เล่ม 53 บทที่
4 :
การปกครองทั้งทวีป
แปลโดย
Ashy dRagoon
ยูนิคอร์น คอร์เปอร์เรชั่น
ที่ให้บริการรอยัลโร้ด
กำลังอยู่ในภาวะฉุกเฉิน
โดยมีศูนย์กลางอยู่ที่ห้องปฏิบัติการทางยุทธศาสตร์
“มังกรดำเคย์เบิร์น
หัวข้อระดับสูงสุด
กิจกรรมของมังกรแดงแรนโดนี่…ผู้บริหารโซห์น
คุณรู้เรื่องนี้หรือเปล่า?”
“เราไม่มีเบาะแสเลย
สถานการณ์แบบนี้ไม่สามารถคาดเดาอะไรได้
เราได้เก็บมันไว้เป็นความลับจากกิลด์เฮอร์มีส
แต่มันก็ไม่ได้เป็นเช่นนั้นเหมือนกับว่าเรากำลังมองตามผู้เล่นทุกคน”
เมื่อการต่อสู้กลายเป็นเสียเปรียบ
กิลด์เฮอร์มีสได้ทำลายไข่มังกร
ซึ่งส่งผลคุกคามความสงบสุขของทวีปเวอร์เซลล์
“มีการติดต่อกับกิลด์เฮอร์มีสบ้างไหม?”
“พวกเขาไม่ได้ตอบสนอง”
“พวกเขาพอจะมีวิธีที่จะรั้งมังกรดำเคย์เบิร์นเอาไว้ได้ไหม?”
“ถ้าหากคุณดูภารกิจนี้… ดูเหมือนว่าสิ่งต่าง
ๆ
กำลังมุ่งหน้าลงทางใต้และดูเหมือนว่าจะมีกองกำลังไม่เพียงพอที่จะตอบโต้”
เสียงถอนหายใจจากมุมต่างๆ
ของห้องปฏิบัติการ
รอยัลโร้ดเป็นโลกที่ใหญ่โต
ทวีปเวอร์เซลล์มีประวัติศาสตร์อันยาวนาน
มีภูมิหลังที่ซับซ้อน
มีเผ่าพันธุ์และมอนสเตอร์มากมาย
ทำให้ยากต่อการตัดสินว่าสถานการณ์จะคลี่คลายไปในทิศทางใด
ผู้บริหารโซร์นเอามือปิดหน้า
“เคย์เบิร์นเริ่มเคลื่อนไหวแล้ว…
ปวดหัวจังเลย”
จากนั้นพนักงานทีมการตลาดคนหนึ่งถาม
“มันจะสร้างความเสียหายขนาดไหนนะ?”
“ในสถานการณ์ปัจจุบันไม่สามารถประมาณการได้
ในความเป็นจริง
มันเป็นเรื่องผิดปกติที่เคย์เบิร์นจะตอบสนอง
ไม่คิดว่าพวกเขาจะโง่พอที่จะทำลายไข่มังกร…”
“พลังของผู้เล่นจะไม่สามารถหยุดมังกรได้กระมั้ง?”
"ฉันสงสัยนะ
ทุบหินด้วยไข่ไม่เร็วกว่าหรือ? ภารกิจสามารถปรากฏขึ้นได้ตลอดเวลา
แต่การทำภารกิจให้สำเร็จนั้นเป็นเรื่องราวที่แตกต่างออกไปโดยสิ้นเชิง”
ผู้บริหารโซว์นหัวเราะด้วยความขมขื่น
“ให้ถ่ายทอดออกอากาศออกสู่สาธารณะได้
โดยระบุว่าไม่มีใครรู้ว่าเรื่องราวจะคลี่คลายอย่างไรหลังจากวันนี้”
“การวิพากษ์วิจารณ์แบบขาดความรับผิดชอบจะท่วมท้น” (*** น่าจะหมายถึงมีคอมเม้น
มั่ว
เดา
คล้ายๆกัน
ซ้ำๆ
กันเยอะมาก)
“รอยัลโร้ด
ตั้งแต่แรกเริ่มเป็นเรื่องราวที่ถูกสร้างขึ้นโดยผู้เล่น
โดยเหล่าผู้คนอยู่ในโลกที่สามารถกลายเป็นสวรรค์หรืออาจกลายเป็นนรกก็ได้
เราได้แค่เฝ้าดูพวกเขาสร้างเส้นทางของตัวเอง”
***
เคเอ็มซี มีเดีย, ซีทีเอส
มีเดีย.
สถานีถ่ายทอดออกอากาศหลักและขนาดกลางที่เป็นตัวแทนของรอยัลโรด
ก็อยู่ในภาวะฉุกเฉินเช่นกัน
“สำหรับฉากมังกรดำเข้าทำลายปราสาทอาเรนในทันที…
ฉากต่อไปคือปราสาทเอวาลุค
ภาพการออกอากาศระดับบล็อคบัสเตอร์กำลังกองพะเนินเทินทึก”
(ระดับหนังดัง)
“การบาดเจ็บล้มตายในหมู่ผู้เล่นของทวีปตอนกลางนั้นมหาศาล…
ตอนนี้
นี่เป็นจุดสำคัญแม้จะจากมุมมองของอาณาจักรอาร์เพนก็ตาม
พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากถอยกลับจากดินแดนส่วนใหญ่ที่กิลด์เฮอร์มีสควบคุม”
“ทวีปนี้กำลังจะถูกทำลายจนไม่เหลืออะไรๆ
และนั่นคงจะเป็นปัญหา”
หัวหน้าคัง ถอนหายใจเบาๆ
เหมือนมีถุงหนักเกิดขึ้นภายใต้สายตาของเขาและพนักงานของเขา
ทำให้พวกเขาไม่มีโอกาสได้พักผ่อนเลยนับตั้งแต่การต่อสู้ที่ที่ราบการ์นาฟ
ฉากที่ปราสาทอาเรนถูกทำลายโดยคาถาอุกกาบาตเพลิง
(Flaming
Meteor) ของมังกร
มีเรตติ้งพอๆ
กันกับเรตติ้งของผู้ชม
ฉากการดวลกันระหว่างวีดและบาร์ดเรย์
จากมุมมองของสถานีออกอากาศ
มันสนุกดี
แต่ในระยะยาว
การทำลายล้างเมืองต่างๆ
ในทวีปเวอร์เซลล์นั้น
ไม่ใช่เหตุการณ์ที่น่ายินดี
เนื้อหาของภารกิจส่งสัญญาณถึงการบุกรุกของมอนสเตอร์ขนาดใหญ่
(เหมือน)
วันสิ้นโลก
มีทฤษฎีนับไม่ถ้วนบนอินเทอร์เน็ตที่ระบุว่าทวีปเวอร์เซลล์ที่เคยรุ่งเรืองและสนุกสนาน
กำลังจะล่มสลายไปสู่หายนะ
“แล้วการตอบสนองของวีดจากอาณาจักรอาเพนละเป็นอย่างไร?”
“ฉันสงสัยว่าพวกเขามีแผนอะไร
การจะหยุดมังกรนั้นถือว่าเป็นเหตุสุดโต่งมาก”
“แม้แต่กิลด์เฮอร์มีสก็ยังไม่สามารถจัดการได้”
“คุณไม่สามารถประมาทวีดที่ประสบความสำเร็จในการผจญภัยมาหลายประเภทได้
อย่างไรก็ตาม
มันคงเป็นไปไม่ได้ที่จะปกป้องปราสาทเอวาลุค”
"ถูกต้อง
พวกเขามีข้อเสียเปรียบ
ทางจำนวน
แม้ว่าผู้เล่นทั้งหมดจะต่อสู้เคียงข้างพวกเขา
แต่ที่เรากำลังพูดถึงคือมังกร
กลยุทธ์คลื่นมนุษย์ไม่สามารถทำได้บนท้องฟ้า”
หัวหน้าคังหมกมุ่นอยู่กับความคิดของเขา
“มังกรโผล่ในช่วงนี้ของเกม
มันทำให้ดูมืดมน
ฉันควรมองการออกอากาศครั้งนี้ในมุมมองใดนะ”
“ผู้เล่นทางเหนือถือว่าไร้พลังในการต่อกรกับมังกร
ความเป็นไปได้ในการล่ามังกรนั้นกิลด์เฮอร์มีสน่าจะเป็นไปได้มากกว่า”
“จากกรณีล่าสุด
ดูเหมือนจะไม่เป็นเช่นนั้น…”
“แม้ว่ากิลด์เฮอร์มีสจะชักดาบออกมามันก็ไม่ง่ายเลย
ในทางกลับกัน
พวกเขาจะสนุกสนานกับการเฝ้าดูอาณาจักรอาร์เพนต้องทนทุกข์ทรมาน
"อืม
นี่เป็นเรื่องที่ลำบากจริงๆ”
ความเงียบอันยาวนานปกคลุมห้องปฏิบัติการ
เป็นการยากที่จะได้ข้อสรุปที่เด็ดขาด
และจุดยืนของสถานีโทรทัศน์คือการออกอากาศตามเหตุการณ์ที่เปลี่ยนแปลงไป
หัวหน้าและผู้อำนวยการโครงการต่างก็เป็นผู้เล่นที่ชื่นชอบรอยัลโร้ดเช่นกัน
ในฐานะผู้ร่วมงานสถานีโทรทัศน์
พวกเขาไม่ได้มีส่วนร่วมในสงคราม
แต่พวกเขามีสัญชาตญาณความรู้สึก
บางที อาจไม่มีความสงบสุขชั่วนิรันดร์ในทวีปเวอร์เซลล์
แม้ว่าอาณาจักรอาเพนจะรวมทั้งทวีปเข้าด้วยกันได้
แต่ภัยคุกคามก็ยังคงอยู่
หากความนิยมของวีดลดลงแม้แต่น้อย
การกบฏในเขตต่างๆเช่นเดียวกับที่เกิดขึ้นกับกิลด์เฮอร์มีสจะทำให้เกิดยุคแห่งความปั่นป่วน
บางทีมังกรกับสิ่งมีชีวิต
เช่น
เดวิล
(มารร้าย) เดม่อน(ปีศาจ)
แม่มดผู้ยิ่งใหญ่
หรือราชาแห่งแฟรี่(ภูติ)
ก็สามารถคุกคามความสงบสุขได้
หัวหน้าคังคิดขึ้นมาทันทีว่าบางทีความฝันที่จะรวมโลกนี้เข้าด้วยกันอาจเป็นสิ่งที่อันตรายและเสี่ยงอย่างยิ่ง
เป็นความฝันที่เป็นไปไม่ได้
“มาส่งโฆษณากันเถอะ”
"ขอโทษนะครับ?"
“การออกอากาศอื่นๆ
จะมุ่งเน้นไปที่การจัดระเบียบรอบทวีปที่ถูกทำลายโดยมังกร
โดยเฉพาะ
ซีทีเอส
มีเดีย
ซึ่งสไตล์การประสานงานของพวกเขาจะขยายเหมือนวงออเคสตรา
โดยเพิ่มความสวยงามของภาพและเสียงให้สูงสุด”
“มันคุ้มค่าที่จะใช้เงินทุกสตางค์กับเรื่องนี้
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าภาพดังกล่าวจะน่าตกใจมากพอที่จะดึงดูดความสนใจของผู้ชมได้”
“คงจะเป็นเรื่องง่ายที่จะถ่ายทำภาพยนตร์เกี่ยวกับภัยพิบัติทางธรรมชาติสักสองสามเรื่อง
อาทิเช่น
ภาพยนตร์ฉากปราสาทอาเรน(Castle
Aren) ถูกทำลายล้างโดยมังกร”
“ฉันไม่ชอบการออกอากาศเหล่านั้นเลย
เราควรละทิ้งทุกสิ่งที่เราทำอยู่และต้องกังวลเพราะมีมังกรเดินเตร่อยู่หรือเปล่า? ทุกคนกังวล
สับสน
หมกมุ่นอยู่กับความสมเพชตัวเอง
สมัยที่ความสงบสุขจะตกอยู่ในความเสี่ยงเนื่องจากลัทธิเอ็มบินยู
ทวีปเวอร์เซลล์เราก็ยังสนุกสนานอยู่เสมอ”
“อืม..
ตอนนี้ที่คุณพูดถึงมัน…
มันมีสงครามเกิดขึ้นทุกวันในอดีต”
นับตั้งแต่ยุคแรก ๆ
ของรอยัลโร้ด
ทวีปตอนกลางกลายเป็นสนามรบนองเลือด
เมื่อแต่ละพันธมิตรปะทะกัน
เป็นเรื่องปกติที่เมืองต่างๆ
จะถูกทำลายล้าง
เมืองต่างๆ
ถูกทำลายโดยการปิดล้อม
โดยกิลด์ที่พ่ายแพ้
มักจะถูกทำลายล้างดินแดนด้วยความไม่พอใจ
"ใช่
นั่นคือสิ่งที่ฉันกำลังพูดถึง
ฟังดูตลกในความเป็นจริง
แต่คุณต้องเปลี่ยนมุมมองเล็กน้อย
แม้ว่ามังกรและมอนสเตอร์จะเดินเตร่ไปรอบๆ
มันก็จะไม่ได้ครอบครองอาณาเขตและการทำลายล้างมากเท่ากับกิลด์อันทรงเกียรติในอดีต”
ผู้อำนวยการโครงการพยักหน้าเห็นด้วย
“องค์ประกอบของอำนาจแพร่หลายมากที่สุดในทวีปเวอร์เซลล์
ถ้าไม่ใช่เพราะการทำลายล้างทั้งหมด
คงไม่มีใครสนใจทางตอนเหนือ”
“ในช่วงสมัยของโมราต้า
ขนาดทางเศรษฐกิจไม่สามารถเปรียบเทียบกันได้”
หัวหน้าคังยิ้มอย่างยินดี
โปรดิวเซอร์ของ
เคเอ็มซี
มีเดีย
เข้าใจดีถึงสิ่งที่เขาต้องการสื่อ
"ใช่
มังกรปรากฏตัวล่วงหน้า
แต่โลกจะไม่พังลงในวันหรือสองวัน
มันเป็นเพียงเมืองที่ถูกทำลายและมอนสเตอร์ในจำนวนที่มากขึ้น
ผู้เล่นสามารถมีความก้าวหน้าอย่างต่อเนื่อง...
พวกเขาจะได้รับความสุขจากการก้าวไปข้างหน้า
"ใช่แล้ว
แม้แต่ภัยคุกคามที่ยิ่งใหญ่ที่สุดก็ยังถูกมองว่าเป็นหนึ่งในความบันเทิงของ
รอยัลโร้ด”
"ฉันเห็นด้วย
การทำลายล้างของมังกรเคย์เบิร์นจะไม่ส่งผลให้ผู้เล่นกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดหรือหยุดเล่นรอยัลโร้ด”
“นี่คือสวนสวรรค์
หลายอย่างสามารถเปลี่ยนแปลงได้
แต่มีหลายคนที่บอกว่าพวกเขาสามารถลาออกจากงานได้
– แต่ไม่สามารถพูดแบบเดียวกันกับรอยัลโร้ดได้”
เคเอ็มซี มีเดีย
ซึ่งแต่ก่อนเป็นช่องออกอากาศเล็กๆ
ที่ไร้ประโยชน์
ได้เติบโตขึ้นเป็นสถานีออกอากาศหลักเพียงเพราะเสน่ห์ของรอยัลโร้ด
โลกใหม่ที่เรียกว่าโลกเสมือนจริง
และความปรารถนาที่ผู้เล่นสร้างขึ้น
ทำให้เกิดพื้นที่ที่ใครๆ
ก็สามารถสร้างฝันได้อย่างไร้ขอบเขต
พวกเขาเชื่ออย่างแรงกล้าว่าผู้เล่นจะสามารถเอาชนะมังกรที่ปรากฎขึ้นได้
หัวหน้าคังตัดสินใจ
“เราจะส่งเคย์เบิร์นออกไปในภาพโฆษณา
พร้อมถ่ายภาพเคลื่อนไหว
(คลิป) สุดเจ๋งของทวีปเวอร์เซลล์และเหล่าฮีโร่ด้วย”
เคเอ็มซี มีเดีย
ตัดสินใจสร้างโฆษณาของตัวเองชื่อ
'ภัยคุกคามของมังกร' โดยใช้ฟุตเทจของเคย์เบิร์นที่พวกเขาถ่ายไว้เมื่อเร็วๆนี้
มังกรดำบินไปในอากาศ
และทิวทัศน์ที่สวยงามของทวีปเวอร์เซลล์ก็แวบวับไปบนพื้น
ฉากที่สดใส
มองโลกในแง่ดี
และมีความหวัง
ทิวทัศน์อันงดงามผสมผสานกับดินแดนที่ไหม้เกรียมและถูกทำลายโดยมังกร
แต่นั่นไม่ใช่จุดสิ้นสุด
พวกเขาจะต้องส่งภาพของผู้เล่นและฮีโร่ที่มีชื่อเสียงที่ทำงานในเมืองและหมู่บ้านในทวีปเวอร์เซลล์ออกไป
“รอยัลโร้ดเป็นสถานที่สร้างความฝัน
เราจึงต้องมองด้วยความรักแทนความทุกข์
ดำเนินการออกอากาศตามปกติและรายงานอย่างรวดเร็วหากมีเหตุการณ์สำคัญเกิดขึ้น
เราต้องไม่สิ้นหวัง”
***
เมื่อวีดเข้าสู่ระบบรอยัลโร้ดอีกครั้ง
ที่ราบการ์นาฟก็พังทลายลง
ดินที่ไหม้เกรียมสีดำถูกแยกออกเป็นโพรง
ละลายหายไปด้วยลมหายใจของมังกรและก่อตัวเป็นหุบเขาเล็กๆ
มีกระดูกกระจัดกระจายไปทั่วสถานที่
พบร่องรอยของการอัญเชิญอันเดด
< คุณได้ก้าวเท้าเข้าไปในที่ราบต้องสาป
โชคลดลง 50% ในภูมิภาคนี้
มีความเป็นไปได้สูงที่วิญญาณและอัศวินโครงกระดูกจะถือกำเนิดในเวลากลางคืน
มีพืชพรรณที่มีลักษณะเฉพาะและพืชต้องสาป
มีข่าวลือเกี่ยวกับสมบัติล้ำค่าที่หายากมากที่ถูกฝังอยู่ในดินแดนเหล่านี้
แต่ก็ไม่ควรเชื่อถือ…
>
"อืม
ฉันต้องเริ่มจากอุปกรณ์ที่หายไป…
“
วีดตรวจไอเท็มของเขาด้วยความวิตกกังวล
เขารู้สึกไม่ปลอดภัยแม้แต่ในความฝัน
เขาได้รับไอเทมราคาแพงมากมายในระหว่างการไล่ล่าสมาชิกกิลด์เฮอร์มีส
และนั่นทำให้เขากังวลมากยิ่งขึ้น
โชคดีที่เขาได้ซ่อนของที่ริบมาจากบาร์ดเรย์
เช่น
ชุดเกราะของผู้ปกครองท้องฟ้าและส่งผ่านทางยูรินล่วงหน้า
“ดูเหมือนว่าเมื่อฉันตาย
ฉันสูญเสียดาบยาว
โล่
และรองเท้าบู๊ตไปหนึ่งคู่”
เขาสูญเสียไอเท็มไปสามรายการ
วีดเสียใจอย่างเงียบๆ
กับอุปกรณ์ที่สูญหายไป
"ว้าว
ชิ้นส่วนของชุดเกราะของอัศวิน”
“มีเศษดาบอยู่ตรงนี้”
“มันถูกเสริมพลังไหมนะ?”
"เย่ห์
มันมีเวทย์มนตร์เสริมความคมอยู่ด้วย
มันอาจจะคุ้มค่ามากหากฉันขายมันให้กับช่างตีเหล็ก”
ผู้เล่นที่เข้าสู่ระบบมาก่อน
และกำลังค้นหาซากของสนามรบ
ผู้เล่นส่วนใหญ่เสียชีวิตเนื่องจากเคย์เบิร์น
ขณะที่บางคนโชคดีพอที่จะเอาชีวิตรอด
แล้วเก็บไอเท็มมากมายได้กองโต
‘มีคนโชคดีทุกที่ที่คุณไป
ฉันกลัวว่าฉันน่าจะอยู่ในส่วนตรงกันข้าม”
วีดจ้องมองพวกเขาอยู่ครู่หนึ่ง
จากนั้นจึงหันกลับมา
เดิมทีเขาสวมชุดเกราะของอัศวินหลวง
แต่ตอนนี้เขาเปลี่ยนเป็นชุดนักเดินทางที่เรียบง่าย
ความเสียใจที่ต้องละทิ้งไอเทมมากมาย!
อย่างไรก็ตาม
ยังมีอะไรเหลืออีกมากที่ต้องทำ
“คุณเมแพน”
– เมแพน
: ครับ คุณวีด
“ธุรกิจเป็นยังไงบ้าง”
– เมแพน
: มันกำลังไปได้ดีเลยครับ ผมคาดว่าจะมีรายได้ถึง
400% ทั้งหมดต้องขอบคุณมังกรนั่น
“เป็นเช่นนั้นเหรอ? ถ้าอย่างนั้นคุณก็จะได้รับค่าเสบียงสงครามคืน”
– เมแพน
: แน่นอน มันมากล้นจนระเบิด
กองทัพจักรวรรดิฮาเว่นถูกมังกรดำเคย์เบิร์นบดขยี้จนสิ้นซาก
สมาชิกกิลด์เฮอร์มีสถูกกำจัดออกไป
ของที่ริบมาจำนวนมหาศาลตกลงไปบนที่ราบการ์นาฟ
สินค้าเหล่านั้นถูกแลกเปลี่ยนโดยสมาคมการค้า
เช่น
สมาคมพ่อค้าเมแพน
และต้องจ่ายภาษีเป็นจำนวนมาก
'การเก็บภาษีเป็นวิธีการหาเงินที่ยอดเยี่ยมที่สุด'
วีดหัวเราะอย่างพึงพอใจ
แม้ว่าช่วงเวลาแห่งความสุขของเขาจะอยู่เพียงชั่วคราว!
การเสียชีวิตสองครั้งส่งผลให้เลเวลลดลง
3 เลเวล และความเชี่ยวชาญทักษะต่างๆ
ลดลงหนึ่งเลเวล
เทคนิคดาบขั้นสูงเลเวล
8 ลดลงเหลือเลเวล 7 และอีกหลายเทคนิคได้รับผลกระทบอย่างรุนแรง
'ขณะนี้ยังมีพลังงานเหลืออยู่ประมาณ
40,000 หน่วย... ฉันเอาชนะบาร์ด
เรย์
และกิลด์เฮอร์มีสได้
แต่ค่าใช้จ่ายก็สูงเกินไป'
เมื่อวีดอ้างว่าเขาสูญเสียครั้งใหญ่
นั่นหมายความว่ากิลด์เฮอร์มีสสูญเสียเกือบทุกอย่างไปแล้ว
ในขณะที่สงครามดำเนินต่อไป
กองทัพจักรวรรดิที่กลายมาเป็นชนชั้นสูงก็ถูกทำลายลงและไม่สามารถฟื้นฟูได้
มีเพียงสมาชิกกิลด์เฮอร์มีสเท่านั้นที่ฟื้นคืนชีพ
และได้ยินว่ากำลังล่าถอยอย่างรวดเร็วไปยังภูมิภาคฮาเว่นด้วยความเร็วที่เร็วเกินกว่าจะติดตามได้
'ฉันต้องเพิ่มเลเวลกลับทันทีและฟื้นฟูทักษะของฉัน...
อย่างไรก็ตาม
ความเร่งด่วนเรียกร้องให้กลืนส่วนที่เหลือของทวีปตอนกลาง'
เขาจะต้องแยกกองทัพอาณาจักรอาร์เพนออกเป็นกองทหารเล็กๆ
และส่งพวกเขาไปยังเมืองและป้อมปราการในแต่ละภูมิภาค
ตอนนี้อาณาจักรฮาเว่นล่มสลายแล้ว
ดินแดนว่างเปล่าหากปล่อยทิ้งไว้ตามลำพัง
มีความเป็นไปได้ที่ผู้เล่นรายอื่นจะสามารถยึดครองได้
<คุณได้รับการควบคุมรัฐอิสระโซมุเร็น
เมืองเสรีที่มีการค้าและวัฒนธรรมเฟื่องฟู!
เป็นหัวใจของการค้าที่เชื่อมโยงระหว่างภาคกลางและตะวันออก
ซึ่งเป็นที่ตั้งของสำนักงานใหญ่
วิหารเฟรย่า
มันอยู่ภายใต้การควบคุมของจักรวรรดิฮาเว่นจนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้
เนื่องจากการเก็บภาษีที่รุนแรงจนถึงขณะนี้
อัตราการพัฒนาจึงลดลงอย่างมาก
และความสุขของประชาชนก็มีน้อยมาก
ผู้คนในรัฐอิสระโหยหาวันอันรุ่งเรืองในอดีต
ยังคงมีอาคารพาณิชย์และมรดกทางวัฒนธรรมที่สวยงามไม่แพ้กัน
กำลังทหาร : 71
เศรษฐกิจ:
8,173
วัฒนธรรม: 2,628
เทคโนโลยี:
1,749
อิทธิพลทางศาสนา : 98
การเมืองระดับภูมิภาค:
15
อิทธิพลต่อพื้นที่ใกล้เคียง
: 32%
อิทธิพลในบริทตัน:
14.2%
(อิทธิพลมีความสัมพันธ์อย่างลึกซึ้งกับ
ทางการทหาร
เศรษฐกิจ
วัฒนธรรม
เทคโนโลยี
ศาสนา
ประชากร
และกิจการภายใน)
อัตราการพัฒนาเมือง : 898
สุขาภิบาล : 24
ความปลอดภัย: 38%
เมืองที่ซบเซา เหล่าคนจนเดินไปตามถนนและมีสัตว์ประหลาดเข้ามาใกล้เมืองเป็นครั้งคราว
นักท่องเที่ยวจำนวนมากหยุดเดินทางไปที่นั่น
พ่อค้าและช่างฝีมือสูญเสียความหวัง
ใช้วันเวลาไปกับการดื่มแอลกอฮอล์
แม้จะมีชื่อเสียงในระดับภูมิภาคสูง
แต่การค้าขายผลิตภัณฑ์ในท้องถิ่นก็ตกต่ำ
งานหัตถกรรมอัญมณี เครื่องแต่งกายราคาแพง
สิ่งประดิษฐ์เวทย์มนต์
สิ่งประดิษฐ์ทางศาสนา
และไวน์ที่เป็นผลิตภัณฑ์ท้องถิ่นที่เหลืออยู่
มีการซื้อขายเล็กน้อยเกิดขึ้นในบริทตัน
ชาวบ้านก็มีจิตใจตกต่ำ
“ไม่มีอะไรต้องกังวลเมื่อมีสัตว์ประหลาดเข้ามา
เพราะไม่มีอะไรเหลือให้ขโมยอีกแล้ว”
“การบำรุงรักษาถนนเหรอ? ไม่รู้ว่ามันจะเกิดขึ้นเมื่อไหร่
เมื่อมันพังทลายไปหมด
สถานที่แห่งนี้กำลังจะกลายเป็นดินแดนที่แห้งแล้ง”
“แม้ไม่มีความสนใจในการผจญภัย
ทำไมเราไม่ดำเนินธุรกิจของเราล่ะ
ใช่ไหม? ฉันอยากจะใช้โชคลาภทั้งหมดของฉันในยามว่าง”
“ฉันได้ยินมาว่ามังกรดำเคย์เบิร์น
เริ่มเคลื่อนไหวโดยมุ่งเป้าไปที่มนุษย์
จนกว่าเราทุกคนจะตาย
ใช่
ตายแน่"
“อาณาจักรอาเพน? ฉันได้ยินมาว่าพวกเขาพิชิตพวกเรา…
อาณาจักรอาร์เพน
อยู่ที่ไหนในโลกนี้?”
ประชากรรวมดินแดน :
819,635.
รายได้ภาษีต่อเดือน : 15,263,812 ทอง
รายงานค่าบำรุงรักษาเมือง
:
ทหาร : 2%
การเติบโตทางเศรษฐกิจ
: 14%
ค่าใช้จ่ายในการลงทุนด้านวัฒนธรรม
1%
ค่าคอมมิชชั่นและการกวาดล้างสัตว์ประหลาด
5%
ซ่อมแซมหมู่บ้าน 4%
ภาษีที่จ่ายให้กับเมืองหลวงของจักรวรรดิ
74%>
ทหารของอาณาจักรอาเพนได้รับการคุ้มกันโดยผู้เล่นและกระจัดกระจายไปทั่วทวีปตอนกลาง
“รีบไปทางนี้!”
"ทางนี้
ทางนี้!"
ทหารได้รับคำแนะนำจากผู้เล่นและยึดปราสาทประจำเขตหรือแคว้น(จังหวัด)ได้
โดยเริ่มต้นด้วยการพิชิตรัฐอิสระโซมุเร็นของภูมิภาคทวีปกลางให้เข้าร่วมกับอาณาจักรอาร์เพน
เมืองต่างๆ
ที่ถูกยึดครองโดยอาณาจักรอาเพนนั้นมีอัตราภาษีต่ำ
จึงช่วยลดภาระภาษีได้ทันที
"ทุกคน
สถานที่แห่งนี้อยู่ภายใต้การปกครองของอาณาจักรอาร์เพนแล้ว!”
"ฮูเร่!"
“คุณวีดได้ดูแลดินแดนนี้!”
”กลางจัตุรัสในแต่ละเมืองในทวีปตอนกลางเต็มไปด้วยผู้เล่นที่ส่งเสียงเชียร์
หลายคนไม่เคยไปอาณาจักรอาร์เพน
แต่ผ่านการออกอากาศ
พวกเขารู้ว่าการปกครองแบบใดที่เกิดขึ้นในภาคเหนือ
“ทวีปกลางกำลังจะกลายเป็นสถานที่ที่น่าอยู่อาศัย”
"ใช่
ในที่สุด
ฉันต้องการโลกที่เต็มไปด้วยความหวัง
หวังว่าคุณวีดจะไม่ขึ้นภาษีเหมือนที่กิลด์เฮอร์มีสทำ”
“ฉันหวังว่าเขาจะสร้างสถานที่อย่างสวนน้ำพูยอลในส่วนต่างๆของทวีป”
“ฉันชอบศูนย์ศิลปะ
ฉันเคยวาดรูปเป็นงานอดิเรกตอนสมัยเรียนมหาวิทยาลัย…
ฉันลาออกจากงานเพื่อหางานใหม่ทำ
ฉันอยากเริ่มวาดรูปอีกครั้ง
แม้ว่าฉันจะไม่ประสบความสำเร็จก็ตาม”
ความหวังและความคาดหวังเพิ่มสูงขึ้นเกี่ยวกับอาณาจักรอาร์เพนที่กำลังพัฒนาทวีปตอนกลางและทำให้เป็นสถานที่ที่น่าอยู่ยิ่งขึ้น
***
ที่พระราชวังโลกา วีดยืนยันการขยายอาณาเขตของอาณาจักรอาเพนด้วยระบบการปกครอง
ในแผนที่ทวีป
พื้นที่สีเหลืองของอาเพนนั้นแผ่กว้างออกไป
ข้อความแจ้งเตือนปรากฏขึ้นในเมืองใหญ่ๆ
และไม่มีอะไรจะทำให้วีดมีความสุขไปกว่านี้อีกแล้ว
“ภาษี
ภาษี
ฉันจะเก็บภาษีอย่างไร้ความปราณี”
รวมถึงรัฐอิสระโซมุเร็น
เขาได้ยึดเมืองหลวงเก่าของจักรวรรดิเช่นป้อมปราการโอดินและโรเดียม
เขาได้รับความช่วยเหลือจากวัวกระทิงและไวเวิร์นในการเคลื่อนย้ายกองทหาร
แต่ความช่วยเหลือของยูรินมีความสำคัญมาก
เธอขนส่งกองทหารของอาณาจักรอาร์เพน
ไปยังเมืองต่างๆ
ในส่วนต่างๆ
ของทวีปผ่านทักษะการขนส่งภาพวาดของเธอ
*สวิฟท์!*
ยูรินสร้างภาพวาดหลายร้อยภาพโดยไม่มีข้อผิดพลาดหรือหยุดพัก
ทั้งหมดมีความแม่นยำเพียงพอที่จะใช้ในการวาดภาพคาถาขนส่ง
“เธอเป็นมนุษย์เครื่องพิมพ์
ความเร็วที่น่าเหลือเชื่อเช่นกัน”
“เธอเป็นเทพีแห่งการใช้แรงงาน”
“ดังนั้น
จิตรกรก็เป็นแรงงานเช่นกัน
งานศิลปะทั้งหมดเป็นแบบนี้เหรอ?”
ผู้เล่นต่างชื่นชม จิตรกรแต่ละคนมีสไตล์เป็นของตัวเอง
และยูรินก็ชอบสไตล์การวาดภาพของเด็กๆ
เซเฟอร์ถามเหตุผลกับเธอ
“ตอนที่ฉันยังเด็ก
เราไม่มีหนังสือสำหรับเด็กที่บ้าน
ฉันอ่านหนังสือที่ห้องสมุดเด็ก
จดจำมัน
และวาดมันทั้งหมดออกมาที่บ้านอีกครั้ง”
“ช่างน่าเสียดาย….”
“แต่นั่นก็เป็นช่วงเวลาที่สนุกสนาน”
ยูรินไม่เคยคิดอย่างเคร่งขรึมเกี่ยวกับช่วงเวลาที่ยากลำบาก
เธอมียายและพี่ชายของเธอ
เธอมีความอบอุ่นจากครอบครัวอันมีค่าของเธอ
เธอรู้สึกถึงความอบอุ่นนั้น
ทำให้เธอมีความดื้อรั้นที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ว่าจะยากลำบากเพียงใด
แม้ว่าจะมีครั้งนึงที่เธอเจ็บขาจากการถูกหยิกขาเล็กน้อยก็ตาม
เซเฟอร์ตกใจมากเมื่อได้ยินว่าเธอถูกทารุณกรรมในบางครั้ง
“วีดทำรุนแรงกับคุณซึ่งเป็นน้องสาว
มากเกินไป
เขาสามารถแค่พูดตักเตือนก็ได้”
"คุณพูดถึงอะไร? ถ้าอย่างนั้นฉันก็คงไม่รู้สึกตัว
ฉันสามารถมีทุกวันนี้ได้เพราะเขาตีฉัน”
“…..”
“และมันก็ไม่เป็นไร
พี่ใหญ่(ปลอบใจ)ทำราเมนให้ฉันในวันรุ่งขึ้น
แพงกว่าปกติตั้ง
50 วอน”
ความยากจนอันแสนสาหัส!
ในช่วงเวลาดังกล่าว เงินสำรองได้ลดลงเหลือไม่กี่ร้อยวอนซึ่งนำไปสู่สถานการณ์ดังกล่าวข้างต้น
“ถ้าเธอมากับฉัน
ฉันจะทำให้เธอไม่ลำบากอีกต่อไป”
เซเฟอร์เปิดเผยความรู้สึกภายในของเขากับเธอ
แต่เธอก็มีกำแพงที่แข็งแกร่ง
"ไม่เป็นไร
ฉันสามารถดูแลตัวเองได้
ถ้าฉันชอบคุณมากขึ้นๆ
ฉันก็จะเริ่มขอออกเดท”
ยูรินวาดภาพของเธอเสร็จและโอนทหาร
เพื่อเพิ่มอาณาเขตของอาณาจักรอาเพนเป็นสองเท่า
พวกเขาสามารถรับสมัครทหารเพิ่มเติมในเมืองท้องถิ่นและส่งพวกเขาไปยังภูมิภาคใกล้เคียงได้
< จำนวนประชากรของอาณาจักรอาเพนเพิ่มขึ้นอย่างทวีคูณ
จำนวนประชากร
ดินแดน
อิทธิพลทางการเมือง
ชื่อเสียงของชาติ
และการพัฒนาได้เข้าสู่ระยะที่มั่นคงแล้ว
คุณได้บรรลุข้อกำหนดในการกลายเป็น
จักรวรรดิแล้ว
จักรวรรดิอาเพน!
ประชาชนต่างยกย่องการปกครองของจักรพรรดิวีด
พวกเขายินดีต้อนรับการปกครองของจักรพรรดิผู้เป็นศิลปิน
นักผจญภัย
และนักรบที่มีชื่อเสียง
อัตราการเกิดของจักรวรรดิเพิ่มขึ้นเป็น
800% อัตราการเติบโตทางวัฒนธรรมและเศรษฐกิจเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว
ขวัญกำลังใจของทหารเพิ่มขึ้น
ระดับสูงสุดของความภักดีก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน
มีความเป็นไปได้เล็กน้อยที่จะถูกลงโทษเนื่องจากการรักษาความปลอดภัยที่อ่อนแอ
การคอรัปชั่นทางการเมืองของภูมิภาคห่างไกลจากพระราชวังลดลง
การอวยพรจากเทพเจ้าผู้มองโลกในแง่ดีนั้นถูกนำไปใช้กับแต่ละภูมิภาคของจักรวรรดิ
-
จักรวรรดิอาเพน!
ตามที่ทวีปทางเหนือ มีการเข้ายึดครองพื้นที่ส่วนใหญ่ของทวีปตอนกลาง
และเลื่อนขึ้นสู่ระดับจักรวรรดิ
"อืม
มันก็รู้สึกดีและแย่ในบางเรื่อง”
วีดที่กลายมาเป็นจักรพรรดิด้วยแรงกระตุ้น
รู้สึกถึงความรู้สึกอันละเอียดอ่อนของการตระหนักรู้
ในกรณีของรัฐอิสระโซมุเร็น
จำนวนประชากรและเศรษฐกิจของเมืองลดลงครึ่งหนึ่งเนื่องจากการแสวงหาผลประโยชน์และการปฏิวัติของอาณาจักรฮาเว่น
หลายภูมิภาครวมทั้งคัลลามอร์
ไม่ได้รับผลกระทบมากนัก
แต่กำแพงส่วนใหญ่นั้นพังและไม่มีการบำรุงรักษา
หลังเกิดจากสงครามและการปฏิวัติ
นี่เป็นผลมาจากการที่ขุนนางประจำเขตของอาณาจักรฮาเว่น
มุ่งเน้นไปที่การกักตุนเงินภาษีมากกว่าการลงทุน
“เมื่อฉันเริ่มต้นในรอยัลโร้ดครั้งแรก
ฉันได้เห็นถนนและอาคารที่น่าทึ่งทั่วทวีปกลาง
และฉันก็อิจฉาจริงๆ…”
เขาหวนนึกถึงช่วงเวลาที่เขาออกจากอาณาจักรโรเซ็นไฮน์กับเมแพน
และไปเยือนรัฐอิสระโซมุเร็น
“มันเป็นเมืองอุตสาหกรรมที่มีการพัฒนาอย่างน่าเหลือเชื่อ…
เฮ้อ
มันพังไปเยอะเลย
เมืองอื่นแย่กว่านี้อีก”
สิ่งอำนวยความสะดวกทางทหารและป้อมปราการในภูมิภาคหลักของทวีปตอนกลางแทบจะไม่ได้รับการบำรุงรักษา
และอาณาจักรฮาเว่นก็เก็บภาษีมากเกินไปจนทำให้เมืองถดถอย
'ไม่ใช่ว่าฉันไม่เข้าใจการกระทำของพวกเขา'
วีดยอมรับมุมมองทัศนคติของลอร์ด
'มันช่างยากเหลือเกินที่จะได้ตำแหน่งเจ้าเมืองมา
ดังนั้นพวกเขาจึงต้องการจะเอาทุนคืนให้ได้มากที่สุดเมื่อพวกเขามีอำนาจอยู่ในมืออย่างแน่นอน”
ผู้เล่นเป็นแหล่งรายได้
ดังนั้นลอร์ดอาจคิดว่ามันสิ้นเปลืองที่จะลงทุนในการพัฒนาเมือง
ต้องขอบคุณการเอาแต่ใจตัวเอง
ทำให้สิ่งอำนวยความสะดวกด้านการป้องกัน
เช่น
กำแพงปราสาทแทบจะไม่มีอยู่เลย
กองทัพอาณาจักรอาเพนไม่ได้อยู่ในทวีปตอนกลาง
ดังนั้นเมืองและหมู่บ้านต่างๆ
(ที่เพิ่งยึดครองมา) จึงเสี่ยงต่อการถูกมอนสเตอร์บุกรุกได้ตลอดเวลา
“สถานการณ์ทางตอนเหนือเป็นยังไงบ้าง?”
– ซอยูน
: ฉันได้รับรายงานว่ามีมอนสเตอร์เดินเพ่นพ่านเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า
มีอันตรายรอบบริเวณที่ราบสูงฮาร์เซล
และบริเวณใกล้เคียงปราสาทเวอร์โก้
เนื่องมาจากมอนสเตอร์
ซอยูนกำลังควบคุมทวีปทางตอนเหนือในขณะที่วีดไม่อยู่
“ดันเจี้ยนล่ะ?”
– ซอยูน
: มีข่าวลือว่ามีผู้เล่นถูกกวาดล้างในดันเจี้ยนปกติ
ซึ่งโดยดันเจี้ยนปกติแล้วจะถูกเครียร์โดยทีม
3 หรือ 4 ปาร์ตี้
ฉันไปที่นั่นด้วยตัวเองและฉันพบว่ามอนสเตอร์พวกนั้นดุร้ายและอันตรายมากขึ้นตามจำนวนพวกมัน
“มันเหมือนกันในภูมิภาคมือใหม่หรือเปล่า?”
หมู่บ้านและพื้นที่ใกล้กับเมืองมักจะประกอบด้วยผู้เล่นมือใหม่และมอนสเตอร์ที่อ่อนแอกว่าเดินเตร่อยู่
ดังนั้น
มันจึงปลอดภัย
– ซอยูน
: สัตว์ร้ายที่ออกหากินในป่าและภูเขา
ฉันคิดว่าพฤติกรรมของพวกสัตว์ร้ายเปลี่ยนไปอย่างมาก
สถานการณ์นี้ไม่ใช่แค่ในตอนเหนือเท่านั้น
เนื่องจากอิทธิพลของเคย์เบิร์น
เหล่ามอนสเตอร์จึงเริ่มตื่นตัวมากขึ้นทั่วทั้งทวีปเวอร์เซลล์
มอนสเตอร์ขยายอาณาเขตหากินไปใกล้กับเมืองมากขึ้น
และในบางพื้นที่
พวกมันก็รวมตัวกัน
– นิมเบิล
ชิลวินด์
(Nimble
Chillwind) : ข้าสาบานว่าจะจงรักภักดีต่อฝ่าบาท!
ข้าชื่อ
นิมเบิล
ชิลวินด์ ผู้นำกองกำลังโจมตีวิหค
ข้ามีข่าวด่วนจะรายงาน
มีเสียงกระซิบดังมาจากนิมเบิล
ชิลวินด์
ฮีโร่แห่งเหล่าวิหค
เขาเริ่มเล่นรอยัลโร้ดล่าช้า
ทำให้เขาสามารถเลือกวิหคเป็นเผ่าพันธุ์เริ่มต้นได้
เขายังเป็นผู้เล่นที่มีความรักต่อทวีปทางตอนเหนือ
"ได้เลย
คุณชิลวินด์
สถานะการณ์เป็นยังไงบ้าง”
– นิมเบิล
ชิลวินด์ : ฉันอยู่กลางอากาศใกล้กับท่าเรือวาร์น่า
ฉันสามารถเห็นมอนสเตอร์จำนวนมาก
ออกมาจากดันเจี้ยนในภูเขาใกล้เคียง
ฉันจะเรียกหาวิหคตัวอื่นๆ
และพยายามควบคุมสถานการณ์ที่นี่
"ขอบคุณ
คุณชิลวินด์”
สัญญาณของมอนสเตอร์ในทวีปตอนกลางน่าเป็นห่วง
แต่ปัญหาที่ใหญ่กว่านั้นอยู่ที่ทวีปทางตอนเหนือ
เมืองและหมู่บ้านต่างๆ
มีระบบป้องกันต่ำมาก
เช่น
เครื่องกีดขวางไม้และหอคอยยิงธนู
คุณภาพของทหารอยู่ในระดับต่ำและกองทหารอาสามีจำนวนน้อยเกินไป
ทำให้ประชาชนต้องพึ่งพาสิ่งเล็กๆ
น้อยๆ
เช่น
เครื่องกีดขวางไม้
ที่แย่กว่านั้นคือ
หมู่บ้านส่วนใหญ่ขาดจำนวนผู้เล่นเนื่องจากการสู้รบบนที่ราบการ์นาฟ
ผู้เล่นจะใช้เวลาอีกสองสามวันในการเที่ยวชมและกลับไปยังหมู่บ้านดั้งเดิมของพวกเขา
“ในเวลาเช่นนี้
การโจมตีของมอนสเตอร์ตัวเล็ก
ๆ
อาจจะทำให้หมู่บ้านชานเมืองได้รับความเสียหาย
ภายในหมู่บ้านอาจจะปลอดภัย
แต่ฟาร์มปศุสัตว์และฟาร์มเพาะปลูกอาจจะถูกพัง”
วีดเริ่มหมกมุ่น จากนั้นจึงรวบรวมลูกน้องของเขา
ไวเวิร์น
ปิงหลง
ฟีนิกซ์
งูบ้านๆ
บาร้ากส์
นกอินทรี
วิหคเงิน
และวิหคทอง
- ดูเหมือนจะมีเรื่องเกิดขึ้นมากมายในปัจจุบัน
– ฉันเครียดมาก
ฉันรู้สึกเหมือนกำลังจะตาย
– ตามที่ท่านสั่ง
นายท่าน
ข้าจะเผาศัตรูให้สิ้นซาก!
สิ่งมีชีวิตที่บินได้ร่อนลงอย่างคล่องแคล่วทีละตัวบนสนามอันกว้างใหญ่
มีเพียงสิ่งเดียวเท่านั้นที่มองเห็นได้อย่างน่าตื่นตาตื่นใจ
และด้านหลังพวกเขาคือราชาไฮดรา
ยักษ์ไฟ
เสือขาว
เซวิลล
วินเท็กซ์
เอลติน
เจอร์นิกา
จระเข้ไนล์
บาฮามอร์ก
และหนอนแห่งความตายเรียงกันเป็นแถว
พวกเขาเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาที่เชื่อถือได้และทรงพลัง
“เราเป็นหน่วยพิเศษ”
“เรามาเพราะคุณบอกเราทำ
แต่เราพร้อมจะจากไปถ้าคุณไม่จ่ายเงินให้เรา”
“การจ่ายเงินเป็นสิ่งสำคัญ
ฉันต้องการเช็คเงินเดือน
เพื่อที่จะได้รู้สึกว่าฉันใช้เวลาทั้งวันอย่างคุ้มค่า
การแลกเปลี่ยนเงินสดเป็นพื้นฐานของปฏิสัมพันธ์ของมนุษย์”
“เพียงเพราะคุณให้กำเนิดเรา
เราจึงไม่จำเป็นต้องติดตามคุณ
พวกเราเป็นอิสระอย่างไรก็ตาม
เราไม่มีเงินดังนั้นเราจึงต้องอยู่ภายใต้คำสั่งของใครสักคน”
“มีใครรู้จักใครที่มีวิธีหาเงินบ้างไหม?”
วีด-หนึ่ง
วีด-สอง
วีด-สาม...
ร่างโคลนของวีดก็ถูกอัญเชิญเช่นกัน
พวกเขานั่งอยู่บนพื้นโดยไม่หยุดพักผ่อนแม้แต่วินาทีเดียว
พวกเขากำลังเย็บผ้า
ทำอะไรบางอย่างด้วยค้อน
หรือทำงานเกี่ยวกับประติมากรรม
สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งมีชีวิตที่ได้รับการให้ชีวิตโดยอ้างอิงถึงพฤติกรรมและบุคลิกภาพตามปกติของ
วีด
ดังนั้นจึงมักจะยุ่งอยู่กับการล่าสัตว์ร้ายในดันเจี้ยนก่อนการเรียกคืน
หลังจากที่ศึกในที่ราบการ์นาฟ
สิ้นสุดลง
พวกเขาก็ล่าสัตว์ร้ายต่อไปและเติบโตด้วยตัวเอง
"ทำงาน."
"ฉันทำอยู่
นายท่าน!"
วีดแยกประติมากรรมสลักชีพและวางตำแหน่งพวกมันไว้ในสถานที่สำคัญ
ประติมากรรมแกะสลักชีพที่ถูกวางไว้ในทุกจุดยุทธศาสตร์ทำหน้าที่เป็นผู้ปกครองในแต่ละภูมิภาค
เพื่อรักษาความสงบเรียบร้อยพื้นที่สาธารณะ
“พวกคุณคือคนที่สำคัญที่สุด
ช่วยบินไปรอบๆ
และจัดการสัตว์ประหลาดเมื่อคุณเห็นพวกมัน”
- ข้าจะทำตามที่เจ้าว่า
– หากหมายถึงการปกป้องโลก
พวกบารากนั้นดุร้ายแต่ก็เชื่อฟัง
พวกมันเป็นของที่ระลึกของจักรพรรดิเกฮาร์
มีความน่าเชื่อถือสูงในการต่อสู้
และวางไข่จำนวนมากในรังรอบๆ
หุบเขาและป่าทึบ
'ถ้าฉันเลี้ยงดูบารากเหล่านี้ได้ดี…
พวกมันจะกลายเป็นผู้ช่วยที่ทรงพลัง'
สิ่งมีชีวิตขนาดยักษ์ที่สามารถบินและพ่นไฟได้!
'ฉันควรเก็บไว้ใกล้ตัวฉันประมาณสักหนึ่งพัน
บุคคลที่น่าเชื่อถือที่สุด
ฉันจะใช้มันอย่างดีในการต่อสู้ครั้งสำคัญ
ฉันควรจะสร้างเล้าเพื่อให้พวกมันสามารถผสมพันธุ์ได้ง่ายขึ้นดีไหมนะ?”
หากจำเป็น เขาก็กระตือรือร้นที่จะใช้ฟาร์มสัตว์ปีกบาราก
เขาพูดกับร่างโคลนของเขา
“จักรวรรดิอาร์เพน
ฮ่าๆๆ
อาณาจักรที่ยอดเยี่ยม
อย่างไรก็ตาม
ฉันจะต้องสังหารมอนสเตอร์เหล่านี้เพื่อปกป้องทวีปทางตอนเหนือ”
จากนั้น วีด-วัน(1)
ก็ไขว่ห้างและหันหน้าเล็กน้อย
โดยยกคางขึ้นประมาณ
21 องศา การแสดงออกของเขาโดยยกคางขึ้นสูงเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง
“แล้วฉันได้อะไรจากสิ่งนี้”
"หืม."
วีดรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าการสั่งนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย
พวกมันก็เหมือนกับตัวเขาเอง!
'ฉันสร้างมันขึ้นมาอย่างเร่งด่วน
แต่สิ่งนั้นๆ
คงไม่น่ากลัวไปกว่านี้แล้ว'
วีดมักจะมีคำพูดที่ยิ่งใหญ่เสมอในทุกสถานการณ์
“ในทวีปเวอร์เซลล์
นายคิดว่าจุดประสงค์ของพลังของนายคืออะไร!
มันคือการกำจัดสัตว์ประหลาดและปกป้องผู้อ่อนแอ
นอกจากนี้
นี่เป็นคำขอจากฉันในฐานะพ่อแม่ที่มอบชีวิตให้กับพวกนายทุกคน”
เพื่อสันติภาพและสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าพ่อแม่
ผู้มีจิตใจอ่อนแอมักจะชอบคำพูดเหล่านี้
วีด-ทู(2)
ยืดแขนออกกว้างและหาว
“นั่นเป็นคำโกหกที่สำรอกออกมาอีกครั้ง
พูดตามตรง
เราไม่ได้ถูกทรยศครั้งใหญ่ตั้งแต่เราเกิดมาหรอกเหรอ? เราหนีเพื่อความอยู่รอดทชีวิตเริ่มดีขึ้นเล็กน้อย
แต่คุณกำลังมอบภารกิจที่อันตรายให้กับเรา? พ่อแม่แบบไหนที่ทำแบบนั้น?”
ความขัดแย้งเชิงตรรกะจากประสบการณ์ที่ผ่านมา!
วีดพยายามหาข้อแก้ตัวอย่างรวดเร็ว
แต่วีดเซเว่น(7)ก็เสริมอย่างรวดเร็วตาม
“คนลักพาตัวที่มีมโนธรรมไม่สามารถเรียกตนเองว่าเป็นคนมีจิตใจดีได้
ไม่ได้มีที่ว่างสำหรับความไว้วางใจตั้งแต่เริ่มต้น”
วีดเท็น(10) ชี้ไปที่ปากของวีดด้วยนิ้วของเขา
“ฉันเห็นเขาเลียริมฝีปากแล้ว!
นั่นคือสัญลักษณ์และนิสัยของคนโกหกที่ผ่านการฝึกฝนมาอย่างดี!”
“…..”
วีดตระหนักว่าลูกน้องเหล่านี้ไม่สามารถถูกครอบงำด้วยคำพูดได้
'ฉันได้แกะสลักพวกเขาอย่างดีจริงๆ
พวกเขาทำตัวเหมือนกับที่ฉันจะทำ'
รูปแบบสติปัญญาและพฤติกรรมของพวกเขาคล้ายกันในระดับสูง
ไม่ว่าในกรณีใด
พวกเขาปฏิเสธที่จะยอมแพ้
ดังนั้นเขาจึงรู้ดีว่าจะผ่านไปได้อย่างไร
“พวกนายทุกคนรู้ดีว่ามันยากแค่ไหนที่จะมีชีวิตอยู่โดยปราศจากสิ่งใดๆ
ที่นายครอบครอง
ฉันจะจัดหาอุปกรณ์ตามเลเวลของพวกนาย”
เขามีอุปกรณ์ขั้นสูงมากมายที่เขาได้รับจากการจัดการกิลด์เฮอร์มีส
อย่างน้อยเขาต้องจัดหาอุปกรณ์พื้นฐานให้พวกเขาเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการล่าของพวกเขา
“อืม..
อุปกรณ์ที่ดีจะมีราคาแพง”
“แทนที่จะต้องลำบากโดยมีเพียงร่างกายเปลือยเปล่า
ถ้าใช้เครื่องมือน่าจะดีกว่า”
“เงื่อนไขดูเหมือนจะไม่แย่ขนาดนั้น…”
วีดสังเกตลูกน้องของเขาในการไตร่ตรองและกล่าวเสริม
“1 ทองต่อมอนสเตอร์หนึ่งตัว”
“ว้าว”
“ฮ่ะ!”
ในที่สุดมันก็เป็นเงิน!
เหล่าลูกน้องคุกเข่าลงด้วยความเคารพ
“เราจะขอสาบานว่าจะจงรักภักดีต่อนายท่าน”
“นี่เป็นสัญญาที่ยุติธรรม
เราสัมผัสได้ถึงความจริงใจของท่านสำหรับความเป็นอยู่ที่ดีของเรา”
“เราจะปกป้องสันติภาพของทวีป!”
พวกเขาเปลี่ยนทัศนคติอย่างรวดเร็วจนไม่มีใครสามารถบอกได้ว่าพวกเขากำลังพูดความจริงหรือเสแสร้ง
วีดปวดใจเมื่อนึกถึงการสูญเสียทองในแต่ละครั้ง
แต่ท้ายที่สุดแล้วเขาก็เป็นผู้ชนะ
'ถ้าพวกเขาเป็นเหมือนฉัน
พวกเขาจะล่าเงินอย่างบ้าคลั่ง
มันจะมีประสิทธิภาพมากกว่าการบังคับพวกเขาอย่างน้อย
10 เท่า'
การหยุดมอนสเตอร์เป็นสิ่งสำคัญ
แต่ของที่ได้มาจากการล่าจะถูกแลกเปลี่ยนและกลายเป็นรายได้ภาษีสำหรับจักรวรรดิอาร์เพน
นอกจากนี้ยังสามารถฟื้นฟูการผลิตโดยการเพิ่มการเก็บหนังสัตว์และเก็บวัตถุดิบแร่ธาตุ
เมื่อพิจารณาถึงผลกระทบที่ตามมาทั้งหมด
ทองคำ
1 โกลด์ไม่ได้มาจากกระเป๋าของวีดจริงๆ
แต่มาจากสิ่งที่เหล่าลูกน้องจะได้รับด้วยตนเอง
ไม่ว่าพวกเขาจะโลภและถูกบิดเบือนแค่ไหน
พวกเขาก็ยังเด็กอยู่
“เขาเป็นนายท่านที่ดีอย่างน่าประหลาดใจ”
“เราซาบซึ้งในพระกรุณาธิคุณของพระองค์”
วีดยิ้มในขณะที่ลูกน้องของเขายังคงคำเยินยอต่อไป
***
ป้อมโอดิน
ในอดีต มันมีชื่อเสียงในด้านความแข็งแกร่งที่ตั้งอยู่บริเวณชายแดนของ
สมาพันธ์บริเทน
(Britten
Alliance) และ
อาณาจักรไอเดิร์น
(Idern
Kingdom)
“ว้า…ส่วนนี้มันเสียหาย”
"ใช่
ฉันคิดว่ากำแพงสูงและหนา
ที่ฉันเคยเห็นพวกมันผ่านการออกอากาศ
ตอนนี้เหลือแค่ซากเท่านั้น”
พ่อค้าทางตอนเหนือ คอนซัม(Consome) กำลังสัญจรไปมาทั่วทวีปกลางพร้อมกับผู้เล่นที่เป็นมิตร
พวกเขาเริ่มต้นเล่นรอยัลโร้ดทางตอนเหนือและเดินทางไปยังภูมิภาคต่างๆ
ที่พวกเขาสังเกตเห็นผ่านการออกอากาศเพื่อที่พวกเขาจะได้ทำการค้าขาย
“ขายของที่ระลึกป้อมโอดิน!
เอาไปเลย
ตุ๊กตาโกเลมไม้จะเป็นของคุณ!”
“เศษหินของป้อมปราการอันแข็งแกร่ง
ชิ้นส่วนหินที่เสริมโชคลาภและความอดทนด้วยราคาเพียง
98 เหรียญทองเท่านั้น!”
“นี่คือดาบยาวของใหม่
ดาบยาวของอาณาจักรอาเพนที่มีมาตรฐาน
แถมได้รับการอัพเกรดให้สูงขึ้นไปอีกขั้น
พวกมันถูกกำหนดไว้สำหรับผู้เล่นที่เลเวล
100,
150, 200 – รับประกันในการซ่อมจากสมาคมพ่อค้าเมแพน!”
หลังจากการสู้รบในที่ราบการ์นาฟ
พ่อค้าก็เริ่มเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว
กิลด์เฮอร์มีสล่มสลายและไม่มีพันธมิตรอื่นใดสามารถขัดขวางพ่อค้าได้
ทั้งการจำหน่ายสินค้าเฉพาะท้องถิ่นและทั้งการขยายเส้นทางการค้า
พ่อค้าทางตอนเหนือตะเกียกตะกายลงไปที่ทวีปกลางและขายสินค้าของพวกเขา
“อา…
ฉันอิจฉาจัง”
"แม่งง..
โลกนี้ตกเป็นของผู้เล่นทางเหนือแล้วเหรอ?”
พ่อค้าที่เริ่มต้นในทวีปตอนกลาง
มองด้วยสายตาอิจฉา
ตั้งแต่สมัยแรกๆ
พวกเขาตกอยู่ภายใต้อาณาเขตและการกดขี่ของกิลด์อันทรงเกียรติ
“ตอนนี้อาณาจักรอาร์เพนได้รับชัยชนะ
พวกเขาจะพยายามทำกำไรให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้”
"ดู
นั่นคงลงมาที่นี่เพื่อยึดครองทุกสิ่ง”
เหล่าพ่อค้าไม่สามารถซ่อนความผิดหวังได้
พวกเขาแลกเปลี่ยนแม้แต่สิ่งของพื้นๆที่สุดและขยายทักษะด้านบัญชี
การค้า
และการขนส่ง
โดยไม่มีงานอื่นใดที่ไร้อำนาจเท่ากับพ่อค้า
เนื่องจากความสามารถในการต่อสู้ต่ำ
พวกเขาจึงถูกนักรบดูถูกและถูกผู้เล่นรายอื่นขโมยของไปในบางครั้ง
“ไม่ยุติธรรมเลย”
“ฉันเลือกที่จะเป็นพ่อค้าเพราะฉันสนุกกับการพบปะผู้คนในเมืองและขายสินค้า
ฉันไม่เคยคิดเลยว่าจะต้องเสียใจ”
พ่อค้าจากทวีปกลางต่างพากันรวมตัวกันที่มุมห้องพร้อมกับบ่น
“โฮฮฮ(คร่ำครวญ)!”
ทันใดนั้น พวกเขาเห็นผู้เล่นหญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาหาพวกเขาพร้อมกับกองสินค้าบนเกวียน
“อา…
ผู้เล่นคนนั้น
ฉันเคยเห็นเธอในรายการออกอากาศ”
"ใช่
นั่นคือคุณกามง”
“นั่นคือคุณกามง
ผู้ที่ค้าขายทุกที่”
กามง!
เธอเป็นผู้เล่นแม่ค้าที่มีชื่อเสียง
ถัดจากเมแพนทางตอนเหนือ
“คุณกามงก็ลงมาด้วย”
“มันหมายความว่าทวีปตอนกลางได้รับความนิยมขนาดนั้น”
“ก็ได้ไปทั้งหมดแล้วหนิ? เอาไปให้หมดเลย”
พ่อค้าในทวีปกลางกำลังแลกเปลี่ยนบทสนทนาอันขมขื่น
แล้วคุณกามงก็พูดกับพวกเขาที่อยู่ใต้ร่มเงา
“พวกคุณไม่ขายอะไรเลยเหรอ? ขายหมดแล้วเหรอ?”
“เราไม่ได้อยู่ในรายชื่อของอาณาจักรอาร์เพน…
ไม่สิฉันควรจะพูดว่า
จักรวรรดิอาร์เพน
อย่างไรก็ตามเราไม่ได้ลงทะเบียน”
“ลงทะเบียนอะไรเหรอ?”
"ใช่
พ่อค้าหรือสมาคมจะต้องลงทะเบียนและชำระเงินเพื่อการค้า
ตอนนี้การค้าขายสินค้าจะต้องได้รับการขึ้นทะเบียนและได้รับใบอนุญาต”
"คุณหมายถึงอะไร?"
กามงถามด้วยความสับสน
และพ่อค้าในทวีปกลางก็อึ้ง
"เพื่อเห็นแก่ความดี
คุณเป็นพ่อค้าเหมือนเราและคุณไม่รู้เกี่ยวกับระบบการลงทะเบียน?”
"ฉันไม่รู้
มีของแบบนั้นด้วยเหรอ?”
“แน่นอนว่าคุณต้องลงทะเบียนเพื่อขายสินค้าในเมืองและแลกเปลี่ยนสินค้ากับภูมิภาคอื่น….
เดี๋ยวนะ.
อาณาจักร.... อาเพน เอ้ย
จักรวรรดิ..อาร์เพน? ไม่ต้องสนใจ
ไม่มีระบบแบบนั้นในอาร์เพนเหรอ?”
"ใช่
เราไม่มีอะไรแบบนั้น
นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ยินเรื่องนี้จากพวกคุณทุกคน”
พ่อค้าจากทวีปกลางตื่นตกใจ
พวกเขามีเครือข่ายข่าวกรองเป็นของตัวเอง
แต่เนื่องจากพวกเขาอาศัยอยู่ในทวีปกลางอยู่เสมอ
พวกเขาจึงไม่ทราบข้อมูลเกี่ยวกับสถานการณ์ทางตอนเหนือเลย
พวกเขาได้ยินมาว่าทางเหนือเป็นสวรรค์สำหรับการค้าขาย
แต่เนื่องจากพวกเขาไม่มีโอกาสเดินทางไปที่นั่น
พวกเขาจึงไม่เคยคิดพิจารณาขั้นตอนเลย
“เดี๋ยวก่อนนะ…
สิ่งนี้ถูกบังคับใช้โดยกิลด์อันทรงเกียรติที่ปกครองทวีปกลาง”
"ถูกแล้ว
มันเป็นอย่างนั้น”
“แล้วถ้าสิ่งนี้ไม่มีมาตั้งแต่แรก?”
พ่อค้าต่างประหลาดใจ
แต่พวกเขาต้องการหลักฐานที่ชัดเจน
พวกเขาเจอพรมลื่นอยู่ใต้เท้ามาหลายครั้งจากประสบการณ์ที่ผ่านมา
(น่าจะหมายถึงลื่นล้ม/ล้มเหลวมาหลายครั้ง)
“คุณช่วยยืนยันให้เราทราบหน่อยได้ไหมว่าพวกเราสามารถขายสินค้าได้
จริงหรือไม่”
"ได้สิ
แป๊บนึง
ฉันขอถามคุณวีดก่อน”
กามงกระซิบกับวีดเป็นการส่วนตัว
“คุณวีด
มีการลงทะเบียนการค้าด้วยเหรอ? คุณไม่สามารถขายสินค้าได้เว้นแต่คุณจะลงทะเบียนก่อนหรือเปล่า?”
ขณะที่เธอกระซิบกับวีด
พ่อค้าจากทวีปตอนกลางต่างรอคอยอย่างกระวนกระวายใจ
หลังจากนั้นครู่หนึ่ง
กามงก็พูดด้วยรอยยิ้ม
“เขาบอกว่าไม่มีอะไรแบบนั้น”
“มันไม่มีอยู่จริงเหรอ?”
"ใช่
คุณมีอิสระในการทำธุรกิจในจักรวรรดิอาเพน
ในฐานะพ่อค้า
แต่ก็มีกฎเกณฑ์ที่พ่อค้าทางตอนเหนือต้องปฏิบัติตาม”
“ฉันรู้แล้ว…
พวกมันคืออะไร?”
“อย่าทิ้งสิ่งของสิ้นเปลืองหรือสิ่งของระดับมือใหม่มากเกินไป”
“อืม..
อะไรอีก?”
“นี่คือทั้งหมดที่เป็นกฎสำหรับพ่อค้า”
"อะไรนะ? แค่นั้นเหรอ? แล้วอัตราภาษีล่ะ?”
“มันแค่
2%”
“คุณหมายถึงไอเทมและของใช้ระดับมือใหม่คือ
2% เหรอ? นั่นเป็นอัตราภาษีที่ต่ำ”
พ่อค้าจากส่วนกลางจะพอใจมากพอที่จะลดภาษีลงเหลือหนึ่งในสิบของจำนวนเงินที่พวกเขาจ่ายตามปกติ
“งั้นอัตราภาษีสำหรับผลิตภัณฑ์อื่นๆ
จะสูงกว่านี้ไหม?”
“เมื่อคุณซื้อขายที่ศูนย์กลางจะเป็น
2% เป็นอัตราภาษีอย่างเป็นทางการของอาร์เพนที่ใช้กับผลิตภัณฑ์ทั้งหมด
เมื่อคุณขายให้กับผู้เล่น
จะไม่มีการคิดภาษี”
“ไม่มีทาง…
แล้วค่าธรรมเนียมล่ะ?”
“เราไม่มีสิ่งนั้น”
“นี่มันบ้าไปแล้ว”
เหล่าพ่อค้ารู้สึกโล่งใจอย่างมากกับอิสรภาพและความพึงพอใจ
พวกเขาสัมผัสได้ว่าโลกที่พวกเขาอาศัยอยู่เปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง
ด้วยอัตราภาษี
2% และการค้าขายที่ไม่จำกัด หมายความว่าพวกเขาสามารถซื้อขายสินค้าจำนวนมหาศาลได้
ในที่สุดโลกที่พวกเขาใฝ่ฝันสำหรับอาชีพพ่อค้าก็มาถึงแล้ว
“ตอนนี้ฉันกำลังจะออกไปค้าขายแล้ว”
“ฉันต้องไปหาเกวียนก่อน”
“มาทุ่มเงินทั้งหมดของเราแล้วเริ่มต้นใหม่กัน
ตอนนี้เราสามารถใช้ชีวิตเหมือนพ่อค้าจริงๆได้ล่ะ!”
พวกพ่อค้าเริ่มต้นจากจุดที่มีแรงจูงใจสูง
พวกเขาได้สะสมโชคลาภไว้มากมายในทวีปตอนกลางตั้งแต่สมัยแรกๆ
ขณะนี้โลกได้เปิดกว้างให้พ่อค้าเหล่านี้มีความกระตือรือร้นอย่างเต็มที่
ขณะที่พวกเขากำลังจะกระจายตัวเพื่อค้าขาย
พวกเขาก็โค้งคำนับด้วยความขอบคุณ
“ขอบคุณนะคุณกามง”
"ไม่ต้องห่วง
ทั้งหมดที่ฉันทำก็แค่ถ่ายทอดข้อความ”
“ฉันขออัพโหลดภาพการสนทนาที่เราเพิ่งคุยกับคุณได้ไหม? ฉันพนันได้เลยว่ายังมีพวกเราอีกหลายคนที่อยากรู้เกี่ยวกับนโยบายของอาณาจักรอาเพน”
"ได้สิ
ได้บ่อยเท่าที่คุณต้องการ”
พ่อค้าในทวีปกลางอัปโหลดการสนทนากับคุณกามงบนอินเทอร์เน็ต
และกระแสตอบรับก็ดังมาก
- เป็นไปตามคาดของอาณาจักรอาเพน
ไม่สิ
นั่นคือจักรวรรดิอาร์เพน!
– นี่คือคุณวีดที่ดูแลเหล่าผู้เล่น
– นี่คือสวรรค์… สวรรค์ได้เปิดออกมาแล้ว
– บ้าไปแล้ว… ฉันเป็นพ่อค้าและฉันก็แทบจะน้ำตาไหล
ฉันกำลังเข้าสู่ระบบตอนนี้เพื่อโหลดสินค้าและขายมัน
- มันเป็นไปตามความคาดหวัง
รอยัลโร้ดได้กลายเป็นสวรรค์อย่างแท้จริง
– คุณวีดอยู่ในระดับที่แตกต่างจากคนที่ยึดทุกอย่าง
ฉันมีศรัทธาในตัวเขา
– ฉันมีส่วนร่วมที่ราบการ์นาฟด้วย
เพื่ออาณาจักรอาเพน
เพื่อคุณวีด
– สิ่งนี้เป็นไปได้อย่างไร…
ไชโย!
อัศจรรย์!
– ฉันเข้าใจได้ว่าทำไมพ่อค้าในพื้นที่แห้งแล้งทางตอนเหนือจึงเดินเตร่ไปรอบๆ
อย่างขยันขันแข็ง
– ลักษณะที่แท้จริงของบุคคลจะปรากฏชัดในการปฏิบัติต่อผู้ที่อ่อนแอกว่าตัวเขาเอง
คุณวีดไม่เปลี่ยนแปลงแม้จะได้เป็นจักรพรรดิแล้วก็ตาม
เขาเป็นคนที่น่าชื่นชมจริงๆ
– ฉันเริ่มต้นในวันแรกที่โมราต้า
ฉันเป็นกำลังใจให้คุณวีดเสมอ
ฉันรู้ว่าวันนี้จะมาถึง
– คุณวีด
เพราะมันคือคุณวีด
เขาคือ
“ท่าน” วีด
– ฉันเป็นผู้เล่นทั่วไปที่เริ่มต้นจากคัลลามอร์
ฉันรู้สึกประทับใจอย่างลึกซึ้ง
ฉันเข้าใจแล้วว่าทำไม…
ลัทธิโจ๊กหญ้าจึงมีอยู่
จบเล่ม 53 บทที่
4
ผู้แปล : Ashy
dRagoon
Editor : แอดชิน
เพจ
เราอ่านนิยายแปล
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น