เล่ม
26
ตอนที่ 10 : เกียรติภูมิแห่งเผ่าออร์ค แปลโดย Smith
REX
ขณะที่อยู่ในอาณาจักรริทเท่น วีดทำประติมากรรมของราชาตามที่ปรารถนา ระดับประติมากรรมของวีดเพิ่มถึง
32.7% ขั้นสูง เลเวล 8 ทักษะการแกะสลักที่เพิ่มขึ้นจะลดเวลาที่จำเป็นในการสร้างประติมากรรม
ทำให้ใช้เวลาน้อยลงในการทำผลงานออกมา
"บางทีในการแกะสลัก มันพอจะเป็นไปได้ไหมที่เจ้าจะทำให้ข้าดูเปล่งปลั่งและทำให้ข้าดูเปล่งประกาย?"
"กระหม่อมคิดว่ามันจะต้องแสดงออกถึงความงดงามของเจ้าหญิงด้วยการที่มันมีแสงออกมาจากตัวมันเอง
โอ้ จริงซินะ กระหม่อมยังขาดทองอยู่สักเล็กน้อยเพื่อสร้างประติมากรรมให้เป็นเช่นนี้
"
"ข้าจะนำมาให้เจ้าตอนนี้เลย"
วีดทำประติมากรรมทองคำของทุกคนในครอบครัวของพระราชา
การทำเช่นนี้นั้นนอกเหนือจากงานที่ได้รับมอบหมาย
เนื่องจากการทำชิ้นงานที่มีมูลค่านั้น จะได้ผลประโยชน์เพิ่มเติมนั่นเอง
ฉะนั้น เนื่องจากทักษะช่างตีเหล็กของเขายังไม่สูงนัก
จึงมีความเป็นไปได้ที่จะทำให้ได้ผลลัพธ์ตกอยู่ในความล้มเหลว เมื่อยืนอยู่ข้างหน้าต่างที่ประดับประดาไปด้วยเครื่องประดับ
จะเห็นเขาทำงานทุ่มเทจิตใจ และทำให้มันดูง่าย. ราชินีทรงมองและสรรเสริญความสำเร็จของวีด
"ทักษะในการใช้อัญมณีของเจ้าช่างยอดเยี่ยมนัก
"
ใบหน้าของวีดประดับไปด้วยรอยยิ้มซึ่งเป็นรอยยิ้มที่ดูออกจะเขินอาย
"กล่าวอย่างจริงใจ ตั้งแต่วันแรกที่กระหม่อมได้มีส่วนร่วมในประติมากรรม
มันเป็นสิ่งที่กระหม่อมไม่อาจทำให้มันมีมลทิน
ใดๆได้ "
"เช่นนั้นแล้ว ถ้าเจ้าต้องการอัญมณีใส่เพิ่มเข้าไป
ข้าก็ยินดีที่จะมองดูพวกมันอย่างมีความสุข"
แม้ว่าในขณะที่เขาเกือบจะทำงานจนใกล้เสร็จแล้วก็ตาม
เขาก็ยังคงรักษาจังหวะและสมาธิเพื่อทำงานที่ได้รับมอบหมายมาจากอาณาจักรริทเท่นให้ดีมากกว่าเดิม!
เขาได้รับมอบหมายให้สร้างประติมากรรมของพระราชา ราชินี เจ้าชายและเจ้าหญิงทุกพระองค์ที่ยืนจับมือกัน
พวกขุนนางถูกจัดตำแหน่งให้ต่ำกว่า และถูกแกะสลักลงไปเพื่อแสดงถึงการสรรเสริญเชื้อพระวงศ์
สิ่งเหล่านี้เป็นการเพิ่มจำนวนงานที่ต้องทำ
อย่างไรก็ตามแต่กระเป๋าเป้ที่วีดกำลังแบกอยู่นั้น กลับปรากฏให้เห็นถึงความหนักจากวัสดุที่เหลือใช้
ในการที่จะสามารถทำให้ประติมากรรมแปล่งแสงออกมาได้นั้น
มันต้องอาศัยชิ้นส่วนทองคำที่มีความบริสุทธิ์ และการแกะสลักแห่งแสงถูกนำมาผสมผสานเข้าด้วยกัน
จากผลของการปรุงแต่งจึงส่งผลให้ชิ้นงานนั้นออกมาสุกสกาวแวววาว มันเป็นหนึ่งในจุดที่หรูหราที่สุดและฟุ่มเฟือยที่สุดจึงต้องทำอย่างระมัดระวัง
วีดเก็บงานไม่ตกหล่นด้วยความพิถีพิถัน และละเอียดอ่อน ไม่มีชิ้นส่วนใด แม้แต่เพียงนิดที่ด่างพร้อย
ด้วยความอยากรู้อยากเห็นในช่วงเวลาแห่งความสมบูรณ์ของชิ้นงานนั้น
พระราชา ราชินี เจ้าชายและเจ้าหญิงทุกพระองค์จึงเสด็จมาพร้อมกัน
ติ้ง !
|
โปรดตั้งชื่อให้กับประติมากรรมที่ท่านสร้างเสร็จแล้ว
|
วีดกล่าวด้วยเสียงอันดัง และเรียกพวกราชวงศ์อย่างมีเลศนัย
"เพื่อเคารพแด่ความสง่างามขององค์ราชา
ราชาแห่งอาณาจักรริทเท่น กระหม่อมจะตั้งนามของประติมากรรมนี้ว่า "ความสง่างามขององค์ราขาและราชวงศ์อันเป็นนิจนิรันดร์"
|
ความสง่างามขององค์ราขาและราชวงศ์อันเป็นนิจนิรันดร์ใช่ไหม?
|
ตกลง !
|
ผลงานชิ้นเอก!
ความสง่างามขององค์ราขาและราชวงศ์อันเป็นนิจนิรันดร์เสร็จเรียบร้อยแล้ว
|
|
ราชาแห่งอาณาจักรริทเท่น
สิ่งนี้บ่งบอกถึงตำแหน่งของผู้ที่มีความรับผิดชอบ
|
|
ท่านผู้ที่ยืนอยู่บนกองสมบัติในพระราชวัง
ด้วยทอง และอัญมณีที่ใช้ในการสรรสร้างประติมากรรมมาผสมรวมเข้าด้วยกัน
จึงส่งผลให้ราชาสามารถเก็บภาษีพิเศษได้
|
|
ท่านไม่สามารถหนีจากคำวิพากษ์วิจารณ์แห่งประวัติศาสตร์
|
|
อย่างไรก็ตาม
รูปปั้นที่มีทองและอัญมณีทั้งสองเป็นองค์ประกอบนั้น เป็นชิ้นงานที่มีความประณีต และจึงทำให้ดูเหมือนว่ามันสามารถคงอยู่ได้เป็นระยะเวลาอันยาวนาน
|
|
ค่าศิลป์:
923
-------------------------------------
|
|
คุณสมบัติพิเศษเพิ่มเติม
: 'ความสง่างามขององค์ราขาและราชวงศ์อันเป็นนิจนิรันดร์’ จะเพิ่มความจงรักภักดีต่อเชื้อพระวงศ์ของเหล่าขุนนาง
|
|
ชื่อเสียงของริทเท่นจะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วโดยเฉพาะในด้านเกียรติภูมิของอาณาจักร
|
|
อาณาจักรทางตอนใต้อาจไม่พอใจในการเติบโตนี้
|
|
การปรากฏตัวของโจรภูเขาในราชอาณาจักรจะเพิ่มขึ้น
|
|
-------------------------------------
-
ทักษะการแกะสลักด้วยมือได้รับการพัฒนา
|
|
-
ความชำนาญของทักษะจะช่วยทำให้มีความคล่องแคล่วมากขึ้น
|
|
-
ทักษะการตีเหล็กเพิ่มขึ้น
|
|
-
จากการสร้างประติมากรรมของเชื้อพระวงศ์ ค่าชื่อเสียงได้เพิ่มขึ้น 514
|
|
-
สถานะศิลปะเพิ่มขึ้น 5
|
|
-
โชคดีเพิ่มขึ้น 3
|
|
-
ค่าความดึงดูดเพิ่มขึ้น 5
|
|
จนถึงปัจจุบันผลงานชิ้นเอกเสร็จสมบูรณ์แล้ว:
106
-------------------------------------
|
ราชาแห่งอาณาจักรริทเทนทรงพึงพอใจมาก
"มันเป็นผลงานที่ยอดเยี่ยมมากจริงๆ"
"มันถือเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ช่างแกะสลักผู้หนึ่งจะสามารถถ่ายทอดความสง่างามให้สมพระเกียรติขององค์ราชา"
"มานี่เถอะ ให้ข้าได้เลี้ยงอาหารค่ำสำหรับท่านสักมื้อ"
"ขอบคุณสำหรับความกรุณาของท่า
แต่ไม่เป็นไร
กระหม่อมแม้ไม่ได้รับประทานอาหารของพระองค์ กระหม่อมก็รับรู้ถึงพระเมตตาจากพระองค์ได้เป็นอย่างดี
ขอบพระทัยฝ่าบาท กระหม่อมซาบซึ้งในความกรุณาของพระองค์เป็นอย่างมาก”
ออกจะดูว่ามันเป็นเรื่องที่ดูผิดเพี้ยนกับการที่วีดปฏิเสธอาหารฟรี
เนื่องจากมีอาหารรสเยี่ยมตลอดการทำประติมากรรม และอาหารมากมายเหล่านั้นล้วนถูกเก็บไว้ในกระเป๋าเป้ของเขา
นอกจากนี้ในขณะที่เขาทำงาน เขาก็จัดการนำเอาทอง
และอัญมณีที่เหลืออยู่ออกมาเก็บไว้ มันจึงเป็นการดีที่สุดที่จะรีบเผ่น และตีเนียนจากไปให้ไวที่สุด
!
"ไว-ทรี!"
ไว-ทรี บินร่อนลงมาเหมือนจากสวรรค์ด้วยท่าทางเหนื่อยหน่ายเช่นเคย เพราะเป็นที่รู้กันดีว่าการเดินทางไปมาในอาณาจักรริทเท่นนั้นจะเป็นเส้นทางที่ต้องใช้ระยะเวลายาวนานเลยทีเดียว
"เช่นนั้นแล้ว ข้าขอให้เจ้าประสบแต่สิ่งที่ดี"
"กระหม่อมจะเฝ้าคอยโอกาสที่จะได้พบกันในครั้งหน้า"
"ฝ่าบาทยินดีต้อนรับเจ้าเสมอ
ตลอดเวลาที่เจ้าต้องการ!"
วีดกระโดดขึ้นไปบนไว-ทรี และทะยานขึ้นไปอยู่เหนืออาณาจักร
ณ บนพื้นดิน เหล่าทหารและขุนนางกำลังมองขึ้นไปบนฟ้าและมองดูวีดอย่างประหลาดใจ วีดโบกมือและยิ้มราวกับปีศาจ
ข้ารู้สึกแย่ที่ข้าไม่สามารถจับเจ้า
และเฆี่ยนอย่างถูกต้อง (ผู้แปล : วีดต้องรักษาภาพว่าเป็นคนดี )
"แกว๊ววก!"
"แม้ว่านี่จะเป็นงานหนัก"
"จากเงินทั้งหมดที่มี ข้าจะเลี้ยงเนื้อม้าเจ้าในภายหลัง"
การถูกหลอกมาหลายครั้ง และกล่าวได้ว่าไว-ทรีนั้นโง่เกินไป
แต่…
"ฉันจะยกมันให้เจ้าเพียงคนเดียว"
"กว๊ากกกกกกก!"
ไว-ทรีบินไปด้วยความปลื้มปีติ
"ไปกันเถอะ! ตอนนี้ถึงเวลาไปดินแดนออร์คได้แล้ว"
****
ดินแดนออร์ค
ไม่มีชื่อที่มีความหมายอย่างเป็นทางการ
ตั้งแต่เทือกเขายูโรกิลากยาวไปตามแนวเทือกเขาฝั่งตะวันออก ทั้งหมดถูกเรียกรวมกันว่าดินแดนออร์ค
มันเป็นเรื่องที่ธรรมดามากในหมู่พวกออร์ค
"ชชวิค ชวิค !"
ลึกลงไปในภูเขามีเสียงนกต่างๆร้องสะท้อนอยู่ในภูเขาเช่นเคย
นับตั้งแต่วีดมอบความพ่ายแพ้ให้แก่กองทัพอมตะในเทือกเขายูโรกิ ผู้เล่นก็สามารถเลือกเล่นเผ่าออร์คได้
"ชชวิค ชวิค !"
ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา เหล่าผู้เล่นได้แสดงออกถึงศักยภาพอันยอดเยี่ยมในเทือกเขายูโรกิ
แน่นอนยังคงมีความปวดใจอยู่บ้างในการเริ่มต้นเล่นเผ่าออร์ค เนื่องจากอาณาจักรอื่น
ๆ หรือที่ตั้งอยู่ในตอนกลางทวีป ได้มีการสร้างกำแพงเพื่อเตรียมป้องกันเหล่ามอนสเตอร์
แต่พวกออร์คเอง ก็ต้องมีชีวิตรอดจากมอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งมากมายในเทือกเขายูโรกิ
อาวุธและเกราะของพวกเขาไม่ค่อยดี และอาหารก็ไม่ได้มีมากมายนัก
มันเป็นการเริ่มต้นที่ยากกว่ามากเมื่อเทียบกับเผ่าพันธุ์อื่น ๆ
"โฮ หมู่บ้านของข้าหายไป ชชวิค
ชวิค !"
มีมอนสเตอร์หลายตัวที่คอยล่าทำลายหมู่บ้านออร์คที่อยู่ในเทือกเขา
แล้วจากการรวมกันสองตนก็กลายกันเป็นพันหรือแม้กระทั่งนับหมื่นที่เหล่าออร์คมารวมตัวกัน
"ชชวิค แก้แค้น!"
"ชวิคคคคคคคคค!"
เหล่าออร์คไร้ซึ่งความกลัว ต่างพากันออกไปทวงความยิ่งใหญ่แห่งเทือกเขายูโรกิ
"คราวนี้ อาหารมากมายถูกแย่งชิงไป
ชวิค ชวิค ชวิค
! "
เหล่าออร์คสามารถเพิ่มจำนวนพวกมันได้อย่างรวดเร็วด้วยการผสมพันธุ์
ความเร็วในการแพร่พันธุ์ของออร์ค และ ความสามารถในการสู้รบที่แข็งแกร่งของพวกมัน ถูกกล่าวได้ว่าเป็นอภิสิทธิพิเศษที่ดีที่สุดที่พวกมันได้รับมา
สิ่งนี้ไม่ได้เป็นการกล่าวเกินจริงเลย นอกจากนี้ผู้เล่นออร์คต่อสู้โดยปราศจากความกลัวตาย
คงต้องขอบคุณร่างกายที่แข็งแกร่งของพวกมัน
การแก้แค้น อาหาร การปกป้องเขตแดน และการสำรวจดันเจี้ยน
เนื่องจากการทำสิ่งเหล่านี้ก็เหมือนเพิ่มการพัฒนาให้เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง พวกออร์คอยู่ในระหว่างภารกิจสร้างเส้นทางในภูเขาให้ทำการเชื่อมทางทิศตะวันออกและทิศใต้ให้เป็นแนวตลอดติดกัน
สำหรับผู้ที่ชื่นชอบการต่อสู้แบบยิ่งใหญ่
และต่อสู้ร่วมกันกับออร์คจำนวนมากมายนี้ หนึ่งในนั้นมักจะเลือกยอมรับพวกเขา
แต่ถ้าคุณพูดถึงกลยุทธ์ หรือยุทธวิธีที่ซับซ้อน พวกออร์คจะไม่ยอมรับพวกเขา
"แกว่าอะไรนะ ? บอกข้าอีกทีสิ ตั้งแต่เริ่มเลยนะ ชวิค ยิด ยิด,"
"ถ้าเรารักษาหุบเขาซึ่งเป็นทางเดินสู่ภูเขา
พวกเราจะสามารถค้าขายกับพ่อค้าได้ ... ชวิค ชวิค "
คำง่ายๆคงทำให้เข้าใจได้อย่างมีประสิทธิภาพมากกว่าเช่น
"มันทำร้ายชนเผ่าของเรา ชวิค
!"
"ฆ่า, ชวิค
ชวิค
ชวิค ชวิค ชวิค ชวิค !"
การบีบคั้นที่ใช้กับสายพันธุ์อื่น ๆ
ล้วนไม่สามารถนำมาใช้ได้ การกิน การเล่น และการรวมกลุ่มร่วมกันเพื่อออกล่า และต่อสู้
นั่นคือวิถีทางแห่งออร์ค
****
วีดเคยไปเยือนฐานที่มั่นของออร์คที่มีชื่อว่าเปลวเพลิงแห่งบูรูเซีย
ซึ่งเป็นพื้นที่ทางตะวันออกของเทือกเขายูโรกิ.
ศูนย์กลางของออร์คถูกสร้างขึ้นบนที่ราบ
คุณสามารถคาดหวังวัฒนธรรมที่คล้ายกันจากมนุษย์หรือคนแคระ แต่ภาพของออร์คนั้นแตกต่างกันมาก
สำหรับวีดมันไม่ได้เป็นกล่าวเกินจริงเลยที่จะบอกว่าเขามีสัมพันธภาพที่พิเศษอยู่
ออค์คาริชวิค !
ไม่ว่าจะเป็นที่แห่งใดในเทือกเขายูโรกิ หรือ ณ ที่ใดก็ตาม ไม่มีออร์คตนใดสามารถปฏิเสธอำนาจของเขาได้
ประติมากรรมบุตรตนที่เจ็ดของอัลชิได้รับการบูรณะอย่างสมบูรณ์
หากไม่นับรูปลักษณ์ที่เป็นออร์ค
ชิ้นงานนี้ทั้งหมดนับว่าเป็นประติมากรรมที่ดี
"แต่เป้าหมายอยู่ตรงนี้ นั่นคือรูปลักษณ์"
เมื่อกลายร่างเป็นคาริชวิค เขาต้องรายงานการค้นพบรัทเซเบิร์กให้กับออร์คได้รับรู้
"เจ้ายังคงดูดี เจ้าไม่ผอมลงเลย
คาริชวิคไม่ได้เจอกันพักเดียว ผิวพรรณแกดูดีขึ้นนะ. "
เหล่าออร์คมองเขาด้วยความอิจฉา คาริชวิคเป็นที่ยอมรับกันอย่างกว้างขวาง
และมีลักษณะอันโดดเด่นกว่าผู้อื่น ด้วยฟันเหยินของเขาที่ยื่นออกมา และใบหน้าดูสกปรกเห็นแก่ตัวของเขา!
ร่างกายของเขามีขนาดใหญ่กว่าออร์คตนอื่น ๆ และจากความยกย่องในการเป็นผู้นำในสงครามแห่งชัยชนะกับกองทัพอมตะ
"ถ้าเจ้าต้องการที่จะกลายเป็นที่นิยมเช่นอัลชวิค!
กินเข้าไป ! เจ้าจะได้รับไขมันมากขึ้นนั่นเป็นวิธีการ
ชวิค".
"ขอบคุณที่บอกข้า ชวิค !"
"ข้าจะบอกเจ้าเกี่ยวกับรัทเซเบิร์ก
ชวิคชวิคชวิค จะดีมากที่เจ้าจะถ่างหูของเจ้า และฟัง!”
ทุกตนกำลังพูดถึงรัทเซเบิร์ก!
วีดไม่สนใจเรื่องซุบซิบนินทาหรือถ้อยคำอธิบาย ในอาณาจักรของมนุษย์
ราชาอยากจะพบกับเขา และเช่นเดียวกันกับภารกิจอื่น ๆ ที่พวกเขาจะพูดคุยเกี่ยวกับอะไร
พวกเขามีปัญหาในการหาความหมายของเรื่องราว แต่แน่นอนมันไม่จำเป็น
"พวกเราเผ่าออร์คปกป้องเผ่าพันธุ์อื่นๆ!"
"แน่นอนว่าบรรพบุรุษของพวกเราเป็นออร์คที่ยิ่งใหญ่
ชวิค "
"อัลชวิคช่างยิ่งใหญ่ ชวิคชวิคชวิค."
"ข้าได้ยินมาว่ามีกลุ่มของออร์คที่แข็งแกร่ง
ข้าอยากจะเป็นเช่นนั้น ชวิคยิดยิด"
"รัทเซเบิร์ก พวกเราทุกคนอาศัยอยู่ร่วมกันด้วยความสามัคคี,
ชวิคชวิคชวิค."
"แบ่งอาหารไป ชวิคยวิค "
หากออร์คแบ่งข้าวให้กินหมายความว่าพวกเขาได้รับการยอมรับว่าเป็นเพื่อนร่วมรบที่สำคัญ
"ข้ากินมาแล้ว ! เราออร์คมีเนื้อมากมายให้กิน ชวิคชวิคชวิคชวิคชวิคยิด!”
-------------------------------------
|
รายงานการค้นพบรัทเซเบิร์กต่อเหล่าออร์ค
|
|
เนื่องจากความสำเร็จในการรายงานการค้นพบเมืองโบราณแห่งนี้
ค่าชื่อเสียงในเผ่าออร์คจะเพิ่มขึ้น 690
|
|
เหล่าออร์คนั้นแสองออกถึงความกล้าหาญ
แม้ไม่มีกฎเกณฑ์ และคำสั่งในการปกป้องใดก็ตาม
|
|
ฉะนั้นรางวัลความสนิทสนมของท่านกับพวกเขาจะนำไปสู่ความกล้าหาญที่เพิ่มขึ้น
|
|
ความกล้าหาญเพิ่มขึ้น
13
|
|
ภาวะผู้นำเพิ่มขึ้น
9
|
|
บารมีเพิ่มขึ้นเป็น
7
|
|
จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้เพิ่มขึ้น
6
|
|
-
มนุษย์ เอลฟ์ และออร์คกำลังเข้าสู่สถานะที่เป็นมิตร
|
|
-
มิตรภาพของเผ่าออร์คและเหล่าคนแคระที่กำลังครุกรุ่น ได้มีการพัฒนาสัมพันธภาพในทางที่ดีขึ้น
|
-------------------------------------
ภารกิจนี้มีแนวโน้มที่จะให้ค่าตอบแทนมหาศาล
การรายงานการค้นพบให้กับราชา,ค่าความสง่างาม,ค่าชื่อเสียง, ค่าเสน่ห์ ฯลฯ ... ทั้งหมดเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ นั่นเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่อาชีพนักผจญภัยกลายเป็นที่อิจฉาเมื่อมีการค้นพบและรายงานผลการค้นพบนั้น
วีดนำเอารูปปั้นเพื่อให้ภารกิจที่ได้รับมาเสร็จสิ้น
"มันได้เวลาแล้ว ชวิค ประติมากรรมนี้คือ"
"มันดูเหมือนว่าจะเป็นเครื่องยืนยันแห่งความกล้าหาญของเผ่าออร์ค
ชวิคชวิคยิดอิค"
เรื่องราวของอัลชวิคผ่านรูปแกะสลักบุตรตนที่เจ็ดของเขาเสร็จสมบรูณ์
หลังจากระยะเวลาอันยาวนาน ประติมากรรมนี้ก็หวนคืนสู่อ้อมอกของพวกเขา
เหล่าออร์คจะสามารถชมประติมากรรม และหวนระลึกถึงมิตรภาพกับเผ่าพันธุ์อื่น
ๆ
"ชวิค อิด อิด."
วีดกำลังรอขณะที่กำลังมองไปรอบ ๆ
สิ่งที่เขารอคอยจริงๆคือค่าตอบแทน
ค่าตอบแทนที่เหมาะสมกับภารกิจปรมาจารย์ด้านการแกะสลัก ไม่ว่าภารกิจต่อเนื่องนี้จะยังคงดำเนินการต่อไปหรือไม่
เขาก็ยังอยากรู้อยากเห็นอยู่ดี
"ประติมากรรมชิ้นนี้ ข้าไม่สามารถรับมาโดยไม่แลกกับสิ่งใดได้,
ชวิคชิท."
"นี่จึงเป็นแบบอย่างให้กับเหล่าออร์ค"
ความซื่อสัตย์สุจริตของออร์ค คือสิ่งที่ดีงาม
วีดยังคงสามารถร้องขออะไรจากพวกเขาได้บ้าง
"มา ตามข้ามา ชวิคชิวิควิค "
วีดเหลือบตามองก่อนที่จะเดินตามไป
หัวหน้าเผ่าออร์คบูลชวิคนำวีดไปที่กระโจมของเขา
เมื่อเขาไปถึงก็จะพบสาวๆออร์คตัวอวบอ้วนที่กำลังเตรียมมื้อเที่ยงกันอยู่
"มากินด้วยกัน เจ้าติดขัดอะไรไหม
ชวิคชวิควิค"
"......"
ค่าตอบแทนนี้! คงเป็นการเลี้ยงข้าวด้วยอาหารหลากหลาย
ซึ่งถือเป็นเกียรติอันยิ่งใหญ่สำหรับเหล่าออร์คนับล้าน
'ใช่แล้ว
เราจะไปคาดหวังอะไรตอบแทนมากมายจากพวกออร์คได้อย่างไร' วีดลังเลเป็นเวลาชั่วขณะ
ก่อนที่จะนั่งและเริ่มกิน อย่างไรก็ตามสิ่งที่เหลืออยู่ อย่างน้อยก็คือการได้กินข้าว.
ออร์คบูลชวิคตะกละมาก และมันก็เหมือนกับออร์คหนุ่มตนอื่น
ๆ เช่นกัน วีดที่ยังคงอยู่ในรูปกายของคาริชวิคก็กินเนื้อสุนัขหลายตัวและบาร์บีคิวเนื้อกวาง
เมื่อมื้อเที่ยงผ่านพ้นไป บูลชวิคก็กล่าวออกมาอย่างจริงจังว่า
"I will give away only 10 Orcs.
Chwichichichit" “ข้าจะให้ออร์คเจ้าไป 10
ตน ชวิคชิชิชวิท”
"ชวิค?"
พวกเขาพูดภาษาอังกฤษกัน!
(note: ท่อนนี้คนแปลอิงจาก 2 แหล่งไม่เหมือนกัน
ทางผู้แปลหาต้นฉบับเกาหลีไม่เจอ ใครมีก็ช่วยบอกผมด้วยนะครับ 555 )
วีดไม่รู้จักภาษาอังกฤษและงงงวย
เขาสงสัยว่าทำไมจู่ๆจึงเปลี่ยนไป (แอดชิน: งงเหมือนกัน
555)
"พวกเขาจะติดตามไปกับเจ้า
คาริชวิค ด้วยความเคารพรักของพวกเขาในตัวเจ้านั้นช่างยิ่งใหญ่ เจ้าสามารถปฏิเสธได้หากต้องการ
ชวิคชวิคชวิคชวิคยิก!"
ตอนนี้วีดก็เข้าใจ
รางวัลในภารกิจนั้นมันดูเหมือนว่ามันคือการเสนอฐานะที่เป็นรางวัลสำหรับเควส
ดูเหมือนว่าเขาได้รับกลุ่มลูกน้องออร์ค!
"ไม่
ข้าไม่อาจรับสิ่งตอบแทนผลประโยชน์เช่นนี้ได้! ชวิคยิค!"
เขาไม่เคยปฏิเสธ! แต่จากการจินตนาการถึงความหิวโหยของออร์คนับว่าเป็นเรื่องน่ากลัว
ถึงจะมีเพียงแค่ 10 ตัวเท่านั้น
แต่จำนวนของออร์คกลุ่มใหญ่นี้ความจริงแข็งแกร่งมาก ออร์คมักจะตั้งหมู่บ้านและเลี้ยงดูครอบครัวเพื่อการกินที่ดีและใช้เวลาอย่างคุ้มค่าในยามค่ำคืน
"และ คาริชวิค
ข้ามีบางอย่างที่จะแสดงให้เจ้าเห็น ชวิคชวิคชวิคชวิคชวิค !"
"มันคืออะไร!"
บูลชวิคเดินเข้าไปในพื้นด้านหลังพื้นค่ายทหาร
และหยิบฟางที่คลุมไว้ออก แล้วเขาก็เดินเข้าไปในห้องใต้ดินที่ด้านล่าง
"มีความจำเป็นที่จะต้องเก็บมันไว้เป็นความลับสุดยอด
ชวิคชิท มีเพียงเจ้า เท่านั้นที่จะรู้ว่ามีสถานที่แห่งนี้อยู่”
"ตกลง ปากของข้าจะรูดเก็บไว้อย่างดี
ชวิคชิท !"
บูลชวิคดึงเกราะหมวกออกมาจากขอบห้องใต้ดิน
มีถ้อยคำโบราณจารึกบนมัน
"นี่เป็นเกราะหมวกเหล็กที่เก่าแก่ที่สุดของเจ้าแห่งออร์ค
... ชวิคยิค, ชวิควิค"
วีดรูดฝุ่นละอองและสิ่งสกปรกออกด้วยนิ้วมือของเขาอย่างเบาๆ
และนั่งลง บางทีมันไม่อาจจะกล่าวว่าสิ่งนี้อาจไม่ใช่ชิ้นงานที่สุดยอดนัก เหล็กที่ถลุงไม่ได้ทำอย่างถูกต้อง
เหล็กถูกผสมเข้าไปเพียงครึ่งเดียว แต่ยังไงก็ยังคงเป็นเหล็ก ผิวของหมวกถูกทำให้ขรุขระมีตะปุ่มตะป่ำ
มีการนำเอาเขี้ยวหมาป่าสามเขี้ยวมาฝังไว้ยื่นออกมา
"ข้าจะดูว่ามีอะไร ชวิคชิท!"
ตรวจสอบ !
-------------------------------------
|
เกราะหมวกเหล็กเจ้าแห่งออร์ค
|
|
ความคงทน:
24/60 ป้องกัน: 129
|
|
ตำนานของออร์คพาราชวิคที่ได้รับของขวัญจากคนแคระที่สร้างหมวกเกราะนี้ให้
ยามเมื่อครั้นทั้งสี่เผ่าพันธุ์ต่างอาศัยอยู่ในเมืองรัทเซเบิร์กที่ซึ่งเป็นสถานที่สร้างสิ่งนี้ขึ้นมา
ช่างฝีมือคนแคระทำหมวกเกราะหนักด้วยความทนทานมากที่สุดเท่าที่จะทำได้
|
|
-----(จากแหล่งข้อมูล บวกกับเล่มที่ 26 ตอนที่ 11 ทางผู้แปล ENG เปลี่ยนชื่อ จาก Farah เป็น Parachwi ผมจึงแก้ให้เลย )
|
|
-
แม้จะผ่านเวลามาเนิ่นนาน หมวกเกราะเหล็กก็ยังคงใช้ปกป้องเหล่าออร์คได้เสมอ
|
|
ข้อจำกัด
: เผ่าออร์คเท่านั้น
|
|
เลเวล
: 570
|
|
ความแข็งแกร่ง
: 2,300
|
|
คุณสมบัติพิเศษ:
|
|
-
ต้านทานเวทมนตร์ได้อย่างสมบูรณ์
|
|
-
อยู่เหนือเหล่าออร์คทั้งหมด
|
|
-
อัตราการกำเนิดออร์คเพิ่มขึ้น 50%
|
|
-
ต้านทานเวทย์มนต์
|
|
-
ถ้าเล็งเป้าหมายไปที่มอนสเตอร์ที่แข็งแกร่ง สามารถทำความเสียหายเพิ่มได้
40%
|
|
-
ทักษะการสู้รบทั้งหมดเพิ่มขึ้น 35%
|
|
-
เป็นไปไม่ได้ที่จะซ่อมแซม
|
|
+
25 ของสถานะทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับการต่อสู้
|
|
เนื่องจากสัมผัสถึงวัตถุที่มีคุณค่าทางประวัติศาสตร์
จึงทำให้ทักษะช่างตีเหล็กมีความชำนาญเพิ่มขึ้น
|
-------------------------------------
"ชวิคยิดยิดยิค!"
วีดรู้สึกใจหายวาบจากไอเทมที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้!
นี่เป็นอุปกรณ์ที่สามารถเรียกได้ว่าโคตรเจ๋ง
"พาราชวิคคือราชาที่ยอดเยี่ยม
ชวิคชวิคชวิค!"
"เจ้าไม่เคยได้ยินมาหรือ?
พาราชวิคเป็นออร์คที่ยอดเยี่ยมที่สุด ทุกตนพร้อมทำตามสิ่งที่เขากล่าว
ชวิคยิควิค"
เหล่าออร์คต่างได้ฟังเรื่องราวเล่าขานเกี่ยวกับพาราชวิคตั้งแต่ยามที่พวกมันเป็นเด็กจนเติบใหญ่
เหล่าออร์คทุกวัยที่ถือกำเนิดเกิดมาต่างก็อยากเป็นเช่นเขา สำหรับวีดนั้นแทบไม่มีความรู้สึกแตกต่างกับการได้ครอบครองสมบัติอันเก่าแก่
หรือการขายมันออกไป มันเป็นไปไม่ได้ที่จะซ่อมแซมให้เต็มขีดจำกัด มันช่างเป็นเรื่องน่าเศร้าที่มีรอยร้าวในระหว่างการต่อสู้ครั้งใหญ่
เผ่าพันธุ์ออร์คมีขีดจำกัดด้านพละกำลังสูงจนน่าขัน
แต่จะมีผู้ใดที่จะใช้สิ่งนี้เป็นพลังได้อย่างที่คาดคิด
คงจะมีแค่ใช้มันออกมาอย่างง่ายๆในเวลาเดียวกัน ถ้ามันกลายเป็นส่วนหนึ่งของวีด
ดูเหมือนว่ามันจะทำมาจากเหล็ก และคล้ายกับว่ามีร่องรอยการแกะสลักออกมาบนกระดูกของสัตว์บางชนิด
"บางที นี่อาจจะ ... ชวิคค ตรวจสอบ
!"
-------------------------------------
|
หมวกเหล็กเขาสัตว์
: ความทนทาน 14/25
|
|
เขาสัตว์ทำมาจากกระดูกของแมนติคอร์
|
|
เป็นสัญลักษณ์แห่งศักดิ์ศรีของเผ่าออร์ค
|
|
เหล่าออร์คประสบความสำเร็จในการออกล่าและนำกระดูกมาให้ช่างฝีมือใช้ในการสรรสร้าง
|
|
คุณค่าทางศิลปะ:
59
|
|
คุณสมบัติพิเศษ:
พลังโจมตีขณะสวมหมวกนี้จะเพิ่มขึ้น 7%
|
-------------------------------------
ในขณะที่กำลังอ่านเรื่องราวที่อยู่เบื้องหลังการแกะสลักนั้น
ด้วยการใช้ทักษะความทรงจำแห่งประติมากรรม ก็ปรากฏเป็นภาพในมุมมองของพาราชวิคออกมาตรงหน้าวีด
****
พาราชวิคกำลังควบคุมกองทัพออร์ค !
เขากำลังจ้องมองเหล่าออร์คที่กำลังรวมตัวกันอยู่ด้านล่างเนินเขาด้วยดวงตาอันกระจ่างใส
บริเวณนี้ค่อนข้างกว้าง ทั้งสี่เผ่าพันธุ์ในยามนั้นยังคงอาศัยอยู่ในสิ่งปลูกสร้างภายในรัทเซเบิร์ก
"ตามข้ามา, ชวิคคยิค!" พาราชวิคกำจัดพวกมอนสเตอร์พร้อมด้วยกันกับเหล่าออร์คนับพัน
จนกลายเป็นสงครามยืดเยื้อรอบๆบริเวณตัวเมือง
ในเมืองรัทเซเบิร์ก ณ เวลานั้น มีการขยายขนาดที่ดินสำหรับการเพาะปลูกจนพืชผลเติบโต
และพวกมอนสเตอร์ก็บุกรุกเข้ามาอย่างต่อเนื่อง
พาราชวิคได้ตอบโต้กลับโดยการกำจัดฐานที่มั่นของพวกมอนสเตอร์
แทนที่จะทำการตั้งรับป้องกันเมื่อพวกมันมาถึงในพื้นที่ ด้วยเหตุนี้เมืองรัทเซเบิร์กจึงเติบโตขึ้นทุกวัน
และจากการทำเช่นนั้นเมืองก็มีความปลอดภัยยิ่งขึ้น
"ชวิคยิคค, ในคืนนี้มาปลูกข้าวโพดให้มากขึ้น ! ชวิคชิคค! แล้วเราทั้งหมดจะได้แบ่งกันกิน
"
เหล่าออร์ค หรือแม้แต่มนุษย์ เอลฟ์และคนแคระ
ทุกคนล้วนเคารพพาราชวิค เขาขยายขอบเขตด้วยการรวมกลุ่มของเหล่าออร์ค และสร้างที่ราบริมแม่น้ำ
รัทเซเบิร์กจึงสามารถทำการเก็บเกี่ยวได้มากขึ้น.จึงทำให้สี่เผ่าพันธุ์สามารถคงอยู่ได้ด้วยสิ่งต่างๆที่เอื้อได้ในปัจจุบัน
****
"ชวิคยิคค!"
วีดถอนหายใจยาวและเสียงดัง ในวิดีโอมันแสดงให้เห็นว่าเผ่าออร์คต่อสู้ภายใต้การนำของพาราชวิค
พวกออร์คกลับมาจากการล่าพร้อมนำกระดูกของแมนติคอร์กลับมาด้วย
ซึ่งนับว่าเป็นผลงานที่น่าประทับใจ และออร์คที่กลับมาด้วยช่างดูกล้าหาญอย่างน่าเหลือเชื่อซึ่งแตกต่างจากตอนนี้
เขาและพี่น้องออร์คของเขาอุทิศให้มากพอกับงานที่ต้องทำ
และยินดีที่จะตายเพื่อคนของรัทเซเบิร์ก
จากการที่พาราชวิคเป็นผู้บัญชาการ
จึงทำให้เหล่าออร์คสามารถทำความคุ้นเคยและปรับตัวพวกมันให้มีวิธีการต่อสู้ที่หลากหลาย
จนกลายเป็นออร์คที่แท้จริง!
เขานับว่าเป็นแบบอย่างให้กับบรรดาออร์คที่กำลังจะเติบโตขึ้นมาในรุ่นหลังๆ
และหลังจากการขยายตัวเพิ่มจำนวนออร์คขึ้น ถึง 40 เท่า เขาก็ตาย ในวาระสุดท้าย เขาได้นำกองทัพขนาดใหญ่ออกรบก่อนที่เขาจะถูกฆ่า
"ฉันได้เห็นอะไรสนุกสนุก!"
เขาไม่อาจรู้ถึงสถานที่ต่างๆเหล่านั้นที่พวกออร์คไปออกล่า
แม้นี่อาจจะไม่ใช่สิ่งที่แปลกใหม่แต่อย่างใด หากการได้มองย้อนกลับไปที่ทวีปในคราก่อน
และสิ่งต่าง ๆ ก็เปลี่ยนไป วีดจึงเริ่มหงุดหงิด
เหล่าออร์คในเวลานี้ไม่ได้เดินทางไปรอบ
ๆ อย่างอิสระ ในขณะที่มนุษย์นั้นถือครองทวีป มีเพียงเฉพาะสุดขอบเขตแดนฝั่งตะวันออก
และฝั่งใต้ที่อยู่ห่างไกลออกไป พวกเขาจึงจะสามารถขยายเผ่าพันธุ์ได้อย่างแท้จริง
แต่เมื่อเทียบกับอดีตแล้ว คงมีอิสรเสรีมากมายขนาดไหนที่มีอยู่ในมือ
"ข้านั้นลืมเลือนรูปลักษณ์ของพาราชวิคไปแล้ว
ข้าปรารถนาให้ตัวข้านั้นจดจำได้ ชวิคค ถ้าเจ้าสามารถจดจำได้ เจ้าสามารถแกะสลักพาราชวิคออกมาได้ไหม
? " บูลชวิคกล่าวออกมาในขณะที่เขาหยิบหมวกกลับไป
"ข้าสามารถกะสลักพาราชวิคได้
ชวิค"
"เยี่ยมมากเจ้าลูกชาย
ให้ข้าได้กล่าวขอบคุณเจ้าเถอะ ชวิคชวิคชวิคชวิคชวิคชวิค!"
ตริ้งงง !
-------------------------------------
|
ประติมากรรมของออร์คพาราชวิค
|
|
เหล่าออร์คนั้นได้ลืมเลือนในสิ่งที่พวกเขาได้เรียนรู้ไปอย่างรวดเร็วนั่นคือข้อเท็จจริง
หลังจากเวลาเพียงไม่กี่ปี พวกเขาก็มิอาจจดจำรัทเซเบิร์กได้เลย การทำประติมากรรมของพาราชวิคจะแสดงถึงความกล้าหาญของเขาให้ส่งต่อไปยังเหล่าออร์ค
จากประติมากรรมของเหล่าออร์ค คุณสามารถเรียนรู้สัญชาตญาณที่ถูกลืม และความแข็งแกร่งของพวกเขา
|
|
|
|
ในประวัติศาสตร์ของทวีปเวอร์เซลล์
ออร์คถูกเลือกเป็นตัวเลือกท้ายๆ อย่างไรก็ตาม ผ่านการทำภารกิจเฉพาะเผ่าพันธุ์ พวกเขาสามารถค้นหาถึงเกียรติภูมิที่เคยมีมาในอดีต
|
|
ความสมบูรณ์ของประติมากรรมนี้
จะเพิ่มอัตราการเกิดของออร์ค
|
|
ระดับความยาก
: ภารกิจระดับปรมาจารย์การแกะสลัก
|
|
ข้อจำกัดภารกิจ
:
ทักษะการแกะสลักขั้นสูง เลเวล 8
|
|
ต้องสร้างสรรค์ระดับผลงานชิ้นเอกขึ้นไปเท่านั้น
|
|
ต้องมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับเผ่าพันธุ์ออร์ค
|
-------------------------------------
"ข้าจะทำมัน ชวิคชวิคชิค !"
|
คุณได้ตอบรับภารกิจแล้ว
|
****
แม้ยูบิงจุนจะรู้สึกได้ถึงความแก่ชรา
แต่ทุกๆเช้า เขาจะตื่นขึ้นมาพร้อมกับหัวใจอันเร่าร้อน
"วันนี้ จะได้เห็นการผจญภัยอะไรน้า ?"
ตั้งแต่มีการเปิดให้เล่นรอยัลโร๊ด เขาได้คอยดูผู้คนจำนวนมาก
ยูบิงจุงมองเห็นผู้คนที่ไม่สามารถก้าวข้ามขีดจำกัดของตัวเองได้ จนไปถึงผู้เล่นระดับสูงสุดที่เล่นรอยัลโร๊ด
สำหรับผู้เล่นเริ่มต้น มันจะเป็นเรื่องยากแม้แต่กับผู้ที่ชื่นชอบการผจญภัยแบบสบายๆ
เขาเห็นการผจญภัยของวีดตั้งแต่เริ่มแรก เขาเฝ้ามองวีดอย่างละเอียดตั้งแต่เขาเริ่มสำรวจดันเจี้ยน
และทำภารกิจจนสำเร็จ
ทันใดนั้นเขาก็คอยเฝ้าดูวีดทุกวัน
ทุกครั้งในการผจญภัยของเขา แน่นอนว่ามันไม่ได้เป็นการเฝ้ามองในฐานะที่จะคอยสนับสนุนด้วยจิตใจที่บริสุทธิ์
' บางทีฉันควรจะได้เห็นว่าเขาจะดิ้นรนเอาตัวรอดได้ไหมในวันนี้?'
บางทีเมื่อคนเราได้เห็นความทุกข์ทรมานของคนอื่นก็รู้สึกสนุกได้เหมือนกัน!
****
กิลด์เฮอร์มิสไม่อยากเชื่อในการบุกจู่โจมครั้งล่าสุด
"นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นเนี่ย
ไม่จริงใช่มั้ย?"
พวกเขามาถึงหมู่บ้านเอลฟ์เพื่อโจมตี
แต่วีดกลับประสบความสำเร็จไปเรียบร้อยแล้ว แล้วมาเจอกับพวกเอลฟ์ที่ไม่เป็นมิตร และมีผู้เล่นและทหารตาย
ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นผลลัพธ์ที่เลวร้ายจนน่าขัน นอกจากนี้วีดยังออกเดินทางท่องเที่ยวไปตามราชอาณาจักรต่างๆอย่างไร้ร่องรอย
!
ในขณะที่ประชาชนในทวีปเวอร์เซลล์พากันสรรเสริญวีด
พวกเขาก็สามารถรวบรวมข่าวได้ ด้วยการอาศัยข่าวลือจึงกล่าวได้ว่า พวกเขามาถึงอาณาจักรริทเท่นได้ในเวลาเดียวกันกับวีด
แต่ทันทีที่พวกเขาได้รับคำสั่งให้จู่โจมวีด
พวกเขาก็ถูกกวาดล้างโดยจอมเวทย์ของอาณาจักรริทเท่น
และในระหว่างการคลำหาอย่างเลื่อนลอย
เมื่อพวกเขากำลังเข้าใกล้ ไวเวิร์นก็บินขึ้นไปบนฟ้าและจากไป
"ว้าวว ! วีดจงเจริญ !"
"กรุณาช่วยกำจัดกิลด์เฮอมิส "
บรรดาผู้เล่น และพวกชาวบ้านต่างกำลังเชียร์โดยการโบกไม้โบกมือ
วีดเป็นที่นิยมอย่างบัดซบกับคนพวกนั้น
! ผู้เล่นของกิลด์เฮอมิสถูกบังคับให้เฝ้าจับตามองในขณะที่ซ่อนตัวตนของพวกเขาเอาไว้
"ตอนนี้ พวกเราควรไปที่ไหนดี?"
"จากคำสั่งกิลด์ พวกเราถูกใช้ให้คอยจับตาดูเขา
อย่าให้ได้มีโอกาสหลุดลอดสายตาไปได้ เขาเคลื่อนไหวได้เร็ว แต่ถ้าแกยังคงพยายาม จะต้องมีโอกาสเกิดขึ้น
ในความเป็นจริงแล้ว การออกจากอาณาจักรส่วนใหญ่คือการที่ผู้คนจะออกล่าตามที่คนในอาณาจักรพูดถึงเหตุการณ์ในอาณาจักรนั้นๆ”
มีพื้นที่ออกล่าที่แน่นอนสำหรับแต่ละระดับในอาณาจักร
และคนที่คุณต้องการหามักจะสามารถพบได้อย่างรวดเร็ว เพียงแค่วนไปเรื่อยๆ รอบๆ และเดินเข้าไปในอาณาจักรนั้น
แต่มันไม่ใช่แค่เพียงพื้นที่ในอาณาจักรใดอาณาจักรหนึ่ง
แต่ทั้งทวีปยังคงบอกว่าเขาอยู่ที่นั่น
"เจ้าได้ยินข่าวที่มาจากทางตะวันออกหรือไม่
พวกออร์คดูเหมือนจะมีความสุขมาก”
"บางทีมันอาจจะเป็นประติมากรวีด?"
"พวกออร์คมีความภาคภูมิใจในตนเองมากขึ้น
เนื่องจากอดีตของพวกเขา”
" ข้ามักจะไม่สนใจพวกออร์คโง่ๆนั่น
แต่พวกเราต้องยอมรับว่าอาจมีบางอย่างเกิดขึ้นที่นั่น"
"นี่คงไม่ต้องขอบคุณการค้นพบของวีดหรอกใช่ไหม
?"
การโจมตีของกิลด์เฮอมิสยังคงได้รับความเสียหายอยู่
"บ้าเอ้ย
ที่ต่อไปเป็นดินแดนออร์คงั้นหรือนี่ "
"เมื่อไหร่พวกเราจะไปที่นั่น?"
จบตอน
ผู้แปล:
Smith REX
Editor: แอดชิน เพจ
เราอ่านนิยายแปล
