เล่ม 19 ตอนที่ 4 วีดนักประดาน้ำ แปลโดย Cole’s Myth

 “อืมมม แนวโขดหินโสโครกแผ่ออกมามากกว่าที่ฉันคิดอีกนะ ฉันควรระวังไม่ให้เข้าไปติดในกระแสน้ำวนซะแล้ว”

วีดยังคงระมัดระวังในทะเลเปิด มันดูเหมือนกับแผ่เส้นทางออกไปจนถึงเส้นขอบฟ้า แต่ว่าเมื่อแล่นเรือเร็วเท่าไหร่ มันยิ่งใกล้พื้นดินที่ทอดตัวมาให้เห็น แล้วก็จะมีสิ่งที่ทำให้แปลกใจปรากฏขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

เรือผีสิงมักจะได้รับความเสียหายง่ายๆเพียงเพราะแผงสาหร่ายทะเลหรือพวกโขดปะการัง

 “คุณไม่ควรประมาทในขณะที่กำลังแล่นเรืออยู่”

วีด แม้ว่าจะยังกังวลสิ่งรอบข้าง เขายังคงตกปลากกับเซเฟอร์

พวกเขาโยนปลาที่ไม่เอา ให้พวกนก จากนั้นพวกมันก็จิกกัดออกจนเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

ฝูงนกจำนวนมากที่กำลังกัดกินปลาได้เพิ่มความเร็วให้เรือ วันเวลาของการทำงานอย่างขะมักเขม้นผ่านพ้นไป การสูญเสียที่โยนปลามากมายให้พวกนกนั่นง่ายซะยิ่งกว่าแต่ก่อน เมื่อเทียบกับที่ต้องตกปลาตลอดเวลามาเพียงเพื่อเลี้ยงพวกนักดาบนั่น

จากนั้นวีดก็เอาแผนที่เดินเรือออกมา

 “ดูท่าว่าคงไม่ต้องหยุดที่ท่าเรือระหว่างทางแล้วละ นายคิดว่างั้นไหม”

เพราะพวกลูกเรือผีสิงไม่จำเป็นต้องกิน ก็แค่ดื่มเหล้านิดๆหน่อยๆ มันก็ทำให้มีน้ำดื่มกับอาหารเหลือเฟือสมบูรณ์แล้วละ

พวกเขาตุนน้ำที่เพียงพอสำหรับห้าวันและอาหารสำหรับสองวันในห้องเก็บเสบียงตอนที่เทียบท่าที่เกาะไอเปีย

พวกเขาจะสามารถรอดอยู่ได้เป็นสัปดาห์ถ้ากินอย่างประหยัดถึงแม้จะอยู่ในสถานการณ์ที่ย่ำแย่ที่สุดก็ตาม ต้องขอบคุณจริงๆที่ได้กักตุนเสบียงไว้เพราะการอดตายอย่างช้าๆไม่น่าอภิรมย์เลยจริงๆ

 “พวกเราตรงดิ่งไปยังจุดหมายปลายทางได้เลย!”

เขาไม่ต้องเตรียมอาหารมากมายขึ้นบนเรือเพราะความขี้เหนียวอย่างเคยเป็น พวกเขาแค่ต้องตกปลาต่อไป ก็ถ้าปลามันเค็มอยู่แล้ว แค่เอาไปตากแห้งก็พอ จากนั้นมันก็จะอยู่ได้เป็นเดือน ตอนที่ฝนตกลงมา ก็แค่กรองน้ำจากใบเรือ นั่นก็เพียงพอที่จะเติมน้ำดื่มไว้ในถังน้ำได้แล้ว

 ( หมายเหตุ: ก่อนจะมีคลอรีนหรืออะไรก็แล้วแต่ กะลาสีเรือจะกักน้ำฝนเอาไว้ในใบเรือแล้วเอาใส่ไว้ในถังไม้ อย่าดื่มน้ำทะเลละ คุณจะเสียน้ำเสียมากกว่าได้รับน้ำซะอีก)

 “ถ้าพายุกำลังพัดโหมกระหน่ำมาฉันจะขับเรือเอง เราก็จะสามารถไปถึงโกโทบาภายในหกวัน สถานที่ที่เป็นเกาะแรกในทะเลเหนือของพวกเรา”

ระหว่างการเดินทางที่แสนไกล ทักษะความเชี่ยวชาญการเดินเรือของเขาไปขั้นกลางแล้ว การเดินทางไกลตรงดิ่งไปอย่างต่อเนื่องดีขึ้นกว่าแต่ก่อน ดีซะยิ่งกว่าเดินเรือกลับหน้ากลับหลังไปมาแม้นเพียงแค่ล่องเรือไปในระยะใกล้ๆเท่านั้น

 “คงเพราะเรือลำใหญ่ การท่องทะเลทางไกลจำต้องใช้ทักษะการเดินเรือค่อนข้างมากเลย”

กาลเวลาผ่านไป การท่องทะเลผ่านมาถึงวันที่แปด วีดกับเซเฟอร์เอาแต่ตกปลากัน ขณะที่มีเงาดำทะมึนปรากฏขึ้นใต้ท้องทะเล

ฝูงมอนสเตอร์ทะเลกำลังไล่ตามคุณ ฝูงมอนสเตอร์ทะเลดูท่าว่าจะตั้งเป้าโจมตีไปยังเรือของผู้ที่เดินทางไกล

 “เร่งความเร็วเต็มสูบไปเลย!”

วีดเร่งความเร็วเรือสูงสุด เขาอยากแล่นไปให้เร็วกว่าพวกมอนสเตอร์ที่ไล่ตามเรืออยู่ แต่การตอบสนองของพวกกะลาสีเรือผีสิงช่างประหลาดซะจริง 

“เขาพูดอะไรบางอย่างรัวๆเรื่องการแล่นเรือล่ะ”

 “หรือว่าจะหมายถึงให้ทอดสมอรึปล่าว?”

 “ถอนใบเรือขึ้น!”

ไอ้พวกลูกเรือผีงี่เง่า! ดูท่าว่าความเป็นศัตรูที่มีต่อวีดจะเพิ่มขึ้นในตอนที่ความจงรักภักดีกลับลดลง แต่ถ้าหากความเร็วเรือผีสิงไม่เพิ่มขึ้น พวกมอนสเตอร์มีหวังเป็นพวกที่เข้ามาแส่หาเรื่องเร็วๆนี้แน่เลย

 “คงจะยาก ถ้าจะให้สลัดพวกมันออกไป”

วีดจึงเริ่มจับพวกกะลาสีผีสิงโยนลงทะเล

 “ถ้าพวกแกยังจะเล่นไปเรื่อย ก็ออกไปสู้ซะไป๊!”

 “นายท่าน ได้โปรด ไว้ชีวิตข้าด้วย!”

เหล่าลูกเรือผีสิงที่ถูกโยนลงทะเลกวัดแกว่งดาบของพวกมันอย่างบ้าคลั่ง แต่ก็กลายเป็นของว่างให้มอนสเตอร์ทะเลอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็มีเสียงร้องหลงมาจากบนดาดฟ้าเรือ

 “ฮือออ กัปตันได้โปรดอย่าโยนข้าให้พวกมอนสเตอร์ทะเลเลย พวกมันต้องฉีกข้าออกเป็นชิ้นๆแน่เลย!”

เหล่าลูกเรือผีสิงยังคงถูกโยนไปให้พวกมอนสเตอร์ทะเลเรื่อยๆ วีดหวังจะให้พวกมอนสเตอร์ทะเลไล่ตามเขาไม่ทัน แต่กลับเป็นว่าพวกทหารเรือผีสิงเป็นฝ่ายที่ต้องวิ่งหนีสลัดออกจากมือที่คว้ามาของวีดซะงั้น แต่ยังไงซะทั้งสองพวกนั้นก็ยังเอาแต่ขัดขวางเขาไว้อยู่ดี

 “ถ้าเป็นยังงี้ละ แล้วใครจะโทษฉันได้ละ?”

เขาจะเอาตัวเองไปสู้ในทะเลได้ยังไงละ ในเมื่อเขาไม่เคยทำยังงั้นมาก่อน

มีข้อได้เปรียบและข้อเสียเปรียบมากมายบนทวีปเวอร์เซลทั้งนั้นแหละ ขึ้นอยู่กับคุณสมบัติของแต่ละอาชีพ แต่การเดินทางท่องทะเลเป็นสิ่งที่ต้องใช้การพึ่งพาอาศัยอย่างยิ่งในการจะดำรงตัวอยู่บนเรือ

แต่ยังไงก็ตามอาชีพนักตกปลาก็ได้ถูกยอมรับว่าเป็นสายอาชีพทางน้ำที่แข็งแกร่งมากที่สุด กลับไม่ใช่ชาวทะเลหรือพวกโจรสลัดเลย

ขณะที่ถือฉมวกเพื่อที่จะได้จบเกมส์ครั้งสำคัญนี้ พวกมอนสเตอร์ทะเลจำนวนมากและฉลามกินคนยังคงวนเวียนอยู่รอบๆเรือที่กำลังเจาะรูจากใต้ท้องของเรือ

เพื่อที่จะเบิกอรุณใหม่ให้กับการสำรวจดันเจี้ยนใต้น้ำที่มีแค่เหล่าผู้เล่นนักผจญภัยเท่านั้นที่จะทำ! คงต้องใช้ความกล้าหาญกับทักษะการว่ายน้ำอย่างมาก วีดเตรียมออกตัวไปกับสามสาวนักประดาน้ำเพื่อที่จะไปคุ้มกันเขา

เขาได้อ่านโพสท์แสดงความคิดเห็นมาก่อนหน้าว่าการใช้คน 3 ถึง 4 คนจำเป็นมากตอนจะไปดำน้ำ

ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ไม่มีใครบนเรือที่เคยดำน้ำมาก่อนแล้วยังไม่ชินกับการต้องต่อสู้ทางทะเลอีกด้วย วีดจึงเลือกเอาคำคมเสริมกำลังใจให้พวกเขาว่า

 “ไม่มีของที่เรียกว่าเป็นเครื่องหนังไร้ค่า เจ้าจะได้ลิ้มรสชาติของเนื้อแม้นมันเกือบจะหมดอายุ โอ้ ข้าจะให้อะไรได้หนอเพื่อแจปเทม! ข้อความคิดเห็นแห่งสมาคมดาร์คเกมเมอร์ล้วนมีรายการดร็อปไอเท็มที่จะได้มาจากมอนสเตอร์ทะเลที่ทำให้ผู้คนสั่นสะท้านไปทั้งตัว”

 “เตรียมเข้าสู่การรบ ! ทุกคนเตรียมโจมตีทันทีที่การต่อสู้เริ่มขึ้น!”

วีดเฝ้ารอโอกาสตัดสินชี้ขาดเพื่อให้เพื่อนๆเขาโจมตีได้ในทันที

 “ศรอัสนีบาต! (Lightning shot) เพลสาดฝนธนูสายฟ้าลงไปในทะเลอย่างต่อเนื่อง ทันใดนั้นเองที่ใต้ผืนน้ำก็ฟาดซัดไปด้วยแรงช็อตพลังไฟฟ้าอานุภาพรุนแรง”

เมลอนปีนขึ้นไปบนเสากระโดงเรือแล้วยิงธนูลงไปที่ทะเล บนบอร์ดกระทู้บอกว่าคงไม่มีโอกาสเลยที่จะแสดงให้เห็นความคล่องตัวว่องไวของอาชีพเรนเจอร์ แต่โอกาสในตอนนี้ มันจะเป็นโอกาสที่จำเป็นมากในการโจมตีต่อเนื่อง

 “ฟิ้วววว อ๊า โว้วว!”

ลูกธนูที่ชุบด้วยสายฟ้าปักอยู่บนร่างกายของพวกมอนสเตอร์ทะเล

เมื่อใดที่คลื่นทะเลลูกใหญ่ซัดผ่านมอนสเตอร์ทะเล พวกมันก็จะชักกระตุกไปด้วยความเจ็บปวดทุกครั้ง

คงเป็นเพราะค่าพลังชีวิตจำนวนมากมหาศาล พวกมันจึงไม่ได้รับความเสียหายมากมายเลย แม้ว่าพวกมันจะโดนโจมตีด้วยลูกธนูจำนวนมาก พวกมอนสเตอร์ทะเลก็ยังไล่ตามพวกเขามาอย่างไม่ลดละ

 “เร่งความเร็วเรือไปเรื่อยๆ!”

เหล่าลูกเรือผีสิงนั้นรับผิดชอบควบคุมใบเรือเพื่อรักษาความเร็วแล้วหลีกเลี่ยงไม่ให้ลดน้อยลงแม้แต่นิดเดียว เป็นไปไม่ได้เลยที่จะระบุจำนวนที่แน่นอนของฝูงมอนสเตอร์ทะเล แต่ว่าตามการคาดคะเนของวีดก็คงมีราวๆ10 หรือนับได้จากพวกที่โดนการโจมตีของพวกเขา

ขณะนั้นเองโรมุนะก็ร่ายเวทย์มนต์ของเธอเสร็จสิ้น

 “พายุสายฟ้า!”

มอนสเตอร์ทะเลจะเผ่นหนีในทันทีถ้าพวกมันเห็นคุณร่ายเวทย์นานๆ เพราะเมื่อคุณรวบรวมมานาได้อย่างมากเพื่อสร้างเวทย์สายฟ้า! แต่ครั้งนี้สายฟ้านั้นผ่าฟาดลงทะเลรอบๆเรือผีสิง

ร่างของมอนสเตอร์ทะเลชักกระตุกที่เห็นได้ชัดอยู่แล้วว่าพวกมันได้รับค่าความเสียหายจากฟ้าผ่าลงบนผืนน้ำในแต่ละครั้ง

 (หมายเหตุ: ในบางกรณี แม้ว่าสายฟ้าจะผ่าลงแบบสุ่มๆ แต่เป็นเพราะผู้ควบคุม พวกมันก็จะยังได้รับดาเมจอยู่แม้ว่าพวกมันจะไม่ได้รับตรงๆ)

 “ครึกกกก”

มอนสเตอร์ทะเลที่ไล่กวดตามมาเริ่มประเดิมการโจมตีมาที่เรือด้วยการกระแทกอย่างแรง เหล่าลูกเรือล้มกลิ้งแล้วไถลลื่นระเนระนาดจากตำแหน่งที่ยืนอยู่ เหล่าลูกเรือผีสิงหลายตนหล่นร่วงพรูลงไปในทะเล

ส่วนทุกคนที่ยึดตัวเองให้อยู่บนเรือที่โดนโจมตีมาไว้ได้นั้น เริ่มแหกปากส่งเสียงเอะอะโวยวายดังลั่น

ตัวเรือได้รับความเสียหาย ค่าความคงทนลดลง 36

เรือผีสิงเชื่องช้าเกินไปที่จะรอปะทะกับฝูงมอนสเตอร์ที่ไล่กวดตามมา แถมตอนนี้ยังโจมตีมาจากด้านล่างอีก

เรือผีสิงเริ่มแล่นช้าลงแม้ว่าจะมีหนวดของฝูงมอนสเตอร์เริ่มละเลงยึดเกี่ยวมารอบตัวเรือยั้วเยี้ยเต็มไปหมด!

 (ส่วนหน้าของเรือมักเรียกว่า หัวเรือ ส่วนหลังเรียกว่าท้ายเรือ ตัวเรือ คือทุกส่วนที่ต่ำลงมาจากเสากระโดงเรือและใบเรือ โดยเฉพาะส่วนที่ทำจากไม้)

ความเร็วของเรือถูกทำให้ช้าลงมากกว่าเดิม เพราะมีฝูงมอนสเตอร์เกาะหนึบทั่วลำเรือเลย ถ้าหากค่าความคงทนของเรือยังค่อยๆลดลงๆอยู่แบบนี้พวกเขาได้จมดิ่งลงไปตายแน่ๆ

 “ทุกคนเตรียมตั้งรับอยู่ที่ดาดฟ้าเรือ!”

หนวดมอนสเตอร์ขนาดยักษ์เริ่มคลายออกหลังจากกินหมัดอันหนักหน่วงของเซอร์กะไป! หนวดที่ยื่นออกมาของมอนสเตอร์ติดไฟไปด้วยเพราะคุณสมบัติจากถุงมือของเซอร์กะ หนวดหมึกที่ชักกระตุกอยู่เริ่มส่งกลิ่นหอมฉุยออกมา

 (หมายเหตุ: ใน DnD อาชีพพระสามารถใช้ไอเทมถุงมือ สร้อยคอได้ เพื่อเสริมค่าดาเมจ หรือค่าคุณสมบัติพิเศษให้กับการโจมตีพื้นฐานให้พวกเขาได้)

ไอรีนร่ายเวทย์คำอวยพรเพื่อบัฟเพิ่มค่าการป้องกันให้กับกลุ่มปาร์ตี้

 “ศรอัคคีความเร็วสูง!”

เพลกับเมล่อนใช้ทักษะของเรนเจอร์และนักธนูออกมาโดยตั้งสมาธิเพื่อโจมตีไปที่พวกมอนสเตอร์ทะเล

หัวของมอนสเตอร์ทะเลเริ่มออกมาให้เห็นในตอนที่หนวดมันไต่ขึ้นมาบนเรือผีสิง

เหล่าลูกเรือผีสิงก็เริ่มตอบโต้ไปที่หนวดของปลาหมึกยักษ์ด้วยดาบและขวาน

เซเฟอร์ก็โจมตีมอนสเตอร์ทะเลไปหลายๆตัวไปพร้อมๆกัน

 “บางทีนะ พวกมอนสเตอร์ทะเลคงถูกดึงดูดมาด้วยเนื้อสดๆที่เรารับเอามาจากฝั่งก็ได้นะ”

มอนสเตอร์จากทะเลคงไม่อยากกินปลาอีกแล้วมั้ง เพราะงั้นเซเฟอร์ผู้รอบรู้เกี่ยวกับเหยื่อราวกับเป็นสารานุกรม เขาเอาเนื้อหมูสามชั้น (sangyupsal)มาเกี่ยวกับเบ็ดแล้วเหวี่ยงออกไปในทะเล

มอนสเตอร์ยาวขนาดร้อยเมตรกรูกันเข้าไปที่เส้นเอ็นของเขาที่ทำให้มอนสเตอร์หลายตัวพันกันยุ่งเหยิงรอบๆตัวเรือผีสิงจนเหลือเพียงแค่สองตัวที่ยังโจมตีอยู่

(หมายเหตุ: San-gyupsal  ซันคยอบซัน คืออาหารเกาหลีประเภทเนื้อที่ถูกย่าง)

 “ครูททท กร๊ากกกก”

ตัวเรือโดนหนวดยักษ์ทำลายเสียหายหนักมาก ค่าความคงทนของเรือกำลังลดลงอย่างฮวบฮาบ มันจะเป็นเรื่องง่ายไม่น้อยเลยที่พวกมอนสเตอร์จะมาเขมือบกินหลังจากที่เรือล่มแล้ว

วีดจึงเริ่มร่ายเวทย์

 “ความมืดมนร่วงโรยสู่หอกทวน หอกศาสตราก่อกำเนิดจากความอันธการที่จักเจาะทะลวงไปยังหัวใจของเหล่าศัตรู ‘หอกทมิฬ!(dark spear)’”

หอกหนักพอๆกับต้นขาออร์คที่อยู่บนหลังม้าได้โดนขว้างไปที่หัวของมอนสเตอร์ทะเล นั่นเป็นเวทย์ที่รุนแรงที่เคยใช้สู้กับมังกรโครงกระดูก

คงเป็นเพราะตอนนี้เขาใช้เวทย์ได้อย่างเหมาะสมในฐานะของจอมเวทย์อมตะลิช  พลังเวทย์จึงดูรุนแรงกว่ามากเลย มอนสเตอร์ตัวที่ไต่มาบนดาดฟ้าเรือผีสิงจึงโดนผลักออกไป

มอนสเตอร์หงายหลังตกลงไปในทะเลในตอนที่หอกทมิฬระเบิดตัว ตัวเรือที่เอียงตามน้ำหนักตัวมันเริ่มกลับเข้าที่แล้ว

 “ผลักมันไปจนถึงขอบเรือแล้ว อย่างงั้นล่ะ!”

เสียงกรีดร้องที่แปลไม่ออกดังมาจากมอนสเตอร์ทะเลตัวนั้น

 “โอ้โห! เวทย์มนต์นั่น!”

 “วีดใช้เวทย์มนต์ได้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย?!”

สมาชิกในปาร์ตี้เห็นด้วยที่จะบอกว่าเวทย์มนต์นั่นน่าทึ่งมาก นักสู้แนวหน้าส่วนใหญ่มักจะใช้อาวุธต่อสู้ระยะประชิด เพราะงั้นมันไม่ธรรมดาเลยที่วีดสามารถใช้เวทย์มนต์ที่รุนแรงขนาดนั้น แต่ยังไงซะแม้ว่าเขาจะสามารถร่ายเวทย์ระดับสูงง่ายๆในฐานะของลิช มันก็ยังบั่นทอนความสามารถทางกายภาพของเขาด้วยเช่นกัน

*แควกกกก พรึ่บ พรึ่บ*

The hull has been damaged, durability decreased by 21.

ลำตัวเรือได้รับความเสียหาย ค่าความคงทนลดลง 21

ใบเรือเสริมฉีกขาดออกไป

แม้ว่าเขาจะโยนมอนสเตอร์ตัวเดียวนั้นลงทะเลไป แต่ก็ยังมีตัวอื่นที่ยังเกาะหนึบอยู่ที่เรือ

ลูกเรือผีสิงโจมตีหนวดพวกมันด้วยมีดสั้นกับดาบ เพลกับเมล่อนก็ยิงธนู แต่กลับเป็นว่ามอนสเตอร์ซ่อนหัวเอาไว้ใต้ท้องเรือ แถมปกติค่าพลังงานชีวิตของมอนสเตอร์ทะเลธรรมดาจะมีมากว่ามอนสเตอร์ที่อยู่บนพื้นดินซะอีก

แล้วจู่ๆ เซเฟอร์ส่งเสียงร้องออกมา

“พี่ครับ ผมอยากได้ความช่วยเหลือ มาทางฝั่งนี้หน่อย!”

เหยื่อล่อที่แตกต่างก็ดึงดูดพวกปลาได้ต่างพันธุ์ ผลลัพธ์นั้นออกมาอย่างที่เห็นว่ามอนสเตอร์ทะเลที่เหมือนปลาฉลามกระโจนออกมาเหนือผิวน้ำเพื่อกินเหยื่อล่อ

ปกติแล้วมอนสเตอร์ทะเลมักจะมีระดับสติปัญญาต่ำหรืออาจถึงขั้นฝั่งโง่ไปหน่อยเลยละ แม้ว่าคุณจะใช้การเคลื่อนที่ซ้ำๆซากๆพวกมันก็ไม่แม้แต่จะหยุดโง่ซักครู่ได้เลยล่ะ

 “ไม่สงสัยเลยว่าเขาเจอปัญหาแล้วละ เรียกขาน เดทไนท์!”

แวนฮอว์คได้ถูกอัญเชิญออกมา

 “ท่านเรียกข้าหรือ นายท่าน”

 “ไปสู้กับพวกมอนสเตอร์ทะเลซะ”

 “รับทราบขอรับ”

เดทไนท์พุ่งไปที่ดาดฟ้าเรือพร้อมกับขวานขนาดเล็กและดาบในมือ

แวนฮอร์คตัดขาของมอนสเตอร์ออกมาได้เพียงแค่ใช้เคล็ดลับทักษะเงา มอนสเตอร์ทะเลที่ดูเหมือนมีพลังชีวิตไม่จำกัดก็หนีและตกลงไปในที่สุดแล้วดิ้นรนอย่างเจ็บปวด

ความเสียหายของเรือผีสิงเหลือไว้เพียงแค่ภาระเล็กน้อยลงไปมาก แต่ว่าวิกฤตก็คืบคลานเข้ามาอีกครั้งในทันที

มอนสเตอร์ทะเลตัวที่ซ่อนอยู่ในทะเลน้ำลึกกระโจนขึ้นมาที่ดาดฟ้าเรือในทันทีทันใด แล้วเริ่มสะบัดหนวดมันกระแทกเหล่าลูกเรือผีสิงล้มลงไปเป็นแถว

ไอรีนกับเรมุนะขยายขอบเขตเวทย์ป้องกันเพื่อปกป้องเพลและเมล่อนซึ่งอยู่บนปลายของเสาใบเรือที่สู้กับหนวดปลาหมึกอยู่

 “หอกทมิฬ!”

วีดโจมตีด้วยเวทย์มนต์อีกครั้งซึ่งเป็นเวทย์มนต์ที่เขาใช้บ่อยซะเขาสามารถใช้ได้แม้จะหลับอยู่ การโจมตีที่อยู่ใต้ทะเลนั้นก็คงเหมือนการเล่นเกมทายปัญหาที่โคตรยากเลยละ

จะง่ายขึ้นมากเลยถ้าเขายืนรอบนดาดฟ้าเรือให้หมึกยักษ์สิบหนวดโผล่หัวออกมาซะดีกว่ายิงลงไปในน้ำแบบมั่วซั่ว

*อาคคคค ชคว๊าคคค*

หมึกยักษ์โผล่ขึ้นมาจากน้ำแล้วพันรวบกองกระดูกของผีดิบลิชที่แสนเปราะบาง ร่างของวีดถูกยกตัวสูงขึ้นจากดาดฟ้าเรือผีสิง

 “วีดดด!”

 “วีดโดนเจ้ามอนสเตอร์นั่นลากตัวไปแล้ว!”

เมื่อได้ยินดังนั้น ฮวาบองก็กรีดร้อง เมล่อนง้างลูกธนูร่ายเวทย์ใส่คันแล้วก็เตรียมเล็ง แต่กลับเป็นว่าสายไปแล้ว วีดจมไปใต้น้ำแล้ว

ร่างกายที่แข็งแรงของมอนสเตอร์ทะเลรัดร่างเขาไว้พร้อมกับแรงดูดไว้อีก ความแข็งแกร่งนั้นดูเหมือนจะเหนือว่าออร์คคาริชวิ ซะอีก

ความแข็งแกร่งระดับยอดมนุษย์พันธุ์แท้เชียวน่ะแก!

ท่านโดนการโจมตีพิษอัมพาท

การทำงานของพิษไม่เป็นผลเพราะคุณสมบัติของอันเดด

 (หมายเหตุ: หมีกและหมึกยักษ์ทั้งหมดจะมีปุ่มพิษ ธรรมดาจะไม่เป็นอันตรายต่อมนุษย์ แต่ว่าที่ขนาดตัวใหญ่กว่าพวกเราหล่ะ?)

ความแข็งแรงระดับยอดมนุษย์ที่เจ้ามอนสเตอร์สำแดงฤทธิ์ออกมาอย่างล้นหลาม แล้วยิ่งจะแกร่งขึ้นอีกอย่างมากเมื่ออยู่ใต้น้ำ

วีดสามารถมองไปรอบๆได้กว้างขึ้นเมื่ออยู่ใต้น้ำ หลังจากใช้เวลาซักพักเขาก็สามารถสังเกตเห็นฝูงมอนสเตอร์ทะเลที่รายล้อมเหยื่อล่ออยู่

มีมอนสเตอร์ขนาดธรรมดาอยู่บ้าง แต่ก็ยังมีบางตัวที่ขนาดใหญ่กว่าเรือผีสิงซะอีก พวกมอนสเตอร์ทะเลอ่อนๆก็รุมตอมเรืออย่างกับฝูงผึ้ง ช่างเป็นภาพที่น่าขนลุกขนพองซะจริง!

จากนั้นเขาก็เจอกับมอนสเตอร์ที่เขาโจมตีด้วยหอกทมิฬ ลอยอยู่ข้างเขา

มอนสเตอร์ทะเลที่จับตัววีดมาเปลี่ยนสีหน้าต่างออกไปขณะที่มองเขาอย่างกับของเลิศรส

ในความคิดของมอนสเตอร์คือ : ‘ จะกินจนกว่าจะกินต่อไม่ได้เลยละ’ (น่าจะหมายถึงกินให้เหลือแต่กระดูก)

น่าเป็นห่วงที่ว่ากระเพาะมันคงผิดหวังแล้วละถ้าจะกินวีดที่ไม่มีเนื้อหนังเอาซะเลย ช่างเป็นข้อได้เปรียบของอันเดทจริงๆ

“ไม่ต้องกังวลหรอก แกไม่จำเป็นต้องคิดให้เรื่องมากอีกต่อไปแล้วละ”

วีดพยายามตัดหนวดที่รัดเขาอยู่ด้วยหอกทมิฬ

แม้ว่าหนวดมันจะแข็งหยั่งกับเหล็กแถมการโจมตียังแทบจะไม่ทำให้เกิดรอยขีดข่วน ส่วนที่เหนียวที่สุดของมอนสเตอร์ทะเลที่เป็นเครื่องหนังเกรดA ไม่มีทางเลยที่จะตัดออกง่ายๆโดยที่ไม่สร้างความเสียหายให้กับมัน

ถึงแม้ว่าเขาจะชำแหละมันออกมาก็คงเป็นแค่หนึ่งของส่วนหนวดมันแถมคงทำให้หงุดหงิดซะเปล่าๆ โจมตีมันวิธีนี้คงไม่มีประโยชน์อะไร

เขาเลยเล็งไปที่หัวใจของมอนสเตอร์ที่น่าจะอยู่ตรงบริเวณหัว จากนั้นวีดจึงรอให้มันปรากฏตัวออกมาเอง

ถ้าวีดเป็นมนุษย์ธรรมดาเขาคงหมดอากาศหายใจแล้วก็ตายด้วยอาการน้ำเต็มปอดแต่เพราะเขาเป็นอันเดทเลยไม่จำเป็นต้องห่วงเรื่องนั้นเลย

ค่าพลังชีวิตของเขาลดต่ำลงขณะที่หนวดของมอนสเตอร์โอบรัดเขาอย่างช้าๆแต่เขาก็ยังอดทนรอไว้ ในที่สุดเขายกแขนซ้ายขึ้นแล้วพูดว่า

 “ทักษะวิชาสูบชีพ ทักษะวิชาสูบมานา!”

คุณได้ใช้พลังทักษะของเจ้าแห่งความตาย ลิช

ท่านได้สูบค่าพลังชีวิตและมานาจากมอนสเตอร์ทะเล

ฟื้นคืนระดับค่าพลังชีวิต 369 หน่วย

ฟื้นคืนระดับค่าพลังชีวิต 112 หน่วย

ฟื้นคืนระดับค่าพลังชีวิต 291 หน่วย…

เป็นไปได้จริงๆที่จะใช้การโจมตีของทักษะสูบพลังหลายๆครั้งรวด แม้ว่าการเคลื่อนที่ของเขาจะแย่เพราะน้ำแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะยอมสิ้นท่า

ตอนที่มันจะตายมอนสเตอร์ทะเลไม่รู้ว่าจะทำไงได้แต่เพียงอ้าปากกว้าง

วีดที่ไม่ตายจากการจมน้ำแถมยังไม่สามารถเป็นอัมพาทได้อีก แล้วยังอาจจะทำให้ท้องเสียอีกถ้ากินเข้าไป เขาจึงรอเวลาที่เหมาะเพื่อโจมตี

เพียงแค่ที่พวกมันจะทำท่าสวาปามเหยื่อ เขาก็โยนหอกทมิฬเข้าไปในช่องปากที่เปิดอ้าของมอนสเตอร์

ท่านโจมตีโดนจุดอ่อนของมอนสเตอร์ทะเล ออร์เตส สำเร็จ

ท่านได้โจมตีจุดตายสำเร็จ!

หนวดที่รัดวีดอยู่เริ่มคลายตัวออกขณะที่มันพยายามถอยร่นหนีออกไป

 “ปล่อยให้มันอยู่นิ่งๆก่อนละกัน” (น่าจะประมาณปล่อยไปก่อนค่อยล่าทีหลังมั้ง)

 (หมายเหตุ: มันดูไม่สมเหตุสมผลกับเราเช่นกัน)

ที่แล้วมา หอกทมิฬต้องใช้มานาไปเกือบครึ่งแต่ตอนนี้ทักษะหอกทมิฬนี้จะใช้ได้หลายครั้งด้วยมานาที่เหลือเฟือพอที่จะใช้คาถาอื่นอีกด้วย

เวทย์ที่เขากำลังจะใช้ตอนนี้นั้นต่างออกไปจากคาถาที่เคยใช้มาก่อนหน้านี้

 “แรงโน้มถ่วงพลิกกลับ!” (Reverse Gravity)

มอนสเตอร์ทะเลที่กลับหัวกลับหางค่อยๆลอยมากขึ้นๆและเริ่มลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า เวทย์แรงโน้มถ่วงพลิกกลับก็คือมนต์ที่จะทำให้สิ่งของลอยขึ้นไปนั่นเอง (แอดมิน: โบกนิด สะบัดหน่อย วิง-กาเดี้ยม เลวิโอซ่า 555)

ตอนนั้นเองที่เหล่ามอนสเตอร์ทะเลทั้งหลายถูกดึงขึ้นเหนือผืนน้ำ! พวกมันกระแทกเข้ากับบาร์เรียของโรมุนะแถมยังโดนย่างสดด้วยลูกธนูของเมล่อนอีก

ช่างเป็นเป้าหมายง่ายๆซะจริงเพราะว่ามีแต่มอนสเตอร์ทะเลขนาดใหญ่ๆทั้งนั้น

มอนสเตอร์ทะเลออร์เตสถูกกำจัดแล้ว

ท่านได้รับค่าประสบการณ์แล้ว

ค่าความเชี่ยวชาญทักษะการว่ายน้ำเพิ่มขึ้น

มันเป็นการต่อสู้ที่ยากลำบากไม่น้อยเลย แต่ก็ถือว่าเป็นช่วงเวลาที่เขาเฝ้ารอมานาน

เปลวเพลิงสีแดงเข้มดั่งเลือดลุกเหิม เล็ดลอดจากภายในโครงกระดูกของวีด คงถึงเวลาแล้วสินะที่จะสาธิตพลังที่แท้จริงของจอมเวทย์อมตะ โดยถือคัมภีร์เวทย์ของบัลข่าน (Balkans tome)ด้วยมือหนึ่งและอีกมือก็ถือไม้เท้าของนักบุญผู้ดับสูญ (Staff of fallen Saint) จากนั้นวีดก็เริ่มร่ายเวทย์

 “จงตื่นขึ้นมา เหล่าดวงวิญญาณผู้มิอาจพานพบกับความสงบสุข  จงฟื้นคืนชีพแล้วมาเผชิญหน้ากับผู้พรากชีวิตของพวกเจ้า เดดไรส์(Dead Rise)!”

ผืนน้ำบริเวณใกล้ๆวีดเริ่มลดลงฮวบฮาบแล้วก็มีปลาคาร์พอันเดทขนาดใหญ่ยักษ์ถูกอัญเชิญออกมา

 (ฮ่าๆๆ จากการแปลของ BT เรียกมันว่า “ปลาหางนกยูงยักษ์”)

มานาจำนวนมากไหลออกจากร่างของวีดอย่างกับกระแสน้ำลด คงเพราะมอนสเตอร์ทะเลอันเดทที่มีขนาดใหญ่ เขาจึงต้องใช้จำนวนมานามากขนาดนี้

คงเพราะเขาเป็นจอมเวทย์อมตะ ลิช พลังของทักษะเนโครแมนเซอร์จึงได้เพิ่มขึ้น

มอนสเตอร์ทะเลอันเดดเข้าโจมตีเหล่ามอนสเตอร์ทะเลในทันที

พวกมอนสเตอร์ทะเลรับการโจมตีจากทั้งหอกทมิฬกับมอนสเตอร์ทะเลอันเดดรวมกันกลายเป็นการโจมตีผสานที่ยอดเยี่ยมจริงๆ

พวกมอนสเตอร์พยายามดิ้นรนเพื่อชี้ตัวว่าการโจมตีมาจากทางฝั่งไหนแล้วไม่นานนักก็เพียงพอที่ให้พวกมันเริ่มโจมตีไปมากันเองแบบมั่วซั่ว

พวกคนที่อยู่บนเรือผีสิงก็เหมือนกันที่โจมตีอย่างสะเปะสปะใส่พวกสัตว์ตัวไหนที่เข้ามาในระยะโจมตีพวกเขา

 “ถึงเวลาแล้วที่ฉันจะได้ทดสอบเวทย์เนโครแมนเซอร์ขั้นที่สอง… ขั้นตอนแรก เมื่อใดที่ชีวิตที่ใกล้กับการโจมตีดิ่งสู่กายที่อ่อนแอด้วยมนต์บทนี้ หรือว่าเมื่อใดที่ท่านอ่อนแอลงก็เริ่มสู่ขั้นตอนที่สองได้เลย”

 (ฉันละชอบวิธีอ่านของมนต์จากคัมภีร์เนโครแมนเซอร์ที่อ่านเหมือนกับตำราอาหารจริงๆ อย่างใส่กระดูกคนตายสองชิ้น ดวงวิญญาณที่โกรธเกรี้ยวหนึ่งดวง แล้วอัดเอาไว้ 10 นาที เมื่อเสร็จแล้วก็จะกลายเป็นเครื่องจักรสังหารที่น่าสะพรึง สนุกละทีนี้!)

 “ท่านผู้ผ่านชีวิตมาแล้ว แล้วเพียงแต่ต้องติดอยู่ในดินแดนแห่งความโศกศัลย์ ความโศกเศร้าแม้นบรรเทาได้ แต่มิอาจจางหายไป จงสลักบัญญัติแห่งความมืดที่มีให้ผู้อื่นอีกเถิด เหล่าอันเดดจงลุกขึ้น(Undead rise)! ”

เศษเนื้อทั้งหมดที่มาจากร่างของมอนสเตอร์ทะเลเริ่มหลุดรุ่ยออกจากกระดูกของพวกมันเอง พวกมันเริ่มไม่รู้แล้วว่าจะจัดการกับมนุษย์พวกนี้ยังไงดี

เขาวิ่งรุดหน้าไปยังมอนสเตอร์ตัวหนึ่งแล้วก็ใช้โล่ตอนที่คนอื่นๆโจมตีอยู่ มันพยายามจะสลัดวีดออกไปแต่เขาเกาะติดมันหนึบอย่างกับปลิงเลย

 “ทักษะสูบชีพ ทักษะสูบมานา”

การสูบชีพและมานาเป็นการกระทำที่แสนต่ำช้าและขี้ขลาดมากจนไม่รู้ว่าจะแสดงออกทางคำพูดมายังไง (!%$**$&$!) (สรุปไม่รู้จะด่าว่าไงงั้นเถอะ)

ลอร์ดแห่งความมืดอันเดดที่แสนจะน่าเกรงขามคงจะไม่มีให้เห็นเลยที่แม้สิ้นหวังจนยอมใช้ชั้นเชิงแบบนี้ เขาจำต้องยอมตามน้ำไป เพียงเพราะ“ข้อตกลงการรักษาคอของท่านให้อยู่รอดของวีด”

เหล่ามอนสเตอร์อันเดดเกิดเพิ่มขึ้นมาเรื่อยๆโดยการสูบค่ามานาและค่าพลังชีวิตที่ไม่สิ้นสุดจากพวกมอนสเตอร์ทะเล

ต่อมาก็มีการแปรเปลี่ยนอย่างมากมาย

ท่านได้รับค่าประสบการณ์แล้ว

มอนสเตอร์ทะเลออร์เตสได้รับค่าความเสียหาย

เหล่าเด็กทั้งเจ็ดของมอนสเตอร์ทะเลได้ถูกทำลายแล้ว หากทักษะการปลุกชีพอันเดดถูกใช้ ค่ามานาครึ่งหนึ่งจะถูกใช้

ท่านได้รับครีบมอนสเตอร์ทะเลจำนวน 10 ครีบ

สิ่งมีชีวิตทางทะเลมักจะกำจัดได้ยากแถมยังหลบหลีกได้ดีอีกแต่เพราะเวทย์มนต์เนโครแมนเซอร์ทำให้เขาล่าพวกมันได้อย่างง่ายดายไปพร้อมกับกอบโกยค่าประสบการณ์กับลูทเอาของได้มากอย่างมหัศจรรย์ ยิ่งเหล่าอันเดดฟื้นขึ้นมามากขึ้นๆ พวกมอนสเตอร์ทะเลก็เริ่มถอยหนีไป

 “ว้าววว!”

สมาชิกปาร์ตี้ที่อยู่บนเรือทรุดนั่งลงอย่างอ่อนล้า

 “ยากมากจริงๆเลย”

 “พวกมันมีค่าพลังชีวิตมหาศาลนะแต่ไม่ฉลาดเลยซะงั้น”

การล่าในดันเจี้ยนก็ถือว่ายากนะแต่เทียบไม่ได้เลยกับการสู้บนเรือที่สะบัดโยกเหยกโคลงเคลงเป็นบ้าเป็นหลังขนาดนี้

คุณจะกลับไปเอาไอเท็มที่ตกอยู่ในดันเจี้ยนได้แต่ถ้าอยู่กลางท้องทะเลแบบนี้ละ? จะเป็นไปได้ยังไงเล่า

ค่าความคงทนของตัวเรือตกลงอย่างมาก ถ้าหากเรืออื่นโดนโจมตีโดยฝูงสัตว์ทะเลคงไม่มีทางหลบหนีได้แน่นอน

ท่านประสบความสำเร็จการเดินเรือผ่านถิ่นที่อยู่อาศัยของบรรดามอนสเตอร์ทะเล เมลวินัส เมล่า(Malvinas Mela)

ค่าทักษะความเชี่ยวชาญการเดินเรือเพิ่มขึ้น

ค่าชื่อเสียงเพิ่มขึ้น 160

จากตอนที่พวกเขาล่ามอนสเตอร์ทะเลก็ได้รับค่าประสบการณ์มากมาย บางคนได้มากถึง 3 ถึง 6 หรือแม้แต่ถึง 8 เลเวล

แถมพวกมันยังดร็อปของดีเยี่ยมมาก อย่างกับออกมาจากท้องของมอนสเตอร์ที่เป็นอัญมณีไข่มุก กระดองเต่าที่ไม่ได้โดนย่อย หอยสดๆกับสาหร่ายที่กินได้อีก!

 “ฉันจะจับมอนสเตอร์ทะเลซักหมื่นตัวถ้าหากตัวเรือไม่เสียหายซะก่อน”

ดวงตาของวีดอัดอั้นไปด้วยความเศร้าเสียใจในตอนที่พวกเขากำลังเดินทางต่อ เป็นเวลานานมากเลยตั้งแต่ที่เขาไม่ได้รู้สึกเบื่อหน่ายกับการล่ามอนสเตอร์

มอนสเตอร์ทะเลนี่ช่างน่าท้าท้ายซะจริง มานาได้ถูกใช้ไปอย่างคงที่เพราะใต้เรือผีสิงยังคงมีมอนสเตอร์ทะเลอันเดดอยู่ ทุกครั้งที่มันฆ่าปลา ค่าประสบการณ์นิดๆหน่อยๆก็กลับมาหาวีด(แอดมิน:มีอันเดดแบบนี้ ยิ่งกว่าปล่อยบอทอีก)

ความเชี่ยวชาญทักษะเนโครแมนเซอร์เพิ่มขึ้น

แม้เป็นช่วงเวลานานที่เขาใช้ประติมากรรมจำแลง แต่ว่าทักษะแห่งความมืดอย่างที่วีดต้องการก็เพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ คลาสเนโครแมนเซอร์เป็นอาชีพที่แข็งแกร่งมากจริงๆ

ทั่วทั้งทวีปเวอร์เซลมีวัตถุจากเพียงสิบในพันเท่านั้นที่จะเพิ่มค่าความสามารถของจอมเวทย์อันเดด ความสามารถทางคำสาปและค่าพละกำลังนั้นดีกว่าจอมเวทย์ธรรมดามากแต่ในทางกลับกันก็มีจุดอ่อนอีกมากมายอีกด้วยเช่นกัน

ระดับของทักษะยากมากจริงๆที่จะทำเลเวลได้ ยิ่งคุณสร้างพวกอันเดดมากเท่าไร คุณก็ยิ่งจำเป็นต้องใช้ซากศพมากขึ้นเช่นกัน เพื่อที่จะได้อันเดดที่แข็งแกร่งบางครั้งก็จำเป็นต้องฆ่าผู้เล่นอื่นมาเป็นเหยื่อ

ถ้าคุณสามารถเข้าร่วมสงครามขนาดใหญ่ได้ แล้วทำดาเมจมากๆ ก็ได้ลูทของได้มาก แล้วยังเพิ่มเลเวลได้มากอีกด้วย แต่ผลลัพธ์กลับเป็นว่าท่านอาจจะกลายเป็นเป้าหมายของพวกพวกฆาตกรและนักฆ่าได้

เหล่าเนโครแมนเซอร์จำเป็นต้องจัดการกับความตายและความมืด แต่เพราะพลังของพวกเขานั้นอยู่เหนือความตายจึงได้รับดาเมจได้มากกว่า

ถ้าหากคุณตายก็จะนำไปสู่การลดลงของเลเวลกับความเชี่ยวชาญของทักษะ เพราะถ้าหากว่าคุณไม่อาจฮีลได้โดยพวกนักบวช ก็มักจะตายระหว่างการต่อสู้

แถมยังเป็นอาชีพที่ใช้มานาเป็นอย่างมากแล้วยังต้องนั่งทำสมาธิบ่อยๆอีก ผู้เล่นอาชีพนี้ที่อยู่ในการต่อสู้ขนาดใหญ่จะโดนปลีกตัวออกห่างเป็นพิเศษจากเหล่านักรบพวกเดียวกันเพราะสายอาชีพเนโครแมนเซอร์จะใช้ศัตรูและสหายศึกบางส่วนเพื่อสร้างเหล่าอันเดดขึ้นมา

อาชีพเนโครแมนเซอร์ช่างเป็นคลาสที่อันตรายและโดดเดี่ยวซะจริง

ผู้แปล: Cole’s Myth

Editor: แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล