน"

"อา ... รสชาติช่างสดใหม่อะไรเช่นนี้"

เมื่อมันถูกนำออกมา ภาชนะที่ใส่ก็กลับกลายเป็นที่ว่างเปล่าในทันที

"เจ้าผ่านความยากลำบากมามากแล้ว"

เขาให้เนื้อปลาทูน่าหั่นสไลด์กับบรรดาประติมากรรมสลักชีพ หัวของคราชันย์ไฮดราทั้ง 9 หัว ต่อสู้กันกันเองเพื่ออาหาร

"กินไปเรื่อยๆเถอะ นี่มันเป็นเพียงแค่การเรียกน้ำย่อย. "

จานถัดไปวีดทำอาหารจากไข่ฉลาม หอย และปลานึ่งพร้อมกับซอสสูตรพิเศษ เขาตกแต่งมันด้วยมันฝรั่ง ผัก และน้ำจิ้มก่อนที่จะเสิร์ฟในภาชนะ

ฮวายองเป็นคนแรกที่ได้ชิม

"มันเป็นยังไงบ้าง?"

ฮวายองหลับตาลง และดูเหมือนจะคิดอะไรบางอย่างเพื่อตอบคำถามของเซอร์กะ

"รสสัมผัสแห่งท้องทะเล ในเวลาที่มันสัมผัสกับลิ้นของฉัน เหมือนมีปลาผุดออกมาจนไม่มีที่สิ้นสุด และกำลังแหวกว่ายน้ำในมหาสมุทรอันลึกลับ... "

เอื๊อก อึก อึก.

"อู่ว มากินกันเถอะ!"

วีดไม่ใส่ใจกับการประเมินอาหารของเขา อาหารรสเลิศอาจไม่ได้ดึงดูดความหิวกระหายของทุกคน เขาต้องการกิน โอเด้ง และต๊อกโบกิมากที่สุด

"ฉันมีความสุขเมื่อปรุงอาหารที่แสนอร่อย!"

วีดเคยปรุงส่วนผสมวัตถุดิบจากพื้นที่ต่างๆของทวีปและได้เรียนรู้รสชาติของพวกมัน เขามีทักษะการทำอาหารขั้นกลางเลเวล 9 แต่มันก็ยังคงใช้เวลาในการทำอาหารเลี้ยงปาร์ตี้ของเขาเป็นเวลานาน เขาไม่มีเวลามากพอที่จะทำอาหาร

เมื่อเขาออกล่าหรือผจญภัย เขากินง่ายๆ ถ้าเขาเปิดร้านอาหารด้วยการใช้ส่วนผสมต่างๆที่มีให้กับเขา มันจะเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะปรุงอาหารแบบมืออาชีพ แต่การที่เขาสามารถสร้างรสชาติอันลุ่มลึกที่มีนัยสำคัญต่อรสชาตินั้นมาจากส่วนผสมทั้งผืนดินและ ท้องทะเล

"นี่คือไวน์และบรั่นดีชั้นเยี่ยม"

"ว้าว ข้าต้องการดื่มจริงๆ ข้าจะดื่มแค่นิด ๆ หน่อย ๆ "

ปลาปักเป้าเทมปุระ หอยนางรม ซาซิมิ ข้าวเกรียบกุ้ง และขาหมู

พวกไวเวิร์นกินอย่างมีความสุข เจ้าเหลืองหลั่งน้ำตาขณะที่เขากินผักและน้ำเกรวี่

"อู มมอออออออ, มันช่างดูเหมือนอาหารมื้อสุดท้ายที่เราจะได้กิน."

"ใครจะรู้ ... พวกเราอาจจะตายหลังจากการกินอาหารเหล่านี้"

อาหารมื้อสุดท้าย! โกลด์มินิไปที่มุมมุมหนึ่งและหลั่งน้ำตาขณะที่เขากินหอย

"เจ้านาย ข้านั้นมีความสุขที่พวกเราได้อยู่ด้วยกัน"

วีดไม่ได้มีจุดมุ่งหมายดังกล่าว แต่ประติมากรรมสลักชีพของเขากลับหวาดระแวง วีดหัวเราะด้วยความพึงพอใจ

"ข้าเพียงแค่ดุด่าพวกมันเท่านั้น บางครั้งข้าก็ควรจะทำอาหารให้เด็กๆบ้าง ข้าไม่ได้คิดว่าพวกมันจะคิดไปเองแบบนี้ "

 “ฮึก ฮึก ฮือ.”

