เล่ม 54 บทที่
1
ทะเลทรายตอนใต้
แปลโดย
ภัทรวิชญ์
PAT
วีดมาถึงเมืองทะเลทรายชัคมาร์กด้วยทักษะจินตภาพเคลื่อนย้ายของยูริน
แทนที่จะเป็นจัตุรัสกลางเมือง
ที่นี่กลับกลายเป็นโอเอซิสสีเขียวมรกตแผ่กระจายไปทั่วใจกลางเมือง
“มีบารากู่ขายทางนี้จ้า" สำหรับผู้ใหญ่เท่านั้น!”
“มีใครสนใจซื้อเครื่องเทศไหมจ้ะ
เครื่องเทศจำนวนมากอยู่ทางนี้!
ใครที่มีแต้มผลงานสนับสนุนเมืองเยอะสามารถซื้อได้เยอะ”
“รับซื้อและขายอุปกรณ์เครื่องหนัง
ท่านใดสนใจสอบถามก่อนได้นะครับ”
“ร้านผู้เชี่ยวชาญด้านดาบสั้น
มีขายเฉพาะดาบสั้นเท่านั้น”
มีผู้เล่นราวร้อยคนกำลังเดินเตร็ดเตร่ไปมาในจัตุรัสกลางเมือง
พ่อค้าแม่ค้าที่ตั้งร้านค้าของตนท่ามกลางแสงแดดอันร้อนแรงต่างก็ยืนเบียดกันอยู่ใต้ร่มกันแดดขนาดใหญ่
“อื้ม มันน่าจะอยู่แถวๆ
นี้นะที่ไหนสักแห่ง”
วีดหันหลังไปทางตรอกซอกซอยของมุมจัตุรัสเมืองและเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว
เคย์เบิร์นกำลังทำลายเมืองทุกสัปดาห์และมอนเตอร์ก็เพิ่มจำนวนขึ้นอย่างรวดเร็ว
“โอลสันอยู่ที่ไหน”
“ตาเฒ่านั่นหรอ? เขาน่าจะอยู่บนเนินทรายที่สูงที่สุดทางทิศตะวันออก”
“มันสังเกตได้ง่ายไหม?”
“มันคือที่ที่สามารถมองเห็นพระอาทิตย์ขึ้นจากทางทิศตะวันออกได้
เขาน่าจะเลี้ยงแกะอยู่แถวๆนั้น
พวกมันอ้วนมาก"
เขาได้รับข้อมูลเกี่ยวกับโอลสันจากชาวเมืองและออกจากเมืองไปที่เนินทราย
พบชายชราคนหนึ่งกำลังสูบบารากุ
และจ้องมองไปทางดวงอาทิตย์จากเนินทรายที่มีลักษณะคล้ายภูเขา!
วีดเปลี่ยนชุดของเขาเป็นชุดเกราะและเหน็บดาบโลอาไว้ที่เอว
เพื่อสร้างมิตรภาพอย่างรวดเร็ว
วิธีที่ดีที่สุดคือการปรากฎตัวตามที่อีกฝ่ายชอบ
ซอยูนได้แจ้งวีดว่าโอลสันเป็นคนที่จะสนทนาเฉพาะคนที่อยากคุยด้วยเท่านั้น
“ผมเพื่อฟังเรื่องราวของนักรบที่แข็งแกร่งที่สุด”
“ฮ่าๆๆ พวกเขาคิดว่าเรื่องของฉันไร้สาระกันหมด”
ร่างกายของโอลสันเต็มไปด้วยรอยแผลเป็น
มีแม้กระทั่งรอยกัดขนาดใหญ่ที่ทอดยาวตั้งแต่หัวไหล่จนถึงท้อง
“ผมไม่คิดอย่างงั้น
ดูเหมือนคุณจะเป็นนักรบทะเลทรายที่มีอดีตอันน่าทึ่ง”
"ฮึ
ฮึ
ฮึ.
การประจบสอพลอแบบนี้
ก็ไม่ได้ทำให้ฉันพูดคุยกับคนนอกที่ไม่ใช่คนจากทะเลทรายหรอก”
“รอยไหม้และรอยแผลเป็นบนตัวคุณ
มันมาจากการต่อสู้กับกิ้งก่าไฟไม่ใช่เหรอ”
ในทะเลทราย มันมักจะเป็นเรื่องง่ายที่จะเริ่มต้นการสนทนาด้วยหัวข้อต่างๆ
เช่น
อาวุธ
มอนสเตอร์
และการต่อสู้
"ข้าไม่เคยคิดว่าจะมีใครสามารถรู้
ว่าเป็นกิ้งก่าไฟได้
แค่ดูจากรอยแผลเป็น”
“ผมก็ชอบกิ้งก่าไฟเหมือนกัน
มันไม่ได้ปรุงง่าย
ๆ
แต่เมื่อย่างจนหนังด้านนอกกรอบมันจะอร่อยมาก
โดยเฉพาะเมื่อคุณกัดเนื้อที่เหนียวนุ่มท่ามกลางน้ำมันที่หยดลงมา
”
“ในตลาดไม่มีขายกิ้งก่าไฟนะ…
กะ
กะ
แก.
เคยจับกิ้งก่าไฟมาก่อนเหรอ?”
“ผมเอาพวกมันไปคั่ว
และเอามันไปทำน้ำซุป
คงจะดีไม่น้อยถ้าทำไวน์จากพวกมัน…แต่ผมยังไม่เคยลองทำเลยเพราะไม่มีเวลา
ถึงแม้จะน่าผิดหวัง
แต่โปรดลองชิมสิ่งนี้ดู”
วีดยื่นแอลกอฮอล์ที่สกัดจากนมอูฐให้โอลสัน
"หื้ม
รสชาติมันสุดยอดมาก
ข้าไม่เคยลิ้มรสอะไรแบบนี้มาก่อน
เอาหละ
เด็กน้อย
แกคิดว่านักรบต้องการอะไรเพื่อเอาชีวิตรอดในโลกนี้””
สายตาของโอลสันนั้นเฉียบคมราวกับว่าเขากำลังเตรียมตัวสำหรับการต่อสู้ที่กำลังจะมาถึง
พวกเขากำลังสนทนากันอยู่
แต่ก็ถือเป็นการทดสอบอย่างหนึ่งด้วย!
หากคำตอบของวีดนั้นทำให้ไม่พอใจ
นั่นก็หมายถึงการสิ้นสุดการสนทนา
“ดาบ แค่ดาบเล่มเดียวก็พอ”
“ข้าก็เหมือนกัน
เมื่อตอนข้ายังหนุ่ม
ข้ามักจะพกดาบคู่ใจไปด้วยทุกที่”
โอลสันเล่าถึงอดีตของเขาในการผจญภัยในทะเลทราย
เขาได้กล่าวถึงเมือง
ดันเจี้ยน
และชนเผ่าที่มีชื่อเสียงหลายแห่ง
“พวกเขาบอกว่ามันเป็นทะเลทรายที่แห้งแล้ง
แต่ทางตอนใต้กลับมีดินแดนที่อุดมสมบูรณ์อย่างไม่น่าเชื่อ”
“คุณหมายถึงเขตฤดูฝนใช่ไหม?”
“ฮ่าๆ.. แกคงรู้เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ของทะเลทรายสินะ”
“ไม่ได้รู้เกี่ยวกับประวัติศาสตร์มากนัก…
แต่ผมจำได้อย่างแน่นอน”
ในตอนที่วีดเคยเป็นพระราชาแห่งทะเลทราย
เขาจำได้ว่าเดินผ่านทะเลทรายแห่งความเงียบงันและได้นำฝนมาปกคลุมบริเวณนั้น
โดยการแกะสลักธรรมชาติ
“คนที่เคยไปเมทาเฟียนั้นหายาก”
“เป็นสถานที่ที่ดี”
“โอ้โห… แล้ว..แกรู้เกี่ยวกับทางลัดในการค้นหาภาพลวงตาไหม?”
“เราจะต้องเดินทะลุผ่านพายุทรายเข้าไป”
วีดผ่านการทดสอบอย่างราบรื่นผ่านด้วยการแลกเปลี่ยนการสนทนาและสร้างมิตรภาพเพิ่มเติม
เขาสามารถเข้ากันได้ในเวลาอันรวดเร็ว
ตามประสบการณ์การต่อสู้ในทะเลทรายและการผจญภัยของเขา
คนประเภทนี้โต้ตอบได้ง่ายกว่ามากเมื่อเทียบกับนักเวทย์ผู้ทรยศที่ต้องการสิ่งตอบแทนอยู่เสมอ
โอลสันเทเครื่องดื่มทั้งหมดและพูดอย่างเคร่งขรึม
“ช่วงวัยเยาว์อันรุ่งโรจน์ในชีวิตของข้าผ่านไปนานแล้ว
วิชาดาบที่เคยจุดประกายให้หัวใจนักรบได้ส่องสว่างก็ถูกฝังไว้ใต้ผืนทรายอันขรุขระ
อดีตที่ถูกลืมไปนานแล้ว”
“…..”
“นักรบหนุ่มพยายามระรึกถึงความทรงจำเกี่ยวกับจักรวรรดิพัลลอส
อีกครั้ง…
แต่ปัจจุบันนักรบไม่ได้แข็งแกร่งเหมือนเมื่อก่อนแล้ว
ประวัติศาสตร์ของทะเลทรายมีไว้ให้นักรบเขียน”
“ใช่ ผมเห็นด้วย"
“แค่พูดหนะมันง่ายกว่าทำ
เทคนิคการใช้ดาบของนักรบในอดีตนั้นทรงพลังจริงๆ
แกสามารถหาเทคนิคการใช้ดาบนั้น
และมาแสดงให้ข้าดูได้ไหม”
*ตึ้ง!* (เสียงกล่องข้อความ)
<เทคนิคดาบโบราณของทะเลทราย
ขี้เมาโอลสัน ชอบฟังเรื่องราวเกี่ยวกับนักรบ
นำเทคนิคดาบที่คิดค้นโดยนักรบทะเลทรายมาแสดงให้เขาดู
แล้วเขาจะเล่าเรื่องราวเก่าๆ
ให้คุณฟัง
ระดับความยาก : D
รางวัล : เขาจะเล่าเรื่องราวเทียบเท่าระดับเทคนิคดาบที่คุณแสดง>
ตกลง. ผมจะนำเทคนิคดาบดังกล่าวมาให้คุณ”
< ภารกิจได้รับการยอมรับแล้ว
-
แน่นอนว่า วีดได้รับทักษะดาบของนักรบทะเลทรายมาแล้ว เป็นทักษะที่ทรงพลังที่สุดในบรรดาทั้งหมด!
“จริงๆ แล้ว
ผมพอรู้เทคนิคดาบของนักรบทะเลทรายอยู่บ้าง…
ผมขอแสดงมันเลยได้ไหม?”
“คึก. ความคาดหวังของข้าสูงกว่าที่แกคิดไว้มากนะ
อย่าคิดว่าแกจะรอดไปได้จากการโชว์เทคนิคดาบง่อยๆนะ…”
“แม่น้ำลาวาเพลิง!”
เนินทรายแตกแยกออกจากกันขณะที่วีดฟาดดาบของเขา
ลาวาสีแดงเข้มพุ่งขึ้นมาอย่างรวดเร็วและปล่อยความร้อนออกไปทุกทิศทาง
ทักษะของนักรบทะเลทรายที่ทรงพลังที่สุด
ที่เฮสไทเกอร์ทิ้งไว้
“น นี่คือ…”
“แค่นี้พอไหมลุง?”
"พ พอ.
พอแล้ว!
การได้เห็นเทคนิคดาบอันยอดเยี่ยมเช่นนี้ในชีวิตของข้า…
ข้าไม่รู้เลยว่าเจ้ากำลังสานต่อเจตจำนงของผู้ยิ่งใหญ่!”
*ตึ้ง!* (เสียงกล่องข้อความ)
<เทคนิคดาบอันยิ่งใหญ่แห่งทะเลทรายเสร็จสมบูรณ์
คุณได้นำเทคนิคดาบที่นักรบทะเลทรายทุกคนถือเป็นทักษะสุดยอดระดับตำนานออกมา
โอลสันยินดีจะแบ่งปันเรื่องราวทั้งหมดของเขา>
< ค่าชื่อเสียงเพิ่มขึ้น
5,300
-
< คุณได้รับประสบการณ์
-
การพบกับโอลสันเป็นเพียงขั้นแรก
ในการได้รับคลาสนักรบระดับสูง
‘เธอบอกว่านี่จะเป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น'
ในระหว่างที่ซอยูนยุ่งอยู่กับหน้าที่การปกครองจักรวรรดิอาร์เพน
เธอก็เฝ้าดูพื้นที่ทะเลทรายอย่างพิถีพิถัน
มีผู้เล่นประมาณร้อยคนที่ทำภารกิจของโอลสันสำเร็จ
และพวกเขาได้ยินเรื่องราวมากมาย
สำหรับนักดาบ72 เรื่องราวที่เขาได้ยินหลังจากเสร็จสิ้นภารกิจของโอลสันนั้นมีประโยชน์อย่างมาก
“เทคนิคดาบของแกยอดเยี่ยมมาก
แต่ก็ขาดความร้อนจากทะเลทราย
เมื่อนานมาแล้ว
นักรบในตำนานได้ใช้พลังแห่งดวงอาทิตย์และไฟ
แต่ปัจจุบันไม่ค่อยมีใครรู้เรื่องนี้เลย
อืม
อืม…”
ซอยูนได้จัดหมวดหมู่คีย์เวิร์ด
ที่โอลสันพูดและสรุปว่าอาจมีความเชื่อมโยงเกียวกับคลาสนักรบทะเลทราย
นักรบเงา
หรือนักรบแห่งดวงอาทิตย์
***
บาร์ดเรย์ เป็นปรมาจารย์อัศวินแห่งความมืดและกำลังตัดสินใจเลือกคลาสต่อไป
– วีดได้เลือกคลาสนักรบแล้ว!
อาชีพใหม่จะต้องพิจารณา
เพื่อการต่อสู้กับวีด
‘นักรบ. โดยรวมแล้วเป็นทางเลือกที่ปลอดภัย'
บาร์ดเรย์เป็นปรมาจารย์อัศวินแห่งความมืด
แต่ไม่ได้เก่งด้านการอัญเชิญหรือ
เวทมนตร์
จากการพิจารณาของเขา
‘ปัจจุบัน ค่าสถานะของฉันได้รับการปรับให้เหมาะกับคลาสอัศวินแห่งความมืดแล้ว
ฉันไม่สามารถเปลี่ยนอุปกรณ์ไปเรื่อยๆได้เหมือนที่วีดทำ นอกจากนี้
การเริ่มฝึกฝนเวทมนตร์ตั้งแต่เริ่มต้นนั้นถือเป็นการประมาท’
บาร์ด เรย์
ใช้เทเลพอร์ตระยะไกลและข้ามไปยังทวีปทางตอนเหนือ
มันเป็นดินแดนของจักรวรรดิอาร์เพน
แต่เขาคิดว่าคงไม่มีใครสังเกตเห็นเขาได้ง่ายๆ
ด้วยการเปลี่ยนหมวกและชุดเกราะ
ที่จัตุรัสเมืองมังกรน้ำแข็งของโมราต้า!
มีประติมากรรมมังกรน้ำแข็งที่ทำจากน้ำแข็ง
และสถานที่แห่งนี้ก็เต็มไปด้วยผู้เล่น
“ขายพริกเขียว ทำให้เมนูของคุณอร่อยแซ่บอีหลี
ได้เมื่อนำมาใช้เป็นส่วนผสม”
“ฉันปั้น! ปั้น!
ปั้นได้ตั้งแต่ใบหน้าของคุณเองไปจนถึงของที่ระลึก!
มีประติมากรรมมังกรน้ำแข็งขาย
ชิ้นละ
1
เหรียญทองเท่านั้น!”
“ให่เช่าวัวจ้า เหมาะสำหรับการเดินทางและยังเหมาะสำหรับการขนย้ายสัมภาระด้วย!”
“ไวน์พิเศษของโมราต้า
จิบเพียงครั้งเดียวที่บริเวณออกล่า
พอจิบที่สองแล้วคุณจะเลิกล่ามอนทันที”
มีผู้เล่นขายสินค้าต่างๆที่จัตุรัสกลางเมือง
‘ความรู้สึกสดชื่นหลังจากไม่ได้สัมผัสเป็นเวลานาน’
บาร์ด เรย์ยืนนิ่งและสังเกตเห็นผู้เล่นที่กำลังขายสินค้าเบ็ดเตล็ด
ในทวีปกลาง ผู้เล่นมักจะขายอาวุธหรือชุดเกราะราคาแพง
สินค้าราคาถูกไม่ได้ทำกำไรเพียงพอ
และผู้เล่นมือใหม่จำนวนมากก็ออกจากทวีปกลางเพื่อไปทางตอนเหนือ
‘ฉันเดาว่าคงมีความเพลิดเพลินเหมือนกับยุคบุกเบิกของ
รอยัลโร้ด
ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้วว่าทำไมลาเฟย์ถึงบอกว่าอาณาจักรฮาเว่นจะมีปัญหามากขึ้นเรื่อยๆ
เมื่อได้เห็นบรรยากาศที่มีชีวิตชีวานี้ด้วยตัวเอง'
ความคิดนับไม่ถ้วนผุดขึ้นในใจของบาร์ด
เรย์
เขาเคยไปเยือนทวีปทางตอนเหนือมาก่อนเพื่อทำภารกิจล่ามอนให้สำเร็จ
แต่ในเวลานั้น
ทวีปส่วนใหญ่เป็นเพียงผืนดินที่กลายเป็นน้ำแข็ง
ในช่วงเวลาที่เขาอยู่ในพื้นที่ล่า
ทวีปแห่งนี้ได้ผ่านการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่
โอ้? นั่นบาร์ดเรย์ไม่ใช่เหรอ?”
ใช่. นั่นบาร์ด
เรย์”
ผู้เล่นที่ผ่านไปมาจำบาร์ดเรย์ที่ยืนนิ่งเฉยได้ง่ายเกินไป
‘อะไรนะ ทำไมมม...
วีดเดินเตร่ไปทั่วทวีปกลางโดยไม่มีใครสังเกตเห็น'
บาร์ดเรย์รู้สึกหดหู่ใจชั่วขณะ
เขาออกล่าอย่างขยันขันแข็งจนหลุดพ้นสถานะฆาตกร
แต่ยังกลับถูกจับได้ง่ายมาก
“ว้าว นั่นบาร์ด
เรย์นี่”
“บ้าไปแล้ว! บาร์ดเรย์ปรากฏตัวที่นี่!”
ผู้เล่นที่ดูเหมือนเพิ่งเล่น
รอยัลโรด
เริ่มเข้ามารุมล้อมเขา
‘การโจมตีด้วยคลื่นมนุษย์? ที่นี่คือโมราต้า
นั่นหมายความว่าพวกมันทั้งหมดคือศัตรูของฉัน'
บาร์ดเรย์รู้สึกว่าชีวิตของเขากำลังตกอยู่ในอันตราย
เขาคิดว่าไม่มีที่ให้หนีอีกแล้ว
แต่แล้วผู้เล่นมือใหม่ก็หยิบกระดาษออกมา
“ขอลายเซ็นหน่อยค้าบ”
“ว่าไงนะ?”
“พี่บาร์ด เรย์
ขอลายเซ็นคุณให้ฉันสักอันได้ไหม”
“เจ๋งมาก ฉันเองก็เป็นแฟนของพี่บาร์ด
เรย์หมือนกัน
ฉันรักพี่วีดและพี่บาร์ด
เรย์ที่สุด”
“ฉันเกลียดกิลด์เฮอร์มีสก็จริง
แต่จริงๆ
แล้วฉันไม่ได้เกลียดคุณ”
บาร์ดเรย์เป็นตัวแทนของรอยัลโรด
มาเป็นเวลานานแล้ว
เขาปรากฏตัวในรายการออกอากาศหลายครั้งและพิชิตดันเจี้ยนหลายแห่งและพื้นที่ล่าพร้อมกับผู้พิทักษ์ชั้นยอดของกิลด์เฮอร์มีส
ส่งผลให้ผู้เล่นจากทางเหนือแห่กันมาขอลายเซ็นจากบาร์ดเรย์
“คุณชื่ออะไร…?”
“อืม วางโจ๊กหญ้าลงได้แล้ว”
บาร์ดเรย์เริ่มรู้สึกงุนงง
เพราะต้องเซ็นลายเซ็นให้หลายราย
“เอาล่ะ ทุกคนตั้งสติได้แล้ว
พวกเราเป็นพลเมืองของจักรวรรดิอาร์เพน”
ใครสักคนตะโกน
‘แน่นอนว่านี่คือสิ่งที่ฉันคิดไว้’
บาร์ดเรย์กำลังเตรียมใจสำหรับการต่อสู้ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
“เข้าแถวให้เป็นระเบียบ
อย่าลืมความภาคภูมิใจของจักรวรรดิอาร์เพน
และอย่าแซงคิว!”
เหล่าผู้เล่นที่กำลังแย่งชิงกันอย่างดุเดือดรอบๆเขา
เริ่มต่อแถวกันอย่างเป็นระเบียบ
“ในทะเลทรายนั้น
มีชนเผ่าหนึ่งที่มีเทคนิคดาบอันน่าฉงน
เหมือนดวงอาทิตย์ที่แผดเผา”
เมื่อภารกิจเสร็จสิ้น
โอลสันก็ได้เล่าเรื่องเกี่ยวกับชนเผ่าที่ครั้งหนึ่งเคยพบมา
“ต้องทำอย่างไร ถึงจะได้เจอพวกเขา?”
“เรื่องนั้นข้าก็ไม่รู้
แต่ว่า
ข้ารู้วิธีที่จะได้รับการยอมรับจากพวกเขา
ก็คือเจ้าต้องทำลายพายุทรายในทะเลทรายแห่งความเงียบงีน
แต่มันไม่ใช่พายุทรายทั่วไป
ที่เจ้าต้องทำลายคือพายุทรายดวงตาแห่งพระอาทิตย์"
“ครับ ผมเข้าใจแล้ว”
ดวงตาแห่งพระอาทิตย์!
พายุทรายที่ก่อตัวขึ้นในทะเลทรายแห่งความเงียบงันนั้นมีหลายชื่อเรียกในหมู่ชาวเมือง
กล่าวกันว่าดวงตาแห่งพระอาทิตย์คือพายุทรายลูกที่ใหญ่ที่สุดและอันตรายที่สุด
“ถึงข้าจะพูดออกไปแล้ว
แต่มันก็เป็นความสำเร็จที่มีความเสี่ยงมาก
ดังนั้น
การปฏิเสธสิ่งนี้ไม่ได้ทำลายความภาคภูมิใจของนักรบแต่อย่างใด”
ตึ้ง
< พิสูจน์ความแข็งแกร่งของคุณ
พายุทรายขนาดใหญ่ที่เกิดขึ้นในทะเลทรายแห่งความเงียบงัน
ดวงตาแห่งพระอาทิตย์!
ต่อสู้และเอาชนะพายุที่ไม่เคยมีใครเอาชนะได้เลยนับตั้งแต่จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่แห่งทะเลทราย!
หากสามารถบรรลุความสำเร็จทางประวัติศาสตร์นี้ในฐานะนักรบได้
ชนเผ่าพระอาทิตย์ซึ่งได้รับการยกย่องว่าเป็นชนเผ่าที่แข็งแกร่งที่สุดในทะเลทรายจะปรากฏตัวต่อหน้าคุณ
อย่างไรก็ตาม ยกเว้นดาบเพียงเล่มเดียว
คุณไม่สามารถสวมชุดเกราะหรือใช้ไอเทมต่างๆได้
ในการสู้กับพายุทราย
ระดับความยาก : A
ความต้องการ : คลาสอาชีพนักรบ
ผู้พบเห็นเทคนิคดาบทะเลทราย
รางวัล : การพบกับชนเผ่าพระอาทิตย์ >
สำหรับวีด ทะเลทรายแห่งความเงียบงันนั้นเป็นสถานที่ที่คุ้นเคย
“เพื่อต่อสู้กับดวงตาแห่งพระอาทิตย์และเอาชนะมัน…”
มีเหตุการณ์หนึ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครั้งที่เขาเป็นราชาแห่งทะเลทรายและฟันฝ่าพายุไปได้
ความยากระดับ
A
นั้นไม่ยากเกินไปแต่ก็ไม่ง่ายเช่นกัน
แน่นอนว่ามีความเสี่ยงที่จะเสียชีวิตอยู่เสมอ
แม้จะอยู่ในระดับความยากที่ต่ำกว่าระดับ
C
ขึ้นอยู่กับสถานการณ์
และปัจจัยอย่างภัยธรรมชาติก็ไม่สามารถคาดการณ์ล่วงหน้าได้
“มันดูยากมากทีเดียว
แต่ผมจะพิสูจน์ความแข็งแกร่งของผม”
< ภารกิจได้รับการยอมรับแล้ว >
***
สถานที่ต่อไปที่วีดมุ่งหน้าไปคือเมตาเฟีย!
น่าเสียดายที่ดวงตาแห่งพระอาทิตย์ปรากฏขึ้นมาโดยบังเอิญ
เขาไม่มีเวลาเหลือพอที่จะรออย่างสุ่มสี่สุ่มห้า
แต่เขามีภารกิจสำคัญที่ต้องจัดการในระหว่างที่เขาพักอยู่ในทะเลทราย
การล่มสลายในทะเลทราย
ในทะเลทรายอันกว้างใหญ่มีเกียรติยศอันยิ่งใหญ่ของจักรวรรดิพัลลอส
นักรบแห่งทะเลทรายได้ละทิ้งพลังของตนเพื่อฟื้นฟูจักรวรรดิอันยิ่งใหญ่
เกียรติยศและจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ที่ไหลเวียนอยู่ในเลือดของนักรบ
ผู้ที่ต่อสู้ดิ้นรนในทะเลทรายต่างรอคอยให้แชมเปี้ยนตัวจริงปรากฏตัวและเดินตามเส้นทางของกษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่
ผสานความปรารถนาและความตั้งใจของนักรบแห่งทะเลทรายให้เป็นหนึ่งเดียว
หากคุณผ่านการทดสอบของทะเลทรายแล้วเรียกร้องสิ่งเหล่านี้
ทะเลทรายจะยินดีชักดาบที่เก็บรักษาไว้และทำตามคำสั่งของคุณ
< ระดับความยาก
: S
ภารกิจทะเลทราย
รางวัล : สามารถนำไปสู่มหากาพย์
'กำเนิดอาณาจักรพัลลอส' ได้
เงื่อนไขภารกิจ : การยอมรับจากนักรบทะเลทรายในประวัติศาสตร์
นี่คือภารกิจที่วีดได้รับจากเอกสารที่เฮสไทเกอร์ทิ้งไว้
เขาได้เรียนรู้เป็นอย่างดีจาก
นักดาบ3 ว่าภารกิจนี้จะดำเนินไปอย่างไรในภายหลัง
กำเนิดอาณาจักรพัลลอส
ทะเลทรายอันยิ่งใหญ่ได้รวมเป็นหนึ่งเดียว
นักรบผู้กล้าหาญ
ถึงเวลาหลีกหนีจากทะเลทรายอันร้อนระอุแล้ว
กลับมายังดินแดนอันรุ่งโรจน์ของอาณาจักรพัลลอส
ดินแดนที่มีแม่น้ำไหลและหญ้า
ผู้ที่พิชิตดินแดนได้มากที่สุดจะได้รับการขนานนามว่าเป็นจักรพรรดิแห่งอาณาจักรพัลลอส
ระยะเวลาสูงสุดคือ
1
ปี
ระดับความยาก : พิชิตดินแดน
รางวัล : จักรพรรดิแห่งจักรวรรดิพัลลอส
ข้อกำหนดของภารกิจ : จำกัดเฉพาะนักรบทะเลทรายเท่านั้น >
จักรวรรดิพัลลอสที่รวมดินแดนทะเลทรายทางตอนใต้เข้าด้วยกัน!
จำนวนผู้เล่นในทะเลทรายมีไม่มากนัก
แต่เมื่อทวีปเหนือและทวีปกลางได้รวมกันเป็นหนึ่งแล้ว
ทวีปใต้ก็ต้องตามไปด้วย
“จักรวรรดิอันยิ่งใหญ่ที่ปกครองทั่วทั้งทวีป…
ไม่เลวเลย
อย่างไรก็ตาม
บริษัทยูนิคอร์นสัญญาว่าจะมอบรางวัลเงินสดเมื่อฉันสามารถรวมทวีปเวอร์เซลล์ทั้งหมดเข้าด้วยกัน”
ผู้ชนะแห่งทวีปเวอร์เซลล์!
บริษัทยูนิคอร์น สัญญาว่าจะจ่ายเงินรางวัลจำนวนมหาศาลเมื่อมีการรวมทวีปเข้าด้วยกัน
ในความเป็นจริง กิลด์ที่มีชื่อเสียงในอดีตต่างก็เรียกร้องให้ทวีปรวมกันเป็นหนึ่งซึ่งถือเป็นเหตุผลในการทำสงคราม
หากอาร์เพนไม่ผงาดขึ้นในทวีปเหนือ
เงินรางวัลทั้งหมดก็คงตกเป็นของจักรวรรดิฮาเว่น
‘ฉันไม่เคยคิดว่าสิ่งนี้จะตกอยู่ภายใต้การครอบครองของฉัน'
กร๊อบๆ
วีดได้รับอูฐสองหนอกหายากจากหมู่บ้านและขี่อย่างรวดเร็วไปยังเมืองบารัง
โดยปกติแล้วเขาจะเก็บเงินไว้
แต่เวลาเป็นสิ่งสำคัญเนื่องมาจากเคย์เบิร์น
หลังจากที่เงินจำนวนมหาศาลถูกเทลงในกิจการภายใน
เขาก็เริ่มกล้าใช้จ่ายมากขึ้น
อาจจะไม่ถึง
200
วอน
แต่เตอนนี้เขาสามารถซื้อเกลือราคาแพงที่ราคาประมาณ
100
วอนได้
< ฉายา
'ผู้ที่เดินไปในทะเลทรายแห่งความเงียบงันได้รับการเปิดใช้งานแล้ว'
ความเร็วในการเคลื่อนที่ในทะเลทรายแห่งความเงียบงันเพิ่มขึ้น
45%
ภายใต้อิทธิพลพรของเพทรา
เวลาที่มาถึงโอเอซิสแห่งตำนานจะลดสั้นลงสิบเท่า >
“ไป! วิ่งให้สุดแรง!”
อูฐสองโหนกที่เขาซื้อมาจากหมู่บ้านวิ่งด้วยความเร็วที่น่ากลัว
มันปีนข้ามเนินเขาในทันทีและพุ่งข้ามผืนทรายที่กว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา
“มุ่งหน้าสู่โอเอซิสแห่งตำนานกันเถอะ!”
เนื่องจากความสำเร็จในการเดินผ่านทะเลทรายแห่งความเงียบงัน
ทำให้เส้นทางผ่านโอเอซิสนั้นรวดเร็วขึ้นมาก
< คุณอยู่ในความเร็วลมสายฟ้าแลบ
เมื่อวิ่งเป็นเส้นตรงโดยไม่เปลี่ยนทิศทาง
คุณจะได้รับความเร็วพิ่มขึ้น
38%
ความเร็วในการวิ่งผ่านสิ่งกีดขวางจะเพิ่มขึ้น >
– ฮี่ฮี่!
“ไป วิ่งเร็วเข้า
ขณะที่วีดวิ่งข้ามทะเลทราย
ก็มีเสียงกระซิบดังขึ้น
– เมแพน : คุณวีด!
บาร์ด
เรย์
ได้ปรากฏตัวในโมราต้า
ในทะเลทรายอันกว้างใหญ่ทอดยาวสุดสายตาภายใต้แสงแดดที่แผดเผา
และนี่คือข่าวที่น่าทึ่ง
“เป็นการบุกโจมตีแบบกะทันหันหรือเปล่า? มีทหารอยู่กี่คน?”
– เมแพน : ไม่มี
ฉันคิดว่าเขามาคนเดียว!
เขาบอกว่าเขาแค่มาเยือน
แต่เขากลับถูกจับได้แม้จะปลอมตัวมา
“จริงหรือ?
– เมแพน
: ใช่ พ่อค้าที่โมราต้ากำลังค้นหาอยู่
แต่ไม่เจอคนน่าสงสัยเลย
วีดค่อนข้างประหลาดใจกับความกล้าบ้าบิ่นของบาร์ด
เรย์
พูดตามตรงแล้ว
เขาไม่เคยคิดที่จะจำกัดสมาชิกกิลด์เฮอร์มีสทั่วไปไม่ให้เข้ามาที่ภาคเหนือเลย
‘ถ้าเขาไปฆ่าคน เขาก็ต้องตายเพื่อตอบแทนเช่นกัน
ถ้าเขาทำภารกิจลับๆ
สำเร็จ...
เขาก็คงใช้จ่ายเงินที่นั่น
ดังนั้นมันก็ไม่ได้แย่เกินไปใช่ไหมล่ะ?'
ถึงกระนั้นก็ตาม เพื่อสิ่งที่ดีที่สุดของทวีปเวอร์เซลล์ที่จะปรากฏตัว!
“สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง?”
– เมแพน: ผู้เล่นกำลังขอลายเซ็น
บาร์ด
เรย์เป็นคนดังไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ใดก็ตาม
“ดังนั้นสงครามจึงไม่เกิดขึ้น”
– เมแพน: :เป็นอย่างนั้นมาจนถึงตอนนี้
บาร์ดเรย์เป็นผู้ชายที่ได้รับความนิยมมากที่สุดใน
รอยัลโรด
รองจากวีด
เขาเป็นบุคคลสาธารณะที่มีชื่อเล่นว่านักรบเทพ
และแทบไม่มีใครที่ไม่เคยได้ยินชื่อเขาเลย
– เมแพน : ฉันควรทำอย่างไรดี
ฉันควรจัดกองกำลังรบเพื่อฆ่าบาร์ดเรย์หรือเปล่า?
“กองกำลังรบ…”
– เมแพน : หากเป็นคำสั่งของคุณวีด
ผู้ใเล่นจะเข้าร่วมทันที
มีหลายคนที่ยังโกรธแค้นบาร์ดเรย์
วีดรู้สึกไม่ค่อยดี หากบาร์ดเรย์ต้องตาย
ทักษะและระดับความชำนาญของเขาจะลดลง
แต่ไม่มากจนสังเกตได้
เขาจะถูกวิพากษ์วิจารณ์เป็นเวลานานถึงแผนการขี้ขลาดของเขาที่จะกำจัดคู่แข่ง
และยิ่งไปกว่านั้น
เขาไม่ต้องการให้ชื่อเสียงตกอยู่ในมือของผู้เล่นคนอื่น
ผู้ที่สังหารบาร์ดเรย์จะได้รับชื่อเสียงไปทั่วโลก
ความชอบธรรมของจักรวรรดิอาร์เพนที่ปกครองทวีปกลางนั้นมีอยู่ได้เพราะการต่อสู้กับกิลด์เฮอร์มีสและการเอาชนะบาร์ดเรย์
“ปล่อยเขาไว้คนเดียวเถอะ”
– เมแพน : อะไรนะ…
คุณจะปล่อยเขาไปแบบนั้นจริงๆ
เหรอ? แต่เขามาเหยียบย่ำโมราต้า?
“เราจะแสดงความเมตตาต่อเขา”
คำที่ไม่เคยคิดว่าจะได้ยินจากวีด!
– เมแพน : หมายถึงอะไร
เมตตา?
“แต่ผมต้องการบางสิ่งเป็นการชดเชย”
***
บาร์ดเรย์ถูกล้อมรอบด้วยผู้เล่นนับพันคนราวกับลิงในสวนสัตว์ที่โมราต้า
เขายืนเซ็นลายเซ็นอยู่หลายชั่วโมง
เขากังวลว่าเมื่อไรก็ตาม
ที่เหล่าผู้เล่นเลเวลสูงจำนวนมากจากจักรวรรดิอาร์เพนอาจเปิดศึกกับเขา
แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีการเคลื่อนไหวของกองกำลังโจมตี
‘เขาจะปลอ่ยฉันไปเหรอ
หลังจากฉันได้บุกรุกอาณาเขตของเขาไปแล้ว?’
บาร์ด เรย์เต็มไปด้วยความวิตกกังวลและประหม่า
แต่ยังคงเซ็นลายเซ็นต่อไป
“ว้าว เขาหล่อมาก”
“เขาดูดีเมื่อมองใกล้ๆ
เขาดูเป็นคนอารมณ์ดี”
เวลาผ่านไปพักใหญ่! มีพ่อค้าแนะนำตัวเองว่าชื่อ
เอาเงินนั่นมา
ได้เดินเข้ามาหาเขาและพูดคุย
“เอาอุปกรณ์ที่คุณใส่มาให้ฉันชิ้นหนึ่ง”
"อุปกรณ์?"
“คุณไม่อยากหรือ? คุณวีดบอกว่าจะไว้ชีวิตคุณหากคุณยอมสละอุปกรณ์ชิ้นหนึ่งให้เรา
หากประพฤติตัวไม่เหมาะสม
ฉันไม่สามารถรับประกันได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นที่นี่”
บาร์ดเรย์ถอนหายใจด้วยท้องไส้ปั่นป่วนเมื่อได้ยินคำพูดของพ่อค้า
โมราต้าเป็นสถานที่ที่น่ากลัวอย่างไม่อาจจินตนาการได้ นักรบเทพและอดีตจักรพรรดิอย่างเขาต้องถูกกลั่นแกล้งโดนล้วงเงินจากกระเป๋าของเขา
"เอ้าเอาไป"
บาร์ดเรย์ได้สละเกาะไหล่
ที่มีความสามารถในการบิน
เวทมนตร์ลวงตา
การเร่งความเร็วทันที
และการล่องหน
ให้ไป
“โอ้ นี่มันไอเทมบ้าอะไรเนี่ย!”
‘เอาเงินนั่นมา’เขย่าแก้มอ้วน
ๆ
ของเขาด้วยความดีใจ
จากนั้นก็โค้งคำนับด้วยความเคารพ
“ขอให้มีวันที่ดีนะครับ
มื้อเย็นไปกินที่ร้านฟ็อกฮอร์นสิ
อาหารอร่อยมาก”
"ด.. ได้เลย"
***
เมืองที่ รีเวิร์สได้เลือกเมื่อเขาล็อกอินเข้า
รอยัลโรดคือเมืองโมราต้า
“อืม ฉันคุ้นเคยกับที่นี่มากกว่าที่อื่น
นี่คือจัตุรัสเมืองมังกรน้ำแข็ง”
ด็อกเตอร์ ยู
บยองจุน
เขามีความรู้เชิงลึกเกี่ยวกับรอยัลโร้ดที่
ตัวเขาได้สร้างและสังเกตด้วยตัวเอง
ดังนั้นเขาจึงไม่ได่พิจารณาเมืองอื่น
“โลกที่ฉันสร้างขึ้นนั้นเป็นสถานที่ที่สวยงามจริงๆ”
รีเวิร์สสูดหายใจเข้าลึกๆ
ลมพัดแรงและสดชื่น
ท้องฟ้าก็สวยงามด้วยก้อนเมฆสีฟ้า
ตั้งแต่น้ำพุที่พ่นน้ำใสสะอาดไปจนถึงหินอ่อนที่ประดับที่พื้นจัตุรัส
ล้วนแต่งดงามตระการตา
มีอาคารหินที่งดงามสร้างขึ้นบนถนน
และหอคอยแห่งแสงและรูปปั้นเทพธิดาแห่งเฟรย่าก็ตั้งตระหง่านอยู่เบื้องหน้า
“นี่คือรอยัลโรด
เป็นทัศนียภาพที่ดีที่สุด
ที่มือใหม่เลือกที่จะมา”
โลกนี้นั้นแตกต่างไปจากที่มองผ่านจอมอนิเตอร์มาก
ความรู้สึกที่เกิดขึ้นผ่านร่างกายของเขาทั้งหมด
ทำให้สามารถเคลื่อนไหวได้ด้วยตนเองและสังเกตเห็นคนแปลกหน้าที่เดินผ่านไปมา
แผงลอยขายของที่เปิดโล่งโดยพ่อค้าแม่ค้านั้นมีชีวิตชีวา
ระหว่างนั้น
เขานั่งข้างน้ำพุและสังเกตผู้คน
“โล่กองทัพจักรวรรดิฮาเว่น!ความทนทานเหลือ
27
ขายตามสภาพ!”
“เนื้อกวางนี้ฉันล่าเอง
ฉันสามารถสอนวิธีทำบาร์บีคิวได้
และจะแจกเกลือให้ด้วย”
“ขายอุปกรณ์ที่เลเวลต่ำกว่า
130
เหมายกชุด
ฉันเพิ่งเลเวลอัพ
เมื่อไม่นานนี้
ดังนั้นฉันจึงขายสิ่งเหล่านี้เนื่องจากฉันได้ชุดใหม่
ฉันขายมันในราคาถูกมาก”
“ผมมีขวดยาที่ไม่ทราบชื่อขวดหนึ่ง
ผมได้รับมันมาจากสงคราม
แต่ผมไม่ทราบว่ามันคือยาอะไร”
เขาเดินเที่ยวไปรอบๆ
จัตุรัสกลางเมือง
แต่ในใจกลับรู้สึกว่างเปล่า
ในโลกแห่งความเป็นจริง
เขาคือคนที่ร่ำรวยที่สุดในโลก
แต่ตอนนี้ในรอยัลโรดสิ่งที่เขามีอยู่ในครอบครองคือขนมปังข้าวสาลี
10
ชิ้นและน้ำเปล่า
“นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมผู้คนถึงยอมใช้เงินจริง”
รีเวิร์สเข้าใจได้ทันที
การได้กินอาหารดีๆ
การสวมใส่อุปกรณ์ดีๆ
ถือเป็นความปรารถนาตามธรรมชาติ
หากใครไม่อยากเสียเงินจริง
ก็สามารถทำงานในร้านค้าหรือหารายได้ด้วยการทำภารกิจ
อย่างไรก็ตาม
รีเวิร์สกำลังมองหาบางสิ่งบางอย่างในที่ราบที่สูงกว่า
"วีดทำได้ แล้วใครบอกว่าฉันจะทำไม่ได้"
เขาตัดสินใจเริ่มเล่นรอยัลโรด
แต่เหตุผลที่เข้าระบบช้าเป็นเพราะคิดว่ามันน่าเบื่อ
เขามีความรู้เกี่ยวกับรอยัลโรดมากมายและคอยดูประวัติของผู้เล่นระดับสูง
อีกด้วย
‘ฉันสามารถแข็งแกร่งได้ง่ายๆ
เพียงเดินตามรอยทางของพวกเขา'
เขาเชื่อมั่นว่าเขาจะเติบโตได้เร็วกว่าใครๆ
อย่างมาก
‘ภารกิจเหรอ? มันยากตรงไหนเนี่ย? ฉันจะได้พิจารณาได้ว่าจะทำหรือไม่ทำโดยอาศัยข้อมูลที่เกี่ยวข้อง
จากนั้นก็แค่ทำสิ่งที่ฉันตัดสินใจไปแล้ว’
รีเวิร์ส มุ่งหน้าสู่สนามฝึกซ้อมเริ่มต้น
‘ฉันควรจะเลียนแบบวีดก่อนดีไหม? ถึงไม่ค่อยชอบเขาเท่าไหร่
แต่ตอนนี้เขาเก่งที่สุดแล้ว…'
สนามฝึกของโมราต้า! พื้นที่สำหรับฟันดาบไม้เต็มไปด้วยผู้เล่น
หลังจากที่วีดได้เป็นจักรพรรดิ
สนามฝึกก็ได้รับความนิยม
ครูฝึกคนหนึ่งเห็นรีเวิร์สและเดินเข้าหาเขา
“คุณมาเพื่อเรียนรู้การใช้ดาบใช่ไหม!
ดาบเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพที่สุดในการควบคุมร่างกายของคุณเองและเอาชนะศัตรู”
"ฉันรู้."
รีเวิร์ส ตัดบทของครูฝึก
แล้วไปยืนที่หน้าหุ่นจำลอง
“ฉันแค่ต้องตีมันสัก
4
สัปดาห์
มันน่าเบื่อแต่ก็ง่าย”
ฟาด ฟาด
ฟาด
ผ่านไป 5 นาที
ร่างกายของเขาก็เหนื่อยล้า
เขาได้รับร่างกายใหม่หลังจากที่เข้าร่วมเกมรอยัลโรด
เขารู้สึกสดชื่นขึ้นเพราะไม่ได้อยู่ในร่างของชายชราอีกต่อไป
แต่ร่างกายทั้งหมดของเขาก็ค่อยๆ
เหนื่อยล้าลงเนื่องจากค่าความอึดของเขาลดลง
30 นาทีผ่านไป
‘ฉันต้องทำมันต่อ
ถ้าฉันทำแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ
ฉันจะได้ค่าสเตตัสเพิ่ม…'
เขายึดมั่นในความภูมิใจในชีวิตที่เขาดำเนินมาจนถึงตอนนี้
ความเหนื่อยล้าสะสม
แขนและขาของเขาเริ่มสั่นอย่างรุนแรง
ยิ่งไปกว่านั้น
เขายังหิวโหย
รีเวิร์สอยากจะโยนดาบไม้ทิ้งไปทุกวินาที
‘มันเป็นกิจวัตรที่ท้าทายมาก
ทำไม? วีดทำสำเร็จได้อย่างไร?'
จบเล่ม 54 บทที่
1 ภัทรวิชญ์ PAT
