เล่ม 53 บทที่ 9 ฮีโร่ผู้กอบกู้โลก แปลโดย Ashy Dragoon
“ห-หืมม”
วีดกำลังนั่งคิดอยู่ในมุมหนึ่งของดันเจี้ยน
“แวน ฮอว์ค แกคิดยังไง”
“เกี่ยวกับอะไรหรือนายท่าน”
“ลืมไปซะเถอะ ฉันผิดเองที่ถามโครงกระดูกอย่างแก แกเป็นแค่หัวกระโหลกที่ว่างเปล่า”
“…..”
วีดพยายามจัดระเบียบความคิดของเขาในขณะที่มือก็เย็บผ้าไหมสีรุ้งของช่างฝีมือ แต่มันไม่เป็นไปตามที่เขาต้องการ
“โทริ แล้วนายล่ะ”
“ท่านหมายความว่ายังไง”
“ช่างเถอะ ฉันไม่สามารถเชื่อใจการตัดสินใจของแวมไพร์อย่างแกได้ นอกจากการดูดเลือดแล้ว แกคิดว่าจะคิดอะไรได้อีก?,?”
“…..”
แวนฮอว์คและโทริ
พวกเขาเป็นพวกอันเดดที่โชคร้ายที่จะถูกวีดดุอยู่ตลอดเวลา
“*เฮ้อ (ถอนหายใจ)* ฉันควรทำอย่างไรดี”
วีดประดิษฐ์ชุดเกราะด้วยวัสดุสำหรับช่างตีเหล็ก และเย็บเสื้อผ้าใหม่เพื่อรวบรวมความคิดของเขา แม้จะพยายามแล้ว แต่ความกังวลของเขาก็ไม่ได้รับการแก้ไขอย่างง่ายดาย
“ปราสาทเอวาลุค…”
เขาออกล่าอย่างตื่นเต้นเนื่องจากมอนสเตอร์ที่เพิ่มขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้ แต่ตอนนี้เหลือเวลาอีกเพียงวันเดียวก่อนที่เคย์เบิร์นจะโจมตีปราสาทเอวาลุค
“ตามจริงแล้ว ไม่มีทางที่จะหยุดมันได้”
เขาไม่สามารถคาดเดาเคย์เบิร์นได้จากการผ่านการต่อสู้เพียงครั้งเดียว
ปราสาทอยู่ภายใต้ความสนใจของผู้เล่นจำนวนนับไม่ถ้วน
หากวีดรอคอยอย่างกล้าหาญที่ปราสาทและเผชิญหน้ากับเคย์เบิร์น นั่นจะเป็นความตายที่ไร้ความหมายโดยสิ้นเชิง!
“ถ้าหากกิลด์เฮอร์มีสเข้ามาช่วยเหลือ และผู้เล่นทั้งทวีปเวอร์เซลล์รวมตัวกัน… ถึงอย่างนั้น โอกาสก็ริบหรี่ ขอดูบันทึกภารกิจ”
< นักรบที่แท้จริง
มีความสำเร็จมากมายนับไม่ถ้วนที่คุณบรรลุมาจนถึงตอนนี้
คุณได้เอาชนะกองทัพอมตะและเดินทางจากสุดขอบโลกไปยังอีกฟากหนึ่ง
คุณเดินทางย้อนเวลากลับไปในอดีตของทวีปเวอร์เซลล์ เอาชนะลัทธิเอ็มบินยู และก้าวไปถึงจุดสูงสุดของเทคนิคการแกะสลักที่ลึกลับ
คุณมีชื่อเสียงมากที่สุดในทวีปและประสบความสำเร็จในภารกิจที่อันตรายที่สุด
ไม่ว่าจะคนขี้เมาในเมืองไปจนถึงคนหนุ่มสาวที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านบนภูเขา ไม่มีใครเลยที่ไม่รู้จักคุณในฐานะประติมากร นักผจญภัย และนักรบวีด
นักกวีแต่งเนื้อร้องจากการผจญภัยของคุณ และบรรเลงเพลงตามท้องถนน
ขณะนี้มังกรดำเคย์เบิร์นสาบานว่าจะแก้แค้นอย่างไร้ความปราณีและทำให้ทวีปเข้าสู่อันตราย
ได้เวลาที่คุณต้องก้าวขึ้นมา
เพื่อช่วยทวีปและเอาชนะมังกรดำ
ขั้นแรก คุณต้องรวบรวมข้อมูล
ก่อนที่คุณจะชักดาบออกมาอย่างกล้าหาญ คุณต้องทำความเข้าใจเกี่ยวกับมังกรดำเคย์เบิร์นให้ลึกซึ้งยิ่งขึ้น
ระดับความยาก : S
รางวัล : นำไปสู่การตัดสินใจของนักรบ
ข้อกำหนดของภารกิจ : ฮีโร่ผู้กอบกู้โลก
เกียรติยศการผจญภัยระดับสูงสุด >
“ความหวังเดียวที่ฉันมีคือภารกิจนี้”
เขาได้รับภารกิจจากการรุกรานของเคย์เบิร์นในขณะที่วีดยังคงผจญภัยและต่อสู้อยู่ ในฐานะจักรพรรดิของจักรวรรดิอาร์เพน เขาต้องหยุดเคย์เบิร์นให้ได้ แต่เขารู้สึกกดดันก่อนที่มันจะเริ่มเสียอีก
“ถ้าฉันทำภารกิจนี้ต่อไป ฉันจะต้องเผชิญหน้ากับเคย์เบิร์นในที่สุด….”
วีดพยายามอย่างหนักในการทำภารกิจที่ไม่สามารถทำได้จริงมากมาย แต่ละภารกิจที่จุดประกายความหวังขึ้นมาได้ เขาสามารถหยุดกองทัพอมตะและลัทธิเอ็มบินยูได้จากความสิ้นหวัง แต่ความยากลำบากก็ยังคงเกิดขึ้น
“ยังไงก็ตาม ฉันควรตรวจสอบสถานการณ์ของปราสาทเอวาลุคก่อน”
เขาไม่มีความคิดที่จะเอาตัวเข้าเสี่ยงอันตรายร้ายแรงใดๆ เลย
“เจ้าเหลือง”
“มูวววว”
เจ้าเหลืองกลอกตาไร้เดียงสาของมันและจ้องมองเขา
มันเติบโตขึ้นอย่างต่อเนื่องในขณะที่ลากเกวียนบรรทุกของติดตามวีดไปทั่วพื้นที่ล่า มันแข็งแกร่งขึ้นอย่างไม่ปกติและใหญ่โตขึ้นในสัดส่วนที่เท่ากัน
“แกอยู่ที่นี่เถอะ ฉันรู้สึกว่าเคย์เบิร์นจะกินแกเป็นอาหารแน่”
“ขอบคุณนะ มูว์”
“อัศวินเซอร์วิลล์ ก็พักผ่อนด้วยเหมือนกัน”
“ฉันเข้าใจแล้ว นายท่าน”
เขาให้สิ่งมีชีวิตประติมากรรมรูปร่างมนุษย์และเจ้าเหลืองได้พักผ่อน
พวกที่ไม่ใช่มนุษย์อย่างโกลด์มินิและจระเข้ไนล์ได้รับเลือกให้มาด้วย
“แวนฮอว์ก โทริ”
พวกเขาคือลูกน้องที่ติดตามเขาไปทุกที่
“ทำไมท่านถึงเรียกพวกเราล่ะ นายท่าน”
“ข้าอยู่ที่นี่”
วีดพูดด้วยน้ำเสียงที่มีอำนาจ
“พวกแกภักดีเสมอ มาด้วยกันกับฉัน”
***
ปราสาทเอวาลุคแห่งคัลลามอร์
“ทุกคนเก็บของให้เรียบร้อยและออกเดินทาง! ไม่มีเวลาแล้ว!”
ลอร์ดดาอินกำลังอพยพพลเมืองและผู้เล่นออกไปจากปราสาท
มีลอร์ดหลายคนได้รับการแต่งตั้งในจักรวรรดิอาร์เพน แต่ปราสาทเอวาลุคเป็นหนึ่งในปราสาทที่เคย์เบิร์นตั้งเป้าหมายบุกโจมตี
ไม่มีใครอยากเป็นลอร์ดของปราสาทเอวาลุค และ ดาอินก็ยอมจำนนโดยลาออกจากกิลด์เฮอร์มีส เพื่อรักษาตำแหน่งลอร์ดของเธอไว้
เธอแยกตัวออกจากกิลด์เฮอร์มีสโดยไม่เสียใจเลยหลังจากเป็นพยานเห็นลาเฟย์ กระทำสิ่งเป็นสาเหตุให้เหตุการณ์ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นกับเคย์เบิร์น .........(ทุบไข่มังกร)
“เอาเท่าที่คุณสามารถถือไปได้ ถ้าไม่มีใครเป็นเจ้าของ ใครที่อยู่ใกล้ที่สุดก็เป็นเจ้าของ”
“ฉันเอาของในปราสาทไปได้ไหม”
“ได้สิ แน่นอน! เธอเอาไปได้หมดเลย”
ดาอินเลือกอพยพมากกว่าการเผชิญหน้า
ในขณะที่เธอขี่ม้าไปมาบนถนนอย่างไม่มีจุดหมายเพื่อรอรับชาวเมือง ผู้เล่นอัศวินขี่ม้าก็เข้ามาหาเธอพร้อมม้าของพวกเขา
“แม้ว่าเราจะขาดทักษะ แต่เราก็อยากช่วย ในฐานะผู้เล่นจากคัลลามอร์ เราไม่สามารถมองข้ามสถานการณ์นี้ได้”
“เราไม่ต้องการนักสู้”
ดาอินเป็นที่นิยมเพราะเธอเป็นแบบอย่างแม้ในยุคจักรวรรดิฮาเว่น นอกจากข่าวลือที่ว่าเธอเป็นเพื่อนของวีดแล้ว คนอื่นๆวิพากษ์วิจารณ์อดีตของเธอน้อยมาก
“เป็นเรื่องไร้สาระที่จะต่อต้านเคย์เบิร์น การเลือกมีชีวิตดีกว่าเลือกความตายที่ไร้ความหมาย”
“คุณจะปล่อยให้ปราสาทและเมืองนี้สูญเปล่าไปหรือไม่ล่ะ”
ปราสาทเอวาลุคได้รับการพัฒนามาหลายขั้นตอนและเจริญรุ่งเรืองมากกว่าเมืองหลวงของภูมิภาคคัลลามอร์
ดาอินมองเห็นปราสาทโดยตรงและมีความผูกพันกับอาคารทุกหลัง แต่เธอไม่ต้องการหมกมุ่นอยู่กับสิ่งเหล่านั้นอย่างโง่เขลา
“สิ่งที่ไม่มีความหมายก็ไม่จำเป็น แค่เพราะเมืองถูกทำลายก็ไม่ได้หมายความว่าชีวิตของพวกเขาจะต้องจบลงที่นี่ ทวีปนี้กว้างใหญ่ และพวกเขาสามารถกลับมาซ่อมแซมได้ในอนาคต”
“แต่จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามันถูกทำลายอีกครั้งโดยเคย์เบิร์น?”
“พวกเรายังต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป ฉันเรียนรู้ที่จะไม่ยอมแพ้จนกว่าจะถึงวาระสุดท้าย ชีวิตมีค่าเหมือนอัญมณี นั่นคือเหตุผลที่ฉันไม่ต้องการการเสียสละอย่างไร้เหตุผล”
คำพูดและการกระทำของดาอินได้รับการออกอากาศผ่านการถ่ายทอดสดและสร้างความประทับใจอย่างลึกซึ้งให้กับผู้ชม
เกียรติยศของเธอในฐานะเจ้าแห่งปราสาทเอวาลุคเป็นที่เลื่องลือ แต่การถ่ายทอดสดครั้งนี้ทั่วโลกแสดงให้เห็นถึงคุณค่าที่แท้จริงของเธอ
– ปราสาทเอวาลุค ไม่ได้ใกล้เคียงกับระดับของปราสาทอาเรน แต่การที่เธอยอมสละมันต้องใช้ความกล้าหาญอย่างมาก
– ดูเหมือนว่าจะเป็นการตัดสินใจที่ยาก เธอคงเสียใจมากใช่ไหม
– เธอจะไม่ตัดสินใจอย่างหุนหันพลันแล่น เธอฉลาดมาก
– การยอมสละทุกอย่างในปราสาทเป็นเรื่องที่น่าประทับใจมาก
– ลอร์ดดาอินได้รับความนิยมอย่างมากในหมู่ผู้เล่นตั้งแต่แรก แม้แต่ในตอนที่เธอสังกัดกิลด์เฮอร์มีส
แม้แต่พิธีกรรายการก็ยังยกย่องเธอว่าเป็นบุคคลที่ยอดเยี่ยม
“ทุกคน รีบหนีเร็วเข้า!”
ดาอินรีบอพยพออกไปทันทีและนำทหาร ผู้เล่น และพลเรือนทั้งหมดไป
ประตูห้องนิรภัยที่มีเสบียงและอาหารสำหรับสงครามถูกเปิดกว้าง และเธอได้ติดต่อสมาคมพ่อค้ารายใหญ่หลายแห่งล่วงหน้าแล้ว
“กรุณาให้ยืมม้าและเกวียนกับฉันด้วย วัวกระทิงทางเหนือได้จะดีกว่าเพราะสามารถบรรทุกของได้มากกว่า”
“ใครจะเป็นผู้ให้เงินกู้ก้อนนี้”
“ไม่มีเงิน ไม่เป็นไรเอาไปให้หมดโดยไม่ต้องเป็นลอร์ดเจ้าของปราสาท เอาไปให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ก่อนที่เคย์เบิร์นจะมาถึง”
พ่อค้าต่างพากันพิมพ์เครื่องคิดเลขและเห็นว่านี่เป็นการซื้อขายที่ทำกำไรได้
ปราสาทเอวาลุกเจริญรุ่งเรืองมาตั้งแต่ยุคบุกเบิกของรอยัลโรด
มีงานศิลปะและเครื่องประดับมากมายประดับประดาเมือง ดังนั้นจึงมีของสะสมมากมาย
“โอเค เป็นข้อตกลงที่ดี”
มันคือโอกาสทองสำหรับพ่อค้า
แม้แต่สำหรับพ่อค้ามือใหม่ที่เพิ่งเริ่มต้นก็รู้ นี่คือโอกาสในการรวบรวมของมีค่ามูลค่าหลายพันทอง
ผู้เล่นจากภูมิภาคใกล้คัลลามอร์แห่กันเข้ามาและขนของหนักๆ ลงในกระเป๋าและเกวียนของพวกเขา
ภายในไม่กี่วัน ปราสาทเอวาลุคอันงดงามก็ถูกปอกลอกออกจนหมด เหลือเพียงโครงสร้างเท่านั้น
หินอ่อนและไม้หายากถูกฉีกเปลือกลอกออก รวมถึงโครงข้อต่อเหล็กก็ถูกถอดออกทั้งหมด
“ฉันเศร้าใจกับอาคารเหล่านี้นิดหน่อย…”
“ดีกว่าถูกเคย์เบิร์นทำลาย เรามาถอนรากถอนโคนมันซะ”
หินประดับแลนด์มาร์คที่เป็นฉากหลักของทัศนียภาพในเมืองถูกรื้อถอนและบรรทุกใส่เกวียนเพื่อใช้เป็นวัสดุก่อสร้างราคาแพง
“รีบมอเร็วเข้า!”
ดาอินและผู้เล่นอาสาสมัครกำลังช่วยเหลือการอพยพ
ประตูทั้งหมดของปราสาทเอวาลุกเปิดอยู่ ทำให้ผู้เล่นสามารถออกจากปราสาทได้อย่างอิสระ
***
“อืม เธอตัดสินใจได้อย่างชาญฉลาด”
วีดจ้องมองปราสาทเอวาลุคจากภูเขาไกลๆ
ประติมากรรมสลักชีพทั้ง 5 ตัวเดินตามวีดไป บางตัวนั้นได้แก่ โกลด์มินิ บาฮามอร์ก และเอลติน ไฮเอลฟ์
“เราไม่ควรเข้าไปใกล้กว่านี้เหรอ? กรรร(คำราม)”
“ไม่เป็นไร ระยะนี้กำลังพอดี”
“เราคงมองไม่เห็นมังกรอย่างชัดเจนจากที่นี่หรอกนะ”
“นั่นคือสิ่งที่ฉันตั้งเป้าไว้ เขาไม่ควรเห็นพวกเราด้วยซ้ำ”
วีดใช้เทคนิคประติมากรรมจำแลงและแปลงร่างเป็นคนแคระขาสั้น
‘ความโกรธของเคย์เบิร์นมุ่งเป้าไปที่มนุษย์ เขาไม่ได้แตะต้องคนแคระใกล้รังของเขา ดังนั้นวิธีนี้จึงปลอดภัย’
เคย์เบิร์นจะไม่ฆ่าเขาตราบใดที่เขายังอยู่ในร่างคนแคระและไม่ทำให้มันหงุดหงิด
นั่นคือเหตุผลที่เขาเลือกใช้ ประติมากรรมรูปแบบ อมนุษย์
แม้ว่าเขาจะไม่สามารถนำเจ้าเหลืองมาได้เพราะเขาเป็นเนื้อที่น่ารับประทานของหลายชนเผ่า
“ฉันต้องรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับเคย์เบิร์นให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้”
บาฮามอร์กได้ยินวีดพูดกับตัวเองจึงพูดออกมาอย่างจริงใจ
“ความกล้าหาญขนาดนั้น… นี่เขากำลังพยายามล่ามังกรอยู่เหรอ”
“เปล่า ว่าแต่นายไม่จำเป็นต้องรู้เกี่ยวกับศัตรูของนายเพื่อจะหลีกเลี่ยงพวกมันเหรอ”
เขามีภารกิจระดับ S อยู่ในมือ แต่คราวนี้เขาต้องเผชิญหน้ากับมังกร เขาไม่สามารถพึ่งข้อมูลจากภารกิจเพียงอย่างเดียวได้
‘แม้ว่าฉันจะดำเนินภารกิจนี้ต่อไป… ฉันต้องคิดดูว่าต้องระดมกำลังขนาดไหนถึงจะสู้ได้ การต่อสู้เพียงลำพังนั้นยากเกินไป และฉันต้องระดมผู้เล่นจำนวนมาก หากล้มเหลว ความเสียหายจะรุนแรง’
เขาไม่สามารถเสี่ยงทุกอย่างในการต่อสู้ที่ไม่มีโอกาสชนะได้
เขาจำเป็นต้องประเมินว่าเขามีโอกาสหรือไม่ แม้ว่าจะต้องใช้กลอุบายบางอย่างก็ตาม
‘มันเกลียดมนุษย์และใช้เวทมนตร์ดำได้ตามอำเภอใจ ฉันคิดว่าเวทมนตร์จะใช้ไม่ได้ผลกับมัน แต่มันไม่มีจุดอ่อนจริงๆ เหรอ?’
เขาตั้งใจจะประเมินทุกอย่างตั้งแต่แรกเลย
หากเขาสังเกตการต่อสู้ของเคย์เบิร์นอย่างใกล้ชิดมากขึ้น เขาก็อาจจะเข้าใจความสามารถที่แท้จริงของมันได้
วีดเย็บผ้ารอเวลา และเมื่อถึงเวลากลางวัน เคย์เบิร์นก็บินไปทางปราสาทเอวาลุก
– เหล่ามนุษย์ หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย!
คำทักทายแรกของเคย์เบิร์นคือลมหายใจที่พ่นออกมาจากระยะไกล!
ลมหายใจที่กัดกร่อนอันบริสุทธิ์โจมตีทั่วปราสาทเอวาลุก
ประตูปราสาทที่แทบจะแขวนห้อยอยู่แล้วก็ละลายหายไปในทันที และกำแพงตรงกลางก็พังทลายลงด้วยเสียงดังปัง
ลมหายใจของเคย์เบิร์นแทรกซึมเข้าไปในเมือง ทำให้อาคารเสียหาย และเกิดไฟไหม้
ปราสาทเอวาลุกกำลังลุกไหม้อย่างหนัก!
– สูญสิ้นไป!
เคย์เบิร์นใช้เวทย์ไฟโจมตีปราสาทและเมือง
ผู้เล่นหลายคนที่พยายามหลบหนี ขณะที่สนองความโลภของตนจนหมดเวลาก็ตายไป
ดาอินซึ่งอยู่เบื้องหลังและหวังว่าจะประสบชะตากรรม สมกับป็นเจ้าแห่งปราสาทเอวาลุค ยังสูญเสียชีวิตไปด้วย
– คูราห์!
เคย์เบิร์นบินข้ามท้องฟ้าและร่ายเวทย์มนตร์ใส่ปราสาทเอวาลุคต่อไป
มันปรารถนาที่จะทำลายล้างทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อไม่ให้ใครสามารถสร้างอะไรจากซากศพได้
วีดซ่อนตัวอยู่ระหว่างต้นไม้กับก้อนหิน เฝ้าดูฉากทั้งหมด
“อืม ก้าวร้าวมาก มันเหมือนจะตาบอดเพราะความโกรธ…”
“ความโกรธคือจุดอ่อนหรือเปล่า? คำรามเหรอ?”
“นั่นเป็นข่าวร้าย เมื่อคนโง่ที่อ่อนแอถูกความโกรธครอบงำ พวกเขาจะเผยช่องทาง อย่างไรก็ตาม คนที่แข็งแกร่งกลับมีพลังมากขึ้น”
ผู้เล่นที่อยู่ใกล้กับปราสาท เอวาลุค ก็เสียชีวิตจากห่าฝนไฟที่ตกลงมาจากท้องฟ้าเช่นกัน สถานีโทรทัศน์กำลังทำการถ่ายทอดสด และมีการอัปโหลดโพสต์บนกระดานสนทนาออนไลน์ของรอยัลโร้ดอย่างรวดเร็ว
– เคย์เบิร์นได้ทำลายเมืองจนสิ้นซาก
– มันทำตามความต้องการของมันกับปราสาทอาเรน เพราะฉะนั้นจึงไม่สามารถจะกลับไปแก้ไขได้อีก มันเป็นเรื่องที่น่าชมในตอนนั้น แต่ความหวังในคัลลามอร์ต้องพังทลายลงแบบนั้น
– อ๊ะ… ฉันซื้อบ้านและฟาร์มในปราสาทเอวาลุค ฉันปลูกแตงโมและบลูเบอร์รี่ และฉันก็แค่รอการเก็บเกี่ยว เศร้าจัง
ปราสาทเอาวาลุค
ผู้เล่นที่มีความชื่นชอบทวีปเวอร์เซลล์ต่างเฝ้ามองด้วยความสงสาร
“มังกรตัวนี้มีพลังมหาศาลมาก
มันสามารถหลอมละลายและทำลายเมืองต่างๆ
ได้ตามต้องการ”
“แล้วยังงั้น
จะหยุดเคย์เบิร์นไม่อยู่งั้นเหรอ
ฉันคิดว่าวีดคงมีแผนอะไรสักอย่าง”
“วีดเอาชนะบาร์ดเรย์ได้และตอนนี้เขาก็กลายเป็นผู้เล่นที่เก่งที่สุดในโลกนี้แล้ว
เขาจะไม่ทำอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้จริงๆ
เหรอ”
“ถึงอย่างนั้น
เขาก็เป็นแค่ผู้เล่นที่แข็งแกร่งกว่าพวกเราเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
ไม่มีทางที่จะหยุดมังกรได้หรอก”
“เราไม่สามารถกดดันให้วีดไปตายเฉยๆ
ได้ มันเป็นเรื่องไร้ประโยชน์และไม่สมเหตุสมผล”
“พวกคุณบางคนคงลืมไปแล้ว
ว่าเขาเคยเอาชนะมังกรแห่งความโกลาหลในอดีตได้นะ”
“ในตอนนั้น
มังกรตัวนั้นโง่เขลาและไม่ได้ใช้เวทมนตร์
นอกจากนี้ วีดยังทรงพลังผิดปกติเพราะมันเป็นภารกิจ”
“เขาทำการกวาดล้างทวีปกลางทั้งหมดในฐานะราชาผู้ยิ่งใหญ่แห่งทะเลทราย
เขายุติยุคแห่งสงคราม
เขาเป็นตำนานเหนือตำนานอื่นใด”
“แต่ถึงอย่างนั้น
พวกเราก็ต้องยืนดูเคย์เบิร์นทำลายล้างทวีปนี้
“ฉันไม่คิดว่าวีดจะทำอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้”
“เราทุกคนต่างก็ถูกลิขิตมาแล้ว
ดังนั้นมาสนุกกันเถอะ
เราควรใช้เวลาอันน้อยนิดที่เหลืออยู่ให้คุ้มค่า”
กระดานสนทนาทุกแห่งต่างก็มองหาวีด
แต่ถ้าพูดตามความเป็นจริงแล้ว
ไม่มีทางจะทำอะไรได้เกี่ยวกับการทำลายล้างที่กำลังจะเกิดขึ้นจากน้ำมือของมังกร
หลังจากปราสาทเอวาลุคถูกเผาเป็นเถ้าถ่านแล้ว
เคย์เบิร์นก็ออกเดินทาง
แม้ว่าจะมีการย้ายถิ่นฐาน
เหล่าผู้เล่นหลายล้านคนอยู่ในปัจจุบัน
อย่างไรก็ตาม
ผู้ที่ยังรอดชีวิตอยู่มีจำนวนเพียงไม่กี่ร้อยคนเท่านั้น
<การแก้แค้นของมังกร
มังกรดำเคย์เบิร์นกำลังเคลื่อนย้ายที่เพื่อทำลายอารยธรรมของมนุษย์
วิญญาณและแฟรี่กำลังแจ้งเตือนอีกครั้ง>
“อีกหนึ่งสัปดาห์จากนี้
เคย์เบิร์นจะมุ่งหน้าไปยังรัฐอิสระโซมุเร็น”
เป้าหมายถัดไป
ที่น่าประหลาดใจก็ถูกประกาศออกมา
รัฐอิสระโซมุเร็นซึ่งเป็นเมืองอิสระมีประชากรจำนวนมากและเป็นเมืองหลักของสหพันธ์บริตเทน
ไม่มีใครไม่รับรู้ถึงการทำลายล้างที่จะเกิดขึ้นได้
ยิ่งไปกว่านั้น
ตามอัตราการเติบโตเมืองที่มีแนวโน้มจะเป็นเป้าหมายต่อไปก็ได้รับผลกระทบเช่นกัน
“แม้แต่รัฐอิสระโซมุเร็นซึ่งเป็นเมืองอิสระจะถูกทำลายล้าง
และนั่นเป็นเรื่องที่ยุ่งยากมาก”
วีดเห็นปราสาทเอวาลุคถูกทำลายแล้ว
ก็ถอนหายใจ
ในเวลาเพียงชั่วโมงเดียว
ปราสาทและเมืองขนาดใหญ่ก็ถูกบดขยี้ด้วยความเร็วที่ไม่น่าเชื่อ
“หากไม่สามารถหยุดมันได้
เมืองใหญ่ๆจะถูกทำลายทุกสัปดาห์”
นอกจากนี้ เคย์เบิร์นไม่ใช่อันตรายเพียงอย่างเดียว
จากภูมิภาคต่างๆ
กว่า 50 แห่งทั่วทวีปเวอร์เซลล์
ฝูงมอนสเตอร์กำลังก่อตัวขึ้น
หากสัตว์ประหลาดจากหลากหลายเผ่าพันธุ์บุกโจมตีเมือง
ความเสียหายที่เกิดขึ้นจะเลวร้ายเกินกว่าจะจินตนาการได้
แม้การพึ่งพากำแพงปราสาทในการป้องกันจะง่ายกว่ามาก
แต่นั่นก็หมายถึงพื้นที่เกษตรกรรมทั้งหมดจะถูกทำลายจนสูญเปล่า
“มังกรดำและพวกมอนสเตอร์….”
เขาไม่มีเวลาทำภารกิจที่เขาทำมาจนถึงตอนนี้ให้เสร็จ
ภารกิจเทคนิคลับขั้นสุดท้ายของศิลปะประติมากรรมแทบจะเป็นไปไม่ได้
แต่ตอนนี้เขาต้องรับผิดชอบต่อความสงบสุขของทวีปและชีวิตของเขาเองด้วย
***
บาร์ดเรย์เดินฝ่าดันเจี้ยนเสียงกรีดร้องพร้อมกับถือดาบศักดิ์สิทธิ์แห่งลูห์ในมือ
เขาไม่สามารถได้ยินเสียงใดๆ
นอกจากเสียงฝีเท้าของตัวเอง
ขณะที่เขากำลังจะเบื่อกับบรรยากาศที่น่าขนลุก
วิญญาณร้ายก็โผล่ออกมาจากผนังและเพดานเพื่อเซอร์ไพรส์เขา
– กรี๊ดดด!
หนุ่มน้อยที่สดใส!
– ฉันจะยืม(ขโมย)ร่างของคุณ….
*ฟาดฟัน!*
บาร์ดเรย์ฟาดดาบศักดิ์สิทธิ์แห่งลูห์และฟันวิญญาณร้ายออกไป
< วิญญาณชั่วร้ายของโกเฟรดถูกปราบแล้ว
>
< วิญญาณชั่วร้ายของวัลแซกถูกปราบแล้ว
>
– คุณได้รับค่าประสบการณ์
< คุณปราบวิญญาณชั่วร้ายได้สำเร็จ
21 ตัว
ความคล่องแคล่วเพิ่มขึ้น
1 หน่วยสำหรับความสำเร็จในการต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่
>
เขาต้องทำภารกิจให้สำเร็จเพื่อเข้าสู่ดันเจี้ยนและบรรลุข้อกำหนดเลเวล
600
วิญญาณชั่วร้ายที่เขาเผชิญหน้าสามารถได้รับความเสียหายจากอาวุธที่เสกด้วยพลังศักดิ์สิทธิ์เท่านั้น
และพวกมันจะไม่หายไป
เว้นแต่จะถูกโจมตีที่หัวใจอย่างแม่นยำ
'ถ้าฉันใจเย็นๆ
ฉันจะสามารถทำได้
ฉันต้องเชื่อมั่นในตัวเอง'
< วิญญาณชั่วร้ายของสัตว์เลื้อยคลานถูกปราบแล้ว
>
< วิญญาณชั่วร้ายของเอ็กกัสต์ถูกปราบแล้ว
>
– คุณได้รับค่าประสบการณ์
< คุณได้รับแหวนวิญญาณชั่วร้าย
>
< คุณได้รับแก่นสารของมานาอันชั่วร้าย
>
'ฉันทำได้'
บาร์ดเรย์รู้สึกทรงพลังมากขึ้นอย่างแน่นอนหลังจากเชี่ยวชาญเทคนิคดาบ
ดันเจี้ยนเสียงกรีดร้องที่ซ่อนอยู่ในอดีตไม่เคยถูกชำระล้างได้สมบูรณ์เลยเพราะมันอันตราย
แม้ใช้ทีมตามมาตรฐานของกิลด์เฮอร์มีสก็ตาม
หากผู้เล่นหลายคนเข้าไปในดันเจี้ยนพร้อมๆ
กัน พวกเขาจะมองเห็นอีกฝ่ายว่าเป็นศัตรู
ดังนั้นการส่งทีมจู่โจมจึงไม่มีประโยชน์
ทางเลือกเดียวคือการก้าวไปข้างหน้าเพียงลำพัง
แต่ความเสี่ยงที่จะต้องตายทำให้ไม่กล้าที่จะเข้าไป
นักรบศักดิ์สิทธิ์บาร์ดเรย์
เขาละทิ้งการท้าทายเพราะกลัวจะเสียชื่อเสียงที่อยู่บนบ่าของเขา
‘ไม่มีอะไรจะจำกัดฉันได้อีกแล้ว’
รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของบาร์ดเรย์
ตอนนี้ที่เขาเข้ามาในฐานะผู้ท้าทาย
เขาก็ไม่กลัวที่จะเสียชีวิตในดังเจี้ยนอีกต่อไป
เขาไม่ได้รับความช่วยเหลือจากราชองครักษ์ของกิลด์เฮอร์มีสหรือกำลังเสริมใดๆ
แต่ตัวเขาเองก็ทรงพลัง
'นี่คือความรู้สึกเมื่อก้าวขึ้นสู่ระดับใหม่ท่ามกลางอันตรายใช่หรือไม่นะ?'
เขาเดินหน้าไปพร้อมกับฟันฝ่าวิญญาณออกไป
มีช่วงเวลาที่น่ากลัวและอันตราย
แต่เขาตัดสินใจอย่างรวดเร็ว
และร่างกายของเขาก็ตอบสนองทุกครั้ง
'ดาบเคลื่อนไหวราวกับว่าเป็นส่วนหนึ่งของร่างกาย
จงเชื่อมั่นในพลังนี้
ฟันและแทงทะลุพวกมัน'
ประสาทสัมผัสที่เพิ่มขึ้นซึ่งมาพร้อมกับการต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอด
ได้ดึงความสามารถที่ดีที่สุดของเขาออกมา
มันฟื้นคืนความมั่นใจที่พังทลายและแสดงทักษะอีกระดับหนึ่ง
บาร์ดเรย์คิดกับตัวเองขณะที่เขาสังหารบอสของวิญญาณชั่วร้าย
เรปไทล์
'ฉันเก่งที่สุด
อีกครั้ง'
ความรู้สึกดีๆ
ของการต่อสู้ด้วยชีวิตที่เสี่ยงเป็นเดิมพันได้รับการปลอบประโลมด้วยสิ่งที่ได้มา
ติง!
< คุณได้รับทักษะการเคลื่อนย้ายในตำนานที่เปี่ยมไปด้วยพลังแห่งสายฟ้า
ย่างก้าวสายฟ้า!
ทุกๆ ก้าวที่คุณก้าวลงบนพื้นจะเรียกสายฟ้าลงมาและโจมตีศัตรู
>
บาร์ดเรย์สาบานว่าจะแข็งแกร่งขึ้นหลังจากที่ได้พ่ายแพ้ไปครั้งหนึ่ง
เขาเริ่มการต่อสู้กับวีดด้วยอำนาจที่เหนือกว่าของเขา
แต่สถานการณ์พลิกผันไปจากเขาและเขาโจมตีติดต่อราวกับพายุจนเขาพ่ายแพ้
เทคนิคลับสุดท้ายของศิลปะการแกะสลัก:
การแกะสลักกาลเวลา
เมื่อใช้ร่วมกับถุงมือประตูมิติ
บาร์ดเรย์ก็ไม่มีโอกาสเลย..
‘ฉันเก่งกว่าเขาในแง่ของความสามารถในการต่อสู้โดยรวม
ถ้าฉันเตรียมตัวมาดีสำหรับเสี้ยววินาทีนั้น...
ฉันคงรอด
ฉันมีโอกาสชนะสูงถ้าฉันลากมันเข้าสู่การต่อสู้ที่ดุเดือดอันยาวนาน’
เขาดูวิดีโอการต่อสู้มากกว่าร้อยครั้งและวิเคราะห์มัน
ความผิดหวังหลังจากที่ทุกอย่างจบลงทำให้เขาพูดไม่ออกจริงๆ
แต่การเคลื่อนไหวและการโจมตีของวีดนั้นรวดเร็วเกินไป
การเปิดใช้งานขั้นสูงสุดของการรำดาบที่น่ากลัวของปีศาจ
ทำให้เขามองข้ามชัยชนะของเขาและผ่อนคลายจิตใจของเขา
ซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้เขาพ่ายแพ้
‘เทคนิคดาบเฮเรม
ความแข็งแกร่งของมันนั้นมหาศาล
แต่ก็มีจุดอ่อนมากกว่านั้น
หากฉันรู้ล่วงหน้า
ฉันน่าจะสามารถหลบหรือเบี่ยงมันได้ระหว่างการต่อสู้’
บาร์ดเรย์จำลองการต่อสู้ในหัวของเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า
เพื่อแก้ไขผลการแข่งขัน
‘การต่อสู้ครั้งต่อไปจะต้องเตรียมพร้อมและดำเนินการอย่างเข้มงวดโดยฉันในครั้งนี้’
***
ยูรินวาดแผนที่ขนาดใหญ่ในพระราชวังโลกา
ช่างแกะสลักมือใหม่สร้างชิ้นส่วนหมากรุกของสัตว์ประหลาดในภูมิภาคและวางไว้บนแผนที่
ตัวหมากเครื่องหมายต่างๆ
กำลังเพิ่มทวีคูณขึ้นทั่วทั้งทวีป
“ในไม่ช้าทวีปทางตอนเหนือจะไม่สามารถจัดการกับอันตรายที่กำลังจะมาถึงได้”
“มีมอนสเตอร์มากเกินไป
ทำให้ผู้เล่นหลายสิบคนรีบวิ่งออกไปที่ประตูปราสาท”
“เมืองไม่ได้ถูกทำลาย
แต่… มีหมู่บ้านที่แยกตัวออกไปและดินแดนในควบคุม
ถูกสัตว์ประหลาดรุกราน
สัตว์ประหลาดจำนวนมากกำลังรวมตัวกันในสถานที่เหล่านั้น”
“ความปลอดภัยของจักรวรรดิอาร์เพนกำลังแย่ลง
พืชผลเสียหายมหาศาล
และถนนหนทางก็ถูกทำลายไปหลายแห่ง”
ผู้เล่นทางเหนือมารวมตัวกันที่พระราชวังโลกาก่อนที่เคย์เบิร์นจะเริ่มทำลายปราสาทเอวาลุคด้วยซ้ำ
ชาวนา พ่อค้า
นักผจญภัย นักรบ
นักเวทย์ และเนโครแมนเซอร์
อาชีพของพวกเขามีความหลากหลาย
แต่ส่วนใหญ่เริ่มต้นที่โมราต้าและชื่นชอบทวีปทางเหนือ
พ่อค้าปันดัลมองดูแผนที่ที่มีรูปปั้นสัตว์ประหลาดต่างๆ
อยู่ด้านบน จากนั้นก็ส่ายหัวไปมา
“คุณวีดกำลังทุ่มเทความพยายามอย่างเต็มที่ในการล่าพวกมัน…
มอนสเตอร์เพิ่มจำนวนขึ้นเรื่อยๆ
และกองทัพของพวกมันก็เพิ่มจำนวนขึ้นอย่างไม่สิ้นสุด”
“ระหว่างเวลาที่ใช้ในการปราบฝูงมอนสเตอร์หนึ่งฝูง
ก็มีมอนสเตอร์อีกหลายตัวกำเนิดขึ้น”
“เราต้องเตรียมพร้อมสำหรับการปิดล้อมในภูมิภาคที่ใกล้กับพวกมอนสเตอร์”
มอนสเตอร์เดินเพ่นพ่านอยู่ทางเหนือ
พวกมันกำลังรวมตัวเป็นฝูงใหญ่ขึ้นและกำลังเข้าใกล้เมืองต่างๆ
“การปิดล้อม…
ผู้คนจะไม่กลัวหรือไง”
“ใครจะรู้
คนที่ฉันได้เจอต่างก็ตื่นเต้นกันทั้งนั้น”
โพรอม เนโครแมนเซอร์ดูเหมือนจะสนใจ
ในรอยัลโร้ด มีเหตุการณ์ต่างๆ
เกิดขึ้นมากมาย
และการปิดล้อมมอนสเตอร์ก็อาจจะน่าตื่นเต้นมาก
ในความเป็นจริง
เมื่อโมราต้ากำลังขยายตัวทางวัฒนธรรม
หมู่บ้านรอบนอกก็พึ่งพาเพียงกำแพงไม้แผ่นเดียวและป้องกันมอนสเตอร์ที่อยู่ใกล้เคียง
“หู-หุหุหุย
มันต้องสนุกแน่ๆ”
“ในด้านดีมันคงจะน่าตื่นเต้นมาก”
“เราต้องยึดพื้นที่ไว้จนกว่าวีดจะกำจัดเคย์เบิร์นได้”
ผู้เล่นทางเหนือเชื่อว่าเมื่อเวลาผ่านไป
วีดจะสามารถเอาชนะมังกรดำได้
***
ลอร์ดแห่งแคว้นในทวีปกลางกำลังเฝ้าดูสถานการณ์อยู่
“จำนวนมอนสเตอร์ที่เพิ่มสูงขึ้นนั้นมากเกินไปหรือเปล่า? แล้วถ้าเมืองของฉันถูกรุกรานล่ะ? แล้วจะเกิดอะไรขึ้น?”
“พวกเราไม่ได้ใกล้กับมอนสเตอร์ที่สุดหรอก…
แต่ประชาชนก็รู้สึกไม่สบายใจ
และฉันคิดว่าภาษีรายได้ก็ลดลงด้วย”
“แล้วถ้าเราจะลองรวบรวมผู้เล่นและพยายามปราบมอนสเตอร์ดูไหม”
“อืม
เรามาประเมินสถานการณ์กันก่อนดีกว่า”
ลอร์ดที่ไม่มีกองทัพเป็นของตัวเอง
ดังนั้นพวกเขาจึงกังวลได้แต่ก็ไม่มีทางออกในใจ
พวกเขาจะสบายใจได้หากจักรวรรดิอาร์เพนให้การปกป้อง
แต่พวกเขารู้ว่าวีดกำลังยุ่งอยู่กับการกำจัดมอนสเตอร์ผ่านการถ่ายทอดสด
และไม่สามารถตำหนิเขาได้
“เขาออกล่าทั้งวันทั้งคืน”
“คุณเห็นเขาขี่ไวทรี
ซ่อมอาวุธและชุดเกราะ
จากนั้นกินขนมปังข้าวสาลีไหม”
“เขายังคงยิ้มอยู่แม้จะต้องเจอเรื่องแบบนั้นก็ตาม
แม้ว่ามันจะน่าเบื่อมากก็ตาม”
วีดกำลังทำในสิ่งที่เขารัก
แต่สำหรับคนอื่นๆ
พวกเขาไม่สามารถเห็นตารางงานที่ยุ่งวุ่นวายกว่านี้ได้อีกแล้ว
นอกจากนั้นพวกเขายังเขียนสัญญาแยกต่างหากเมื่อพวกเขาได้รับตำแหน่งขุนนางระดับแคว้น
– A คือจักรพรรดิของจักรวรรดิอาร์เพน
วีด
– B คือตัวคุณเองที่ต้องการเป็นขุนนางระดับแค้วน
– B จะรักษาอัตราภาษีอย่างเป็นทางการของจักรวรรดิอาร์เพนสำหรับเมืองที่เขา/เธอควบคุม
– B จะทำงานเพื่อพัฒนาเมือง
เพิ่มจำนวนประชากร
พัฒนาเทคโนโลยี
และยกระดับสวัสดิการสังคมของผู้เล่น
– เงินทุนและแรงงานที่
B
ต้องการจะต้องรวบรวมด้วยพลังของเขา/เธอเอง
– B จะป้องกันการรุกรานของมอนสเตอร์และภัยพิบัติทางธรรมชาติด้วยตัวเอง
– A เป็นจักรพรรดิของจักรวรรดิอาร์เพน
– B อาจเปลี่ยนตำแหน่งลอร์ดได้หากสัญญาดูไม่สมเหตุสมผล
เป็นแบบอย่าง
สัญญาที่ไม่เป็นธรรม!
‘นี่มันสมเหตุสมผลตรงไหนเนี่ย’
‘นี่มันโจรชัดๆ’
‘ว้าว…
เขาดึงดาบเล่มนี้มาอีกล่ะ
เขาสร้างเองแน่ๆ’
ขุนนางที่ได้รับการแต่งตั้งของจักรวรรดิอาร์เพนสงสัยในเจตนาของเขาในตอนแรก
แต่ในไม่ช้าก็ยอมรับความจริง
กองทัพไม่เพียงพอที่จะตอบสนองต่อมอนสเตอร์และภัยพิบัติ
และยังมีผู้สมัครจำนวนมากที่สมัครเข้ารับตำแหน่งขุนนางนอกเหนือจากพวกเขาเอง
เงินที่ใช้ไปเพื่อตำแหน่งขุนนางทั้งหมดถูกนำไปลงทุนเพื่อพัฒนาจักรวรรดิอาร์เพน
การซ่อมแซมพื้นที่รกร้าง
การสร้างกำแพงปราสาทเพื่อป้องกันการรุกรานของมอนสเตอร์
และการสร้างป้อมปราการได้ดำเนินการไปแล้วในหลายๆ
แห่งทั่วทวีปกลาง
ไม่ใช่แค่ในภูมิภาคทางเหนือเท่านั้น
'หึๆ
ฉันไม่สามารถจับผิดเขาได้ว่าเขาใช้เงินของฉันอย่างไร
เพราะฉันเห็นผลแล้ว'
'เอาล่ะ...
การคงอัตราภาษีอย่างเป็นทางการนั้นไม่เลวเลย
มันดีกว่าการที่ฉันจะขึ้นอัตราภาษีในขณะที่ขุนนางคนอื่นๆ
มีอัตราภาษีต่ำ
มันจะทำให้ฉันโดดเดี่ยวจากขุนนางคนอื่นๆ'
'อัตราภาษีอย่างเป็นทางการขจัดความยุ่งยากทั้งหมด'
‘ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะเป็นความมุ่งมั่นพื้นฐานในฐานะลอร์ด…
เขาไม่มีทางปลดตำแหน่งลอร์ดของฉันออกไปเพราะการละเลยหน้าที่นิดหน่อย’
‘เงินทุนและแรงงาน? คงจะดีถ้าจักรวรรดิอาร์เพนช่วยฉัน
แต่แน่นอนว่าพวกเขาก็เหมือนถูกมัดมือมัดเท้าไว้
เฮ้อ’
ลอร์ดตัดสินใจคิดในแง่บวกเมื่อเผชิญกับอันตราย
เหตุผลก็คือจักรวรรดิอาร์เพนไม่ทำให้พวกเขาผิดหวัง
“หากฝูงมอนสเตอร์บุกเข้ามา
เราจะต้องร่วมมือกันเองและทำให้ดีที่สุด”
“แน่นอน
มาเป็นตัวอย่างให้พวกผู้เล่นดูกันเถอะ
มีหลายคนที่ไม่สบายใจเกี่ยวกับพวกเรา
ลอร์ด”
พวกลอร์ดไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องรวบรวมกำลังพลและเอาชนะด้วยตัวเอง
ในทางกลับกัน
กิลด์ราชสีห์ทมิฬที่ยึดครองภูมิภาคทูเลนครึ่งหนึ่งกลับอยู่ในสถานการณ์ที่แตกต่างออกไป
“เคย์เบิร์นน่ากลัวที่สุด
ส่วนมอนสเตอร์อื่น…
เราก็แค่ฆ่าพวกมัน”
กิลด์ราชสีห์ทมิฬได้คัดเลือกผู้เล่นระดับสูงอีกครั้งและทุ่มเทความสนใจไปที่กิจการภายในของพวกเขา
พวกเขาเสียใจกับความผิดพลาดในอดีตและทุ่มเทความพยายามในการดูแลผู้เล่นทั่วไปและพลเรือนในครั้งนี้
“ถ้าเรามีความก้าวหน้า
ผู้เล่นก็จะมารวมตัวกันเอง
นอกจากนี้ การดูแลบ้านของฉันก็เป็นหน้าที่ของฉันด้วย”
พวกเขาคิดว่าการป้องกันมอนสเตอร์นั้นไม่ยากเกินไปนักเมื่อพิจารณาจากพลังของกิลด์
“เราต้องทำได้ดีในขณะที่วีดไม่มีเวลาเหลือให้เราเลย
ถ้าเราประสบความสำเร็จ
กิลด์ราชสีห์ทมิฬก็จะครองอำนาจอีกครั้ง
ด้วยอิทธิพลที่ยิ่งใหญ่ในภูมิภาคเหล่านี้”
“ฉันเห็นด้วยกับคำพูดนั้น”
นักรบคนแคระวินเดลก็เห็นด้วยเช่นกัน
นี่เป็นโอกาสที่จะเปลี่ยนบรรยากาศที่ถดถอยภายในกิลด์
“มาเรียกร้องให้กิลด์ระดมพลกันอย่างเต็มที่
เราต้องรีบลงมือปฏิบัติ
เพื่อกิลด์ราชสีห์ทมิฬของเรา!”
ความคิดที่คล้ายกันยังเกิดขึ้นในกิลด์คู่แข่งอื่นๆ
เช่น กิลด์ทหารรับจ้าง
โรม, คลาวด์, ไลออนสตาร์
และ แบล็กสวอร์ด
จากแต่ละภูมิภาค
กองกำลังที่รวมตัวกันได้ระดมพลอย่างแข็งขันเพื่อตอบสนองต่อวิกฤตที่เคย์เบิร์นนำมา
“นี่คือการแข่งขัน
เราไม่สามารถทำอะไรเกี่ยวกับการครองราชย์ของจักรวรรดิอาร์เพนได้
ล่ะตอนนี้เราก็ไม่สามารถปล่อยให้
ลอร์ดคนอื่นๆ
รุมกดดันเราได้ใช่หรือไม่”
“ในอดีต
กิลด์โรมของเราเป็นกิลด์ที่ดีที่สุดในทวีป
เรามีชื่อเสียงที่ดีเมื่อเทียบกับกิลด์อื่นด้วย
เรามาจัดกองกำลังป้องกันและขับไล่มอนสเตอร์ในดินแดนกันเถอะ”
“ต้องการคัดเลือกผู้เล่นที่มีทักษะ
กิลด์ทหารรับจ้างแบล็คสวอร์ดจะคัดเลือกทหารรับจ้างชุดใหม่!”
ในทวีปกลาง มีอสูรบางตัวแปลงร่างเป็นมังกรตัวเล็กและลาดตระเวนบนท้องฟ้า
นักรบมังกรที่มีความสามารถทางกายภาพและพลังเวทย์มนตร์ที่ยอดเยี่ยม
ทำหน้าที่นำมอนสเตอร์เดินทัพบนพื้นดิน
กองทัพกำลังเคลื่อนพลขึ้นในบริเวณใกล้เคียงเพื่อเผชิญหน้ากับมอนสเตอร์
วีดกำลังต่อสู้เพื่อปลุกเหล่าอันเดดขึ้นมา
“โกเลมโคลน
พุ่งเข้าหาศัตรูของแกเลย”
โกเลมส่งเสียงครางเบาๆ
ขณะเคลื่อนตัวไปข้างหน้า
เริ่มต่อสู้กับฝูงอูร์กอส
มอนสเตอร์ที่มีหัวเหมือนม้า
โดยพื้นฐานแล้ว
โกเลมเป็นคู่หูคู่ชีวิตของเนโครแมนเซอร์
เหมือนกับอัศวินผู้ภักดี
มันปกป้องผู้ซัมมอนมันมา
และในบางครั้งมันทำลายรูปแบบการจัดทัพของศัตรูโดยการต่อสู้เคียงข้างกับอันเดด
– ผู้ปกครองแห่งความตายสั่งการเรา!
อูร์โกสซึ่งมีจำนวนมากกว่าพันตน
กระจายตัวออกไปในพื้นที่กว้างและขว้างหอกของมัน
โกเลมโคลนถูกโจมตีด้วยหอกมากกว่าสิบเล่มและกลับสู่พื้นดิน
< โกเลมโคลนถูกทำลาย
>
วีดดีดลิ้นขณะที่เขากำลังมองดูช่วงเวลานั้น
“ชิ...
การประดิษฐ์โกเล็มของฉันไม่ได้ดีขึ้นเลย”
การประดิษฐ์โกเล็มได้เลื่อนระดับขึ้นเป็นขั้นต้น
เลเวล 7 แล้ว
แต่เป็นทักษะที่ยากต่อการฝึกฝนแม้จะต้องฝึกฝนอย่างน่าเบื่อก็ตาม
เนโครแมนเซอร์เช่น
ฌานน์ หรือ
กรูเซด สามารถสร้างโกเล็มไฟหรือโกเล็มเหล็กได้
โกเล็มไฟสามารถใช้คาถาโจมตีหมู่
(AOE) ที่ทรงพลังได้
ส่วนโกเล็มเหล็กจะมีความทนทาน
ยากที่จะเหนื่อยล้าและป้องกันเพื่อกำจัดศัตรูที่จ้องโจมตีพวกมัน
พวกเขาฝึกฝนร่วมกับโกเล็มมาตั้งแต่เริ่มฝึกเป็นเนโครแมนเซอร์
“มันเป็นแบบนั้นเอง
ออกไปซะ!”
“ข้ารอคำสั่งนั้นอยู่
บาฮาร่าาาาา!”
นักรบบาฮามอร์กวิ่งออกไปพร้อมขวานในมือ
โดยมีอัศวินเซอร์วิลล์และวาลคิรี
เจอร์นิก้าตามมาติดๆ
พวกเขาเผชิญหน้ากับกองทัพของอูร์กอสด้วยกัน
มันเป็นสัตว์ประหลาดที่ขึ้นชื่อว่าเก่งเรื่องการเคลื่อนที่และเชี่ยวชาญกลยุทธรูปแบบจู่โจม
พวกมันขว้างหอกจากระยะไกล
ซึ่งเมื่อรวมกับเลเวลที่สูงประมาณ
500+ ทำให้พวกมันกลายเป็นกลุ่มมอนสเตอร์ที่ต่อสู้ได้ยากเป็นพิเศษ
ในอดีต พวกมันอาศัยอยู่เหนือช่องเขาคิลิซาร์
ในเขตชานเมืองของทวีปทางตอนเหนือ
แต่มีข่าวว่าพวกมันรุกรานหมู่บ้านบุกเบิกของอาร์เพน
“ตอนนี้เรามาถึงแล้ว
ฉันจะเอาทุกอย่างจากพวกแกคืนทั้งหมดไปจนถึงหนังชิ้นสุดท้าย!”
พวกอูร์กอสกำลังขว้างหอกของพวกมันในขณะที่วิ่งวนเป็นวงกลมขนาดใหญ่
บาร์ฮาร์มอก, เซอร์วิลล์
และ เจอร์นิก้า
ถูกดัก ที่แนวหน้าและปิดกั้นหอกด้วยโล่ของพวกเขา
แต่ถึงกระนั้น
กองทัพโครงกระดูก
300 ตัวที่นำโดยแวนฮอร์กก็ถูกบดขยี้ทันที
วีดที่ขี่ไวทรีหลีกเลี่ยงการเจอมอนสเตอร์เพื่อประหยัดเวลา
เขาได้นำกองกำลังอันเดดขนาดเล็กบุกเข้ามาในค่ายของอูร์กอส
*โครมมม(เสียงพังทลาย)!*
ในขณะนั้น แผ่นดินก็เริ่มสั่นสะเทือนและมีบางสิ่งบางอย่างขนาดใหญ่พุ่งขึ้นมาจากพื้นดิน
หนอนมรณะซึ่งมีพละกำลังต่อสู้สูงสุดในบรรดาประติมากรรมสลักชีพที่วีดสร้างขึ้น
พลังต่อสู้ของมันเทียบได้กับฟีนิกซ์และราชาไฮดรา
พุ่งขึ้นมาจากพื้นอย่างรุนแรง
หนอนมรณะอ้าปากกว้างและกลืนอูร์กอสทั้ง
5 ตัวบนพื้นพร้อมกัน
– หนม
หยม หนม
หยม อึ๊ก
คิอาห์
อูร์กอสแข็งค้างอยู่ที่พื้น
การปรากฏตัวของหนอนมรณะ
ทำให้พวกมันตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว
“ ทำลายพื้นราบ”
ด้วยคำสั่งของวีด
หนอนมรณะก็หายวับไปในพื้นดินและโผล่ขึ้นมาอีกครั้งห่างออกไป
10 เมตร
อูร์กอส ชอบสู้ในทุ่งกว้าง
จึงถูกจำกัดไม่ให้วิ่งไปมาอย่างอิสระ
“จดจ่อกับการโจมตีของเราด้วยความสงบ!”
“ให้ความระวังการสั่นสะเทือนของพื้นดิน
เราสามารถรู้ได้ว่าหนอนจะโผล่ขึ้นมาที่จุดไหนต่อไป”
อูร์กอสที่มีสติปัญญาสูงได้กระจายตัวอย่างมีชั้นเชิงเพื่อโจมตีหนอนมรณะและพุ่งหอกใส่พวกมัน
– เควกกก!
หนอนมรณะถูกเล็งเป้าด้วยหอกกว่าร้อยเล่มขณะที่มันกลืนอูร์กอสเข้าไปเต็มปากด้วยผิวหนังที่แข็งแรงแต่ลื่นของมัน
มันจึงสะท้อนหอกออกมาได้เกือบทั้งหมด
ยกเว้นเพียง 7 เล่ม
“การกำลังเสริมทางอากาศ”
ขณะที่วีดออกคำสั่ง
บาราคก็บินเข้ามาจากป่าและพ่นไฟลงบนพื้น
– ฉันเริ่มใจร้อน
รอไม่ไหวแล้ว
– เราจะเผาทุกอย่าง
พลังต่อสู้ของอูร์โกสอาศัยการเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและการจัดกลุ่มเพื่อโจมตีระยะกลางที่ทรงพลัง
บาฮามอร์กและประติมากรรมสลักชีพตนอื่นๆ
ทำหน้าที่เป็นเหยื่อล่อและล่ออูร์โกสให้มารวมที่แห่งหนึ่ง
จากนั้น ไฟของบาราคก็เล็งไปเปลี่ยนพื้นดินให้กลายเป็นมหาสมุทรแห่งเปลวเพลิง
“จงกลับมายังดินแดนที่เจ้าเคยอาศัยอยู่
จากสถานที่แห่งความมืดมิด
กลับมาในดินแดนสีดำและเน่าเปื่อยแห่งนี้
จงสลักกฎแห่งความมืดมิดที่ไม่เคยจางหายไปจากทุกคน
ปลุกชีพอันเดด!”
วีดซัมมอนอันเดดออกมาจากภายในเปลวไฟ
ซากศพของอูร์กอสที่ถูกฆ่าโดยการโจมตีของบาราค
กลายเป็นอัศวินแห่งความตายส่วนหนึ่ง
และยังมีที่ฟื้นคืนชีพเป็นอัศวินแห่งหายนะอีกด้วย
< แก่นแท้แห่งความมืดทำให้ศพที่แปดเปื้อนของอูร์โกสกลายเป็นอันเดด
ความชำนาญในการเรียกอันเดดเพิ่มขึ้นอย่างมาก
สติปัญญาและภูมิปัญญาเพิ่มขึ้นอย่างถาวร
3 แต้ม >
อันเดดที่ถูกเผาไหม้ด้วยเปลวไฟลุกขึ้นยืนและถูกดึงเข้าไปในสนามรบ
“หุบเขากระดูกที่ผุพัง”
วีดใช้ทุกโอกาสที่ทำได้ในการเรียกก้อนกระดูกออกมาเพื่อกระจายพิษและปิดกั้นด้านหลัง
อูร์กอสจะไม่หันหลังและวิ่งหนีตามความสมัครใจ
แต่เขาก็เตรียมพร้อมหากสถานการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้น
ตอนนี้ วีดต้องการลองใช้ทักษะคำสาปและคาถาโจมตีที่ด้อยกว่าการเรียกอันเดดของเขา
อย่างไรก็ตาม
เขาถูกขัดจังหวะ
– ซอยูน
: มอร์เดรดกำลังตกอยู่ในอันตราย
มอนสเตอร์ที่ล้นออกมาจากดันเจี้ยนกำลังครอบงำเมือง
มอร์เดร็ดเป็นเมืองหลวงของจักรวรรดินิฟล์เฮม
เสียงกระซิบนั้นบอกถึงเหล่ามอนสเตอร์ที่รวมตัวกันอยู่ในซากปรักหักพังเป็นบริเวณกว้าง
“โอเค”
วีดคิดกับตัวเองว่าในที่สุดก็มีบางอย่างที่อยู่ในใจของเขาปรากฏขึ้น
“เราจะมุ่งไปที่มอร์เดร็ดกันไหม”
หากเขาออกล่าในมอร์เดร็ด
เขาจะมีประสิทธิภาพสูงสุดเพราะไม่จำเป็นต้องเพิกถอนการเรียกอันเดดของเขา
อันเดดมีประโยชน์อย่างยิ่งในการกำจัดมอนสเตอร์ที่มีพลังปานกลาง
มอนสเตอร์ขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นอย่างต่อเนื่องและไม่มีผู้เล่นคนอื่นอยู่แถวนั้นเพื่อดูดค่าประสบการณ์
สภาพแวดล้อมดังกล่าวเป็นตัวเร่งที่สมบูรณ์แบบสำหรับการเติบโตของเนโครแมนเซอร์
– ซอยูน
: ฉันไม่คิดว่าเราจะเอามันกลับคืนมาได้
มอร์เดร็ดเป็นพื้นที่ซากปรักหักพังขนาดใหญ่และมอนสเตอร์ก็ปรากฏขึ้นเรื่อยๆ
จากพื้นดิน สถานที่อื่นๆ
จะตกอยู่ในอันตรายในขณะที่เรามุ่งความสนใจไปที่มอร์เดร็ด
“ฉันคิดว่าคงเป็นอย่างนั้น”
– ซอยูน
: มอนสเตอร์ที่โผล่ขึ้นมาในมอร์เดรดจะถูกป้องกันโดยอาศัยกำแพงของหมู่บ้านใกล้เคียงและเมือง
ฉันได้รวบรวมกองทัพจักรวรรดิอาร์เพนเรียบร้อยแล้ว
“เธอตอบสนองได้รวดเร็วดี
พวกเขาจะสามารถป้องกันได้สำเร็จหรือไม่”
ซอยูน : ในระดับหนึ่ง
เราคงต้องทนกับมอนสเตอร์หลงฝูงสัก2-3ตัวในทวีปทางตอนเหนือ
ตอนนี้มีมอนสเตอร์ปรากฏตัวขึ้นทั่วทั้งทวีปเวอร์เซลล์
อันตรายกำลังใกล้เข้ามาทุกที่
กระดานสนทนาเต็มไปด้วยโพสต์จากผู้เล่นที่ทุกข์ทรมานจากการตกเป็นเหยื่อของมอนสเตอร์
– ซอยูน
: ที่สำคัญกว่านั้น…
คุณกำลังวางแผนที่จะฝึกฝนวิชาเนโครแมนซีอยู่หรือเปล่า
“ทำไมเหรอ?”
– ซอยูน
: ฉันได้รับข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับคลาสอาชีพนักรบพิเศษ
มันอาจจะเชื่อมโยงกับผู้กอบกู้โลกได้
“ ผู้กอบกู้โลก?”
วีดรู้จักคลาสอาชีพมากมาย
รวมถึงนักศิลปะการต่อสู้ด้วย
ผู้กอบกู้โลกเป็นคลาสอาชีพที่เขาเคยเป็นในช่วงที่เขาเป็นราชาแห่งทะเลทรายผู้ยิ่งใหญ่
“ข้าได้เลื่อนขั้นมาจากนักรบแห่งดวงอาทิตย์
อย่างไรก็ตาม
เส้นทางนั้นไม่ได้จำกัดเฉพาะนักรบแห่งดวงอาทิตย์เท่านั้น
มีเพียงคนเดียวเท่านั้นจากผู้ไต่อันดับสูงสุดในระดับอัศวินและนักรบที่ได้รับสิทธิพิเศษ”
เมื่อวีดทำลายลัทธิเอ็มบินยูและปิดตำนานของเขาในวันที่เป็นราชาแห่งทะเลทรายผู้ยิ่งใหญ่
เฮสไทเกอร์ก็ได้รับตำแหน่งผู้กอบกู้โลก
มันคือจุดสูงสุดของคลาสการต่อสู้อย่างแท้จริง!
“คลาสอาชีพนั้นมีวิธีได้รับหรือเปล่า?”
– ซอยูน
: ฉันไม่สามารถพูดได้แน่ชัด
แต่คุณจะสามารถเข้าถึงคลาสนักรบระดับแอดว้านซ์
ส่วนคลาสผู้กอบกู้โลกสามารถได้รับหลังจากนั้น
“นั่นก็สมเหตุสมผล
มันไม่ใช่อาชีพที่ได้มาง่ายๆ”
ในสมัยที่เขากลายเป็นผู้กอบกู้โลก
มีภัยคุกคามที่เรียกว่าลัทธิเอ็มบินยูและออสโซเล็ต
อาชีพที่สามารถบรรลุผลได้ก็ต่อเมื่อเขาสามารถข้ามขีดจำกัดของความแข็งแกร่งของมนุษย์และได้รับภารกิจในการกอบกู้โลก
“เคย์เบิร์นอาจจะเป็น…
หืม ปกติแล้วฉันจะไม่เดิมพัน
แต่โลกกำลังมีปัญหาและการได้รับภารกิจดังกล่าวมีความเป็นไปได้สูง”
เมื่อไม่นานมานี้
วีดเริ่มคิดว่าเขาไม่จำเป็นต้องเป็นปรมาจารย์เนโครแมนซีเลย
โดยพื้นฐานแล้ว
อาชีพเนโครแมนเซอร์เป็นคลาสอาชีพที่ใช้พลังที่เหนือขอบเขตของความตาย
ดังนั้น มันจะทรงพลังได้ก็ต่อเมื่อสามารถใช้คำสาปและมนตร์ดำได้อย่างอิสระ
ในกระบวนการนี้
ผู้เล่นจะสูญเสียสถิติต่างๆ
โทษจะมากเมื่อเทียบกับช่างแกะสลักที่มีอัตราการเติบโตช้าแต่สามารถสะสมแต้มสเตตัสได้
'ความเชี่ยวชาญเพียงพอที่จะไปถึงความเร็วในการล่าสูงสุด
นอกจากนี้
ฉันสามารถเชี่ยวชาญการเรียกอันเดดได้ในวันหนึ่งหากใช้เป็นประจำ
ไม่จำเป็นต้องออกนอกเส้นทางเพื่อไปถึงจุดสูงสุดในฐานะเนโครแมนเซอร์'
เนโครแมนเซอร์ระดับสูงจะต้องถวายเครื่องสังเวยพิเศษ
และไม่ธรรมดาเพื่อเพิ่มความชำนาญในทักษะ
แต่ละคลาสอาชีพจะมีวิธีการก้าวหน้าที่แตกต่างกัน
และมีเพียงไม่กี่คลาสที่ต้องใช้การฝึกฝนซ้ำซากและมากเกินไปที่นักแกะสลักต้องเผชิญ
ในอดีต การเล่นเนโครแมนเซอร์
มีประโยชน์สำหรับความสามารถในการล่า
แม้จะมีความยากลำบาก
แต่ทัศนคติเปลี่ยนไปอย่างมากหลังจากที่กิลด์เฮอร์มีสพ่ายแพ้
– ซอยูน
: หากคุณไม่เชี่ยวชาญการเล่นเนโครแมนเซอร์และผ่านการพัฒนาอาชีพ
ความชำนาญในการเรียกอันเดดจะลดลงเล็กน้อย
“ไม่สำคัญ
ฉันสามารถเอาชนะมันได้ด้วยการฝึกฝน”
วีดคิดว่าบทลงโทษดังกล่าวไม่มีความหมายมากนัก
หากไม่เชี่ยวชาญ
ความชำนาญจะลดลงเมื่อเลื่อนตำแหน่งขึ้นอยู่กับอันดับของผู้เล่น
หากต้องเลื่อนตำแหน่งจากเรนเจอร์ไปเป็นนักธนู
ซึ่งก็คล้ายกัน
ความชำนาญในการยิงธนูจะไม่ลดลง
อย่างไรก็ตาม
หากต้องเปลี่ยนจากคลาสนักเวทย์ไปเป็นคลาสนักรบ
ผู้เล่นจะต้องสูญเสียความชำนาญด้านทักษะหรือแต้มสเตตัสไปบ้าง
– ซอยูน
: ก่อนอื่น คุณต้องเปลี่ยนคลาสเป็นนักรบและมุ่งหน้าไปยังทะเลทราย
“อืม
ทะเลทรายคือจุดเริ่มต้นใช่ไหม”
– ซอยูน
: อาจมีอีกทางอื่นในทวีปกลาง
แต่จุดเริ่มต้นที่ง่ายที่สุดคือในทะเลทราย
ดังนั้น วีดจึงตัดสินใจเปลี่ยนอาชีพ
เขาเริ่มต้นเป็นช่างแกะสลัก
แต่เขายังรับบทบาทเป็น
เนโครแมนเซอร์และกลายเป็นจักรพรรดิ
ตอนนี้ เป้าหมายของเขาคือการเป็นผู้กอบกู้โลก
***
บาร์ตขยายการค้าไปจนถึงทวีปกลางหลังจากการต่อสู้ที่ราบการ์นาฟ
“เมื่อโอกาสมาถึง
คุณต้องรีบคว้าโอกาสนั้นไว้และสร้างมันขึ้นมาในเชิงรุก
หากคุณเริ่มช้าไปหนึ่งวัน
คุณจะสูญเสียเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ”
เขาซื้อสินค้าจำนวนมาก
เช่น ยาและแร่จากทางเหนือ
และเริ่มทำการค้าขายกับเมืองต่างๆ
ในทวีปกลาง
พ่อค้าชั้นนำอย่างเฮลเทนและเดลมงที่เขากลายมาเป็นเพื่อนด้วยในระหว่างนั้น
ได้เข้าร่วมการค้าขายกับเขาด้วย
“มีเหตุผลอะไรที่จะต้องเดินทางไปไกลถึงคัลลามอร์? แค่ในทูเลนก็มีความต้องการมากพอแล้ว”
“เราต้องทำ
ถ้ามีคนต้องการ
พ่อค้าต้องไปทุกที่ที่คนต้องการ”
“ราคาก็ใกล้เคียงกัน…”
“เราต้องขายให้กับผู้ที่ต้องการซื้อจริงๆ
ก่อน พ่อค้าจะประสบความสำเร็จได้ด้วยเครดิต
ไม่ใช่เงิน”
บาร์ตนำเกวียนที่เต็มไปด้วยแร่เหล็กและมุ่งหน้าไปยังภูมิภาคคัลลามอร์
ปราสาทเอวาลุกถูกทำลายโดยมังกรและพวกมอนสเตอร์กำลังก่อความหายนะ
แต่เขาสามารถไปถึงปราสาทเซเนียได้สำเร็จ
มันเป็นเมืองที่สี่ในคัลลามอร์
แต่ข้อได้เปรียบด้านการขนส่งดึงดูดผู้เล่นและทำหน้าที่เหมือนเมืองหลวง
“มีแร่เหล็กขาย!
อาวุธเหล็กขาย
ฉันนำเขาสัตว์และไม้อย่างดีมาจำนวนมากซึ่งสามารถนำมาทำธนูได้”
เฮลเทนและเดลมงที่ตามมาหลังบาร์ตขายสินค้าครึ่งหนึ่งให้กับศูนย์การค้าและเริ่มขายของริมถนนในจัตุรัสเมืองด้วยสินค้าอีกครึ่งหนึ่ง
จากนั้นพวกเขาก็สร้างสถิติที่เหลือเชื่อในการขายสินค้าทั้งหมดได้หมดภายใน
20 นาที
สิ่งที่พวกเขาทำคือเริ่มขายของที่มุมจัตุรัสกลางเมือง
แต่ผู้เล่นก็เข้าคิวซื้อผลิตภัณฑ์ทุกชิ้นอย่างไม่สิ้นสุด
โดยเฉพาะวัสดุสร้างธนูเป็นไอเทมขายดีที่ขายหมดภายใน
10 นาที
“เป็นยังไงบ้าง
เราขายหมดอย่างรวดเร็วเลยไม่ใช่เหรอ”
“ใช่แล้ว
มันคุ้มค่า”
บาร์ตสะสมคะแนนผลงานในเมืองและสามารถเผยแพร่ชื่อเสียงของเขาไปทั่วเมืองได้
เมื่อปราสาทเอวาลุคล่มสลายและการรุกรานของมอนสเตอร์ที่เพิ่มมากขึ้น
ส่งผลให้ความต้องการธนูเพิ่มขึ้นอย่างทวีคูณ
หากเกิดสงครามปิดล้อมขึ้น
อาวุธที่ควรคว้าไว้ไม่ว่าใครจะเป็นนักรบหรือพ่อค้าก็คือธนู
“บ้าไปแล้ว!
ตอนนี้เราสามารถซื้อสินค้าได้ในราคาที่ถูกกว่า
แต่เดี๋ยวก่อน
เราจะซื้ออะไรระหว่างทางกลับดีล่ะ”
“ไปซื้อสมุนไพรระหว่างทางกันเถอะ
มีสมุนไพรหลายชนิดขึ้นอยู่รอบๆ
บริเวณนี้”
“คุณรู้ได้ยังไง”
“การประเมินตลาดเป็นพื้นฐานของการค้าขาย”
บาร์ตใช้เงินทั้งหมดที่มีไปซื้อยาสมุนไพร
เฮลเทนและกามงไปกับเขาและเดินทางกลับถนน
ผ่านทูเลนพร้อมกับผู้เล่นคนอื่นๆ
พวกเขาสามารถคาดหวังกำไรมหาศาลได้หากพวกเขาขายในทูเลนหรือภูมิภาคบริตเทน
“เมื่อเกิดสงครามขึ้น
พ่อค้าจะต้องไม่ถูกขัดขวางและขายสินค้าของเขาอย่างขยันขันแข็งยิ่งขึ้น
ผลิตอะไรก็ได้ที่ทำได้และขาย
มีใครบางคนต้องการสินค้าอยู่เสมอ”
เมื่อก่อนตอนที่เขาบริหารบริษัทโฮซุงในอดีต
ทุกอย่างก็เหมือนเดิม
เมื่อคนอื่นบอกว่ายังเร็วเกินไป
เขากลับลงทุนตั้งแต่เนิ่นๆ
และเป็นผู้นำในการพัฒนาทักษะ
‘แม้กระทั่งหลังจากนั้น
ทุกอย่างก็พังทลายลง…
แต่ฉันรู้ว่าวิธีการบริหารของฉันไม่ผิด’
บาร์ตสูญเสียแรงจูงใจทั้งหมดและสิ้นหวังเมื่อเขาสูญเสียความเป็นเจ้าขององค์กร
เขามีเงินเหลืออยู่มากมายเพื่อประทังชีวิต
แต่การถูกตราหน้าว่าเป็นผู้จัดการที่ล้มเหลวก็เป็นเรื่องที่น่าเศร้าใจ
เราสามารถพูดได้เต็มปากว่าเขาเป็นคนแบบนี้
'เขาล้มเหลวแต่ยังคงใช้ชีวิตอย่างสบายๆ
โดยไม่ต้องกังวลเรื่องการเงินใช่หรือไม่'
มันไม่ใช่การพูดน้อยกว่าความเป็นจริง
ถึงอย่างนั้น
เขาก็ยังใช้ชีวิตในฐานะผู้จัดการขององค์กร
แต่บทบาทของเขาหายไปในทันที
การได้ยินเสียงเยาะเย้ยว่าเขาพ่ายแพ้นั้นแย่กว่าที่ผู้คนคิดมาก
คนตกงานและครอบครัวของพวกเขาเป็นหมื่นๆ
คน
เขาเสียใจกับพวกเขาอย่างสุดซึ้งและรู้สึกละอายใจกับตัวเอง
อย่างไรก็ตาม
บริษัทในเครือของโฮซุงก็ได้เจ้าของใหม่ในไม่ช้าและเริ่มสร้างรายได้อย่างภาคภูมิใจ
การลงทุนในช่วงแรกในทักษะและอุปกรณ์สวมใส่
ได้เริ่มต้นอย่างช้าๆ
เพื่อแสดงมูลค่าที่แท้จริงของมัน
“โชคชะตา
หากฉันสามารถเอาชนะความยากลำบากทางการเงินได้สักครั้งเดียว...
เฮ้อ เลิกเสียใจซะที
อะไรๆ ก็อาจประสบความสำเร็จหรือล้มเหลวได้อย่างน่าอนาจใจเพียงเพราะความแตกต่างเพียงเล็กน้อย”
วีดกลับมาที่โมราต้าทันที
เมืองใหญ่ที่เป็นตัวแทนของภาคเหนือมีอาคารต่างๆ
มากมาย รวมถึงกิลด์เนโครแมนเซอร์ด้วย
“ปรมาจารย์แห่งชีวิตและความตาย…”
เมื่อวีดก้าวเข้ามาในกิลด์
เหล่าเนโครแมนเซอร์ที่สวมชุดคลุมน่าขนลุกก็ก้มลงกับพื้นทันที
เขามีประวัติศาสตร์อันยาวนานกับพวกเขาเนื่องมาจากกองทัพอมตะ
และตำแหน่งจักรพรรดิของเขาควบคู่ไปกับทักษะขั้นสูงในฐานะเนโครแมนเซอร์ก็ช่วยเพิ่มชื่อเสียงให้กับเขาอย่างแน่นอน
“นั่นมันคุณวีดนี่!”
“เทพสงครามวีด!”
ผู้เล่นที่อยู่บนชั้น
1 ของสมาคมตะโกนด้วยความประหลาดใจ
ใบหน้าธรรมดาๆ
นั้นยากที่จะจดจำได้
แต่ความนิยมของเขาเอาชนะลักษณะใบหน้าธรรมดาๆ
ของเขาได้
“ยินดีที่ได้รู้จักทุกคน
ออกล่าอย่างขยันขันแข็งและจ่ายภาษีเยอะๆนะ”
วีดยกมือขึ้นและโบกมือเบาๆ
ก่อนจะเดินขึ้นบันไดไป
สมาคมเนโครแมนเซอร์ที่เคยตั้งอยู่ในเขตที่อยู่อาศัยเก่า
ซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางตรอกซอกซอย
ได้ย้ายมาอยู่ในหอคอยที่สวยงามซึ่งมีโทนสีดำและม่วง
ชั้น 1 เป็นสถานที่สำหรับรับงานและขายม้วนคัมภีร์เวทมนตร์
ชั้น 2 เป็นสถานที่สำหรับขายหนังสือโบราณและอุปกรณ์เวทมนตร์
ในขณะที่ชั้น
3 ขึ้นไปนั้นเข้าถึงได้เฉพาะผู้ที่มีทักษะการเรียกอันเดดระดับกลางขึ้นไปเท่านั้น
พวกเขามักจะสอนคาถาเวทมนตร์อันตรายหรือขายความรู้ที่รู้แจ้ง
หรือสินค้าที่ขุดพบ
วีดพบบาราบอลกำลังทดลองอะไรบางอย่างอยู่ตรงหน้ากะโหลกของคนป่าเถื่อนและเดินเข้าไปหาเขา
“นานแล้วนะ”
“ยินดีต้อนรับ
ผู้แสวงหาความตาย”
บาราบอลก้มศีรษะด้วยลักษณะเฉพาะตัว
ต่ำ และเคร่งขรึมของเนโครแมนเซอร์
“ฉันมาบอกอะไรคุณบางอย่าง”
“มันคืออะไร
ในที่สุดคุณก็คิดออกแล้วว่าจะเอาชนะความตายได้อย่างไรอย่างสมบูรณ์?”
“ไม่”
“แล้วท่านก็ค้นพบเวทมนตร์ที่สร้างเมฆมรณะในอากาศเพื่อชำระล้างสิ่งที่น่าสมเพชงั้นหรือ”
“… ไม่ใช่แบบนั้นเหมือนกัน”
“ท่านต้องการความช่วยเหลือจากเราหรือไม่? ภารกิจที่ต้องทำอย่างลับๆ? ไม่ว่าฝ่าบาทจะต้องการอะไร
เราก็สามารถปล่อยพิษลงในแม่น้ำหรือบ่อน้ำ
และเปลี่ยนเมืองใหญ่ที่มีแม่น้ำและทุ่งนาให้กลายเป็นสุสานได้
ข้ารับใช้ที่ซื่อสัตย์ของท่านไม่ใช่มนุษย์
แต่เป็นโครงกระดูกที่เงียบขรึม”
ใบหน้าของวีดเปลี่ยนเป็นจริงจัง
‘ยังไงล่ะ
ไอ้โง่พวกนี้’
เขาตั้งใจจะกำจัดเคย์เบิร์น
ซึ่งเป็นอันตรายที่สุดในประวัติศาสตร์
แต่กลับคิดว่ามีเนื้องอกร้ายที่เติบโตมาจากภายในโมราต้า
‘ตอนแรกพวกเขาบอกว่ามันเป็นความเข้าใจผิดที่เนโครแมนเซอร์ถูกปฏิบัติเหมือนเป็นวายร้าย…
กลายเป็นว่าคนพวกนี้เป็นอย่างที่พวกเขาพูดจริงๆ’
ลิซไชร์ทรยศบาร์ข่านซึ่งเริ่มสงครามกับกองทัพอมตะ
เหล่าเนโครแมนเซอร์ทุกคนก็เหมือนกันหมดภายใต้หน้ากากของพวกเขา
‘อย่างที่คิดไว้
ไม่มีสิ่งมีชีวิตใดที่ไว้ใจได้สักตัว’
วีดฝังบทเรียนชีวิตไว้ในหัวของเขาอย่างแน่นหนาและเก็บเนโครแมนเซอร์
บาราบอล ไว้ในความทรงจำของเขา
“อืม
เหตุผลที่ฉันมาที่นี่ก็เพื่อเลิกเป็นเนโครแมนเซอร์”
“นี่มันอะไรกันเนี่ย
ท่านหมายความว่าท่านไม่อยากจะทำการวิจัยที่ถูกลืมเลือนต่อไป
เพื่อเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของโลกโดยอาศัยการไตร่ตรองอย่างจริงใจเกี่ยวกับชีวิตและความตายงั้นเหรอ”
“ฉันอยากจะยุติมัน”
“นั่นเป็นคำพูดที่น่ากลัวอย่างไม่น่าเชื่อ”
วีดมาที่สมาคมเนโครแมนเซอร์ร์เพื่อส่งจดหมายลาออก
ไม่ว่าคลาสไหนก็ไม่มีอะไรน่ากังวลใจเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงทันที
ผู้เล่นทั่วไปส่วนใหญ่แล้วเกลียดผู้เล่นเนโครแมนเซอร์
โดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกนักรบ
พวกเขาจึงเกลียดพวกนั้นมากที่สุด
ดังนั้นการลาออกจึงเป็นเรื่องสำคัญที่สุดสำหรับเขา
อย่างไรก็ตาม
ความสามัคคีทางสังคมในหมู่นักเล่นเนโครแมนเซอร์นั้นแน่นแฟ้น
ดังนั้นพวกเขาจึงเกลียดคนทรยศ
“โปรดพิจารณาอีกครั้ง
เมื่อไม่นานมานี้
เราค้นพบกะโหลกคริสตัลจากหนองน้ำเก่า
หากเราทำการวิจัยเกี่ยวกับกะโหลกนี้
เราจะสามารถประดิษฐ์อันเดดประเภทใหม่ได้”
“อันเดดชนิดใหม่?”
“มันยังอยู่ระหว่างการดำเนินการ
แต่มันเป็นอันเดดที่ทรงพลัง
ยิ่งเราเข้าใจถึงความตายมากเท่าไหร่
เราก็จะยิ่งได้รับพลังมากขึ้นในมือของเรา
มากจนสิ่งมีชีวิตจะหวาดกลัวและอยู่ภายใต้คำสั่งของเรา”
“…..”
“ยิ่งไปกว่านั้น
เราจะสามารถเข้าถึงพลังสูงสุดได้หากโลกอันมืดมิดและน่ากลัวของอันเดดเปิดออก
โลกที่ถูกทออย่างสมบูรณ์แบบซึ่งถูกควบคุมโดยผู้เล่นเนโครแมนเซอร์!
คุณอยากจะยอมแพ้เส้นทางนั้นหรือไม่”
บาราบอลปรารถนาซ้ำแล้วซ้ำเล่าให้วีดเปลี่ยนใจเพราะประวัติศาสตร์และมิตรภาพของพวกเขาจนถึงตอนนี้
‘ฉันต้องจัดการเนโครแมนเซอร์พวกนี้ให้เรียบร้อยเมื่อฉันมีโอกาส’
ความในใจของวีดกลับเปลี่ยนไปในทิศทางตรงกันข้าม
เขาจะติดตามพวกนั้นทันทีและกำจัดพวกเขาให้หมดถ้าพวกนั้นดูน่าสงสัยแม้แต่น้อย
“ใช่
ฉันไม่สนใจ เนโครแมนซีไม่ใช่แบบนั้นเลย”
*ติ๊ง!*
<คุณได้ละทิ้งคลาสเนโครแมนเซอร์และถูกเพิกถอนสถานะ
กลับกลายเป็นปรมาจารย์ประติมากรดังเดิม
คะแนนพลังชีวิตสูงสุดและมานาลดลงสู่สถานะเดิม
อิทธิพลของเกียรติยศขยายตัว
ผลกระทบจากศรัทธาไม่ลดลง
ความอัปยศลดลง
25,000 คะแนน
การละทิ้งเนโครแมนซีกลางคันทำให้ระดับความชำนาญของทักษะคลาสอาชีพรวมทั้งทักษะการเรียกอันเดดลดลง
2 ระดับ
การควบคุมอันเดดลดลง
พลังแห่งความตายลดลง
651
ความสัมพันธ์กับสมาคมเนโครแมนเซอร์กลายเป็นความไม่รู้และความขัดแย้ง
>
ปรมาจารย์ประติมากร!
แม้ว่าค่าพลังชีวิตของเขาจะลดลง
แต่เนโครแมนเซอร์ให้ผลโบนัสเพียง
10% ซึ่งไม่สำคัญ
ในด้านของมานา
มีการเพิ่มขึ้น
50% แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถใช้ทักษะซ้ำๆ
ได้ตามต้องการ
ซึ่งถือเป็นการลดลงอย่างมาก
ผลกระทบจากการเลิกเป็นเนโครแมนเซอร์ยังไม่จบเพียงแค่นั้น
*ติ๊ง!*
– พรแห่งเทพีเฟรย่าได้อวยพรให้กับคุณแล้ว
– คุณพ้นจากสภาวะผิดปกติทั้งหมดและได้บรรลุถึงสถานะทางกายภาพสูงสุดแล้ว
<ศิลปิน
คุณได้หลงทางจากเส้นทางของคุณไปชั่วขณะ
แต่ตอนนี้คุณได้รับความโปรดปรานจากฉันคืนมา
พรแห่งความงามและความเจริญรุ่งเรืองจะอยู่กับคุณบนเส้นทางแห่งความถูกต้อง
ศรัทธาเพิ่มขึ้น
20
บารมีและเสน่ห์เพิ่มขึ้น
10
คุณได้รับค่าพลังชีวิตล้นเหลือเป็นเวลาหนึ่งเดือน
อัตราการฟื้นฟูพลังชีวิตเพิ่มขึ้น
60%
พันธมิตรที่อยู่ใกล้เคียงจะฟื้นตัวเร็วขึ้น
20%
คุณภาพของวัตถุดิบในการปรุงอาหารจะกลายเป็นสิ่งที่ดีที่สุดเมื่อคุณสัมผัสด้วยมือของคุณ>
วีดกำลังเพลิดเพลินกับช่วงเวลานั้น
*ติ๊ง!*
<คุณได้รับพรจากเทพีเฮสเทีย
คุณได้รับพรแห่งไฟซึ่งชำระล้างสิ่งผิดทั้งหมด
เฮสเทียแสดงความยินดีกับคุณที่หนีออกมาจากความมืดมิดที่น่ากลัวและได้มอบพรให้กับคุณ
พลังศักดิ์สิทธิ์จะขัดขวางการโจมตีพิเศษจากมอนสเตอร์ประเภทมืดได้มากถึง
50%
พลังของคาถาประเภทไฟจะเพิ่มขึ้นอย่างถาวร
3%>
…..
<พรแห่งอัทโทรคมอบให้คุณแล้ว>
<พรแห่งบาทัลลีมอบให้คุณแล้ว>
<พรแห่งไทรอนมอบให้คุณแล้ว>
<พรแห่งลูห์มอบให้คุณแล้ว>
เนโครแมนเซอร์…
มันเป็นอาชีพที่เหล่าเทพเกลียดชังอย่างสุดหัวใจ
บาราบอลยกมือขึ้นด้วยใบหน้าซีดเผือดและชี้ไปที่ประตู
“ที่นี่เป็นพื้นที่อันล้ำค่าที่อนุญาตให้เฉพาะเนโครแมนเซอร์เท่านั้น
โปรดออกไปทันที”
ท่าทีเย็นชาทำให้เขาตระหนักว่ามิตรภาพที่รักษาไว้มาจนถึงตอนนี้ได้สลายกลายเป็นผงธุลีไปแล้ว
***
สถานที่ต่อไปที่วีดไปเยี่ยมเยียนคือ
สมาคมนักรบ
มีสมาคมนักรบตั้งอยู่ในจัตุรัสทั้ง
5 แห่งของเมืองโมราต้า
และเต็มไปด้วยผู้เล่นที่ได้รับค่าคอมมิชชั่นงานหรือพยายามเรียนรู้ทักษะใหม่
ๆ เสมอ
“เรายินดีต้อนรับการมาเยือนของท่าน
จักรพรรดิผู้ทรงเกียรติ
ฝ่าบาท!”
“พวกเราจากกิลด์โล่เหล็กสัญญาว่าจะจงรักภักดีต่อจักรพรรดิชั่วนิรันดร์”
ทันทีที่เขาเข้ามาในสมาคม
เหล่าทหารยามและนักรบซึ่งประกอบด้วยประชาชนก็ตะโกนเสียงดัง
ความนิยมที่วีดได้รับจากเกียรติยศของเขามีมากขนาดนั้น!
“ห๊ะ
นี่มันอะไร”
“คุณวีด
คุณวีดอยู่ที่นี่!”
ผู้เล่นหลายร้อยคนในกิลด์นักรบก็สร้างความโกลาหลเช่นกัน
สำหรับผู้เล่นโมราต้า
พวกเขาเห็นวีดแกะสลักและค้าขายที่จัตุรัสกลางเมืองเป็นครั้งคราว
เขาเป็นคนธรรมดาแต่เขาเป็นคนที่มีอำนาจเหนือทวีปเวอร์เซลล์!
แม้แต่ผู้เล่นส่วนใหญ่ที่เพิ่งเริ่มต้นในโมราต้าก็ยังชอบวีด
“ฮูเร่ จักรวรรดิอาร์เพน!”
“คุณวีด
ฉันรักคุณ!”
วีดเดินไปที่บันไดแล้วโบกมือเบาๆ
เขาได้ยินเสียงตะโกนมากมายจนแทบจะแยกไม่ออก
แต่เสียงบางเสียงก็กระแทกใจเขา
“เราซาบซึ้งใจมากสำหรับการลงทุน
เราซ่อมบ้านได้ฟรีเพราะคุณ!”
“…..”
“คุณใช้เงินทั้งหมดของคุณเพื่อความอยู่ดีมีสุขของเรา…
คุณเป็นคนดีที่สุดจริงๆ!”
“…..”
“โปรดดูแลพวกเราให้ดี
ปกครองพวกเราเหมือนที่คุณทำอยู่ตอนนี้!”
“…..”
วีดตระหนักดีว่าการได้รับความเคารพจากผู้เล่นนั้นน่าเศร้าและเสียใจเพียงใด
‘นี่คือเหตุผลที่พวกเขาบอกว่าคุณจะมีอายุยืนยาวขึ้นเมื่อคนอื่นสาปแช่งคุณ
นั่นหมายความว่าคุณจะตายจากความผิดปกติทางอารมณ์จากการได้รับคำชม’
คำสอนโบราณจะได้รับการยอมรับก็ต่อเมื่อได้สัมผัสด้วยตนเองเท่านั้น
***
30 นาทีต่อมา
โพสต์ก็ปรากฏขึ้นในกระดานสนทนารอยัลโร้ด
หัวข้อ : มังกรดำจบสิ้นแล้ว
*ตัวสั่น*
พวกเราส่วนใหญ่มักจะรู้ว่าลักษณะเฉพาะของคลาสช่างแกะสลักคืออะไร
พลังชีวิตที่ต่ำอย่างน่าเวทนาและทักษะการต่อสู้ที่เพิ่มขึ้นอย่างช้าๆ...
คลาสนี้ไม่เหมาะกับทักษะการต่อสู้ใดๆ
และมักจะถูกลดทอนลงเสมอ
“ใครๆ
ก็สามารถเป็นช่างแกะสลักได้
แต่ไม่มีใครสามารถเป็นเหมือนวีดได้”
“เป็นช่างแกะสลักเถอะ
แล้วค่อยไปทำงานอื่น
คุณจะได้รับความพึงพอใจในระดับสูงสุด”
“วีดเป็นช่างแกะสลักที่ประสบความสำเร็จมากที่สุด
และในขณะเดียวกันก็เป็นคนที่มีบุคลิกรอบด้านมาก”
เมื่อมองย้อนกลับไป
คลาสช่างแกะสลักทำหน้าที่เป็นตาข่ายนิรภัยเพื่อให้ทรราชและเทพแห่งสงครามวีดไม่สามารถอาละวาดได้มากเท่าที่เขาสามารถทำได้
วีดนั่นเอง... เขาเพิ่งเลื่อนขั้นเป็นนักรบในโมราต้า
คุณไม่เข้าใจว่ามันหมายถึงอะไรเหรอ?
คุณบอกว่าเขาเชี่ยวชาญการเป็นช่างแกะสลักเพื่อที่เขาจะสามารถเลื่อนขั้นเป็นนักรบได้อย่างเหมาะสมงั้นเหรอ?
นักรบวีด...
ยังไม่คุ้นหูเลยเหรอ?
มีการโพสต์ความคิดเห็นจำนวนมากทันที
– จริงเหรอ
คุณวีดกลายเป็นนักรบแล้วเหรอ
– นี่เป็นโพสต์ที่ยาวมาก
แต่สามารถสรุปให้เหลือแค่สองคำได้:
นักรบวีด
–นักรบวีด
น่ากลัวจัง
– บ้าไปแล้ว
จบแค่นี้ดีกว่า
– มังกรจะถูกหั่นเป็นลูกเต๋า
– ฉันได้ดูคุณวีดต่อสู้ขณะที่ฉันเดินตามเขาไปใกล้ๆ
เมื่อประมาณ 6 เดือนที่แล้ว
สิ่งนี้ทำให้ฉันนึกถึงช่วงเวลานั้นอีกครั้ง
– โอ้
คนข้างบนฉัน เขาคงเลเวลสูงแน่ๆ
เขาโพสต์ชุดเกราะเลเวล
450 ของเขาไว้ในโพสต์ก่อนหน้า
– อธิบายการต่อสู้ของ
รุ่นพี่ วีด
อย่างละเอียด!
แต่จริงๆ แล้ว
มันค่อนข้างจะพบเห็นได้ทั่วไปจากการบันทึก
– ไม่
การออกอากาศและการบันทึกเป็นเพียงเศษเสี้ยวของเรื่องจริงเท่านั้น
และมันเป็นอีกมิติหนึ่งเมื่อมองใกล้ๆ
ฉันอธิบายรายละเอียดไม่ได้
แต่จะพยายามต่อไป
มันไม่ใช่แค่เรื่องของการบินไปมาเท่านั้น
แต่เป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นและน่าตื่นตาตื่นใจ…
ราวกับว่าเขาเคลื่อนไหวโดยไม่ได้พักผ่อนเลย
การต่อสู้ไม่ได้ดำเนินไปอย่างรวดเร็ว
แต่เหมือนคลื่นยักษ์ที่ซัดเข้าฝั่งในขณะที่เขาขี่กระแสน้ำ
ไม่มีอะไรผุดขึ้นมาในหัว
และคุณต้องเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วโดยไม่มีเงื่อนไขเพื่อให้ทัน
เขาเร็วอย่างเหลือเชื่อ
จากนั้นไม่นาน
ฉันก็ตระหนักว่าสิ่งที่ฉันทำและเรียกว่าการล่าในอดีตนั้นไม่สามารถถือเป็นการล่าได้
และฉันก็หมดหวัง
– พวกเขาบอกว่ามันจะน่าเบื่อมากหากคุณออกล่ากับคุณวีดในปาร์ตี้…
ดูเหมือนจะเป็นเรื่องจริง
– ตำนานกล่าวว่าแม้แต่พวกแร้งเกอร์ยังกระอักเลือดแล้ววิ่งหนีไป
– อดีตของเขาเป็นช่างแกะสลักที่อ่อนแอกว่าหรือเป็นเนโครแมนเซอร์หางยาวที่ถูกมัดมือไว้ที่หลัง
– นักรบ…
ฉันคิดว่าเขายังคงต้องใช้เวลาในการปรับตัว
รูปแบบการต่อสู้ของนักรบนั้นแตกต่างจากช่างแกะสลักอย่างแน่นอน
– นั่นหมายถึงอะไร? มีช่วงเวลาหนึ่งที่คุณวีดเป็นนักรบชั่วคราว
– อะไรนะ? เมื่อไหร่?
– สมัยเขาอยู่ในฐานะราชาแห่งทะเลทรายผู้ยิ่งใหญ่
สมัยที่เขาสร้างจักรวรรดิพัลลอสและสร้างความหายนะให้กับทวีป
*ตัวสั่น*
– จบกันแค่นี้
จบ
– กิลด์เฮอร์มีสหายไปนานแล้ว
– ระบบนิเวศของรอยัลโรดกำลังจะถูกทำลายในไม่ช้า
– ตอนนี้หัวของบาร์ดเรย์กำลังฝังลงบนพื้น
จบเล่ม 53 บทที่
9
ผู้แปล Ashy
Dragoon
Editor แอดชิน
เพจ เราอ่านนิยายแปล