ประติมากรรมสลักชีพหลั่งน้ำตามากยิ่งขึ้น หลังจากอาหารมื้อนี้ประสิทธิภาพของปาร์ตี้ของวีด และประติมากรรมสลักชีพเพิ่มขึ้น ร่างกายที่เหนื่อยล้าและพละกำลังของพวกเขาฟื้นคืนเนื่องจากได้พักผ่อนอย่างเพียงพอ

ผลของทักษะการทำอาหารขั้นกลางของเขานั่นหมายถึงสิ่งที่พวกเขาจะได้รับต้องอย่างน้อยที่เลเวล 9  พลังชีวิตเพิ่มขึ้น 18,284 ขณะที่พละกำลัง และความอึดเพิ่มขึ้น 50% ค่าสถานะส่วนที่เหลือของเขาเพิ่มขึ้นมากกว่า 35 หน่วย!

อย่างไรก็ตามค่าสถานะที่เพิ่มขึ้นมาอาจไม่ได้มีบทบาทสำคัญในการสู้รบมากนัก แต่ถ้าพวกเขากินดีอยู่ดีแล้วพวกเขาก็สามารถต่อสู้ได้ดีขึ้น มันเป็นเหตุผลว่าทำไมวีดจึงจัดอาหารบก อาหารทะเลรสเลิศ และแบ่งปันให้กับเพื่อนร่วมทีมของเขารวมถึงพวกประติมากรรมสลักชีพด้วย

พิธีสถาปนาอาณาจักรอาร์เพ่นนั้นเรียบง่าย แต่เขาก็รู้สึกขอบคุณจริงๆให้กับทุกคนที่นี่

เขาต้องการที่จะเติบโตไปพร้อมกับประติมากรรมของเขา  เขารู้สึกขอบคุณเพื่อนร่วมทีมของเขาในอีกหลาย ๆ ด้าน

นั่นจึงเป็นเหตุผลที่วีดไม่สนใจที่จะใช้วัตถุดิบราคาแพงอย่างเต็มที่ แน่นอนมันเป็นความแตกต่างแค่เพียงผิวเผิน

"ฉันแค่อยากจะลองทำอาหาร ... ถ้าฉันยังมีวัตถุดิบเหลืออยู่บ้าง"

"แล้วคุณจะทำเช่นนี้อีกครั้งในครั้งหน้า ถ้ามีส่วนผสมและอาหารเหลืออยู่อีกหรือไม่"

"ตอนนี้ไม่มีอะไรเหลือแล้ว"

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

3 ฉลามคลั่งแห่งเบคกี้นิน !

วีดได้ไปเยี่ยมเรือโจรสลัดของพวกเขาเมื่อสัปดาห์ก่อน เขาไปที่นั่นได้อย่างรวดเร็วเนื่องจากจินตภาพเคลื่อนย้ายของยูริน ทันทีที่วีดปรากฏตัวขึ้น เขาก็ปฏิบัติกับเรือโจรสลัดเฉกเช่นเดียวกับบ้านของเขา จากการที่เขาสำรวจก็ค้นพบอาหารทะเลในคลังสินค้าเรืออยู่เล็กน้อย

"พวกแกคงกินแต่อาหารทะเลสินะ เพราะมันหามาได้ง่าย".

 “ไม่ขอรับ กระผมคิดถึงอาหารบนแผ่นดิน และอยากจะกินเนื้ออยู่บ่อยครั้ง "

"กระผมเริ่มเปื่อยจากการกินซาซิมิเป็นประจำทุกวันแล้ว"

วีดไม่ได้ฟังความคิดเห็นของพวกเขาเลย

"มันดูเหมือนว่าพวกแกจะมีอาหารทะเลอยู่เยอะ ... .. "

"มันไม่ได้มากขนาดนั้นหรอกครับ?"

"ฉันจะกลับมารับมันในวันพรุ่งนี้ สมควรจะมีเพียงพอที่จะเติมแปดคันรถ. "

"อืม, เป็นไปได้ไหมที่จะได้รับอาหารทะเลมากๆ อย่างรวดเร็วแม้ว่าเราจะอยู่บนทะเล?"

"ข้าต้องการอะไรที่มันแตกต่างกันเยอะๆ เช่นหอยแมลงพู่ หอยนางรมและหอย ... .. "

"ฮ่า ๆ ล้อกันเล่นใช่ไหมครับ"

"หลายวันมานี้ค่าหัวของพวกแกเพิ่มขึ้นเยอะเลยนะ ... ยินดีด้วย"

"อา, ขอบคุณมากครับ มันต้องขอบคุณการเป็นโจรสลัด การยึดเรือหนึ่งลำนั้นยากมาก มันคุ้มค่าจริงๆที่ยกเค้าได้ตามใจชอบในท้องทะเล. "

"พวกแกมีชื่อเสียงค่อนข้างฉาวโฉ่อยู่พอสมควรเลยนะและยังมีสถานะฆาตกร ดังนั้นมันคงจะโชคร้ายถ้าแกพบคนที่แสวงหาผลกำไร พวกมันสามารถเอาค่าหัวของพวกแกไปขึ้นรางวัลได้ที่อาณาจักร "

 “......”

มีความหมายภายใต้รอยยิ้มบนใบหน้าของวีดที่ทำให้ทั้ง 3 ฉลามคลั่งแห่งท่าเรือเบคกี้นินไม่สามารถลืมเลือนได้ พวกเขาเคยเป็นพวกคุกคามกรรโชกและวีดเป็นคนหนึ่งที่ได้ผ่านมาพบมัน.

"ท่านช่างเป็นคนเลวเที่ยงแท้ที่พวกเรานั้นเคารพ ท่านยังคงไม่ลืมเลือนและยังคงทำการแบล็กเมล์พวกเรา "

"พวกเรายังคงมีหนทางอันยาวไกล มีหลายสิ่งต้องเรียนรู้ "

"ในโลกแห่งความชั่วร้าย แน่นอนย่อมมีความแตกต่างระหว่างพวกเรา!"

พวกฉลามคลั่งใช้กองเรือของพวกเขาเพื่อรวบรวมอาหารทะเลจำนวนมาก พวกเขาเกือบจะรวบรวมได้ไม่ครบตามจำนวนที่กำหนดไว้ เมื่อวีดและปิงหลงมาถึง วีดไม่ได้เก็บเอามันไปทั้งหมดแบบฟรีฟรี.

"ถ้าท่านฉกฉวยมันไปแล้วผู้คนจะไม่คิดว่ามันเป็นการปล้นรึ?"

ในความเป็นจริงแล้วมันก็เหมือนกับการปล้นดีๆนี่เอง

"แต่มันจะดูไม่ดีที่จะให้เงินระหว่างพวกเรา"

"เช่นนั้นแล้ว ... .. "

"พวกเราเป็นสหายที่ผจญภัยร่วมกันจึงไม่ควรพูดถึงเรื่องเงินทอง."

 “......”

พวก 3 ฉลามคลั่งแห่งท่าเรือเบคกี้นินไม่ใช่คนประเภทที่จะปฏิเสธเงิน แต่พวกมันต้องพิจารณาองค์ประกอบอื่นๆด้วย พวกมันรู้ว่าสามารถคาดหวังอะไรจากวีดได้บ้าง

"ข้ามีพรสวรรค์ในการคาดเดาความสามารถของผู้คน"

เรือโจรสลัดทำจากไม้ที่ผุ! บางสิ่งที่ทำจากประติมากรจะเป็นเหมือนยันต์คุ้มภัยที่ดีในท้องทะเล ความเร็วในการเคลื่อนที่ของเรือจะเพิ่มขึ้นและจะไม่ได้รับความเสียหายมากนักในพายุ อีกทั้งยังช่วยค่าสถานะ และทักษะของโจรสลัดอีกด้วย

ประติมากรรมที่ทำขึ้นบนแผ่นดินนี้มีมากมายหลากหลายรูปแบบ แต่ประติมากรรมที่มาพร้อมกับคันธนูจะส่งผลอย่างมาก

ไฮท์ได้เสนอคำขอที่แตกต่าง

 “อัยยะ! ข้ากระผมยินดีที่จะมอบเงินสำหรับประติมากรรม. "

พวกมันต้องการประติมากรรมที่แสดงความชั่วร้ายของโจรสลัด

เขารู้สึกไม่ดีที่มีเพียงรูปแกะสลักแค่ชิ้นเดียว วีดมีความสัมพันธ์กับพวกเขาดังนั้นจึงไม่สามารถพูดอะไรได้ มันคงจะไม่ดีถ้าเขาต้องการที่จะมีการติดต่อกับพวกเขาอีกในอนาคต.

"ข้าจะทำรูปแกะสลักให้พวกเจ้ามากกว่านั้น"

วีดรังสรรค์ประติมากรรมหลายชิ้นสำหรับใช้ในเรือลำอื่นๆ มันอาจจะกล่าวได้ว่ามีลำล่ะ 1 ชิ้นเลยทีเดียว! เขาทำปลาโลมาที่อาจสามารถเห็นได้เป็นครั้งคราวในทะเล ปลาโลมามักจะแขวนอยู่รอบเรือเพื่อช่วยเพิ่มความเร็วในการแล่นเรือ และเพิ่มโชคลาภ!

"การที่ทำให้พวกเราเช่นนี้ ... พวกเราจะทำงานหนักให้สมกับที่เป็นโจรสลัดในวันข้างหน้าแน่นอน"

"ข้าดีใจที่พวกเจ้าพอใจ แล้ว ......”

วีดแสยะยิ้มเจ้าเล่ห์บนริมฝีปากของเขา

รอยยิ้มอันอ่อนโยนนั้นยังคงอยู่จนกระทั่งเขาไปจากเรือโจรสลัดของ 3 ฉลามคลั่งแห่งเบคกี้นิน

จบตอน

ผู้แปล : Smith REX

Editor : แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล