เล่ม 53 บทที่
3
พาร์ท
1 :
ปราสาทอาเรนที่ลุกไหม้
แปลโดย
แอดชินเพจเราอ่านนิยายแปล
การต่อสู้บนที่ราบการ์ยาฟสิ้นสุดลงและโลกก็เปลี่ยนไป
แต่ละเครือข่ายออกอากาศไปเยี่ยมบ้านของลีฮุนพร้อมชุดของขวัญอยู่ในมือ
“มันอาจจะดูเล็กน้อย
แต่ผมเอาโสมมา
นี่เป็นโสมที่เก่าแก่ที่สุดและใหญ่ที่สุดในบรรดาที่ออกสู่ตลาดในช่วง
5
ปีที่ผ่านมา
ผมเตรียมไว้ให้คุณเพื่อเติมพลังของคุณ”
"หาว!"
ลี ฮุนยืดตัวอย่างกว้างขวาง
แม้แต่สำหรับเขา
การต่อสู้ที่ราบการ์นาฟก็มีผลกระทบเช่นกัน
ราวกับว่าความเหนื่อยล้ายังคงอยู่แม้หลังจากนอนหลับเป็นเวลานาน
“นี่หายากไม่ใช่เหรอ?”
“คุณไม่สามารถซื้อสิ่งนี้ได้ด้วยเงิน”
“ตอนนี้ที่ฉันพูดถึงมัน
ร่างกายของฉันรู้สึกอ่อนแอ
มันจะสมบูรณ์แบบในบิบิมบับของฉัน”
“โฮ่โฮ่ แน่นอน
บีบิมบับโสมอายุ
200
ปีกำลังเป็นกระแสอยู่ทุกวันนี้
เมื่อเจอสิ่งที่ดีกว่านี้ก็จะเอามาให้คุณ”
“คุณไม่จำเป็นต้อง…
ผมจะซาบซึ้งมาก
แต่ผมเกรงใจแย่เลย”
“ไม่เป็นไร ทั้งหมดนี้มาจากมิตรภาพของเรา
จากใจของเรา”
หัวหน้าคังแห่งสื่อ KMC หัวเราะออกมา
มันเป็นความสัมพันธ์แบบหนึ่งที่เขาสามารถถ่ายทอดความรู้สึกที่แท้จริงของเขาได้ไม่ว่าจะแลกเปลี่ยนคำพูดก็ตาม
-นี่คือโสม
-มันคงจะมีราคาแพง
-มันยากที่จะตั้งราคามัน
-ซึ่งเป็นประโยชน์ต่อร่างกาย
ผมยินดีจะนำไปใช้ให้เกิดประโยชน์
-เชิญตามสบายเลย
เราจะเอามาให้คุณอีก
พวกเขาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันที่ไหนสักแห่งในบรรทัดนี้
หลังจากนั้น
หัวหน้าคังใช้เวลา
30
นาทีเพื่อตกลงสัญญาในการรวบรวมฟุตเทจพิเศษจากการรบบนที่ราบการ์นาฟ
และขอความร่วมมือในการออกอากาศของรอยัลโร้ด
เขายอมรับว่าอาณาจักรอาร์เพนเป็นผู้ปกครองคนใหม่ของทวีปเวอร์เซลล์
และรีบเร่งที่จะเจรจา
จากสื่อ
CTS
ผู้อำนวยการบริหารคนใหม่เข้าเยี่ยมชมด้วยตนเอง
"ดังนั้น
พวกเราสื่อ
CTS
จะจัดรายการเพิ่มเติมเกี่ยวกับรอยัลโร้ดและตอบสนองความต้องการของผู้ชมที่แตกต่างกัน…"
การแนะนำเกี่ยวกับสถานีออกอากาศใช้เวลา
10
นาทีที่ยิ่งใหญ่
“ผมรู้แล้ว แต่สำหรับเครือข่ายออกอากาศที่มีชื่อเสียงนั้นแตกต่างอย่างแน่นอน”
เมื่อลี ฮุนเริ่มขมวดคิ้ว
ผู้อำนวยการบริหารก็หยิบกล่องออกมา
“นั่นทำให้เรานึกถึง...เรานำเห็ดมาจากฝรั่งเศสเป็นการส่วนตัว”
“ผมมีพวกมันมากมาย…”
“ทรัฟเฟิล นี่เป็นเห็ดหายาก”
“งั้นผมต้องใส่มันลงในราเมน”
“ราเมนเหรอ? นั่นจะทำลายกลิ่นและรสชาติทั้งหมด
นี่คือทรัฟเฟิลคุณภาพสูงสุด
คุณไม่รู้ว่าจะกินมันยังไง”
ลี ฮุน
ถอนหายใจกับความคิดเห็นที่โง่เขลาเช่นนี้
เขากำลังตั้งคำถามว่าคนตรงหน้าเขาใช้ชีวิตแบบไร้เดียงสาหรือไม่
'มิตรภาพและธุรกิจเบ่งบานจากการติดสินบน
แม้ว่ายุคสมัยจะเปลี่ยนไป
แต่ความสัมพันธ์ของมนุษย์ก็ยังคงเหมือนเดิม'
เพื่อที่จะดึงดูดความพยายามและความจริงใจของบุคคลอื่น
การติดสินบนเป็นสิ่งจำเป็น!
'การติดสินบนไม่ใช่เรื่องเลวร้าย
ถ้าเอาไปทำอะไรผิดกฎหมายก็จะกลายเป็นปัญหา
ไม่มีปัญหาหากดำเนินการอย่างสะอาดและมีมโนธรรมที่ชัดเจน'
หากมีนิตยสารสังคมวิทยาระดับโลก
ก็จะต้องมีคอลัมน์เกี่ยวกับทฤษฎีการติดสินบนอย่างมีสติ
เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว
เครือข่ายออกอากาศอื่นๆ
ที่ฐานของพวกเขา
รู้วิธีที่จะสร้างความบันเทิงให้เป้าหมายของตน
"คุณเคยบอกว่าคุณต้องการจักรยานเพื่อสัญจรไปมาในละแวกใกล้เคียง
ผมเคยทำรถคัสตอมคันนี้ในอิตาลี
เป็นรุ่นลิมิเต็ด
เอดิชั่นแบบเดียวกับคันที่แชมป์ตูร์
เดอ
ฟรองซ์เป็นเจ้าของ”
"อืม
มันมีสีที่ดีนะ"
"ผมโรยผงทองคำลงในสี"
“เราเป็น RTP ที่จัดตั้งขึ้นใหม่
เราเน้นการออกอากาศในเขตเมืองใหญ่
เรานำบัตรของขวัญห้างสรรพสินค้ามาประมาณ
100
ใบ
เราได้ยินมาว่าคุณไปตลาดท้องถิ่นบ่อยครั้ง
ดังนั้นเราจึงนำบัตรของขวัญสำหรับตลาดด้วย”
“พวกคุณคิดเผื่อไว้เสมอเลยนะ”
“นี่เป็นสัญลักษณ์แสดงความขอบคุณเล็กๆ
น้อยๆ
ดังนั้นโปรดยอมรับมันด้วย
ฮ่าๆ”
“คุณชอบดื่มหรือเปล่า? ผมนำไวน์
5
อันดับแรกของโลกมา
แต่ก็ไม่สมกับชื่อเสียง
แค่มีเนื้อปลาแห้งบ้าง”
“ผมเอาเครื่องออกกำลังกายมาครับ
เรียกว่าเครื่องกรรเชียงบก…
ดีต่อการรักษาความอึดครับ”
“คอมพิวเตอร์และเครื่องใช้ไฟฟ้ารุ่นล่าสุดจะมาถึงเร็วๆ
นี้
โดยเฉพาะตู้เย็น
ราคาสูงถึง
10
ล้านวอนนิดๆ
แต่ถือเป็นของขวัญเล็กๆ
น้อยๆ
ของความจริงใจ”
ในขณะที่ลี ฮุนกำลังสร้างความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกับผู้ร่วมเครือข่ายการออกอากาศ
ของขวัญก็ถูกกองไว้ที่ประตูหน้าบ้านของเขาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
“โอปป้า! หน้าบ้านรถเยอะมาก!”
ลี ฮยอนที่ออกไปข้างนอกตะโกนด้วยความประหลาดใจ
เครือข่ายออกอากาศและแฟนๆ
จากทั่วทุกมุมโลกส่งของขวัญเพื่อเป็นอนุสรณ์สำหรับการเอาชนะกิลด์เฮอ์มีสและบาร์ดเรย์
ส่วนใหญ่เป็นของว่างและบางส่วนเป็นสินค้าฟุ่มเฟือย
ลี
ฮุนพูดเป็นประจำว่าเขาจะไม่รับของขวัญใดๆ
จากแฟนๆ
ของเขา
-สิ่งเล็กๆน้อยๆคาดหวังจากคุณวีด…
เขาเป็นซึนเดเระ
เขาพูดเสมอว่าเขาจะเอาเปรียบเรา
แต่เขาทำให้แน่ใจว่าเราจะไม่เป็นภาระ
-กรี๊ด… นั่นคือแหละคุณวีด
ไม่เคยมีสักคนเดียวที่มีข่าวลือที่ตรงกันข้ามกับบุคลิกที่แท้จริงของเขา
-ฉันได้ยินมาว่าเขาเป็นนักฆ่าในทวีปแห่งเวทย์มนตร์
-มันอาจจะเป็นเรื่องหลอกลวงจากบางกิลด์รอบๆสถานที่เหล่านั้น
อย่าเชื่อในสิ่งที่ยังไม่เคยเห็น
-ฉันรับประกันว่าพวกเขาเป็นข่าวลือที่เป็นอันตราย
ฉันสามารถเดิมพันคิ้วของฉันกับสิ่งนี้
ในความเป็นจริง ลี
ฮุนคิดแตกต่างออกไป
'ไม่ใช่แค่หนึ่งหรือสองคนเท่านั้นที่ไม่พอใจฉันจากเบื้องหลังในทวีปแห่งเวทมนตร์
มันเป็นปัญหาที่มหาวิทยาลัยได้รับการระบุตัวตน
และยิ่งไปกว่านั้น
มีคนจำนวนมากเกินไปที่ทราบที่อยู่นี้'
เขาฝึกฝนร่างกายอย่างขยันขันแข็งมากขึ้นเนื่องจากไม่รู้ว่าเมื่อใดจะเผชิญหน้ากับศัตรู
ทุกครั้งที่เขาได้รับเลเวลในรอยัลโร้ด
เขาเชื่อว่าเขาจะต้องแข็งแกร่งขึ้นมากขนาดนั้นเพื่อปกป้องตัวเอง
ยิ่งไปกว่านั้น
เขาไม่รู้ว่ามีอะไรอยู่ในของขวัญจากแฟนๆ
ของเขาบ้าง!
'ระเบิด สารเคมี
มีค่าควรแก่การเบื่อหน่าย
ฉันอยากจะอยู่ในโลกนี้ให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้’
ลี ฮุนคิดแบบนั้นและปฏิเสธของขวัญทั้งหมด
แต่จากจุดนี้ไปเขาจึงตัดสินใจยอมรับของขวัญเหล่านั้น
เขาได้กลายเป็นบุคคลสาธารณะหลังจากมีชื่อเสียงในรอยัลโรด
รัฐบาลมั่นใจว่าจะดำเนินการตรวจสอบเหตุโจมตีของผู้ก่อการร้าย
และเจ้าหน้าที่ตำรวจก็ประจำการอยู่รอบๆ
บ้านของเขา
'ฉันจะนำทุกอย่างที่สามารถใช้ในบ้านมาได้
และส่วนที่เหลือจะบริจาคให้กับองค์กรการกุศลได้'
มีคนดิ้นรนอยู่ในบริเวณใกล้เคียง
การแจกจ่ายของขวัญฟรีเหล่านี้ให้กับผู้คนในช่วงเวลาที่ยากลำบากจะมีความหมายมากกว่าการส่งคืนให้ผู้ส่ง
-
ลี ฮุน
พาซอยูนไปทางขวา
ลี
ฮยอนอยู่ทางขวา
และเดินผ่านละแวกบ้านของเขา
นี่เป็นการออกนอกบ้านครั้งแรกนับตั้งแต่เขาเอาชนะบาร์ด
เรย์
และทำลายจักรวรรดิฮาเว่น
เขาทาเจลแต่งผมเพื่อชุบตัวและสวมเสื้อผ้าใหม่ที่สะอาด
'จุดยืนของฉันในปัจจุบันหมายความว่าฉันต้องคำนึงถึงความสนใจจากผู้คนรอบข้าง'
เขาจะไม่สวมกางเกงยีนส์ฤดูใบไม้ผลิเป็นเวลา
3
ปีโดยไม่ซักแห้งเหมือนครั้งก่อน
'กางเกงยีนส์มีไว้ให้สวมใส่ให้กลิ่นอายแบบวินเทจ
แต่จากนี้ไป
ฉันจะทำความสะอาดมันทุกๆ
3
เดือน'
ความรู้สึกด้านแฟชั่นของลี
ฮุนเปลี่ยนไปอย่างกระตือรือร้นเล็กน้อย
เสื้อเชิ้ตและกางเกงผ้าลินินที่สะอาด
เมื่อมองย้อนกลับไปที่ชุดแรงงานของเขา
นี่เป็นรูปลักษณ์ที่ยอมรับได้
'เพื่อนบ้านจะประหลาดใจเมื่อมองมาที่ฉัน
ถึงการเปลี่ยนแปลงที่สมบูรณ์ของฉันนั่นคือ
ปกติฉันไม่ดูแลตัวเอง
แต่ถ้าล้างหน้าแล้วส่องกระจก
ฉันก็หล่อ
ดูดี'
เขาก้าวออกจากประตูหน้าด้วยหัวใจเต้นแรง
ลี
ฮยอนและซอยูนเดินตามเขาออกไปข้างนอกโดยสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวและกางเกงยีนส์
"ว้าว…"
“คุณดูน่าทึ่งมาก
ฉันเห็นคุณเมื่อปีที่แล้วและตอนนี้คุณสวยยิ่งขึ้น”
“ฉันไม่สามารถเข้าใจระดับความสามัคคีของลัทธิโจ๊กหญ้าได้…
แต่ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้ว
สิ่งนี้เรียกร้องให้มีความภักดี”
“รูปร่างหน้าตาของคุณเป็นอาชญากรรม
คุณทำให้ทุกคนตกหลุมรักคุณ”
ทุกคนบนถนนต่างเสียสติเมื่อจ้องมองไปที่ซอยูน
ลี
ฮยอนยังดึงดูดความสนใจของผู้ชายเมื่อเธอเดินเตร่ตามลำพังแต่กลายเป็นคนธรรมดาเมื่ออยู่ข้างๆซอยูน
ดวงตาของทุกคนสะท้อนถึงรูปลักษณ์ของซอยูน
การปรากฏตัวของลี
ฮุนแทบจะไม่มีผลเลย!
"ความงามให้อาหารคุณหรือหาเงินให้คุณเหรอ
อืม...
ฉันเดาว่ามันจะจัดหาสิ่งเหล่านั้นทั้งหมด"
โลกสกปรกที่ปกครองด้วยความงาม!
ลี
ฮุน
พาน้องสาวของเขาและซอยูนไปเยี่ยมชมบริษัทตัวแทนอสังหาริมทรัพย์ตามปกติของเขา
“โอ้ คุณเอง”
นายหน้าอสังหาริมทรัพย์ยินดีต้อนรับเขาอย่างเชิญชวน
เขามีห้องเช่าชั้นใต้ดินที่ปลอดภัยให้พวกเขาหลายครั้งเมื่อตอนเด็กๆ
และเขาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อหาสถานที่ดีๆ
แม้ว่าพวกเขาจะไม่มีงบประมาณก็ตาม
เขาปกป้องพวกเขาเมื่อเจ้าของบ้านกระทำการรุนแรงขึ้น
และความทรงจำเหล่านั้นทำให้เขาใช้สิทธิ์นี้นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
“ใช่ ผมเอง
ชีวิตดีสำหรับคุณหรือเปล่า?”
“แน่นอน ต้องขอบคุณคุณ
ชิ้นส่วนเหล่านี้กลายเป็นแหล่งท่องเที่ยว
และย่านช้อปปิ้งก็ขึ้นราคามาก
ร้านขนมปังฝั่งตรงข้ามเพิ่มขึ้น
200
ล้านใน
3
เดือน”
“200 ล้าน?”
"ใช่แล้ว
ธุรกิจดำเนินไปอย่างราบรื่นมากขึ้นสำหรับพวกเขา
ดังนั้นพวกเขาจึงไม่คิดที่จะขาย"
"ฮึ"
ลี ฮุน
กลั้นท้องของเขาด้วยความอิจฉาและนั่งลงบนโซฟา
เขาซื้ออสังหาริมทรัพย์จำนวนมากในละแวกนี้
แต่เขาไม่มีโอกาสได้ไปในย่านห้างสรรพสินค้า
“เดี๋ยวผมไปชงกาแฟก่อนนะ”
“คุณโอเคกับกาแฟผสมหรือเปล่า?”
“แน่นอน กาแฟของผมผสมอยู่เสมอ”
เมื่อลี ฮุนมาที่บริษัท
เขามักจะดื่มกาแฟผสมเสมอ
เวลาที่เขาไม่กิน
บะหมี่ถั่วดำฟรีก็เป็นสิ่งจำเป็น!
"นี่สำหรับคุณ"
นายหน้าดูแลลีฮุน, ซอยูนและลี
ฮยอนด้วยกาแฟคนละแก้ว
"ขอบคุณมากครับ"
"ผมรู้สึกทราบซึ้ง!"
ชายคนนั้นยิ้มขณะที่เขามองไปที่ลี
ฮยอน
เขาจำช่วงเวลาหลายปีที่เธอยังเป็นเด็กบ้าได้ดี
ประวัติอันดำมืดของเธออย่างที่เธอเรียกได้
เมื่อเขาเพิ่งเริ่มทำงานในอสังหาริมทรัพย์
ลี
ฮุนและลี
ฮยอนอาศัยอยู่โดยไม่มีพ่อแม่
และพวกเขาก็เติบโตขึ้นมากโดยที่เขาไม่รู้
โดยเฉพาะอย่างยิ่งลี
ฮุน
ผู้ซึ่งถือได้ว่าเป็นตัวอย่างสำคัญของคนที่สร้างตัวเองขึ้นมา
ได้รับการยอมรับในเรื่องการดูแลพื้นที่ใกล้เคียง
'เมื่อก่อนฉันเคยคิดว่าเด็กคนนี้จะต้องเติบโตขึ้นมาเป็นโจรหรือคนหลอกลวง…'
ลี ฮุนพูดหลังจากดื่มกาแฟเสร็จ
“คุณครับ ผมมาซื้อตึกฝั่งตรงข้ามนี้ครับ”
"อาคาร?"
“ใช่แล้ว ตึกยอลที่มีมาร์ทชั้น
1
มีขายแล้วใช่ไหม?”
“ใช่ มันมีขาย…
แต่คุณคิดจะซื้อมันจริงๆ
เหรอ?”
เหตุผลที่ลีฮุนพาน้องสาวของเขาและซอยูนไปตระเวนดูย่านอสังหาริมทรัพย์ก็เนื่องมาจากอาคารแห่งหนึ่ง
ตึก
8
ชั้นที่เขาใฝ่ฝันมานานปีครึ่ง!
มันเป็นอาคารขนาดใหญ่มูลค่า
15
พันล้านวอน
และเขาจะมีเงินมากพอที่จะซื้อมันโดยการชำระบัญชีรายได้จากโฆษณาเครือข่ายออกอากาศล่าสุดและบริษัทตัวละคร
'เงินไม่ได้มีไว้เพื่อยืม'
เขาไม่ได้วางแผนที่จะขอสินเชื่อจากธนาคาร
และ
KMC
Media ก็ตกลงที่จะปรับค่าธรรมเนียมการสมัครสมาชิกทั้งหมดทันที
ลี
ฮุนยกมุมปากขึ้นข้างหนึ่งแล้วยิ้ม
'เจ้าของบ้านคือจุดหมายปลายทางของความฝันทั้งหมด
มันเป็นบรรทัดสุดท้ายในชีวิต'
ขั้นตอนสุดท้ายในการเป็นเจ้าของอสังหาริมทรัพย์ที่ร่ำรวย
เขาซื้อที่ดินเล็กๆ
น้อยๆ
แถวๆ
นี้
แต่เขาคิดว่าการเป็นเจ้าของบ้านดีที่สุด
เขาวางแผนที่จะเก็บค่าเช่ารายเดือนจากแต่ละชั้น
โดยระบุตำแหน่งของเขาในฐานะเจ้าของบ้าน
ลี
ฮุน
บนนามบัตรของเขา
'ความฝันในวัยเด็กของฉันก็เป็นจริงในที่สุด
แม้ว่ารอยัลโร้ดจะพังทลายลง
แต่ชีวิตของฉันก็รับประกันได้จากสิ่งที่ฉันสามารถหามาได้จากอาคารหลังนี้
ถ้าฉันได้ลูกชายเขาจะเป็นลูกของเจ้าของบ้าน
ถ้าเป็นลูกสาวก็จะเป็นลูกสาวของเจ้าของบ้าน
ครอบครัวของเรากลายเป็นครอบครัวเจ้าของบ้านจากรุ่นสู่รุ่น'
ลี ฮุน
รอจนถึงช่วงบ่าย
พบกับเจ้าของบ้าน
จ่ายยอดคงเหลือทั้งหมดและโอนกรรมสิทธิ์ทั้งหมดภายในวันเดียว
"ในที่สุดฉันก็ทำได้"
ลี ฮุนยืดหลังของเขาในขณะที่เขาก้าวออกจากหน่วยงาน
ภาระอันหนักหน่วงของความยากจนที่กดทับบนบ่าของเขามาตั้งแต่เด็ก
ความเครียดเกี่ยวกับเงินที่ติดอยู่ในใจแม้ในขณะที่เขาหลับก็หายไป
เขารู้สึกว่าปีแห่งความยากลำบากได้สิ้นสุดลงในที่สุด
ในทางกลับกันกลับรู้สึกถึงอารมณ์ที่ปะปนกัน
“ตอนนี้ฉันมีอาคารของตัวเองแล้ว
ฉันสามารถกินเกลือได้
200
วอนแพงกว่าปกติ…”
เขาคิดว่าสิ่งที่เหลืออยู่สำหรับเขาคืออนาคตที่สดใส
'ถึงอย่างนั้น ฉันก็จะยังคงออกล่าและทำภารกิจต่อไป…
ฮ่าๆ
ละทิ้งความโลภเพื่อเงินและใช้ชีวิตอย่างสบาย
ๆ
เขาจะลองทำงานอดิเรกใหม่ๆ
อาบแดดที่ระเบียงหน้าบ้าน
ใช้ชีวิตอย่างไร้กังวล
'ทุกอย่างจะแตกต่างออกไปตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไป
เงินมีค่าแค่ไหน…? ไม่ต้องยึดติดกับชีวิตอีกต่อไป
ดูสิว่าโลกนี้สวยงามแค่ไหน'
อากาศก็ดี ลมก็สดชื่น
'การคิดว่าชีวิตช่างสวยงามเช่นนี้'
ลี ฮุนกินอาหารเย็นและหลับไปอย่างมีความสุข
แล้วเขาก็ตื่นขึ้นในเช้าวันรุ่งขึ้น
เขาทานอาหารเสริมและวิตามินที่ได้รับจากเครือข่ายสถานีออกอากาศและวิ่งจ๊อกกิ้งไปที่โดโจ(สำนักฝึก)
“ฉันจะฝึกฝนให้หนัก!
เพื่อกำจัดมอนสเตอร์ให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้”
ลี ฮุน
เช่นกัน
ความเร็วในการล่ามีความสำคัญมากกว่าสิ่งใดๆ
มอนสเตอร์คือเงิน!
เขาต้องได้รับเลเวลที่เขาสูญเสียไปเมื่อเร็ว
ๆ
นี้กลับคืนมา
และเขาเริ่มสนใจความสำเร็จในการต่อสู้มากขึ้น
ในช่วงปีของเขาในฐานะประติมากร
มันเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะได้รับความสำเร็จในการต่อสู้
แต่เมื่อถึงเวลาที่เขากลายเป็นเนโครแมนเซอร์
มันก็ง่ายขึ้นมาก
(ยังมีต่อ…)
เล่ม 53 บทที่
3
พาร์ท
2 : ปราสาทอาเรนที่ลุกไหม้
แปลโดย
แอดชินเพจเราอ่านนิยายแปล
ลี ฮุนเห็นแบนเนอร์หลายอันแขวนอยู่ในสำนัก
-ยินดีด้วย การปกครองของทวีปเวอร์เซลล์!
– เราเป็นนักรบ มาประดาบกัน!
–หลักสูตรเร่งรัด
หลักสูตรนักรบทะเลทราย
ยินดีต้อนรับนักศึกษา
มนุษย์เงินเดือน
ยินดีอย่างยิ่งสำหรับผู้หญิง!
ผู้คนหลายร้อยคนที่ต้องการเรียนรู้เทคนิคการใช้ดาบต่างยืนเรียงรายอยู่ด้านนอกทางเข้าสำนัก
มีชาวต่างชาติตัวใหญ่ๆ
จำนวนมากที่เหมาะกับการเล่นอเมริกันฟุตบอลซึ่งสังเกตเห็นได้อย่างรวดเร็ว
นักดาบและนักรบทะเลทรายแสดงได้ยอดเยี่ยมมากในการต่อสู้ครั้งล่าสุด
และเครือข่ายสถานีออกอากาศหลายแห่งก็มุ่งความสนใจไปที่พวกเขา
ส่งผลให้มีลูกค้าใหม่เข้ามาจำนวนมาก
[ พวกคุณคือความภาคภูมิใจของเรา
หัวหน้าเขตภาคตะวันตก
]
[ หยาดเหงื่อลูกผู้ชายที่น่าทึ่ง
สโมสรฟุตบอลชายที่แข็งแกร่ง
]
[ มุ่งไป มุ่งไปข้างหน้า
เราจะประสบความสำเร็จ
[ เรนเจอร์ปาลกง ]
[ เราไม่เคยล้ม! ดอกไม้เหนือยอดชาย
]
ที่ทางเข้า เหล่าตัวแทนยืนเรียงรายจากบุคคลสำคัญทางการเมืองระดับภูมิภาค
บริษัท
และองค์กรต่างๆ
ถูกกั้นอยู่ด้านนอกเป็นแถว
“ศิษย์น้อง มาทางนี้"
คิมอินซัง ผู้เล่นเป็น
นักดาบ427 เห็นลีฮุนและพาเขาไปที่ประตูด้านหลัง
“ศิษย์พี่ คนเยอะมาก”
"ใช่
หากพวกเขารู้ว่านายอยู่ที่นี่
พวกเขาจะสร้างความโกลาหล”
“อาจารย์คงจะชอบมันมาก”
“นั่นอาจจะนะ แต่แม้แต่หนึ่งในสิบของคนเหล่านั้นก็ไม่สามารถเรียนรู้อย่างแท้จริงได้”
เป็นเรื่องปกติสำหรับศูนย์กีฬาหรือสถาบันศิลปะการต่อสู้ใดๆ
ที่คนที่ขยันขันแข็งถือเป็นชนกลุ่มน้อยอย่างยิ่ง
ส่วนใหญ่ลาออกหลังจากผ่านไปเพียงไม่กี่วัน
ในขณะที่คนอื่น
ๆ
สมัครและไม่สนใจที่จะแสดงตัวแม้แต่ครั้งเดียว
ตราประทับของอัน
ฮุนโดตอบสนองจุดประสงค์ในด้านนั้นอย่างแท้จริง
การฝึกฝนจำนวนมหาศาลที่เข้มข้นราวกับเป็นการต่อสู้จริง!
ข้อกำหนดทั้งสองข้อนี้ทำให้ใครก็ตามที่จะเข้าร่วมเป็นเวลานานกว่าหนึ่งเดือนได้ยาก
**********
ลี ฮุนนั่งลงกับอัน
ฮุนโดและครูฝึกคนอื่นๆ
หลังจากที่เหงื่อออกมากในโรงฝึก
"ท่านอาจารย์
ศิษย์พี่
ผมมีข้อเสนอ”
สื่อ KMC และสื่อ
CTS
มีแนวคิดบางอย่างที่เขาได้หารือกับเครือข่ายออกอากาศหลักๆ
ล่วงหน้า
“ซีรีส์สำหรับนักรบมืออาชีพ
เช่นเดียวกับเชฟที่แข่งขันกันในเรื่องวัตถุดิบ
ผมต้องการสร้างโปรแกรมที่เกี่ยวข้องกับนักรบต่อสู้กับมอนสเตอร์”
รายการที่ลีฮุนต้องการไม่ใช่เนื้อหาใหม่เสียทีเดียว
รอยัลโร้ดได้สร้างโปรแกรมสันทนาการหลายประเภท
รวมถึงรายการเกี่ยวกับการมอนสเตอร์
“นักรบที่แท้จริง
นักสู้ที่เก่งที่สุดในทีมนักแสดง
ผู้ชมสามารถรับเคล็ดลับและสัมผัสกับความตื่นเต้นได้”
ผู้ร่วมออกอากาศไม่ได้สนใจแม้แต่น้อยแม้แต่กับหลักฐานของเขา
เมื่อสถานีออกอากาศหลักๆ
วางแผนสำหรับรายการที่ถูกต้องตามกฎหมาย
พวกเขาจะต้องผ่านการประชุมภายในหลายครั้งและค้นคว้าสถิติของผู้ชมด้วยตอนนำร่อง
หัวข้อนี้ไม่มีอะไรใหม่และดูเหมือนจะไม่สามารถดึงดูดอัตราการดูได้โดยไม่มีการแบ่งแยก
ในทางกลับกัน
มันจะได้รับความนิยมมากขึ้นและได้รับความสนใจมากขึ้นหากลี
ฮุนเข้าสู่ระบบและสร้างโปรแกรมที่เกี่ยวข้องกับอาณาจักรอาเพน
ลี
ฮุนต้องใช้ความพยายามหลายครั้งเพื่อโน้มน้าวพวกเขา
“แล้วมันจะไม่เกิดขึ้นเหรอ?”
“……..”
“คุณต้องการหยุดออกอากาศ?”
ยืนยันตารางออกอากาศแล้ว!
สำหรับเครือข่ายสถานีออกอากาศ
พวกเขาสามารถเรียกสิ่งนี้ว่าการกดขี่ข่มเหงโดยสิ้นเชิง
แต่มันก็ไม่ได้ไร้เหตุผลเกินไป
ดังนั้นพวกเขาจึงตัดสินใจยอมรับข้อเสนอของเขา
“ปล่อยให้วีดไปตามทางของเขา”
"ผู้อำนวยการ
มันดูไม่เหมาะเลยที่อุตสาหกรรมการออกอากาศจะถูกแทรกแซงโดยบุคคลเพียงคนเดียว”
“แล้วนายเสนออะไรได้ล่ะ? นายต้องการที่จะต่อสู้กับเขา?”
“ไม่ นั่นไม่ใช่สิ่งที่ผมหมายถึง”
สถานีออกอากาศตกลงที่จะสร้างรายการสำหรับนักรบที่แท้จริง
และเริ่มค้นหาบุคคลที่ได้รับความนิยมมากที่สุดมาแสดง
ไพธอนก็เป็นหนึ่งในนั้น
และผู้เล่นระดับสูงสุดของกิลด์เฮอร์มีสก็กลายเป็นผู้สมัครที่มีศักยภาพเช่นกัน
อย่างไรก็ตาม
ผู้เข้าแข่งขันหลักคืออัน
ฮุนโด
ครูฝึกและเหล่าลูกศิษย์
นักดาบ1, นักดาบ2, นักดาบ3, นักดาบ4, นักดาบ5….. พวกเขาคือนักรบแห่งนักรบ
“ผมได้จัดทำตำแหน่งให้เหล่าศิษย์พี่ทุกคนได้ออกอากาศ”
แม้ว่าลี ฮุนจะได้รับข้อเสนอ
แต่อัน
ฮุนโดกลับไม่เต็มใจที่จะยอมรับ
“เราไม่ใช่คนดัง
แล้วทำไมเราต้องทำตัวเหมือนตัวตลกล่ะ?”
“มีข้อดีมากมายสำหรับเหล่าศิษย์พี่”
ลี ฮุนตัดสินใจอธิบายด้วยเหตุผลหลายประการ
“อย่างแรกพวกศิษย์พี่จะได้พบปะผู้คนใหม่ๆ
สำหรับทุกท่านที่ออกกำลังในยิมทุกวัน
อาจมีโอกาสได้พบกับผู้หญิงเพียงน้อยนิด
หากคุณโชคดีพอ
คุณก็สามารถออกเดทกับใครสักคนได้”
“นั่นเป็นสิ่งที่ดี”
ด้วยเหตุผลแรกเพียงข้อเดียว
เขาแทบจะได้การยืนยันให้เข้าแคสเลย!
“ประการที่สอง คุณสามารถได้รับชื่อเสียง
เมื่อพวกศิษย์ตัดสินใจเปิดสำนักชื่อเสียงจะเป็นประโยชน์อย่างมาก”
“ชื่อเสียงเป็นสิ่งสำคัญสำหรับนักศิลปะการต่อสู้”
อัน ฮุนโดไม่สามารถตกลงได้มากกว่านี้
พวกเขาอาศัยอยู่ในโลกที่ไม่มีความหมายกับคนที่สามารถเปลี่ยนแปลงโลกได้
ถ้าเขาไม่เป็นที่รู้จักเลย
“นี่เป็นโอกาสสำหรับพวกคุณที่จะทำในสิ่งที่คุณรักมากที่สุด
ความสนใจของผู้คนที่มีต่อคุณในขณะที่คุณต่อสู้
ในการต่อสู้ที่อันตรายและน่าตื่นเต้น”
นั่นคือวิธีที่ลี ฮุนทำงานให้กับพวกศิษย์พี่
พวกเขาสามารถแข็งแกร่งขึ้นได้ในโรงฝึก
แต่เขาต้องสร้างสื่อกลางสำหรับการใช้พลังนั้นออกไปในโลก
'ฉันใส่ใจคนของฉันเอง'
หากเกิดสงครามขึ้น การดำรงอยู่ของพวกเขาไม่ได้ใหญ่โตจนสามารถเปลี่ยนแปลงผลลัพธ์ได้
อย่างไรก็ตาม
เขาเชื่อว่าเขาควรทำทุกอย่างเพื่อคนจริงใจเหล่านี้
อะไรก็ตามที่ไม่เกี่ยวข้องกับการใช้เงินของตัวเอง
********
“โอปป้า นี่คือรายงาน”
ลี ฮุนกลับมาบ้านเพื่ออ่านรายละเอียดเกี่ยวกับทวีปเวอร์เซลล์ที่น้องสาวของเขาจัดระเบียบไว้อย่างระมัดระวัง
"อืม
ดูเหมือนว่าการบาดเจ็บล้มตายของกิลด์เฮอร์มีสมีนัยสำคัญ”
ทุกอย่างตั้งแต่รายรับภาษีมูลค่าหนึ่งสัปดาห์ที่รวบรวมโดยอาณาจักรอาเพน
ไปจนถึงการใช้จ่ายทั้งหมดและการหาทุนที่ที่ราบการ์นาฟ
การบาดเจ็บล้มตายของจักรวรรดิฮาเว่นและการประเมินอุปกรณ์ที่สมาชิกกิลด์เฮอร์มีสสูญเสียไปสามารถเห็นได้
"อะ
นี่
23,000
วอน”
ลี ฮุน
ยินดีมอบเบี้ยเลี้ยงให้กับน้องสาวของเขาสำหรับงานเก็บเอกสารของเธอ
“ข้อมูลถูกต้อง ดังนั้นฉันจึงรวมเงินเพิ่มอีก
3,000
วอน”
"ขอบคุณค่ะ"
"อ่อ
อย่าขุดคุ้ยหาเงินมากเกินไป
เงินไม่ใช่ทุกสิ่งในโลก”
"ฉันเข้าใจแล้ว"
ความคิดที่ว่าเขาจำเป็นต้องดูแลน้องสาวของเขาทำให้จิตใจของเขาตอนนี้กลายเป็นเจ้าของบ้านแล้ว
ไม่เช่นนั้นเธอจะใช้เงินของเขาทั่วทั้วเมือง!
ใบหน้าของลี
ฮุนเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม
“อาหารที่อร่อยที่สุดที่พวกเขาขายในร้านอาหารมีมูลค่าเท่าไร”
“พวกนั้นอาจไม่ดีต่อสุขภาพ
พวกเขาอาจจะไม่ตรวจสอบระดับสุขอนามัย
ไม่แนะนำให้รับประทานมากเกินไป”
"เสื้อผ้า?"
“แต่งกายให้สุภาพเรียบร้อย
เสื้อผ้าแฟชั่นเป็นเพียงความพึงพอใจชั่วคราว”
"โทรศัพท์มือถือ?"
“สำหรับการโทรระยะสั้นเท่านั้น
ระวังอย่าให้เกินโปรขั้นต่ำ”
คำตอบของลี ฮยอนเป็นคำตอบที่ลี
ฮุนต้องการอย่างเคร่งครัด
เขาปลูกฝังเธอตั้งแต่เขาอายุ
7
ขวบ
เนื่องจากไม่มีพ่อแม่!
“แล้วเพื่อนๆล่ะ?”
“ระวังพวกเขาด้วย
อย่าพบพวกเขาตอนดึก
อย่าลืมพกกรรไกรไปด้วย”
“เหตุผลล่ะ?”
“ให้ตัดพวกมันก่อนถ้าพวกมันพยายามทำตัวซน”
“เงินค่าขนม?”
“ขอบคุณเงินทุนสำหรับตัวฉันเองที่ยังไม่เป็นอิสระ
ในโลกอันโหดร้ายนี้
ผู้คนเสียชีวิตเพราะว่าพวกเขามีเงินไม่ถึงหนึ่งพันวอน
และเด็ก
ๆ
เสียชีวิตเนื่องจากภาวะทุพโภชนาการ
ฉันต้องไตร่ตรอง
5
ครั้งก่อนที่จะตัดสินใจใช้เงินอันมีค่าของฉัน”
"ดีมาก
ต่ำกว่ามาตรฐานของฉันเล็กน้อย
แต่มีสิ่งสุดท้ายอย่างหนึ่ง
อิสรภาพคืออะไร?”
"เงิน"
ลี ฮุนภูมิใจที่เขาเลี้ยงดูน้องสาวของเขาอย่างน่าพอใจ
เธอสามารถใช้ชีวิตเป็นคนขี้งกได้ไม่ว่าเธอจะตกอยู่ในสถานการณ์ใดก็ตาม
"ย้ยน้องสาวตัวแสบ"
"คะ"
“ถ้าเธอมีผู้ชายที่กำลังเดทอยู่
เธอสามารถพาเขามาด้วยได้
ถึงเวลาที่เธอจะต้องเริ่มต้นเรื่องโรแมนติกแล้ว”
ลี ฮยอนไม่ตกหลุมพรางคำพูดของเขา
เขาเป็นพี่ชายคนโตของเธอที่ดูแลเธอเหมือนพ่อแม่
แต่ความจริงก็คือบางครั้งเขาก็สามารถพลิกสถานการณ์ได้
นอกจากนี้เธอยังได้พัฒนาความรู้สึกต่อเซเฟอร์, ชเว จี
ฮุน
'เขาดูเหมือนยากจนแต่ก็ขยัน
เขาสามารถดูแลฉันได้อย่างดีจริงๆ
ลี ฮยอน
มองออกไปนอกหน้าต่าง
ลี
ฮุนมีงานยุ่ง
ดังนั้นชเว
จีฮุนจึงมาซ่อมแซมบ้านและหมอบอยู่ในสนามหญ้าเพื่อเก็บถั่วและกระเทียม
"ฉันไม่มีใคร
ฉันจะไม่เริ่มออกเดทจนกว่าจะเจอคนดีแบบพี่”
“นั่นไม่ใช่เป้าหมายที่ง่าย
แต่ต้องขยันหน่อยนะ”
"ค่ะ"
**********
ลี ฮุน
อ่านรายงานนี้
และยืนยันผลพวงของการต่อสู้ที่ราบการ์นาฟในฟอรัมสนทนาออนไลน์
มีวิดีโอจำนวนหนึ่งที่แสดงให้เห็นว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากที่เขาถูกมังกรดำเคย์เบิร์นสังหาร
–มนุษย์เลวทราม พวกเจ้าช่างน่าสงสารจริงๆ!
เคย์เบิร์นครองดินแดน
จำนวนผู้รอดชีวิตของกองทัพจักรวรรดิฮาเว่น
และกิลด์เฮอร์มีสยังคงลดลงอย่างต่อเนื่อง
และในความพยายามครั้งสุดท้ายของพวกเขาที่จะหลบหนี
พวกเขาถูกสังหารตามลำดับโดยเวทมนตร์แห่งความมืดและนักรบมังกร
มันเป็นการสังหารหมู่ที่เกี่ยวข้องกับผู้เล่นทวีปกลางส่วนใหญ่และผู้ที่อยู่บนที่ราบการ์นาฟ
–พวกเจ้าทุกคนจะต้องตาย!
พวกเขาไม่สามารถหยุดเคย์เบิร์นที่บินขึ้นไปบนฟ้าได้
<มหากาพย์สะบั้นปฐพี!>
เคย์เบิร์นปลดปล่อยเวทมนตร์แห่งไฟและดินขั้นสูงสุดสู่ที่ราบการ์นาฟ
คลื่นกระแทกที่พังทลายทั้งแผ่นดินและผู้คน
แผ่ขยายออกไปและทำลายทุกสิ่งที่ขวางหน้า
ผู้เล่นทางเหนือจำนวนมากสามารถหลบหนีได้
แต่จำนวนมหาศาลของพวกเขาเสียชีวิต
ใบหน้าของลี ฮุนเริ่มซีดลงเพื่อตอบรับ
'เวทย์มนตร์ดำของเขานั้นแข็งแกร่ง
และคาถาขั้นสูงสุดอื่นๆ
ของเขานั้นล้ำหน้าเกินกว่าที่ฉันจะต้านทานได้
เมื่อมาถึงจุดนี้
สิ่งมีชีวิตตัวนี้ก็ทำลายสมดุล’
เคย์เบิร์นกวาดล้างที่ราบการ์นาฟ
จากนั้นจึงบินไปทางใต้
หลังจากผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วโมง
เคย์เบิร์นก็ปรากฏตัวบนท้องฟ้าของปราสาทอาเรน
จากนี้ไปจึงมีภาพการออกอากาศที่ตัดต่อโดยสถานีออกอากาศ
ลี
ฮุน
เลือกชมภาพจากสื่อ
KMC
–มังกรดำเคย์เบิร์นปรากฏตัวที่ปราสาทอาเรน
เคย์เบิร์นปลดปล่อยเวทมนตร์แห่งไฟและเปลี่ยนเมืองให้กลายเป็นหลุมนรกที่ลุกเป็นไฟ
มีเพียงมนุษย์เท่านั้นในที่ราบการ์นาฟอันกว้างใหญ่
ทำให้พลังแห่งเวทมนตร์มีการทำลายล้างน้อยลง
ฉากปราสาทอาเรนที่พร่างพรายถูกไฟไหม้นั้นช่างน่าเหลือเชื่อจริงๆ
สถานที่สำคัญและหอคอยพังทลายตามลำดับ
สะพานและกำแพงปราสาทถูกทำลายและกลายเป็นซากปรักหักพัง
มุมมองของเคย์เบิร์นที่อยู่บนยอดหอคอยในปราสาทของจักรพรรดิและเสียงคำรามลงมาที่ผู้เล่นนั้นคู่ควรที่จะใช้เป็นพื้นหลังของเดสก์ท็อป
–ปราสาทอาเรน… ปราสาทอาเรน
ที่รักษาขุนนางมาตั้งแต่สมัยอาณาจักรฮาเว่น
กำลังถูกทำลายโดยมังกร
–ดูเหมือนว่าจะเป็นเพราะกิลด์เฮอร์มีส
ทำให้เคย์เบิร์นโกรธแค้น
พวกเขาสามารถคิดถึงผลกระทบที่ตามมาได้หรือไม่?
–ฉันจะถือว่าพวกเขาไม่ได้คิด
ไม่เคยคำนึงถึงสถานการณ์นี้ด้วยซ้ำ
แม้ว่าฉันคิดว่าเคย์เบิร์นทำลายปราสาทอาเรนเป็นการแก้แค้นกิลด์เฮอร์มีส
– ยังไงล่ะ?
–มันไม่ได้พูดถึงความเกลียดชังใดๆ
ต่อกิลด์เฮอร์มีสหรือจักรวรรดิฮาเว่น
เขากู่ร้องเพื่อแก้แค้นมนุษย์
–ดังนั้น คุณกำลังบอกว่านี่อาจจะไม่ใช่จุดสิ้นสุด
-แน่นอน ภารกิจได้ถูกส่งไปยังลอร์ดประจำที่ต่างๆแล้วว่าเมืองทั้งหลายตกเป็นเป้าหมายของเคย์เบิร์น
ฉันมีลางร้ายว่าปราสาทอาเรนเป็นจุดเริ่มต้นของทุกสิ่ง
ช่วงเวลาก่อนที่ปราสาทอาเรนจะถูกทำลาย
ภารกิจได้ปรากฏขึ้นสำหรับผู้เล่นทุกคนในภูมิภาค
<การโจมตีของมังกรเคย์เบิร์น
มังกรดำกำลังเดินทางมาแล้ว
มันสายเกินไปที่จะหลบหนี
มันจะเป็นโชคลาภมากที่จะหนีรอดมาได้แทบตาย
ความยาก
: B
รางวัล
: ค่าประสบการณ์การต่อสู้
ข้อกำหนดภารกิจ:
การปรากฏตัวของเคย์เบิร์น>
มันไม่ง่ายเลยที่จะมีชีวิตรอด
พวกที่เด็ดขาดวิ่งทันทีที่รับภารกิจ
แต่คนอื่นๆ
ที่เก็บของหรือรอด้วยความไม่เชื่อต่างก็ตายในความพยายามอันล่าช้าที่จะหนีผ่านกำแพงปราสาท
หลังจากที่ปราสาทอาเรนถูกทำลายจนหมดสิ้น
ข้อความแจ้งเตือนก็ปรากฏขึ้นแก่ผู้เล่นทุกคนในทวีปเวอร์เซลล์
การแก้แค้นของมังกรมังกรดำเคย์เบิร์น
กำลังทำภารกิจเพื่อทำลายอารยธรรมของมนุษย์ทั้งหมด
เหล่าวิญญาณและนางฟ้ากำลังออกคำเตือนเกี่ยวกับอันตรายที่เข้ามา
“ภายในหนึ่งสัปดาห์เคย์เบิร์น
จะมุ่งหน้าไปยังปราสาทเอวาลุค”
เคย์เบิร์นผู้ทำลายปราสาทอาเรน
กลับมาที่ถ้ำของเขาในธอร์
เพื่อพักผ่อน
ลี
ฮุนพูดถึงภาพมังกรแดง
แต่ก็ไม่มีอะไรน่าสังเกต
กิลด์เฮอร์มีสดึงการเคลื่อนไหวที่สิ้นหวังครั้งสุดท้ายของพวกเขา
แต่ออร์คถูกกำจัดออกไปอย่างไร้พลังด้วยเวทย์มนตร์
และวิ่งไปทุกทิศทาง
โอจูวานพูดอย่างระมัดระวัง
โดยระบุว่าเป็นการคาดเดาส่วนตัว
–ตอนนี้เมื่อมีการบอกล่วงหน้าถึงการทำลายปราสาทเอวาลุคแล้ว
ดูเหมือนว่าเหตุผลที่ทำให้ปราสาทอาเรนเป็นแห่งแรกนั้นเกิดจากการถูกทำลายตามระดับการเติบโต
-การเจริญเติบโต?
-ใช่ สิ่งนี้ไม่แน่นอน
การเติบโตหรือความก้าวหน้าทางเทคโนโลยี
ประชากร
อิทธิพล
ชื่อเสียงของเมือง
อาจเป็นปัจจัยใดๆ
เหล่านี้และอาจเป็นผลลัพธ์ที่ซับซ้อนด้วย
–ปราสาทเอวาลุคเป็นที่ที่มีผู้คนสัญจรไปมามากที่สุดในช่วงนี้
–เป็นเช่นนั้น อย่างไรก็ตาม
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือมันกำลังไล่ตามเมืองที่พัฒนาแล้วมากที่สุดตามลำดับ
– แล้วมังกรแดงล่ะ?
–ผมไม่แน่ใจเกี่ยวกับสถานการณ์ในด้านนั้นมากเกินไป
แต่มีข่าวว่ามันยังไม่กลับมาที่รังของมัน
และกำลังท่องเที่ยวไปทั่วดินแดนออร์คแทน
เราจะแจ้งให้ทุกคนทราบทันทีที่เรารวบรวมข้อมูลเพิ่มเติม
ที่สื่อ KMC พวกเขาสันนิษฐานว่าเมืองที่ใหญ่ที่สุดในทวีปเวอร์เซลล์จะเป็นเป้าหมายของมังกรตามลำดับ
ลี
ฮุนก็เห็นด้วยในระดับหนึ่งเช่นกัน
“ถ้าอย่างนั้น ก็มีโอกาสที่โมราต้าอาจจะถูกทำลายโดยมังกร…”
แม้ว่าจะไม่ร่ำรวยเท่ากับทวีปตอนกลาง
แต่โมราต้าก็เป็นแกนกลางของทวีปทางตอนเหนือ
“หากโมราต้าถูกทำลาย…
พระราชวังโลกาหรือท่าเรือวาร์นาอาจเป็นรายต่อไป”
อาณาจักรอาเพน มีความก้าวหน้าในการเติบโตอย่างน่าตื่นตา
แต่ความสัมพันธ์ของมันยังอ่อนแอเท่าที่ควร
ทวีปทางตอนเหนือถูกทิ้งร้างนับตั้งแต่การล่มสลายของจักรวรรดินิฟเฮม
มีเพียงไม่กี่เมืองที่พัฒนารอบๆ
โมราต้า
ซึ่งเป็นศูนย์ใจกลางเมืองและถูกยึดครองโดยผู้เล่นมือใหม่เป็นส่วนใหญ่
การทำลายล้างเมืองบางแห่งอาจทำให้การผลิตและการค้าของทั้งอาณาจักรเป็นอัมพาต
เมื่อถึงเวลานั้น
ผู้เล่นทางเหนือก็จะกลายเป็นผู้พเนจร
และการพัฒนาอาณาจักรอาเพนก็จะตกสู่ระดับหายนะ
บางทีพวกเขาจำนวนมากอาจตัดสินใจอพยพไปยังทวีปกลาง
(จบเล่ม 53 บทที่
3…)
