เล่ม 42 ตอนที่ 1 : แผนการฟื้นฟูพระราชวัง แปลโดย แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล

 

เล่ม 42 ตอนที่ 1 : แผนการฟื้นฟูพระราชวัง แปลโดย แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล

วีดยืนอยู่หน้าพระราชวังโลกาที่ถล่มลงมาจนย่อยยับไม่เหลือชิ้นดี

ทั้งภูเขาและพระราชวังหลวงของอาณาจักรอาเพนได้แปรเปลี่ยนสภาพเหลือแต่เพียงเศษซากปรักหักพัง

ไม่กี่วันก่อนหน้านี้ พระราชวังยังคงตั้งสูงตระหง่านเหนือยอดเขาราวกับมงกุฎ แต่ตอนนี้มันคงเป็นไปไม่ได้ที่จะมองเห็นภาพลักษณ์ดังเดิมอีกแล้ว

 “มีเพียงเกียรติของพวกเราที่เต็มไปด้วยบาดแผล…ไม่สิ พวกเราเหนื่อยล้ากันมามากแล้ว แต่พวกศัตรูผู้รุกรานได้รับความพ่ายแพ้”

วีดถอนหายใจเฮือกใหญ่

 “แน่นอน ชีวิตเราก็ไม่ได้ง่ายเสมอไป”

กระนั้นเขาก็ทำได้เพียงหยุดยั้งการครอบครองดินแดนทางเหนือของอาณาจักรฮาเว่นเอาไว้ได้

ตำนานบทใหม่ได้ก่อกำเนิดขึ้นแล้ว

 “เทพสงครามวีด!”

 “อาณาจักรอาเพ่นจะเจริญรุ่งเรืองไปชั่วลูกชั่วหลาน”

 “ไชโย โจ๊กหญ้า!”

การศึกบนเนินสูงชันจบลงด้วยชัยชนะของแดนเหนือ เหล่าผู้เล่นพากันชูอาวุธพร้อมโห่ร้องแสดงดีใจ

วีดหันมาทางผู้คนโดยมีผ้าคลุมโบกสะบัดพลิ้วไหวเป็นฉากหลัง เขาขึ้นไปยืนบนกองซากปรักหักพังและมองเห็นผู้เล่นเต็มไปหมดบนที่ราบ

พวกเขาคือผู้เล่นอาณาจักรอาเพ่น สงครามสิ้นสุดลงแต่ผู้คนมากมายยังคงรวมตัวกันอย่างต่อเนื่อง ไม่ว่าภาพเบื้องหน้าดูแข็งแกร่งสักแค่ไหน ลึกๆแล้วยังมีความคิดที่ว่าพวกเขานั้นอาจพ่ายแพ้ต่ออาณาจักรฮาเว่น

ท่ามกลางผู้คนจำนวนมากก็มีบางคนเพิ่งเข้าร่วมในสงครามนี้ด้วยเช่นกัน

การฆ่าพวกผู้เล่นกิลด์เฮอร์มีสและกองทัพอาณาจักรฮาเว่นได้มอบทั้งค่าชื่อเสียง ค่าอุทิศและไอเท็มลูท

เหล่านักรบผู้กล้าหาญแห่งแดนเหนือ

เหล่าอัศวินผู้พิทักษ์ความยุติธรรม

เหล่านักล่าผู้ดุดัน

กองกำลังทหารรับจ้างระดับรอง

ฉายามากมายจากการต่อสู้ในครั้งนี้

ผู้ทรงธาตุและนักเวทย์ก็มีโอกาสได้รับทักษะอัญเชิญจิตวิญญาณธาตุหรือเวทย์มนตร์หายาก

วีดเลือกที่จะไม่ตำหนิเหล่าผู้เล่นที่มาเข้าร่วมสงครามล่าช้า ความคิดแบบนั้นไม่เหมาะกับการเป็นราชาอาณาจักรอาเพ่น

 ‘ยังไงซะ พวกเขาก็ต้องจ่ายภาษีในภายหลัง’

เพื่อภาษี!

 “ผมจะกล่าวสั้นๆก็แล้วกัน”

 “คุณวีด ได้โปรดประกาศชัยชนะ!”

 “ไชโย องค์กษัตริย์!”

พวกผู้เล่นพากันส่งเสียงร้องตะโกนไปทางวีด พวกเขาต้องการให้วีดประกาศชัยชนะอย่างชัดเจน

ภายในอกของผู้เล่นยังคงร้อนรุ่มแม้สงครามจะสิ้นสุดลงไปแล้วก็ตาม พระอาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้า แต่พวกเขายังคงร้อนแรงโชติช่วงจากการข้ามผ่านอุปสรรคการต่อสู้อันยากลำบาก

มันไม่ยากเลยสำหรับวีดที่จะเรียกร้องจำนวนเงินเล็กๆน้อยๆจากกระเป๋าตังของพวกเขา

 “ผมมีความยินดีที่ผู้คนของเรามีความสุข ผมอยากแบ่งปันช่วงเวลาแห่งความสุขเหนือชัยชนะในครั้งนี้กับพวกคุณ”

เฮสไทเกอร์ผู้มีผลงานอันโดดเด่นในการต่อสู้ ได้มายืนเคียงข้างวีด

ตัวหมากที่ได้รับการชุบชีวิตจากประติมากรรมคืนชีพและเป้าหมายแห่งความอิจฉาริษยาของวีดในช่วงยุคสมัยแห่งสงคราม

การลุยเดี่ยวในสนามรบ เขาได้กวาดล้างกองกำลังอาณาจักรฮาเว่นและพวกผู้เล่นชั้นยอดจากกิลด์เฮอร์มีส การที่พระราชวังถล่มลงมานั้น ได้สร้างความเสียหายอย่างใหญ่หลวงให้กับผู้บัญชาการกองกำลังที่ 1 ดราก้า และ ผู้บัญชาการกองกำลังที่ 3 พอร์คอล แต่เฮสไทเกอร์ได้ลงมือปลิดชีพผู้บัญชาการกองกำลังที่ 6 ดรอม ด้วยตัวเขาเอง

 ‘มันก็เพราะฉัน สิ่งที่ฉันต้องทำมีเพียงแค่การใช้ทัพพีตักมันขึ้นมา’

วีดได้พยายามฆ่าผู้บัญชาการกองกำลังที่ 2 บัลบาโร แต่ผู้เล่นทางเหนือเลเวลสูงปรากฏตัวจากไหนไม่รู้และได้ฉวยโอกาสไปจากเขา

ผู้เล่นเลเวลสูงมากมายในแดนเหนือซึ่งถูกกล่าวขาน เหล่าผู้นำจากกิลด์น้อยใหญ่มากมายที่อพยพมาจากทวีปกลางและลงหลักปักฐานมาอยู่แดนเหนือ

ยังมีผู้เล่นชื่อเสียงอันฉาวโฉ่ด้วยเช่นกัน พวกเขาใช้ชีวิตอยู่อย่างเงียบๆในแดนเหนือ จนกระทั่งสวาปามเข้าใส่อาณาจักรฮาเว่นราวกับแร้งลงในทันทีที่พวกนั้นเสียเปรียบ

ผลลัพธ์ที่ออกมาก็เป็นประการฉะนี้ วีดล้มเหลวในการไล่ล่าพวกผู้บัญชาการ

ถึงจะเป็นอย่างนั้น อัศวินอาณาจักรฮาเว่นและกิลด์เฮอร์มีสยังคงกระโจนเข้าใส่วีดแม้จะเสียเปรียบก็ตามที เฮสไทเกอร์และเหล่าประติมากรรมสลักชีพก็ได้ให้การช่วยเหลือและฆ่าพวกเขาทันทีที่พวกเขาเข้ามาประชิดตัว

ชัยชนะด้วยจำนวนเหนือคุณภาพ!

วีดได้มา 3 เลเวล และตอนนี้เขาก็มีเลเวล 422 ค่าสถานะความแข็งแกร่ง ความว่องไว เกียรติยศ บารมีและศักดิ์ศรีก็เพิ่มขึ้นด้วยเช่นกัน

ในนามแห่งองค์กษัตริย์อาเพ่น คุณได้นำพวกเขาไปสู่ชัยชนะ การพิชิตเหนือศัตรูแห่งทวีปในการต่อสู้ได้รับการแซ่ซ้องสรรเสริญ ด้วยการกำจัดผู้รุกรานจากอาณาจักรฮาเว่นที่รวมทวีปกลาง ศักดิ์ศรีแห่งองค์ราชาของท่านเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล

 

เขามองไปที่เฮสไทเกอร์และรู้สึกเสียดาย เขายังคงรู้สึกได้ถึงความอิจฉาและความเกลียดชังที่มีต่อเฮสไทเกอร์

ไม่ว่าเขาจะยืนถือดาบเฉยๆ เขาก็ยังคงดูเท่ห์เสมอ เสน่ห์อันน่าดึงดูดและตราตรึงในหัวใจของเหล่าสตรีที่พร้อมจะขย้ำได้ทุกเมื่อ

 ‘ประติมากรรมคืนชีพเหลือเวลาอีกเท่าไหร่น้า? เขาก็คงอยู่ราวกับจิตรกรรมมีชีวิตจนกว่าจะถึงตอนนั้น’

สถานการณ์ที่เขาอยากจะสบถ!

วีดคาดหวังในตัวเองสูงมาก เขาคือราชาแห่งอาณาจักรอาเพ่น

 ‘ฉันดูแลพวกลูกน้องมาดี เฮสไทเกอร์นั้นโดดเด่น ต้องขอบคุณที่ได้พบสุดยอดปรมาจารย์เช่นนั้น’

ความภาคภูมิใจแบบสรุปเอาเอง!

 “เอาละ มาแบ่งปันชัยชนะกันเถอะ”

วีดหันไปทางฝูงชน

เขาดึงดูดสายตาจำนวนมาก แน่นอน มันได้รับการออกอากาศผ่านทางสถานี

ผู้คนนับล้านกำลังดูวีดผ่านทางโทรทัศน์

นอกจากนั้น ผู้เล่นอาณาจักรอาเพ่นก็มารวมตัวกันที่นี่เพื่อจดจำช่วงเวลาอันสำคัญเหล่านี้ มันสำคัญต่อการปกครองอาณาจักรภายหลังการชนะศึกสงคราม

 ‘ฉันต้องกล่าวสุนทรพจน์ที่ยิ่งใหญ่’

การต่อสู้จบลงแล้ว แต่เขายังไม่ได้เตรียมคำพูดเอาไว้เลย

 ‘ฉันจำการกล่าวสุนทรพจน์จากนักการเมืองในทีวี…ไม่ ฉันเบื่อคำพูดพวกนั้นเต็มทนแล้ว งั้น…’

วีดใช้ [ราชสีห์คำราม]

 “อย่าเพิ่งดีใจไปกับชัยชนะ!”

 “เห้อะ?”

การตอบสนองของฝูงชนเย็นยะเยือกเหมือนโดนน้ำเย็นสาดเข้าใส่พวกเขา

 “เขาพูดว่าอะไรนะ?”

 “ไม่ใช่ว่าเขาพูดผิดหรอกนะ?”

 “มันดูแปลกๆแหะ?”

ผู้คนรู้สึกแปลกประหลาดหลังจากวีดใช้ [ราชสีห์คำราม] ตอนนั้นเอง ก็มีเสียงที่ดังขึ้นกว่าเดิมจาก [ราชสีห์คำราม] ตามมา

 “ชัยชนะนั้นแน่นอนอยู่แล้ว!”

 “เฮฮฮฮฮฮฮฮ!”

คำง่ายๆ ทำให้ฝูงชนส่งเสียงเฮลั่น 

มันแทบจะสิ้นหวัง พวกเขาจึงรู้สึกตื้นตันใจที่สามารถเอาชนะอาณาจักรฮาเว่นได้

อาณาจักรอาเพ่นคือบ้านของพวกเขาและพวกผู้เล่นก็สามารถใช้ชีวิตได้อย่างอิสระ

ในขณะที่อาณาจักรอาเพ่นไม่ได้บังคับให้เหล่าผู้เล่นจงรักภักดี พวกเขากลับไปฝ่ายมอบความจงรักภักดีนั้นเองและยังคงซึ่งความสุข นี่คือเป้าหมายสูงสุดในการพิชิตการรุกรานของกิลด์เฮอร์มีส

จากมุมมองของวีด พวกผู้เล่นก็ไม่ได้ติดตามกิลด์เฮอร์มีสถึงขั้นหน้ามืดตามัว

 ‘การขูดรีดจากผู้คน แม้แต่เผด็จการยังต้องพินาศจากความสำเร็จในการก่อจลาจล นักการเมืองที่ดีย่อมรู้ถึงวิธีการดูแลเอาใจใส่ผู้คน ฉันต้องค่อยเพิ่มความจงรักภักดีของพวกเขาให้เหมือนกับน้ำที่กำลังเดือดอยู่เสมอ’

สุดยอดผู้นำเผด็จการในระยะยาวต้องรู้จักรับมือความสดดุลระหว่างการกดขี่และการปลดปล่อย

วีดจึงต้องอดทนเพื่อมหาอำนาจแห่งการเป็นผู้นำจอมเผด็จการ

วีดตะโกนอีกครั้งด้วย [ราชสีห์คำราม]

 “บัดนี้ สงครามได้จบลงแล้ว แต่ความโลภอันไร้ที่สิ้นสุดของกิลด์เฮอร์มีสนั้นหมายความว่าพวกเขาจะไม่มีวันยอมแพ้ การต่อสู้ที่แท้จริงมันเพิ่งเริ่มจากนี้ต่างหาก”

เหล่าผู้เล่นที่ส่งเสียงเชียร์ก็ได้เงียบเสียงลงในทันใด ความตึงเครียดได้ปรากฏในสายตาของพวกเขา

ทุกคนรู้ถึงขุมพลังของอาณาจักรฮาเว่น กองกำลังที่แข็งแกร่งที่สุดบนผืนทวีปเวอร์เซลล์

เหล่าผู้เล่นทางเหนือได้ต่อสู้อย่างกล้าหาญ แต่พวกเขาเองก็ไม่ได้ต้องการที่จะยอมแพ้เช่นกัน

วีดยังคงใช้ [ราชสีห์คำราม]

 “อาณาจักรอาเพ่นนั้นอ่อนแอ! พวกเราอาจจะไม่สามารถหยุดการรุกรานครั้งต่อไปของพวกมันได้”

“…….”

ในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้ ริมฝีปากของวีดชุ่มไปด้วยน้ำลาย เขาต้องใช้ความหน้าด้านเข้าสู้

 “แต่เราจะชนะ นั่นก็เพราะว่าเราไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว เราจะสู้ไปด้วยกัน!”

“โอ้ร่า!”

รู้สึกได้ถึงขนที่กำลังลุกจากผิวหนังของพวกเขา

นี่แหละผลลัพธ์ที่ยิ่งใหญ่เมื่อได้พูดต่อหน้าชนหมู่มาก

ไม่นานหลังจากชัยชนะอันแสนจะดราม่า อารมณ์และบรรยากาศพุ่งถึงจุดพีค

 “อาณาจักรอาเพ่นอาจจะอ่อนแอเหมือนอาณาจักรเกิดใหม่ แต่เราสามารถทำมันได้ ถ้าเรารวมพลังกัน เกษตรกรทำการเพาะปลูกเมล็ดพันธุ์ พวกเขาดูแลพืชพันธัญญาหารเพื่อเลี้ยงดูผู้คน อัศวินออกล่าและปกป้องเมืองจากมอนสเตอร์ ในขณะที่นักผจญภัยเสี่ยงชีวิตในการเดินทางยังพื้นที่ห่างไกล พวกเขาค้นพบสิ่งต่างๆมากมายนั่นจะนำมาซึ่งประโยชน์แก่พวกเรา จิตรกร สถาปนิก พ่อค้า ประติมากร ช่างตีเหล็กและช่างตัดเย็บ ทุกอาชีพล้วนมีความสำคัญด้วยกันทั้งนั้น ถ้าทุกคนทำหน้าที่ของตนเองให้ดีที่สุด อาณาจักรอาเพ่นก็จะปลดแอกเป็นอิสระ ไม่เผชิญกับการรุกรานอีกต่อไป!”

วีดจบการกล่าวสุนทรพจน์ด้วยความกระตือรือร้น

การกล่าวสุนทรพจน์ที่ไม่มีในโรงเรียน ประชาชนทุกคนจะต้องขยันทำงานเพื่ออาณาจักรและจ่ายภาษี

 “ไชโย อาณาจักรอาเพ่น!”

 “คุณวีด เราจะนำพาอาณาจักรอาเพ่นมุ่งสู่อนาคตอันเกรียงไกร!”

ปฏิกิริยาของเหล่าฝูงชนไม่สามารถเก็บความอัดอั้นเอาไว้ได้ บรรยากาศอันร้อนแรงถูกส่งต่อไปยังคนแล้วคนเล่า ก่อเกิดปรากฏการณ์ที่ทำให้หัวใจพองโตภายใต้ความรู้สึกที่หลอมรวมเป็นหนึ่งเพื่ออาเพ่น

วันนี้เหล่าศัตรูได้กลายเป็นเศษซากไปพร้อมกับพระราชวังโลกา พวกเขาจึงคาดหวังที่จะได้ให้ความรุ่งโรจน์ของอาณาจักรอาเพ่น มันอาจจะดูน่ากลัวและยากลำบาก แต่พวกเขาก็เต็มใจพร้อมที่จะทำงานให้หนักขึ้น

คนที่รวมตัวกันอยู่ ณ ที่แห่งนี้ ล้วนเต็มไปด้วยความตื่นเต้นสุดจะบรรยาย

 “เราชนะ! ชนะโว้ย!”

 “ไอ้พวกอาณาจักรฮาเว่น ให้มันมา เราจะได้รู้กัน เพราะเราคือาณาจักรอาเพ่น!”

 “หึหึหึ ข้าคือหนึ่งในสมาชิกหน่วยโจ๊กเห็ดพิษที่อยู่รอดจนกระทุ่งวินาทีสุดท้าย และตอนนี้ข้าก็มีความสุขมาก ข้าคงจะหลับฝันดีหากได้กินโจ๊กหญ้าสักถ้วย”

 “ฮ่า ฮ่า ฮ่า! วันนี้เรามาดื่มกันและเล่นกันให้เต็มที่ไปเลย ฉันจะไปล่าหมูป่าสัก 20 ตัว!”

 “สมาชิกหน่วยโจ๊กวอลนัทมารวมตัวกันตรงนี้ เราจะโต้รุ่งกัน ไม่เช้า เราไม่นอน!”

 “สมาชิกทั้ง 404 คนแห่งหน่วยโจ๊กถั่ว เราจะจัดประชุมฉลองชัยชนะ ไปเตรียมตัว แล้วมาเจอกันหน้าต้นสนยักษ์ทางตะวันออก!”

เสียงเชียร์แห่งความสุขดังไปทั่วทุ่งราบ

จากนั้นไม่นาน ข่าวการถล่มของพระราชวังอิมพีเรียลในอาณาจักรฮาเว่นก็มาถึงพวกเขา

ตอนแรก พวกเขาคิดว่ามันช่างเป็นเรื่องน่าตลก แต่ข่าวลือแพร่กระจายผ่านช่องทางกระซิบและการสนทนาภายในกิลด์

การถ่ายทอดสดจากทางสถานีได้แพร่ภาพพระราชวังอิมพีเรียลของอาณาจักรฮาเว่นถล่มลงมา ความจริงจึงปรากฏ

สถานที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นพระราชวังอิมพีเรียลได้ถูกแทนที่ด้วยเศษซากปรักหักพัง

เรื่องนี้ได้สร้างความตกใจไปทั่วทั้งทวีปเวอร์เซลล์ เพราะพระราชวังอิมพีเรียลของอาณาจักรฮาเว่นคือสัญลักษณ์แห่งเกียรติยศและศักดิ์ศรีแห่งการปกครองทวีปกลาง

เหล่าผู้เล่นทางเหนือกระชุ่มกระชวยขึ้นมาทันทีเมื่อได้เห็นภาพผู้เล่นสมาชิกกิลด์เฮอร์มีสและพวกทหารปรากฏออกมาจากกองเศษหินเศษอิฐ

 “อะไรกันวะ มันเกิดขึ้นตอนที่พวกเรากำลังต่อสู้อยู่งั้นเหรอ?”

 “พวกมันถูกโจมตี!”

 “ไม่ มันดูแปลกออกไป เราทำให้มันถล่มลงมา แต่กิลด์เฮอร์มีส…จะว่าไงดีละ แมร่งโง่จัดอะ”

ไม่ได้มีการวางแผนล่วงหน้า แต่บรรยากาศก็ทำให้รู้สึกดี วีดจึงใช้ [ราชสีห์คำราม] ให้เสียงดังที่สุดเท่าที่จะทำได้

 “เวลานี้ ผมจะเพิ่มภาษีขึ้นเป็น 60%!”

ความฝันในการขึ้นภาษี!

เหล่าผู้เล่นอาณาจักรอาเพ่นหัวเราะเสียงดังทันใด

 “เฮ๊ะ เฮ้ะ ฮะ ฮะ ฮ่า”

 “คริคริ มุกตลกนั่นช่างประจวบเหมาะอะไรเช่นนี้”

 “ผมตามมุกตลกของคุณวีดไม่ทันแล้ว”

 “วีด เทพสงคราม ไชโย!”

 “ได้โปรดลดภาษีเพื่อเป็นการรำลึกถึงชัยชนะ ปลอดภาษีไปเลย!”

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

“อึ้ก”

นักดาบ 3 ทรุดตัวลงกับพื้นอย่างอ่อนแรง

พละกำลังถูกใช้หมดแล้ว คุณรู้สึกหิว ภูมิคุ้มกันร่างกายลดต่ำลง ร่างกายของคุณเต็มไปด้วยบาดแผลร้ายแรงมากมาย พลังชีวิตลดลงอย่างรวดเร็ว ถ้าคุณไม่ได้รับการรักษา คุณจะเสียชีวิต

 

 “หึ หึ หึ แย่ชะมัด ชีวิตมันยิ่งกว่าปาฏิหาริย์ซะอีก”

นักดาบ 3 บุกทะทะลวงพวกอาณาจักรฮาเว่นตามเหล่าครูฝึกและพวกลูกศิษย์

พวกเขาต้องการกำจัดศัตรูให้หมด! เขาจำได้ว่าเขาจัดการอัศวินไป 3-4 หน่วยในระหว่างการต่อสู้

เสียงอัศวินกู่ร้องบนหลังม้า พวกครูฝึกและลูกศิษย์เต็มเปี่ยมไปด้วยพลังเมื่อพวกเขาตีผ่านพวกอัศวิน

ทุกคนต่างพึ่งพาพละกำลังความแข็งแกร่งของตนและความมุ่งมั่นอันแรงกล้า และการต่อสู้น่าตื่นตาตื่นใจ

- ดูแลตัวเองด้วยละ และก็สนุกไปกับมัน!

อาจารย์นักดาบออกคำสั่ง

พวกเขาใช้แค่ความแข็งแกร่งเพื่ออยู่รอดบนสนามรบ ไม่มีกลยุทธ์ พวกเขาเพียงแค่สัมผัสกับประสบการณ์แห่งความสุขในแบบของพวกเขาเอง

นี่คือความสุขที่แท้จริงเมื่อเทียบกับการมีงานที่มั่นคง, การลงทุน, การเกษียณ, อื่นๆอีกมากมาย แม้จะเป็นเพียงเวลาสั้นๆ 1 วินาที หรือ 1 นาทีก็ตาม นักดาบ 3 ก็ได้ใช้ชีวิตโลดแล่นไปกับความสุขนั้น ความเครียดหายไปและสมองของเขาก็กลายเป็นสีขาวโพลนจากความพอใจ

 “ประสบการณ์ในสงครามครั้งนี้ เพียงพอแล้วที่จะทำให้เหล่าชายชาตรีต้องหลั่งน้ำตา”

นักดาบ 3 ต่อสู้กับทหารและอัศวินฝ่ายศัตรู

กองทัพของอาณาจักรฮาเว่นก็มิได้สั่นคลอน พวกเขาแข็งแกร่งราวกับกำแพงหิน เช่นเดียวกับการโจมตีระยะไกลที่คอยสร้างความโกลาหล

นักดาบ 5 และ นักดาบ 7 ยืนหยัดเป็นครั้งสุดท้ายภายใต้วงล้อมของเหล่าอัศวิน ในขณะที่นักดาบ 4 สิ้นชีพท่ามกลางการโจมตีจากเวทมนตร์ แม้แต่ตัวอาจารย์นักดาบเองก็มิอาจเล็ดลอดพ้นจากความตายเมื่อถูกรายล้อมไปด้วยศัตรูจำนวนมาก

นานๆทีจะมีชาววิหคปรากฏตัวเพื่อช่วยเหลือนักดาบ 3 ให้อยู่รอดจากการโอบล้อม

นักดาบ 3 ยังคงต่อสู้อย่างต่อเนื่องเพื่ออาณาจักรอาเพ่น

 “จากนี้ไป เราจะจัดการเอง ได้โปรดพักผ่อนสักนิดเถิด”

เหล่าผู้เล่นทางเหนือเข้ามาและพูดคุยกับเขา

นักดาบ 3 เดินผ่านพวกเขาไปและพูดขึ้นมาว่า

 “นี่คือลานเล่นสนุกของข้า การเล่นของข้ายังไม่จบ!”

บางครั้งก็มีพรีสต์ของอาณาจักรอาเพ่นคอยรักษาให้เขา

 ‘ไม่รู้แล้วโว้ย มันยากขึ้นเรื่อยๆเลยแหะ กับไอ้การมีชีวิตรอดเนี่ย แต่ฉันไม่เสียใจในเส้นทางนี้ ชีวิตของเรา เรากำหนดเอง ฉันจะไม่ละทิ้งวิถีในการมีชีวิตของฉัน’

นักดาบ 3 สู้สุดใจ

เขาลืมแม้กระทั่งตัวเองระหว่างที่กำลังต่อสู้ ชีวิตของเขาในวัยเด็กไม่ได้เรียบง่ายอย่างที่คิด เขาผละความวิตกกังวลไว้ในกาลเบื้องหน้าเสมอเมื่อต้องต่อสู้

 ‘ฉันไม่มีอะไรจะเสีย แค่สู้ต่อไป อยู่ต่อไปอย่างเข้มแข็งเพื่อกำราบฝ่ายตรงข้ามในการต่อสู้ มันก็เท่านั้น’

ร่างกายของเขาปลื้มปริ่มไปด้วยความสุข!

เหมือนเด็กน้อย เขาสนุกไปกับมันเหมือนกับการเล่นเกม

มันไม่สำคัญว่าสถานะทางกายภาพของเขาจะแย่สักแค่ไหน เขากระโจนเข้าใส่ผู้เล่นกิลด์เฮอร์มีสทุกคนที่อยู่ใกล้

ทุกครั้งที่มีการปะทะ นักดาบ 3 อยู่รอดได้ด้วยทักษะดาบของเขาไปพร้อมกับการที่มีโชคเข้าข้าง ในระหว่างนี้ ลูกศิษย์คนอื่นๆ และแม้แต่นักดาบ 2 ก็ตายในลักษณะเดียวกัน

ไม่นานนัก ปาฏิหาริย์ก็บังเกิด นักดาบ 3 อยู่รอดจนกระทั่งจบการต่อสู้จนวินาทีสุดท้าย

คุณได้บรรลุพันธะกิจผ่านการทำสงครามในฐานะผู้ใช้ศิลปะการต่อสู้ ทักษะทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับการต่อสู้เพิ่มขึ้น คุณได้ก้าวข้ามขีดจำกัดทางร่างกาย พลังชีวิตสูงสุดเพิ่มขึ้น 3,405 ในเดือนถัดไป ความยืดหยุ่นจะเพิ่มขึ้น 350 จิตวิญญาณการต่อสู้, บารมี, และ สมาธิจเพิ่มขึ้นถึงค่าสูงสุดตลอดสองเดือนข้างหน้า ค่าสถานะทั้งหมดเพิ่มขึ้น 6 คุณได้รับฉายา ‘ยอดมนุษย์แห่งสนามรบ’ ฉายานี้มอบให้เฉพาะนักรบผู้แข็งแกร่งที่มีเกียรติและไม่ท้อถอย

 

“หึ หึ หึ”

นักดาบ 3 แสดงความพึงพอใจออกมา

ชัยชนะในการต่อสู้และเขาได้ฉายายอดมนุษย์แห่งสนามรบ! แม้ร่างกายจะถูกทารุณกรรม แต่เขาก็รู้สึกภูมิใจ

 “ชีวิตของฉันไม่ได้ไร้ค่าอีกต่อไป”

ตอนนั้นเอง มีลำแสงพุ่งออกมาจากร่างของนักดาบ 3

ตริ๊ง!

บาทัลลี่(เทพแห่งการต่อสู้)ได้เฝ้ามองร่างกายของคุณและรู้สึกประทับใจ คุณได้รับการแต่งตั้งในฐานะ ‘เจ้าแห่งการทำลายล้างการต่อสู้’ ความแข็งแกร่งของบาทัลลี่ในการต่อสู้ มีได้เพียง 5 คนเท่านั้นในทวีป ผู้ที่ถูกเลือกจะได้รับตำแหน่งนี้ เนื่องจากสายอาชีพปัจจุบันของคุณ คุณสามารถเรียนรู้ทักษะศักดิ์สิทธิ์ชนิดใดก็ได้ของบาทัลลี่ ผลของทักษะการต่อสู้ศักดิ์สิทธิ์จะเพิ่มขึ้นสองเท่า เวทมนตร์ศักดิ์สิทธิ์ ‘ฟื้นฟูเต็มกำลัง’, ‘เทพแห่งศาตรา’ และ ‘หมัดหนึ่งเดียว’ ได้รับการจารึก ค่าสถานะทั้งหมดเพิ่มขึ้น 45 หลังจากได้รับการแต่งตั้งให้เป็นเจ้าแห่งการทำลายล้างการต่อสู้ ค่าศรัทธาได้รับการบรรจุ คุณได้รับค่าศรัทธา 120 ถ้าคุณเสียชีวิตเจ็ดครั้ง, ค่าศรัทธาหมดสิ้น, หรือปฏิเสธภารกิจทางศาสนา 2 ครั้งติดต่อกัน เมื่อนั้นการแต่งตั้งจะถูกยกเลิก

 

“หึ หึ หึ หึ”

นักดาบ 3 รู้สึกได้ว่าตัวเขานั้นแข็งแกร่งขึ้น

 “คราวหน้าฉันได้สู้ดีขึ้นหน่อย ต้องไม่พลาดพวกคนที่เก่งๆ”

 

พลังชีวิตจะฟื้นฟู 45 หน่วยทุกวินาที บาดแผลได้รับการรักษาอย่างช้าๆ

 

เวทมนตร์ศักดิ์สิทธิ์ได้มอบพลังแห่งการรักษาแก่ร่างกายของเขา

แม้ว่าเขาจะไม่ได้รับการช่วยเหลือโดยเหล่าพรีสต์อาณาจักรอาเพ่น เขาก็สามารถเคลื่อนไหวได้ด้วยตัวเขาเอง

นักดาบ 3 เห็นพรีสต์สาวยุ่งอยู่กับการรักษาผู้คนรอบๆ เขาไม่อาจละความคิดว่าชุดของพวกเธอนั้นช่างน่ารักเสียนี่กระไร

อาจารย์นักดาบ นักดาบ 2 และนักดาบ 5 พวกเขาคือเหล่าผู้ที่มีแฟนแล้วด้วยกันทั้งสิ้นและตกเป็นเป้าหมายจากความอิจฉา

รอยัลโร้ดคือดินแดนแห่งความโรแมนติก

นักดาบ 3 กำหมัดแน่น

 “ใครจะไปสนกันวะ ฉันจะใช้ชีวิตบนเส้นทางลูกผู้ชายไปตลอดมันอย่างนี้แหละ ฮะฮะฮะฮ่า! โอ้ย, ทำไมมันเศร้าอย่างนี้วะ”

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

 “คุณวิด! เราต้องการพบคุณ”

หลังจากจบศึก วีดไปพบพวกเพล เซอร์กะ ไอรีน ฮวารยอง โรมูนะและคนอื่นๆ เซอร์กะคือคนแรกที่วิ่งมาต้อนรับเขา

อัตราการรอดของเหล่าผู้เล่นทางเหนือในสงครามนี้ไม่ได้สูงนัก

ไม่ว่าจะยากลำบากสักแค่ไหน วีดและผองเพื่อนก็ยังรอดมาได้

เบลล็อตหัวเราะอย่างสดใส

 “ฉันเห็นภารกิจแกะสลักของคุณด้วย ความพยายามและความอดทนของคุณ คุณบากบั่น มุมานะและมุ่งมั่นจนประสบความสำเร็จ…เป็นอะไรที่เท่ห์สุดๆไปเลย”

 “ขอบคุณ ผมดีใจนะที่ทุกคนยังมีชีวิตอยู่”

 “แน่นอน ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉันจะตายไหม”

ยกเว้นเซอร์กะและเซเฟอร์ คนอื่นๆไม่ได้เล่นสายอาชีพต่อสู้ระยะประชิด พวกเขาจึงสู้เคียงข้างพวกประติมากรรมสลักชีพ

ภายหลังพระราชวังโลก่าถล่ม พวกเขาโจมตีกองกำลังอาณาจักรฮาเว่นที่ตกอยู่ในความสับสน แน่นอน มันต้องใช้เวลาสักหน่อย แต่ท้ายที่สุดแล้วทุกอย่างก็จบลง

 “คุณวีด พวกเรามีความคืบหน้าในการทำภารกิจด้วย”

วีดได้ยินข่าวจากเซเฟอร์ว่าพวกเขานั้นค้นพบมรดกตกทอดของจักรวรรดิพอลลอส

 “ถ้าคุณต้องสู้กับพวกภูตผีที่ถูกสาป คุณควรใช้ไอเท็มศักดิ์สิทธิ์หรือสิ่งของที่มีความเกี่ยวข้องกัน ถ้าผู้สืบทอดที่ถูกเลือกปรากฏ อาวุธพวกนั้นก็จะสามารถนำไปใช้ได้อย่างเหมาะสม”

 “แล้วเลเวลของอุปกรณ์สวมใส่พวกนั้นละ?”

 “ส่วนมากจะอยู่ราวเลเวล 300 บางชิ้นก็ 400 แต่น่าเสียดาย ที่ไม่มีของราคาแพงหรือของที่มีมูลค่าเลย”

“อืม”

วีดคิดอยู่ครู่หนึ่ง

ส่วนมากอุปกรณ์สวมใส่ของนักรบทะเลทรายได้กระจัดกระจายอยู่ที่ไหนสักแห่ง กาลเวลาผ่านไปเนิ่นนานและเหล่าทายาทก็ดูเหมือนว่าจะกระจัดกระจายไปทั่วทั้งทวีปเช่นกัน

วีดมองดูกระดานข่าว บางครั้งอาวุธและไอเท็มพิเศษของนักรบทะเลทรายก็ถูกค้นพบ เฉกเช่นประวัติศาสตร์ที่เปลี่ยนไป ดันเจี้ยนใหม่และซากโบราณสถานก็ถูกขุดค้น

แต่วีดรู้จำนวนที่แน่นอนของสมบัติส่วนหนึ่ง

ยุคสมัยแห่งสงคราม มีทั้งมรดกตกทอด, ขุมสมบัติ, อุปกรณ์สวมใส่และอุปกรณ์การวิจัยเวทมนตร์

เพียงแค่รายการพวกนั้นก็เติมเต็มพระราชวังได้มากมาย เมื่อครั้งที่กวาดล้างทั่วทั้งทวีป พวกเขาลูทสมบัติมาจากบรรดาราชวงศ์และขุนนาง

ทอง อัญมณีและเครื่องเงินก็เพียงต่อการสร้างสถาปัตยกรรมอันยิ่งใหญ่ได้นับพันหลัง

 ‘พวกเศษที่หลงเหลือของจักรวรรดิพอลลอสคงถูกฝังรวมกันอยู่ที่ใดที่หนึ่ง พวกนั้นต้องเอามันไปซ่อนเป็นแน่’

อุปกรณ์บางส่วนอาจสูญหายระหว่างการเคลื่อนย้ายมาทางเหนือ

วีดออกคำสั่งไว้ยาวเหยียดแต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้มากนักเนื่องจากเขารู้นิสัยพวกนักรบทะเลทราย

การเชื่อฟังอย่างสมบูรณ์! ชะตากรรมเพียงหนึ่งเดียวของชนเผ่าทะเลทรายคือการอยู่ภายใต้โอวาทขององค์มหาจักรพรรดิ

แต่มันคงแตกต่างออกไปเมื่อเขาไม่ได้อยู่ด้วยแล้ว

ชนเผ่าทะเลทรายดิ้นรนมาตลอด พวกเขาจึงคิดว่าพวกเขาสมควรได้ส่วนแบ่งในสมบัติของจักรวรรดิพอลลอส

อิทธิพลของวีดหมายถึงบรรดาลูกน้องของเขาได้ออกเดินทางมายังแดนเหนือเพื่อฝังสมบัติ แต่มันก็ไม่ยากที่จะคาดเดาได้จากบางส่วนที่ขาดหายไป

 ‘รูปภาพถูกวาดอย่างหยาบๆ และสมบัติที่เหลือก็คงมาจากที่ไหนสักแห่ง’

อุปกรณ์สวมใส่ที่วีดเคยใช้นั้นคงหาได้จากภารกิจร่องรอยขององค์มหาจักรพรรดิ

 “และก็มีปัญหานิดหน่อย”

 “อะไรเหรอ?”

 “พวกภูตผีปรากฏตัวออกมาอย่างต่อเนื่องระหว่างการขุดค้นวัตถุพวกนั้นจนกระทั้งพวกเราทนไม่ได้อีกต่อไป พวกที่ถูกชำระรล้างก็ได้ย้ายไปที่อื่น แต่นั่นมันยิ่งกว่าแดนสวรรรค์สำหรับภูติผี”

 “มันก็เหมือนกับบริเวณพื้นที่ออกล่านั่นแหละ พวกภูตผีก็ต้องสู้เพื่อให้ได้มาซึ่งสมบัติ”

 “คงประมาณนั้นละ”

มีภูตผีเฝ้าสมบัติของจักรวรรดิพอลลอสเยอะเกินกว่าที่จะรับมือได้ด้วยตัวคนเดียว

 ‘ภูตผียังคงปรากฏตัวแม้จะไม่ได้ขุดค้นสมบัติพวกนั้น ทั่วทั้งทวีป วัตถุโบราณก็ถูกพบท่ามกลางชนเผ่าทะเลทราย มันน่าจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับภารกิจร่องรอยขององค์มหาจักรพรรดิ’

สายตาของวีดก็หันไปทางฮวารยอง เธอก็มองมายังวีดเช่นกัน

เหมือนทุกครั้ง เธอใส่กระโปรงสั้นสีสันฉูดฉาดและอัญมณีมากมายตามหูและคอ ความงามอันเจิดจรัสย่อมเหมาะสมกับหญิงสาวเช่นเธอ

 “อืม ผมหมายถึง…”

วีดไม่รู้จะพูดออกมายังไงดี

หลังจากเหตุการณ์เมื่อไม่นานมานี้กับซอยูน เขาไม่มีทางเลือก ได้แต่รู้สึกอึดอัดใจกับฮวารยอง

คนอื่นๆในปาร์ตี้ก็เงียบงันตามสถานการณ์ พวกเขาไม่สามารถเข้าไปยุ่งความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นระหว่างชายหญิง

วีดเอ่ยออกมาอย่างสุภาพ

 “ที่ผ่านมาคุณสบายดีไหม?”

“ก็สบายดีนะ”

“คุณไม่ป่วย……”

ฮวารยองพูดราวกับวิญญาณได้หลุดออกจากร่างไปแล้ว

“ก็ไม่นะ”

เพลรู้สึกเหมือนจะกรีดร้อง

บรรยากาศช่างอึดอัดและเต็มไปด้วยความตึงเครียด!

พวกผู้หญิงมองดูด้วยความสนใจ แต่พวกผู้ชายรู้สึกอยากจะตีตัวออกห่าง

ตอนนั้นเองฮวารยองก็ยิ้มอย่างสดใส

“ไม่เป็นไร ขอบคุณนะ”

“เห้อะ?”

 “เป็นนักร้องก็ต้องผ่านประสบการณ์ชีวิตที่หลากหลาย อืม ฉันต้องสัมผัสประสบการณ์จริงเพื่อจะได้ถ่ายทอดอารมณ์ออกมาให้ดี เพราะบทเพลงที่สื่อออกมานั้น ได้นำความรู้สึกในหัวใจของฉันออกมาด้วย ไหนจะ…”

ฮวารยองพยายามลากยาวคำพูดของเธอออกมา

 “ยังไงซะ ข้างนอกนั่นก็มีผู้ชายอีกตั้งเยอะที่ชอบฉัน สัญชาตญาณของผู้ชาย ความรู้สึกพวกนี้คือของขวัญดีๆชิ้นนึงเลยละ”

โลกสวยสุดๆ!

ฮวารยองคือนักร้องที่มีเสน่ห์ เธอไม่สูญเสียความมั่นใจง่ายๆเพียงเพราะวีด

เพื่อนๆในทีมต่างมองไปที่เธอและคิด

 ‘เธอยังคงไม่ยอมแพ้ ถึงแม้มันจะยังไม่เริ่มอย่างเหมาะสมก็…’

 ‘แม่บอกฉันเสมอว่าความรักมักจะไม่แน่นอนจนกว่าจะแต่งงานกันแล้ว ไม่ใช่หรอกเหรอ?’

 ‘แต่ทำไมเธอถึงชอบวีดละ? ฉันไม่เข้าใจเลย…ผู้หญิงเป็นสิ่งมีชีวิตที่แปลกประหลาดอย่างแท้จริง’

วีดวางกระเป๋าเป้ลงด้วยหัวใจที่เบาขึ้น

“งั้นมากินกันเถอะ!”

“โอ้ เย่!”

รสชาติแห่งความอร่อยจากฝีมือวีด! พวกเขายุ่งอยู่กับการทำภารกิจ จึงเป็นการยากที่จะได้ลิ้มรสชาติอาหารอันแสนอร่อย

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

“ไม่จริง นี่มันเรื่องตลกอะไรกันวะ”

เหล่าผู้เล่นอันแสนภาคภูมิแห่งกิลด์เฮอร์มีส ต่างพากันขวัญเสียไปตามๆกันเมื่อพวกเขามองดูเศษซากอาคารที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นพระราชวังอิมพีเรียลของอาณาจักรฮาเว่น

บรรดาขั้วอาจทั้งหลายในทวีปกลางได้มารวมตัวกันที่พระราชวังอิมพีเรียล

การประดับประดาด้วยทองและอัญมณี พระราชวังอิมพีเรียลคือความอลังการและหรูหรา อาคารขนาดใหญ่โตมโหฬารที่พวกขุนนางและผู้เล่นนับแสนสามารถอาศัยอยู่ได้ กลับถล่มหายไปในพริบตา

อันที่จริง ผู้เล่นที่ตายอยู่ใต้อาคารนั้นไม่เยอะสักเท่าไหร่

“เป็นไปได้ไงวะ พระราชวังอิมพีเรียลต้องมาเจออะไรที่มันเลวร้ายแบบนี้?”

“หรือนี่คืออีเว้นท์เหรอ?”

“นี่คือทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์”

รอยร้าวบนเพดานและเสาที่กำลังสั่นคลอน หมายความว่ามีผู้เล่นจำนวนมากหลบหนีออกมาจากพระราชวังอิมพีเรียลได้อย่างรวดเร็ว

ทุกนาทีที่ผ่านไป จำนวนผู้ที่ถูกฝังมีค่อนข้างเยอะพอประมาณ มันคือสภาวะความยุ่งเหยิง แต่พวกที่รอดมาได้ก็ขุดหาทางออกมาจากซากปรักหักพัง

ไม่เหมือนพระราชวังโลกา พระราชวังอิมพีเรียลถูกสร้างบนพื้นราบ ภัยคุกคามจึงไม่รุนแรงต่อพวกเขามากนัก

แต่พระราชวังอิมพีเรียลที่กิลด์เฮอร์มีสภาคภูมิใจและทำให้ผู้มาเยือนต้องตกตะลึงนั้น ไม่มีอีกแล้ว

“มีใครรอดบ้าง ตอบด้วย!”

 “เร็ว ไปช่วยคนที่รอดออกมาก่อน..ไม่ ดูเหมือนว่าจะตายไม่เยอะนะ ไงต่อละ พวกเราจะทำยังไง?”

พวกผู้เล่นทั่วไปในกิลด์เฮอร์มีสพากันงงงวย

พวกผู้เล่นระดับสูงในอาณาจักรฮาเว่น บรรดาผู้นำที่อยู่ในงานเลี้ยง ลาฟาเย่และบาร์ดเรย์ ต่างก็หลบหนีออกมาได้อย่างปลอดภัย แต่พวกเขายังคงตกอยู่ในภวังค์ขณะที่มองดูอาคารถล่มลงมา

 “พระราชวังของอาณาจักรอาเพ่นก็เกิดเหตุการณ์แบบเดียวกัน แต่นี่มัน…”

 “เกิดอะไรขึ้น? มันไม่ใช่การโจมตีจากเวทมนตร์แน่นะ?”

 “การจลาจลเหรอ? ใครมันช่างบังอาจทำเช่นนี้?”

 “วีด มันต้องเป็นแผนของวีดแน่นอน!”

 “วีด เขาอยู่ทางเหนือ ยากที่จะเป็นฝีมือของเขา และก็ไม่มีหลักฐานยืนยันด้วย”

 “พอลองไตร่ตรองจากเหตุการณ์ทั้งหมด ท้ายที่สุดแล้ว เขาคือผู้ที่อยู่เบื้องหลังอย่างแน่นอน”

พวกเขายังคงไม่เข้าใจในสถานการณ์ที่เกิดขึ้นและพยายามโทษว่าเป็นการกระทำของคนอื่น

ลาฟาเย่ได้แต่ยอมรับความจริงอันแสนโหดร้ายอย่างเย็นชา

 ‘มันเกิดขึ้นได้ยังไง?”

ครึก ครึก ครืน!

ยังคงมีอาคารถล่มอย่างต่อเนื่อง

พวกเขาไม่ต้องการเห็นภาพพวกนี้อีก ทองทั้งหมดที่ใช้ในการก่อสร้างซึ่งได้มาจากการปล้นสะดมอาณาจักรทั้งหลาย ตอนนี้ เหลือแต่เพียงเศษซาก

อาคารทั้งหมดร่วงลงสู่พื้นดิน อย่างไรก็ตามผู้เล่นกิลด์เฮอร์มีสก็มั่นใจว่าประตูจะไม่ถล่มตาม

“พวกมันดู……”

“สถานที่สุดท้ายคือประตู”

พวกเขาใช้วัสดุทุกอย่างเพื่อเสริมการป้องกันให้กับประตู

พระราชวังสามารถยืนหยัดการโจมตีทุกชนิดจากอาวุธปิดล้อม! ประตูสร้างจากไม้ของพวกเอลฟ์ซึ่งมีคุณสมบัติชั้นยอด

ความสัมพันธ์ของพวกเขากับเอลฟ์ยิ่งย่ำแย่ทุกครั้งจากการบุกโจมตี แต่อาณาจักรฮาเว่นหาได้สนใจไม่

ขณะที่พวกผู้เล่นมองดูอยู่นั้น หินจำนวนมากก็ร่วงหล่นลงมาจากกำแพงด้านนอก เหมือนกับอาคารอื่นๆของพระราชวังอิมพีเรียล ในไม่ช้าประตูก็ถล่มลงมา

“ไม่จริง”

“โกหกน่า”

ตริ๊ง!

พระราชวังอิมพีเรียลของอาณาจักรฮาเว่นเกิดการถล่ม อาคารทั้งหมดรวมทั้งห้องทรงงานขององค์จักรพรรดิ ห้องโถงของเหล่าขุนนางและค่ายอัศวินได้ถูกทำลาย พระราชวังสุริยันสูญเสียความสามารถในฐานะเมืองหลวงของอาณาจักรฮาเว่น ชื่อเสียงของอาณาจักรลดลง 49 อำนาจการปกครองถดถอย การเมืองในทวีปกลางจะถอยหลังลงคลองอย่างเห็นได้ชัด การก่อกวนจะเริ่มจากอาณาเขตที่ถูกยึดครอง มีโอกาสสูงที่กลุ่มทางทหารจะเกิดขึ้น ขวัญกำลังใจของกองทัพเกิดความระส่ำระสาย การฝึกฝนสูงสุดจะลดลงและการคอรัปชั่นอาจเกิดขึ้นท่ามกลางการขนส่งเสบียง ช่วงเวลาเดียวกันนี้ อาจมีการหนีทัพเกิดขึ้นยามเมื่อออกสำรวจหรือลาดตระเวน การบังคับการทัพหลวงลดลงตามความห่างไกล เกียรติของเหล่าอัศวินจะตกต่ำและอัศวินจำนวนมากที่มีค่าความภักดีน้อยจะพากันหลบหนี เจ้าเมืองท้องถิ่นจะแสดงท่าทางต่อต้านอาณาจักร ความภักดีของประชาชนในอาณาจักรลดลง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ประชากรในดินแดนที่ถูกยึดครองซึ่งส่วนใหญ่ไม่พอใจในตัวอาณาจักรอยู่ จะส่งผลทำให้เกิดปฏิกิริยารุนแรงจนเกิดผลเสีย การจลาจลครั้งใหญ่อาจจะเกิดขึ้นในดินแดนที่ถูกครอบครอง ถ้าหากคุณไม่สามารถแก้ปัญหาได้อย่างรวดเร็ว มอนสเตอร์ที่มีสติปัญญาจะโจมตีหมู่บ้านและป้อมปราการ บรรดาพ่อค้าจะลดปริมาณการเดินทางระยะไกล ภาวะเศรษฐกิจถดถอยอาจเกิดขึ้น ส่งผลให้ขุมพลังทางเศรษฐกิจลดลง อัตราการจัดเก็บภาษีจะลดลงชั่วคราว ความโกลาหลในอาณาจักรจะเพิ่มขึ้น 42% และส่งอิทธิพลไปสู่พื้นที่โดยรอบ หมู่บ้านทั้ง 218 แห่งที่ขึ้นตรงกับอาณาจักรฮาเว่น จะถอนตัวออกมา ค่าตอบแทนจากภารกิจทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับอาณาจักรฮาเว่นจะไม่มีการแจกจ่ายอย่างเหมาะสมหรือจะถูกยกเลิก

 

“เป็นไปไม่ได้!”

ทั้งคู่ต่างสูญเสียพระราชวัง แต่อาณาจักรฮาเว่นเสียหายหนักกว่าอาณาจักรอาเพ่น

อาณาเขตของอาณาจักรฮาเว่นกว้างขวางมากและมีจำนวนประชากรหลากหลายเผ่าพันธุ์ การค้า, วัฒนธรรมและการแลกเปลี่ยนทางทหารก็มีขนาดใหญ่ พวกเขาจึงได้รับผลกระทบมากกว่า

 

กองทัพที่ส่งไปยึดแดนเหนือก็โดนกวาดล้างและอาณาจักรฮาเว่นก็ได้รับความเสียหายอย่างใหญ่หลวงต่อชื่อเสียงของพวกเขา

 “เรียกประชุมระดับหัวหน้าทั้งหมดเดี๋ยวนี้! เจ้าเมืองทั้งหมดให้รายงานสถานการณ์ในเขตปกครองของตนอย่างเร่งด่วนเพื่อเตรียมรับมือกับความมั่นคง!”

ลาฟาเย่มีสิ่งที่ต้องทำมากมายในการปกครองอาณาจักรฮาเว่นอันกว้างใหญ่ไพศาล

อย่างน้อยความปลอดภัยต้องได้รับการดูแลอย่างเร่งด่วน ตามมาด้วยเศรษฐกิจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งอาณาเขตที่พวกเขาเข้าไปครอบครอง อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ไม่น่ายินดีก็สามารถเกิดขึ้นได้จากการก่อจลาจลและการยึดคืนป้อมปราการซึ่งจะนำไปสู่ความเสียหายที่มากกว่าเดิม

ในนามแห่งอาณาจักรฮาเว่น อำนาจสูงสุดที่ปกครองทวีปกลาง บัดนี้ ได้ถูกลองดีเข้าเสียแล้ว

จบตอน

ผู้แปล : แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล

Editor : แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล