เล่มที่ 29 ตอนที่ 3: การตัดสินใจของเหล่าออร์ค แปลโดย Cole’s Myth

 “สงคราม!”

“กองทัพของแบล็ค แอนนาส กำลังมาแล้ว”

“ฉันต้องรีบออกไปจากปราสาทให้เร็วที่สุด”

ขณะที่วีดกำลังนั่งแกะสลักประติมากรรมของเขาอย่างสบายใจ ทั่วทั้งทวีปเวอร์เซลล์กำลังลุกโหมไปด้วยไฟแห่งสงคราม เมื่อการเข้าโจมตีเกิดขึ้นภายในตัวเมือง เหล่าพ่อค้าและผู้เล่นใหม่ทั้งหมดก็หลบหนีออกไปนอกปราสาท นั่นก็เป็นเพราะว่าปราสาทหลังนั้นได้กลายเป็นพื้นที่สังหารไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เมื่อการโจมตีเริ่มขึ้นการนองเลือดและความโกลาหลจากเปลวเพลิงก็ลุกโหมกระหน่ำ

 “สรรเสริญแด่เทพเอ็มบินยู”

“จงยืนหยัดต่อสู้กับพวกนอกรีตนั่นซะ”

เกิดการปะทะกันระหว่างกองทัพเอ็มบินยูและเหล่าพาลาดินของแต่ละศาสนจักร ทุกๆวิหารต่างหัวหมุนกันจนหมดนับตั้งแต่พวกวิหารเอ็มบินยูปรากฏตัวขึ้นมา เหล่าพาลาดินและพระจากมหาวิหารและอารามต่างๆก็พากันออกไปต่อสู้อย่างดุเดือด

บรรดาผู้เล่นมากมายต่างก็ได้รับภารกิจใหม่ๆด้วยเช่นกัน ซึ่งนี่ถือเป็นโอกาสสำหรับพวกเขาที่จะได้สร้างความสำเร็จครั้งยิ่งใหญ่

นี่คือการต่อสู้ที่เป็นสงครามกับเหล่าสาวกจากวิหารเอ็ทบินยู!

บรรดาผู้เล่นยังพากันรู้สึกสับสนงุนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น คงไม่กล่าวเกินจริงไปหากจะเอ่ยว่าช่วงเวลาแห่งการออกล่าอันแสนปลอดภัยใกล้ๆตัวเมืองหรือแถวหมู่บ้านได้จบสิ้นลงแล้ว หมู่บ้านอันแสนสงบสุขถูกทำลายจนราบเป็นหน้ากลอง กลายเป็นดินแดนแห่งความโกลาหลไปแล้ว แถมพวกมอนสเตอร์ก็ยิ่งเหิมเกริมและแข็งแกร่งมากยิ่งขึ้น

แม้แต่ผู้คน บางคนก็พากันแปรพักตร์ เปลี่ยนเป็นสาวกพวกวิหารเอ็มบินยู และกลายเป็นวายร้ายออกไล่ล่าผู้เล่นคนอื่นๆ

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

จางยุนซู หัวหน้าทีมแผนกการตลาดได้จัดการประชุมในแผนกขึ้นมาเพื่อปรึกษาหารือกัน

“อย่างที่พวกคุณรู้ ว่าทางฝ่ายการตลาดได้ตัดต่อวิดีโอโฆษณาแล้ว จากสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในทวีปเวอร์เซล ณ ตอนนี้”

“คุณจะเปิดให้เราดูมากแค่ไหนหรอครับ?”

“ก็เกือบๆ 90% อยู่นะ ก่อนอื่นผมจะบอกเรื่องที่เหลือกับพวกคุณก่อน”

แสงไฟภายในห้องประชุมได้ดับลงและวิดีโอก็เริ่มฉายขึ้นบนจอภาพ

กองกำลังทหารอันชั่วร้ายแห่งกองทัพเอ็มบินยูได้มารวมตัวกันอยู่บนพื้นที่ราบ

พวกมันกำลังนั่งล้อมรอบกองไฟ ณ เวลาที่จมดิ่งลงสู่ความมืดมิด

หน้าจอที่ฉายอยู่ถูกซูมเข้าซูมออกตรงบริเวณเต้นท์ของพวกนักบวชชั้นสูงแห่งวิหารเอ็มบินยู

“ตรงนั้น……”

“เครื่องเซ่นสังเวยอย่างแรกก็คือ…….”

“พวกมนุษย์….”

“หึๆๆๆๆๆ……”

นักบวชชั้นสูงคนนั้นเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงอันแสนมืดมน พวกอัศวินทมิฬของวิหารเอ็มบินยูเองก็พากันเดินลาดตระเวนอย่างขยันขันแข็งขณะที่พวกมอนสเตอร์ก็พากันยืนอยู่รอบๆแค้มป์ ผู้เล่นคนไหนก็ตามที่เข้ามาเล่นรอยัลโร้ดต่างก็รู้ดีว่าสถานการณ์นี้อันตรายมากแค่ไหน และยิ่งไปกว่านั้น มันยิ่งดูน่ากลัวมากขึ้นเมื่อพวกวิหารเอ็มบินยูกลายมาเป็นศัตรู และในที่สุดที่พวกมันก็เริ่มพากันเคลื่อนไหว ผู้คนส่วนใหญ่ล้วนหวั่นเกรงในพลังอำนาจของพวกมัน

จากนั้นครู่ต่อมา จอภาพก็ฉายไปที่ภาพของเหล่าผู้เล่นที่กำลังบุกโจมตีราชอาณาจักรเกรเดียน

“ไปกันเลย เหล่านักรบ!”

“เราต้องต่อสู้ให้ถึงที่สุด เพื่อปกป้องความสงบสุขของพวกเราเอาไว้!”

กลุ่มทหารรับจ้างดาบทมิฬเคลื่อนตัวไปข้างหน้าฝ่าดงลูกธนูที่กำลังยิงลงมาจากด้านบนของกำแพงเมือง! อาวุธโจมตีในครั้งนี้ได้ถูกสั่งสมมานานเพื่อสงครามยักษ์ใหญ่ในครั้งนี้โดยเฉพาะ

ราชอาณาจักรเกรเดียนเป็นเมืองที่ตั้งอยู่ทางตะวันตกของทวีปซึ่งไร้ผู้คนอยู่อาศัย เนื่องจากพื้นที่อันสูงชัน กลุ่มทหารรับจ้างทมิฬต่างจับจ้องไปที่ราชอาณาจักรเกรเดียนและตั้งเป้าหมายที่จะยึดครองมันมาให้จงได้ พวกเขาอดทนต่อสู้มานานถึงสามวัน ทั่วทั้งราชอาณาจักรถูกดูดกลืนเข้าสู่สงครามกลางเมือง

จากนั้น จอภาพก็ถูกตัดไปที่ราชอาณาจักรฮาเว่น ภาพหยุดอยู่ที่พระราชวังอันแสนโอ่อ่าที่กำลังถูกสร้างขึ้น! กิลด์เฮอร์มีสทุ่มเงินกองเท่าภูเขาให้กับการสร้างพระราชวังและลงทุนไปกับเหล่าอัศวินและกองกำลังทางทหารเพื่อเพิ่มความจงรักภักดีให้กับกิลด์

บรรดาอัศวินและเหล่าทหารถูกบังคับใช้แรงงานเยี่ยงทาส เมืองหลวงเอเรน ณ ตอนนี้เหมือนดั่งเมืองที่มีทั้งแสงสว่างและความมืดมน ฝั่งหนึ่งคือเขตสลัมอันแสนยากจน ส่วนอีกฝั่งกลับเต็มไปด้วยอาคารพาณิชย์ใหญ่โตส่องแสงสว่างเรืองรอง

ภาพถูกฉายสลับไปที่ราชอาณาจักรอื่นๆอีกหลายแห่งอย่างรวดเร็ว

และจากนั้นภาพก็ไปหยุดอยู่ตรงที่เหล่าออร์ค

หมู่มวลไม้และพุ่มหญ้าถูกฉายทอดลงบนจอ

“ชวิท!”

เหล่าออร์คนั้นไม่ได้ปรากฏให้เห็นบนจอภาพ ทว่ากลับมีแค่เสียงลมหายใจพ่นดังออกมาอย่างรุนแรงและแสงสะท้อนของดาบเปล่งออกมาจากพุ่มไม้

 “ไปกันเถอะ ชวิชวิชวิท!”

ออร์คเหล่านั้นอยู่ในอาณาเขตของดินแดนออร์คที่ทอดผ่านเทือกเขาเอลแนทผ่านไปทางที่ราบ

จอภาพสว่างวาบขณะที่ภาพนิ่งไปครู่นึง

จากนั้นเหล่าอสูรก็วิ่งกรูออกมา ฝูงนกบินแตกตื่นขึ้นสู่ท้องฟ้า เหล่าออร์คที่เคลื่อนขบวนรบออกไป แถวยาวสุดลูกหูลูกตาบนแถบพื้นราบนั้น พวกมันเคลื่อนขบวนไปทางทิศตะวันออกด้วยกำลังรบอันแสนน่าทึ่งที่ได้บังเกิดขึ้นมาให้ประจักษ์แก่สายตาผู้รับชม

เหล่าเอลฟ์คอยพัฒนาเวทย์วิญญาณ ขณะที่เหล่าคนแคระก็คอยผลิตอาวุธของตนเองเพื่อปกป้องราชอาณาจักรธอร์ของพวกเขาเอาไว้

และในท้ายที่สุด จอภาพก็ถูกฉายไปที่คนบางกลุ่ม

ผู้เล่นที่โด่งดังมากที่สุดบนทวีป บาร์ดเรย์ที่กำลังยืนอยู่บนยอดปราสาทเอเรนขณะที่จ้องมองลงไปยังกองกำลังทหารของเขาที่อยู่เบื้องล่าง ส่วนทางนักผจญภัย เชส ที่ตะลอนไปทั่วภายในดันเจี้ยนซักแห่งขณะที่กำลังโดนพวกมอนสเตอร์ไล่ตามเขาอยู่ ทางฝั่งช่างตีเหล็ก ฟาบิโอ ก็กำลังนั่งตีเหล็กภายในสถานที่อันแสนลึกลับที่มีเปลวเพลิงสีแดงฉานกำลังพวยพุ่ง

บรรดาผู้เล่นต่างสายอาชีพทั้ง 17 คนถูกฉายขึ้นบนจอภาพ

และเมื่อวิดีโอจบลง จางยุนซูก็พูดขึ้นมาว่า

“ตอนนี้ทั่วทั้งทวีปเวอร์เซลกำลังเข้าสู่ช่วงอลหม่าน เรามาลองพิจารณาประเด็นนี้กัน เพื่อที่เราจะได้นำไปใช้ประโยชน์ในการตัดต่อวิดีโอถ่ายทอด”

วิดีโอนั้นจะถูกอัพโหลดลงบนอินเตอร์เน็ตและออกอากาศเพื่อที่จะได้รายงานถึงสถานการณ์ปัจจุบันที่กำลังเกิดขึ้นในรอยัลโร้ด ทวีปเวอร์เซลเปลี่ยนแปลงไป นั่นก็เพราะว่าได้รับผลต่างๆนานาจากเหตุการณ์ทั้งหลายที่ได้เกิดขึ้นทั่วทุกสารทิศ

ช่วงเวลาแห่งความโกลาหลได้บังเกิดขึ้นแล้ว!

ในช่วงแรกเริ่มของรอยัลโร้ด แม้มีความขัดแย้งมากมายเกิดขึ้นในแต่ละอาณาจักรและการโจมตีจากพวกมอนสเตอร์ ทว่าก็ยังหลงเหลือความสงบสุขและความมั่นคงให้เห็นอยู่ นั่นก็เป็นเพราะว่าแต่ละอาณาจักรก็คอยให้การสนับสนุนค้ำจุนความสงบสุขนั้นเสมอมา

ปัญหาที่มีนั้นก็คือสมดุลที่บิดเบี้ยวนับตั้งแต่จำนวนผู้เล่นเพิ่มมากขึ้น

เหล่าผู้เล่นที่กลายเป็นอัศวินก็เลือกที่จะกอบโกยกำไรใส่ตัวเสียมากกว่าศักดิ์ศรีและเกียรติยศ และไม่ยอมทำตามหน้าที่ของพวกเขาเลย พวกเจ้าเมืองก็ไม่สนใจใยดีชาวเมือง มีแต่บังคับให้พวกเขาจ่ายภาษีเกินจริงซะมากกว่า พวกเขาไม่ได้จัดการพวกมอนสเตอร์ที่แสนดุร้ายที่มาก่อกวนผู้คน เพราะพวกเขามัวแต่สนใจในการทำสงครามเพียงอย่างเดียว จนไม่ก่อให้เกิดความจงรักภักดีต่อราชอาณาจักรที่น่าจะอยู่ในใจของชาวเมืองเลย

นี่ก็เพราะเกมส์รอยัลโร้ดนั้นไม่มีแกนเรื่องที่แน่ชัดนั่นเอง

หากพวกลอร์ดและกิลด์อันโด่งดังทั้งหลายทางตอนกลางปกครองอาณาจักรได้อย่างดี กองกำลังปีศาจอันแสนชั่วร้ายก็คงไม่ปรากฏออกมา แถมความภักดีของชาวเมืองที่มีก็ลดลง ก็จะทำให้พวกเขาโน้มเอียงได้ง่าย และเปลี่ยนข้างไปอยากับพวกวิหารเอ็มบินยู มีแต่จะเพิ่มกำลังรบให้กับพวกมัน และผลลัพธ์สุดท้ายก็คือแต่ละอาณาจักรทางตอนกลางก็ต้องชดใช้ด้วยบทเรียนราคาแพง

ถ้าหากพวกเขารู้จักมองดูประวัติศาสตร์ของรอยัลโร้ด ยุคแห่งความโกลาหลนั้นเคยเกิดขึ้นมาแล้วครั้นเมื่ออดีตกาล เมื่อครั้งนั้นพวกวอร์ล็อคเคยทำสัญญากับพวกปีศาจ และราชอาณาจักรก็เข้าสู่สงครามในที่สุด สุดท้ายพลังศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขาก็ถูกช่วงชิงและพ่ายแพ้ให้กับพลังอำนาจมืดในที่สุด

 “อืมมม คุณจะใช้กลยุทธการตลาดแบบไหนดีละครับ”

หลายสายตาจับจ้องไปที่ผู้อำนวยการซองอิลกัง ผู้ที่เข้าใจสถานการณ์ภายในทวีปเวอร์เซลดีกว่าทุกคนในบริษัทยูนิคอร์นแห่งนี้

เขายืนขึ้นจากเก้าอี้และเอ่ยขึ้นมาว่า

 “กองกำลังของวิหารเอ็มบินยูได้ขยายขนาดพอๆกับกิลด์ใหญ่ๆแล้ว แถมยังมีการปรากฏตัวของพวกมอนสเตอร์และการผงาดขึ้นมาของพวกวอร์ล็อค เมื่อเทียบกับครั้งอดีตกาลในยุคแห่งความโกลาหล ตอนนี้ทวีปเวอร์เซลดูเหมือนคงจะเข้าสู่วิกฤตครั้งใหญ่แล้วหล่ะ”

ผู้อำนวยการและคนอื่นๆที่รับผิดชอบในหลายๆแผนกต่างก็กุมขมับกัน มีเผ่าพันธุ์และราชอาณาจักรมากมายในทวีปเวอร์เซลที่ปรากฏตัวออกมาและหายไป ดังนั้นมันจึงถือเป็นเรื่องยุ่งยากที่จะติดตามพวกมันให้ทันหมดทุกกลุ่มทุกที่

ทั่วทั้งทวีปเต็มไปด้วยเรื่องราวเกิดขึ้นตลอดเวลา ผู้เล่นมากมายตระเวนออกไล่ล่ามอนสเตอร์ และคอยไขปริศนาด้วยตัวของพวกเขาเอง

“นั่นจะเป็นปัญหาใหญ่รึเปล่านะ?”

มีความจริงที่ว่าความสงบสุขของทั้วทวีปเวอร์เซลในระยะนี้นั้นกำลังสั่นคลอน เนื่องจากการเพิ่มขึ้นอย่างทวีคูณของจำนวนผู้เล่น ซึ่งนั่นไม่ใช่ข่าวดีนักสำหรับเหล่าผู้บริหารของบริษัทยูนิคอร์น

แต่ถึงยังไง สีหน้าของผู้อำนวยการซอนอิลกังก็ยังดูไร้ความกังวล

“วีรบุรุษจะกำเนิดก็ต่อเมื่ออยู่ท่ามกลางวิกฤตินี่แหละ เมื่อเรามองอย่างนั้น การมาถึงของยุคแห่งความโกลาหลครั้งนี้ยิ่งจะต้องใช้ความร่วมมือร่วมใจกันของเหล่าผู้เล่น และพวกผู้เล่นที่เก่งๆประสบความสำเร็จมากมายก็จะปรากฏตัวออกมาเอง”

ทวีปเวอร์เซลคือโลกเสมือนจริง! ซอนอิลกังจึงมั่นใจว่าจะต้องผ่านพ้นอุปสรรคนี้ไปได้แน่ๆ

บรรดาพนักงานของบริษัทยูนิคอร์นเองก็ต่างเห็นพ้องต้องกันในข้อสรุปนี้ ตั้งแต่ที่รอยัลโร้ดเปิดตัว การเติบโตของจำนวนผู้เล่นยิ่งเพิ่มขึ้นเรื่อยๆในทุกวันจนน่าประหลาดใจ พวกเขาล้วนตัดสินชะตากรรมด้วยมือของตนเอง

เมื่อย้อนกลับไปมองดูประวัติศาสตร์ ผู้คนก็ล้วนแต่ประสบความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ได้ด้วยพลังของตนเองนั้นแล

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

 “ฮี่ ฮี่ ฮี่”

“คริ คริ คริ”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

เหล่าประติมากรรมสลักชีพกำลังใช้ชิวิตอันแสนสุขของพวกมันในป้อมปราการเวอร์โก้

“โลกนี้ช่างสวยงาม”

“อากาศปลอดโปร่ง ต้นหญ้าเขียวสดช่างวิเศษจริงๆ!”

วีดได้มอบชีวิตให้กับพวกประติมากรรมสลักชีพไปถึง 47 ตัวตอนอยู่ที่เขตลาส ฟาลังคซ์ พวกมันคือประติมากรรมที่สร้างขึ้นมานานมากแล้วจากน้ำมือของเหล่าประติมากรผู้ยิ่งใหญ่ ความปรารถนาที่จะมีชิวตของพวกมันนั้นแรงกล้ามาก พวกมันจึงยินดีที่จะได้เล่นอยู่ภายในเขตป้อมปราการเวอร์โก้

พวกมันได้ยินเรื่องราวอันแสนเจ็บปวดที่พวกไวเวิร์น ปิงหลง และฟีนิกซ์ได้เผชิญมาเมื่ออยู่กับวีด และคิดว่าช่างโชคดีจริงๆที่พวกมันนั้นมีความเป็นอยู่สุขสบายมาก

งั่ม งั่ม งั่ม งั่ม!

เจ้าเซอเบรัสกำลงแทะกระดูกแพะและกลิ้งเล่นไปมาบนพื้นหญ้า ส่วนเจ้างูพิษที่มีสีสันหลากตาที่ชื่อว่า เจ้างูบ้านนอก เลื้อยไปมาบนกิ่งไม้ที่อยู่ตามภูเขาและป่ารกทึบ ส่วนทางเจ้าหนอนแห่งความตายก็นอนผ่อนคลายเล่นอยู่ในปลักโคลน

พวกประติมากรรมสลักชีพใช้เวลายามบ่ายอันแสนผ่อนคลายอย่างเงียบสงบ เว้นก็แต่อัศวินเซวิล แบล็คซันที่มัวยุ่งอยู่กับการทำภารกิจของเขา

เขาทำงานร่วมกับพวกทหารและนักล่าอย่างขันแข็งเพื่อขับไล่พวกมอนสเตอร์ให้ล่าถอยกลับไป เมื่อเวลาผ่านพ้นไปพวกคนเถื่อนต่างก็ชื่นชมเซวิล และในที่สุดกองทัพของเขาก็มีจำนวนเพิ่มขึ้นถึง 980 คน

เหล่าทหารหาญต่างได้รับการชี้ทางอันแสนวิเศษจากอัศวินผู้นี้เพื่อออกไปต่อสู้ เขาเลือกอัศวินที่มีแววขึ้นมาใหม่ 14 คนและแต่งตั้งพวกเขาให้เป็นผู้ช่วย  ถ้าหากพวกเขาใช้ชีวิตอย่างยากลำบากหรือว่าสุขสบาย พวกเขาก็จะยังเลือกที่จะตั้งรกรากอยู่ใกล้ป้อมปราการภายใต้การนำของวีด

เจ้าโกลมินิและเจ้าเหลืองแอบย่องออกมากลางดึกเพื่อจัดการประชุมลับกัน

“เจ้าเด็กพวกนี้นี่สบายกันจริงๆเลยเนาะช่วงนี้”

“ใช่ๆ สบายกันเกินไปแล้วจริงๆ โกล โกล”

“เราต้องหาเรื่องให้พวกมันหน่อยแล้ว”

“พวกนั้นต้องทำงานอย่างน้อยสามครั้งต่อวัน โกลโกล!”

เจ้าโกลมินิต้อนพวกมอนสเตอร์ออกไปด้านหน้าตรงที่มีเจ้าปิงหลงกำลังดักรออยู่

เจ้าฟีนิกซ์และพวกไวเวิร์นเองก็จัดการกับพวกมอนสเตอร์อยู่เช่นเดียวกัน

“จนถึงตอนนี้เจ้าพวกนี้มันเล่นมามากเกินไป”

“เราต้องทำให้พวกมันเหงื่อตกกันบ้าง!”

เหล่าประติมากรรมสลักชีพค่อยๆแข็งแกร่งขึ้นทุกวัน เพื่อที่จะได้เป็นกำลังให้วีดในการทำภารกิจปรมาจารย์ประติมากรของเขา

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

เหล่าออร์คนั้นได้ตั้งรกรากใกล้กับป้อมปราการเวอร์โก้จากความเอาแต่ใจของพวกมัน

“ชวิ ชวิ ชวิท!”

“เวลาเช้ามืดแล้ว ไปออกล่ากันเถอะ ชวิค!”

และในท้ายที่สุด เหล่าออร์คก็มีหมู่บ้านเป็นของตนเอง ป้อมปราการเวอร์โก้กำราบพวกมอนสเตอร์ลงได้ด้วยความช่วยเหลือจากเหล่าออร์ค

พวกมอนสเตอร์และเหล่าออร์คต่อสู้กันไม่เว้นแต่ละวัน จำนวนประชากรออร์คก็ลดลงเหลือแค่ 60,000 ตน ทว่านั่นไม่ใช่ปัญหาใหญ่โตอะไรต่อพวกมันเลย

“ชวิ ชวิ ชวิท พี่ใหญ่ตายแล้ว พี่รองก็ตายแล้ว พี่เจ็ดก็ตายแล้ว แม่ครับ ท่านควรทำพี่น้องให้เราอีกสัก 5 คนนะครับ ชวิค”

“แกเป็นใคร? ชวิ ชวิ ชวิท”

“ผมลูกชายคนที่ 32 ของท่านไง ชวิท!”

“แกเป็นคนสุดท้องนิ ชวิ ชวิท ชวิ ”

“ไม่ใช่นะครับ ชวิ ชวิท ท่านแม่คลอดลูกออกมาตั้ง 44 ครั้งแน่ะครับ”

เหล่าออร์คใช้พลังแห่งการขยายพันธุ์ของพวกเขาจัดการกับพวกมอนสเตอร์ ขณะที่พวกนักรบคอยออกไปต่อสู้ พวกออร์คหญิงก็จะได้รับการดูแลอย่างปลอดภัย

ผู้เล่นหลายคนที่เลือกเผ่าพันธุ์ออร์คเองก็บรรลุเป้าหมายต่างๆได้อย่างยอดเยี่ยม

“ออร์คต้องสู้จนตัวตาย ชวิชวิท”

“ไปกันเถอะ ชวิชวิท”

พวกเขาได้นำนักรบจำนวนมากออกไปบุกโจมตีรังของพวกมอนสเตอร์ แน่นอนว่าแผนการนั้นหมายถึงออร์คบางตนจะไม่ได้กลับมา ทว่าพวกมันก็ได้สร้างความเสียหายให้กับมอนสเตอร์ก่อนที่จะตายไป ถ้าตายไป 10 ตนก็ต้องกำจัดมอนสเตอร์ให้ได้ 5 ตัว และในวันถัดไปพวกเขาก็จะเพิ่มออร์คเป็น 13 ตนเพื่อออกไปสู้ นั่นแหละคือกลยุทธ์ของพวกออร์ค

-          ออร์คคาริชวินั้นไม่เคยยอมจำนนต่อการต่อสู้ที่เสียเปรียบเลยซักครั้ง

-          เขาช่างเป็นออร์คที่แข็งแกร่งและหล่อเหลา

-          ฉันต้องกล้าหาญเพื่อที่จะได้เนื้อหอมกับพวกสาวๆออร์คบ้าง

ออร์คคาริชวิคือตำนานท่ามกลางเหล่าผู้เล่น การผจญภัยของวีดนั้นมีอิทธิพลอย่างมากต่อผู้เล่นออร์ค เพราะงั้นพวกเขาหลายคนจึงกลายเป็นพวกที่กล้าหาญแบบบ้าบิ่นสุดๆ

“นี่คือการต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่ ชวิ ชวิท!”

ขณะที่พวกออร์คออกไปต่อสู้ เด็กๆก็ค่อยๆเติบโตขึ้นเรื่อยๆ ออร์คนั้นต่อสู้กันร่วมกันเป็นกลุ่มใหญ่ ดังนั้นพวกเขาจึงคิดว่าคนอื่นๆล้วนเป็นพี่น้องของพวกเขา แม้ว่าพวกเขาจะได้รับบาดเจ็บในการต่อสู้ พวกผู้เล่นออร์คก็จะคอยเล่นไปตามแผนแบบด้นสดเสมอ

 “โชคไม่เข้าข้างเลย ชวิ ชวิ”

“คราวหน้าต้องดีกว่านี้แน่ ชวิค!”

“เราต้องทุ่มเทมากกว่านี้ เราจะทำไปเรื่อยๆจนกว่าจะชนะ ชวิ ชวิ ชวิ ชวิท!”

เหล่าผู้เล่นออร์คออกคำสั่งพวกพี่น้องออร์คตัวอื่นๆและพวกเด็กๆให้ออกไปต่อสู้ นี่แหละคือจุดแข็งที่พวกเขาได้เลือกเผ่าพันธุ์ออร์คก่อนเข้ามาเล่นเกมส์

วีดเคยต่อสู้กับพวกดาร์กเอลฟ์ และต่อมาก็ร่วมมือกับพวกเขาไปสู้กับกองทัพอันเดด เหล่าผู้เล่นผู้ที่ใฝ่ฝันอยากจะได้เจอกับการต่อสู้อันยิ่งใหญ่ ต่างเลือกเล่นเผ่าพันธุ์ออร์คกันหมด

พวกเขาต้องการไอเท็มลูทและได้ปล้นสะดมบ้านที่เป็นที่รักของเหล่ามอนสเตอร์จนราบคาบ หากพวกเขาได้ของแพงๆพวกเขาก็จะเอามันไปที่ป้อมปราการเวอร์โก้เพื่อเอาไปใช้ซื้ออาหารและอาวุธ!

“กินให้เยอะ สู้ด้วยอาวุธที่มี ชวิท!”

ออร์คนั้นมีขนาดตัวที่ใหญ่ มันจึงจำเป็นต้องใช้เงินมากเพื่อที่จะสร้างชุดเกราะให้ตนเอง ค่าพลังชีวิตและพลังกายของพวกเขาก็มีมากอยู่แล้ว พวกเขาจึงทุ่มเทไปกับการหาอาวุธเสียมากกว่า ทว่าสำหรับพวกผู้เล่นในป้อมปราการเวอร์โก้ พวกออร์คนั้นช่างดูน่าสมเพชยิ่งนัก

 “พวกมันจะไปสู้อีกแล้วหรอ?”

“ช่าย พวกเขาพึ่งซื้อข้าวไปเมื่อกี้นี้เอง….”

“ว่าก็ว่าเถอะ พวกออร์คนี่เยี่ยมจริงๆ”

“แหวะ ฉันไม่อยากไปแตะตัวพวกมันเลยจริงๆนะ”

การซ่อมแซมป้อมปราการเวอร์โก้เสร็จสมบูรณ์แล้ว พวกเขาจึงมีกำแพงเมืองที่แข็งแรงมั่นคงและป้องกันภัยได้ ทว่าช่างโชคร้ายที่ช่วงนี้ไม่มีมอนสเตอร์เข้ามาใกล้ป้อมเลย ความปรารถนาของเหล่าออร์คก็คือการได้ต่อสู้อย่างดุเดือดและบ้าบิ่น ไม่งั้นพวกเขาก็คงได้สู้กันเองแทน

 “ถ้าฉันชนะการต่อสู้นี้ละก็ ฉันจะควงสาวๆซักห้าคนไปเลย ชวิค”

เหล่านั้นคือออร์คสาวที่วีดพยายามหลบหน้านั่นเอง! บรรดาเหล่าผู้เล่นออร์คพยายามแสดงความอาจหาญของพวกเขาออกมาอย่างเอาเป็นเอาตายเพื่อจะได้ดึงดูดความเสน่หาของพวกเธอมาให้ได้

เหตุผลนั่นก็เพราะว่าออร์คเพศหญิงนั้นสามารถให้กำเนิดลูกออร์คออกมาได้มากมายซึ่งจะช่วยเพิ่มกำลังรบให้กับผู้เล่น

พวกเขารู้สึกปลาบปลื้มมากเมื่อใดก็ตามที่ออร์คสาวมาสารภาพรักต่อพวกเขา

 “กัสชวิ ข้าจะขออุ้มทายาทของท่านเอาไว้เองค่ะ ชวิชวิท!”

“ขอบใจเจ้ามาก ดีสชวิ หัวใจข้ายินดีนักที่ได้ยินเช่นนั้น ชวิค”

“คงจะดีไม่น้อยถ้าหากว่ามีคนที่มีรูปลักษณ์เหมือนดังท่านคาริชวิช ชวิทชวิ”

เหล่านักดาบและพวกประติมากรรมสลักชีพเองก็มีบทบาทสำคัญในการออกล่ามอนสเตอร์รอบๆป้อมปราการเวอร์โก้ ส่วนพวกผู้เล่นเองก็พากันตั้งปาร์ตี้ขึ้นมาเพื่อออกล่า เพราะงั้นจำนวนพวกมอนสเตอร์รอบๆป้อมปราการเวอร์โก้จึงลดลงอย่างฮวบฮาบ

 “มาเถอะ”

“เดี๋ยวอย่าพึ่งยิง รอก่อน”

“ตอนนี้แหละ ยิง!”

เหล่าแรนเจอร์และนักธนูค่อยๆยิงลูกธนูพุ่งออกมาจากพุ่มไม้ ในสายอาชีพนักธนูนั้นมีข้อได้เปรียบอย่างมากในการต่อสู้แบบนี้ ทั้งระยะการโจมตีและยังอยู่ในทำเลที่ดี! ป้อมปราการเวอร์โก้เองก็เปลี่ยนกลยุทธ์จากเดิมที่เคยตั้งรับมาเป็นบุกโจมตี

ถึงเวลาแล้วที่กองกำลังรบแห่งราชอาณาจักรอาเพ่นจะได้ย่างก้าวออกมาจากประตูเมืองเพื่อยืนหยัดต่อสู้กับพวกมอนสเตอร์ และภาระทั้งหลายทั้งปวงก็มีเหล่าออร์คที่ปรากฏตัวออกมาช่วยแบ่งเบา

“ไล่ตามมอนสเตอร์พวกนั้นไป ทุกคนโจมตี ฆ่าพวกมันให้หมด ชวิชวิท!”

เหล่าออร์คอยู่รวมกันเป็นกลุ่มและออกไปโจมตีใส่พวกมอนสเตอร์อย่างเลือดเย็น

นักรบออร์คฝีมือฉกาจได้ถือกำเนิดแล้ว

เหล่านักรบออร์ค 3 ตนได้กลายเป็นนักสู้ออร์คแล้ว

กองกำลังออร์คแข็งแกร่งขึ้นอย่างรวดเร็ว อำนาจของเหล่าออร์คได้แผ่ขยายออกไปปานสายฟ้าแลบ นี่ถือเป็นปรากฏการณ์อันน่ากลัวที่สุดก็ว่าได้! ออร์คเด็กๆมากมายได้ถือกำเนิดขึ้นมา แม้ว่าที่พักอาศัยของพวกมันจะโดนเผาทำลายจนราบคาบโดยพวกมอนสเตอร์ และตอนนี้จำนวนของพวกเขาก็พุ่งสูงขึ้นจนมีจำนวน 390,000 ตน

ตริ้ง!

-เผ่าพันธุ์ออร์คได้เปิดเผยการมีอยู่ในดินแดนเหนือแล้ว

เหล่าออร์คได้ขยายอาณาเขตของพวกมันออกไปสู่แดนเหนือผ่านทางความรุนแรงและความเห็นแก่ตัว พวกเขาจะต่อสู้ด้วยเฉพาะกับมอนสเตอร์ที่อันตรายและแข็งแกร่งมากกว่าเท่านั้นเพื่อที่จะทดสอบขีดจำกัดและการเติบโตของพวกเขา

พวกเขาอ่อนแอต่อมอนสเตอร์ที่มีขนาดใหญ่และใช้เวทย์มนต์ได้

เผ่าพันธุ์ออร์คคือสิ่งมีชีวิตที่ไว้ใจได้

ถ้าหากว่าคุณย่างเท้าเข้าสู่โลกในฐานะออร์ค จะทำให้ท่านมีพี่น้องมากมาย หากท่านร่วมทางไปกับพี่น้องของท่าน ท่านก็จะไม่เกรงกลัวต่อสิ่งใด

-เหล่าออร์คได้เติมเต็มจำนวนประชากรที่พวกเขาต้องการ

บัดนี้ เหล่าออร์คสามารถเริ่มใช้ชีวิต ณ ป้อมปราการเวอร์โก้ได้แล้ว

ในฐานะมนุษย์ จำเป็นต้องมีเงื่อนไขมากมายต่างๆนานาถึงจะมีสังคมและการปฏิสัมพันธ์ขึ้นมาได้ อย่างพวกการเมือง ความปลอดภัย เทคโนโลยี หรือแม้แต่การพัฒนาภายในเมือง ทว่าสำหรับเหล่าออร์คมีเพียงไม่กี่เงื่อนไขที่จะกลายเป็นอำนาจและความแข็งแกร่งของพวกเขา ง่ายๆแค่นั้น เพื่อนสนิทมิตรสหายญาติพี่น้องและอาหารคือเงื่อนไขเพียงแค่นี้ สิ่งที่พวกเขาต้องการ

แต่ถึงกระนั้นจำนวนของผู้เล่นใหม่ที่เลือกเล่นเผ่าพันธุ์ออร์คก็ยังถือว่ามีน้อยมาก

แถมนอกจากนั้นยังไม่สามารถเลือกคลาสอย่างนักเวทย์ หรือแม้แต่ความเชี่ยวชาญการต่อสู้อย่างพวกอัศวินได้เลยด้วยซ้ำ

ออร์คจะใช้กำลังของตนเพื่อเติบโตขึ้นเป็นนักสู้หรือว่าร่างทรงได้ แต่ถึงยังไงพวกออร์คเองก็สามารถที่จะออกไปผจญภัยอย่างอิสระและสัมผัสเสน่ห์ของการต่อสู้ เพราะงั้นบรรดาผู้เล่นที่เลือกเผ่าพันธุ์นี้จึงไม่รู้สึกเสียใจเลย

ครั้งนึงเมื่อวิดีโอของเหล่าออร์คได้ปรากฏบนกระดานข่าว พวกเขาต่างก็กลายเป็นที่อิจฉาของบรรดาผู้เล่นมากมาย ด้วยเผ่าพันธุ์ที่พิเศษและสายอาชีพที่ไม่เหมือนใคร

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

เหล่าออร์คที่ป้อมปราการเวอร์โก้นั้นจะมีสติปัญญาที่สูงกว่าที่อื่น พวกเขาได้รับอิทธิพลมาจากพวกประติมากรรมและผลงานศิลป์อื่นๆ แต่ถึงกระนั้นพวกออร์คก็ยังไม่สามารถเสวนาอะไรอย่างอื่นได้นอกเสียจากเรื่องอาหารและการต่อสู้

แต่ถึงอย่างนั้นพวกออร์คที่ป้อมปราการเวอร์โก้ก็ยังเกาะกลุ่มพุดคุยในประเด็นที่เคร่งเครียดอยู่บ้าง

“มีอะไรหรือ ชวิท!”

“นะ นั่นมัน คาริชวิ…ชวิ ชวิ ชวิท!”

มีข่าวลือกังขาเกี่ยวกับตัวตนของคาริชวิกระจายไปทั่วหลายชุมชน

เหล่าผู้เล่นออร์คที่ได้ยินข่าวลือนั้นก็พากันหัวเราะเพราะว่าพวกเขาต่างก็รู้ความจริงกันอยู่แล้ว ทว่าปัญหานี้นั้นไม่ใช่เรื่องที่เหล่าออร์คจะยอมปล่อยไปได้

“ยกโทษให้ไม่ได้ ชวิค!”

“เขาคือพี่น้องของพวกเรา ชวิ ชวิค! ถึงแม้ว่าเขาจะกินอาหารเยอะกว่าข้า เขาก็ไม่ใช่พี่น้องที่น่ารังเกียจ”

และในไม่ช้าหัวหน้าหมู่บ้านออร์คทั้งห้า ก็ออกเดินทางมุ่งหน้าไปยังโมราต้า

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

ประติมากรรมของวีดก่อให้เกิดความคลั่งไคล้ไปทั่วทั้งโมราต้า

-เทวรูปแห่งเทพกาเลเรียได้จุติแล้ว

นั่นคือเทพผู้พิชิต! เทพองค์นี้ได้หายสาบสูญไปตั้งแต่ที่ทั่วทั้งทวีปเวอร์เซลย่างเข้าสู่ความสงบสุข กาเลเรียชื่นชอบสงครามและการขยายอาณาเขต และจะช่วยมอบพรเสริมพลังเพื่อใช่ต่อกรกับพวกคนเถื่อนและมอนสเตอร์

เหล่าสาวกของพระองค์ก็ได้ก่อสงคราม เพราะงั้นพวกเขาจึงไม่ค่อยถูกกันกับสาวกของเทพองค์อื่นๆเลย

เมื่อใดก็ตามที่สวดอ้อนวอนต่อพระองค์ พละกำลังของของมนุษย์และออร์คก็จะเพิ่มขึ้น

และนี่แหละคือเทวรูปขององค์เทพกาเลเรีย!

และพระองค์ก็ได้กลับมาเป็นที่รู้จักอีกครั้งด้วยมือทั้งสองข้างของประติมากรวีด เทวรูปหินของเทพกาเลเรียนั้นสร้างความหมายทางศาสนาเป็นอย่างมาก

เทวรูปหินกาเลเรียได้ถูกสร้างขึ้นมาสำเร็จแล้วเป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์

หลังจากที่ได้ชื่นชมเทวรูปกาเลเรีย การฟื้นตัวของค่าพลังชีวิตและมานาเพิ่มขึ้น 16% เป็นเวลาหนึ่งวัน

ประติมากรรมทางศาสนาจะช่วยเพิ่มค่าความศรัทธา 6 แต้มเป็นการถาวร

เผ่าพันธุ์มนุษย์และออร์คสามารถใช้อาวุธหนักได้อย่างสบายมือแล้วตอนนี้

ขวัญกำลังใจในการต่อสู้เพิ่มขึ้น

ค่าสถานะทางศิลป์เพิ่มขึ้น 6 แต้มเป็นการถาวรเนื่องจากการสร้างสรรค์ผลงานศิลปะโบราณ

-หากกษัตริย์หรือเจ้าเมืองเชื่อในเทพกาเลเรีย จะก่อให้เกิดสงครามเพื่อพิชิต จิตวิญญาณการต่อสู้ของเหล่าทหารจะเพิ่มขึ้น

ความเร็วในการเคลื่อนที่ของกองทัพและหน่วยเสบียงเพิ่มขึ้น

ชาวเมืองที่อยู่ใต้ภาวะสงครามและเชื่อในเทพกาเลเรียจะเหนื่อยล้าน้อยลง

องค์กษัตริย์ที่ก่อสงครามจะได้รับการสนับสนุนอย่างล้นหลามแม้ว่าความภักดีของชาวเมืองจะต่ำ

ท่านจะได้รับค่าประสบการณ์มากขึ้นเมื่อต่อสู้กับมอนสเตอร์และคนเถื่อนเป็นจำนวนมาก

เมื่อใดที่ท่านพ่ายแพ้ในการต่อสู้ อาณาเขตของท่านจะโดนช่วงชิง พวกเขาจะสูญสิ้นศรัทธาในองค์เทพ

ผลประโยชน์ทางศาสนาจากเทพกาเลเรียจะถูกมอบให้อย่างน้อย 3 ครั้งหากท่านถวายเครื่องบูชาแด่องค์เทพ

เทพกาเลเรียนั้นมีอิทธิพลต่อราชอาณาจักรมากกว่าอิทธิพลรายคน

“เทพผู้พิชิตงั้นหรอ”

วีดกำลังสร้างประติมากรรมเทพเจ้ามากมายที่เขาเคยเห็นในรัทเซเบิร์ก ขณะที่จำนวนของประติมากรรม ลัทธิทางศาสนาใหม่ๆ และนักบวชเพิ่มขึ้นอย่างมากภายในเมืองโมราต้า

เขาไม่ได้แยกว่าเทพองค์ไหนร้ายหรือดี และก็แค่สร้างประติมากรรมทุกอย่างที่เขาเคยเห็นในรัทเซบิร์ก และเมื่อเขาสร้างชิ้นที่ 19 เสร็จสมบูรณ์ ทักษะแกะสลักของเขาก็เพิ่มขึ้นอีกเลเวลจากทักษะแกะสลักขั้นสูง

-ทักษะแกะสลักเพิ่มขึ้นเป็นขั้นสูงเลเวล 9

ท่านได้เลื่อนสู่จุดสูงสุดของสายอาชีพ

ทักษะการสลักของท่านละเอียดประณีตมากขึ้น

ท่านจะมีทัศนะต่อศิลปะที่กว้างไกลมากขึ้น ค่าความรู้และสติปัญญาเพิ่มขึ้น 39 หน่วย

เสน่ห์เพิ่มขึ้น 41 หน่วย

ค่าความใกล้ชิดกับธรรมชาติเพิ่มขึ้น 98 หน่วย

ทักษะเพลงดาบประกายแสงที่ท่านได้เรียนรู้ ค่าความว่องไวเพิ่มขึ้น 7 หน่วย

-ค่าเสน่ห์ของท่านเพิ่มขึ้นถึง 500 หน่วย

ท่านได้รับสมญานาม ‘ประติมากรผู้ถ่ายทอดความงดงามแห่งทวยเทพ’

เรื่องราวอันน่าชื่นชมจะถูกถ่ายทอดออกไปเพราะท่านมีค่าชื่อเสียงที่สูง

มันจะเป็นประโยชน์อย่างมากเมื่อท่านได้รับภารกิจประติมากรหรือว่านักผจญภัย

ทักษะประติมากรรมของวีดนั้นมาถึงขั้นสูงเลเวล 9 แล้ว แถมเขายังได้รับฉายาเพิ่มมาอีกด้วย

และในขณะเดียวกัน เขาก็เคยได้รับฉายาอื่นๆ อย่าง ‘ช่างฝีมือผู้สร้างงานอันยอดเยี่ยม’ ‘กัปตันผีสิงแล่นเรือสู่แดนลี้ลับ’ ‘นักสำรวจแห่งแดนเหนือ’ และอื่นๆอีกมากมาย เพราะงั้นเขาจึงมีความสุขมากที่ได้รับฉายาใหม่เพิ่มมาอีก

ค่าชื่อเสียงของเขาตอนนี้ก็มีอยู่ตั้ง 110,000 แล้วเช่นกัน

“ฮืมมม นี่ฉันกินข้าวไปแล้วหรือยังนะวันนี้?”

โฮ่ง โฮ่ง!

สุนัขตัวหนึ่งที่อยู่บนถนนใกล้ๆวีดเห่าขึ้นมาและกระดิกหางของมันดุกดิก! วีดกำลังตั้งหน้าตั้งตาแกะสลักต่อไป ทันใดนั้นก็มีออร์คลอร์ด 5 ตนเดินตรงมาที่เขา

“ชวิท! ข้ามาหากษัตริย์”

“วีดจงลงมาเดี๋ยวนี้ ชวิ ชวิ ชวิท”

เหล่าออร์คลอร์ดส่งเสียงคำรามขณะที่พวกเขาถ่อสังขารมาจนถึงอุทยานแห่งทวยเทพ

พวกทหารสามารถกำราบพวกเขาลงได้ง่ายๆ ทว่านั่นก็รังแต่จะทำให้เกิดสงครามกับพวกออร์คที่อยู่ในป้อมปราการเวอร์โก้เสียเปล่า พวกเขานั้นเป็นเผ่าพันธุ์ที่เป็นตัวปัญหาจริงๆจนทำให้เขาปวดกะบาลอยู่เสมอ

วีดลงมาจากรูปสลักและถามพวกเขาอย่างสุภาพว่า

“มีปัญหาอะไรหรือเปล่าครับ”

“พวกเรารู้เรื่องหมดแล้ว ชวิท!”

“ชวิ ชวิท อย่ามาทำเหมือนเราเป็นพวกโง่นะ!”

พวกออร์คลอร์ดตะคอกออกมาอย่างดุดัน

สีหน้าของวีดซีดเผือดในทันตา

‘ไปมีปัญหาตอนไหนอีกวะเนี่ย’

เขาเริ่มเรียงลำดับความคิดเขาในทันที

‘หวังว่าคงไม่ใช่เพราะพวกเขาตายก่อนที่จะถึงแดนเหนือหรอกนะ? ไม่สิๆ ฉันว่าจะไปช่วยอยู่นา ก็ฉันยุ่งอยู่นิ ก่อนที่พวกเขาจะไปทางเรือด้วยซ้ำ….’

แต่ถึงกระนั้น ภารกิจปรามาจารย์แกะสลักของเขาก็ล้วนเกี่ยวโยงกับเผ่าพันธุ์เอลฟ์ คนแคระ และพวกออร์ค เขาคงจะสามารถให้ความช่วยเหลือกับพวกออร์คได้บ้าง วีดเชื่อเป็นอีกอย่างแทนซะงั้น พวกออร์คชอบใช้กำลังดังนั้นนี่จึงไม่ใช่เผ่าพันธุ์ที่เขาอยากทำให้พวกมันโกรธนัก

“ชวิชวิท คาริชวิ…..”

“เอ๋?”

“อย่ามาแกล้งตีหน้าไขซือ ชวิชวิท พวกเรารู้หมดแล้ว”

ความรู้สึกต่างๆนานาท่วมท้นออกมาจากเหล่าออร์ค ดวงตาของพวกเขาแดงระเรื่อด้วยรอยน้ำตา

 “ข้าได้กลิ่นมันออกมาจากตัวเจ้า ชวิ ชวิ ชวิท”

“ชวิ ชวิท เจ้ามีกลิ่นเดียวกับคาริชวิ”

วีดพยายามดมร่างกายของเขา บางส่วนมีกลิ่นของอาหารนานาชนิด ทว่าก็ไม่ได้มีอะไรผิดแปลกไป

“กลิ่นเหมือนคนไม่ได้อาบน้ำมาเป็นปี! เราเองก็ได้กลิ่นนี้มาจากออร์คตัวอื่นๆ ชวิชวิท!”

“………”

ออร์คสามารถดมกลิ่นพรรคพวกของตนเองได้!

ที่จริงแล้ว วีดก็ไม่ค่อยได้อาบน้ำบ่อยนัก ช่วงไม่กี่วันมานี้เขาเอาแต่แกะสลักเทวรูปและให้น้ำฝนชำระเหงื่อเขาออกไป มันคงดูแปลกๆถ้าเขาใส่เสื้อผ้าหรูๆราคาแพง แต่ว่ามันเป็นปัญหาอะไรนักหนากันที่เขาอยากจะใส่เสื้อผ้าผู้เล่นใหม่แบบนี้?

แม้ว่าเขาจะสวมชุดนี้เพื่อออกล่า ทำอาหาร เก็บสมุนไพร ตีเหล็ก และแกะสลัก แถมยังเคยใส่ชุดนี้ล่องเรือออกไปเขตลาสฟาลังคซ์อีกด้วย

 “พวกเราจากบ้านมาและมาที่นี่เพื่อตามหาคาริชวิ ไม่มีมนุษย์คนไหนที่ควรจะมีกลิ่นแบบนั้น ชวิ ชวิท คาริชวิคือออร์คที่สร้างประติมากรรมได้”

สุขนิสัยอันแสนโสโครกของเขากลับเป็นจุดอ่อนให้พวกออร์คเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขา

“พวกเราคือพี่น้องกัน ชวิ ชวิช วิท ชวิท ไม่ว่าเจ้าจะกลายเป็นมนุษย์ที่แสนปวกเปียกเพราะโดนคำสาปหรือไม่ก็แล้วแต่ ชวิ ชวิ”

เหล่าออร์คเชื่อว่าวีดนั้นกลายเป็นมนุษย์เพราะว่าโดนคำสาป

“พวกเราได้ตัดสินใจแล้วที่จะติดตามคาริชวิ ชวิชวิค!”

-เหล่าออร์คได้เขาร่วมกับราชอาณาจักรอาเพ่นแล้ว

พวกเขาคือเผ่าพันธุ์ที่มีความสามารถในการเอาตัวรอดสูงจนน่าทึ่ง

ส่วนที่เป็นปัญหาน่าปวดหัวก็คือพวกเขาเป็นเผ่าพันธุ์ที่บริโภคอาหารเป็นจำนวนมาก

กลุ่มออร์คนั้นมีความสุขที่จะได้เดินทางออกสู่โลกกว้างและต่อสู้

ถ้าหากว่าออร์คเข้าร่วมกับราชอาณาจักร ก็จะมีอีเว้นท์ต่างๆเกิดขึ้นมากมาย

เขาจึงไม่รู้ว่านี่เป็นสิ่งที่ดีหรือเปล่า...........

จบตอน-------

ผู้แปล : Cole’s Myth

Editor : แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล