เล่ม 16 ตอนที่ 7 : อุดมคติของวีด แปลโดย garnotics

โทเดียมอาณาจักรแวมไพร์!

ทักษะจิตรกรรมของยูรินเพิ่มขึ้นเมื่อเธอวาดแวมไพร์

 “ดูเป็นยังไงบ้าง?”

 “เยี่ยมมาก, คุณผู้หญิงคนสวยสนใจไปหาที่เงียบๆเพื่อดื่มไวน์สักแก้วกันไหม เราจะไปที่ปราสาทของข้าแล้วระบายผ้าม่านจนเป็นสีเข้มกันไม่ให้แสงแดดส่องเข้ามา หลังจากนั้นเราจะใช้เวลาที่เหลือด้วยกันจนถึงเช้าในโลงของข้า”

 “ไม่มีทาง!” เธอปฏิเสธคำยั่วยวนของแวมไพร์อย่างเย็นชาต่อหน้าแวมไพร์เขี้ยวแหลมที่พร้อมจะกัดเข้าที่คอของคุณ

 ‘ดูเหมือนว่าฉันจะเดินทางผ่านพื้นที่ส่วนใหญ่มาหมดแล้ว’ ยูรินตัดสินใจที่สิ้นสุดการเดินทางของเธอในโทเดียม

ในโทเดียม, มีรูปวาดมากมายที่สร้างสรรค์ขึ้นโดยศิลปินชั้นดี และมีชิ้นงานชั้นเอกมากมายที่จิตรกรต้องการจะชื่นชมให้ได้อย่างน้อยสักครั้งหนึ่งถูกแขวนอยู่ที่นี่ ต้องขอขอบคุณเพราะทักษะจิตรกรของเธอเพิ่มขึ้นอย่างมาก แต่เธออยากจะเดินทางไปในทวีปใหญ่

 “ฉันจะย้ายไปที่อื่นเลยดีมั้ยนะ?” ยูรินลุกขึ้นจากที่นั่ง

พร้อมกับหมวกปีกกว้าง เธอเก็บกล่องสีและสมุดสเก็ต บนหลังของเธอแขวนพู่กันขนาดใหญ่

เลเวล 16

ที่เลเวลนี้ มันเป็นไปไม่ได้ทีเธอจะสวมอาวุธดีๆ พู่กันชิ้นนี้ยังเป็นเพียงเครื่องประดับที่ได้มาจากขุมสมบัติของแวมไพร์ ความกว้างของแปรงเหมาะกับการวาดภาพและยังมีความสามารถในการสตั๊นมอนสเตอร์ที่อ่อนแอ

มันทำขึ้นจากมิธริล!

เนื่องจากความทนทานของพู่กันสูงมากพอที่จะไม่ทำให้ขนแปรงหลุดร่วง มันมีประโยชน์มาก

 “เยี่ยมเลย ฉันไปละ”

ยูรินวาดภาพอย่างคร่าวๆบนพื้น

ฉากที่เธอวาดเป็นผับที่เพลและคนอื่นๆกำลังดื่มเบียร์พร้อมกับดูวีดีโอการต่อสู้ของวีด มีเพลและสมาชิกปาร์ตี้ โต๊ะ ผู้คนที่มารวมตัวกัน และสิ่งตกแต่งภายในผับ

เมื่อเคลื่อนที่ไปยังที่ที่เธอไม่เคยไปมาก่อน เธอต้องทำให้ภาพดูสมบูรณ์แบบที่สุด ถ้ามีความแตกต่างเพียงเล็กน้อยก็อาจจะให้สถานที่ที่เธอไปนั้นแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง อย่างไรก็ตามเมื่อเธอเคลื่อนย้ายไปกับคนอื่น เธอต้องวาดรูปของคนคนนั้นในภาพด้วย

ถ้าเธอวาดภาพของสมาชิกปาร์ตี้และสถานที่ เธอก็จะสามารถใช้ทักษะการเทเลพอร์ทรูปวาดได้

หลังจากวาดฉากผับเสร็จ ยูรินก็วาดรูปของตัวเธอกำลังนั่งบนเก้าอี้ที่โต๊ะของเหล่าสมาชิกลงไป

และแล้วเธอก็กำลังนั่งอยู่ผับ

 “ย้า... ราชาไฮดราออกมาแล้วว!”

 “นี่มันสุดยอดไปเลย! เขาใช่ช่างแกะสลักจริงๆหรือเปล่าเนี่ย? ขนาดของมอนสเตอร์มันไม่ธรรมดาเลย”

ผับเต็มไปด้วยเสียงดังเจื้อยแจ้วน่ารำคาญและทำให้ปวดหู จากเสียงของเหล่าผู้คนที่สั่งอาหารและเบียร์ รวมทั้งเสียงตะโกนเชียร์กันอย่างอึกทึก

แม้ว่ายูรินจะปรากฏตัวขึ้นก็ไม่มีใครสังเกตเห็น

 “มานี่เร็ว” “เธอเป็นยังไงบ้าง?”

ฮวารยองกล่าวทักทายยูรินเป็นคนแรกและยูรินเองก็ทักทายไอรีน โรมูนะ และเซอร์กะ ซึ่งไม่ได้พบเห็นกันเป็นเวลานาน

 “แสดงว่าเธอเพิ่งกลับมาจากโทเดียมเมื่อกี้นี้”

 “มันมีหลายสิ่งที่หนูต้องการจะวาด และหนูยุ่งมากกับการทำเควสวาดรูป แล้วตอนนี้หนูก็กลับมาแล้ว ช่วยนำของอร่อยๆมาให้ทานที่ค่ะ”

 “ตกลง ฉันจะซื้ออะไรก็ได้เท่าที่เธอต้องการ”

ฮวารยองกับยูรินเข้ากันได้ดี พวกเธอคุยกันเรื่อยเปื่อยระหว่างดูวีดีโอของวีด และเพราะทั้งไอรีนและโรมูนะต่างก็เป็นคนช่างพูดช่างคุย การสนทนาของพวกผู้หญิงเป็นอะไรที่ไม่มีวันสิ้นสุดจริงๆ

 “เธอเปลี่ยนอุปกรณ์สวมใส่หรือยัง?”

 “เปลี่ยนแล้วละ ชุดเก่ามันเปิดเผยเกินไป ครั้งนี้หนูเลือกใส่เสื้อผ้าที่ดูดีเลยละ คุณคิดว่าไงมันโอเคหรือเปล่า?”

 “สวยมากเลยละ เธอซื้อต่างหูมาจากไหนเหรอ?”

 “ของดรอปจากมอนสเตอร์ละ มาจากพวกก๊อปลิน มันเหมาะกับหนูหรือเปล่า”

 “ดูเหมาะสุดๆเลยละ”

ดาอินแนะนำตัวกับยูรินก่อน “ฉันเป็นชาแมนชื่อดาอิน ยินดีที่ได้รู้จักนะ”

 “ยินดีที่รู้จักเช่นกันคะ ออนนี่(พี่สาว)”

ดาอินเขินอายเล็กน้อย แต่เพราะพวกเขานั้นเป็นคนดีจริงๆ เธอจึงเข้ากับพวกเขาได้อย่างรวดเร็ว

ระหว่างที่พวกเขากำลังคุยกันและดูวีดีโอการผจญภัย และทักทายกันเล็กน้อย ก็มีคำถามออกมาจากปากของฮวารยอง

 “ยูริน ผู้หญิงแบบไหนเหรอที่เป็นสเปคของพี่ชายเธอ”

 “อะไรนะคะ?”

 “ฉันหมายความว่า... เขาชอบผู้หญิงที่มีบุคลิกลักษณะท่าทางหรืออะไรพวกนั้น แบบไหนเหรอ?”

 “คุณกำลังถามผู้หญิงในอุดมคติของพี่เหรอ?”

 “ใช่แล้วละ ไม่ใช่เธอรู้อะไรเกี่ยวกับพี่ชายในฐานะน้องสาวเหรอ?”

ถึงเสียงในโรงเตี๊ยมจะดังมากเนื่องจากวีดีโอการต่อสู้ แต่ความสนของผู้คนก็หันมาที่โต๊ะของยูรินมากขึ้น

ผู้หญิงในสเปคของวีด ผู้ซึ่งไม่เคยสนใจในผู้หญิงแม้แต่น้อย

 “หนูไม่รู้เหมือนกัน”

 “ทำไมละ? ไม่ใช่พี่ชายของเธอเคยเดทกับใครมาก่อนเหรอ?” สายตาของฮวารยองเปล่งประกายในทันที

 “เรื่องนั้นหนูก็ไม่ทราบคะ”

 “ฉันรู้แล้วละ ยังไงต้องมีสเปคที่เขาชอบแน่ๆ”

 “หนูเหมือนจะรู้ แต่ก็ไม่รู้จะอธิบายยังไง”

 “งั้นลองยกตัวอย่าง เธอคิดว่าผู้หญิงอย่างฉันเป็นยังไงเหรอ” ฮวารยองยิ้มระหว่างที่ถาม เธอเป็นถึงที่ต้องการอันดับหนึ่งสำหรับการออกเดทและภรรยาในนิตยสารชื่อดังของโลก! ฮวารยองเต็มไปด้วยศักดิ์ศรี เสน่ห์ และความเชื่อมั่น

ยูรินส่ายหัวเล็กน้อยเหมือนแสดงคำขอโทษ “ออนนี่ ท่าทางคุณจะไม่ใช่สเปคของพี่ชายหนูหรอก”

ท่าทางของฮวารยองดูเศร้าทันที “ฉันขาดอะไรไปหรอ?”

ทั้งปาร์ตี้รู้สึกตกใจ

ทำไมเขาชั่งกล้าที่จะไม่รักฮวารยอง? มันมีเหตุผลลึกๆอะไรซ่อนอยู่อย่างนั้นเหรอ?!

เขาอาจจะมีอดีตที่เจ็บปวด หรือเพราะเขาอาจกังวลว่าจะโดนทิ้งเพราะมีเรื่องอื้อฉาวกับฮวารยองที่มีชื่อเสียง

 “พี่สาว คุณซื้อเสื้อผ้าทั้งหมดกี่ชุดต่อปีละ?”

 “ประมาณห้าสิบตัว แล้วฉันก็ได้เสื้อผ้ามาจากสปอนเซอร์ด้วย”

 “พี่ชายหนูเกลียดการใช้จ่ายกับการซื้อเสื้อผ้า”

ฮวารยอง เธอทั้งใส่เสื้อผ้าแบรนเนม สวมรองเท้าแบรนเนม ใช้น้ำหอมแบรนเนม ไม่มีทางที่จะมาเป็นสเปคของวีดได้เลย

 “แล้วฉันละ?” ไอรีนถามพร้อมกับยิ้มแบบอายๆ

ตั้งแต่ที่เธอเป็นเพื่อนกับยูรินผ่านการเพิ่มเพื่อนในเกม ไอรีนถามกึ่งๆตลก

เพลกับเซเฟอร์พยักหน้าเงียบๆ ไม่มีใครหรอกที่ไม่ชอบไอรีน เธอเป็นคนที่ทุ่มเท มีน้ำใจ มีความเป็นผู้หญิง และมีบุคลิกที่เรียบง่าย แถมเธอยังสวยอีกด้วย

 “ฉันก็คิดว่าคุณคงไม่ใช่สเปคของพี่หรอก ออนนี่”

 “ทำไมละ?”

 “เขาจะไม่ชอบคุณตรงที่คุณอาจจะโดนหลอกได้ง่ายเพราะความใจดีโดยธรรมชาติของคุณ”

“......!”

โรมูนะก็ถามเหมือนกัน “แล้วฉันละ?”

 “เนื่องจากออนนี่มีบุคลิกที่เข้มแข็งและคล่องแคล่ว.... แต่เพราะปัญหาหลักคือ....”

 “ปัญหาหลักของฉันคืออะไรหรอ?”

 “เธอเป็นนักเรียนดนตรี พี่ชายของหนูไม่ชอบมันเพราะว่าต้องใช้ค่าใช้จ่ายมหาศาลในการเล่นดนตรี”

ความคิดอคติที่หยั่งรากลึกต่อศิลปะชั้นดี!

ฮวารยองพูดด้วยอารมณ์โกรธเคือง “หรือเขาจะไม่มีผู้หญิงในสเปคเลย?”

 “แต่ความจริงแล้ว พี่คงยังไม่ได้คิดเกี่ยวกับผู้หญิงในสเปค หนูไม่รู้จริงๆว่าพี่ชอบอะไร แต่มันจะเกี่ยวข้องตรรกะที่ใช่สำหรับพี่”

 “ตรรกะที่ใช่ หืม”

ยูรินมองดูดาอินแล้วพูดต่อ “หนูคิดว่าพี่ดาอินจะใกล้เคียงกับสเปคของพี่มากที่สุดแล้ว”

 “ทำไมละ?” ดาอินยิ้มอย่างมีความสุข

ครั้งหนึ่งระหว่างการล่าในถ้ำแห่งเมืองลอยฟ้า ลาเวียส วีดได้พูดกับเธอว่า

- เธอคือสเปคของฉัน

พวกเขามีการสนทนามากมายในตอนนี้ รวมทั้งพวกคุยเกี่ยวกับสเปคที่ชอบด้วย

 “หนูไม่รู้จริงๆว่ามันจะโอเคมั้ยถ้าหนูจะถาม...”

 “ได้สิว่ามาเลย”

 “ออนนี่ คุณทำให้เส้นผมยาวและตรงยังไง? คุณไปร้านทำผมบ่อยมั้ย?”

 “ไม่เลย ผมของฉันจัดง่ายปกติอยู่แล้ว ฉันจึงเพิ่งไว้มันไม่กี่ปีก่อนเอง”

 “คุณไม่ชอบใส่พวกต่างหู แหวน หรือพวกเครื่องประดับอะไร ถูกมั้ย?”

 “ใช่แล้ว ฉันไม่ชอบใส่อะไรที่มันยุ่งยาก”

 “เท่าที่หนูคิด คุณคงชอบใส่เสื้อผ้าง่ายๆ ถูกมั้ย?”

 “ส่วนมากฉันซื้อมันมาจากซูเปอร์มาร์เก็ต เฉพาะช่วงที่สินค้าลดราคาในเดือนกุมภา!”

ผู้หญิงในอุดมคติของวีดปรากฏตัวแล้ว!

ดาอินยังตระหนักถึงความจริงนี้ในขณะที่ตอบรับและท่าทางของเธอเปลี่ยนไป มันเป็นเพราะตอนนี้เธอรู้ว่าทำไมวีดได้บอกว่าเธอเป็นคนดีมากและเป็นสเปคของเขา

* * *

ขณะเดียวกัน วีดและพวกนักรบคนเถื่อนเข้ายึดกำแพงราวกับสายฟ้าแลบ พวกกองทัพอันเดดก็กระหนาบเข้าไปยังป้อมปราการทำให้ตอนนี้กำแพงว่างเปล่า!

วีดหยิบธนูไฮเอลฟ์เยริก้าออกมา

 “จิตวิญญาณแห่งวายุ”

ด้วยความช่วยเหลือของจิตวิญญาณแห่งวายุ ทำให้ลูกธนูพุ่งทะลุหัวของอัศวินแห่งความมืดเข้าที่ดวงตาของมัน

เผ่าซัลเมียร์ร้องตะโกน “ยิงธนูเข้าไปเลย!”

 “ยิงไปจนกว่าลูกธนูจะหมดกระบอก! เวลาสำหรับการล่ามาถึงแล้ว”

นักล่าเผ่าซัลเมียร์หยิบธนูออกมาและยิงมันออกไป ถึงแม้ว่าจะยิงออกไปสองหรือสามดอกพร้อมกันทีเดียว แต่ละดอกพุ่งเข้าเป้าอย่างแม่นยำ!

ลูกธนูที่ถูกยิงออกมามีประโยชน์มากในการล้อมศัตรูของพวกเขา วีดไม่ลดละที่จะจัดการเฉพาะพวกอัศวินมืด

–คุณได้จัดการอัศวินแห่งความมืดเบ็นสันด้วยธนู -คุณรับค่าประสบการณ์

การโจมตีด้วยธนูทำให้การป้องกันของอัศวินมืดลดลง

เช่นเดียวกันกับการกินบุฟเฟต์ มือของคุณจะหยิบของอร่อยๆก่อนเป็นอันดับแรก เนื้อหมูย่างและบูลโกกิเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับบุฟเฟต์เนื้อ!

คุณต้องเติมเต็มกระเพาะด้วยเนื้ออย่างรวดเร็ว เมื่อวีดได้รับเงินเดือน เขาจะไปกินบุฟเฟต์เนื้อกับน้องสาว พวกเขาจะหยุดกินก็ต่อเมื่ออิ่มจนจะจะอ้วกแล้วเท่านั้น

ไม่มีความทรงจำอะไรจะสวยงามและสงบสุขไปกว่า ความรู้สึกเมื่อเขาอิ่มจนจุกจนแทบจะเดินไม่ได้

ความทรงที่มีค่าของวีดในช่วงวัยรุ่น

 “มีมอนสเตอร์เต็มไปหมดเลย!”

สถานการณ์ในตอนนี้ได้ดึงวีดออกมาจากบุฟเฟต์ การโจมตีศัตรูที่อ่อนแอเพื่อเพิ่มค่าประสบการณ์และผลงานของเขา!

เนื่องจากทหารธรรมดามีค่าไม่คุ้มกับลูกธนูของเขา เขาจึงมักจะหลีกเลี่ยงพวกมัน ถึงแม้ว่าวีดจะไม่ได้จัดการพวกมัน ลูกธนูของเผ่าซัลเมียร์ก็ถูกกระหน่ำยิงเข้ามาราวกับห่าฝนอยู่แล้ว

 “พวกศัตรูถูกกำจัดหมดแล้ว”

 “พวกเราหยุดยิงก่อน”

กองทัพของวิหารเอมบินยูอยากจะตอบโต้กลับวีดและเผ่าซัลเมียร์ แต่ก็ไม่มีโอกาสเพราะกำลังถูกกองทัพอันเดดโจมตีอยู่

พื้นที่บนกำแพงป้อมปราการนั้นมีความได้เปรียบทางยุทธศาสตร์ พวกเขายิงธนูข้ามหัวพวกอันเดด ขณะที่พวกอันเดดก็ได้ปกป้องกองกำลังของวีดระหว่างการต่อสู้โดยไม่ได้ตั้งใจ และเนื่องจากถูกกระหน่ำยิงด้วยฝูงห่าธนูทำให้กองกำลังของวิหารเอมบินยูได้รับความเสียหายอย่างต่อเนื่อง

ซากศพของทหารถูกคืนชีพขึ้นมาเป็นอันเดด พวกอันเดดนั้นถูกเพิ่มจำนวนขึ้นเป็นทวีคูณ ในขณะเดียวกันความสมดุลของการต่อสู้ก่อนหน้านี้ถูกทำลายและเหล่ากองทัพอันเดดก็รุดหน้าเข้าไป

นักรบเผ่าเวเจจเคาะโล่ด้วยดาบ “พวกเราก็จะสู้ด้วย”

วีดพยักหน้าเป็นพิธี สถานการณ์ปัจจุบันไม่สามารถแก้ไขได้ด้วยลูกธนูเพียงอย่างเดียว พวกเขาต้องการที่จะจบในขณะที่กองทัพของเอมบินยูกำลังอ่อนแอลงอย่างมาก

 “ข้าจะให้นักรบชาวซัลเมียร์ร้อยนาย ตอนนี้จงเข้าไปในปราสาทกับพวกเขา!”

 “ข้างในปราสาท?”

 “ข้ามกำแพงไปและเข้าไปในปราสาทชั้นใน อาจจะมีพวกนักบวชและนักเวทย์ของวิหารเอมบินยู จงฆ่าพวกมันซะ!”

ทักษะการสังเกตเขาได้มาจากการฝึกฝนผ่านการแกะสลัก วีดประเมินโครงสร้างของป้อมปราการโดยคร่าวๆ วิหารเอมบินยูยังคงอยู่เนื่องจากความแข็งแกร่งของเหล่านักบวช พวกทหารได้รับความแข็งแกร่งขึ้นจากการฟื้นฟูเวทมนตร์ศักดิ์สิทธิ์และการต่อสู้

สถานที่พำนักของพวกมันถูกบุกรุก

พวกทหารไม่สามารถได้รับการรักษาอีกต่อไป และพวกมันก็ไม่ได้รับผลจากการโจมตีพิษของอิมูกิและอันเดด ดังนั้นพวกมันจึงแตกกระจายคนละทิศคนละทาง

มีโอกาสที่พวกอัศวินมืดกำลังปกป้องพวกนักบวช เผ่าเวเจจเชื่ออย่างนั้น

 “แต่พวกข้าไม่รู้ว่านักเวทกับนักบวชนั้นอยู่ไหน”

 “การแกะรอยของชนเผ่าซัลเมียร์จะช่วยเจ้า เจ้าเหลือง เจ้าตามพวกเขาไปด้วย”

คำสั่งของเขาถือเป็นสิ่งพิเศษสำหรับชนเผ่าทั้งสาม

 “เจ้าเหลือง จงเปิดทางข้างหน้า”

มออออ!

วีดต้องการจะเรียกใช้อัศวินเดธไนท์แวนฮอว์กและมอบหน้าที่ให้เขา แต่ไม่สามารถทำได้เพราะบัลข่าน ดีมอฟ อยู่ใกล้ๆ เขาไม่สามารถใช้ของที่ขโมยมาต่อหน้าเจ้าของเดิมได้หรอก ถ้าหากแวนฮอว์กต้องการจะไปกับบัลข่าน มันไม่มีอะไรหรอก นอกจากเป็นการสร้างความสูญเสียอันใหญ่หลวงกับตัวเอง

 “ขอบคุณที่ให้พวกข้าจัดการ”

 “พวกข้าจะเข้าไปข้างใน”

นักล่าชนเผ่าซัลเมียร์และเวเจจวิ่งจากกำแพงไปพร้อมกับเจ้าเหลืองเข้าไปยังปราสาท

สายตาของเจ้าเหลือง!

ภาพวาดของตกแต่งและเครื่องเรือนโบราณในปราสาทกำลังถูกไฟครอก กลุ่มการ์ดและสาวกลัทธิกำลังฉีดน้ำเพื่อดับไฟ

มออออ

เจ้าเหลืองซึ่งก่อนหน้านี้มีดวงตาที่ไร้เดียงสากำลังเต็มไปความโกรธแค้นและไม่พอใจ

บางคนนั้นช่างน่าสงสาร พวกเขานั้นไม่มีเพิงสำหรับใช้หลบฝน แต่พวกเขาสร้างและอาศัยอยู่ในปราสาทที่หลังใหญ่และงดงาม ตอนนี้เจ้าเหลืองกำลังวิ่งพร้อมดวงตาที่ดูดุร้าย ความเร็วของเจ้าเหลืองที่กำลังกราดเกรี้ยวนั้นยิ่งกว่าม้าศึก ที่จริงความสามารถอยู่ในระดับสูงนั้นมีเพียงความเร็วและความอึดแบบสุดๆ

กรับ กรับ กรับ กรับ กรับ กรับ กรับ!

เจ้าเหลืองพุ่งทะลุผ่านทางเดินที่ห้อมล้อมด้วยเปลวไฟและเต็มไปด้วยงานศิลปะ

 “นั้นมันเจ้าวัวตกมัน!”

 “เจ้าวัวมันกำลังเข้าไปในวิหารแล้ว รีบฆ่ามันเร็วเข้า!”

 “เราควรจะบูชายัญมัน”

เจ้าเหลืองใช้หัวขวิดเหล่าสาวกและการ์ดที่กำลังถือหอกเพื่อป้องกันตัว มันลงน้ำหนักตัวไปกับการต่อสู้

มอออ!

เจ้าเหลืองแผดเสียงขณะกำลังเปิดทาง

ระหว่างที่วัวกำลังตกมัน มันจะสูญเสียการมองเห็นมีเพียงแต่จะพุ่งและขวิดทุกสิ่งทุกอย่างที่ขวางหน้า มันขวิดหัวเตะไปด้านหลังเตะวงกว้างแต่ละครั้งที่มันเตะจะใช้ขาหลังซึ่งแสดงถึงพลังอันหน้าทึ่งของวัวกระทิง!

มันต่อสู้ได้ดีมาก ยากที่จะเชื่อว่ามันคือเจ้าเหลืองที่แสนเชื่อง หลังจากที่แยกกับวีด ความขวยเขินของเจ้าเหลืองถูกกำจัดจนหมดสิ้น

ทางฝั่งของเผ่าเวเจจและซัลเมียร์ก็ผ่านด่านของพวกสาวกได้อย่างง่ายดาย

แม้ว่าจะตาย ทหารของเอมบินยูก็จะถูกฟื้นคืนชีพเป็นอันเดดด้วยมหาเวทย์ดาร์ครูล(ศาสตร์มืด) เนื่องจากพวกเขาต้องจัดการพวกอันเดดด้วยมันจึงใช้เวลามากเพื่อที่จะก้าวข้ามไป

เนื่องจากบัลข่าน เฟย์ลอร์ด ราชาไฮดรา และอิมูกิดำกำลังรบกันอยู่ในสมรภูมิรบตรงกลางป้อมปราการ กำแพงปราสาทจึงเกิดการสั่นสะเทือนจากระเบิดอยู่บ่อยครั้ง

ในพื้นที่ที่ถูกเคลียร์เรียบร้อยแล้ว นักล่าเผ่าซัลเมียร์ก็จะติดตั้งกับดักเอาไว้ พวกทหารของเอมบินยูที่เคลื่อนผ่านหรือกำลังไล่ตามก็รับความเสียหารมากมายจากกับดัก ประโยชน์ของทักษะการติดตั้งกับดักของเผ่าซัลเมียร์ถูกใช้ในปราสาทนี่แหละ

เผ่าซัลเมียร์ค้นพบห้องรับรองของพวกนักบวช

 “ศัตรูบุก”

นักบวช อัศวินมืดและทหารตั้งการป้องกัน แต่ชนเผ่าซัลเมียร์จัดการได้หมดแม้จะได้รับความเสียหายค่อนข้างมาก

จำนวนของอัศวินมืดลดลงอย่างมาก และเหนือสิ่งอื่นใดเวทมนต์ศักดิ์สิทธิ์ของนักบวชก็ไม่เหลืออีกแล้ว อัศวินขาดพละกำลัง โล่ของเขาไม่ได้ช่วยอะไรจากลูกธนูที่โจมตีมาจากระยะไกล

พวกมันถึงจุดจบลงด้วยการโจมตีจากลูกธนูของเผ่าซัลเมียร์และความว่องไวและหาญกล้าของเผ่าเวเจจ

เนื่องจากการสังหารเหล่านักบวชของวิหารเอมบินยูกว่า200ศพ ตอนนี้เอมบินยูไม่เหลือกำลังหนุนอีกต่อไปแล้ว

* * *

ระหว่างรอผลลัพธ์ที่ยอดเยี่ยม วีดและนักรบคนเถื่อนก็ระดมยิงใส่กองกำลังของวิหารเอมบินยู

เหล่ากองทัพอัดเดดจำนวนมากวิ่งไปยัง ส่วนกลางของปราสาท รวมทั้งพวกโครงกระดูกและเดดไนท์

 “ดูเหมือนว่าพวกเราต้องได้ปะทะกับบัลข่านแน่นอน”

บัลข่าน,ราชาไฮดรา,อิมูกิและเฟย์ลอร์ดกำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือดที่ส่วนกลางของปราสาท ด้วยคำสั่งของบัลข่าน พวกอัดเดดกระโจนเข้าหาราชาไฮดรา,อิมูกิและเฟย์ลอร์ด มันเป็นช่วงเวลาที่ฝ่ายหนึ่งต้องเป็นฝ่ายรับ แต่ชัยชนะก็ไม่ได้มาง่ายๆนักหรอก บัลข่าน,อิมูกิและราชาไฮดราฟื้นฟูร่างกายอย่างรวดเร็วทุกครั้งที่ได้รับความบาดเจ็บ อีกทั้งพลังชีวิตละพลังป้องกันของพวกมันยังสูงอีกด้วย

บาเรียศักดิ์สิทธิ์ของนักบวชชั้นสูงเฟย์ลอร์ดยังสกัดการโจมตีส่วนใหญ่ได้ แม้กระทั่งเวทมนต์ของบัลข่านและอิมูกิยังถูกสกัดไว้ได้ พวกอันเดดยิ่งไม่สามารถเข้าใกล้ได้เลย

มันเป็นเรื่องยากที่จะตั้งสมาธิเพราะหัวของราชาไฮดราโจมตีไปทุกๆทิศทาง

 “มันจะไม่จบสักทีถ้ามันยังเป็นแบบนี้อยู่”

วีดคิดว่าถึงเวลาที่จะต้องตัดสินใจได้แล้ว จุดอ่อนของสงครามสี่ทิศคือเมื่อฝ่ายหนึ่งอ่อนกำลังลง มันก็ยากที่จะจบลงเพราะการโจมตีจะไปจดจ่ออยู่กับอีกฝ่ายแทน

 “ไม่มีเวลาแล้ว ถ้ามันยังเป็นแบบนี้ต่อไป เราจะไม่รู้ว่าฝ่ายไหนจะแพ้ก่อน เฟย์ลอร์ดคงอยู่ได้ไม่นาน แต่ถ้าบัลข่านชนะหรืออิมูกิยังอยู่ มันเป็นเรื่องยากที่จะกำจัดพวกมัน”

มันค่อนข้างยุ่งยากที่จะสู้กับกองทัพอัดเดดของบัลข่าน พวกที่บินอยู่ เวทมนต์ของอิมูกิ และพลังชีวิตที่มากโขของราชาไฮดรา

เมื่อปีกของอิมูกิหักลงนั้นจะเป็นโอกาสของเขา วีดหยิบแผ่นทองแดงแห่งการรู้แจ้งออกมา

 “คำพิพากษาแห่งความตายยยย!”

พลังงานความมืดรวมตัวกันรอบๆแผ่นทองแดงที่ขึ้นสนิมและมีรอยแตกหัก จากนั้นมุ่งตรงไปยังป้อมปราการ

ความทนทานของมันต่ำ จึงไม่สามารถใช้งานได้หลายครั้ง

วีดร่ายประโยคเดียวกันใส่ราชาไฮดรา,นักบวชชั้นสูงเฟย์ลอร์ด,ลิชบัลข่านและอิมูกิดำ ตราสีแดงเข้มประทับลงบนศีรษะของพวกมัน

- คุณได้ร่ายคำพิพากษาแห่งความตายใส่ราชาไฮดรา การฟื้นคืนพลังชีวิตและการฟื้นฟูสภาพร่างกายถูกปิดผนึกเป็นเวลาหนึ่งวัน

- คุณได้ร่ายคำพิพากษาแห่งความตายใส่นักบวชชั้นสูงเฟย์ลอร์ด เขาไม่สามารถฟื้นฟูพลังชีวิต,พลังเวทและพลังกายได้เป็นเวลาหนึ่งวัน

- ความสามารถลดพลังชีวิตและพลังเวทของลิชบัลข่าน ดีมอฟถูกผนึกเป็นเวลาหนึ่งวัน

- การฟื้นฟูพลังชีวิตและพลังเวทของอิมูกิไม่ทำงานเป็นเวลาหนึ่งวัน

- แผ่นทองแดงแห่งการรู้แจ้งเหลือค่าความทนทานอยู่4

คำพิพากษาแห่งความตายส่งผลต่อขีดจำกัดของสิ่งมีชีวิตอย่างรุนแรง ในทางกลับกันแผ่นทองแดงแห่งการรู้แจ้งก็ใกล้จะหักอยู่แล้ว

วีดใช้แผ่นทองแดงอีกครั้ง “เจ้าซากศพที่มีมลทิน จงติดตามเจ้านายที่แท้จริงของเจ้า!”

พวกวิญญาณปีศาจที่เป็นหุ่นเชิดของวิหารเอมบินยูกำลังต่อสู้กับอัดเดดและราชาไฮดรา! ตอนนี้มันเป็นกบฏและไม่ฟังคำสั่งของเฟย์ลอร์ด วีดใช้แผ่นทองแดงกับพวกมันเพื่อโจมตีทหารของเอมบินยูที่กำลังปกป้องพื้นที่รอบๆเฟย์ลอร์ด

- แผ่นทองแดงแห่งการรู้แจ้งเหลือค่าความทนทานอยู่3

เนื่องจากตราประทับสีแดงเข้มบนตัวอิมูกิ,ราชาไฮดราและลิชบัลข่าน ทำให้พวกมันได้รับความเสียหายอย่างรุนแรง

การดูดพลังชีวิตและพลังเวทของลิชบัลข่านถูกระงับ เขาจึงไม่สามารถร่ายเวทโจมตีอย่างไม่จำกัดได้อีกต่อไป

ผลเสียที่ร้ายแรงที่สุดคงเกิดขึ้นกับราชาไฮดรา ราชาไฮดราเคลื่อนไหวหัวทั้งเก้าเพื่อกลืนกินเป้าหมายและพ่นพิษ แต่ร่างกายอันมหึมาของมันแทบจะไม่เคลื่อนไหว มันจึงได้รับการโจมตีมากมาย การฟื้นฟูที่รวดเร็วเมื่อถูกทหารเอมบินยูและอันเดดใช้หอกและดาบทิ่มและแทง ตอนนี้ไม่เหลืออยู่แล้ว

—ควากกกกก!

เสียงกรีดร้องของร้องราชาไฮดราดังก้องไปทั่วทั้งป้อมปราการ

เพราะการแปรพักตร์ของวิญญาณปีศาจ การต่อสู้กับพวกพ้องหรือศัตรูนั้นก็แยกแยะไม่ออกภายในบริเวณป้อมปราการ

* * *

 “มันสำเร็จ”

เมื่อไรก็ตามที่เขาใช้แผ่นทองแดง วีดไม่สามารถห้ามความรู้สึกกังวลใจของเขา มันเกือบจะพัง เพราะแผ่นทองแดงนั้นเป็นไอเทมที่มีความบกพร่อง มันมีไอเทมมากกว่าหนึ่งหรือสองที่เป็นของเทียมหรือมีความบกพร่องที่ภายนอกนั้นดูดีแต่ภายในแย่เกินที่จะเชื่อ

เขากังวลว่ามันจะพังก่อนที่จะพยายามใช้มัน เขาจะทำยังดีเนี่ย!

 “อย่างที่คิดไว้ เราควรใช้มันอย่างระมัดระวัง”

เขาเพียงรู้สึกโล่งใจหลังจากที่ใช้แผ่นทองแดง แต่ก็ห้ามประมาทอยู่ดี!

สิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่วิ่งอาละวาดพร้อมกับทำลายหอป้อมปราการ ราชาไฮดรา

มันกำลังมาโจมตีเขาหรือพบว่าวีดคือหัวโจกที่อยู่เบื้องหลังความหายนะครั้งนี้

-ฉันจะฆ่าแก

ราชาไฮดรากำลังมาหาเขาด้วยความเร็วอันน่าเหลือเชื่อ พร้อมกับอันเดดที่กำลังห้อยต่องแต่งอยู่

วีดเดาะลิ้น การประเมินราคาของที่เขาน่าจะได้รับ ลดลงอย่างมากในเวลาไม่นาน

 “มันจะเป็นเรื่องยากที่จะได้ราคาเต็มสำหรับหนัง”

ราชาไฮดราเหลือหัวเพียง5หัว อีกทั้งร่างกายของมันยังเต็มไปด้วยบาดแผล หลังจากที่สูญเสียความสามารถในการฟื้นฟู,ถูกอิมูกิกัดและถูกบัลข่านร่ายคำสาปใส่ มันก็ไม่ได้อยู่ในจุดสูงสุดอีกต่อไป

สัตว์ประหลาดขนาดมหึมากำลังจะตาย

เปรียบเทียบกับวีด,ปิงหลงและพวกฟีนิกซ์ที่ยังมีชีวิตและยังดีอยู่แถมยังเหลือพวกคนเถื่อนอีกกว่า5,700คน

วีดยกมือขึ้น

 “พลธนูโจมตี!”

เผ่าซัลเมียร์ระดมยิงธนูใส่ราชาไฮดรา ความคมของลูกศรทำให้การทิ่มแทงรุนแรงมากยิ่งขึ้นขณะที่พวกเขาวิ่งไปรอบ ๆ

—คว๊ากกกกกก!

ราชาไฮดรากรีดร้องขณะที่มันถูกทิ่มแทงด้วยลูกธนูนับพัน

ในที่สุดวีดก็ประกาศ “ข้าจะยอมมอบของมือสองให้แก่พวกเจ้า”

เพราะหนังของราชาไฮดรานั้นทั้งหนักทั้งหนาถึงแม้ว่ามันจะเป็นสิ่งล้ำค่า จึงไม่ค่อยนิยมนำมันมาทำเป็นเกราะหนัง นักบวช,ชาแมน,ซัมมอนเนอร์และนักเวทต่างก็ไม่สามารถสวมใส่เกราะหนังราชาไฮดราที่หนักระหว่างการต่อสู้ได้ การป้องกันของมันเทียบเคียงระหว่างแผ่นเหล็กผสมกับมิทธริล ดังนั้นมันจึงไม่ใช่วัตถุดิบที่ง่ายต่อการขาย

 “สุดท้ายแล้ว วัสดุนี้ก็แค่เหมาะสำหรับทำถุงเท้าไว้ใส่ในฤดูหนาว ทุกคนโจมตี!” วีดสั่งคำสั่งอย่างดุดัน

ปิงหลงบินข้ามไปกัดคอของราชาไฮดราในทันที

ขนาดมันใหญ่กว่าหนึ่งร้อยเมตร!

ปิงหลงถูกแกะสลักจากก้อนน้ำแข็งที่เกิดจากการสะสมของน้ำแข็งและหิมะ ป้องกันการโจมตีจากราชาไฮดราด้วยน้ำหนักตัวที่มาก

เผ่าซัลเมียร์ยิงธนู เผ่าเวเจจกวัดแกว่งดาบของพวกเขาหลังจากกลับมาจากภารกิจ และเผ่าเลเกียร์ร่ายเวทมนต์ใส่ราชาไฮดรา

–ไอ้พวกป่าเถื่อน! พวกเจ้าเป็นแค่แมลง ช่างกล้านักนะ!

แต่กระนั้น ราชาไฮดรากระโจนเข้าใส่อย่างกล้าหาญ

ระหว่างสู้กันชุลมุนกับปิงหลง มันก็เหวี่ยงหางและยื่นหัวไปกินพวกคนเถื่อน มันพันร่างปิงหลงด้วยหัวและกดลง

มันไม่ได้เป็นเพียงบอสระดับสูงโดยเปล่าๆ

เลเวลมันมากกว่า500และมันยังสู้ด้วยตัวคนเดียวกับอิมูกิ,คำสาปของบัลข่านและการโจมตีจากวิหารเอมบินยู

วีดรออยู่ชั่วครู่หนึ่ง ‘แม้จะมีการต่อต้านเช่นนั้นแต่ในช้ามันก็จะตาย’

ในตอนนี้ เขาทำได้เพียงหยิบธนูไฮเอล์ฟและยิงลูกศรออกไปเท่านั้น

ราชาไฮดราเป็นเป้าหมายที่จะก้าวไปสู่ความสำเร็จของเขา และเพราะตอนนี้มีศัตรูมากมายที่เขาต้องสู้ เขาไม่เห็นว่าจะต้องสูญเสียพลังทั้งหมดไปกับมัน (stepping stone=ขั้นที่จะก้าวไปสู่ความสำเร็จ)

แม้ว่าเขาจะมีพลังปฏิเสธความตาย เขาต้องการที่จะปลอดภัยไว้ก่อนเพราะมันใช้ได้เพียงครั้งเดียว

เขาเพียงแต่รอให้ราชาไฮดราเหนื่อยจนตาย!

ชนเผ่าเวเจจมากกว่า100คน ถูกมันกิน

–น้ำหน้าอย่างพวกแก ฆ่าข้าไม่ได้หรอก!

ราชาไฮดราคำรามอย่างดุร้าย

มันอ้าปากทั้งห้าและคำรามไปบนท้องฟ้า

แม้ว่าจะถูกทิ่มแทงด้วยลูกศรที่ราวกับขนเม่นนับพัน และแผลมันก็ใหญ่ขึ้นๆ มันก็ยังคงปฏิเสธที่จะตาย

 “แล้วไงละ มันจะจริงเร้อ?”

วีดเดาะลิ้นเขายืนขึ้นตอนที่ความมีสง่าราศีของสัตว์ประหลาดยังไม่ตก

ตำนานของราชาไฮดรา

ตามบันทึกของทวีปเวอร์เซล ราชาไฮดราไม่มีวันตายจนกว่าศรีษะทั้งเก้าจะถูกตัดออก

ตอนนี้เหลือเพียงตัดหัวที่เหลือทั้งห้าทิ้ง

 “แต่ตอนนี้พลังของราชาไฮดราถึงขีดจำกัดแล้ว”

ต้องขอบคุณคำพิพากษาแห่งความตาย หัวที่ขาดไปแล้วไม่สามารถงอกคืนกลับมาได้ มันยากโครตๆที่จะตัดหัวทั้ง9ทิ้งแต่ตอนนี้มันไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้

วีดกางปีกแห่งแสงออกและบินไปทางด้านหน้าของราชาไฮดรา

–ย้ากก!

ราชาไฮดรายืดศีรษะออกมา

มันอ้าปากออกจนเห็นฟันหนาๆของมันที่แทบจะสามารถบดขยี้เหล็กได้ น้ำลายที่เป็นกรดรุนแรงหยดลงและหลอมละลายหิน ใครก็ตามที่ถูกมันกลืนเข้าไปต้องพบกับความตาย

 “เจ้านาย หลบ!” ปิงหลงร้องเตือน มันกำลังปลุกปล้ำอยู่กับราชาไฮดรา ทำให้เขาไม่สามารถที่จะปกป้องวีดได้

 “เจ้านาย มันอันตราย” “ถอยไป!”

 “พวกเรากำลังจะไปช่วย!” “เจ้านาย กลับมา!”

เจ้าเหลืองและพวกฟินิกซ์ต่างแสดงความมุ่งมั่น

ทุกตัวต่างกังวลใจเกี่ยวกับวีด

วีดที่เหล่าประติมากรรมรู้ว่าเป็นคนทารุณพวกมัน ต่อว่าพวกมันและริบเอาของและเงินที่ได้จากการต่อสู้!

การรบกับวิหารเอมบินยูแสดงให้เห็นถึงด้านต่างๆของเขา แต่เขามักจะสูญเสียชีวิตจากการเผชิญหน้า

บางทีมันเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้เพราะขีดจำกัดของพละกำลังและมานา แต่เหล่าประติมากรรมของวีดทุกตัวนอกเหนือจากปิงหลงเห็นว่าวีดเป็นคนที่มันสมควรจะปกป้อง

 ‘นี่คือการต่อสู้ของฉัน’

วีดหุบปีกแห่งแสงและร่วงหล่นลงกลางอากาศ

เขาหลบการโจมตีของราชาไฮดราและบินไปยังด้านหนึ่งของศีรษะที่มีปิงหลงอยู่

–ย๊ากกกก!

ศีรษะของราชาไฮดรามุ่งไปยังวีดราวกับงูพิษ ศีรษะทั้งที่ดูโกรธแค้นพุ่งเข้าใส่วีด

ปิงหลงกางปีกออกพยายามที่จะหยุดมัน แต่สองหัวที่เหลือยังคงมุ่งตรงมายังวีด

หวีดหลบหลีกหัวของมันโดยการบินขึ้นไปในอากาศ

ไม่มีสถานที่สำหรับให้ผ่อนคลายการเคลื่อนไหว เพราะอยู่ใกล้เกินไปจึงไม่สามารถทำนายการโจมตีได้

 “ปิงหลง ฉันอยากให้นายทำอะไรบางอย่างเพื่อฉัน”

ปิงหลงตอบกลับขณะที่กำลังกัดเข้าที่คอของราชาไฮดรา

 “ท่านต้องการอะไรเล่าในเวลาเช่นนี้ เจ้านาย” “ออกไปจากหัวของมัน”

 “ท่านจะกลายเป็นเป้าหมายของมันนะ เจ้านาย” “ไม่เป็นไร ออกไป เดี๋ยวนี้”

ปิงหลงเชื่อมั่นในวีด ระหว่างการต่อสู้ในการเดินทางทางตอนเหนือ ปิงหลงไม่สามารถจัดการมังกรกระดูกได้หากขาดวีด

ทันทีที่ศีรษะของราชาไฮดราเป็นอิสระด้วยความเป็นศัตรูที่แข็งแกร่งมันก็โจมตีวีด จัดการวีดเป็นสิ่งที่สำคัญกว่าปิงหลงซึ่งอยู่ด้านขวาของมัน

–แคว๊กก!

การโจมตีของราชาไฮดราช่างน่ากลัวและเป็นอันตราย

วีดเข้าไปใกล้กับมันและหลบการโจมตีที่น่าหวาดเสียว

เขาบินไปข้างล่างปิงหลงและขาของราชาไฮดราและระหว่างรักแร้ของมันเพื่อหลบหลีก

เมื่อเขาหลบหลีกได้สำเร็จ คอของราชาไฮดราก็พันกันยุ่งราวกับว่ามันลงไปในเครื่องซักผ้า

วีดนึกถึงประสบการณ์ตอนที่เขาทำงานพาร์ทไทม์ที่ร้านซักรีด พวกคนโง่เขลาใช้เครื่องซักผ้าอัตโนมัติกับเสื่อผ้าดีๆที่ราคามากกว่า100,000วอนอย่างไม่ทะนุถนอม มันเป็นข้อผิดพลาดที่ยิ่งใหญ่ที่คิดว่าผงซักฟอกจะใช้แก้ปัญหาได้กับทุกสิ่ง!

 “ดีที่สุดคือการซักผ้าด้วยมือนี่แหละ”

วีดนั่งลงบนคอของมันและยกดาบขึ้น

 “เบลซซิ่ง!”

แหวนของนักบวชชั้นสูงที่เขาสวมใส่ส่องแสงปกคลุมทั่วร่างกายของเขา

–การอำนวยพรของนักบวชชั้นสูงถูกใช้งาน –ความสามารถทางกายภาพเพิ่มขึ้นเป็นเวลา20นาที

มันเป็นระยะเวลาช่วงสั้นๆแต่เขาตัดสินใจที่จะใช้การอำนวยพรสำหรับช่วงเวลาที่สำคัญ

ดาบในตำนานที่ถูกกล่าวขานกันว่าเคยตัดภูติปีศาจน้ำแข็ง ได้ฟันลงเข้าที่ต้นคอของไฮดรา

 “ดาบราชันย์!” (Sword Kaiser)

สกิลที่แข็งแกร่งที่สุดของเขา

วีดใช้ดาบตัดคอที่พันกันอลวนของราชาไฮดราเหมือนลูกบอลไหมพรม แน่นอนหนังหนาๆไม่ได้ฉีกขาดด้วยการฟันเพียงครั้งเดียว

 “ดาบราชันย์!”

เทคนิคการโจมตีเข้าที่จุดเดิม เขาลงดาบราวกับเขากำลังผ่าฟืน

 “มันจะไม่เหลือคอหลังจากที่โดนฟันสิบครั้ง!”

วีดไม่หวงพลังชีวิตและพลังเวทใดๆในการใช้ทักษะนี้และการโจมตีใส่คอของราชาไฮดรา

ด้วยการจับมัดจากร่างกายขนาดใหญ่ของปิงหลง คอของราชาไฮดราถูกตัดออกทีละคอๆเลือดสีน้ำเงินพุ่งกระฉูดออกมา มันไม่งอกขึ้นมาอีกต่อไป

และหลังจากศรีษะทั้ง9ของราชาไฮดราหลุดออกไป-

–เลเวลอัพ -เลเวลอัพ

สัตว์ประหลาดที่ดุร้ายราชาไฮดรา ผู้ครอบครองหนองน้ำโนปริน ได้เข้าสู่ห้วงแห่งการหลับไหลไปตลอดกาล

สำหรับความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ ค่าชื่อเสียงเพิ่มขึ้น350

–ค่าความแข็งแรงเพิ่มขึ้น3(strพลังโจมตี) –ค่าพละกำลังเพิ่มขึ้น10(vitพลังชีวิต)

เลเวลของเขาเพิ่มขึ้นมา2 หลังจากจัดการราชาไฮดรา

แน่นอนวีดไม่ลืมสิ่งที่ต้องทำ นั้นคือการเก็บไอเทม

–ได้รับแร่ไพลินขนาดใหญ่1ชิ้น –ได้รับขนนกทรงแปลกประหลาด1ชิ้น –ได้รับหอกชั้นดีโซเฟียร์1ชิ้น –ได้รับเหรียญทองจำนวน3,140เหรียญ

ทอง1ชิ้นกับเหรียญทองนั้นแลกเปลี่ยนได้ในราคาเท่ากัน อย่างไรก็ตามเหรียญโบราณก็มีค่าเช่นเดียวกัน

 “กำไรไม่เลวเลย”

เขายังอยากจะเช็คไอเท็มต่างๆแต่สงครามยังไม่จบ

 “เจ้าเหลือง มานี่!”

วีดหยิบมีดแกะสลักออกมาหลังจากเรียกเจ้าเหลือง

ตัด ตัด ตัด

มือของเขาลอกหนังของราชาไฮดราอย่างระมัดระวัง! ถึงแม้ว่าหนังจะเต็มไปด้วยรอยขีดข่วนเขาก็ยังคงเก็บมันไว้ในเพื่อในกรณีที่มีความจำเป็น

วีดยังเอามาแม้กระทั่งหัวของราชาไฮดรา

–ได้รับหัวของราชาไฮดราจำนวน1หัว

ห้าหัว!

ศพของมอนสเตอร์ทั่วไปจะเหลือทิ้งไว้เพียงส่วนที่มีประโยชน์แล้วก็หายไป แต่เนื่องจากสิ่งเหล่านี้ยังอยู่เขาจึงหยิบมันมา

เขาให้เจ้าเหลืองลากหนังของราชาไฮดราและศีรษะขนาดใหญ่

 “เป็นไปตามคาด ของที่ได้จากมอนสเตอร์ขนาดใหญ่มีเยอะจริงๆ”

นี่คงเป็นความรู้สึกของชาวประมงที่จับวาฬได้

เรื่องราวของชายชราที่จับวาฬ เป็นนิยายที่มีชื่อเสียงเกี่ยวกับชายชราที่เดินทางกลับฝั่งแล้วเผชิญหน้ากับพายุและเนื้อวาฬถูกกินโดยฉลาม

ความเศร้าโศกของชายชรานั้นก้องไปทั่วทั้งหัวใจของคนทั้งโลก!

ผู้แปล: garnotics

Editor: แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล

ที่มา: http://japtem.com/lms-volume-16-chapter-7

ไฟล์: https://drive.google.com/drive/u/0/folders/0B7slWHQIQ6wCM1hicDY3dUw2cXM