เล่ม 45 บทที่ 2
: ศัตรูอันน่าสะพรึงกลัวของจักรวรรดิฮาเว่น แปลโดย Chindanai
“จัดเตรียมสัมภาระของพวกคุณและออกเดินทาง”
“เราจะกลับไปที่โมราต้าในวันนี้
เร่งมือหน่อย!”
ซอยูนติดตามขบวนเหล่าพ่อค้าอย่างเงียบๆ
นักเดินทางมือใหม่ได้ปะปนอยู่กับพ่อค้าเพื่อความปลอดภัย
“เราสามารถกินอาหารอร่อยๆในโมราต้าได้หรือป่าวครับ?”
“แน่นอนสิ ทุกวันนี้
มีร้านอาหารเปิดให้ใช้บริการมากมาย
ฉันเองก็อยากจะเปิดร้านอาหารในโมราต้าด้วยเช่นกัน ”
เหล่าผู้เล่นล้วนมีความสุขระหว่างการเดินทาง
เหล่าพ่อค้ามีรถม้าว่างๆและผู้เล่นได้จ่ายเงินในการเดินทางร่วมกับพวกเขา
เมื่อไม่นานมานี้
การเดินทางไปรอบๆทวีปทางตอนเหนือด้วยรถม้าเป็นที่นิยม จึงมีผู้เล่นเป็นอย่างน้อย 70 คน
สายลมที่รุนแรง
มอนสเตอร์อันน่ากลัวและทิวทัศน์ธรรมชาติแสนงดงามทำให้การเดินทางร่วมกันเป็นเรื่องที่โรแมนติก
มันเป็นบรรยากาศอันแสนคุ้นเคยของนักเดินทาง
ในอดีต ยุโรปก็เป็นที่นิยมเป็นอย่างมาก
และเทรนด์ในตอนนี้ก็คือทัวร์ทวีปทางตอนเหนือ
แม้ว่าการพัฒนาของเมืองส่วนใหญ่นั้นในระดับต่ำ
แต่ก็มีคนหลายๆคนได้ขอพักการศึกษาจากมหาวิทยาลัยเพื่อมาสำรวจดินแดนทางตอนเหนือ
แน่นอนว่า พวกเขาได้รับเควสและไอเทมเช่นกัน
ราชอาณาจักรอาเพนนั้นยังไม่ได้พัฒนาอย่างเต็มที่และหลายๆคนได้ทำงานในการพัฒนาราชอาณาจักรของพวกเขา
เหล่าพ่อค้าและนักเดินทางทั้งหลายต่างเดินทางกลับสู่โมราต้าอย่างขยันขันแข็ง
ในขณะนั้นพวกเขาก็ถูกขัดขวางโดยผู้ขี่ม้า 6 คนด้วยธง
“ฮุฮุฮุ
มนุษย์ที่อ่อนแอ”
“ฆ่า! ฆ่า!
ฆ่า!”
ฆาตกรจากจักรวรรดิฮาเว่น
พวกมันเป็นกองกำลังที่รุกรานดินแดนทางเหนือ
เพื่อสังหารและปล้นสะดมผู้คน
“มาทางนี้เร็ว…แปรขบวนทัพรูปแบบป้องกัน หยุดพวกศัตรูให้ได้!”
เหล่าพ่อค้ามีความรวดเร็วและเตรียมรถม้าต่อสู้แล้ว
“นั่นอะไรน่ะ?”
“แปลกๆนะ
นี่คือราชอาณาจักรอาเพนไม่ใช่หรอ?”
ผู้เล่นมือใหม่ตอบโต้ต่อการโจมตีในกลางวันแสกๆ
และไม่นานนัก ฆาตกรของจักรวรรดิฮาเว่นก็มาถึงพวกเขา
“อ๊าาาาา”
“มะ-แม่งเอ๊ยย
อีกนิดเดียวพวกเราก็จะถึงโมราต้าอยู่แล้วแท้ๆ”
พวกเขาหมดหวัง
ทันใดนั้นเอง ซอยูนได้เดินไปข้างหน้าอย่างเงียบๆ
ชริ๊งงง!
เธอชักดาบที่สะพายอยู่ด้านหลังออกมา
ขณะนั้น
ดวงตาของซอยูนก็ส่องแสงสีแดง
|
-ดวงตาของเบอร์เซอร์เกอร์ได้เปิดขึ้นเพื่อตอบโต้ ความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้น
73% ความเร็วในการโจมตีเพิ่มขึ้น
41%
จะไม่มีการลังเลและจะใช้พละกำลังน้อยในการโจมตีต่อเนื่อง จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้จะเพิ่มขึ้นจนถึงขีดสุดจนกว่าจะสิ้นสุดการต่อสู้ ความสามารถในการต่อสู้ของคุณจะแข็งแกร่งขึ้น
เมื่อคุณต่อสู้อย่างยาวนานและฆ่าศัตรูได้เป็นจำนวนมาก |
ตริ๊งง!
|
-เบอร์เซอร์เกอร์ได้ชักดาบออกมา คุณไม่สามารถยืนหยัดต่อความอยุติธรรรมและศัตรูที่ไม่ชอบธรรมได้ ไม่มีความจำเป็นที่ต้องยอมรับพวกเขา จงลงทัณฑ์ศัตรูทั้งหมด ระดับความยาก
:
เควสของเบอร์เซอร์เกอร์ ค่าตอบแทน
:
ความแข็งแกร่ง 1 ข้อจำกัดของเควส
:
ความเชี่ยวชาญดาบขั้นสูงเลเวล 6 600 จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ |
ซอยูนพุ่งไปด้านหน้าและแกว่งดาบของเธออย่างรุนแรง
★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★
เพล
,
เมล่อน , โรมุนะ , ไอรีน
, เซอร์กะ และ เซเฟอร์ต่อสู้รอบๆโมราต้า
พวกเขาต่อสู้ร่วมกับผู้เล่นใกล้ๆเพื่อหยุดยั้งผู้เล่นกิลล์เฮอร์มิส
พวกเขาเป็นที่รู้จักในฐานะสหายของวีด
จึงมีชื่อเสียงเป็นอย่างมากในดินแดนทางตอนเหนือ
“ผมชื่นชมคุณ ท่านนักธนูเพล”
“ฮึมมม ฮึมมม ด้วยความยินดี”
นักธนูต่างวิ่งกรู่เข้าหาเพล
หลังจากการกระทำของเขาที่พระราชวังโลกา
นักเวทย์มาหาโรมุนะเพื่อรับคำสอนของเธอเกี่ยวกับเวทมนตร์ไฟ
ในขณะที่ไอรีนถูกห้อมรอบไปด้วยผู้เล่นที่ได้รับบาดเจ็บ
เซอร์กะได้คุ้มครองหมู่บ้านอันห่างไกล
เธอเข้าปะทะกับฆาตกรของกิลล์เฮอร์มิสอย่างกล้าหาญ
พร้อมกับทหารที่นำทัพไปยังหมู่บ้านเล็กๆ และค่ำคืนนั้นก็ผ่านพ้นไป
17
หมู่บ้านในราชอาณาจักรอาเพนสูญหาย
ผู้เล่น
4,000
คนเสียชีวิต และประชาชนถูกลบล้างออกไป
เซอร์กะ
,
โรมุนะ และไอรีนเสียชีวิต
พวกเขาพยายามปกป้องหมู่บ้านจากการรุนรานของจักรวรรดิฮาเว่น
แต่ก็ถูกสังหาร
มีผู้เล่นกิลล์เฮอร์มิสบางคนปะปนอยู่ในการจู่โจม
วิดิโอที่หมู่บ้านในราชอาณาจักรอาเพนถูกเผาพร้อมกับควันดำฟุ้ง
กระจายไปทั่วอินเตอร์เน็ต
-อ่า…นี่จะเป็นจุดจบของราชอาณาจักรอาเพนรึป่าว?
-ความแตกต่างในอำนาจกับจักรวรรดิฮาเว่นนั้นใหญ่เกินไป มันกำลังลุกไหม้
-มันจบแล้ว จักรวรรดิฮาเว่นจะรวมทวีป
หนึ่งสัปดาห์ก็ได้ผ่านพ้นไป
นับตั้งแต่จักรวรรดิฮาเว่นเริ่มทำการจู่โจม
สถานีต่างๆกำลังเน้นย้ำถึงความเสียหายที่ราชอาณาจักรอาเพนได้รับ
“มีความเสียหายร้ายแรงด้านที่ดิน
โครงสร้างพื้นฐานและเส้นทางการติดต่อ ที่ดินอุดมสมบูรณ์ถูกเผา ถนนและสะพานถูกทำลาย
เส้นทางการขนส่งสำหรับพ่อค้าถูกตัดขาด ภัยคุกคามที่หมู่บ้านเขตชายแดนกำลังจะเผชิญ มันเป็นเรื่องที่ยากที่จะทราบข้อมูล
แต่ประชาชนมากกว่า 100,000 คนถูกสังหาร ส่วนผู้เล่นก็ถูกฆ่าเป็นจำนวนมากเช่นกัน”
กองกำลังของจักรวรรดิฮาเว่นได้ลดลง
แต่จำนวนก็เพิ่มขึ้น เพราะได้มีการส่งกำลังเสริมจากทวีปกลาง
นักข่าวได้รายงานวิกฤตของราชอาณาจักรอาเพน
แต่ก็ได้ฉายวิดิโอการต่อสู้ของวีดในปัจจุบันอีกด้วย
เขาเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วไปพร้อมกับเหล่าประติมากรรมสลักชีพและฆ่าผู้เล่นและกองกำลังของกิลล์เฮอร์มิสอย่างต่อเนื่อง
เขาเคลื่อนไหวอย่างไม่หยุดพักและสมาชิกกิลล์เฮอร์มิสไม่อาจต้านทานได้
การต่อสู้ของวีดถูกฉายแบบเรียลไทม์
โดยมีดนตรีเศร้าอยู่เบื้องหลัง
เส้นเลือดที่คอของพวกเขาได้โชว์ให้เห็นไปพร้อมกับภาพบรรยาศอย่างเร้าร้อน
“การกำจัด 7 คน! มันใช้เวลาเพียง 31 วินาทีเท่านั้น
เขาปลดปล่อยวิชาดาบเฮอแรมทั้งหมด 24 ครั้ง นี่ช่างน่าอัศจรรย์
จนทำให้ผมต้องประหลาดใจทุกครั้งเลยละครับ”
“ชิน เฮ-มิน
คุณคิดเห็นอย่างไรกับการโจมตีวงกว้างเมื่อสักครู่นี้?”
โอ
จู-วาน และชิน เฮ-มิน กำลังออกอากาศเรื่อง ‘เรื่องราวของทวีปเวอร์เซล’ ตอนที่สอง
โดยโฟกัสไปที่วีด
“ใช่ แน่นอน
ทักษะหอกที่ทำลายล้างพื้นดิน ดูเหมือนว่ามันเป็นไม่ได้ที่จะหลบมัน ในเวลาเดียวกัน
เขาก็ใช้ทักษะหอกอื่นๆอีกสามทักษะ”
“ถ้าให้ผมอธิบายเพิ่มเติม
มันยากที่จะหลบหนีเมื่อเข้าไปพัวพันกับการโจมตี ทักษะที่ไม่มีถูกทำลายและวีดยังคงเป็นฝ่ายรุกเรื่อยๆ
กระดานข่าวเริ่มร้อนขึ้นซะแล้วสิ ซิน เฮ-มิน
คุณมักออกล่ากับวีดอยู่บ่อยๆ การล่ามักเป็นแบบนี้ตลอดเลยหรอครับ?”
“คุณช่างไม่รู้อะไรเลย
เรื่องนี้มันไร้สาระมากๆ”
ชิน
เฮ-มิน ถอนหายใจอย่างไม่เห็นด้วย แม้จะเป็นเพียงช่วงสั้นๆ
แต่เธอดูไม่เหมือนกับพิธีกรรายการโทรทัศน์เลย
“เอ๊ะ… แล้วอะไรคือสิ่งที่น่าทึ่งที่สุดหรอครับ?”
“เขาเพิ่มความยืดหยุ่นของเขาผ่านการต่อสู้อย่างหวุดหวิด
บางครั้งเขาจะเหลือพลังชีวิตเพียง 0.3% เท่านั้น”
“ประสาทสัมผัสในการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยม
ดูเหมือนเป็นพรสวรรค์แต่กำเนิด แต่ก็ต้องมีการฝึกฝนในระดับสูงด้วยเช่นกัน”
“ใช่สิ หลังจากการต่อสู้
เขาจะทำสิ่งที่น่าเหลือเชื่อ เช่นพันผ้าพันแผล ทำอาหาร ลับอาวุธ
ทำความสะอาดชุดเกราะ และแกะสลักประติมากรรม
นี่ช่างเป็นภาพที่ยอดเยี่ยมที่แสดงให้เห็นถึงทักษะอันมากมายของเขา”
“…….”
“คุณไม่สามาถชักช้าได้แม้แต่วินาทีเดียว
เมื่อร่วมล่าร่วมกับวีด คุณต้องตามจังหวะการต่อสู้ของเขาให้ทัน การยืนนิ่งๆแค่ 2
วินาที จะทำให้วีดเริ่มจู้จี้”
“ผมขอเดาว่ามันต้องยากแน่ๆ”
“ฉันรู้สึกมีความสุขที่มนุษย์ส่วนใหญ่ใช้ชีวิตอย่างสะดวกสบาย
อ่า! ในขณะที่เรากำลังสนทนากัน วีดก็ได้รวบรวมไอเทมลูททั้งหมดเรียบร้อยแล้ว
คราวนี้เขาจะขี่ไวเวิร์นไปที่ไหนอีกนะ?”
ทางสถานีฉายวิดิโอและทำให้วีดเป็นวีรบุรฺษ
นี่ไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากทำให้วีดเป็นตัวละครหลัก
เขาขี่เจ้าเหลืองและพาบาฮามอกและเหล่าประติมากรรมสลักชีพไปกับเขา
ผู้เล่นกิลล์เฮอร์มิสที่มีชื่อเสียงอันเลื่องลือเสียชีวิตลงอย่างง่ายดาย
วีดมีความสามารถในการสังเกต แม้มีช่องโหว่เพียงน้อยนิดก็ตาม
ผู้เล่นต่างกระตืนรือร้นเกี่ยวกับวีดที่ต่อสู้ตามลำพัง
บาร์ดเรย์และผู้นำคนสำคัญของกิลล์เฮอร์มิสอยู่อย่างปลอดภัยในพื้นที่ล่าของพวกเขา
ความคิดเห็นของคนในแดนเหนือก็ร้อนแรงขึ้นเช่นกัน
“ไปหยุดพวกมันกันเถอะ
เราต้องปกป้องเมืองที่พวกเราอาศัยอยู่!”
“ความแข็งแกร่งของพวกเรา จะทำให้เราได้รับชัยชนะ”
ผู้เล่นดินแดนทางตอนเหนือตามเมืองต่างๆ
มีทำหน้าที่เป็นฝ่ายป้องกัน บางครั้งพวกเขาได้ขับไล่ศัตรู แต่บางครั้งหมู่บ้านก็กลายเป็นเถ้าถ่าน
เมื่อถึงจุดนี้
ผู้เล่นชาววิหคได้เข้ามามีบทบาทมากยิ่งขึ้น
ท่ามกลางชาววิหคได้มีนกฮูกที่เติบโตรวดเร็วในช่วงกลางคืน
แต่เดิมล้วนเป็นมนุษย์ในโมราต้า แต่ได้เปลี่ยนเผ่าพันธุ์จากเควสพิเศษ
เขาละทิ้งความสามารถของมนุษย์ทั้งหมดและเกิดใหม่อีกครั้ง
เขาเติบโตอย่างรวดเร็วและเป็นที่นิยมในหมู่สหายเผ่าวิหค
“เข้าควบคุมท้องฟ้าของดินแดนเหนือและตรวจสอบการเคลื่อนไหวของกองกำลัง
ชาววิหคเข้าร่วมกับพวกเรา ชาววิหคทั้งหมดจะทำงานร่วมกัน”
เหล่าวิหคได้บินสู่ท้องฟ้า
พวกมันบินเหนือภูเขา
ป่า แม่น้ำ และที่ราบ และคอยตรวจสอบพื้นที่ตามที่กำหนด ชาววิหคได้เฝ้าดูจากเมฆฝนที่มืดครึ้ม
พวกมันเจอการเคลื่อนไหวของจักรวรรดิฮาเว่นและได้ระดมพลลัทธิโจ๊กหญ้าเข้าต่อสู้กับกองกำลัง
พวกมันยังได้ตัดเส้นทางลงอย่างสมบูรณ์ หากผู้บุกรุกพยายามจะหลบหนี
ในการเปรียบเทียบแล้ว
สมาชิกกิลล์เฮอร์มิสมีฝีมือในการซ่อนตัวพวกเขาได้เป็นอย่างดี
พวกเขามีความคล่องแคล่วในช่วงกลางคืนเป็นส่วนใหญ่และคร่าชีวิตของผู้คนในราชอาณาจักรอาเพน
★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★
อาจารย์นักดาบ
,
นักดาบ-2 , นักดาบ-3 , นักดาบ-4!
พวกเขามีส่วนร่วมในการพิชิตพื้นที่ในดินแดนเหนือ
มันไม่เป็นปัญหา
เมื่อพวกนักรบออร์คจากป้อมปราการเวอร์โก้ได้เข้าร่วม
พวกเขาได้ทำเควสพิเศษสำเร็จเฉกเช่นวีดและมีคุณสมบัติในการนำทัพพวกมัน
พวกออร์คถูกเล้าโลมด้วยการเยินยออย่างง่ายดาย
“ชวิค สกปรกชิบหาย
ชวิ ชวิท!”
“แกสกปรกกว่าเยอะ”
เหล่าออร์คกลายเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของอาจารย์นักดาบ
“ข้าจะติดตาม ชวิ
ชวิค แค่ให้อาหารข้าก็พอ”
|
-คุณเป็นผู้บัญชาการแห่งกองทัพมุคซาบัล มีกำลังพลทั้งสิ้น
134,983
คน |
|
-ออร์คนักสู้ยอมรับคุณ ค่าเสน่ห์เพิ่มขึ้น 13 อย่างถาวร เกียรติยศและความรู้ลดลง
2 |
“ในที่สุด ข้าก็เป็นผู้บัญชาการ”
อาจารย์นักดาบเต็มไปด้วยอารมณ์ที่พุ่งพล่าน
ในที่สุด
เขาก็มีกองทัพ
“นี่เป็นเส้นทางที่เหมาะสมสำหรับลูกผู้ชายในช่วงเวลาที่ยุ่งยาก
บางทีพวกเราอาจพิชิตทวีปภายใต้เงื้อมมือของข้า”
ช่วงนี้อาจารย์นักดาบไม่ค่อยได้ดูโทรทัศน์
เนื้อหาที่ออกอากาศเมื่อวีดเป็นเจ้าแห่งทะเลทราย
สายตาอันเยือกเย็นที่นำพากองทัพไปพิชิตทวีป
ไม่ว่าผู้ชายคนไหนๆที่ดูสิ่งนั้นก็มีความคิดคล้ายๆกัน
นักดาบ-2 ถามด้วยความกังวล
“ท่านอาจารย์
ถ้าอย่างนั้นท่านจะพิชิตราชอาณาจักรที่น้องเล็กสร้างขึ้นมาหรอครับ?”
“เอิ่มม”
อาจารย์นักดาบรู้สึกคับอกคับใจเป็นอย่างยิ่ง
เขายอมรับผู้คนได้ไม่กี่คนในโลกนี้
มันจะโหดร้ายหากไปทำลายความสำเร็จที่วีดสร้างขึ้นมา
“ในที่สุด
มันก็คงจะเป็นเช่นนั้น”
อาจารย์นักดาบค่อยๆชักดาบออกมา
ดาบที่เปล่งประกายท่ามกลางแสงแดดอันร้อนระอุ
เฉกเช่นในช่วงเขาไล่กำจัดผู้เล่นกิลล์เฮอร์มิส
“ข้าขอโทษสำหรับน้องเล็ก
แต่ว่า….”
นักดาบ-3 ยิ้มและพูดขึ้น
“เฮ้ ศิษย์พี่
ท่านอาจารย์ไม่ได้เป็นคนแบบนั้น
เหตุผลที่เราติดตามท่านอาจารย์เพราะว่าความชอบธรรมของเขา”
“ฮึมม ฮึมมม”
อาจารย์นักดาบหันไปจ้องที่ดาบของเขาทันที
ดาบอันแสนคม
ดาบที่ตัดได้ทุกสรรพสิ่ง
‘ข้าต้องข้อโทษสำหรับน้องเล็ก แต่ลูกผู้ชายนั้นมีชีวิตเดียว
ข้าจะให้แกอยู่ภายใต้ข้า ข้าจะเป็นจักรพรรดิ แต่แกจะได้รับหน้าที่มากมาย’
ภายใต้ท้องฟ้าอันกว้างใหญ่และโลกที่ไพศาล
ความทะเยอทะยานอันร้อนแรง
‘มันอาจจะเป็นเพียงแค่ความฝัน
แต่ผู้ชายทุกคนควรจะมีความฝันที่ยิ่งใหญ่’
จิตวิญญาณอันยิ่งใหญ่ของอาจารย์นักดาบ!
จากนั้นคำพูดนักดาบ-4 ได้กระแทกอย่างเด็ดขาด
“แต่พวกเราจะให้อาหารพวกออร์คยังไงครับ
ท่านอาจารย์”
“ฮ่ะ?”
“พวกมันหิวมาก”
“…คงจะหิวไม่กี่คนหรอก?”
“คงจะมากกว่า 100,000 คนครับ”
สวรรค์และโลกในใจเขาแห้งเหี่ยว
นักดาบ-2 พูดเหมือนกับว่าเขารู้ทุกสิ่ง
“ท่านอาจารย์
มันไม่ได้มีแค่ 100,000”
“ทำไมละ?”
“ข้าได้ยินว่าวันนี้ออร์คกำลังจะมาเพิ่มขึ้น”
“เช่นนั้นก็คงจะล้านนึง?”
“บางทีอาจจะมากกว่านั้นครับ”
ผู้บัญชาการแห่งกองทัพจำนวน 1 ล้านคน
สีหน้าของอาจารย์นักดาบสดใสขึ้น
เขาจะเป็นผู้บัญชาการกองทัพขนาดใหญ่
“จงเตรียมตัวสำหรับการมาถึงของพวกมัน
นำเนื้อและขวดเหล้าออกมา!”
“ท่านอาจารย์
ตอนนี้ไม่มีอาหารเหลือแล้ว?”
“งั้นไปหาพ่อค้าซะ”
“เงินของพวกเราหมดแล้ว
พวกเรานำเงินไปเปลี่ยนอาวุธเป็นประจำ”
นักดาบ-3 ลังเลก่อนที่จะพูด
“ท่านอาจารย์
ท่านจะวางกลยุทธ์กับพวกออร์คยังไงครับ?”
“กลยุทธ์จะต้องไม่ซับซ้อนเกินไป…”
“ถ้างั้นก็แค่จู่โจมอย่างตรงไปตรงมา
คงจะมีสักครึ่งหนึ่งที่ถูกฆ่าในศึกแรก”
“…….”
นักดาบ-4 ได้พูดอีกครั้ง
“แต่พวกออร์คก็จะติดตามพวกเราต่อไป?”
“ทำไมละ?”
“พวกนั้นจะเริ่มต่อสู้กันเองเพื่อค้นหาผู้นำ
พวกมันโง่เขลาและอาจลืมเรื่องท่านอาจารย์ทั้งหมดในวันพรุ่งนี้”
“ฮะ…”
เสียงโอดโอยออกมจากปากของอาจารย์นักดาบ
ความฝันแห่งสวรรค์และโลกถูกทำลายลงท่ามกลางความจริงอันเรียบง่าย
“โลกช่างกว้างใหญ่นัก….มีปัญหามากมายระหว่างที่พยายามมีชีวิตอยู่ ข้ามีความสุขพอแล้วในการใช้ชีวิต”
อาจารย์นักดาบรู้สึกหดหู่และตัดสินใจรับหน้าที่เป็นผู้บัญชาการ
นักดาบ-2 , นักดาบ-3 , และนักดาบ-4
หันมาสบตากันและยิ้ม
‘สำเร็จ’
‘หุหุหุ พวกเราทำได้’
‘อา ข้าดีใจจัง’
พวกเขาทั้งหมดไม่เห็นด้วยกับความทะเยอทะยานอันยิ่งใหญ่ของอาจารย์นักดาบ
‘ท่านอาจารย์ไม่ควรประสบความสำเร็จแบบนั้น
ท่านจะต้องมอบหมายงานมาให้เรา’
นักดาบ-3 ยอมรับว่าเขาเก่งแค่เรื่องใช้กำลังต่อสู้เท่านั้น
‘ข้าแค่รักในการต่อสู้
จิตใจข้าจะเป็นทุกข์ หากข้าได้ทำหน้าที่ตำแหน่งผู้บริหาร
นี่จะไม่ทำให้ปวดหัวหรอกเหรอ แค่นึกถึงมันก็ไม่สนุกแล้ว’
นักดาบ-4 ได้รับการอุปถัมภ์จากวีด
“ท่านอาจารย์
ท่านสามารถสนุกไปกับความฝันที่ยิ่งใหญ่ได้ในอนาคต เมื่อเวลานั้นมาถึง
กลับไปที่โมราต้าและตั้งค่ายฝึกฝนดาบกันเถอะ”
“ข้าไม่สนเกี่ยวกับเรื่องน้องเล็ก
แต่ลูกศิษย์ทุกคนกังวลกับความฝันของท่านอาจารย์”
“ที่ตั้งทำเลของค่ายฝึกฝนดาบนั้นดีอยู่
มันอยู่ใกล้จัตุรัสและอยู่แถวๆแม่น้ำ”
“ศิษย์น้องเอ๋ย ฟังคำพูดของข้า การฝึกฝนดาบไม่ใช่เรื่องของ….”
“ตอนนี้
มีสิ่งสวยงามมากมายอยู่ที่จัตุรัสและแม่น้ำ”
“เฮือกก”
“ทุกคนอยากที่จะแข็งแกร่งขึ้นในรอยัลโร้ด
บางทีอาจจะมีสาวงามกลายเป็นศิษย์ที่ค่ายฝึกก็ได้”
“ศิษย์คนสวย”
“ถ้าคุณสอนวิชาดาบแล้วละก็
คุณจะได้เห็นสาวงามที่กำลังเหงื่อตก บางทีอาจจะเกิดความใกล้ชิดกัน
แล้วความสัมพันธ์ก็จะเบ่งบาน”
นักดาบ-4 ไม่มีความทะเยอทะยานที่ยิ่งใหญ่
ในที่สุดอาจารย์ของพวกเขาก็มีความฝันที่ยิ่งใหญ่
แต่ลูกศิษย์ทั้งหลายมีความคิดเห็นที่ไม่เห็นมากมาย
หลังจากนั้น
อาจารย์นักดาบได้นำเหล่าลูกศิษย์และกองทัพออร์คของเขาไปยังดินแดนที่ถูกยึดครองที่เป็นเป้าหมาย
พวกเขากวาดล้างพื้นที่ที่ถูกยึดครองโดยลอร์ดของกิลล์เฮอร์มิส
เหล่าอัศวินพยายามขับไล่พวกเขา
แต่ก็ล้มเหลว
พวกเขาใช้หอก
,
ดาบ , ขวาน และอื่นๆ
ในการต่อต้านอัศวินบนหลังม้า
มีระดับความแตกต่างกันระหว่างม้ากับกระทิงและการเคลื่อนไหวในการต่อสู้ระยะใกล้ของพวกเขา
ก็แตกต่างเช่นเดียวกัน
เหล่าอัศวินได้ใช้กับดักระดับสูงเพื่อกำจัดกองทัพ
แต่อย่างไรก็ตาม
อาจารย์นักดาบได้ผ่านการต่อสู้มาแล้วทุกรูปแบบ
“นี่กลิ่นเหม็นคาว”
“พวกเราควรเข้าไปไหม?”
“นั่นอาจจะไม่ใช่เรื่องดี
แต่เราจะบุกด้วยความเร็วเต็มที่แทน คนที่มัวชักช้าจะถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง”
“เข้าใจแล้ว!”
พวกเขาได้รับชัยชนะในทุกๆการต่อสู้
มันอาจจะเป็นการจู่โจมตามอำเภอใจ
แต่พวกเขานั้นอาศัยประสบการณ์จริง
ไม่จำเป็นต้องใช้กลยุทธ์ที่ซับซ้อนใดๆ
ขอเพียงแค่พวกเขาเคลื่อนไหว
ความเร็วเป็นสิ่งสำคัญในการกระทำของพวกเขา
พวกเขาต่อสู้กับศัตรู
แต่ก็ไม่ได้แตะต้องเหล่าประชาชน
การห่วงใยผู้ที่อ่อนแอ!
อาจารย์นักดาบและลูกศิษย์เป็นคนที่มีคุณธรรม
พวกเขาจึงไม่เผาหมู่บ้านเหมือนกับวีดในทะเลทราย
“ท่านอาจารย์ครับ
เด็กๆกำลังหิว”
เนื่องจากพวกเขาไม่ได้รับความใส่ใจจากลอร์ดบางคน
การเก็บเกี่ยวจึงล้มเหลวและขาดแคลนอาหารในบางหมู่บ้าน
ประชาชนและทหารที่หิวโหยล้มลงท่ามกลางการต่อสู้
“อย่างงั้นรึ?
แล้วมีอาหารเหลือบ้างไหม?”
“พวกออร์คกินไปเกือบหมดแล้วหลังจากหมู่บ้านล่าสุด
มีอาหารเหลืออีกประมาณ 1 มื้อ”
“มอบมันให้แก่พวกเด็กๆ”
“ถ้าอย่างงั้นเราจะไม่มีอาหารสำหรับมื้อเย็น”
“พวกเราสามารถไปปล้นที่อื่นต่อได้
จงมอบอาหารให้แก่พวกเขา”
“เข้าใจแล้ว ท่านอาจารย์!”
พวกเขาทำการรบในพื้นที่ที่ดินแดนเหนือถูกยึดครองทุกๆวัน
“ฝะ-ฝูงออร์คกำลังมาแล้ว”
“ทำการส่งนักเวทย์และอัศวินออกไป”
กองกำลังถูกทำลายโดนกองทัพออร์คและเหล่านักดาบ
เหล่าอัศวินและทหารพยายามดิ้นรน
แต่สุดท้ายก็ถูกบังคับให้ล่าถอย
“อึก…พ่ายแพ้…”
“ท่านอาจารย์”
“น่าเสียดาย”
“พวกเขาไม่มีจิตวิญญาณเลย”
“ตลกดี”
ออร์คจากแดนเหนือยังคงได้รับการสมัครเข้ากองทัพ
ผู้เล่นที่เป็นออร์คก็เข้าร่วมด้วยเช่นกัน
“เราสามารถให้อาหารลูกเราได้
ถ้ามาที่นี้ ชวิค!”
“เข้าร่วมกองทัพและฆ่าทุกสิ่ง
ชวิคค!”
จำนวนของพวกออร์คเพิ่มขึ้นจนไม่อาจควบคุมได้
ออร์คที่รอดชีวิตจะมีประสบการณ์และสามารถกินอาหารได้มากขึ้น
ผู้ว่าการแห่งอาณานิคมแดนเหนือ
อัลคาร์ดถึงกับปวดหัว ในขณะที่จัดการกับพวกเขา
“พวกเขาเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและเด็ดขาด
พวกเขาไม่ทิ้งอาหารไว้เบื้องหลังในพื้นที่ปล้นสะดม อย่างไรก็ตาม มันเป็นเรื่องที่ลำบากที่พวกเขาปล่อยให้ประชาชนโดยไม่แตะเนื้อต้องตัว”
พวกเขามอบอาหารแก่ประชาชน
จำนวนหนึ่งหรือสองมื้อ มันเพียงพอที่จะได้รับความภักดีจากประชาชน
ขณะเดียวกัน
พวกออร์คก็ได้กินอาหารทั้งหมดในโกดัง
พวกเขาละทิ้งภาระในการมอบอาหารประชาชน
แล้วมุ่งหน้าสู่จักรวรรดิฮาเว่น
“ไม่ใช่ว่านี่เป็นกลยุทธ์การพิชิตอันโหดเหี้ยมหรอกหรือ?”
อาจารย์นักดาบ
เหล่าลูกศิษย์ และพวกออร์คโจมตีจักรวรรดิฮาเว่นเหมือนกับผี
นักดาบและกองทัพของเขาโจมตีจากทุกทิศทุกทาง
ดังนั้นความเสียหายจึงมหาศาล
แม้แต่ทหารในพื้นที่ที่ดินแดนเหนือถูกยึดครองก็ไม่สามารถรับมือได้
ทหารจำนวนมากเสียชีวิตโดยพวกออร์คและมันเป็นเรื่องยากลำบากที่จะได้กำลังเสริมจากทวีปกลาง
มีจำนวนมากกว่า
900,000
คนถูกส่งไปยังชายแดนของราชอาณาจักรอาเพน
ผู้คนในพื้นที่แดนเหนือถูกยืดครองต่างก็วิตกกังวลและเรียกร้องขอกำลังเสริม
แต่อย่างไรก็ตาม พวกเขาได้รับคำตอบเดิมๆจากจักรวรรดิฮาเว่นทุกครั้ง
-จักรพรรดิบาร์ดเรย์และกองทัพของเขากำลังมุ่งหน้าไปแดนเหนือหลังจากปราบปรามกบฏทั้งหมดแล้ว
ในระหว่างนี้ จงโฟกัสไปที่การรักษาความปลอดภัย
“เราสามารถพึ่งพากองทัพเหล่านี้ได้
จนถึงตอนนั้น”
ความโกรธของอัลคาร์ดพุ่งสูงขึ้น
★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★
-ทายาทของวีรบุรุษอันเกรียงไกร
เจ้าพร้อมที่จะหลั่งเลือดด้วยความเต็มใจหรือไม่
“แน่นอน”
-เจ้าสามารถกำจัดทุกสิ่งทุกอย่างภายใต้ท้องฟ้าสีครามหรือไม่?
“ยกเว้นท่านอาจารย์หรือสาวสวย….เฮือกกก ไม่มีทาง”
-ในฐานะทายาทแห่งจักรวรรดิพัลลอส เจ้าต้องเดินสู่เส้นทางของจักรพรรดิแห่งทะเลทราย
นี่จะเป็นการทดสอบครั้งสุดท้าย
“มันเป็นการทดสอบแบบไหน?”
-ทุกๆคนที่ติดตามเจ้าจะได้รับประโยชน์
อย่าให้เลือดเนื้อไหลรินสู่ทรายอันรกร้างแห่งนี้ต่อไปและได้รับที่พักแห่งใหม่ สวมบทบาทดาบของข้า
ตามธรรมเนียมของทะเลทราย
ตริ๊งง!
|
-การก่อตั้งจักรวรรดิพัลลอส รวบรวมทะเลทรายอันยิ่งใหญ่ให้เป็นหนึ่งเดียว เหล่านักรบผู้กล้าหาญ หลีกหนีจากทรายที่ลุกไหม้ กลับไปสู่ดินแดนที่มีแม่น้ำไหลและฟื้นฟูความรุ่งโรจน์แห่งจักรวรรดิพัลลอส ผู้ที่ได้รับดินแดนมากที่สุดจะกลายเป็นจักรพรรดิแห่งจักรวรรดิพัลลอส กำหนดระยะเวลาภายใน
1
ปี ระดับความยาก
:
อำนาจสูงสุดของภูมิภาค ผลตอบแทน
:
จักรพรรดิแห่งจักรวรรดิพัลลอส ข้อจำกัดของเควส
:
เฉพาะนักรบทะเลทราย |
“โอ้ววว!
“สงคราม!”
นักดาบ-5 และเหล่าลูกศิษย์ของเขา
และในที่สุดนักรบทะเลทรายก็ได้รับภารกิจสุดท้าย
การนำเผ่าทะเลทรายบุกสู่ทวีปกลาง
พวกเขาประสบความสำเร็จในการเคลื่อนย้ายประชาชนในเมืองใหญ่หลายแห่ง
รวมถึงเหล่าเกษตรกรผู้เลี้ยงปศุสัตว์
พวกเขาต้องใช้เวลา
3
ปี เพื่อกิจการภายใน แต่เหล่านักรบทะเลทรายไม่อาจเฝ้ารอเรื่องที่น่าเบื่อเช่นนั้นได้
“อูฐ จงนำอูฐมา!”
“ออกเดินทาง”
กองทัพจู่โจมที่ประกอบไปด้วยนักรบทะเลทรายกว่า
350,000
คนจากเผ่าทะเลทราย รวมตัวกันเพื่อทวงเอาดินแดนในอดีตของพวกเขากลับคืนมาจากจักรวรรดิฮาเว่น
จบเล่ม 45 บทที่ 2
ผู้แปล :
Chindanai
Editor : แอดชิน เพจ
เราอ่านนิยายแปล
ขอบคุณครับแอต
ตอบลบขอบคุณครับ
ตอบลบ