เล่ม 31 ตอนที่11 : เต่าทะเล(Sea Turtle) แปลโดย Acid กรด

        "ชีวิตคือสิ่งที่มันเป็น...ฉันเพิ่งเริ่มเข้าใจสิ่งนี้เมื่อฉันโตขึ้น"

        บาร์ทเข้าใจแล้วว่าทำไมลูกสาวของเขา ซอยูนและคนอื่นๆถึงตื่นเต้นสนใจเกี่ยวกับรอยัลโร้ด

        โลกแห่งความเป็นจริงไม่ได้อบอุ่นเหมือนในนิยายและความสัมพันธ์กับผู้อื่นก็เป็นไปอย่างเย็นชา

ผู้คนมากมายมีชีวิตราวกับเครื่องจักร พวกเขาใช้ชีวิตล่องลอยในโรงเรียนและที่ทำงาน

        ผู้คนอ้างว้างโดดเดี่ยว เมื่อเวลาผ่านไปพวกเขาก็แก่ชราลง พวกเขาดื่ม, หางานอดิเรกทำ

และท่องเที่ยว แต่ก็ยอมรับว่าพวกเขานั้นไม่มีใครอยู่เคียงข้าง อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวในรอยัลโร้ด

        "ฉันได้ยินมาว่าเชฟเจอเรน(Jeiren) ได้พัฒนาโจ๊กหญ้าที่ไม่เหมือนใคร แถมยังกินฟรีได้จนพระอาทิตย์ขึ้น"

        "ไปพิชิตดันเจี้ยนที่เต็มไปด้วยหมาป่าเทา! พวกเราตายยกทีมมาแล้ว 9 ครั้ง

คราวนี้พวกเราจะต้องทำสำเร็จแน่นอน ภารกิจที่น่าตื่นเต้นของคนที่เลเวลไม่น้อยกว่า 60"

        "ขายเข็มขัดเหล็ก ด้วยความสัตย์, มันทั้งหนักและขึ้นสนิมทั้งการป้องกันก็ต่ำ

ดังนั้น ผมจะขายมันถูกๆ ขายด่วน! ถ้าผมขายเจ้านี่ได้แล้ว ผมสามารถซื้อหมวกให้แม่ได้"

        บริเวณจัตุรัสเต็มไปด้วยผู้คนที่กำลังส่งเสียงร้องดังตะโกนไปทั่ว แน่นอน, มีผู้คนมากมายในชีวิตจริง

ตามห้างสรรพสินค้า, รถไฟใต้ดิน และในสวนสาธารณะ แต่พวกเขาเย็นชาและไร้ความรู้สึกในเรื่อง

ความสัมพันธ์ระหว่างกัน

        ในรอยัลโร้ด, ทุกคนพูดคุยกันเกี่ยวกับ การออกล่า หรือการค้าขาย ดังนั้นจึงเป็น

เรื่องง่ายที่จะกลายเป็นเพื่อนกัน มันไม่ได้ใช้เวลานานเลยที่เราจะคุ้นเคยกับใครสักคน

        "กิลด์เฮอร์มีสก็ไม่ได้แย่"

        "ไม่จำเป็นต้องพูดถึงมันขึ้นมา"

        พวกเขาช่วยกันทำภารกิจที่ยากลำบากและต่อสู้ร่วมกัน ผู้คนสามารถออกไปหาการผจญภัยที่ตื่นเต้น

พวกเขาเข้ากันได้ ดังนั้นไม่ใช่เรื่องแปลกที่รอยัลโร้ดจะเป็นที่นิยม

        'ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้วว่าทำไมชา อึน ฮี ถึงได้นำรอยัลโร้ดไปให้ซอยูนดู'

        การมีชีวิตอยู่ในโลกที่แตกต่างและเป็นโลกที่มีความสุขที่ไดพบปะกับเพื่อนคนสำคัญอันอาจเป็นประสบการณ์

ในความเป็นจริง, กิจวัตรที่คุ้นเคยถูกทำซ้ำๆทุกวัน ในขณะที่มีเหตุการณ์ตื่นเต้นเร้าใจเกิดขึ้นบนทวีปเวอร์เซลล์

มันเป็นโลกที่สนุกสนานเพราะว่ามันอันตราย!

        และเขาได้ยินเรื่องเล่าเกี่ยวกับวีดเกือบจะทุกวัน

        "คุณได้ดูการผจญภัยของท่านวีดไหม?"

        "ใช่ๆ, มันทำให้ผมตื่นเต้นจริงๆ เขาล่องแพเข้าไปในพายุ"

        "พวกชาวบ้านกำลังพูดกันเกี่ยวกับเขาพอดี"

        "ใช่, ผมก็ได้ยิน"

        พวกชาวบ้านพูดกันถึงว่าวีดร่วงลงไปในทะเลได้อย่างไร

        "พวกเขากำลังพูดถึงกษัตริย์ของอาณาจักรอาร์เพน"

        "วีดหรอ? กลาสีคนหนึ่งบอกว่าเขาร่วงลงทะเลดังนั้นเขาอาจถูกฉลามกินไปแล้ว"

        "อะไรจะเกิดขึ้นกับอาณาจักรของพวกเรากันละเวลานี้?"

        "ฝ่าบาทเป็นบุคคลที่คิดถึงเกียรติมากกว่าการเป็นอัศวิน มีความชอบธรรมมากกว่าใครคนไหน

ถ้าพระองค์กำลังประสบกับพายุและพระองค์มีสติปัญญา ถ้าพวกแกคิดดูถูกพระองค์

อย่างนั้นออกไปจากร้านของข้า"

        พวกผู้เล่นและชาวบ้านของอาณาจักรอาร์เพนยกย่องเชิดชูวีด

        "ดูเหมือนฉันจะเข้าใจเขาผิด"

        ในอดีต, วีดได้ใกล้ชิดกับซอยูนดังนั้นบาร์ทไม่ได้มีความประทับใจที่ดีสำหรับเขา

เขายื่นซองใส่เงินให้แต่วีดก็ไม่ได้รับมันไว้

        "เขามีความสามารถปกครองอาณาจักร เขาอาจไร้เรื่องเงินทองแต่เขาดูเป็นคนหนุ่มที่ไว้วางใจได้"

        การวิเคราะห์วีดของบาร์ทเปลี่ยนเป็นบวกมากขึ้นเนื่องจากเขาใช้เวลาในอาณาจักรอาร์เพน

        "วีดดูโง่จริงๆ เขายังก้าวเท้าไปหาบาร์ดเรย์ด้วย"

        "ฉันต้องการท่องเที่ยวไปทั่วทั้งทวีปเพื่อการผจญภัย ไม่อยากซวยกับมัน"

        "ลัทธิโจ๊กหญ้าคืออะไร? ควรจะมีโจ๊กหญ้าทงคัสสึและพิซซ่าโจ๊กหญ้า เฮ้อ เซ็ง ๆ ๆ!"

        ผู้เล่นชายบางคนกำลังนั่งดื่มเบียร์ในโรงเตี๊ยมและนินทาวีด พวกเขาทำเป็นกล้าหาญ

ในขณะเมาและทำผิดพลาด

        ปัง!

        ยังไม่ถึง 3 นาทีตั้งแต่ออกจากโรงเตี๊ยม ก่อนที่พวกเขาโดนฆ่า พวกผู้เล่นที่ดื่มกันเงียบๆ

ในมุมหนึ่งตามพวกเขาไปแล้วโจมตี(องครักษ์พิทักษ์...วีดเว้ย) พวกผู้เล่นรู้ว่าพวกเขาสามารถอยู่กัน

อย่างสุขสบายในแดนเหนือก็เพราะว่าวีดบุกเบิกมันขึ้นมา

        บาร์ทยอมรับแล้วว่าการที่วีดอยูในรอยัลโร้ดเป็นเหมือนท้องฟ้า

        "คุณครับ, ทางนี้"

        "พวกเรารออยู่สัก 20 นาทีแล้ว ทำไมคุณถึงช้านัก?"

        บาร์ทกำลังบริหารบริษัทดังนั้นเขาจึงไม่มีเวลามากนัก การตัดสินใจของเขาในการต่อสู้ยังด้อยกว่าคนอื่น

เขามาถึงเลเวล 32 เขายังพบว่าพวกก๊อบลินน่ากลัว ตรงๆจริงใจเลย, มันเป็นเรื่องธรรมดาที่เขาจะทำให้เกิดปัญหา

กับปาร์ตี้ของเขา

        เขาต้องขอบคุณที่บรรดาผองเพื่อนไม่ละทิ้งเขาและยังคงออกล่ากับเขา นี่เป็นปาร์ตี้ออกล่าที่เขา

ได้รับการแนะนำหลังจากเข้าร่วมลัทธิโจ๊กหญ้า

        "ผมขอโทษ ผมกำลังดูไปรอบๆระหว่างการขาย...."

        "คุณเตรียมของทุกๆอย่างแล้วหรือยัง?"

        "คุณชื่นชมผลงานศิลปะหรือยังครับ?"

        "อ้า, ผมลืม...."

        มันเป็นส่วนหนึ่งของพื้นฐานการใช้ชีวิตในโมราต้าในการชื่นชมผลงานศิลปะก่อนการออกล่า

        "มันก็โออยู่ พวกเรากำลังจะไปกันไกลหน่อยวันนี้ ดังนั้นพวกเราไปเยือนที่อุทยานแห่งทวยเทพกัน"

        สมาชิกในปาร์ตี้ต่างพากันชื่นชมประติมากรรมของวีดและไปออกล่า

                                *****************

        เมื่อเหลืออีก 7 วันจะถึงกำหนดการทำภารกิจ, เพลงดาบประกายแสงของวีดได้ถึงขั้นสูงเลเวล 2

        ตริ๊ง

- เพลงดาบประกายแสงได้ถึงขั้นสูงเลเวล 2                 คุณสามารถนำวิหคชนิดพิเศษมาใช้ได้                 ระยะการโจมตีเพิ่มขึ้น         - เลเวลทักษะที่จำเป็นสำหรับภารกิจได้สำเร็จแล้ว

        บรรลุเป้าหมาย ในระหว่างนี้ความเชี่ยวชาญดาบของเขาขึ้นมาถึงขั้นสูงเลเวล 4 ด้วย

เป็นผลจากการฝึกฝนบนหลังของเจ้าเต่า

        การใช้มานาของเพลงดาบประกายแสงก็ต่ำลงเมื่อเปรียบเทียบกับพลังการทำลายล้างที่เพิ่มขึ้น

ของมัน จนเดี๋ยวนี้เขาสามารถใช้ประโยชน์จากทักษะการโจมตีเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัวเหมือนวิชาดาบเฮอร์เรม

และเคล็ดมีดแกะสลัก แต่เพลงดาบประกายแสงนั้นรุนแรงกว่า ระยะการโจมตีก็กว้างกว่าผู้เล่นทั่วไป ดังนั้น

วีดสามารถใช้ทักษะเพื่อเอาชนะพวกเขา

        ฝูงอินทรีย์จะปรากฏขึ้นโจมตีศัตรู (จากนกกระจอกเป็นอินทรีย์แล้ว..เฮ้ย) อินทรีย์ที่เด่นชัด 10 ตัว

สร้างจากแสงทำลายล้างเป็นระลอกคลื่นใหญ่ด้วยพลังที่น่าตื่นตระหนก

        ยิ่งกว่านั้น, เพลงดาบประกายแสงได้มาถึงขั้นสูงดังนั้นอาจเป็นไปได้ที่จะเรียกวิหคสายฟ้า(thunderbird) (น่าน...เล่นของแรง)

เจ้าวิหคสายฟ้ามีความสามารถล้มพวกมอนสเตอร์และปล่อยสายฟ้ารอบๆตัวมัน

        "นี่เป็นเทคนิคลับที่สมเหตุสมผล"

        วีดพอใจมาก

        วิหคสายฟ้าใช้มานา 15,000 สำหรับการโจมตีระยะไกล มันน่าจดจำมากขึ้นเมื่อเจ้าวิหคสายฟ้าจะบิน

เข้าหาฝูงมอนสเตอร์ขณะที่ปะทะเข้ากับพวกมันด้วยอัสนีบาต โดยปรกติแล้วทักษะที่ใช้ในวงกว้างที่ทำการเล็งเป้าหมายไว้

1-2 เป้า แบบนี้จะเพิ่มเลเวลอย่างรวดเร็ว

        "ฉันละเซ็งจริงๆกับเหตุผลบางอย่าง"

        ปรกติแล้วในการต่อสู้, วีดจะโจมตีคู่ต่อสู้ทั้งหมดตรงๆด้วยดาบของเขา การต่อสู้ระยะไกลอาจเป็นไปได้

กับการใช้เคล็ดมีดแกะสลักแต่ความเสียหายจากโจมตีไม่คุ้มค่า การบริโภคมานาทั่วไปเป็นการใช้เมื่อคู่ต่อสู้ได้

อ่อนแอลงหรือเลเวลต่ำกว่า

        "เทคนิคสะดวกสบายแบบนี้...."ั    

        มันก็เหมือนกับวีดซื้อเครื่องซักผ้าหลังจากปรกติซักด้วยมือในการซักผ้าของเขา

        "รู้สึกแบบซื้อเครื่องดูดฝุ่นหลังการเช็ดด้วยเศษผ้า ฉันสามารถผ่อนคลายได้จริงๆ

เพราะมันดูดฝุ่นและเส้นผมทุกชนิด" (เก็บกวาดหมดจดเลย ชิมิ)

        วีดมักยึดติดกับของใช้ในบ้าน มันเป็นประเด็นว่าเขาไม่รู้ว่าทำไมถึงไม่มีรางวัล

โนเบลสำหรับพวกเครื่องใช้ในบ้านบ้าง

        และการเหวี่ยงดาบของเขายังเป็นการเพิ่มทักษะความเชี่ยวชาญดาบของเขาไปสู่ขั้นสูงด้วย

        "ไปต่อที่อื่นกันเถอะ"

        เจ้าเต่าทำตามคำสั่งชองวีดอย่างเชื่องๆ กระดองอันใหญ่โตเคลื่อนที่ไปบนพื้นผิวน้ำขณะที่มันกำลังแหวกว่ายอยู่ในท้องทะเลด้วยขาทั้งสี่

เจ้าเต่ายังคงผ่านไปในพายุที่กำลังโหมกระหน่ำทั้งที่ปรกติแล้วควรจะหลีกเลี่ยง

        "ฉันให้เจ้ามีชีวิต...โปรดทำสิ่งนี้ให้ฉันด้วย"

        เจ้าเต่าว่ายเต็มกำลังของมัน มันคิดว่าวีดกำลังกลับสู่ฝั่งดังนั้นมันจึงมีความสุข

        'มันเชื่อฟังฉันดี มีวิธีทำให้มันทำงานให้มากขึ้นไหมน้า?'

        วีดผ่านไปในพื้นที่มรสุมหลายแห่งด้วยการการช่วยเหลือของเจ้าเต่า

        ตริ๊ง!

- คุณได้พบปลามีเปลือก(shellfish)อยู่ตามแนวปะการัง  (shellfish จริงแล้วแปลว่า สัตว์น้ำมีเปลือกพวกกุ้ง,หอย,ปู ฯลฯ ในที่นี้แปลแบบนิยายเป็นมอนสเตอร์แล้วกันนะครับ)                         เจ้าปลามีเปลือกเจริญเติบโตในสภาพแวดล้อมของทะเลและสามารถพบได้                 ตามแนวปะการัง                         ถ้าคุณแจ้งต่อสมาคมแห่งท้องทะเล(marine guild)แล้วคุณสามารถรับชื่อเสียงในฐานะผู้ค้นพบ         - ชื่อเสียงเพิ่มขึ้น 190 เนื่องจากการค้นพบที่น่าแปลกใจ                 - ค่าสถานะทางศิลป์เพิ่มขึ้น 2                 - ความใกล้ชิดกับธรรมชาติเพิ่มขึ้น 9

        บางครั้งเขาจะเข้าใกล้แนวปะการังที่ไม่รู้จักในพายุ เรืออาจติดอยู่ในทะเลและชนเข้ากับแนวปะการังได้

วีดได้ค้นพบแนวปะการังแห่งหนึ่ง

        "สรรพสิ่งสามารถพบได้ในธรรมชาติ!"

- คุณได้เก็บปลามีเปลือกเฮยยับ(Heyeop Shellfish)         มันสามารถกินสดๆกับซอสพริกหรือน้ำผื้งได้ สามารถนำมาต้มหรือใช้ทำอาหารอื่นๆได้อีกด้วย         บางครั้งสิ่งที่อันตรายจะบังเกิดเมื่อทำการค้นหาเครื่องปรุง ผู้ที่มีทักษะด้านพืชสมุนไพรสามารถป้องกัน ต้านทานได้ อย่างไรก็ตามเขาต้องฝึกฝนขณะที่กลั่นเครื่องดื่มให้พวกนักดาบ         - มุมมองที่ยอดเยี่ยม!                 สุสานปลาวาฬได้ถูกค้นพบ                 เกาะเล็กๆที่เกิดจากก้อนหิน เจ้าปลาวาฬที่ใกล้ถึงจุดจบของชีวิต มันได้มาที่นี่เพื่อต้อนรับความตาย         - ชื่อเสียงเพิ่มขึ้น 760 เพราะการค้นพบที่น่าแปลกใจ                 - ค่าสถานะทางศิลป์เพิ่มขั้น 3                 - พลังชีวิตเพิ่มขึ้น 750                 - ความใกล้ชิดกับธรรมชาติเพิ่มขึ้น 11

        เกาะที่เต็มไปด้วยกระดูกของปลาวาฬ

        "บางที อาจจะมีหนังสักส่วนเหลืออยู่..."

        วีดตรวจดูทุกแห่งและได้หนังของวาฬมิงค์(mink whale)มา

        "ตรวจสอบ!"

- หนังของวาฬมิงค์ : ความทนทาน 43/45                         ไอเทมที่เกี่ยวข้องกับทักษะการผลิตเครื่องเย็บปักถักร้อย                         วัตถุดิบดีที่สุดในการทำเสื้อผ้า หนังของวาฬที่ใช้ชีวิตในก้นมหาสมุทร                         เป็นหนังที่ทนทานที่สุดและแทบฉีกออกเป็นชิ้นๆไม่ได้                         ประจุไว้ด้วยลักษณะพิเศษของน้ำ                         มันไม่ติดไฟ                         ต้องการทักษะการตัดเย็บขั้นกลางในการตัดหนังวาฬมิงค์                         ไอเทมการตัดเย็บชั้นหนึ่ง                         เงื่อนไขพิเศษ : ให้คุณสมบัติพิเศษของน้ำ

        ชาวประมงที่ได้เนื้อและหนังปลาวาฬจะไม่ขาดช่างตัดเย็บที่คอยรับซื้อมัน มันไม่ใช่หนัง

สำหรับเสื้อผ้าน้ำหนักเบาหรือเกราะ แต่ใช้สำหรับพวกนักอัญเชิญและผู้ใช้เวทย์มนต์ คุณสมบัติของน้ำ

จะเพิ่มเวทย์ทางน้ำขึ้น ดังนั้นพวกเขาจะต้องทนกับน้ำหนัก

        "ฉันทำกำไรจากเจ้านี่ได้ในภายหลัง"

        เจ้าเต่าได้นำวีดสู่สถานที่อื่นๆที่มันรู้จัก วีดยังได้เก็บปะการังและพวกไข่มุกระหว่างการท่องเที่ยวของเขา

        "ในที่สุดฉันก็เห็นฝั่งซะที!"

        วีดมาถึงริมฝั่งเมื่อ 3 วันก่อนที่จะถึงเส้นตายของเขา

        แม้ว่ามันจะมองไม่เห็นอะไรก็ตาม, เจ้าเต่าอาศัยอยู่ในท้องทะเล ดังนั้นมันจึงเป็นผู้นำทางดีที่สุดที่ไม่ทำให้หลงทาง

        ผิวสีน้ำนมที่สวยงามของเจ้าเต่าเมลลิน ยูโนโต้( the Malleins Eunoto Turtle)ได้แสดงให้เห็นถึงเสน่ห์ของมัน

กระดองแข็งไม่แตกง่ายๆดังนั้นมันจึงสามารถอาศัยอยู่ในทะเลลึกโดยไม่ต้องกังวลใจเรื่องสัตว์น่ากลัวอื่นๆ เมื่อเจ้าเต่าปารากฎตัว,รูปลักษณ์ของมันช่างน่าเกรงขามจนสัตว์อื่นๆ ถูกข่ม

        "ค๊อก.ๆ.ๆ."

        แต่ตอนนี้มันหอบเหมือนกำลังจะตายและแทบจะไม่สามารถยกคอขึ้นมาได้

        โดยปรกติมันว่ายน้ำอย่างเชื่องช้าในทะเลเนื่องจากขาทั้งสี่ของมันอ่อนล้า

        มันต้องแบกวีดขณะที่เขากำลังฝึกฝนและว่ายผ่านสถานที่อันตรายต่างๆ

        "นั่นเป็นสถานที่ที่ดีจริงๆ มันยากลำบากที่จะไปท่องเที่ยวเพราะว่าวังน้ำวนที่รุนแรง”

        "ไปกันเลย"

        "เป็นไปได้ที่จะเห็นสาหร่ายถ้าคุณดำลงใต้ทะเล สาหร่ายเต้นระบำตามกระแสน้ำไหล

และเป็นแหล่งอนุบาลของพวกปลา มันยอดเยี่ยมจริงๆ"

        "อะไรกัน, เจ้ายังไม่ดำลงไปอีกหรือ?"

        วีดชื่นชมธรรมชาติบนกระดองของเจ้าเต่า หลังจากที่เขาฝึกฝนวิชาดาบของเขาเสร็จเรียบร้อยแล้ว,

เขาจะจับพวกปลา, ปลิงทะเล, หอยเป๋าฮื้อ, ปู และหอยนางรมกิน

        "ชิ้นนี้...กินซะมันดีสำหรับเจ้า"

        เจ้าเต่ารู้สึกขอบคุณวีดในขั้นแรกเนื่องจากมันยอมรับอาหาร

        "พวกเราจะกินปลาอินทรีย์บั้ง(Spanish Mackerel)ย่างกันไหมวันนี้?"

        "ความสดกำลังลดลง!"(ไม่สดกลัวเสียของละซิ ตางกวีด)

        "เฮ้, ฉันหิวนะ! เจ้ากำลังพยายามฆ่าฉันด้วยการให้อดอาหารหรือไง? เจ้าไปให้ช้าลงหน่อย"

        "อดทนไว้ ใกล้จะถึงฝั่งแล้ว...."

        เจ้าเต่าผู้อ่อนโยนไม่ได้บ่นเกียจชังเรื่องทั้งหมดนี้ ในขณะเดียวกันมันก็ทำงานหนักเกินไป

และไม่ได้รับสารอาหารที่เพียงพอ ดังนั้นผิวของมันจึงเหี่ยวย่นและกำลังวังชาก็ไม่ดีเช่นเมื่อก่อน

        ในทางตรงกันข้าม,ใบหน้าของวีดนุ่มนวลขึ้นอย่างเหลือเชื่อยากที่จะเชื่อว่าเขาฝึกฝนอยู่ในพายุ

สิ่งนี้แสดงให้เห็นว่าเขาได้กินอาหารทะเลดีขนาดไหน เสื้อผ้าของเขาแห้งด้วยเมื่อฝนหยุดตก

เพราะว่าเขานั้นอยู่บนหลังของเจ้าเต่า

        ในที่สุดเท้าของวีดก็สัมผัสกับพื้นดิน

        ตริ๊ง!

- การเดินทางอันยาวนานของคุณสิ้นสุดลงแล้ว                         เต่าเมลลิน ยูโนโต้ที่สูญพันธุ์ไปแล้วทำให้คุณได้กลับถึงฝั่งอีกครั้ง                         คุณไม่ได้เคลื่อนที่เป็นระยะทางไกลๆแต่การสำรวจบริเวณมรสุมเป็น                 การผจญภัยอันใหญ่หลวงสำหรับกลาสี                 - ระดับทักษะความเชี่ยวชาญในการเดินเรือเพิ่มขึ้น                         - ชื่อเสียงเพิ่มขึ้น 610                         - ความอุตสาหะเพิ่มขึ้น 7

        "มันประมาณ 60 วันได้ตั้งแต่ฉันได้เห็นทวีป"

        มันเป็นเวลานานแล้วตั้งแต่เขาปีนขึ้นไปบนเกาะเล็กๆ เจ้าเต่าเร่งรีบกลับไปทะเลให้เร็วที่สุด

เท่าที่มันจะทำได้ขณะที่วีดคล้อยหลัง มีเพียงประติมากรรมสลักชีพเท่านั้นที่จะเข้าใจอย่างสุดซึ้งใน

ความรู้สึกของการได้ชำระล้างยามสกปรก

        "เจ้าเต่า, นี่เป็นโชคชะตาของพวกเรา...เจ้าอยากจะอยู่ด้วยกันบนแผ่นดินไหม?"

        "....."

        เจ้าเต่าไม่ปรารถนาจะตอบ วีดได้อนุญาตให้มันอาศัยแต่เจ้าเต่าได้รับความทุกข์ทรมาน ดังนั้น

ความใกล้ชิดได้ลดลงแล้ว

        วีดเฝ้ามองเจ้าเต่าหายตัวไปก่อนพยักหน้า

        "มันขี้อาย มันเป็นคนดี...ฉันจะมาเล่นกับมันใหม่เมื่อฤดูร้อนมาถึงทวีปเวอร์เซลล์"

                                ************************

        งานแสดงสินค้ารอยัลโร้ด(Royal Road expo)ที่จัดขึ้นโดยบริษัทยูนิคอน!

        งานจัดขึ้นทุกปีเป็นเวลา 5 วันที่ศูนย์การประชุมเพื่อดึงดูดความสนใจของทั้งโลกมาที่นี่

นอกจากเกาหลีใต้แล้ว, ยังมีผู้เล่นจำนวนมหาศาลจากประเทศอื่น ระบบการแปลที่สมบูรณ์แบบ

หมายความว่าชาวต่างชาติสามารถผ่อนคลายได้ในรอยัลโร้ด

        งานแดงสินค้ารอยัลโร้ดสามารถอธิบายได้อย่างแท้จริงว่าเป็นเทศกาลระดับโลก

        "กิจกรรมในชั้นเรียนของผมเริ่มตอนบ่าย 3"

        "งั้นเราไปที่นั่นกัน ฉันคิดว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับพวกออร์ค"

        "พวกเราต้องเข้าคิวรอ 1 ชั่วโมงก่อนที่จะถึงรอบของพวกเรา"

        นักท่องเที่ยวมาวันละเป็นแสนคน

        รอยัลโร้ดเป็นที่นิยมมากดังนั้นผู้คนมากมายจากหลากหลายธุรกิจก็มาด้วย ผลกำไรของบริษัทยูนิคอน

มากมายเหมือนจำนวนดาราบนฟากฟ้า นอกจากนี้การเติบโตของรอยัลโร้ดเป็นแรงผลักดันที่สำคัญเนื่องจากรายได้เพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าใน 6 เดือน เงินที่ได้จากรอยัลโร้ดได้นำไปลงทุนในธุรกิจใหม่

        พวกธุรกิจที่มีการพัฒนาการอย่าง ด้านวัสดุใหม่ๆ, ด้านเคมี, หุ่นยนต์, เทคโนโลยีที่เป็นมิตรกับ

สิ่งแวดล้อม ฯลฯ ธนาคารที่ประสบปัญหาทางการเงินชั่วคราวก็ถูกเข้าควบคุมกิจการเช่นกัน พวกเขาเผชิญกับ

คำวิจารณ์อย่างการขยายเข้าครอบงำกิจการของพวกเขาแต่ประสบความสำเร็จในทุกๆธุรกิจ หมายความว่า

สินทรัพย์ชองบริษัทยูนิคอนกำลังขยายตัวอย่างมาก

        สังคมรับทราบว่าในฐานะผู้สร้างความเสมือนจริงรายแรกแต่โลกทางการเงินและ

การเมืองต่างหวาดกลัวบริษัทยูนิคอร์น

                                ***********************

        "ปีนี้ก็ส่งมาด้วย"

        เช้านี้ ลี ฮุน ได้รับคำเชิญไปงานแสดงสินค้าจากตู้จดหมายของเขา ซองสีทองเป็นตัวบ่งบอก

ถึงการเชิญVIP!

คุณลี ฮุนได้รับเชิญให้ไปชมวิสัยทัศน์ที่จะเปลี่ยนความฝันให้เป็นจริง

        ป้ายชื่อที่อยู่บนซองมีเซนเซอร์อนุญาตและสามารถติดบนเสื้อผ้าของเขา

ป้ายชื่อสีทองเป็นสัญลักษณ์ของVIP!

        "ไม่มีของขวัญฟรีอย่างของที่ระลึกหรือข้าวงั้นฉันไม่ไป"

        ทีมประชาสัมพันธ์ของบริษัทยูนิคอนพิจารณากันสองถึงสามวันก่อนการส่งบัตรเชิญที่แยกไว้

บัตรเชิญเข้าร่วมงานแสดงสินค้ามีจำนวนจำกัดแต่พวกเขาส่งเสียงเอ็ดตะโรให้รับลี ฮุนมา นั่นเป็นเพราะ

พวกเขาระบุตัวตนอย่างละเอียดก่อนส่งคำเชิญ

                                *********************

        ยู บยอง จิน(Yoo Byung-jin)เฝ้าดูงานแสดงสินค้าจากจอในห้องปฏิบัติงานของเขา

        "มีคนมากมายเลยปีนี้ อาจจะมากกว่าปีที่แล้วอีก"

                - ไม่มีที่นั่งและจำนวนผู้คนเกินกว่า 2 ล้าน

        แม้งานมอเตอร์โชว์และงานแสดงเกม(game exhibition)ในเกาหลีสามารรองรับผู้คนได้

1 ล้านสบายๆ พวกเขาชอบดูสิ่งใหม่ๆ

        แขกรับเชิญที่ได้รับบัตรเชิญพิเศษจากบริษัทยูนิคอนมาจากทั่วทุกมุมโลก มันเป็นเขต

ที่ตำรวจได้จัดแยกไว้ให้และข่าวเกี่ยวกับนักการเมืองและนักธุรกิจ ผู้คน ชาวต่างชาติถูกแสดงทุกวัน

        "ลี ฮุนมาไหม?"

        - เขายังไม่มา

        วันนี้เป็นวันสุดท้ายแล้วดังนั้นเขาอาจไม่มาแสดงตัว ผู้เล่นจากกิลด์เฮอร์มีสและกิลด์

ที่มีเกียรติอื่นๆก็ได้รับบัตรเชิญด้วย บาร์ดเรย์ก็มา,ให้สัมภาษณ์สื่อและสอบถามนิดหน่อยก่อนจากไป

        "เขาไม่เคยมา"

        ยู บยอง จิน สร้างรอยัลโร้ดและสนุกสนานกับมันทุกครั้งที่มันเป็นหัวข้อในการสนทนา

แต่เขารู้สึกประหลาดใจกับการจับตาดูสิ่งนี้

        'นี่เป็นเรื่องสนุกหรือทำให้คุณความสุขใหม?'

        ความเป็นจริงกับเสมือนจริง เป็นไปได้ที่ให้อารมณ์หลากหลายเมื่ออยู่ในอีกโลกหนึ่ง

        ตั้งแต่รอยัลโร้ดได้ถูกปล่อยออกมาและกลายเป็นที่นิยม, ได้มีการถกเถียงทางด้านปรัชญา

ไม่สิ้นสุด ขอบเขตของชีวิตไปได้ไกลแค่ไหนและอะไรที่เกี่ยวกับทางเลือกของมนุษย์ในความเป็นจริง

และความเสมือนจริง?

        ได้มีการเปิดเผยเกี่ยวกับเรื่องนี้ในบทความและหนังสือขายดี มีการโต้เถียงทางศาสนา

และปรัชญาแต่ผู้เล่นมากมายก็เข้าร่วมรอยัลโร้ดแล้ว

        อาจกล่าวได้ว่าความปรารถนาของมนุษย์นั้นยิ่งใหญ่มาก แล้วหากพวกเขาได้รับสิ่งหนึ่งแล้ว พวกเขา

จะต้องการอีก

        คำกล่าวที่รู้จักกันดี คุณอยากกินถ้าคุณหิวและนอนเมื่อคุณอิ่ม

        สังคมสมัยใหม่ให้ความสะดวกสบายกับมนุษย์มากมายแต่พวกเขายังคงไม่พอใจ ด้วยนิสัยการทำลายล้าง

ของพวกเขา และพวกเขาก็ต้องควบคุมความกดดันจากที่ทำงาน เทคโนโลยีถูกใช้ในการพัฒนารอยัลโร้ด

ให้เหมือนสวรรค์สำหรับพวกเขา   ใครก็ตามที่สร้างพื้นที่ดังกล่าวจะกลายเป็นที่นิยมทั่วโลก

        'ปฏิกิริยาต่างจากที่ฉันคิด'

        ยู บยอง จินไม่ได้รู้สึกพอใจในความสำเร็จของเขา เขาต้องการสร้างพื้นที่เสมือนจริงให้แสดงความ

ขมขื่นของความเป็นจริงมากยิ่งขึ้น

        'ดูซิว่าโลกที่คุณอยู่ไร้สาระอย่างไร ความเป็นจริงนี่ไม่มีอะไรเลย ฉันได้สร้างพื้นที่เสมือน'

        มรดกที่ยิ่งใหญ่ของยู บยอง จินจำนวนหุ้นของบริษัทยูนิคอนเป็นสิ่งที่ใครสักคนจะปรารถนา

เขาต้องการใครสักคนมาพิชิตรอยัลโร้ดเพื่อเขาจะได้หัวเราะกับโลกใบนี้

        แต่ผู้คนชื่นชอบรอยัลโร้ดจริงๆและมีความสุขสบายในนั้น พวกเขาชอบมันมากกว่าชีวิตที่ยาก

ลำบากในความเป็นจริง

        นี่ไม่ใช่สิ่งที่ ยู บยอง จิน ตั้งใจไว้

        ถ้ามีสถานที่ที่สนุกสนานและมีความสุขแล้วจิตใจของผู้คนเข้าสู่ความสงบสุข พวกเขาไม่ได้รู้สึก

ในแง่ลบเหมือนที่ ยู บยอง จิน คิด โลกของรอยัลโร้ดนั้นน่าหลงใหลและพวกเขาก็ซื่อสัตย์ต่อมันเมื่อเวลาผ่านไป

        มันทำให้พวกเขารู้สึกดีขึ้นและพวกเขาเริ่มใช้ความรู้สึกนี้ในที่ทำงานและชีวิตของพวกเขา

พวกมนุษย์ไม่ได้เรียบง่ายและอ่อนแออย่างที่บางคนคิด บางครั้งพวกเขาสามารถเอาชนะปัญหาด้วยเวลา

และการทำงานหนัก สถานที่บรรเทาแรงกดดันนั้นก็ช่วยได้เช่นกัน

        "พวกเขาชอบมันมากจนฉันรู้สึกไม่ดี"

        ยู บยอง จินพูดขณะที่สำรวจงานแสดงสินค้าผ่านหน้าจอมอนิเตอร์

        บรรยากาศเหมือนงานเทศกาลจริงๆ รูปแบบที่ร่าเริงของครอบครัวจูงเด็กๆมาสามารถเห็นได้

        ยู บยอง จิน ถามเจ้าปัญญาประดิษฐ์

        "เจ้าสามารถตัดพลังงานที่จ่ายให้งานเอ็กโปได้ไหม?"

        - เป็นไปได้ มันจะเปลี่ยนเป็นระบบพลังงานฉุกเฉินทันทีแต่นั่นสามารถทำลายได้

        หลายๆส่วนถูกควบคุมโดยเจ้าสติปัญญาเทียมเวอร์เซลล์ อาคารนี้ใช้พลังงานสะอาด

ดังนั้นมันไม่ยากเย็นที่จะตัดมันออก

        ยู บยอง จินจับจ้องมองผู้คนในมอนิเตอร์ด้วยสายตาแดงก่ำ

        คุณผู้หญิงจูงมือเด็กๆ เขาใช้เวลาตลอดชีวิตในการทดลองกับเครื่องจักรดังนั้นมันจึงเป็น

เรื่องยากที่จะเข้าใจความรู้สึกของพวกเขา

        'ทำไมพวกเขากำลังหัวเราะแบบนั้น? หลายๆอย่างในชีวิตช่างยากลำบาก'

        เจ้าของบริษัทยูนิคอน ผู้สร้างรอยัลโร้ด ผู้ที่ร่ำรวยที่สุดในโลก บุคคลผู้ทรงอิทธิพล ผู้อยู่

เบื้องหลังวัฏจักรธุรกิจทั้งหลาย

        เขาสามารถเฝ้ามองทุกๆสิ่งที่เกิดขึ้นในรอยัลโร้ด เขามีความสำเร็จมากกว่าผู้ใด แต่

หัวใจของเขากลับอ่อนแอ

        คนอื่นให้กำเนิด, สร้างบ้านเรือนและใช้ชีวิตของพวกเขา ยู บยอง จินรู้สึกแปลกๆ เมื่อใดก็ตาม

ที่เขาสังเกตเห็นสถานที่ดังกล่าว

        "เวอร์เซลล์"

        - ค่ะ, โปรดออกคำสั่ง

        "สิ่งนี้ควรตอบตามการตัดสินใจของเจ้า, ไม่ใช่คำแนะนำ ฉันเป็นคนปรกติใช่หรือไหม?"

        ปัญญาประดิษฐ์ตอบกลับโดยไม่ลังเล

                - แน่นอน

        ยู บยอง-จิน ตระหนักถึงบางสิ่งหลังจากที่ได้เฝ้ามองทุกๆคน

        'ดูเหมือนฉันจะผิด(ปรกติ มั้ง)ไปนิดหน่อย'

        โปรดติดตามตอนต่อไป

ผู้แปล : Acid กรด

Editor : แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล