เล่ม 33 ตอนที่ 7 : ทวีปเวอร์เซลล์ในอดีต แปลโดย lnwman007

วีดมีความคิดมากมายเกี่ยวกับบ้าน

“ภูมิประเทศนี้ไม่ใช่แนวป้องกันที่ดี บ้านหลังนี้ต้องได้รับการปรับเพิ่ม”

เขาตัดไม้และสร้างรั้วป้องกันรอบๆกระท่อมไม้ ไม้ที่ถูกตัดถูกผูกไว้อย่างแน่นหนาด้วยเชือกและปลายที่แหลม ซอยูนขุดหลุมบนพื้นและโรยเศษเหล็ก

 “มันยากไปรึเปล่า?”

วีดรู้สึกเสียใจทุกครั้งที่การผจญภัยของเขาทำให้เธอต้องทุกข์ทรมาณ

 “ไม่, มันน่าสนใจมาก”

ซอยูนสนุกกับมันอย่างน่าเหลือเชื่อ เธอยิ้มขอบคุณวีดและน้ำตาของเธอได้ละลายความเจ็บปวดในอกของเธอ เธอมีความสุขเสมอเมื่อได้อยู่กับวีด

 “ฉันสนุกกับมันจริงๆเวลาที่เราไปทางเหนือด้วยปิงหลงและนักบวชที่ชื่ออัลเวรอน มันดีมากที่เราได้ไปลาสฟาลังซ์”

 “........”

น่าแปลกใจ, สถานที่ที่สร้างปัญหาให้เขาคือความทรงจำที่สวยงาม!

 ‘ซ้ำร้าย, ทุกเหตุการณ์มันเกี่ยวข้องกับฉัน’

ในความเป็นจริง, วีดเและซอยูนไม่ได้มีความทรงจำของการผจญภัยที่สบายนักบนทวีปเวอร์เซลล์ พวกเขาไม่เคยได้กินอาหารอร่อยที่รีสอร์ทหรือทำตัวเป็นนักท่องเที่ยว ข้ามความหนาวทางเหนือ, ทุกข์ทรมาณในที่ราบแห่งความสิ้นหวังและเกือบตายในลาสฟาลังซ์!

หากวีดเจอปัญหาเธอจะไม่สามารถหลีกเลี่ยงมันได้เช่นกัน สิ่งดีดีคือการที่พวกเขาพิชิตความยากลำบากด้วยกันทุกครั้ง! เมื่อพวกเขาทั่งคู่ไปด้วยกัน, พวกเขาสามารถเอาเอาชนะมันได้ในทุกครั้ง! แม้ว่าพวกเขาทั้งคู่จะไม่ค่อยได้มีบทสนทนาอะไรมากมายนัก, ซอยูนรู้ว่าวีดนั้นจิตใจดี

 ‘วันนี้ฉันจะได้เงินเท่าไหร่น้า? เรทติ้งถึง 23.4% ดังนั้นรายได้ค่าโฆษณา……’

‘เขากำลังคิดเกี่ยวกับเรื่องเงิน’

 ‘ช่วงนี้ราคาตลาดสำหรับไอเทมสูงขึ้นนิดหน่อย ฉันได้มา 5’

 ‘เขากำลังคิดเกี่ยวกับเรื่องเงิน’

 ‘อา, อาทิตย์หน้ามีบิลค่าแก๊ส’

 ‘เขาอาจกำลังคิดถึงเรื่องเงิน.’

และความคิดก็จบลงแบบสวนทางกัน

 ‘คุณวีดนั้นหล่อ ฉันไม่เข้าใจมันในครั้งแรกแต่เขากลายเป็นคนที่มีเสน่ห์มากขึ้น’

 ‘สายตาเมื่อเขากำลังมองมาที่ฉันนั้นไม่ธรรมดา ฉันต้องระวังตัวเพื่อไม่ให้ถูกจับได้’

 ‘สวยและน่ารัก ฉันต้องตามล่าตัวนี้ไหม’

 ‘ฉันควรฆ่ามันภายในการฟันเพียงครั้งเดียว ดังนั้นมันจะได้ไม่รู้สึกเจ็บ’

 ‘ฉันไม่อยากต่อสู้กับมนุษย์ที่เหมือนสัตว์ประหลาด และสัตว์ประหลาดที่เลี้ยงเด็ก…’

 ‘ฆ่ามันให้หมด!!!’

ความเข้าใจผิดของวีดเกี่ยวกับซอยูนว่าเธอไม่สามารถถูกปลดปล่อยได้อย่างง่ายดายเนื่องจากโหมดการต่อสู้ของเธอ เธอชอบวีดดังนั้นเธอจึงทำให้ดีที่สุดขณะที่กำลังต่อสู้เพื่อที่จะไม่ถูกทิ้งไว้ข้างหลัง ทุกครั้งที่เธอลังเล, วีดจะตกอยู่ในอันตราย หากวีดประสบกับบางสิ่งที่ยากลำบาก ซอยูนก็ยินดีที่จะเสียสละตัวเอง เธอไม่สนใจการตายกับมอนสเตอร์หากมันหมายถึงวีดมีชีวิตรอด

วีดก็มีความคิดที่คล้ายกัน

 ‘ไข่สองฟองน่าจะพอสำหรับทำราเมง’

วีดนั้นขี้เหนียวแต่เขาเต็มใจเพิ่มไข่ให้ซอยูน! พวกเขาล่าและพจญภัยด้วยกันในรอยัลโร้ด, ไปโรงเรียนเดียวกันและอยู่บ้านข้างๆกัน

หากความรักที่น่าเกลียดชัง, ความรักที่น่ากลัวและความรักที่น่ายินดีได้ดำเนินต่อไปเรื่อยๆ ซอยูนอาจกลายเป็นสิ่งที่ว่างเปล่า นั่นคือเหตุผลที่เขามีปัญหาการแสดงความงามของเธอในประติมากรรมเมื่อนานมาแล้ว

วีดและซอยูนทำงานเพื่อจะเสริมการป้องกันกระท่อมไม้ มอนสเตอร์ไม่ปรากฏตัวออกมาจนกระทั่งยามเย็นมาถึง ดังนั้นงานของพวกเขาก็สำเร็จไปได้อย่างสบาย แต่มันก็ถึงตอนกลางคืน

อาวู้วววววว!

เสียงหอนของพวกหมาป่าได้ยินมาจากสถานที่อันไกลโพ้น

 “เยี่ยม, หนังของพวกมันน่าจะนุ่ม….”

วีดเลียริมฝีปากของเขา และเหตุการณ์ที่โหดร้ายก็เกิดขึ้น

แคง! คะแคง! เคง!

พวกหมาป่ากระโดดใส่วีดและซอยูนแต่ผลลัพธ์ถูกตัดสินแล้ว

 “พวกเราได้เนื้อและหนัง.”

เช้าวันต่อมา, หนังของหมาป่าถูกห่อและซ้อนใว้บนสุดของชิ้นอื่น! การเสริมความแข็งแกร่งของกระท่อมไม้ดำเนินต่อไป

 “มีมอนสเตอร์ที่แปลกประหลาดนิดหน่อยบนกอร์ดาร์แดซุล”

อีกฝั่งหนึ่งคืออาณาจักรเคลทัน อาณาจักรเคลทันมีกองทัพที่แข็งแกร่งและอัศวินที่น่าสรรเสริญ แต่ในบันทึกประวัติศาสตร์, นี่คือช่วงเวลาที่ทุกส่วนบนทวีปได้รับความทุกข์ยากจากพวกมอนสเตอร์

กอร์ดาร์แดซุลไม่ได้ถูกแตะต้องโดยพวกมนุษย์ ดังนั้นมันจึงยังเหลือชายหาดที่สวยงาม วีดและซอยูนอยู่ที่ริมหาดขณะที่กำลังเผชิญหน้ากับมอนสเตอร์

ซอยูนและชายหาดที่สวยงาม, มันคือสถานการณ์ที่ทุกคนอิจฉา! พวกเขาเหมือนกับคู่รักที่น่าสงสารที่หนีตามกันและอยู่ในช่วงฮันนีมูนของพวกเขา

 “ฉันต้องการสร้างเข็มเหล็กและโรยพวกมันลงบนพื้น และเนื้อจำนวนมากจะถูกเก็บได้โดยพวกมอนสเตอร์”

บางพื้นที่รอบๆบ้านถูกเครียร์และปลูกผักกาดหอม พวกมนุษย์, โดยเฉพาะความสามารถในการปรับตัวของวีดนั้นน่ากลัวอย่างแท้จริง!

เขาไม่สามารถหยุดพวดมอนสเตอร์ทะเลที่ปรากฏขึ้นมาจากทะเลได้ แต่เมื่อพวกมันขึ้นมาบนฝั่ง, พวกมันอ่อนแอลงทันทีและถูกจัดการอย่างง่ายดาย พวกมอนสเตอร์ทะเลจะกระตือรือร้นขึ้นในวันที่ฝนตกและพวกมันต้องการต่อสู้ที่ริมน้ำ

เมื่อเปรียบเทียบระหว่างระดับความยากของเขาวงกตร็อดเดอริค, มันเหมือนกับนอนทั้งวันแล้วกินขนมหลังเที่ยงคืน!

มันดูมีสำคัญในการติดตามเรื่องราวของโนดูลและฮิลเดรันเพื่อทำภารกิจให้สำเร็จ

 “ฉันกำลังเครียดเพราะความยากของเควสมันง่ายเกินไป ฉันไม่รู้ว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น”

มันรู้สึกเหมือนสองฆาตกรใช้เวลาที่ชายหาดระหว่างการเดินทางของพวกเขา เขาปิ้งปลาเมื่อหิวและใช้เวลาไปกับการผ่อนคลาย 10วันผ่านไปและระดับความแข็งแกร่งของมอนเตอร์เพิ่มขึ้นขณะที่การเสริมความแข็งแกร่งของกระท่อมไม้เสร็จไปถึงระดับที่น่ากลัว

วีดใช้ทักษะช่างตีเหล็กของเขาสร้างเข็มเหล็กและโปรยมัน ชายหาดที่สวยงามเต็มไปด้วยกับดัก ดังนั้นไม่มีใครสามารถเข้ามาได้ พวกมอนสเตอร์ทะเลที่คลานออกมาจากทะเลได้รับความเสียหายขนานใหญ่

 “มันยังไม่พอ”

วีดรวบรวมก้อนหินมาจากรอบๆกระท่อมไม้ เขาแสดงความสามารถของประติมากรด้วยการซ้อนก้อนหินให้เชื่อมต่อกันเพื่อให้เป็นรูปแบบกำแพงหิน

20 วันผ่านไปและเขาพบสายแร่เหล็ก ต้องขอบคุณสกิลการขุดเหมืองขั้นกลาง

 “พวกเรากำลังขาดแคลนแร่เหล็ก”

แก๊ง แก๊ง แก๊ง!

หลังจากการขุดแร่เหล็กและหลอมพวกมัน, กระท่อมไม้ถูกปกคลุม โครงเหล็กล้อมกระท่อมรอบๆด้วยกำแพงหินที่ถูกสร้างขึ้นบนชายหาดและต้นไม้ของกอร์ดาร์แดซุล

 “เพลงดาบเพชฌฆาต!”

ความสามารถในการต่อสู้ของซอยูนถูกแสดงต่อมอนสเตอร์ เมื่อเธออยู่ในอันตราย, แหวนแต่งงานของซึลรโยจะถ่ายโอนเลือดมาจากวีด วีดให้การช่วยเหลือจากหลังคาด้วยการใช้เพลงดาบประกายแสงและธนูของไฮเอล์ฟตลอดระยะเวลาหนึ่งเดือนที่ผ่านมา!

 “ฉันไม่เคยได้ผ่อนคลายขนาดนี้มาก่อนขนาดตอนที่อยู่ในเขาวงกตร็อดเดอริค”

หากเขาไม่คืนชีพให้ร็อดเดอริคแล้ว ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาจะได้รับความเดือดร้อนขนาดไหนในเขาวงกต เขายังไม่ได้สร้างประติมากรรมใหม่ในเวลานั้น พลังของซอยูนนั้นแข็งแกร่งที่สุดในหมู่กลุ่มของวีด ดังนั้นไม่มีอะไรต้องกลัว

ตริ๊งง!

บ้านสำหรับสองเราสำเร็จแล้ว โนดูลและฮิลเดรันใช้เวลาแห่งความสุขมากมายบนชายหาด แต่การพักผ่อนนั้นไม่ยั่งยืนเป็นเวลานาน

-ภารกิจได้เพิ่มพลังชีวิตสูงสุด 2000

 “ภารกิจนั้นค่อนข้างง่ายแต่เนื้อหาของมันดูน่าขนลุก”

ของตอบแทนเพียงอย่างเดียวคือการเพิ่มพลังชีวิตสูงสุด พลังชีวิตนั้นจำเป็นต่อประสิทธิภาพการป้องกันของวีด ดังนั้นตอนนี้เขาสามารถต่อสู้ได้อย่างดุดันมากขึ้น

ดูเหมือนว่าเขาไม่สบายใจโดยไม่มีเหตุผลทันทีที่เรือจำนวนมากปรากฏขึ้นบนเส้นขอบฟ้าทันทีหลังจากที่กล่องข้อความหายไป มันเป็นกองเรือขนาดใหญ่ซึ่งมีจำนวนเรือมากถึง 50 ลำ

พวกเขากำลังมาถึงฝั่งเพื่อนำตัวฮิลเดรันกลับไป

 “ครั้งนี้พวกเราไม่สามารถสู้กับพวกมัน”

เรือรบมีอย่างต่ำ 32ลำ! ปืนใหญ่ที่ติดตั้งอาจจะแข็งแกร่งมากกว่านี้

ตริ๊ง!

ตามหาสรวงสวรรค์ โนดูลตัดสินใจที่จะพาฮิลเดรันไปยังที่ปลอดภัยเพื่อหลบหนีกองเรือรบของผู้ศรัทธาเทพแห่งท้องทะเล สถานที่ที่เขาเลือกคือ หมู่บ้านโบเดนในอาณาจักรปอร์ทู จงข้ามทวีปไปที่นั่น ผู้ศรัทธาเทพแห่งท้องทะเลจะไล่ตามคุณ ระดับความยาก: ภารกิจเทคนิคแกะสลักลับขั้นสุดท้าย ข้อจำกัดในการทำภารกิจ : ภารกิจจะล้มเหลวหากคุณเสียชีวิต ภารกิจจะล้มเหลวหากคู่ของคุณตาย

เนื้อหาในครั้งนี้ต้องการให้เขาพาซอยูนข้ามทวีปเวอร์เซลล์ในอดีต!

 “ฉันไม่รู้ว่าหมู่บ้านโบเดนในอาณาจักรปอร์ทูอยู่ที่ไหน”

วีดไม่รู้ว่าภูมิศาสตร์ของทวีปเวอร์เซลล์ในอดีตเป็นอย่างไร

ชื่อของสถานที่ในอดีตไม่ค่อยมีปรากฏในภารกิจ ดังนั้นมันจึงยากที่คนอื่นจะตั้งใจจำมันได้ แม้ว่ามันจะเป็นปัญหาในการค้นคว้าประวัติศาสตร์ของอดีต ในอนาคต, มันเป็นเรื่องง่ายสำหรับพวกที่อาศัยอยู่ในเวลานั้น

 “พวกเราควรเข้าเมืองและซื้อแผนที่ หนังพวกนี้น่าจะได้เงินมานิดหน่อย และราคาของการขนส่งสินค้าน่าจะไม่สูงมาก ยังไงก็ตาม, พวกเราควรเพิ่มเลเวลตอนที่เดินทางผ่านพื้นที่ล่า”

ขณะที่วีดกำลังประมาณค่าใช้จ่ายที่ต้องการสำหรับภารกิจ, ซอยูนก็เอ่ยขึ้น

 “ไม่ใช่ว่าพวกเราควรออกไปก่อนที่คนพวกนั้นจะขึ้นฝั่งหรอกเหรอ?”

 “พวกเราควรจะไป”

ในสถานการณ์ที่จำเป็นต้องหลบหนีใกล้เข้ามา, เขาคำนวณเงินเป็นสิ่งแรก พวกเขาทั้งสองคนเข้าไปในบ้านและเก็บไอเทมของพวกเขา พวกเขาได้หนังมาจำนวนมากและไอเท็มในช่วงเวลาที่พวกเขากำลังออกล่าที่นี่

ในอดีต, ซอยูนมักจะหยิบเฉพาะไอเทมที่มีค่า แต่ตอนนี้เธอหยิบแม้กระทั่งเศษเหรียญที่ตกลงบนพื้น

 “เหรียญเก่าอันนี้มีค่าเท่าไหร่ในอาณาจักรเคลตั้น?”

 “พวกเราจะรู้เมื่อขายมัน เธอได้มาเท่าไหร่”

 “นิดหน่อย สัก 430”

 “นั่นมันเยอะมากเลยนะ มันคงจะหนักมาก เอามาให้ฉันสัก 300 สิ”

 “ฉันจะให้นาย 100”

 “ฉันจะเก็บเอาไว้และส่งคืนพวกมันให้เมื่อตอนที่พวกเรากลับถึงทวีปแล้ว”

 “ไม่ใช่ว่านายจะซื้อบ้านให้ฉันสำหรับเจ้าเหลืองหรอกเหรอ?”

 “.....เอามา 100 ก็ได้”

เธอสนุกไปกับการประหยัดเงิน!

ในขณะเดียวกัน, ผู้ศรัทธาเทพแห่งท้องทะเลได้เปลี่ยนเป็นเรือเล็กและเคลื่อนที่ทวนกระแสน้ำขึ้นมา พวกเขาไม่หยุดเรือ ความเร็วในการตามล่าของพวกเขาเร็วมาก

ชริ้ง!

ซอยูนดึงดาบของเธอออกมา พวกเขาต้องหนีจากพวกคนที่กำลังตามล่าพวกเขา

 “มันไม่จำเป็นต้องใช้ทางที่ยางลำบาก ขึ้นหลังฉันมา!”

 “ฉันหนักนะ….”

 “ไม่เป็นไร ฉันแบกเธอไหว ฮึกก!”

น้ำหนักของซอยูนไม่ใช่เรื่องตลก น้ำหนักของชุดเกราะและสัมภาระรวมเข้าด้วยกัน

 “พวกเราต้องไปกันเดี๋ยวนี้ วิ่งสี่ขา!”

มันคงจะดีถ้าหากเขาแบกเธอไว้บนหลังและวิ่งไปแบบเท่ห์ๆ แต่นี่คือทักษะเคลื่อนที่ที่เร็วที่สุดของเขา

****************************************

ปราสาทร้อยส์

วีดและซอยูนมาถึงเมืองหลวงในอาณาจักรเคลตั้น สิ่งก่อสร้างใช้อิฐแดงและดูเก่าแก่

ตริ๊งง!

คุณได้ชื่นชมสถาปัตยกรรมแห่งอาณาจักรเคลตั้นระหว่างช่วงสงคราม ในฐานะประติมากรและกศัตริย์แห่งอาณาจักรอาเพ่น, คุณสามารถสร้างสิ่งก่อสร้างด้วยรูปแบบพิเศษของอาณาจักรเคลตั้น สิ่งก่อสร้างเหล่านี้ถูกสร้างระหว่างสงครามดังนั้นพวกมันจึงมีประโยชน์และถูกสร้างเพื่อป้องกัน แต่สถาปนิกที่มีชื่อเสียงกระจายความตระหนักในความงาม, ด้วยสิ่งอำนวยความสะดวกที่มีผู้มีอำนาจและศาสนาไว้โอ้อวดความยิ่งใหญ่ มันถูกทำลายลงในอนาคตแต่พระราชวังเปชิน, โบสถ์นูร้อดและหอคอยบีโนห์คือสถาปัตยกรรมระดับโลก สิ่งปลูกสร้างพิเศษสามารถทำการก่อสร้างได้แล้ว

-ค่ายฝึกทหาร ค่าก่อสร้างระหว่าง 20,000 ทอง ถึง 1.5 ล้านทอง สถานที่สำหรับฝึกพื้นฐานทหารเกณฑ์ สิ่งอำนวยความสะดวกสำหรับการฝึกซ้อมที่ดีกว่า, เร็วกว่าและเหล่าทหารสามารถเพิ่มทักษะการต่อสู้ของพวกเขา สามารถสอนการแปรขบวนทัพ เอฟเฟคพิเศษ : อัตราการเกณฑ์ทหารจะเพิ่มขึ้น เมื่อความชำนาญดาบถูกสอน, ทักษะจะพัฒนาได้เร็วขึ้นถึงขั้นต้นเลเวล 5

กำแพงสูง ค่าก่อสร้างไม่ต่ำกว่า 300,000 ทอง กำแพงออกแบบมาเพื่อต่อต้านกับอาวุธปิดล้อม, ไม่ใช่มอนสเตอร์ หนักมากและแพง ช่วงเวลาการก่อสร้างใช้เวลานานและมันสามารถสร้างได้บนพื้นดินที่มั่นคงแข็งแรงเท่านั้น อย่างไรก็ตาม, กำแพงจะสามารถป้องกันการบุกรุกจากภายนอก เอฟเฟคพิเศษ : ประชาชนจะรู้สึกไม่มั่นคงน้อยลงแม้ถูกล้อมรอบไปด้วยกองทัพ ขวัญกำลังใจของทหารจะเพิ่มขึ้นจนกว่ากำแพงจะถูกทำลาย

วีดได้ค้นพบสิ่งก่อสร้างที่แค่กินเงิน!

 “ยังไงก็ตาม, เข้าไปในเมืองกันเถอะ”

 “อื้อ”

หลังจากข้ามป่าบนภูเขาทั้งสี่ลูก, เขาตัดสินใจที่จะซื้อแผนที่และสิ่งของจำเป็นอย่างอื่นในเมือง

 “สินค้าราคาถูก ถูกมาก!”

 “ถ้าคุณต้องการก็เข้ามาดูก่อน!”

พ่อค้ากำลังขายสินค้าขณะที่ทุกร้านเปิดประตูของพวกเขา ประชาชนทั้งหมดเป็น NPC มันไม่ใช่แค่เมืองร้อยซ์แต่ทั้งทวีป

วีดและซอยูนคือผู้เล่นที่เดินไปเดินมารอบๆ

 “มันจะหนักเมื่อกำลังหลบหนี งั้นมากำจัดสิ่งที่ไร้ประโยชน์กันเถอะ”

 “ตกลง”

วีดมองหาพ่อค้าผู้ซึ่งดูเหมือนให้ราคาที่เหมาะสม

 ‘คนอวบๆ’

พ่อค้าพิเศษเหมือนเมแพนนั้นมีมีประโยชน์ในเวลาแบบนี้ อาชีพของเขาไม่ใช่พ่อค้าดังนั้นมันจึงยากที่จะต่อรองราคาเมื่อขายของให้ NPC

วัดจัดไอเทมของเขาอย่างประณีตและมุ่งหน้าไปหาพ่อค้าเพื่อเริ่มกุลยุทธ์การต่อราคา

 “คุณมีผลิตภันฑ์และเครื่องหนังพวกปีศาจทะเลจำนวนมาก การล่าพวกนี้คงจะลำบากน่าดู…. จำนวนของวัตถุดิบก็โอเค งั้นข้าจะให้ท่าน 14,850 ทอง เป็นไง?”

เขาคิดว่ามันอาจจะเป็นไปได้ที่จะได้เงินไม่ต่ำกว่า 20,000 ทอง แต่ราคามันต่ำอย่างน่าเหลือเชื่อ!

 “คุณพ่อค้าไม่สามารถซื้อมันในราคาสูงขึ้นกว่านี้ซักนิดได้เลยเหรอ ? ข้าตั้งใจมาที่นี่โดยไม่ได้แวะไปที่อื่นเลยนะ”

 “ไปร้านอื่นซะ อย่าทำตัวน่าสมเพชถ้าเจ้าอยากให้ข้าซื้อมัน”

นี่คืออดีตดังนั้นชื่อเสียงของวีดจึงไม่มีประโยชน์

 “ท่านดูดีมาก ได้โปรดช่วยนักเดินทางที่น่าสงสารด้วยการเพิ่มให้ซัก 150 ทอง….”

 “ถ้าเจ้าไม่ต้องการขายมันก็ออกไปซะ!”

การต้อนรับแสนเยือกเย็น! วีดพยายามไปสถานที่อื่นอีก2ที่ แต่คำพูดของพวกเขาไม่ได้ทำให้ราคาสูงขึ้นเลย ดังนั้นเขาไม่มีทางเลือกนอกจากขายมันตามราคาที่เจ้าของร้านรับซื้อ กระเป๋าของเขาเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องจากการเก็บสมุนไพรและการล่าตลอดทาง มันจึงหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องลดน้ำหนักลง

ถ้าพวกจากลัทธิบูชาเทพแห่งท้องทะเลไม่ไล่ล่าพวกเขา เขาอาจจะได้แจ็คพ็อตจากการค้า เมืองและพวกขุนนางบางครั้งปราถนาสิ่งของที่มีลักษณะพิเศษเฉพาะตัว หากเขาจัดสรรไอเทมที่จำเป็นได้ มันจะให้เขาได้ทั้งค่าชื่อเสียง, เงินและประสบการณ์การค้า เขาไม่จำเป็นต้องแข่งขันกับพ่อค้าคนอื่นดังนั้นมันจึงเป็นธุรกิจกำไรงาม

ซอยูนต่อราคากับพ่อค้า ไอเทมที่เธอหยิบออกมามีคุณภาพพอๆกับวีด

 “มีเครื่องหนังของพังพอนเยอะเลย เมื่อเร็วๆนี้เครื่องหนังนี้ถูกย้ายไปในโรงละครเนื่องจากพวกขุนนาง คุณเป็นคนที่สวยมาก เช่นนั้นข้าจะซื้อมันในราคา 16,300 ทอง”

ราคานั้นสูงกว่าวีด ไม่มีผู้เล่นคนไหนอยู่ที่นี่, มีพวก NPC ดังนั้นซอยูนจึงถอดหน้ากากของเธอออก เธอไม่ได้เพิ่มค่าเสนห์แต่ไม่มีใครที่ไม่ตอบสนองต่อความงามโดยธรรมชาติของเธอ

มันคือภาพลักษณ์ที่ทำลายค่าสถานะและทักษะ หากซอยูนเพิ่มค่าเสนห์ของเธอสักเล็กน้อย พวกพ่อค้าคงจะซื้อของเธอในราคาที่เธอต้องการ จนถึงขนาดที่ว่าเธอนั้นสามารถรับคำขอของกษัตริย์หรือ NPC ระดับสูงได้ด้วย

ซอยูนไม่ชินกับการต่อราคา แต่เธอเรียนรู้มาจากวีด

 “ท่านพอจะซื้อมันในราคา 17,000 ทอง ได้ไหม?”

 “อ่า, ข้าคงหยาบคายเกินไป ข้าพยายามจะเอากำไรเยอะๆ ข้าไม่สามารถรักษาจรรยาบัญในฐานะพ่อค้าไว้ได้ งั้นข้าจะซื้อมันในราคา 17,700 ทอง หากท่านมาที่นี่อีกครั้ง”

 “........”

วีดไม่มีอะไรจะพูดมากนัก โลกมันไม่ยุติธรรมอยู่แล้ว!

พวกนักเรียนสามารถเรียนทั้งวันทั้งคืนเพื่อจะเพิ่มคะแนนสอบของพวกเขาแต่พวกที่มัวแต่เล่นนั้นได้เกรดดีกว่า เงินเดือนปกติอาจอยู่ที่ 1-2ล้านวอน แต่ลูกชายของครอบครัวเศรษฐีจะได้รับเงินเป็นพันล้านตั้งแต่เข้าเรียนในโรงเรียนประถม

 ‘ฉลาด รวย สวย แถมนิสัยดี’

โลกนี้ช่างไม่ยุติธรรมซะจริงๆ ความสามารถในการต่อสู้ของเธอก็ดีด้วยเช่นกัน แต่เขาก็สบายใจได้ว่าซอยูนก็มีความอ่อนแออยู่ด้วย

 “มันคือความอ่อนแอที่ร้ายแรงจริงๆ เธอไม่สามารถกินกัมจาทัง(ซุปกระดูกหมู), แฮจังกุก(ซุปแก้แฮงค์)และไส้หมู. มันโครตอร่อย...”

 “หืม?”

 “ไม่, ไม่มีอะไร แค่ความคิดของฉันมันดูน่าสงสาร”

วีดซื้อแผนที่ของทวีปและอาณาจักรปอร์ทูจากตลาด อาณาจักรปอร์ทูนั้นขึ้นอยู่กับทางตะวันตกของตอนกลางทวีปแต่มันเป็นอาณาจักรเล็กๆ

 “พวกเราต้องข้ามเทือกเขาและดินแดนทางใต้เพื่อที่จะไปอาณาจักรปอร์ทู...หรือมีทางลัดข้ามเขตแดนที่อาณาจักรเคลตั้นที่กำลังมีสงครามอยู่กับอาณาจักรมาปอน”

ประชาชนของอาณาจักรเคลตั้นกำลังพูดคุยเกี่ยวกับสงครามกับอาณาจักรมาปอน ตอนนี้พวกเขาต้องกำหนดเส้นทาง

 “ทางไหนดีกว่า?”

 “มีมอนสเตอร์มากมายอยู่ในภูเขา ถนนเป็นสิ่งที่ต้องการ ดังนั้นมันจะใช้เวลานานในการข้ามไป พวกนั้นจะไล่ล่าเราได้เร็วขึ้น”

 “หากเราข้ามเขตแดน มีความเป็นไปได้สูงที่เราจะถูกเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับสงคราม ฉันเคยมีประสบการณ์เกี่ยวกับมัน ในอดีตอิงจากหอคอยวีรบุรุษ อาณาจักรมาปอนค่อนข้างน่ากลัว หากพวกเราเลือกใช้ทางนั้น พวกเราต้องเตรียมพร้อมเข้าสู่สงคราม”

วีดและซอยูนไตร่ตรองทางเลือกของพวกเขา

มอนส์เตอร์และเส้นทางที่สูงชันหรือสนามรบ! ยังไงก็ตาม, ไม่ทางใดก็ทางหนึ่งมีความเสี่ยงที่จะเกิดความเสียหาย

"ฉันคิดว่าถนนทุกเส้นนั้นไม่ง่ายเลย มันยากที่จะตัดสินใจว่าทางไหนดีกว่าโดยไม่มีข้อมูล"

"ปกติฉันจะข้ามภูเขา มันอาจจะสูงชันแต่พวกเราสามารถจัดการพวกมอนสเตอร์ได้แต่ตอนนี้ไปทิศตะวันตกกันก่อนเถอะ"

"....เหตุผลล่ะ?"

"ฉันมักจะโชคไม่ดีอยู่บ่อยๆ ดังนั้นฉันเลยจะสร้างตัวเลือกแบบตรงกันข้ามในครั้งนี้ มันเรียกว่าความคิดตรงกันข้าม."

วีดและซอยูนซื้อทุกอย่างในเมือง

เมื่อข้ามสนามรบในอาณาจักรมาปอน, พวกเขาจะไปถึงอาณาจักรปอร์ทูได้เร็วขึ้น

***************************************

ยูบยองจินเอียงหัวของเขาไปข้างหนึ่งเมื่อเขาดูการผจญภัยของวีด

วีดได้สร้างสิ่งดีดีหลายอย่างในช่วงเวลาของเขาในโรยัลโร้ด

"การผจญภัยกับสาวสวย….แถมยังมีนักเต้นคนนั้นด้วย"

มันยากเสียยิ่งกว่าการเป็นเทพสงคราม ยิ่งไปกว่านั้น, อารมณ์และการแสดงออกของซอยูนแสดงออกว่าเธอมีความสุขมากขณะที่เธออยู่กับวีด

ในความเป็นจริงในทวีปเวอร์เซลล์, อาณาจักรฮาเว่นกำลังดำเนินการสงครามขนาดใหญ่ต่ออาณาจักรอื่น

การโจมตีที่คาดไม่ถึงของอาณาจักรฮาเว่นประสบความสำเร็จ แต่กิลด์อื่นๆได้เป็นพันธมิตรกัน ฝั่งตรงข้ามนั้นแข็งแกร่ง ดังนั้นพวกเขาจึงจ้างทหารรับจ้างและทหารที่ถูกเกณฑ์อย่างไม่มีทางเลือก พวกเขาหมดหวังที่จะหยุดยั้งอาณาจักรฮาเว่นดังนั้นการต่อสู้ที่ดุร้ายยังคงยืดเยื้อต่อไป

อย่างไรก็ตาม, วีดมีการผจญภัยแสนโรแมนติกกับซอยูนในอีกช่วงเวลาหนึ่งของทวีปเวอร์เซลล์

"แม้กระทั่งมีโอกาสได้รับเทคนิคลับขั้นสุดท้าย"

-ดิฉันควรเริ่มคำนวณความเป็นไปได้ไหม?

"ไม่"

ยูบยองจินตัดสินใจที่จะไม่ตรวจสอบความเป็นไปได้และเฝ้าดูต่อไป วีดเผชิญเส้นทางอันคดเคี้ยวและยาวสุดลูกหูลูกตาเพื่อทำภารกิจให้สำเร็จ

*******************************

"การต่อสู้นี้เหมือนชนะไปแล้ว"

บาร์ดเรย์มองธงของอาณาจักรฮาเว่นโบกสบัดอยู่บนป้อมปราการลูเบย์ขณะขี่ม้าของเขา เขานำกองกำลังหลักของอาณาจักรฮาเว่นมาต่อสู้กับกิลด์ทหารรบจ้างทมิฬ แต่ศัตรูได้ถูกกำราบลงและอาณาจักรฮาเว่นได้ครอบครองอาณาเขตนั้นแล้ว

การโจมตีที่รุนแรงระรอกแรกจากนักเวทย์และนักธนู! หลังจากนั้น, บาร์ดเรย์และ4หน่วยอัศวินหลวงเข้าปะทะเพื่อก่อกวนฝ่ายศัตรู เมื่อหน่วยทหารเคลื่อนที่, พวกศัตรูก็แตกแถวกัน มันเป็นไปไม่ได้สำหรับพวกเขาที่จะต้านทาน

มันบ้าบิ่นมากที่จะสู้กับอาณาจักรฮาเว่น ณ ทุ่งราบ ผู้เล่นของกิลด์เฮอร์มีสมีสกิลและเลเวลที่ดีที่สุดกลุ่มหนึ่งในทวีป พลังของพวกเขาเพียงพอที่จะต่อกรกับทั้งทวีป

"สรุปความเสียหาย มีคนตาย 14,873 คนในการต่อสู้และบาดเจ็บ 30,000 "

อัศวินรามอสผู้ซึ่งออกคำสั่งทหาร NPC เข้ามารายงาน

ทหารรับจ้างดาบทมิฬ มีความโดดเด่นเรื่องทหารรับจ้าง ดังนั้นพวกเขาจึงสร้างความเสียหายขนาดใหญ่ให้กับกิลด์เฮอร์มีส ทหารรับจ้างดาบทมิฬได้ร่วมมือกับสมาคมทหารรับจ้าง ดังนั้นพวกเขาจึงเป็นศัตรูที่น่ากลัว

หัวหน้ามิเชลคือ 1 ใน ผู้เล่นท็อป 5 ในรอยัลโร้ด! นั่นคือเหตุผลที่บาร์ดเรย์ปรากฏตัวออกมาโดยตรง แต่จากสถานการณ์, พวกเขาทั้งคู่หลีกเลี่ยงกันและกัน บาร์ดเรย์ภาคภูมิใจในความจริงที่ว่าเขาคือผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในรอยัลโร้ด แต่ไม่มีใครรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในสงคราม

หากเขาถูกล้อมไปด้วยสมาชิกจำนวนหนึ่งของทหารรับจ้างดาบทมิฬเมื่อนั้นบาร์ดเรย์อาจเสียชีวิต หากบาร์ดเรย์ตาย แผนการพิชิตทวีปของอาณาจักรฮาเว่นอาจได้รับความล้มเหลวครั้งใหญ่ มันอาจเป็นโอกาสสำหรับกิลด์ที่ไม่ได้เข้าร่วมสงครามเพื่อโต้กลับ

มิเชลไม่ทำการเดิมพันที่เสี่ยงเหมือนกัน บาร์ดเรย์เป็นคู่ปรับของเขาแต่มิเชลไม่มีความมั่นใจในการต่อสู้ 1ต่อ1 มันอาจจะยากที่จะคว้าโอกาสด้วยทหารองครักษ์และกิลด์เฮอร์มีส แม้ว่าเขาจะชนะในการต่อสู้, ก็มีความเป็นไปได้สูงที่จะแพ้

กลุ่มทหารรับจ้างดาบทมิฬแพร่กระจายไปทั่วอาณาจักรมาเซนและนอร์ตั้น พวกเขาเล็งดึงศัตรูลงและพลิกสถานการณ์ พวกผู้เล่นที่กลับมาเชื่อมต่ออีกครั้งและ NPC ที่ได้รับการฝึกกำลังรออยู่ ระบบนั้นเหมือนกันสำหรับกิลด์ทั้งหมดที่เป็นพันธมิตรต่อต้านกิลด์เฮอร์มีส

พวกเขาเรียกกลยุทธ์นี้ว่า การล่าสิงโต

********************************************

ลาฟาเย่และที่ปรึกษาของเขาอาศัยอยู่ในอาณาเขตขนาดใหญ่ของอาณาจักรฮาเว่นและจัดการสิ่งต่างๆ เช่น การขนส่ง, การฝึกทหาร, สนับสนุนทหารใหม่และงานที่คล้ายๆกัน มีงานจำนวนมากแต่ความผิดพลาดเล็กๆสามารถเกิดขึ้นได้ ดังนั้นมันจึงสำคัญ

"แนวหน้าทางใต้ล่ะ?"

"พวกเขากำลังข้ามที่ราบสูงไบม่อน ปัจจุบันที่นั่นมีพายุทรายรุนแรง….พวกเขาอาจจะช้าลงเนื่องจากสภาพอากาศที่โหดร้าย"

"ศัตรูอาจใช้พายุทราย แจ้งเตือนกองกำลังที่ 3และ5"

"ส่งกำลังเสริม 3,000 คน ไปยังกองกำลังยึดครองอาณาจักรพันธมิตรบรินเทน ดูเหมือนว่าพวกเราต้องการกองทหารม้าเพิ่มขึ้นในแนวหน้า"

"มีทหารเพียงพอแล้ว แต่มันจะใช้เวลา 4 วัน ในการคเลื่อนพล"

"ทำให้แน่ใจว่ากองทหารม้าเคลื่อนพลไปอาณาจักรไอเดิร์นก่อน เมื่อพวกเขาระวังฝั่งหนึ่ง, พวกเขาสามารถช่วยอาณาจักรพันธมิตรบริทเทน"

สงครามทั้งหมดถูกควบคุมโดยลาฟาเย่และที่ปรึกษาของเขา มีคำสั่งสำหรับกองทัพแต่ละกอง แต่แผนทั้งหมดถูกวางที่ปราสาทอาเรนในอาณาจักรฮาเว่น

เมื่อเวลาผ่านไป, พลังของอาณาจักรฮาเว่นและทหารองค์รักษ์เพิ่มขึ้น นี่ถูกกำหนดไว้แล้วเป็นเวลานานโดยลาฟาเย่ ดังนั้นอาณาจักรฮาเว่นจึงแผ่ขยายต่อไปเรื่อยๆ ผู้บริหารกิจการภายในประเทศเสื่อมโทรมเนื่องจากการก่อสร้างของวังหลวงและสงคราม แต่ลาฟาเย่ได้แสดงความสามารถในการลดความเสียหายลง

"การล่าสิงโต หึหึหึ"

ลาฟาเย่รู้กลยุทธ์ของคู่ต่อสู้ราวกับเขาอ่านจากฝ่ามือ

เนื่องจากมีสายลับแทรกซึมล่วงหน้า! ยิ่งไปกว่านั้นกิลด์ที่เป็นพันธมิตรลับๆกัน ก็เป็นพันธมิตรกับกองกำลัง

"ฉันจะค่อยๆทำให้พวกเขาถูกกลืนโดยสิงโต"

กิลด์เฮอร์มีสผ่อนคลายลงตั้งแต่พวกเขารู้กลยุทธของกองกำลังพันธมิตร พวกเขาอาจจะสู้ต่อไปเพื่อยึดครองพื้นที่และทุ่มพลังทั้งหมดของพวกเขาในเวลาีที่เหมาะสม, ทำให้ได้รับชัยชนะอันสมบูรณ์แบบ

"ส่งกองกำลังกวาดล้างทางเหนือไปช่วย"

ลาฟาเย่ไม่ได้แจ้งแผนการทั้งหมดที่เขาคิดไว้ต่อกิลด์ เมื่อเขาจัดการกองกำลังเพื่อทำลายวีดและอาณาจักรอาเพ่น, เขารู้ว่าเขาอาจจะทำไม่สำเร็จ

แน่นอน, มันโอเคหากวีดและอาณาจักรอาเพ่นถูกทำลายแต่มันก็ไม่เป็นไรถ้ากองกำลังผิดพลาด กองกำลังที่แข็งแกร่งของอาณาจักรฮาเว่นถูกส่งไปที่ทางตอนเหนือถูกกวาดล้างเรียบร้อยหมดแล้ว

ความคาดหวังที่ว่าพวกเขาสามารถชนะถูกวางไว้ แต่อาณาจักรฮาเว่นคือหนึ่งในผู้ชนะของทวีปกลาง ฝั่งตรงข้ามแพ้อย่างต่อเนื่อง แต่ความผิดพลาดในยกพลไปทางเหนือให้ภาพลวงตาที่ว่าพวกเขาสามารถชนะ

และพวกเขาเล็งการพลิกกลับอย่างน่าทึ่งด้วยการล่าสิงโต ลาฟาเย่จะได้ประโยชน์จากทั้งความสำเร็จหรือความล้มเหลวจากการบุกยึดทางเหนือ

กำลังพลอาณาจักรฮาเว่นถูกวางไว้ทั่วทั้งทวีป

ลาฟาเย่คือมันสมองที่อยู่เบื้องหลังของกิลด์เฮอร์มีสและพวกนั้นรู้ว่าเขาน่ากลัวขนาดไหนหลังผ่านสงครามมากมาย

 “แต่มันยากสำหรับกลุ่มโจรที่กำลังอาละวาดอยู่”

งานของกองกำลังต่อต้านยังคงดำเนินต่อไปในอาณาจักรคัลลามอร์, อาณาจักรลาเซลและอาณาจักรพันธมิตรบริทเทน

ความปลอดภัยต่ำและผลลัพธ์ความเสียหายจากกลุ่มโจรในภูเขาใหญ่โตจนน่าตกใจอาณาเขตของอาณาจักรฮาเว่นนั้นสร้างปัญหาที่น่าปวดหัวมากกว่าในสนามรบซะอีก

พวกเขาไม่สามารถทิ้งการต่อสู้ที่ชายแดนเพื่อกลับมาได้และกำลังพลสำรองที่เมืองก็ไม่สามารถใช้เพื่อไล่ล่ากลุ่มโจรได้ วิหารเอมบินยูปฏิบัติการเพิ่มขึ้นอีกเท่าตัวด้วย

อาณาจักรฮาเว่นนั้นใหญ่และลาฟาเย่รู้ว่ามันยากแค่ไหนที่จะกำจัดบางอย่างที่เริ่มจะเน่าเปื่อย

 “ช่วยไม่ได้ การใช้กำลังทหารที่มีค่าที่นี่….ส่งหน่วยลอบสังหารไป.”

การเคลื่อนไหวทั้งเล็กและใหญ่ได้แพร่กระจายอย่างต่อเนื่องในอาณาจักรฮาเว่น ลาฟาเย่จัดการขุมกำลังขนาดใหญ่เหมือนกับหุ่นเชิดและค่อยๆเข้าครอบครองทวีป

****************************

เสียงคร่ำครวญออกมาจากปากของวีดเมื่อเขาได้เห็นสนามรบระหว่างอาณาจักนเคลตั้นและมาปอน

 “อ่าา, พวกเราไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้”

สงครามเต็มกำลังด้วยทหารมากกว่า 1 แสนนาย! ทหารราบ, ทหารม้าและนักเวทย์กำลังโจมตีกันอย่างดุเดือด

 “ถ้าพวกเราไม่ผ่านเส้นทางนี้ พวกเราต้องกลับกัน การใช้ทางลัดนั้นไม่มีความหมาย ”

ผู้ศรัทธาเทพแห่งท้องทะเลตามหลังเขาอยู่ 1-2 ชั่วโมง รอให้การรบจบลงหรือวนกลับไปนั้นคือตัวเลือกที่แย่ที่สุด

 “ทางเดียวที่จะฝ่าไปได้ ฉันโชคดีที่นี่ไม่ใช่เจ้าหญิงเรมี่”

เขาได้ล้มเหลวจากภารกิจหอคอยวีรบุรุษเพราะเขาทิ้งเจ้าหญิงเรมี่ไว้เพื่อต่อสู้และเธอได้ตายลง ถ้านั่นคือซอยูน เขาคงไม่คิดมากกับเรื่องแบบนี้

ชริ้ง!

ซอยูนดึงดาบของเธอออกช้าๆ เธอคือนักรบคลั่งโดยธรรมชาติในการต่อสู้ อย่างไรก็ตาม เธอจะเป็นคนที่ปกป้องวีดมากกว่า

 “เธอพร้อมรึยัง?”

 “ฉันพร้อมแล้ว”

ซอยูนตอบอย่างขมักเขม้น เธอไปที่ไหนก็ได้กับวีด อย่างไรก็ตาม, ช่วงเวลานี้จะเป็นความทรงจำที่สนุกในภายหลัง

 “ไปกัน!”

เธอตะโกนออกมาด้วยเสียงที่ดังแต่วีดไม่ขยับ เมื่อซอยูนขี่ม้าเข้าไปคนแรก, เขาก็ตามไปข้างหลังเธอ จิตวิญญาณการต่อสู้ของหญิงสาวปรากฏอยู่ในสนามรบ!

 “ฉันจะปกป้องคุณเอง! อย่าห่างจากฉัน อยู่ข้างหลังไว้”

ความสามารถของเบอเซิกเกอร์เป็นนั้นที่ยอมรับเมื่อเธอเข้าร่วมการต่อสู้ขนาดใหญ่

ซอยูนเหวี่ยงดาบของเธอ

 “ระบำนักรบคลั่ง!”

เคร้ง แค้ง ชริ้ง ฉึก!

ทหารที่ปิดทางเธอล้มลง เธอโจมตีตั้งแต่ต้นโดยไม่ใส่ใจการป้องกันเลย

 “เพลงดาบประกายแสง!”

วีดใช้เทคนิคดาบของเขาตั้งแต่ต้นด้วยเหมือนกัน วิหคสายฟ้าบินไปทางกองทัพของอาณาจักรเคลตั้นและยิงสายฟ้าออกมา แสงและสายฟ้าจำนวนมากลอยไปมาอยู่บนท้องฟ้า

ในทางยุทธศาสตร์ มันดีกว่าที่จะเข้าร่วมกับอาณาจักรมาปอนแทนที่จะเข้าร่วมกับอาณาจักรเคลตั้น เมื่อพวกเขาผ่านทางค่ายของอาณาจักรมาปอน พวกเขาจะไปถึงจุดหมายได้ปลอดภัยกว่า

 “ไม่ต้องมีเหตุผล ฆ่าเท่าที่อยากฆ่า สะสมความสำเร็จเพื่อข้ามอาณาจักรมาปอน”

ซอยูนโจมตีเมื่ออัศวินของอาณาจักรมาปอนเข้ามาใกล้

ตู้ม!

ร่างแยกออกเป็นสองส่วน

ซอยูนแสดงความสามารถของเบอเซิกเก้อด้วยการฆ่าและสร้างบาดแผลมากมาย

เบอเซิกเก้อนั้นแข็งแกร่งที่สุดในสนามรบ จุดอ่อนของเบอเซิกเก้อคือพวกเขาไม่สามารถระบุได้ระหว่างมิตรหรือศัตรูบนสนามรบ พื้นที่ดูผิดเพี้ยนและคนทุกคนดูเหมือนศัตรูสำหรับเบอเซิกเกอร์ บางครั้งเด็กที่ไม่มีอันตรายก็ดูเหมือนมอนสเตอร์และค่าชื่อเสียงก็จะลดลงหลังจากที่พวกเขาถูกฆ่า

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ซอยูนไม่สามารถระบุความแตกต่างได้ระหว่างทหารของอาณาจักรมาปอนและอาณาจักรเคลตั้นได้ เธอแค่มุ่งมั่นไปกับการฆ่าศัตรูทั้งหมด

 “พวกอาณาจักรมาปอน”

 “พวกสวะอาณาจักรเคลตั้น!”

วีดและซอยูนกลายเป็นเป้าหมายของทั้งสองอาณาจักร

 “นี่มันไม่ใช่แล้ว ฉันคงจะจ้างใครซักคนถ้าฉันถูกลอตเตอรี่ แต่พวกเขาก็คงจะบ้าล่ะถ้ามาปกป้องฉัน”

แม้ว่าวีดจะบ่น, เขาก็ปรับตัวอย่างรวดเร็ว มันคงยากที่จะตายพร้อมซอยูนตอนที่เธอใช้พลังทั้งหมด สิ่งที่สำคัญคืออาณาจักรมาปอนและอาณาจักรเคลตั้นกำลังยุ่งอยู่กับการต่อสู้กัน

 “ทะลวงผ่านกองกำลังทางฝั่งขวา ไปที่นั่น!”

วีดอยู่ใกล้กับซอยูน ซอยูนจัดการไม่ว่าทหารหรืออัศวินที่พวกเขาผ่าน วีดไม่กังวลเกี่ยวกับเรื่องการโจมตีขณะที่อยู่ข้างซอยูนแต่มีอย่างอื่นอีก

 “ถ้าตาของฉันเป็นสีดำ ให้อยู่ห่างจากฉันนะ”

 “หาา?”

 “ถ้าเวลานั้นมาถึง, ฉันจะไม่สามารถควบคุมร่างกายของฉันได้อีกต่อไป”

จุดด้อยอื่นๆของเบอเซิกเก้อคือพวกเขาจะเก่งขึ้นมากเมื่อได้เห็นเลือด คำสั่งของหัวหน้าจะไม่มีผลหลังจากนั้น พวกเขาจะเป็นบ้าและโจมตีสุ่มสี่สุ่มห้ารอบๆตัวพวกเขา

 “ทำไมเธอไม่บอกผลข้างเคียงให้เร็วกว่านี้?”

 “มันก็แค่ผลข้างเคียงเล็กๆ”

 “.........”

ซอยูนทำเหมือนมันเป็นเรื่องตลก แต่วีดไม่ได้ยินเรื่องนี้เป็นเรื่องตลก!

นี่แตกต่างจากทั้งหมดเมื่อเขาต้องปกป้องเจ้าหญิงเรมี่ การต่อสู้ยิ่งยืดเยื้อ, ความบ้าคลั่งของเบอเซิกเก้อที่เพิ่มขึ้นก็ยิ่งอันตราย

 “ได้โปรดทำให้ในหัวว่างๆไว้ พวกเราต้องรอดและออกไปจากที่นี่”

 “ฉันจะทำให้ดีที่สุด”

 “เธอไม่ต้องสู้นานๆหรอก พวกเราจะออกไปจากสนามรบและหลบในที่ปลอดภัย”

 “ฉันจะจำใว้”

 “อ่า, นั่นมันรองเท้าอดาแมนเทียมที่โครตหายากเลย ไปตรงนั้น!”

สายตาของวีดสแกนไปทั่วทุกพื้นที่

ต้องขอบคุณความสูญเสียระหว่างอาณาจักรเคลตั้นและมาปอน, ไอเทมที่มีค่าของอัศวินเกลื่อนกลาดไปทุกพื้นที่

จบตอน

ผู้แปล : lnwman007

Editor : แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล